Afl. 130 Afvallen en gedachten grenzen

Afvallen en het creëren van een geweldige relatie met eten kost tijd. Er is geduld voor nodig om nieuwe overtuigingen te bouwen en je gedrag te veranderen.

Dit geduld zal je alleen kunnen opbrengen als je opbouwend met jezelf omgaat. Jezelf dun haten werkt niet. Het veroorzaakt alleen maar drama en meer overeten.

Negatieve gedachten hebben dan ook grenzen nodig. Ik geef je er in deze les twee die geweldig goed werken. Ze maken afvallen gemakkelijker en geven ruimte aan de creatie van jouw geweldige relatie met eten.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom negatieve gedachten grenzen nodig hebben.
• Twee gedachten grenzen die afvallen gemakkelijker maken.

---

 

Transcript Afl. 130

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 130. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Maar naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het? Ik heb een mooie les voor je. Ik heb nagedacht en gezien hoe ik de afgelopen weken navigeerde tussen het contrast van de grote gevoelens waar ik doorheen ging, die allemaal over mijn privé leven gingen en wat zich daar in afspeelde. En hoe ik tegelijkertijd aan de vooravond van het openen van de deuren van Etenslessen de ruimte wilde vasthouden voor al die mensen die op het punt stonden om in mijn programma te stappen, om ze welkom te heten en ze te helpen in dat geloof te stappen van ‘ik kan dit’ en ‘dit is de beste plek voor mij.’ En in dat navigeren tussen dat contrast zag ik hoe ik dat deed. Want dat is natuurlijk wat je doet als coach. Als coach observeer jezelf en gebruik je je eigen tools op jezelf. Je bent je eigen studieobject, laat ik het zo zeggen. Altijd.

En in het bestuderen van het begeleiden van mezelf tussen beiden zag ik dat ik gedachte grenzen hanteerde. Er waren momenten, tijden en plaatsen waarop ik mezelf toestond om aan bepaalde dingen te denken en door de gevoelens te gaan. Die gedachten in mij activeerde en een ruimte voor mezelf vasthield om door die grote gevoelens te kunnen gaan. En er waren momenten waarop ik heel bewust besloot dit is niet de tijd en de plaats. 

En toen ik nadacht over deze les voor jou, zag ik een prachtige parallel met het creëren van een fijne relatie met eten. Want wat gebeurt er op het moment dat je besluit dat je iets anders wilt? Je wilt van je overgewicht af. Je wilt uit je strijd met eten en je wilt een fantastische relatie met eten creëren. En je weet nu nog niet precies hoe die fantastische relatie eruitziet. Wat je daar allemaal in wilt stoppen. Wat jouw definitie is van een fantastische relatie met eten. Maar je weet wel dat dat is wat je wilt. En je zet daar op in. En vanaf het moment dat je dat doet, vanaf het moment dat je besluit om in dat geloof te stappen dat je dat voor jezelf kunt creëren, word je geconfronteerd met het contrast tussen wat je wilt creëren en waar je nu bent.

Geen hoop hebben, is gemakkelijker dan hoop hebben. Geen vertrouwen hebben is gemakkelijker dan kiezen voor vertrouwen. Geen droom hebben, is gemakkelijker dan een droom riskeren. Waarmee ik wil zeggen dat zodra je inzet op het willen creëren van iets nieuws voor jezelf, het bewustzijn van het nog niet hebben van wat je wilt, voelbaarder wordt. Bewust onbekwaam zijn. Zien: dit is wat ik wil, maar dit is wat ik nu nog doe. Ik wil stoppen met overeten, maar ik overeet nog. Ik wil lichter van gewicht zijn en ik heb nu nog overgewicht. Dat contrast zal je moeten leren dragen om te kunnen creëren waar je naar verlangt. En dat contrast zal je moeten leren dragen op een gezonde manier. Want doe je dat niet, dan wordt het een hele pijnlijke worsteling. Dan is er continu drama over het gewicht wat je nu nog hebt, over het overeten wat je nu nog doet. De obsessie waar je nu nog last van hebt of de verwaarlozing waar je in zit. En dan is is het creëren waar je naar verlangt alsof je met de handrem aan rijdt. Het gaat heel moeizaam en het is heel pijnlijk voor je. En wat je hier in kan doen, wat je kan ontwikkelen voor jezelf en over na kan denken, en dat is wat ik in deze les aan je mee wil geven, is het hanteren van gezonde gedachten grenzen. Dat is wat ik mezelf de afgelopen weken zag doen. Ik hanteerde gedachten grenzen.

Ik zag heel erg duidelijk wanneer het de juiste tijd en plaats was om mezelf ruimte te geven voor die grote gevoelens waar ik doorheen ging. En wanneer het dat niet was. En ik stuurde daarop. Nee, niet nu, niet nu. Dat komt straks. Straks ga ik hier over nadenken. Straks geef ik dit de ruimte. Straks mag ik hier van alles van vinden en daarbij voelen wat er te voelen valt. Maar dit is niet de tijd in de plaats, Marjena. Het is niet goed voor je. En hetzelfde geldt voor jou. Want zodra je dus gaat inzetten op het creëren van die fantastische relatie met eten, zie je des te duidelijker waar je die nu nog niet hebt. En wat je nodig hebt, zijn jouw gezonde gedachten grenzen om te kunnen navigeren tussen beide. Om te kunnen navigeren tussen creëren waar je naar verlangt en dat wat je nu nog doet. Het gedrag wat je nog los wilt laten, maar waarvan je nog niet precies weet hoe je dat doet. Je weet wel dat je dat niet op wilskracht lukt. Dat is wat je eerder hebt geprobeerd. Dus je bent nog helemaal zoekende in: wat zijn nou de vaardigheden? Hoe ontwikkel ik die vaardigheden van dat stoppen met overeten en de ondertussen overeet je nog. Natuurlijk doe je dat nog. Of obsedeer je nog. Natuurlijk doe je dat nog. En je weet nog niet hoe je het loslaat en waar je het mee vervangt. En je bent daarin bewust onbekwaam.

En ik nodig je uit om de tijd te nemen. Denk deze week is na over het hanteren van gezonde gedachten grenzen voor jou. Welke gezonde gedachte grenzen wil jij aanbrengen om jezelf te helpen navigeren tussen het creëren waar je naar verlangt en steeds beter gaan definiëren wat voor jou een fantastische relatie met eten is, hoe je dan met jezelf omgaat, wat jouw ontwerp daarvan is en het overeten wat je nu nog doet. Het gewicht wat je nu nog hebt. En ter inspiratie geef ik je twee gedachte grenzen die ik je aan beveel, waarvan ik zeg: als je die twee alleen al aanbrengt, ben je al een prachtige stap verder en heel goed op weg om te kunnen navigeren tussen beide, zijn waar je nu nog bent, doen wat je nu nog doet en in beeld hebben waar je naartoe wilt, wat je voor jezelf wilt bouwen.

Een gedachte grens die ik je als eerste wil aanreiken, is het hebben van een mening over je lichaam. Het is helemaal oké dat je een mening hebt over je lichaam. Maar het is ook belangrijk dat je grenzen hanteert aan de ruimte die je jezelf geeft om die mening te mogen uiten. Je hebt spreekrecht, want die gedachten zijn er toch. Die mening, die heb je. Die is er al lang. Je vindt allang iets. Die mening, die is er. Maar de tijd en de plaats waarin je die mening de ruimte geeft, die wil je wel beperken. En één van de grenzen die ik daarin hanteerde voor mezelf, die heel gezond waren en die ik hard nodig had, was iets van mijn lichaam vinden, terwijl ik mij aan het aan en uitkleden ben. Iets van mijn lichaam vinden terwijl ik onder de douche sta of kleding koop is een no go. Het is niet de tijd en de plaats. Naakt zijn, bloot zijn is een kwetsbaarheid. En je wilt een veilige ruimte voor je lichaam hanteren, creëren. Je wilt dat het veilig is voor jou om je aan en uit te kunnen kleden zonder dat je commentaar krijgt op je lichaam. Dus aan en uitkleedde, onder de douche staan, in een pashokje staan. Of die eerste warme dag waarop je met blote armen of blote benen of zonder jas buitenloop met een t-shirt wat je lichaam laat zien als het ware. Waarin je duidelijk kan zien hoe je eruitziet, wat een heel andere beleving is dan die hele dikke winterjas.

Ik had echt zo’n slaapzak deze winter..haha..Mijn zoon moest steeds zo lachen iedere keer als ie me in die jas zag en zeei: mam, als jij later terugkijkt op foto’s van nu zeg je echt what is I thinking met deze jas? T Is gewoon een slaapzak. Ik vind het fantastisch. Ik vind hem nog leuk ook. Ik vond dat ie heel erg leuk zat. Maar goed, dat contrast tussen het het aanhebben van een slaapzak of voor het eerst alleen maar in een spijkerbroek en een T-shirt buiten lopen is zo’n moment waarop jij dan je blote armen of benen ziet, of de contouren van je lichaam ziet, je bewust bent van de contouren van je lichaam. En dit soort momenten, deze tijden en plaatsen zijn absoluut, is mijn aanbeveling, een grens. Niet het moment om het over je lichaam te mogen hebben met jezelf, niet het moment om er iets van te mogen vinden. Ja, je mag wat van je lichaam vinden, maar niet bij het aan en uitkleden. Niet als je bloot bent.

Ik ben heel benieuwd wat je denkt en voelt als ik dit tegen je zeg. Voel je je aangesproken? Voel je van: inderdaad. Dat is een grens die ik nodig heb, want daar gebeurt iets wat een spin off heeft voor de rest van de dag, voor alles wat daarna komt. Ik kon zo duidelijk zien dat wat ik daar deed consequenties had, gevolgen had in mijn relatie met eten. De negativiteit die ik toeliet dat commentaar, wat ik toeliet van mezelf, over mezelf bij het aan en uitkleden. Dat vond ik even later terug bij het aanrecht in het overeten wat ik deed. Het maakte eten zo beladen voor me, omdat het zo pijnlijk was, om dat commentaar daar te krijgen. In die kwetsbare momenten van je aan en uitkleden. En dan moet de dag nog beginnen. Dit is mijn allereerste aanbeveling voor je. Denk hier eens over na deze week. Is dit een gezonde gedachte grens voor jou? Ja, je mag een mening hebben over je lichaam. Prima, maar je mag er geen geen stem aangeven in dit soort momenten. Op dit soort momenten. Tijd en plaats voor een mening en dit is hem niet.

Een andere gezonde gedachte grens die ik je wil geven is: besluiten dat je iets wilt eten wat voorheen altijd voor jou op de lijst heeft gestaan van daar kom ik van aan of verboden. Dit mocht ik nooit eten als ik op dieet was. En nu in het creëren van die fijne relatie met eten ben je aan het onderzoeken welke plek je dat eten wil geven. Waar het voor jou past in jouw fijne relatie met eten en je besluit op een goed moment: Oh, vanavond wil ik dit eten of vanmiddag wil ik dit eten. Stel, je zit op een terras en je besluit: ik wil appeltaart met slagroom eten en je hebt daarvan ingeschat dat dit daar een goed moment voor is. En je staat er helemaal achter. Dit is wat ik wil. Als je dan achteraf besluit: ik heb het verkeerd ingeschat. Het is eigenlijk toch niet wat ik wilde? Het is oké om daar over na te denken. Sterker nog, in het willen creëren van die fijne relatie met eten heb je dat nodig, dat onderzoek. Maar niet vlak nadat je het gegeten hebt.

Absoluut niet.

Absoluut niet. Niet de tijd en de plaats daarvoor. Mijn aanbeveling is dat de enige ruimte die je daar nog geeft aan nadenken over die appeltaart is de vraag. Was het lekker? Heeft het gesmaakt? Vond je hem goed? Wat was het lekkerste stuk van die taart?

Klaar. Einde oefening. Grens. Gedachte grens. De enige vraag die gesteld mag worden is: heeft het gesmaakt? That’s it. Als je wilt nadenken over de keuze die je daar maakte, is daar een ander moment voor. Maar niet vlak nadat je die taart hebt gegeten. Want ook dat heeft een spin off. Ook dat heeft een negatief effect. Als je daar op dat moment gaat rumineren over: oh dit is eigenlijk toch niet wat ik wil en waarom deed ik dat nou? En, het is eigenlijk ongezond. En wat de redenen zijn hoe je tot die keuze kwam is van waarde, maar niet op dat moment. Als je het daar en dan toe laat ondermijn je de keuze die je maakte vooraf, de beslissing die je nam om op de kaart te kijken en te genieten van het idee van: ik wil die taart eten en ik wil dit delen met deze vriendin of met mijn dochter of wat dan voor jou de reden was, de aanleiding was om daar appeltaart te willen eten. En daarin wil je niet alleen vooraf aan je eigen kant staan, want dat was wat je deed. Je zei ja, dit is wat ik nu wil. Dan zeg je ook ja tegen dat moment daarna. Maar ineens omslaan als een blad aan een boom. En te besluiten: dit was niet oké wat ik deed. Nee. Dat is een grens. Niet de tijd en de plaats daarvoor.

Ja zeggen betekent ja zeggen ook voor wat daarna komt. En die ruimte voor jezelf vasthouden. Dit was mijn keuze. En ik mag er een mening over hebben waarvan ik besluit een volgende keer wil ik iets anders, maar niet nu. Met het aanbrengen van gezonde gedachten grenzen maak je het zoveel gemakkelijker voor jezelf om het contrast tussen waar je nu bent en waar je wilt komen te kunnen dragen. En je moet wel. Je moet, want anders gaat het veel langer duren om je succes te creëren. Omdat er zoveel ruimte is voor drama. En ik ben zo blij voor je da ik je kan laten zien dat je in Etenslessen dus niet alleen maar bezig bent met komen waar je wilt zijn, maar ook aldoor kijkt naar hoe je daar komt. Want het is in het hoe je daar komt, wat maakt dat je, als je dat succes hebt staan, daar moeiteloos blijft. Daar je nieuwe normaal van maakt. Omdat de manier waarop je dat succes hebt gecreëerd gebaseerd is op het ontwikkelen van gezonde vaardigheden. Positieve opbouwende vaardigheden die resulteren in dat gewicht waar je blij mee bent, die resulteren in die fijne flow van de manier waarop je voor jezelf zorgt, de keuzes die je maakt, het ontwerp wat je hebt gemaakt, hoe jij jouw fijne relatie met eten hebt gedefinieerd. Het is allemaal gecreëerd op een opbouwende manier en hier kom je dat dus al tegen op de plek waar je nu bent. Het is een kans die voor je ligt. 

Het aanbrengen van gezonde gedachten grenzen is een kans die voor je ligt omdat het straks zo gemakkelijk voor je maakt om slank te blijven. Ik ben moeiteloos slank. En het is zo fijn om totaal niet na te hoeven denken over mijn kledingmaat, over mijn gewicht. Alles wat ik vroeger deed, weet je, dat automatisch checken hoe het met eten gaat. Checken hoe m’n kleding zit. Checken hoe ik eruit zie is allemaal weg. Ik ben er niet meer mee bezig. Zo fijn, er is zoveel ruimte voor andere dingen. Ik had nooit gedacht, vroeger nooit gedacht, dat ik die obsessieve maalstroom aan gedachten, die spanning tussen mij en mijn lichaam en eten, dat ik die er ooit helemaal uit kon krijgen. En het is me gelukt door de manier waarop ik het eruit kreeg, hoe ik dat creëerde. En dit was daar onderdeel van. Het aanbrengen van gezonde gedachten grenzen.

En de bijvangst daarvan is natuurlijk weer dat fantastische zelfleiderschap waarmee ik bijvoorbeeld de afgelopen weken mezelf zo goed kon helpen met het verwerken van grote gevoelens. Want in dit leven komen ze voorbij. Jij weet ook. Soms zijn er van die dagen waarop je zegt: werkelijk alles komt tegelijk. Of je gaat daadwerkelijk door een crisis heen. Met jezelf of met een dierbare. Moeilijkheden komen. Dus de vaardigheid van jezelf kunnen begeleiden, in contrast tussen waar je bent, waar je wilt zijn, dat wat het leven van je vraagt en de manier waarop je jezelf daarmee helpt en gezonde gedachten grenzen aanbrengt. Wow. Zo fijn om dat leiderschap te beheersen. Om dat in jezelf te ontwikkelen, omdat het dus zoveel meer voor je doet dan alleen maar blij zijn met de kleding die je draagt en het gewicht wat je hebt, dat onbelaste lichaam wat je hebt, en die fijne relatie met eten waar geen strijd meer inzit. Waar je niet meer over hoeft te piekeren. Super fijn om beiden te hebben staan, maar je krijgt er dus nog zoveel meer bij. En dit is één van de vaardigheden die je ontwikkeld. Dit kunnen.

Dus kijk naar waar jij nu staat in jouw relatie met eten. Waar word je steeds geconfronteerd met gedrag waar je vanaf wilt? Gewicht waar je vanaf wilt? En je ziet die droom die je hebt. Die stip die je aan de horizon hebt gezet waarvan je zegt: ik ben het geloof aan het bouwen dat ik dit voor mezelf kan creëren. En in het activeren van dat geloof en het bouwen van dat geloof wordt dat contrast tussen waar ik nu sta en waar ik wil zijn, des te voelbaar daar in zichtbaarder. En dus heb ik deze vaardigheid nodig. Het hanteren van gezonde gedachten grenzen en ik heb je d’r nu twee gegeven waarvan ik weet dat ze je enorm gaan helpen.

Als je eenmaal hebt besloten dat je iets eet en je vooraf hebt gezegd: ja, dit is wat ik wil. Dan is besluiten dat je het toch niet wilde helemaal oké, maar niet vlak nadat je het hebt gegeten. En als je je aan en uitkleedt als je kwetsbaar bent, die eerste warme dag dat je je jas uit hebt of nieuwe kleding aan het passen bent, onder de douche staat, is niet het moment om je mening over je lichaam te geven. Dat is echt een no go. Echt. Denk hierover na deze week. En, dan zet je weer een mooie stap voorwaarts in creëren waar je naar verlangt. Ik wens je een mooie dag. Tot gauw.