Afl. 249 Reizen en eten onderweg

Het kan de toon zetten voor je hele vakantie; eten onderweg. Hoe kan je zorgen dat je keuzes maakt die voor je werken en waar je blij mee bent? Ik geef je in deze aflevering ‘Reizen en eten onderweg’ geen tips, tricks en hacks voor eten onderweg. Maar iets waar je veel meer aan hebt: vragen en inzichten waarmee je de verschillende delen in je persoonlijkheid kan begeleiden.

Deze delen gaan namelijk met je mee op reis. En als je ze achter het stuur van je gedrag laat zitten, doen ze iets waar ze niet klaar voor zijn. Ze zijn niet in staat om jouw relatie met eten te ontwikkelen, maar jij gelukkig wel! Luister naar deze inspirerende aflevering waarin ik de inzichten en stappen geef die je hierbij helpen.

---

Wat je ontdekt:

• Hoe je de visionair van je reis bent, voor je vertrekt.
• De verschillende delen in je persoonlijkheid.
• Hoe je aansluit bij de relatie die je nu met eten hebt
• De stappen waarmee je die relatie tijdens je reis ontwikkelt.

---

 

Transcript Afl. 249 Reizen en eten onderweg

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 249, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.

 Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met jou? Ik ben op zo’n fijne plek. Het gaat zo goed met mij, waar de eerste helft van dit jaar een gigantische uitdaging was. Met Bobs’ kankerdiagnose, de zware behandeling die hij moest ondergaan… En waar wij als gezin natuurlijk onze weg in moesten vinden…

En hij en ik als businesspartners onze weg moesten vinden. Het heeft echt een zware wissel getrokken waar ik inmiddels helemaal uit ben. En ik kan niet anders zeggen. Ik ben aan het pieken. Ken je dat? Je echt aan het pieken bent.

Lichamelijk ga ik zo goed. Ik slaap goed en ik word met zoveel energie wakker.

Ik kan me zo goed concentreren. Met eten gaat het fijn. Ik ben het gewicht wat ik aankwam tijdens die hele spannende periode waarin mijn cortisol hoog was, mijn stress continu hoog was.

En ik echt mijn weg moest vinden waarbij ik wat bevroren mango stukjes nodig heb gehad om mijn zenuwstelsel soms te reguleren. Het was mijn vaardigheidsniveau van dat moment. Nou dat gewicht dat smelt er weer van af zonder dat ik daar mee bezig hoef te zijn. En ik ben heerlijk aan het trainen, enorm aan het genieten van bloot buiten lopen op slippers in een shortje en een hemdje.

En het is gewoon een verrukkelijke tijd. Ik ben enorm aan het oogsten, enorm aan het oogsten van de groei die ik heb doorgemaakt in de eerste helft van het jaar. En het diepe werk wat ik het hele afgelopen jaar heb gedaan, het is het zo waard. De reden dat dit onderwerp, eten, eten als jouw yogamat, eten als de plek waarop je jezelf tegenkomt.

En eten als de rookmelder in jouw leven die jou de hele tijd laat zien waar je levenslessen zitten.

Die relatie wil ik nooit meer kwijt. Die functie van eten wil ik nooit meer kwijt. Het is de meest zuivere, loepzuivere ingang naar de relatie met mezelf. En het brengt me zo gigantisch veel.

Waar ik het met je over wil hebben, sluit je er heel mooi op aan. Het gaat over reizen en eten. Hoe eet je onderweg en hoe leid je dat in goede banen? En wat ik zo mooi vind aan dit onderwerp is dat dit je opnieuw in contact brengt met leiderschap. Leiderschap is misschien een woord waar je niet zo mee resoneert als je het vooral associeert met autoriteit, met harde regels opstellen, jezelf aanpakken, leiding geven. Leiding geven betekent dan domineren. Dat is niet wat gezond leiderschap is.

Gezond leiderschap brengt jou tot bloei en haalt het beste in je naar boven.

En waarom leiderschap, waarom vanuit die titel leiderschap, binnen reizen en eten onderweg, kijk je naar de leider in jou om te zeggen, hey, jij bent een leider en een leider heeft visie, een leider kijkt vooruit.

Een leider neemt de tijd, creëert ruimte, dan gaat die deur dicht, die leider zondert zich af en die creëert visie. Die zegt, hé binnenkort ga ik op reis en ik wil vooruitkijken en zorgen dat ik visualiseer hoe dat eruit zal gaan zien als ik daarin geen leiderschap laat zien en niet een plan maak. Een plan voor mezelf uitstippel. Leiderschap betekent die visionair zijn voor jezelf en de tijd en de ruimte creëren in je leven om vooruit te kunnen kijken, zodat de dingen jou niet maar overkomen. Dat is het verschil tussen leiderschap of alleen maar ondergaan hoe het leven zich voor je uitrolt en jou overkomt. En dan is een hele belangrijke leiderschapsvraag, een behulpzame leiderschapsvraag. Binnenkort ga ik reizen.

En dan natuurlijk binnen de context van mijn relatie met eten, is een waardevolle vraag. Wat heb ik nodig om te zorgen dat het goed met me gaat? Hoe wil ik me voelen? Tijdens die reis? Na die reis? En zeker als het reizen hoe ik eet tijdens mijn reis de toon zet voor alles wat daarna komt, dan wil ik hier bewust bij stilstaan en de tijd voor nemen.

En de eerste stap die je daarin kan zetten is terugkijken naar eerdere reizen die je hebt gemaakt om te onderzoeken wat er dan meestal gebeurt.

Welk patroon heeft zich daar laten zien? Heb ik de neiging om in alles of niets gedrag te vervallen, dus ik neem me voor om gezond te eten onderweg en zodra dat niet lukt zeg ik laat maar. Lukt me toch niet. Vergeet het. Of ben ik vooral zodra de vakantie begint en ik onderweg ben bezig met vieren. Nu mag het. Nu mag alles. Free for all. Laten we stoppen bij het benzinestation en lekkere dingen halen voor in de auto.

Als dat je patroon is en je bent daar blij mee, laat het vooral zo. Waar het om gaat is dat je bewuste keuze maakt. En terugblikken, kijken, onderzoeken wat je automatisme zijn, wat je patronen zijn, is daarin een behulpzame eerste stap. Om vervolgens je natuurlijk af te vragen, wil ik dit zo laten of wil ik iets anders voor mezelf creëren? En wat heb ik daar dan voor nodig? Wat maakt dat ik in het verleden het altijd op deze manier heb laten gebeuren? En vanuit welke gedachte heb ik het steeds op die manier laten gebeuren? Wat zou ik nu voorwaarts mogelijk anders willen?

En wat je je daarbij kan realiseren, wat je helpt, is dat je dan natuurlijk kijkt naar een nieuw vaardigheidsniveau. Doe wat je altijd al deed. Vraag niets van je. Iets nieuws gaan doen, een nieuwe realiteit creëren. Schud jouw brein als het ware uit de snooze stand en zeg kom eens met iets anders.

En om met iets anders te komen, heb je eerst andere gedachten nodig.

Want dat gedrag wat je in het verleden liet zien, komt bij je gevoelens vandaan en je gevoelens komen bij je gedachten vandaan. Dus als je iets nieuws voor jezelf wilt creëren, heb je nieuwe gedachten nodig. En omdat een probleem zich pas laat oplossen nadat het eerst is begrepen, heb je tijd nodig, ruimte nodig om contact te maken met wat jij in het verleden altijd tegen bent gekomen in soortgelijke situaties. Wat je daar voelde en welke gedachten die gevoelens in je activeerde.

En de verleiding kan groot zijn om alles af te wentelen op omstandigheden en te zeggen onderweg kan ik gewoon niet gezond eten of onderweg werkt gezond eten niet of anders is het niet gezellig, anders is het niet leuk anders heb ik niet het gevoel dat ik vakantie vier anders heb ik het gevoel dat ik op dieet ben. Het is zo belangrijk dat je deze gedachten op papier krijgt, voor jezelf kan aankijken. En wat daarvoor nodig is, is liefde.

Eerlijkheid vraagt om liefde.

Een veilige ruimte waarin je alles van jezelf kan aankijken. Jezelf beklag, jezelf medelijden, gedachten van hulpeloosheid of slachtofferschap, gedachten van perfectionisme. In die relatie met jou moet het veilig zijn om eerlijk tegen jezelf te kunnen zijn. Dus de eerste stap, leiderschap pakken. En dat betekent ruimte maken voor jou om de visionair te zijn. Degene die het plan maakt, degene die vooruit kijkt.

De tweede stap is terugblikken. Hoe gaat het tot nu toe altijd? Wil ik dat zo laten of wil ik iets anders? De derde stap is het analyseren van hoe het tot nu toe altijd is gegaan en waar dat vandaan komt. Welke gedachten dat creëren. En vooral bij deze stap heb je dus die liefde nodig, die vriendelijke ruimte waarin je echt goud eerlijk tegen jezelf kan zijn, zonder dat je daarom wordt veroordeeld.

De volgende stap is dat kiezen van die andere gedachten en daarmee dus jouw nieuwe vaardigheidsniveau opzoeken.

En wat je zal merken is dat die nieuwe gedachten er niet meteen zijn. Omdat de realiteit zoals je die kende hardnekkig is en je brein liever efficiënt is en zegt als je iets nieuws wil dan weet ik het even niet. Ik weet niet wat ik dan moet denken. Ik weet niet wat er dan anders kan. En je bent blanco. Je bent dan in eerste instantie blanco. En ook dit hoort bij je leiderschap.

De leider in jou is oké met het niet weten, het nog niet hebben van antwoorden en neemt daar de tijd voor. In het zoeken naar nieuwe gedachten en het zoeken naar een nieuwe weg, het vinden van jouw nieuwe vaardigheidsniveau waarin je jezelf niet over vraagt, maar wel uitgaat van het idee dat er iets heel nieuws voor je mogelijk is. En dit is vaak het stuk waarvan ik zeg, dat moet je een beetje aan jezelf verkopen. Dit is het stuk waarop je zegt, wat zou me blij kunnen maken? Wat heb ik nodig om te zorgen dat het goed met me gaat? En wat zou me hier blij maken? Hoe zou dat eruit kunnen zien?

Ik ben in de evolutie van mijn coaching, de ontwikkeling van mezelf als coach en de materialen, de kennis waar ik gebruik van maak, heel enthousiast over Internal Family Systems.

Het werk van professor Schwartz die uitgaat van het idee dat er verschillende delen in je leven verschillende rollen vervullen en verschillende leeftijden hebben. En zonder nu in te gaan op dit systeem, Internal Family Systems, kan ik wel heel duidelijk zien, en jij zal dat misschien ook herkennen als ik dit voor je aanstip, dat er een deel in jou is wat dol is op hedonistisch leven. En wat heel graag impulsief wil eten. Wat zich helemaal wil uitleven en daar heel blij van wordt.

Dit deel in jou kan geen rekening houden met de pijn die jij ook kan ervaren als je niet goed voor jezelf zorgt, al je impulsen volgt en daardoor niet over de energie beschikt waar je je lekker bij voelt. Die delen komen niet bij elkaar. Dus het deel in jou wat zegt, maar dit is vakantie, dit is vieren. Dat deel weet niet hoe het voor jou is om je na een dag of drie, of na 48 uur soms al, je opgeblazen te voelen, vol, moe, prikkelbaar en futloos en slecht te slapen als gevolg daarvan. Dus stel dat je je nu voorstelt.

Stel dat je je voorstelt. Stel je voor, jij reist. En laten we de metafoor pakken van een auto. En verschillende delen in jou zitten in die auto en gaan met jou mee op reis. Dan is er dat deel in jou wat zegt woehoe!

En nu wil ik wat lekkers en iedereen neemt wat lekkers dus ik mag ook. En anders is het geen vakantie anders vind ik er niks aan. File rijden is al zo vervelend als er aan de weg wordt gewerkt. We gaan als een slakkenhuis eindeloos lang in die auto moeten zitten. Of er is vertraging met het vliegtuig.

De compensatie is de feestelijkheid van eten.

Kom op! Ja, dat deel van jou reist met jou mee. Dan is er ook misschien een deel in jou dat perfectionistisch is en niet zo flexibel. En dat deel van jou is bang, angstig, rigide omdat dit deel bang is dat er dingen misgaan. Bang dat je aankomt, bang dat overeten de toon zal zetten voor nog veel meer overeten en dat het zo helemaal niet goed met je gaat en dat het al niet zo goed met je ging.

Dit deel staat wat strak in het harnas en wil dat de dingen helemaal gaan zoals zij, hij, hun, dat in het hoofd heeft. En dit deel van jou is ook goed om te horen, om tegen jou te laten praten. Dus als de leider in jezelf, jouw volwassen geëvolueerde zelf, die met liefde en leiderschap naar de verschillende delen in jou kan kijken. Als je die delen hoort, hun verhaal laat vertellen, laat vertellen wat ze willen, wat ze belangrijk vinden en waar ze allemaal bang voor zijn, wat ze nodig hebben, dan kun jij uiteindelijk beslissen hoe je het beste voor ze kan zorgen.

En het mooie hiervan is, is dat als je deze positie pakt en die delen van jou hoort en deelgenoot maakt van het plan wat je uiteindelijk voor jezelf creëert, is dat je zo mooi aansluit bij je vaardigheidsniveau. Want misschien ben jij iemand die zegt, ik hoor alleen maar die juichende puber op de achterbank die van alles wil bestellen en kopen en eten en die alleen maar vieren via eten kent en dat wil opzoeken.

Het kan ook zijn dat je zegt, oh nee, in mij domineert die perfectionist.

En ze wil de blender meenemen en ze wil shakes bij zich hebben en zakjes bij zich hebben en ze maakt zich nu al zorgen over dat wat er misschien niet te krijgen is op de plekken waar ze terecht gaat komen. Dit deel heeft gewoon eigenlijk alleen maar reisstress en ziet er tegenop als andere mensen andere keuzes maken. En misschien is er ook dat deel in jou wat zegt, ik heb helemaal nooit over mezelf op die manier nagedacht. Ik ben altijd alleen maar bezig met zorgen voor iedereen om me heen. En ik wil vooral niemand tot last zijn.

Ik wil niet moeilijk doen. Ik ben eigenlijk ook alleen maar bezig met het comfort en de behoefte van anderen. De behoefte van de kinderen of mijn gestresste partner achter het stuur en waarvan ik weet dat die een bepaalde gebruiksaanwijzing heeft. En ik maak me nu al zorgen om de botsing, de wrijving tussen de gebruiksaanwijzing van mijn partner en van de kinderen en hoe ik daarin ga schakelen, accommoderen en zorgen dat ik iedereen met zo min mogelijk spanning, stress en conflict op locatie krijg.

Zie je hoe je hier je menselijkheid tegenkomt?

En wat zo mooi is van leiderschap en die eerlijkheid en die liefde is dat als je naar al deze delen in jezelf kan kijken en ze allemaal kan horen, jij niet in dat deel bent op dat moment. Je valt er niet mee samen omdat je op dat moment nog niet aan het reizen bent, maar in stilte teruggetrokken vanuit je leiderschap kijkt naar, hoe ging het tot nu toe altijd, wil ik dat zo laten, als ik dat zo niet wil laten, waar komt dat dan vandaan? Welke gedachten, gevoelens creëren dit patroon, of creëerden dit patroon tot nu toe? En welke delen in mij spelen daar een rol in? Welk deel in mij domineert onder die omstandigheden?

En als je op die manier naar de delen in jezelf kijkt, kun jij vanuit leiderschap zien, weet je, dit deel gaat helemaal op tilt als ik zeg en nu gaat het voortaan zo. Dit is een regel, dit is wat je nu moet. Meestal werkt dat niet en creëert dat dat zwart-wit gedrag van als het dan even niet lukt je direct gewonnen geven, opgeven en laat maar.

Wat veel beter werkt is vanuit dialoog bevestigen en erkennen wat dit deel graag wil en nodig heeft.

En vanuit de helpende, ondersteunende rol besluiten, hé, dit is wat ik daarmee voor je ga doen. Want dit gaat je helpen. En je gaat dat lastig vinden, je gaat daar je moeilijke momenten in tegenkomen, maar dan ben ik er om je op te vangen. Want voor het deel in jou wat zegt, ik heb helemaal geen relatie met mezelf, ik ben altijd alleen maar bezig met anderen, is het zo spannend en nieuw om belangrijk gemaakt te worden. Om ook iets te willen, waar de mensen om je heen misschien last van hebben of wat ze niet leuk vinden of vervelend vinden.

Voor het deel in jou wat roept en alleen maar aldoor op impuls wil eten, dat deel komt iets tegen wat voelt als zo vind ik het niet meer leuk of nu pak je me iets af of nu voel ik me tekort gedaan of nu vind ik er gewoon helemaal niks meer aan, dit is geen vakantie.

Dat deel heeft je hulp nodig maar ook jouw leiderschap.

Ook jouw verbinding waarmee je zegt hé maar weet je, ik weet ook dat als ik je dit laat doen, en alleen maar laat doen, dat ik ook dit geluid van je hoor. Dat er ook dit ineens om de hoek komt kijken.

Dus de dialoog verder uitrollen en aan dat deel voorspellen, wat de prijs die wordt betaald voor het helemaal laten domineren van dit deel, dat is de verbinding die je maakt, die maakt dat dat deel kan meebewegen. Want jij bent uiteindelijk degene die achter het stuur zit in die auto en die andere delen zitten om je heen. En ze mogen hun gevoelens hebben over de keuzes die je maakt. Ze mogen het lastig vinden. En dat kunnen ze ook als jij ze daar niet om afwijst. Als jij ze daar niet op disqualificeerd, buitensluit, negeert, veroordeeld of bestraft. En dan, als je daar instapt, als je je hierin gaat bekwamen, ga je het beste in jezelf naar boven halen.

Dat nieuwe vaardigheidsniveau inderdaad betreden, groeien, groeipijn tegenkomen.

Het deel in jou wat dan iets anders meemaakt en die negatieve gevoelens tegenkomt, gaat door groeipijn. En jij weet dat. Jij weet dat achter het stuur. Jij weet dat dat is wat ervoor nodig is om te kunnen leren en groeien.

Om deze delen te kunnen laten evolueren in jezelf en ze niet achter het stuur te laten zitten, want ze zijn niet bekwaam om achter je stuur te zitten en in liefdevol leiderschap, in het reparenting, het heropvoeden van jezelf, waarin je een gezonde ouder figuur bent voor jezelf, weet je dat onderdeel van leiderschap is dat je keuzes maakt, waarin je niet al door vriendjes kan zijn. Want als je aardig gevonden wil worden, als je wil pleasen, kan je geen sturing geven aan die delen die uiteindelijk ongelukkig worden als je ze achter het stuur zet. Ze zijn niet geschikt, ze zijn niet bekwaam. Kleine kinderen laten bepalen tot hoe laat ze op mogen blijven.

Dan kun je inderdaad dat moeilijke moment met ze vermijden, waarin je ze naar boven brengt, naar boven begeleidt. Maar de volgende dag zijn ze moe en prikkelbaar en gaat het niet lekker op school en zijn ze huilerig en boos om dingen die ze niet kunnen begrijpen van zichzelf en gaan ze gewoon niet lekker. Dus kinderen kun je hun zin niet geven, kinderen kun je niet laten bepalen, maar de manier waarop je leiding aan ze geeft en ze begeleidt, die sfeer van invloed is kan heel voedend zijn en het beste in ze naar boven halen zonder dat je ze hun zin geeft. En dat doe je onder andere door ze te erkennen in de gevoelens die ze daarin tegenkomen.

Zie hoe mooi dit is.

Kan je voelen hoe hier in jouw hele zelf, jij bij elkaar kan komen en jij kan helen en jouw relatie met eten kan helen omdat al die delen van jezelf geïntegreerd worden en jij ondertussen een stap voorwaarts zet in het creëren van een fantastische relatie met eten waarin reizen geen probleem meer is en jij een ervaring voor jezelf kan creëren waarvan je zegt, ja, wow, het ging goed met mij. Ik voelde me zoals ik me wilde voelen en ik ben daarin door groeipijn gegaan.

Het was niet de makkelijke weg. Doen wat ik altijd al deed, zou de makkelijke weg zijn geweest. Maar ik ben gegroeid. Ik ben gegroeid in mijn leiderschap, mijn relatie met eten is in ontwikkeling. En, en, en, en, het is ook heel belangrijk dat je daarin dit aangaat zonder van jezelf te verwachten dat je het direct beheerst en kan. Er gaat wat tijd voor nodig zijn om dit te ontwikkelen.

Als je daar meer in wilt investeren, als je daar mijn begeleiding in wilt, want ik geef al mijn coaching zelf in mijn programma, ik sta daar in naast je, je hebt dagelijks contact met mij, Dan nodig ik je uit om op mijn wachtlijst te komen. De relatie met eten die je in mijn programma creëert gaat je stoutste dromen overtreffen. Al die reviews die je leest, die getuigen daarvan. Kom op mijn wachtlijst via etenslessen.com. En als je gaat reizen, wens ik je een fantastische ervaring. Waarin je de stappen zet die ik nu met je heb doorgenomen. En ik ben er volgende week weer. Wens je een mooie dag.

Tot dan.