Afl. 282 Afvallen voor een feest

Als je gewicht wil verliezen voor een feest, beland je al snel in een spanningsveld met eten. Ik heb dit recent opnieuw ondervonden in aanloop naar de feestelijke presentatie van mijn boek Etenslessen. Hoe ontstaat deze spanning met eten en hoe los je die op, als je daar nu al midden inzit? Ik geef antwoord op beide vragen en pak dit onderwerp voor je uit. Ik bespreek in deze aflevering Afvallen voor een feest waarom afvallen voor een datum niet werkt, maar ook hoe je dit in aanloop naar je feestelijk wel kan stimuleren. Ongeacht hoeveel tijd je nog hebt, gaat deze aflevering je vandaag helpen.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom afvallen voor een datum niet werkt
• Hoe je de spanning die dit veroorzaakt oplost
• De Etensles die hierin verscholen ligt
• Reserveer hier jouw exemplaar van het boek Etenslessen 👉

---

 

Transcript Afl. 282 Afvallen voor een feest

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 282, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Ik ben zo vervuld, zo dankbaar. En ik heb zo ontzettend lang na genoten van het fantastische boekevent, het boekfeest van het boek Etenslessen met iedereen uit mijn community die daarbij aanwezig was. Het was een echt, echt, echt fantastische dag en ik werd volledig overweldigd door de intimiteit, de vreugde, het plezier, het omarmen van jullie, van alle klanten.

Wat ik zo bijzonder vind en ik ga het in deze aflevering met je hebben over afvallen voor een feest, omdat dat was een suggestie van mijn innerlijke criticus.

Dus ik heb weer even zelf kunnen ervaren hoe het is als je denkt dat afvallen voor een event, afvallen met een tijdlijn, een goed idee is. Daar ga ik een aantal dingen over delen. Ik ga je helpen en laten zien hoe je dat de kop in kan drukken. Het is namelijk geen goed idee. Ik zal je ook vertellen waarom. Maar ik wil je ook even meenemen in deze dag, omdat het een weergaloos feest was op meerdere niveaus. En een van de dingen die het aan mij liet zien, is de waarde van community. En wat een echte community betekent. Wat een echte community is. Want dat heb ik die dag gevoeld en gezien en gehoord van iedereen die daar was.

Ik ben de dag begonnen bij mijn kapster, omdat ik wist… oké, als er iets is wat mij niet lukt op een feestdag of een speciale gelegenheid is dat mijn haar doen, laat ik mezelf nou trakteren en naar mijn kapster gaan en vragen of zij mijn haar wil föhnen voor die dag. Dat had ik nog nooit gedaan zoiets en dat heb ik die ochtend gedaan. Ik gaf haar een exemplaar van mijn boek. We hadden even een heel speciaal moment. Ik heb drie jaar lang bij haar in de kappersstoel gezeten, terwijl ik dat boek aan het schrijven was. Iedereen die hiernaar luistert, weet je, kapper is ook je therapeut.

Je kapper is ook je therapeut. Het is je vertrouweling.

En mijn Didem, mijn kapster, is dat zeker ook voor mij. En zij is er drie jaar lang bij geweest. Terwijl ik die reis naar mijn auteurschap maakte. En het was zo leuk om haar nu een exemplaar van mijn boek te kunnen geven. Dus dat was het begin van de dag. Zij moest huilen, ik moest huilen.

Ze zei, nu maak je me aan het huilen, omdat ik haar bedankte en daarbij vol schoot. En dat was echt al een fantastisch begin van de dag.

Toen daarna ben ik in de auto gestapt en heb ik, ik had bloemstukken voor het feest of bloemstukken. Ik had bloemen meegenomen voor het event. En ik stapte in de auto met Bob en met Anna, mijn marketeer. En zij verzorgde het event. Ze maakte ook al het beeldmateriaal. En ze had zulke leuke ideeën voor het feest. Ik had bij haar neergelegd wat zijn nou een aantal dingen die we kunnen doen om er een onvergetelijke dag van te maken? En zij kwam met een aantal hele leuke ideeën. En ik had haar die ochtend toen ze bij me kwam gevraagd.

Joh, mijn vriendin komt over uit Berlijn en ik ben helemaal vergeten om een restaurant te reserveren. Het lukt me nu niet meer, zie jij nog kans om dat te doen? Ze zei, I’m on it. Er was een moment in de auto, dit wil ik met je delen, was een moment in de auto dat ik achterom keek en zij tegen me zei Marjena, ik heb een tafel voor twee gereserveerd in Hotel Jakarta voor vanavond 7 uur. Is 7 uur voor jou een goede tijd?

En het was zo’n snapshot die mijn geest nam.

Zij die daar achter in de auto zat met haar telefoon in pak. Ze draagt altijd fantastische kleding. Ze ziet er altijd uit dat je denkt, ha, wauw. Oké, ze zit daar in haar pak, achterin de auto, met haar telefoon en vraagt aan mij of ik oké ben met een tafel om zeven uur. En misschien voel je het al als ik het zo op die manier zeg. Het voelde voor mij als een scène uit een film. The Devil Wears Prada ofzo.

Een assistente hebt die aan je vraagt of het oké is. En die bij wijze van spreken de assistente van mijn vriendin dan belt om dat door te geven. Dus ik zei dat tegen Anna. Ik zei, ik krijg nu zo’n flits van een scène uit een film waarin de assistente dan vraagt of het oké is. We moesten allebei heel erg lachen. Want dat is niet de relatie die we hebben, maar ze zag helemaal voor zich wat ik bedoelde. En ik voelde me enorm door haar gesupport en ondersteund. Dat is natuurlijk ook wat assistentie is.

En Anna is voor mij veel meer… We zien elkaar regelmatig en dan maken we samen eten klaar, maken we lunches klaar. We voeren allerlei gesprekken die ook helemaal niets te maken hebben met het werk wat we samen doen. Ze is echt, echt, echt een vriendin en ergens ook een beetje een dochter, gezien het leeftijdsverschil tussen haar en mij. Maar we hebben echt een fantastische, leuke, geweldige band.

Dus dit was het tweede moment van de dag dat ik even een snapshot nam in mijn hoofd en dat met haar deelde en we daar samen heel erg om konden lachen.

Maar ik ook dus voelde hoe fantastisch het is als je iemand in je team hebt waarmee je een relatie hebt zoals ik die met haar heb. Dat is echt een heel groot geschenk in mijn leven, dat iemand je vriendin is en je met zoveel plezier samen tijd spendeert. Daar ben ik ongelooflijk dankbaar voor. En daarbij maakt ze ook nog hele mooie dingen. En ja, dus dat was het tweede moment.

Toen nam ik een foto van Bob die bij het stoplicht zijn telefoon pakte en nog iets aan het regelen was. Wat ook heel erg leuk was. Oh ja, ik was met onze dochter aan het bellen die die dag ook mee hielp. En toen kwamen we daar. De catering was geweldig. De aankleding van de ruimte was geweldig. En toen zag ik al mijn boeken op de trap staan.

En dit was het allerleukste. We hebben daar een boekentrap van gemaakt en ik besloot, het is toch veel leuker als ik mijn boek voor mijn klanten signeer, zittend op de trap, met hen naast mij, in plaats van dat ik achter een tafel ga zitten en er steeds iemand tegenover me komt staan waar ik een boek voor signeer. Het is veel leuker om naast elkaar op de trap te zitten en even met iedereen een eigen moment te hebben. Dus dat heb ik gedaan.

Dus ik zat boven op de trap en er kwam steeds iemand naast me zitten.

En dan hadden we even zo quality time samen en kon ik iets in het boek schrijven. En dat deed me ook zo denken aan feestjes waarbij je dat allerleukste gesprek van de avond op de trap hebt. Toch? De leukste plekken op een feest zijn altijd in de keuken en op de trap. En nu had ik op mijn boekentrap met elk van mijn klanten een moment van even wij met z’n twee naast elkaar.

En dat was zo intiem en zo warm en zo ontzettend leuk.

Het was echt een viering op meerdere niveaus daarmee voor mij. En daarmee zeg ik iets over community. Wat er beleefd werd daar met elkaar in de ruimte was een afspiegeling van wat we online met elkaar beleven. En dat vind ik heel bijzonder. Ik had nooit gedacht dat je ook in een online omgeving een relatie met elkaar kan bouwen, een band met elkaar kan bouwen, die niet alleen gevoeld wordt door mijzelf en degene die ik coach, maar ook door de mensen samen. Want dat was de feedback die ik steeds kreeg.

Veel mensen vonden het best spannend om elkaar nu dan te gaan ontmoeten. En wat erover werd gezegd is dat het zo warm was en zo snel vertrouwd en open en speciaal. En natuurlijk als je ergens komt waar je nog niemand kent, kan dat spannend zijn, kan je dat voelen in je lichaam.

Maar voelen is niet erg.

En daar vertelde ik iets over, ook in mijn speech. Hoe het is om in een lichaam te wonen waarin je veel voelt. Waar ik vroeger helemaal niet kon voelen, niet bij mijn gevoel kon, om in het oplossen van overeten de verbinding met mijn gevoel langzaam maar zeker te herstellen en uiteindelijk te ontdekken dat ik iemand ben die heel veel voelt, die licht geraakt is, in positieve zin en in negatieve zin. Met licht geraakt bedoel ik niet dat je ego je heel erg in de weg zit en dat je snel beledigd bent of teleurgesteld.

Ik bedoel daarmee dat mijn gedachten direct voelbaar zijn in mijn lichaam.

De kwaliteit van mijn gedachten, zowel in positieve of negatieve zin, voel ik in mijn lichaam. Prikkels uit de omgeving vertalen zich gemakkelijk naar sensaties in mijn lichaam. En dus woon ik in een lichaam waarin ik veel voel. En wat ik daarover kon vertellen in mijn speech in het samen zijn met elkaar, is dat het oké is. Dat ik nu ook niet meer zou willen dat het anders is. Ik doe niet heel hard mijn best om me al door lekker te voelen. Ik faciliteer dat zo veel mogelijk, omdat dat fijn is.

Het is fijn om je lekker te voelen, maar het is niet meer een continu streven wat ik probeer als ik het voel krampachtig vast te houden of direct over teleurgesteld raak als dat er niet meer is. En dat is wel hoe ik jarenlang leefde. Ik probeerde me altijd lekker te voelen en als ik me lekker voelde, zelfverzekerd, blij, enthousiast, dan probeerde ik dat krampachtig vast te houden en geloofde ik daadwerkelijk dat er iets mis ging en dat ik iets verkeerd deed als dat gevoel ook weer verdween.

En dus joeg ik al door op me lekker voelen. Zowel in mijn uiterlijk, proberen af te vallen en dan dat nieuwe gewicht vast te houden en in paniek raken als ik zag dat ik aankwam of als ik overat. En precies zo, dat was natuurlijk ook waarom ik het deed, probeerde ik me al door lekker te voelen. Ik probeerde al door op groener gras te belanden en als ik daar dan eenmaal was, daarvoor altijd te kunnen blijven. En dat is niet waar onze menselijke ervaring voor bedoeld is.

Het is de bedoeling dat we evolueren. En we kunnen niet evolueren als we ons alleen maar al door lekker voelen.

Dus, wat er ook gebeurde, wat ook bijzonder was, is dat iedereen een Polaroid meekreeg van dat moment samen op de trap. Ik heb er een aantal van, ik ga ze inlijsten. Ze zijn zo leuk. Een prachtig moment al om niet alleen dat boek mee te geven, maar ook die Polaroid mee te geven. Er was natuurlijk fantastisch eten. Ik wil altijd alles wat ik doe met kwaliteit doen, dus dat was er ook. Bodine, mijn dochter, die moest naar de Praxis, die holde naar de Praxis.

Ze kwam terug met emmers en emmers en emmers, want ik had er helemaal geen rekening mee gehouden dat ik zoveel bloemen zou krijgen. En attenties en cadeautjes en kaarten. Die bloemen moesten nat gezet worden en dat was zij gaan regelen.

En dit zijn een paar van de highlights van die dag. Ik heb zoveel mensen in mijn armen kunnen nemen en een moment kunnen delen van hé, jij en ik, ik zie je nu en wat geweldig dat je hier bent en wat fijn dat je hier bent en mooie gesprekken gevoerd. En ik ben echt, echt, echt de hele dag aanwezig geweest in mijn lichaam. Het was niet zo’n dag waarvan je achteraf zegt, ik weet dat ik daar was, maar ik heb het niet meegekregen.

Ik was aanwezig in elk gesprek, in elk moment, in elke ontmoeting. En ik heb daar nu zulke mooie herinneringen aan.

Het huis staat vol met bloemen. Ik heb alle cadeautjes in mijn werkkamer op de kast gezet, zodat iedereen ze ook kon zien in de coachcall die we daarna hadden. En ik ben intens dankbaar voor dit gedeelde moment in de tijd, deze viering van het boek, wat voor mij vooral, en dat staat ook in het boek als je het leest, een viering is, die ik deel met de mensen die in de afgelopen jaren hun Etenslessen met mij hebben gedeeld en mij hun Etenslessen hebben toevertrouwd. En daar wilde ik iedereen voor bedanken en nou, dat is gelukt. Dus het was een fantastische dag.

En nu wat er gebeurde. Wat er gebeurde toen ik klaar was met het schrijven van mijn manuscript, was ik stijf en moe en mijn lichaam was wat verwaarloosd van het vele, vele, vele zitten, lange dagen zitten en ik wilde niets liever dan weer lekker naar buiten, veel buiten komen en lekker hardlopen. En dat voelde zo goed dat ik het overdreef en een blessure opliep aan mijn achillespees. En ik kon meteen helemaal niet meer hardlopen. Dus ik heb het drie keer kunnen doen.

Toen moest ik dat weer loslaten.

En ik kon eigenlijk helemaal niet meer trainen zoals ik dat graag doe. En ergens in aanloop naar het feest was er een moment, ik geloof toen ik ging nadenken over wat ik zou aantrekken. Ik heb ook helemaal niet aangetrokken, want ik…

Al die jaren dat ik dacht in mijn fantasie over het presenteren van mijn boek wat ik aan zou trekken. Ik had in mijn hoofd dat ik een prachtige soort van gouden cocktail jurk daarvoor zou aantrekken. Maar toen het eenmaal zover was, resoneerde dat helemaal niet meer. En voelde ik, toen ik het als het ware aan mijn lichaam vroeg, dat ik geen high maintenance jurk aan wilde trekken waarin je je opgeprikt voelt. Ken je dat? Dat je iets aan hebt wat wel heel erg mooi is, maar hoe je er in bewegen kan is beperkt en dan ook nog op hakken staan. Alles in me zijn. Nee, wil ik niet.

Ik wil iedereen kunnen knuffelen. En ik wil me vrij voelen.

Ik wil me comfortabel voelen en iets aantrekken wat gewoon heel erg lekker zit. En toen werd het uiteindelijk een denim jumpsuit die ik al heb, die ik soms ook draag in de coaching. Dus niks nieuws, maar man wat zat het lekker en wat voelde het goed en wat paste het goed bij de dag. Ik had er leuke hakken onder waar ik heel makkelijk op kan lopen en ja, daarmee was dat helemaal perfect. Maar in aanloop daarnaartoe, toen ik nadacht over wat zou ik nou aantrekken en ik niet kon sporten, was er een moment waarop mijn innerlijke criticus zei dat het beter zou zijn als ik wat zou afvallen voor dat event. Wow. En dat is een gedachte die ik echt nooit meer heb. Ik heb hem één keer eerder gehad en dat was toen ik ook een event organiseerde voor Etenslessen.

En ik heb het gehad toen ik voor het eerst kaarten liet drukken over mijn werk. Toen ik voor het eerst de overstap maakte van coach in het bedrijfsleven naar specifiek coachen op dit onderwerp, liet ik daar kaarten voor drukken en ineens zei mijn innerlijke criticus, ja, nu je jezelf deze titel geeft, mag jij niet meer overeten. Mag je dat niet meer gebeuren. En vanaf dat moment zat ik ineens in een prestatiegerichte afspraak met mezelf, waar ik onmiddellijk een eetbui van kreeg. Het voelde zo bedreigend om vanaf dat moment iemand te moeten zijn die nooit meer overeet, waarmee mijn menselijkheid mij eigenlijk werd ontnomen. Ik moest nu perfect en af zijn. Dat voelde direct als prestatiedruk, rondom voedsel. En wat leer je van mij in deze podcast over spanning rondom voedsel, dat maakt je verlangen naar eten onmiddellijk groter.

Dus overat ik toen, toen ik die dozen met kaarten, ik geloof dat het zelfs weight loss coach heette, Marjena weight loss coach binnenkreeg, overat ik onmiddellijk.

En natuurlijk kon ik herkennen en observeren wat daar gebeurde en dat direct voor mezelf oplossen. En toen ik jaren later een event organiseerde, had ik ook last van prestatiedruk en zei mijn innerlijke criticus ook, ben je wel slank genoeg voor je klanten? Ben je geloofwaardig genoeg voor je klanten? Vanuit die spanning, vanuit dat gevoel van ineens een lichaam hebben wat langs een meetlat wordt gelegd, voelde ik een onveiligheid en voelde ik ook direct een verlangen naar overeten.

En nu, zoveel jaar later, plopte dat ook weer op.

En het is zo sneaky hoe zo’n gedachte zomaar je hoofd in kan wandelen. Je denkt na over je feest en wat zal ik aantrekken. En ik heb een blessure, ik kan niet sporten en die innerlijke criticus maakt daarin eens van ja, je bent niet in shape, je bent op dit moment niet op je best en het zou beter zijn als je gewicht verliest.

Zo gebeurt. Zo’n gedachte kan zo vluchtig voorbijkomen, zo je hoofd inwandelen. En direct voelde ik de behoefte het verlangen naar duizend crackers. Duizend crackers. En het is zo interessant dat toevallig iemand in de, in mijn community zei, ah, ik merk dat ik me zorgen maak, want ik ben met mijn gewicht nog niet waar ik wil zijn en dan ga ik jullie zien op dat event, hebben jullie daar ook last van? Ik zei ik: ik weet precies hoe ik het heb opgelost en dit is hoe je dat doet.

En wat ik vertelde, en dat deel ik hier nu ook met jou, omdat jij misschien in aanloop naar een bruiloft, een groot feest, een reünie, een vakantie.

Het is het seizoen van de bruiloften, dus je hebt misschien een bruiloft, misschien je eigen bruiloft, ook last hebt van deze gedachten. Weet dan dit. In de eerste plaats geloof ik niet in afvallen met een tijdlijn. Omdat afvallen hangt, blijvend gewichtsverlies heb ik het dan over, ik heb het niet over tijdelijk gewichtsverlies. Blijvend gewichtsverlies hangt samen met het ontwikkelen van vaardigheden. Het kunnen dragen van je emoties zonder eraan te willen ontsnappen. Het kunnen begeleiden van je impulsieve verlangens van je brein bij het zien van eten, ruiken van eten, aangeboden krijgen van eten. Dat is een vaardigheid die je nodig hebt.

En er is de vaardigheid die je nodig hebt van het begeleiden van je gedachtenprocessen, zodat je een nieuwe relatie met eten kan bouwen, waarin je niet overeet. En zolang je deze vaardigheden nog niet beheerst, kun je ook onmogelijk weten hoe lang je erover zal doen om ze te beheersen. In het bouwen van die nieuwe relatie met eten en het bouwen van de gedachten en de overtuigingen die daar onderdeel van uitmaken, laat je ook dieetmentaliteit los.

Je leert samenwerken met je lichaam, dat is ook een van de vaardigheden die je nodig hebt voor blijvend gewichtsverlies.

Dus hoe kun jij weten dat je eind juni, ik noem maar wat, eind juni hebt geleerd hoe je samenwerkt met je lichaam, dieetmentaliteit loslaat, in staat bent om elke emotie, en zoek maar eens op online hoeveel emoties er bestaan, dat je iemand bent geworden die elke emotie kan doorvoelen zonder daaraan te willen ontsnappen en vluchten. En je eigen gedachtenprocessen kan begeleiden en nieuwe gedachten kan bouwen, nieuwe overtuigingen kan bouwen.

Denken, voelen, doen. Samenwerken met je lichaam.

Je gedachtenprocessen begeleiden en elke emotie kunnen ontvangen zonder daaraan te willen ontsnappen. Hoe weet je dat je die vaardigheden voor eind juni hebt staan? Het zijn geen vinkjes die je zet. Wat je wel kan doen, als je kennis tot je neemt kan je een inschatting maken hoelang je erover doet. Om theoretische kennis te leren en in je op te nemen en precies zoals je op school hebt geleerd te kunnen reproduceren, ophoesten wat je daar nu over uit je hoofd hebt geleerd. Maar theoretische kennis opdoen en kunnen reproduceren is iets anders dan vaardigheden eigen maken. Vaardigheden ontwikkelen en je eigen maken. Op een manier dat je echt kan voelen ze zijn nu verworvenheden geworden.

Ze zitten nu in mij, ze zijn van mij. En onder verschillende omstandigheden van verschillende stressoren heb ik nog steeds toegang tot deze vaardigheden en kan ik ze inzetten en gebruiken. Soms in de beginfase van een vaardigheid kan je die vaardigheid goed dragen, uitdragen en inzetten onder ideale omstandigheden. Maar onder spannende omstandigheden lukt je dat nog niet. Hoe weet je dat je dat allemaal voor eind juni op orde hebt? Dat weet je niet. Dus, als je dat wel van jezelf verwacht, voel je urgentie, stress, spanning in je leercurven.

En als je gespannen raakt in een leercurve, ga je zwart-wit denken… En verlies je geloven in wat je doet.

Ontwikkelingsgericht met jezelf omgaan in een leercurve is natuurlijk dé manier. En dat betekent dat je niet prestatiegericht met jezelf omgaat, maar ontwikkelingsgericht met jezelf omgaat. En daar hang je geen tijdlijn aan. Als je het heel simpel terugbrengt naar het halen van je rijbewijs, is er ook een moment waarop je rijlesleraar tegen je zegt, nu ben je ongeveer op het niveau waarop je het afrijden kan gaan aanvragen. Je hebt de vaardigheden voldoende in je systeem zitten. Je bent klaar voor je examen. Doe je dat te vroeg, lukt het niet. De een leert dat sneller dan de ander.

Dan kan je geen tijdlijn op zetten.

Dus dat is mijn eerste punt. Afvallen met een tijdlijn, met een deadline, werkt niet voor blijvend gewichtsverlies. Tijdelijk? Have at it! Hoewel het niet voor niets is dat The Weight Watchers nu faillissement heeft aangevraagd. We zijn niet meer zo happig op tijdelijk gewichtsverlies.

Oké, dat is één punt. Het andere punt wat ik hierover wilde maken is, wat kun je nu doen als desondanks, als je weet ik zet in op blijvend gewichtsverlies, ik voel me daar heel erg oké over, ik ben heel erg blij met die keuze, ik ben blij dat ik mezelf niet onder druk zet. Ik ben blij dat ik ontwikkelingsgericht met mezelf omga. Alleen dat moment waarop andere mensen mijn lichaam gaan zien, daar, als ik me dat voorstel, dan voel ik me niet oké over mijn lijf. Dat vind ik spannend. Voordat ik verder ga, als je een deep dive wil op dit onderwerp, er staat op mijn website een cursus van drie weken die speciaal over dit onderwerp gaat.

Die cursus heet Body Empowerment. Die kun je daar vinden, die kun je bekijken, kijken of dat wat voor je is.

Maar als je dit tegenkomt in jezelf, dat moment in de tijd waarop je voelt, ik zou eigenlijk het liefst wat willen afvallen voor dat moment, voordat andere mensen mij zien, zijn een paar dingen die je daarover moet weten. En dit is wat je ermee kan doen. Wat je daarover moet weten is dat dit eigenlijk gaat over veiligheid.

Je wil je zo veilig mogelijk kunnen voelen tussen de mensen waar je je dan tussen begeeft.

En ik geloof dat de veiligheid waar je naar verlangt maar op één plek gebouwd kan worden en dat is in jezelf, in de gedachten die jij besluit te kiezen over jezelf. Je hebt namelijk geen controle over wat andere mensen van je vinden en hoe ze je zien.

Waar je veruit het meeste last van hebt, zijn jouw gedachten daarover. En negatieve projecties over hoe anderen je zien, verwijzen naar hoe jij jezelf ziet. En daar kan je het grootste verschil voor jezelf maken. Ook als je iets wil veranderen aan hoe je eruit ziet. Het is zo belangrijk dat je ziet dat je grootste sfeer van invloed ligt in de relatie met jezelf. En proberen je sfeer van invloed uit te breiden naar je omgeving door iets aan jezelf te veranderen om daarmee te beïnvloeden en te proberen te beïnvloeden hoe anderen je zien, maakt je alleen maar gericht op de buitenwereld, op dit stuk. En wat je zal ontdekken, is dat je je juist gefocust raakt op alles wat je daarin onzeker maakt. Het is de verkeerde plek voor het bouwen van een zelfverzekerd gevoel.

Het is de verkeerde plek voor het bouwen van zelfvertrouwen. De veiligheid waar je naar verlangt, bouw je in jezelf. En het mooie is dat je dat kan doen ongeacht hoe je eruit ziet, ongeacht hoeveel je weegt. Dat is je opdracht. Dat is wat het overeten je komt leren. Het is één van de Etenslessen die je tegenkomt in het oplossen van overeten.

Je kan je zelfverzekerdheid niet aan je uiterlijk ophangen.

Zodra je het delegeert naar je lichaam en van je lichaam verwacht dat het ervoor moet zorgen dat jij jezelf verzekerd kan voelen en veilig in jezelf blijf je in een gespannen relatie met eten zitten.

En dat kan er uitzien als overgewicht en overeten en je daar heel onzeker over voelen. Het kan er ook uitzien als slank zijn, maar in een absolute hellhole leven in je hoofd. Van spanning tussen jou en eten, in een mate waar je horendol van wordt en die je doodongelukkig maakt. En wat je dan tegenkomt is dat mensen tegen je zeggen maar waar heb je het over want je bent toch zo slank ik wou dat ik jouw lichaam had. Of mensen die tegen je zeggen er mag wel wat meer vlees aan je lijf zitten. Ik vind het niet mooi. Dus waar je ook, hoe het er ook uitziet aan de buitenkant, de etensles die je hierin gaat tegenkomen verwijst naar de relatie met jezelf. En daar ga jij het grootste verschil voor jezelf maken.

En daarvoor kiezen is de meest slimme stap die je kan zetten. Het is de weg naar de vrijheid die je zoekt. Het is de weg naar een veilig gevoel in jezelf, wat het veilig maakt voor je lichaam om voor jou niets te hoeven presteren, maar helemaal te kunnen zijn waar het vandaag is. Hoe het vandaag komt opdagen voor jou. En het is precies waar je naar verlangt. Het is precies wat je de hele tijd hebt geprojecteerd op slank zijn. Dus het is zo bijzonder hoe die les zich aan je openbaart. Ik schrijf er iets over zowel in mijn boek, en als je hier een deep dive in wil nemen, is er die cursus.

En hier is het idee.

Laat dit bezinken. Afvallen met een tijdlijn werkt niet. De veiligheid die je zoekt wil je niet delegeren naar je lichaam, maar in jezelf leren creëren. En dan de derde stap, het derde idee wat ik met je wil delen hier. Hoe heb ik het nou de kop ingedrukt? Ja, nadat mijn innerlijke criticus zo mijn hoofd in wandelde en ineens met dit idee kwam.

Ik heb het natuurlijk vaker gedaan. Ik heb dit eerder de kop in gedrukt toen ik die kaarten had laten printen over mijn nieuwe

beroep. En toen ik eerder een event organiseerde voor Etenslessen. Ik weet dat zodra ik denk dat er een betere plek is in de toekomst, waar ik nu naartoe moet werken door iets te presteren, ik direct spanning oproep tussen mezelf en eten. Hoe haal ik die spanning er weer uit door het kleiner te maken? Want, want, want, want, wat maakt dat de kans dat je eind juni op dat feest alsnog gewicht kwijt bent, het grootst. Wat je vandaag doet. En wat je alle dagen daarna doet. Maar alle dagen daarna kan je niet vandaag vormgeven. Vandaag is maar één dag, tussen nu en dan.

En dus is het enige wat je vandaag hoeft te doen, zo opdagen in jouw relatie met eten, dat je dat verlangen naar overeten niet stimuleert.

Dat je jezelf niet saboteert, dat je jezelf niet stresst, maar dat je overvloed voelt. En hoe voel je vandaag overvloed? Hoe krijg je die kramp in je brein die onmiddellijk denkt dat er weer schaarste is eruit? Heel simpel, door te bedenken wat je wil eten als je vandaag honger krijgt. En wat je dan echt heel erg lekker zou kunnen smaken en waar je lichaam dan ook nog heel erg blij mee is, want die twee kunnen altijd samen gaan. En voor mij, zodra ik dat buffet aan mogelijkheden voor mezelf oproep, en ik weet onmiddellijk wat ik dan allemaal heel erg lekker vind. Er zijn dingen die ik altijd, altijd verrukkelijk vind. Die roep ik op. Ik zie al die mogelijkheden voor me.

Het is alsof ik ineens weer voor een buffet sta van eindeloze mogelijkheden. Van smaken en kleuren en texturen en temperaturen waar ik allemaal uit mag kiezen. En zodra ik die overvloed van keuzevrijheid voel, verbind ik me met mijn ware verlangen. En weet ik precies wat ik wil gaan eten als ik later die dag echt lekkere stevige trek heb ontwikkeld. Want dan smaakt eten het allerlekkerst. En kan ik optimaal genieten van dat eten. En dat gevoel wat ik had, van ik wil nu duizend crackers eten. I wanna eat the house down.

Poef, weg. Alsof het er nooit is geweest. Weg. Klaar. En daarmee doe ik dan vandaag wat in mijn belang is en in het belang van mijn relatie met eten. Dus ik verbind me met mijn fantastische, geweldige relatie met eten. Het idee dat mijn lichaam iets voor me moet presteren is weg. Ik voel me veilig en daarmee is het verlangen naar overeten ook weg.

En dat is hoe ik het deed. En daarmee was het issue ook direct klaar.

Over alles willen eten. Er was nog één leuke highlight die dag. Ik had een taart, een grote taart, en daar stond de cover van het boek op. Dus er was mijn gezicht op die taart. Een grote foto van mij, zoals jullie ook op de cover van het boek Etenslessen ziet, lag over die taart heen. En laat ik nou het stukje hebben gekregen met mijn gezicht erop. En ik heb er een foto van. Het was een leuk moment.

Bob fotografeerde me en ik zei tegen hem I’m going to eat my face off! En hij nam daar een paar foto’s van en het was een ontzettend leuk moment. Het was ook zo’n snapshot in de dag van is dit niet grappig I’m going to eat my face off. Hoe vaak heb ik dat niet gedaan in de figuurlijke zin en nu deed ik dat letterlijk in de letterlijke zin. I’m going to eat my face off. Oké, ik heb je meegenomen in een onvergetelijke dag En ja, denk hierover na. Denk hierover na.

Afvallen met een tijdlijn en hoe je vandaag het verschil kan maken voor jezelf in je relatie met eten. En je lichaam niet verantwoordelijk maakt voor jouw gevoelens van zelfvertrouwen. Het is het mooiste geschenk en een van de onvermijdelijke Etenslessen die je tegenkomt in het oplossen van overeten. Voor iedereen in mijn community, ik hou van jullie. Wat mij betreft smaakte dit evenement naar meer. Ik wens je een heerlijke dag, tot gauw!