Afl. 295 Je persoonlijke ontwikkeling en overeten

Soms lijkt de weg zo lang. Je wil stoppen met overeten en bent misschien al jaren op zoek naar de oplossing. Intussen zie je ook de samenhang met andere problemen in je functioneren, zoals: perfectionisme, people-pleasen, overwerken of ADHD. Waar stopt het? Blijf je eeuwig onderweg of komt er ook een moment waarop je eindelijk kan zeggen dat het is gelukt? Ik geef je in deze les ‘Je persoonlijke ontwikkeling en overeten’ hoop, inspiratie en een positief antwoord. Laat je aanmoedigen.

Wat je ontdekt:

• Hoe je overeten als ingang gebruikt naar je persoonlijke ontwikkeling
• Waarom je persoonlijke ontwikkeling niet ‘af’ hoeft om te stoppen met overeten
• Wat er op je wacht als het ‘af’ is
• Reserveer hier jouw exemplaar van het boek Etenslessen 👉

Transcript Afl. 295 Je persoonlijke ontwikkeling en overeten

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 295, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.

Welkom als je hier nieuw bent in deze podcast over het oplossen van overeten en blijvend gewichtsverlies en het creëren van een fantastische relatie met eten. Een relatie die eruit ziet zoals jij wil.

Dat is waar ik nu al bijna 300 afleveringen met je over praat. En als jij al die tijd al hier bij mij bent, dank je wel. Ik vind het geweldig dat je luistert, geweldig dat je deze reis met me maakt. En ik vind het ook altijd leuk om van je te horen. Soms vertellen mensen mij, Ik luister altijd naar je in de auto, op weg naar mijn werk. Ik heb daar laatst nog op gereageerd ook. En ik vond het gezellig, gezellig dat ik naast je zit. Ik heb ook een keer gehoord dat iemand mijn podcast altijd gebruikt om lekker bij in slaap te vallen.

En er was iemand die zei: ik heb jouw podcast speciaal opgezet tijdens mijn bevalling. Omdat je me zo kalmeert met je stem.

Ik vond dat echt geweldig en een hele eer. Wauw, zo mooi dat ik bij jou bevalling kon zijn en je daarin kon ondersteunen. Dat is toch bijzonder? Ik vind dat heel speciaal. Oké, in deze les wil ik het met je hebben over jouw persoonlijke ontwikkeling in relatie tot overeten en of het nou al die moeite waard is om al je bagage aan te kijken. En misschien zeg je: Marjena, die bagage van mij, die trollies, die blijven maar komen, die blijven maar komen. Er is zoveel in mij om aan te werken.

En soms heb ik echt het gevoel dat de weg zo lang is. Dat was die weg voor mij ook. Ik had ook flink wat bagage. En ik ben nu op een punt in mijn leven dat ik niet meer op zoek ben naar de oplossing. Een oplossing. Ik heb al mijn problemen opgelost. Echt. En ik sta er veel bij stil de laatste tijd omdat ik niet alleen mijn problemen altijd heb geanalyseerd, maar ook mijn successen.

Ik heb daar laatst nog iets over gezegd op social media. Als je me daar volgt in een video. Het is net zo waardevol om je successen te analyseren als je problemen. En meestal is de habit, de gewoonte die we hebben, om vooral te staren naar onze problemen. Soms ook te over analyseren en erop te rumineren en dan blijven ze als een loepje de hele tijd door je hoofd gaan.

Maar man, wat heb je er veel profijt van als je je successen beetpakt, in het licht zet en analyseert.

Daar haal je ook hele waardevolle informatie uit. En bonus, Je krijgt er een goed gevoel van als je het doet. Jezelf je eigen succes in het licht zetten en niet meteen op zoek gaan naar je volgende problemen om op te lossen, maar echt stilstaan bij oh wow, kijk nou. Kijk nou wat je hier is gelukt. En dan uit je stappen als het ware terug tellen, terugzetten om te kijken hoe deed ik dit? Hoe kreeg ik dit voor elkaar? Is heel waardevol, heel leerzaam en het geeft je zo’n enorme boost dat je ook weer heel veel geluksstofjes hebt in je lichaam om andere dingen tegen te komen, om tegenslag tegen te komen en de dingen die jou stress kunnen geven.

Dus ik sta de laatste tijd veel stil bij de plek in mijn leven waar ik nu na ruim 25 jaar persoonlijke ontwikkeling ben beland. En in die 25 jaar heb ik heel veel issues opgelost in mijn functioneren. Dit ging allemaal over mijn persoonlijke ontwikkeling en mijn hoofdmotief daarin was het oplossen van overeten. En de dingen waar ik nu op dit moment van geniet, op de plek waar ik nu aan ben beland, als iemand die niet meer op zoek is naar een oplossing.

Dat ben ik echt mijn hele leven al geweest, vanaf mijn veertiende.

Hoe is het nu om niet meer op zoek te zijn naar een oplossing? En dan zie ik dat er vooral heel veel ruimte is. Ik heb bijvoorbeeld totaal geen behoefte aan het kopen van spullen, om mezelf te belonen, om me goed te voelen, om mezelf te trakteren. Spullen consumeren heeft geen aantrekkingskracht op me. Ik heb ook geen behoefte aan een beloning als ik klaar ben met werken of als het weekend is. En als je nu denkt, God, wat klinkt dat saai. Ik weet niet of ik dat wel wil. Daar komen hele mooie dingen voor in de plaats. Maar blijf vooral doen wat jij leuk vindt, wat jij fijn vindt, wat jou voldoening geeft.

Maar ik… Oh my god. Ik heb dus geen behoefte meer aan een beloning als ik klaar ben met werken. Of een behoefte aan een beloning omdat het weekend is. En dat komt omdat ik mijn work-life balance nu zo op orde heb. Dat betekent dat ik vaak geniet, elke dag geniet, van iets wat je omschrijft als je vakantiegevoel. Dat hele heerlijke diepe lomen ontspannen gevoel in je lichaam waarin je geen haast hebt om naar je volgende ding te gaan, nog iets moet aftikken, afwerken, hollen, vliegen, nog heel veel drukke energie in je lichaam hebt die nog niet verwerkt is. Ik voel echt dagelijks een verrukkelijk vakantiegevoel.

En dat geeft me de ruimte om te genieten van wat ik zie, hoor, waarneem, voel in het hier en nu.

Vanmorgen fietste ik door de weilanden. Het was echt nog heel vroeg. De zon hing laag en daardoor was er zo’n prachtige schittering. Het was nog niet zo warm. Er lag heel veel vocht, heel veel water op het gras en de waterplanten. En de regendruppeltjes of vochtdruppeltjes die erop lagen, die zorgde voor zo’n zilveren schittering. Begrijp je wat ik bedoel? Ken je dat? Zo’n zilveren schittering over al dat groen.

En de zon weerkaatste ook de glinstering in het asfalt… Van de weg waar ik overheen reed. En omdat de zon zo laag hing, moest ik een beetje door mijn wimpers kijken, zo door mijn oogharen kijken naar de weg. Daarin brak ook het spectrum van het licht tussen mijn wimpers, waardoor daar ook een soort van zilveren kleine glinsteringen te zien waren. En ik dacht, ach, wat is dit toch mooi. Wat is dit lekker. Wat is dit fijn. En waarom houden we als mensen zo van glitters? Waarom heeft een sprankeling, een glinstering zo’n positief effect op ons? Ik genoot, ik genoot.

En dat was iets toen ik altijd werd geconsumeerd door op zoek zijn naar de oplossing voor iets. Ik had daar geen ruimte voor. Ik had daar geen oog voor. En nu ben ik daarmee. Ik dompel me daarin onder. Ik wentel me daarin. Omdat er geen haast is om naar het volgende moment te komen. Omdat er geen urgentie is om iets voor elkaar te krijgen. En die luxe, die weldaad, die voelt echt als weldaad, als een vakantiegevoel in mijn lichaam. Het is echt fantastisch.

Ik dans veel. Ik dans eigenlijk bijna elke dag en ik lach veel.

Er zijn zoveel momenten dat Bob en ik elkaar aan het lachen maken. ‘s Avonds als we nog de hond uitlaten, als we elkaar tussendoor in huis tegenkomen met de dingen die we doen. We hebben meerdere running gags tussen ons. Grapjes die ik je niet ga vertellen, want dan denk je vrouw, waar heb je het over? Wat is hier grappig aan, maar wij vinden het leuk.

Ik heb ook de leukste en liefste mensen om me heen verzameld waar mijn hart echt van overstroomt. Mensen die helemaal bij me passen. In mijn persoonlijke ontwikkeling heb ik er ook lang over gedaan om echt te kunnen gaan zien en voelen dat ik altijd vriendelijkheid en respect verdien. En dat ik mensen mag loslaten die geen verantwoordelijkheid nemen, geen eigenaarschap nemen over hun emotieregulatie. En daar hoef ik niet loyaal aan te zijn. Die mensen mag ik loslaten. Ik heb recht op vriendelijkheid en respect. En mensen die dat niet kunnen bieden, hebben geen plek in mijn leven.

Ik ben veel stil. En alleen. Zodat ik kan reflecteren op de keuzes die ik wil maken en kan creëren.

Want het maken van mooie lessen, mooie cursussen, coachen is echt mijn happy place. Daar vind ik heel veel voldoening, haal ik ontzettend veel voldoening uit en daarnaast maak ik muziek en fiets ik en train ik en geniet ik van kleine dingen. Dus dit voelt voor mij na 25 jaar persoonlijke ontwikkeling als een enorme rijkdom. En de vraag die ik mezelf stel als ik bedenk: goh, 25 jaar inspanning heb je daarvoor geleverd. Was het al dat werk waard? Was het al dat werk waard wat ik daarvoor moest doen? Want jij bent nu misschien op dat punt dat je zegt, ik ben al die trollies nog aan het uitpakken, ik ben nog zoveel aan het aankijken. En de weg is zo lang. Soms vraag ik me af: waar doe ik het voor?

Is het het waard? En dan zeg ik absoluut. Absoluut.

Omdat het nu verrukkelijk is om op deze plek van rijkdom in mijn ontwikkeling te zijn. Maar ook omdat het grote voldoening gaf om mezelf niet weg te zetten als te beschadigd toen mijn mentale gezondheid nog op zo’n dieptepunt zat. Ik besloot om mezelf te helpen met alles waar ik tegen aanliep. En dat is het fundament geweest, het begin geweest van alles aankijken wat nodig was om te kunnen groeien.

Een hele belangrijke die ik oversla, die zie ik nu, is dat ik op dit punt in mijn leven ook heb ontdekt dat ik geen, en dat is al een langere tijd zo, ik heb geen controle nodig over mijn omstandigheden. Problemen in mijn leven, want die heb ik natuurlijk ook, die kom ik ook tegen, die krijgen aandacht, maar zonder fixatie en krampachtigheid. En dat voelt ook als een rijkdom. Je hebt geen controle over de omstandigheden in je leven. Toen Bob vorig jaar kanker kreeg, dat is iets… Die man was altijd aan het trainen en gezond aan het leven. Dat kregen we gewoon als iets waar we ons toen moesten zien te verhouden. En ik zal niet zeggen dat ik daar doorheen zeilde in blis en vakantiegevoel.

Absoluut niet. Dat was echt een pittig jaar.

Maar mentaal en emotioneel was ik heel erg goed in staat om dat wat we aankeken een plek te geven waar ik niet op fixeerde en waar ik niet krampachtig in stond, omdat ik zo goed heb geleerd hoe ik mezelf begeleid in mijn gedachten.

Ik ben me zo bewust van de betekenis die ik ergens aan geef en de vrijheid om die betekenis te herzien als die me niet dient. Ik heb de vrijheid om me altijd zo te ondersteunen dat ik mij kan verzoenen met elk scenario wat ik potentieel tegenkom.

En als je dat voelt en de emotionele draagkracht ontwikkelt om dat aan te kunnen kijken en te ontvangen in jezelf, in je lichaam. Then you’re golden. Dus het gaf me grote voldoening om mezelf niet weg te zetten als te beschadigd en te denken: joh, laat los, geef op, je hebt te veel issues, te veel problemen om me aan te kijken, maar dat ik echt zei, ik laat je nooit vallen, ik wil je altijd helpen.

En voor mij was het overstijgende grootste probleem het oplossen van overeten.

Dat was het motief. En dat was de ingang. Dat was wat mij dreef. Elke dag compulsief eten en alle zeilen bij moeten zetten om dat zo veel mogelijk, zo goed mogelijk te managen, in te dammen, te beheersen, niet te laten gebeuren, compenseren. Het dreef me echt geestelijk compleet tot wanhoop. En in mijn boek ga ik echt een aantal stappen verder in wat ik daarover vertel dan hier in de podcast.

Als je mijn boek Etenslessen leest of hebt gelezen, dan weet je hoe ver dat ging. Hoe ongelooflijk slecht het met mij ging en mijn mentale gezondheid. Dat ik mezelf daaruit heb weten te werken, dat ik het werk heb gedaan om te zijn waar ik nu ben, wie ik nu ben geworden, is echt fenomenaal. Het is onvoorstelbaar. Ik coachte vandaag iemand die in een cursus van mij zat met een smaller kader. Zij ontdekte daar een thema in wat buiten dat kader viel, wat veel groter was. En we hadden een gesprek over het stoppen met overeten. En ik vertelde aan haar dat het aankijken van issues, je hoeft niet te kiezen tussen het oplossen van je issues, eerst je issues oplossen zodat je daarna overeten kan oplossen, of eerst overeten oplossen om daarna je issues op te lossen.

Wat ik ontdekte in mijn ontwikkeling, wat ik ook in mijn methodiek heb verpakt, is dat je het juist door het bij elkaar te brengen, juist door overeten als ingang te gebruiken om tegen te komen wat je nodig hebt in jouw persoonlijke ontwikkeling om overeten los te laten, dat dat juist de weg is naar blijvend gewichtsverlies. Die twee bij elkaar brengen. De oorzaak van overeten.

Eten is de rook, maar niet het vuur.

Hoor je mij vaak zeggen. Door de rook te gebruiken als ingang naar het vuur, krijg je je hele systeem van functioneren mee. En kom je uiteindelijk op een punt dat je zegt: ik ken mezelf diep. Ik weet wat ik nodig heb om te zorgen dat het goed met me gaat. En ik heb dat leidend gemaakt.

Juist daarom kan ik zoveel geven aan anderen, zo enorm genieten van mijn leven en heb ik overeten niet meer nodig. En dat vind ik is de allermooiste belofte van het werk wat je daarin doet. Dat wat er verandert in de relatie met jezelf. En het goede nieuws, of eigenlijk het beste nieuws, is dat die issues die je nu misschien aankijkt, je perfectionisme, of je people-pleasen, of je stemmingswisselingen, Wat het ook is waarvan jij inmiddels op jouw leeftijd misschien kan zien: oh ja, dit zijn echt mijn thema’s die steeds terugkomen.

Die hoeven niet helemaal opgelost te worden om te kunnen stoppen met overeten.

Wat er gebeurt in de methodiek die ik heb gebouwd, is dat je je anders tot die thema’s leert verhouden. Dus ze lossen zich op, maar dat kan duren zolang het duurt. Als ik kijk naar mijn eigen proces, dan heb ik dat eten lang opgelost, dat overeten, voordat ik die issues had opgelost. Maar hoe ik mij daartoe leerde verhouden, mezelf daarin leerde begeleiden, dat was het verschil.

En dat maakte dat ik overeten kon loslaten. Fixeren op eten en mijn gewicht kon loslaten. Fixeren op mijn angst voor aankomen. En mijn lichaam loslaten. Een echte relatie met eten bouwen waarvan ik zeg: ha, nu is er eindelijk die kalmte, die rust, die oase van vrijheid van compulsie waar ik zo naar had verlangd. Dus als dit is waar je naar op zoek bent, als je zegt: ik wil beide, want ik zie ook, ik ken mezelf inmiddels lang genoeg om te zien dat het een samenhangt met het ander.

En ik wil graag eten gebruiken als de ingang naar mijn persoonlijke ontwikkeling. Alleen die weg die lijkt soms zo lang. En moet ik dan eerst al mijn issues oplossen om te kunnen stoppen met overeten? Nee, gelukkig niet! Gelukkig niet.

Je leert je daar anders toe verhouden.

Dus de eenvoud van je daar anders toe leren verhouden is simpel. Ik heb mijn werk, mijn body of work is het inmiddels, zo ingericht dat er genoeg tools en workshops zijn om je te ondersteunen in het aankijken van al die issues, maar de methodiek van het oplossen van overeten is simpel. Die heeft een zuivere eenvoud die je enorm helpt.

Waarmee je ook de hele tijd ziet: oh ja, gelukkig. Het is simpel. Ik kijk veel aan, ik voel veel, ik kom veel tegen in mezelf. Maar die methodiek is simpel. Die zie ik hier voor me. En die gaat over drie pijlers. Het begeleiden van je gedachten. Het begeleiden van je gevoelens en de samenwerking met je lichaam.

En die drie pijlers vind je in mijn programma prachtig in de juiste volgorde opgelijnd, met de juiste vragen voor zelfcoaching, de juiste oefeningen. Alles is zo ingericht dat je als het ware op de rode loper je proces bewandelt. En tegelijkertijd kan je gaandeweg je ontwikkeling steeds meer uitwerken wat je in het verleden zo heeft belemmerd en je daar anders toe leren verhouden. Als je daar interesse in hebt, als je zegt, ja, dat klinkt helemaal als het pad wat ik wil bewandelen, zo wil ik dat ook doen.

Ik zie overeten ook als de rook, en niet als het vuur.

En ik heb misschien nog weinig zicht op het vuur of ik kijk al heel lang naar dat vuur. Ik ben nu op een leeftijd dat ik denk: hoe lang gaat dat nog duren met die thema’s?

En ik wil dat dat overeten stopt. Ik wil die fijne relatie met eten bouwen. Meld je dan aan voor mijn wachtlijst. In september gaan we open en je bent van harte welkom. Ik ben er volgende week weer.