Afl. 84 Overeten is niet erg

Niet als het binnen jouw fijne relatie met eten past en daar je verlangens niet in de weg staat.

Maar wat is overeten? Ik geef je twee definities en vertel je hoe ik hier binnen mijn coaching naar kijk.

Deze aflevering helpt je bewust worden van de relatie die je met eten wilt creëren. Het is belangrijk om goed te weten waar je op koerst. Daarbij wil je kunnen zien of je dit doet vanuit angst of vertrouwen.

Als angst en perfectionisme de boventoon voeren blijft een fijne relatie met eten steeds net buiten je bereik, hoe hard je daar ook aan werkt.

Ik geloof in jouw vermogen om te creëren waar je naar verlangt. Deze aflevering helpt je daar vertrouwen in krijgen.

---

Wat je ontdekt:

• Twee definities van overeten
• Waarom overeten geen probleem hoeft te zijn
• Waarom vertrouwen in jezelf een belangrijke rol speelt in het vormgeven van je relatie met eten

---

 

Transcript Afl. 84

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering vierentachtig.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvallen zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hallo, hoe is het met jou? Met mij gaat het super. Ik heb mijn vaccinatie geboekt..haha. Alsof het een hotelletje is. Ik heb mijn vaccinatie geboekt en nadat ik dat had gedaan dacht ik eraan hoe verschillend we hier allemaal inzitten. Ik heb mensen gesproken die super blij zijn dat ze hun afspraak hebben kunnen vervroegen en zeggen: oh, ik ben eerder aan de beurt dan ik had verwacht. Hartstikke fijn. Ik kan straks weer op vakantie. Ik heb mijn vrijheid. En weer andere mensen zitten verstrikt in heftige discussies en maken zich zorgen over de veiligheid van het vaccin. Hebben grote morele bezwaren tegen het beleid van de overheid. En ja, zitten er dus heel anders in.

En ik weet nog dat ik een moment had waarop ik aan mezelf vroeg: hé Marjena, en wat wil jij? Want ik ken mezelf. Als ik mij zorgen gaan maken over de veiligheid van het vaccin. Dan wordt het ook een project. En wel ga ik allerlei bronnen bestuderen, wil ik de onderste steen boven hebben en ga ik er tijd insteken en raak ik er waarschijnlijk ook emotioneel flink in geïnvesteerd. En ik stelde mezelf de vraag of ik die keuze wilde maken. En het antwoord was heel duidelijk: nee, daar ga ik niet doen…haha..Ik wist het zo zeker. Ik voelde het zo duidelijk. Nee, dat wil ik niet.

En daarmee neem ik ook volledig verantwoordelijkheid voor de consequentie van die keuze. Ja, dus ik heb mijn vaccinatie geboekt. Ik ga mijn arm uitsteken. Ik krijg mijn prik en ik zeg volmondig ja tegen de consequenties daarvan. Ik heb geen idee wat er wat er gaat gebeuren, maar ik hou me er niet mee bezig. En als er op de een of andere manier iets mee gebeurt, dan is dat oké. En dan deal ik daar dan mee. Maar nu, op dit moment, weet ik dat ik mij geen zorgen wil maken en dat is een hele bewuste keuze. En ik vind dat heel goed. Ik vind dat ik een hele goeie poortwachter ben van mijn eigen zorgen en problemen. Ik selecteer mijn zorgen heel bewust…haha

Ze moeten eerst langs bij een poortwachter en die poortwachter is heel erg streng.

Ik ga me er niet snel zorgen om iets maken, tenzij ik daar echt heel bewust voor kies. En dit is een zorg waarvan ik heb gezegd: nee, die aanvaard ik niet. En dat betekent dat ik die prik ga halen en daarna mij overgeef aan de consequenties daarvan.

Voor nu betekent dat dat ik alle ruimte heb om te kunnen bouwen aan de dingen die ik wil bouwen. Ik heb een laserfocus in de toekomst die ik voor mezelf wil creëren en dat is zo’n fijn gevoel. Ik geniet zo van alles wat ik creëer, wat ik bouw, wat ik bestudeer, wat ik belangrijk vind. Waardevol vindt. En ik laat daar niet snel een zorg of probleem in toe, wat niet door mijn strenge selectie heen komt…haha…Zo kan je daar natuurlijk ook naar kijken. Al die controverse rondom dat vaccin is dat een zorg waar je in mee wilt gaan? Wil je mee in die maalstroom? En misschien sta je nu op je achterste benen en zeg je: je bent niet wijs. Het is helemaal geen optie om daar wel of niet in mee te gaan. Je hebt hier een hele belangrijke verantwoordelijkheid te nemen. Je moet. En ik denk van niet. Ik denk: nee, dat is een keuze. Het is een keuze die je daar maakt dat wat jij ervaart als iets wat moet is een keuze die je hebt gemaakt. En ik heb een andere keuze gemaakt en ik voel me heel erg goed bij die keuze.

Dit is iets wat ik heel goed kan, mijn eigen zorgen en problemen goed screenen en pas toelaten als ik er helemaal achter sta. Ik laat me niet meesleuren.

Ik weet nog dat toen mijn kinderen heel erg klein waren en zij steeds zelfstandiger door het verkeer gingen, ik ook op zo’n vork in de weg stond. En mijn ene kind was een kind waar je maar één keer tegen hoefde te zeggen: voordat je oversteekt moet je eerst naar links kijken, dan naar rechts, dan nog een keer naar links en dan pas als je ziet dat je alle ruimte hebt, steek je over.

Mijn andere kind, liet me niet eens uitpraten en stond dan aan de overkant van de straat…haha. En toen voelde ik ook heel duidelijk: wat ga ik doen? Ga ik mij zorgen maken? Word ik een verkrampte moeder die zich continu bang is als er kinderen door het verkeer gaan? Of laat ik het los en geef ik me over en aanvaard ik de consequentie van mij geen zorgen maken en ze dat verkeer toevertrouwen? En daarvoor hebben gekozen.

Een heel ander mooi moment was in de jaren waarin mijn vader ziek was, of ik noem het nu een mooi moment. Het was een mooi contact wat ik daar met mezelf had. Het was geen mooi moment. Mijn vader is lang ziek geweest voordat hij overleed. Een jaar of elf. En in die periode zijn er een aantal jaren geweest waarin hij niet meer kon praten. En haar vond het wel fijn als je bij hem zat. Als je bij hem was en dan tegen hem sprak. Maar mijn vader was geen man met wie je emotioneel intiem kon zijn. Dus als ik bij hem zou gaan zitten, dan zou ik een monoloog moeten afsteken over oppervlakkigheden.

En in die fase van mijn leven bracht ik dat niet op. Ik had er de energie niet voor en de ruimte niet voor. En ik zou het in mezelf moeten forceren om dat te doen. En ik weet nog zo goed dat ik ook toen op zo’n vork in de weg stond en mezelf aankeek als het ware, en zei: hé, Marjena, of je gaat dit nu doen of je doet het niet, maar als je het niet doet aanvaard je dan ook de consequentie daarvan. En als hij er op een dag niet meer is, sla je jezelf dan niet om de oren met het verwijt had ik nou maar vaker bij mijn vader gezeten. En ik weet nog zo goed dat het heldere antwoord was: nee, het is goed, ik ga daar geen spijt van krijgen. Ik kies ervoor om daar geen spijt van te hebben. En ik kies ervoor om nu te doen wat ik moet doen om te kunnen zijn wie ik moet zijn. En dat betekent dat ik dit niet doe. En dat was een hele zuivere beslissing. Ik was in integriteit met mezelf.

Zo goed om naar te kijken, dus ik ben heel benieuwd hoe dat voor jou is. Ben jij ook een goede poortwachter van je zorgen en problemen? Selecteer je heel kritisch waar jij je zorgen over bereid bent om je zorgen over te maken? En laat je niet meenemen in de maalstroom van de dingen om je heen.

Nu gaat daar deze les niet over, het is een zijsprong. Ik heb mijn vaccin geboekt en daarom vertelde ik het je.

Deze les gaat over de volgende stelling: overeten is niet erg. Wat zeg je nu? Overeten is niet erg? Ik wil afvallen. Ik heb een gevecht met eten. Waar heb je het over vrouw?

Nou, ik leg deze stelling bij je neer omdat die stelling je helpt om zicht te krijgen op jouw relatie met eten en je verder bewust te maken van je relatie met eten. Maar om die stelling te kunnen bespreken, moeten we eerst kijken naar de definitie van overeten. Want wat is nou eigenlijk overeten?

Je kan dit op twee manieren definiëren. De eerste definitie waar ik aan denk is de meer technische zin van overeten en ik denk dat als je het vanuit een technisch perspectief bekijkt, dan is overeten meer eten dan je lichaam om vraagt of eten zonder dat je lichaam erom heeft gevraagd is.

In het eerste geval had je honger. Je bent gaan eten, maar nadat je verzadigd was, ben je blijven eten. Je bent door blijven eten en dat is het overeten wat je deed. En in het tweede geval had je geen honger, maar ben je gewoon iets gaan eten. Je lichaam vroeger er niet om en dus is ook dat overeten.

Ik denk dat deze twee manieren van eten overeten zijn, in de technische zin.

Maar als coach kijk ik hier ook graag anders naar. En ik noem dit overeten, het overeten waar je achteraf spijt van hebt of niet tevreden over bent. Overeten binnen mijn programma Etenslessen bespreek ik vaak binnen de context van het eten waar je achteraf spijt van hebt of niet tevreden over bent. En waarom doe ik dat?

Omdat het je bewust maakt van de verantwoordelijkheid die je hier hebt. De verantwoordelijkheid voor jouw relatie met eten. Jij bepaalt namelijk wat je overeten noemt. Jij definieert wat voor jou overeten is.

Ik heb een klant die op woensdag graag met haar dochtertje een ijsje eet. Zij heeft op dat moment geen honger, maar ze vroegen mij of dit wel oké was. En ik zijn natuurlijk. Dit ijsje heeft voor jou sociale waarde. Je doet het niet om je lichaam een plezier te doen, je doet het om je hart een plezier te doen. Het is het idee, het samen delen van dat moment met je dochtertje. En dat is voor jou van grote sociale waarde. Haar lichaam vraagt op dat moment niet om brandstof, maar voor haar klopt het daar, op die woensdag met haar dochter.

En wat zeg ik hier nu mee? Het merendeel van mijn klanten wil hun hongerbalans volgen, dus ze eten pas als ze een hongerprikkel voelen in hun maagstreek. En ze stoppen met eten op het moment dat ze een prikkel van verzadiging voelen. Een signaal van verzadiging, dat het genoeg was zo. Precies goed. Dit is wat ze meestal doen, maar niet altijd. En de vraag is: krijgen ze de resultaten die ze willen?

Als je het lichaam kan hebben wat je wilt hebben. Het gewicht, de omvang en de esthetiek die jij ambieert, die jij mooi vindt, als je die kan hebben en je hebt een relatie met eten die je wilt. Je hebt geen strijd met eten in je hoofd, je hebt geen spanning rondom eten. Je hebt geen last van ontevredenheid over de keuzes die je maakt en je hebt de gezondheid en vitaliteit die je wilt hebben. Is het dan een probleem dat je overeet? Ik denk het niet.

Ik denk dat als dit goed zit, als je hier allemaal ja tegen kan zeggen. Je hebt het gewicht wat je wilt. Je hebt de relatie met eten die je wilt. Je hebt de mentale rust rond eten in je hoofd die je wilt, de gezondheid en vitaliteit. Waar is dan het probleem? Is overeten dan erg? Ik denk het niet.

En ik denk dat het goed is om je hier bewust van te zijn en je af te vragen: wat wil ik? Wil ik alleen eten als mijn lichaam om brandstof vraagt? Of wil ik ook om andere redenen kunnen eten en me daar goed over voelen?

Ik vind het zelf heel fijn om een hongerbalans te volgen en daarin heel goed samen te werken met mijn lichaam, alleen te eten als mijn lichaam om brandstof vraagt en te stoppen als ik verzadiging voel. Maar er zijn wel uitzonderingen. En als ik zeg er zijn uitzonderingen. Dan bedoel ik daarmee niet dat ik mezelf oogluikend daar iets te eten toestaan zonder dat ik honger heb. Dat bedoel ik er helemaal niet mee.

Ik mag altijd eten. Ik ben een volwassen vrouw. Ik doe niet iets stouts als ik eet zonder dat ik honger heb. Maar er zijn ook voor mij soms momenten die van waarde zijn om dan te eten zonder dat ik honger heb. En ik ben daar helemaal oké mij. Omdat ik voor mezelf overal ja tegen kan zeggen. Ik heb de relatie met eten die ik wil. Ik heb het gewicht dat ik hebben wil. Ik heb mentale rust rond eten. Dus voor mij klopt het helemaal.

Het technischer overeten wat ik daar doe, is technisch overeten. Wat mijn lichaam betreft is het overeten, maar voor mij is het niet binnen die context van eten waar je achteraf spijt van hebt, is het geen overeten. Ik heb daar geen spijt van. Ik ben heel blij met de keuze die ik daar maak.

Dus dit ligt hier ook voor jou om je beslissingen in te nemen. En ga eens voor jezelf na welk eten jij achteraf vaak spijt van hebt of ontevreden over bent. En waar gaat dat over?

Gaat dit over perfectionisme? Dat je eigenlijk vindt dat je alleen mag eten als je honger hebt en moet stoppen als je verzadigd bent, gaat het misschien over angst? Dat je bang bent voor jezelf. Bang bent: ja, waar houdt het op? Als ik ga eten buiten die hongerbalans om, als ik mezelf toestaan om te eten om andere redenen die voor mij dus inderdaad van sociale waarde zijn. Ja, zo lust ik er nog wel een paar. Als je dat mij toevertrouwt, dan loopt dat helemaal uit de hand. Dan verzin ik voortdurend sociale excuses waarvan ik zeg: ja maar dit is nu gewoon een heel mooi, fijn sociaal moment..haha..

En dan realiseer je dat je dan dus een keuze maakt om alleen die hongerbalans te volgen die op angst gebaseerd is. En ik denk niet dat dat nodig is. Ik denk dat als je het juiste gedachtenwerk hierover doet, je heel oké kan zijn met eten buiten je hongerbalans als het jouw wensen niet in de weg staat, als je de vitaliteit hebt die je wilt, de gezondheid die je wilt, het lichaam wat je wilt.

Maar hier hangt het dan dus op die mentale rust die je jezelf niet geven kan, nog niet geven kan omdat je hier dus zorgen om maakt.

Zo goed om over na te denken. Baseer je dat verlangen om alleen te eten als je honger hebt op perfectionisme of is dat misschien helemaal niet nodig en kun je dit loslaten?

En mag je dat overeten anders gaan bekijken en zeggen: ja, in technische zin overeet ik soms, maar binnen mijn fijne relatie met eten is dat geen probleem en binnen de context van overeten is eten wat ik doe, waar ik achteraf spijt van heb, overeet ik daar niet. Dus in technische zin wel, maar binnen de context van het creëren van mijn fijne relatie met eten is het geen overeten.

En dit vind ik zulk waardevol materiaal, omdat het je zo bekrachtigt in dat zelfleiderschap. In het zijn van jouw eigen autoriteit binnen jouw relatie met eten en dan kun je dus ook gaan kijken: en waar zit het snijvlak? Waar zie ik dat het wel mijn dromen belemmert? Dat ik niet het gewicht kan hebben wat ik wil hebben en de vitaliteit die ik ambieer.

Maar je baseert de keuze om daar dan iets aan te veranderen niet op angst.

Zoals mijn klanten hier dus lekker op woensdag met haar dochter een ijsje eet, daar die keuze maakt op basis van de sociale waarden die dat voor haar heeft. En ze kan natuurlijk net zo goed ook tot een andere keuze komen. Ze kan ook zeggen: ik wil dat ijsje daar niet eten, maar wel mijn dochter lekker van een ijsje laten genieten. En ik zit er gewoon knus naast, want voor mij is het niet een moment om een ijsje te eten en is die sociale waarde niet groot genoeg. Ik ben daarin veranderd. De verbondenheid die ik met mijn dochter daar wil beleven is niet afhankelijk van tegelijk een ijsje eten. Zij kan ook lekker een ijsje eten zonder dat ik het doe. En wat ik hier aan haar wil voorleven is dat ik alleen eet als ik honger heb en stop als ik verzadigd ben.

Die keuze kan ze ook maken. Ze kan ook zeggen: zo wil ik mijn relatie met eten inrichten. Ik wil niet eten om sociale redenen, maar alleen in reactie op mijn eigen honger- en verzadigingsprikkel. En dat is wat ik aan mijn kind wil voorleven, zodat zij dat onbewust kan meekrijgen van mij. En dat is wat ik ambieer. Dat is wat ik wil. Dat is mijn droom.

Dat mag natuurlijk ook. Dat is zo mooi ervan. Jij bepaalt. Jij bepaalt hoe je wilt dat het eruitziet. En ik denk dat loskomen van angst en perfectionisme je hier enorm helpt om te bepalen wat jouw waardes zijn binnen jouw relatie met eten, is voor jou de enige waarde. Eten in reactie op vraag en aanbod, vraag van je lichaam, sorry, eten in reactie op een vraag van je lichaam en verder niet. Of zeg je binnen de definitie van mijn fijne relatie met eten, is er ook ruimte voor eten, wat voor mij van sociale waarde is, buiten mijn hongerbalans om.

Er is geen goed of fout hierin. Jij bepaalt. Jij bent de autoriteit.

Zo goed om te weten, net als dat vaccin. Laat je je vaccineren? Ja of nee? Maak je je zorgen om die vaccinatie? Ja of nee? Ben je een goeie poortwachter van die zorgen en problemen? Ja?

Zo goed, gaat het allemaal over zelfleiderschap. Ik smul ervan. Ik wens je een prachtige week. Ik ben er volgende week weer en tot dan.