Afl. 250 Thuiskomen, eten na een reis

Thuiskomen van vakantie en je werk oppakken is een omschakeling die aandacht nodig heeft als je wilt voorkomen dat je overeet. Wat maakt die omschakeling lastig? In deze les bouw ik door op de inzichten uit de vorige aflevering (reizen en eten onderweg) beschrijf ik de twee problemen die bij het thuiskomen het meest voorkomen en hoe je jezelf daarmee kan helpen. Gebruik deze aflevering om jezelf en jouw relatie met eten beter te leren kennen.

Een schakelmoment zoals thuiskomen van vakantie kan veel over jezelf onthullen!

---

Wat je ontdekt:

• Hoe je leiderschap gebruikt om je thuiskomst voor te bereiden.
• Wat thuiskomen over jouw relatie met eten (en jezelf) onthult.
• Waarom je bij thuiskomst overeet.

---

 

Transcript Afl. 250 Thuiskomen, eten na een reis

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 250, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.

250 Etenslessen! Hallo. Fantastisch. 250 Etenslessen heb ik gemaakt.

Ik begon deze podcast in november 2019. En hier zijn we nu! Misschien luister jij al vanaf het eerste uur. Dat vind ik het geweldig dat je hier bent. En als je hier nieuw bent, Welkom. Deze podcast gaat over het opruimen van overeten, het oplossen van een strijd met eten en alle negativiteit daarin omzetten in een relatie met eten waar je echt blij mee bent. Een relatie met eten waar je van houdt en waar je oud mee wil worden. Precies zoals je dat ook doet in een liefdesrelatie waarvan je echt zegt dit past zo goed, dit voelt zo goed, Dit is de relatie waar ik oud mee wil worden. Ik houd van deze relatie.

Ik wil met plezier investeren in deze relatie. En mijn podcast is een manier om jou te laten kennismaken met de dingen die je daarin tegenkomt. In het opruimen van overeten, in het creëren van blijvend gewichtsverlies. En mijn intentie is om een bijdrage te leveren aan vernieuwing binnen het domein van diëtetiek en gewichtsverlies. Want ik ben echt een van de slachtoffers geweest in de tijd van diëtetiek. Op wilskracht proberen dat primaire gedrag van je behoefte aan voedsel te onderdrukken, in het gareel te schoppen en te domineren. En als je dat doet, ontwikkel je heel gemakkelijk een gevecht met eten. Mijn uitgangspunt is dat gewichtsverlies waardeloos is als het tijdelijk is en als het ten koste gaat van jouw mentale relatie met eten.

En diëtetiek houdt zich daar niet mee bezig. Diëtetiek isoleert je lichaam en zegt dit is wat je moet eten, wanneer je dat moet eten en hoeveel je dit moet eten om de vitaliteit en het gewicht te creëren wat je hebben wilt.

En ik zeg, en daarin ben ik vernieuwend geweest in dit domein, ik zeg je kan dit niet isoleren.

Je kan dit niet isoleren zonder dat je het risico loopt dat gewichtsverlies gepaard gaat met een ondermijning van jouw emotionele en mentale relatie met eten. Je hebt een relatie met eten. En die is niet alleen lichamelijk. Die kan zich niet alleen afspelen tussen je bord en de weegschaal. En zodra je dat probeert te doen, is het risico dat je daarmee in de problemen komt.

Je blijft eindeloos jojoën met je gewicht. En ik heb zelf zo diep in dat probleem gezeten dat het me bijna het leven heeft gekost. Ik werd echt depressief en suïcidaal van het dagelijkse gevecht waarmee ik opstond en naar bed ging. En dat maakt mijn reservoir, mijn liefde die ik voel voor alles wat ik daarin heb moeten leren om dat probleem op te lossen, de Etenslessen die ik daarin moest leren en de methodiek die ik daarvoor ontwikkelde uiteindelijk toen ik ontdekte dat hij zo goed voor mij werkte en ook zo goed voor anderen.

Daarvan deel ik stukjes uit dat gedachtegoed hier met jou in de podcast zodat je daarmee kan kennis maken. En vandaag doe ik dat binnen de context van thuiskomen. Vorige aflevering ging over reizen en eten onderweg en deze aflevering gaat over thuiskomen en eten na een reis. Het is een onderwerp waar ik regelmatig op coach.

Veel op coach. Het heeft aandacht nodig, want er gebeuren dingen in die, als je daar niet vanuit een leiderschapspositie naar kijkt, je kunnen overkomen.

En dus bouw ik met je door op de inzichten die ik in de vorige aflevering deelde.

En als je nou een prachtige trilogie wil, de vorige aflevering ging overeten, onderweg en reizen. In aflevering 200 heb ik het overeten, vakantie en je Continental Breakfast. Dat gaat over dat eten op locatie. Nadat je hebt gereisd en hier dan in aflevering 250 kijken we naar thuiskomen en eten na een reis. Wat kom je daarin tegen? En hier is het in zoverre een herhaling van de aflevering hiervoor, dat eerste inzicht.

Leiderschap betekent dat je hierover nadenkt voordat het zover is. Jij bent de visionair. En het is aan jou om te onderzoeken wat heb ik straks nodig als ik thuis kom, zodat het me niet overvalt en overkomt. Wat heb ik nodig om te zorgen dat het goed met me gaat? Zo’n mooie leiderschapsvraag. Leiderschap gaat niet over autoriteit en regels en jezelf domineren. Leiderschap gaat over jezelf begeleiden. En door, voordat je een situatie tegenkomt, je af te zonderen en na te denken over wat je voor jezelf wilt creëren en wat je daarvoor nodig hebt, stap je in leiderschap. Het is dus een vorm van support die bedoeld is om jou tot bloei te brengen en het beste in je naar boven te halen.

Waar loop je tegenaan als je thuiskomt?

Meestal pakken we direct die positie van de medewerker, de werkbij. Wat moet er allemaal gebeuren? Is dan het eerste waar je aan denkt. Ik zie op elke camping dat alle mensen hetzelfde tegenkomen, hetzelfde doen, en dat zal ongetwijfeld bij je thuiskomen ook zo zijn. Die tassen moeten uitgepakt, er moeten wasjes worden gedraaid, Je wilt wellicht je huis luchten, afstoffen. Misschien ben jij diegene die direct naar de buurvrouw holt om te bedanken voor het voeren van de kat of het water geven van de planten als je die hebt. Wat zie je zelf altijd doen als je thuiskomt? Wat gebeurt daar? En wat wordt daarin overgeslagen? Waar word jij niet door jezelf gezien? En stap je over jouw behoefte heen en wat jij nodig hebt heen en mis je die zelfzorg? Wat gebeurt er dan met eten?

En waar ik in deze aflevering vooral even het licht op wil schijnen is hoe het met eten is gegaan daarvoor.

Want wat ik meestal zie, is dat je bij me komt in de coaching of met een verhaal over op vakantie, ging het zo goed? Ging het zo lekker met eten? Ik overeet gewoon niet. Helemaal niet.

Als ik op vakantie ben, heb ik complete rust in mijn hoofd. Ik ben niet met eten bezig en ik eet naar behoefte. Ik eet met smaak en ik geniet enorm. En het hele probleem voelt alsof het er nooit is geweest. Zo fijn! Maar dan kom ik thuis en dan wil ik dat gevoel wat er zo goed ging, wat er zo fijn ging, zo graag vasthouden en daar kom ik dan een probleem tegen. Of je komt bij me en je zegt…

Oh, oké. Ik heb genoten tijdens mijn vakantie en ik heb meer gegeten dan ik wilde. Ik kan ook voelen dat ik ben aangekomen. Of ik vermoed dat ik ben aangekomen. Maar ik wil er geen punt van maken. Ik heb ook genoten. Dit was blijkbaar wat ik wilde of dit was mijn vaardigheidsniveau.

Dit was wat het was. Maar nu wil ik wel dat het stopt. En ik krijg die kat niet terug in de zak. Ik krijg mezelf niet weer terug naar het fijne ontwerp wat ik daarvoor had. En nu voel ik frustratie. Dus dit zijn in de coaching de twee verhalen die ik hoor als daar iets te coachen valt. Als het niet gaat zoals je wilt. Het is of omdat er rust was en nu wil je die rust continueren en vasthouden en maak je daar zorgen over of je wil terug naar hoe het was voor je vakantie en dat lukt je niet. Dus laten we naar beide kijken.

Beide vertellen je namelijk iets over jouw relatie met eten.

In het eerste geval, als je zegt op vakantie speelt eten voor mij gewoon niet. Het is alsof het hele probleem niet heeft bestaan. Maar kan je zien, als je kijkt naar wat het verschil dan is tussen uit en thuis, je vakantie en thuis, zit het verschil, het grootste verschil, in dat je op vakantie niks van jezelf moet. Je geeft jezelf alle ruimte om jouw eigen ritme te mogen volgen, te doen waar je zin in hebt, in het tempo wat bij je past, het tempo wat goed voelt. En die diepe ontspanning probeer je vast te houden als je thuiskomt. Maar wat je jezelf vertelt op je vakantie is niet wat je jezelf vertelt als je thuiskomt.

Zodra je thuiskomt begint het moeten weer en gaat misschien ook de perfectionist in jou weer aan die alles op orde wil hebben voor als je kinderen hebt, voordat de kinderen weer naar school gaan, voordat je werk weer begint, je wil je huis weer op orde hebben. Misschien vind je ook dat je bij je familie langs moet gaan of je moeder moet opzoeken.

Wat het ook is, de verwachtingen komen bij je terug.

Op vakantie had je geen andere verwachting van jezelf dan doe lekker waar je zin in hebt. En dit contrast maakt onderdeel uit, speelt een rol in het overeten wat je doet. Dat overeten is stress gerelateerd en vooral wordt dat veroorzaakt niet zozeer omdat er dingen in je agenda staan, maar om alles wat je daarover denkt. En hierin heb je duidelijk iets te leren. En als ik dan weer praat over de delen die ik in de vorige aflevering besprak, de delen in jezelf, Check eens.

Op welke leeftijd ontwikkelde je dit deel van jouw persoonlijkheid? Wat alles zo goed wil doen, zo precies wil doen, wat zo veeleisend kan zijn, zo precies kan zijn, zo perfectionistisch kan zijn, en die er ook gewoon helemaal niks aan vindt als je niet volledig 100% aan je eigen verwachtingen kan voldoen en dan diep teleurgesteld raakt.

Dit deel heeft jouw begeleiding nodig, heeft jouw leiderschap nodig.

Dit deel kan nog niet volwassen omgaan met verwachtingen. Nog niet volwassen omgaan met productief zijn, presteren en imperfectie. Denk daarover na. Kijk vanuit je leiderschapspositie naar dit deel in jezelf en vraag je af, wat heeft dit deel van mij nodig om niet zo strak in het harnas te zitten zodra ik thuiskom van vakantie. En mezelf daar weer mee zo onder druk te zetten dat dat overeten zich ook direct weer laat zien. Andersom als voor jou op vakantie dat deel in jou wat zegt maar dit is genieten, dit is vrijheid, dit is vrijheid, Dit is genieten.

Dat deel van jou waarvan jij nu zegt, ja dat was leuk en je hebt ook genoten, maar het is ook een keertje klaar. Nu is het klaar. Nu is het afgelopen. En nu wil ik dat je weer doet wat je voor je vakantie deed. Hier is het zo belangrijk dat je kijkt naar de toon waarmee je met jezelf omgaat. Van wie is die stem? Van wie is die stem die zo tegen jou praat? En ik denk daarbij vaak aan Tante Pastellia, als je ooit Pippie hebt gezien als kind. Zo met de armen in de zij. En die je betutteld en bekritiseert.

En je vertelt dat het feestje is afgelopen. De deksel gaat weer op de koektrommel. Wat je hier enorm gaat helpen is kijken naar deze houding die autoritair is en kritisch is. En jou niet vanuit leiderschap kan laten meebewegen, niet aan jou verkoopt, hoe jij je wil voelen.

Deze vorm van leiderschap is niet gebaseerd op vertrouwen.

Maar gaat er vanuit dat als jij niet wordt berispt, als er niet tegen jou wordt gepraat alsof jij zelf anders alleen maar aldoor wil eten en blijven eten en op geen enkele manier je wil verbinden met je lekker voelen in je lichaam, energie tot je beschikking hebben, maar jou behandelt alsof je die interesse niet hebt en die ook niet aan jou kan worden toevertrouwd, dan ontstaat er een kritische ouder-kindrelatie. Die kritische, strenge ouder die geen vertrouwen in jou heeft en jou als het ware je feestje afpakt en een schuldgevoel geeft over hoe je tijdens je vakantie hebt gegeten.

Op het moment dat je vanuit gezond leiderschap verbindt en zegt, haha, hé, je hebt genoten, dit was fijn, maar ik weet ook dat je je niet lekker voelt als je zo blijft eten. Hoe zou je willen voelen? En hoe zou je opnieuw in verbinding kunnen komen met wat je ook fijn vindt.

Namelijk een licht gevoel in je lichaam. Meer energie in je lichaam. Niet moe en uitgeblust wakker worden. Het niet zo zwaar hebben. Dat. Dat is een heel ander gesprek. Een hele andere toon waarmee je tegen jezelf praat en met jezelf ook een dialoog aangaat, in plaats van alleen maar kritiek geeft en probeert regels op te leggen. Want dat deel in jou voelt zich dan enorm tekort gedaan en beschuldigd.

In liefde, waar ik het in de vorige aflevering ook over had, in liefde kan alles aangekeken worden en in liefde kan je overal eerlijk over zijn. En dus is het heel belangrijk dat dat leiderschap, het meest geëvolueerde deel van jou, het liefdevolle wijze deel in jou, dat deel wil altijd met compassie contact maken met deze andere delen. Dit zijn twee voorbeelden. Er zijn natuurlijk meerdere delen in jezelf.

In Etenslessen gaan we hier ook meer de diepte mee in.

In Etenslessen heb ik een methodiek voor je ontwikkeld die jou het hele proces van het opruimen van overeten leert, de vaardigheden leert die je daarvoor nodig hebt en de principes die je daarvoor moet kennen en goed moet gaan begrijpen ook leert. En, naarmate je relatie met eten verder in ontwikkeling komt, je vaardig maakt in het contact maken met al deze delen in jezelf, zodat je volledig kan integreren. En dat rooksignaal wat overeten is, wat zo wijst naar de relatie die je met jezelf hebt, verdwijnt.

Zich steeds minder laat zien. En dat is wat blijvend gewichtsverlies nodig heeft. Die integratie, die heling in jouw relatie met eten en die heling in jezelf. Het is werk wat een diepe, diepe, diepe voldoening geeft. Grote vreugde en blijdschap, omdat je merkt dat je steeds meer en gemakkelijker invloed krijgt op je eigen gedrag.

En hier nu leg ik het aan je voor als iets om mee te oefenen, voordat je thuiskomt. Voordat je die terugreis naar huis begint, neem de tijd om hierover na te denken. Haal terug, hoe gaat het tot nu toe altijd als ik thuiskom? Wat zie ik mezelf dan doen? En wat is het effect daarvan op mijn relatie met eten? Wat creëer ik daarmee voor mezelf? En als laatste wil ik daarover zeggen dat het belangrijk is dat je kijkt daarbij naar het verschil tussen wat zijn de feiten over wat ik mezelf vertel bij thuiskomst en wat zijn de gedachten die ik daarover heb.

Want het is waar, de vrijheid en de ruimte die je hebt op je vakantie, een lege agenda, geen verplichtingen, geen post om open te maken, geen werk, geen halen brengen van kinderen naar school. Klopt, die feiten zijn anders als je thuis bent.

Maar het zijn je gedachten daarover die de stress of de spanning veroorzaken.

Het zijn je gedachten daarover die jou ineens het gevoel geven dat je niet wordt gezien en het allemaal niet goed hebt gedaan. Dus onderzoek. De feiten kun je niet veranderen. Je moet je geld verdienen, je hebt een huishouden, wat je moet onderhouden, de administratie die je onderhoudt, die feiten die zijn er, maar je keuzevrijheid, je ruimte om een hele andere ervaring voor jezelf te creëren, die zit in de gedachten die je daarover hebt. En ook dat is prachtig werk waarmee je de werkelijkheid zoals je die ervaart in Etenslessen echt verandert.

Je wordt die volgende versie van jezelf. En hier, met deze aflevering, kun je daar een oefening in doen. Als je dieper wilt, als je meer wilt, kom op mijn wachtlijst. In september gaan we weer open. En, en, en, ik heb een verzoek aan je. Als je deze podcast waardeert, misschien heb je hem nog maar net gevonden, maar je bent er blij mee en je haalt er veel uit. Wil je hem dan alsjeblieft voor mij waarderen en volgen. Volgen doe je door op het plusje te klikken van het platform waarop je naar deze podcast luistert. Misschien is dat Spotify of Apple Podcasts.

Klik op het plusje rechtsbovenin, dan volg je de podcast. En als je een review wil geven met sterren, dan ben ik daar ook heel erg blij mee. Of een paar woorden van waardering. Het geeft de podcast een boost, het maakt dat hij makkelijker gevonden wordt. En ik ben je daar heel erg dankbaar voor. Heel blij mee. Je doet me daar een enorm plezier mee. Oké, ik wens je een prachtige dag en ik ben er volgende week weer.

Tot dan!