De grootste pijn van overeten is het oordeel dat je dat daarover hebt. Dit geldt ook voor de andere klachten in je functioneren. Als je vandaag in een dip zit of weinig vertrouwen voelt in je vermogen om te kunnen veranderen gaat deze les ‘Kom aan je eigen kant staan’ je helpen. Ik kon er niet omheen en jij ook niet: als je wil veranderen zal je alles wat je in de weg zit moeten aankijken en oppakken. Maar het is het meer dan waard om dat te doen en het maakt een wereld van verschil als je aan je eigen kant staat. Ik nodig je uit om die stap te zetten en geef je een dosis inspiratie!
Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 292, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.
In deze les wil ik het met je hebben over het idee van aan je eigen kant komen staan.
Dit heeft een enorm groot verschil gemaakt voor mij in het oplossen van overeten en ik zet het veel in in mijn coaching. Het is vaak een blinde vlek, iets wat over het hoofd wordt gezien en dan wijs ik dat aan en dan is het altijd heel behulpzaam. Aanleiding is, om je wat context te geven, een prachtig gesprek wat ik had met mijn man Bob en met een paar van mijn vriendinnen afgelopen week, toen ik tegen ze zei: het is ongelofelijk, maar werkelijk, alles, maar dan ook alles wat ik in mijn leven wilde bereiken, is me gelukt. Het is me gewoon allemaal gelukt.
En het is zo bijzonder om op deze plek te zijn en daarnaar te kunnen kijken en te kunnen zeggen: ik heb het allemaal voor mekaar gekregen. Alles. Ik voel me ook echt ongelooflijk rijk. Heel vervuld. Heel content. En wat ik wilde, waren grote dingen. En dat zijn allemaal dingen die niet buiten mij lagen, maar die in mij zaten. Want er zat mij veel in de weg.
En dat waren allemaal dingen die mijn aandacht opeiste en me dusdanig in de weg zaten dat ik ervoor koos om ze ook echt allemaal aan te kijken en allemaal aan te pakken. Daarin stond met stip op één: overeten. Dat is verreweg mijn grootste probleem geweest en iets waar ik tientallen jaren naar heb moeten kijken om echt helemaal te kunnen doorgronden hoe ik dat overeten creëer en hoe ik het los op. Dus dat het mijn levenswerk werd lag ook bijna voor de hand. Dat is gewoon zo ontstaan en zo gebeurd omdat ik er zo ontzettend veel last van had. Daarnaast had ik last van een laag zelfbeeld wat samenhing met overeten, omdat ik al op zo’n jonge leeftijd geen afspraak met mezelf kon nakomen als het om eten ging.
Dus ik begon mijn dagen met het voornemen om een dieet te volgen. En vaak lukte het me nog voor de lunch al niet meer om aan mijn dieet te houden en mijn eigen afspraken na te komen. En dat heeft heel veel invloed gehad op mijn zelfbeeld.
Ik kon mijn gemoed maar niet stabiliseren. Ik was of het was altijd een beetje alsof ik in een lift stond of ik was op weg naar boven en enthousiast en gedreven en gepassioneerd, vaak ook weer eet gerelateerd en afvallen gerelateerd, bezig met het project afvallen, of ik zat in het kantelpunt waarin ik weer op weg was naar beneden naar de kelder, waar ik uiteindelijk zo somber was en zo teneergeslagen en teleurgesteld in mezelf dat het echt werkelijk zwart zag voor mijn ogen. En ik stuiterde tussen die twee uitersten heen en weer en ik kon gewoon niet op de begane grond uit die lift stappen. Dit zat me ook heel erg in de weg.
Daarbovenop had ik ook nog last van buitensporig grote angst voor conflict.
Als ik met andere mensen samen was, hield ik altijd in de gaten hoe ze zich voelde, wat ze nodig hadden, waar ze zich lekker bij voelde, wat ze misschien graag wilde horen, hoe ze wilde dat ik me gedroeg, want ik wilde absoluut zien te voorkomen dat iemand gefrustreerd raakte, zich aan mij begon te irriteren en dan boos werd of woest. En daardoor speelde ik heel vaak een rolletje.
Was dat ik niet de juiste plek had binnen mijn familierelaties in het gezin waarin ik was opgegroeid. En ik vond het ontzettend moeilijk om die plek te veranderen. Maar ik wilde dat wel heel erg graag. Daarbovenop had ik ook nog last van werk, steeds werk doen wat niet helemaal bij me paste, waarvan ik kon voelen dit is het nog niet. En wat ik kon voelen was dat er heel veel potentieel in me zat, dat ik heel veel te geven had, maar op de een of andere manier kon ik steeds maar niet het werk vinden waarin ik dat helemaal kwijt kon en kon omzetten.
Het gevolg daarvan was dat ik een extreem laag inkomen had. En daar had ik ook last van. Dat vond ik ook moeilijk. Ik had de hele tijd het gevoel van waarom, waarom blijf ik nou hangen onder dat uitkeringsniveau? Ik wil zoveel. Er zit zoveel in mij. En wat ik toen nog niet wist, was dat het de bedoeling was voor mij dat ik mijn eigen werk ging creëren.
Wat ik nu allemaal beschrijf: overeten, laag zelfbeeld, stemmingswisselingen, angst voor conflict, niet op mijn plek staan in mijn familierelaties, niet het werk doen wat echt bij me paste. Dat heeft tientallen jaren bestaan. Maar ik koos er wel voor om door te zetten, stappen te blijven zetten en het allemaal op te ruimen en om te zetten in precies dat wat ik wilde. En dat is me gelukt.
Een fantastische relatie met mezelf, een heel stevig, gezond zelfbeeld, met ontwikkelpunten en al. Ik zeg echt ja tegen alles van mij en voel me daar heel geborgen in en thuis en geliefd. Ik kan conflicteren. Er mag wrijving zijn tussen mij en iemand anders en ik klap dan niet meer helemaal dicht. Ik kan goed voelen wat daarbij te voelen valt en mijn positie pakken.
Ik heb mijn rol veranderd in mijn familierelaties en fantastisch werk gecreëerd voor mezelf met een heel bloeiend bedrijf. En ook dat is natuurlijk iets wat je niet van vandaag op morgen hebt staan. Ik heb heel veel vaardigheden moeten ontwikkelen. Overeten oplossen was waar het allemaal mee begon. En nu ben ik op een plek in mijn leven waarin ik kan voelen hoe het is als je van al die problemen af bent. Het is een fantastische plek om te zijn. En wat ik daar ervaar is dat ik enorm kan genieten van in het moment zijn. Want ik ben niet meer zo hard aan het werk om mijn problemen op te ruimen. Het is allemaal gelukt. En het is allemaal voorbij. Het is allemaal klaar.
Dus nu kan ik fietsen, muziek maken, mooie gesprekken voeren, genieten van een beetje voor me uitstaren, in mijn tuin kijken. En ik heb niet meer last van dat gevoel van: hoe moet dat nou met dat ene probleem? Hoe moet dat nou met het oplossen van…? Hoe krijg ik dit nou toch eens eruit? Waarom lukte het gisteren wel en vandaag niet? Of waarom lukte het gisteren niet en vandaag wel? Het is allemaal weg.
En nu, als ik jonge vrouwen coach en er iemand tegenover me zit, een jong mens, dan kijk ik ernaar en dan denk ik: oh man, ik ben zo blij voor jou, zo blij voor jou, dat ik je alle vaardigheden kan leren die ik nu kan doorgeven. Dat jij zo jong dit allemaal nu al leren kan.
En als er iemand tegenover me zit van mijn eigen leeftijd of ouder, iemand van in de 50, 60 of 70, ben ik ook ontzettend blij omdat ik weet het is nooit te laat. Je brein blijft tot op hoogbejaarde leeftijd neuroplastisch. En dat betekent nog steeds, ontvankelijk voor nieuwe boodschappen en indrukken en prikkels, je kan nog steeds nieuwe neurale paden aanmaken. Je kan nog steeds jouw relatie met eten repareren, veranderen en tot bloei brengen. Hoe geweldig is dat. En je hoeft daarin helemaal nergens spijt van te hebben, want je kan je leven toch alleen maar leven in het nu. Het kan toch alleen maar vandaag voor je veranderen.
Dus zowel voor de jonge mensen als de mensen van mijn leeftijd en ouder voel ik zoveel liefde, passie en enthousiasme. Dat ik alles wat ik heb geleerd kan doorgeven. En waar begon dat nou? Waar heb ik die waslijst aan klachten waarbij ik overeten als eerste oppakte, nou mee kunnen opruimen.
En daarmee bedoel ik dat ik besloot om mezelf niet meer af te wijzen om dit alles. Want als je hier allemaal last van hebt, zijn er genoeg momenten dat je daar een oordeel over hebt en jezelf daar pijn mee doet. Als je bang bent voor conflict, noem jezelf al snel een angsthaas of een lafaard.
En als je last hebt van stemmingswisselingen kan je daar ook drama over maken. Als je last hebt van een laag inkomen en je weet, volgens mij kan ik meer, voel je daar frustratie over. Je kan het jezelf allemaal kwalijk nemen, je kan het jezelf allemaal verwijten. En voor mij was dat ooit allemaal begonnen met boos zijn en teleurgesteld over wat ik had gegeten. Boos zijn over het emotie-eten wat ik deed. En de dag dat ik besloot om daarmee te stoppen en aan mijn eigen kant te komen staan was de dag waarop ik het allemaal kon gaan veranderen. Ik besloot om mezelf er niet meer om af te wijzen.
Want de negativiteit die ik voor mezelf opriep, begon bij het zien van mijn eigen lichaam. Begon bij het opstaan en direct naar mijn buik kijken om te checken hoe bol die stond. Begon bij het aankleden, kleding moeten kiezen en mezelf dan dik en lelijk vinden. Daar begon het. En ‘s avonds als het tegen zat, slot ik daar ook de dag weer mee af. Als ik me weer uitkleed of als ik onder de douche stond en mijn eigen benen zag. En die negativiteit heb ik eruit gehaald. Het is het eerste waar ik mee begon.
Omdat ik zag: Marjena, je hebt je eigen kameraadschap nodig. Als je dit echt wil gaan veranderen, dan zal je dit probleem waar je last van hebt moeten gaan begrijpen. Je zal je eigen functioneren moeten gaan begrijpen. Een probleem laat zich pas oplossen nadat het eerst is begrepen. En zolang je jezelf zo afwijst en afkeurt, bekritiseert en diskwalificeert, creëer je al door spanning en urgentie en moet het onmiddellijk vandaag veranderen en vandaag beter worden. En in die spanning, in die stress, kan je niet reflecteren op je gedrag. Je kan niet reflecteren op je relatie met eten. En je doet jezelf pijn. Je begint de dag met een 1-0 achterstand.
En ik woog toen ruim 15 kilo meer dan nu. En ik vond het vet op mijn lichaam niet alleen lelijk, zoals de cultuur om me heen had geleerd om dat lelijk te vinden. Ik vond het zelfs walgelijk, maar het was ook de betekenis die ik aan het vet gaf wat mij in de weg zat. Dat vet, dat was voor mij een bewijs van onvermogen. Ik die mezelf niet in de hand had. Ik die niet kon stoppen met overeten, ik die te weinig discipline en wilskracht had.
En dus was de confrontatie met mijn spiegelbeeld en het zien van mijn lichaam niet alleen pijnlijk omdat ik dat vet op mijn lichaam lelijk vond, maar ook om de betekenis die het voor me had. Het was als een verklikker, zat het op mijn lijf. Iedereen kon aan mij zien dat ik niet kon stoppen met eten. Dat was ongelooflijk pijnlijk. Het was het eerste wat ik nodig had: het creëren van een veilige ruimte voor mezelf, waarin ik mij kon aan- en uitkleden zonder allerlei verwijten naar mijn hoofd te krijgen van mezelf en negatieve verhalen te horen over het overeten wat ik deed. Anders kon ik het onmogelijk gaan opruimen.
En hoe is dat voor jou? Misschien heb je ook meerdere klachten in je functioneren waar je graag iets aan wilt verbeteren en begint het voor jou ook met het oplossen van overeten.
Als je geen overgewicht hebt is er vaak angst voor aankomen. En zit daar heel veel spanning op. Want hey, als je aankomt, dan heb je al helemaal niks meer om op te leunen. Voel je al helemaal geen stevigheid meer. Je houdt krampachtig vast wat je hebt en voelt je daar helemaal niet vrij in. En niet lekker bij. Vrijheid voor de spiegel betekent dat je je lichaamsbeleving gaat veranderen, zodat je kan ontspannen. Ontspannen in jezelf, ontspannen in jouw relatie met eten en van daaruit die relatie veranderen.
Ik heb daar een dijk van een cursus voor gemaakt, Body Empowerment.
In die cursus leer ik je hoe je aan je eigen kant komt staan, en je lichaamsbeleving verandert, en hoe je stopt met het bekritiseren en afwijzen van je lichaam. Je denkt misschien dat het je motiveert om te stoppen met overeten. Je denkt misschien dat het je motiveert en helpt om je gewicht vast te houden als je dun bent, maar het ondermijnt je. En waarschijnlijk zal je net als ik meer op te lossen hebben dan alleen dat overeten.
Overeten was de rook, het was niet het vuur. Het hing samen met mijn hele functioneren.
Al die klachten die ik net voor je heb opgesomd, die zaten als een soort van spinnenweb met draadjes aan elkaar, verweven met mijn relatie met mezelf, verweven met mijn relatie met eten. Alles had met alles te maken. Dus als jij net als ik zegt: hé, ik wil daarvan af, ik wil van die klachten af, ik wil een fijne stabiele relatie met eten, ik wil kunnen stoppen met overeten, ik wil de weg vrij maken voor blijvend gewichtsverlies.
Ik leer je hoe dat werkt. Het is een korte cursus. We gaan in drie weken tijd een aantal hele krachtige stappen laten zetten in het veranderen van je lichaamsbeleving en het veranderen van die blik op jezelf en daarmee de weg vrij maken voor het oplossen van overeten en blijvend gewichtsverlies. Dus kom er bij.
Als je ook naar die opening zoekt, als je wilt leren hoe je aan je eigen kant komt staan. We doen het samen. Je hoeft dat niet alleen te doen. En ik leer je hoe ik dat zelf heb gedaan en hoe ik dat inzet in mijn programma in Etenslessen. Dus kom er bij! 28 juli gaan we van start. Je kan je aanmelden via mijn website via etenslessen.com of aanmelden via mijn socials. Volg mij op Instagram of Facebook en dan zie ik je de 28ste en doen we dit samen. Kom aan je eigen kant staan.
Stap in Body Empowerment en dan leer ik je hoe dat werkt.
Je hebt geleerd om eten te beheersen. Maar vrijheid voelt anders. Vrijheid is luisteren naar je lichaam, je verlangens en waarheid. Het is stoppen met vechten en beginnen met begrijpen.
Dit zijn jouw etenslessen. Geen regels die je moet volgen, maar ontdekkingen die je mag doen. Als eten een worsteling is, is er iets in jou dat gehoord wil worden.
Overeten is de rook – niet het vuur. In mijn boek neem ik je mee in een nieuwe omgang met eten.