Afl. 205 Angst voor honger

Als je angst voor honger hebt blijf je dat gevoel het liefst altijd een paar stappen voor. Je wilt voorkomen dat je honger krijgt en als je het krijgt raak je zo gestrest dat je te veel eet.

Gewicht verliezen lukt daardoor niet. Het betekent ook dat je niet vrij bent. Als je honger altijd moet vermijden is dat een beperking.

Als klein kind dacht je niet over honger na. Je wist dat je altijd mocht eten en negeerde het gevoel regelmatig als je liever doorging met spelen. Het is zo fijn als je die veiligheid terugkrijgt en daar opnieuw in kan ontspannen. In deze les geef ik je de stappen waarmee je dat doet voor elkaar krijgt.

Het is niet de bedoeling dat je jezelf ooit nog onder druk zet en ‘hongert’.

Dat is schadelijk voor jou en jouw relatie met eten.

Maar als je opnieuw kan ontspannen in dit natuurlijke gevoel is dat fantastisch en krijg je terug wat je door je diëten bent kwijtgeraakt.

---

Wat je ontdekt:

• Wat de waarde is van honger.
• Het verschil tussen sensaties en emoties
• Hoe je angst voor honger oplost.

---

 

Transcript Afl. 205

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 205. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo lieverds, hoe is het? Hoe gaat het met je? Ik heb honger. Nou, op dit moment trouwens niet. Ik voel het nu niet. Ik ben aan het vasten op dit moment en ik ben een driedaagse watervast aan het doen waarin ik mijn lichaam de ruimte wil geven om op de derde dag, want dat is t, de dag waarop dat proces een kickstart krijgt en in gang wordt gezet om nieuwe stamcellen aan te maken. In een driedaagse watervast geef ik mijn lichaam de ruimte om processen uit te voeren waar het anders niet aan toe kan komen als ik elke dag eet.

En met name op die derde dag, gebeurt er deze reboot, deze reset in het immuunsysteem en worden er nieuwe stamcellen aangemaakt. En op mijn leeftijd vind ik dat een prachtig cadeau voor mijn lichaam om zo’n grote schoonmaak te kunnen uitvoeren voor m’n lichaam dat te laten uitvoeren waarin er heel veel celreparatie plaatsvindt en oude beschadigde cellen kunnen worden opgeruimd.

Ik zou dit nooit hebben kunnen doen als ik niet zo’n fantastische relatie met eten had gebouwd.

Een relatie met eten waarin ik mij zo veilig voel, geborgen voel in mijn lichaam, in elke emotie die ik voel dat ik eten niet nodig heb om aan mezelf te ontsnappen. Eten niet nodig heb om mezelf te belonen en mijn dieetmentaliteit ook echt volledig is opgeruimd. Ik heb geen last meer van gedachten van ik mag niet eten, ik moet dit eten, dit is slecht, dit is goed, dit is fout. Nu is t gelukt, nu is het mislukt.

Eten heeft geen negatief verhaal meer voor mij.

Of ik nou eet of niet eet, daar hangt geen negatief verhaal omheen en dus is met name honger iets waar ik geen issue mee heb, geen probleem mee heb. Een hongerprikkel kan komen en gaan en als die hongerprikkel er is en ik wil ook eten, het is een goed moment om te gaan eten, dan doe ik het. En als die honger er prikkel er is en ik het komt me niet uit omdat ik eerst nog iets anders wil doen, iets anders ergens heel veel plezier aan het maken ben.

Dan denk ik oh, dat komt later wel, dan kan ik die hongerprikkel gewoon aan me voorbij laten gaan en dan komt ie later wel bij me terug op een moment dat mij beter uitkomt. En dat is een vrijheid waar ik echt werk voor heb moeten doen om die vrijheid te creëren. En het is voor mij aanleiding om deze les voor je te maken.

Die gaat over angst voor honger.

Als je angst hebt voor honger, dan blijf je meestal je eigen honger een paar stappen voor. Je eet maar alvast, want anders krijg je misschien honger en dat vind je naar gevoel. Of je eet maar alvast van straks kan het misschien niet meer en zit je in een vergadering en dan zou je het een nare ervaring vinden om daar te zitten met honger.

En ik wil deze les voor je maken om een aantal redenen en die zal ik nu eerst voor je opsommen en daarna een aantal inzichten met je delen die je kunnen helpen om je angst voor honger op te ruimen. Dus waarom zou je je angst voor honger willen oplossen en daaraan voorbij komen? En ik noem deze redenen in willekeurige volgorde.

Een van de redenen is dat je honger nodig hebt als je gewicht wilt kunnen verliezen. Zolang je eten in je maag stopt, is dat altijd de meest gemakkelijke manier voor je lichaam om energie voor jou te verbranden dan wanneer het jouw vetreserves moet gaan gebruiken. En om die metabolische switch te maken naar je vetreserves gebruiken, moet er eerst voldoende ruimte zijn, namelijk geen voedsel in je maag en dus jij oké zijn met die hongerprikkel die er op dat moment is en die laten gaan.

Dus honger is onderdeel van het proces van gewichtsverlies.

En als je graag gewicht wilt verliezen, dan zal je dus opnieuw vriendjes willen worden met die prikkel en daar oké mee willen zijn. En hoe je dat doet, ga ik me voor je bespreken.

Het tweede is dat op het moment dat je honger kan toelaten en er oké mee bent, er meer ruimte in je lichaam ontstaat. Je hoeft niet aldoor te eten, je hoeft je niet aldoor vol te voelen. En wat er gebeurt als je niet aldoor vol hoeft te voelen en er meer ruimte in je lichaam is, dan voel je ook meer. Je emoties komen duidelijker door.

En ook dat is een vrijheid die je waarschijnlijk graag wilt voelen omdat emotie-eten een afhankelijkheid is. Het is niet fijn om in afhankelijkheid te leven, want als je dan niet wilt overeten zal je altijd moeten zorgen dat je je lekker voelt en blij voelt en dat de omstandigheden in je leven er helemaal uitzien zoals jij wilt. En dat lukt je steeds niet en dus moet je daar de hele tijd hard voor werken. En anders ben je aan het emotie-eten.

Je krijgt dat allemaal opgelost op het moment dat je oké bent met het voelen van elke emotie in je lichaam.

Dan hoef je de omstandigheden niet te controleren en je hoeft niet aldoor keihard te werken om te proberen je happy te voelen en lekker te voelen en blij te zijn. Elke emotie kan dan komen en gaan. Tegenslag kan komen en gaan. En dat creëert een ruimte in je leven, een vrijheid en onafhankelijkheid waarvan jij zal zeggen, ‘wat is dit fantastisch! Ik ervaar mijn leven nu anders. Ik sta anders in mijn leven. De dingen hoeven niet per se te gaan zoals ik het in mijn hoofd had. En alles wat ik daarbij voel is welkom. Het is okay.’

Je bent dan zo geland in jouw lichaam, zo geworteld en verankerd in de ervaring, jouw menselijke ervaring zoals je die in je lichaam beleeft, dat je een grote vrijheid ervaart. Dat is fantastisch. En dan ben je ook nog slank als bonus.

En die derde reden is die reden waarom ik nu aan het vasten ben.

Als je lichaam niet aldoor prioriteit hoeft te geven aan spijs verteren, dan kan het toekomen aan andere processen, processen van reparatie en vernieuwing. Je immuunsysteem kan een boost krijgen en dat is natuurlijk een mooi geschenk wat je aan je lichaam kan geven, aan jezelf kan geven en waar je al dan niet ook daadwerkelijk de voordelen van bemerkt. Omdat je je levenslustiger voelt, je beter kan concentreren, meer energie tot je beschikking hebt, minder vaak ziek bent. Dat zijn natuurlijk allemaal plussen die je levenskwaliteit verhogen.

Dus wat zijn de voordelen van oké zijn met honger: je hebt het nodig voor gewichtsverlies. Het helpt je om gewicht te kunnen verliezen en reserves te verbranden. Je creëert ruimte in je lichaam waarin je heel oké kan worden met het voelen van elke emotie die voorbijkomt, wat jou enorm bevrijdt van het willen controleren van je omstandigheden. En je geeft je lichaam ruimte voor reparatie en vernieuwing. En daar zit voor mij nog iets onder.

Als kind was je oké met de sensatie van honger.

Je had er geen verhaal op zitten. Het had geen lading voor je. Het was niet meer dan een sensatie, een prikkel in je lichaam, zoals je ook de prikkel kon voelen van een volle blaas. En als je wel eens hebt gekeken naar een peutertje dat lekker aan het spelen is en denkt dat je plassen kan negeren en die volle blaas kan negeren, dan zie je ze wiebelen en proberen om die plasprikkel gewoon weg te duwen omdat ze zo lekker aan het spelen zijn en zo helemaal opgaan in het bouwen van die hut of kleuren van die kleurplaat of verstoppertje spelen. Verkleedpartijtje, poppenkast, Wat het ook is.

En ze zijn zo lekker aan het spelen dat ze niet willen stoppen en nog even door willen gaan. En dus willen ze die prikkel in hun blaas gewoon negeren en wegduwen. Datzelfde doen ze ook met hun hongerprikkel. En jij en ik deden dat ook met onze hongerprikkel. En dus wil ik daarmee voor je aanreiken dat het een heel natuurlijke beleving is die kan komen en gaan, die onbelast voor je is, mentaal onbelast geen emotie oproept, maar waar je ook mee bent en ik wil dat voor je terug.

Ik wil dat je dat weer op die manier kan voelen, omdat je dan zo vrij bent.

Vrij om gewicht te verliezen, vrij om je lichaam te kunnen laten vernieuwen en repareren. Vrij om elke emotie door je lichaam te kunnen laten gaan en daar helemaal oké mee te zijn en gewicht te verliezen. Of had ik dat al gezegd? Die vrijheid die, die zie ik voor je. En in het stoppen met overeten en het opruimen van overeten kom je dit tegen. En dit is die kans die ik voor je zie. Dus laten we daar verder naar kijken.

Honger is niks anders dan een sensatie.

Er bestaan emoties en er bestaan sensaties. En wat is het verschil tussen die twee? Een sensatie begint in je lichaam. En wordt daarna door je zenuwen doorgegeven. naar je hersenen en dan krijg je informatie door en daar een gedachte bij. Dus een sensatie begint in je lichaam en gaat daarna naar je hoofd. Als je t koud hebt voel je eerst een rilling van ik heb t koud hè, je krijgt dat kippenvel, je voelt die rilling door je heen gaan. En dan komt in je hoofd de gedachte ik heb het koud. Als je je teen stoot, vlamt er eerst die pijn door je teen. Die pijnscheut schiet erdoorheen en dan heb je de gedachte auw, ik heb me teen gestoten. Mijn teen doet zeer. Dus sensaties beginnen in je lichaam en komen daarna als een boodschap in je bewustzijn op.

Een emotie begint bij je hoofd, begint bij je gedachten.

Wat hij nu zegt vind ik niet leuk. Ik doe er niet toe. Ik noem maar wat, Ik verzin nu iets en dan kun je een zwaar somber gevoel of een gevoel van liefdesverdriet in je lichaam voelen.

Er gebeurt iets waardoor je de klus, de taak waar je aan zat niet af kan krijgen. O, nu krijg ik mijn werk niet af en ineens voel je dat je hartslag omhoog gaat, je ademhaling oppervlakkiger wordt, je schouders zich aanspannen. Je raakt opgejaagd, je voelt je opgejaagd. Ik krijg mijn werk niet af. Maar t begon bij de gedachte nou krijg ik mijn werk niet af. En toen kreeg je een lichamelijke reactie.

En de meningen zijn erover verdeeld. Gaat een gedachten nou altijd aan een emotie vooraf of een emotie aan een gedachte. Ik vind t meest interessant voor het veranderen van je relatie met eten om uit te gaan van er is een gedachte en dan een emotie.

En honger is geen emotie, maar is dus een sensatie.

Daar is eerst die hongerprikkel en dan de gedachte het wordt tijd om iets te gaan eten. Ik geloof dat ik zo meteen iets moet gaan eten. Als je deze sensatie weer gaat claimen als iets wat heel natuurlijk is, heel okay is niet iets om over in paniek te raken of wat meteen moet worden opgelost. Het is geen noodsituatie, het is geen noodgeval. Dan wil je eerst gaan kijken naar waarom is het dat nu nog wel? Waarom heb ik er een issue mee? Waarom blijf ik mijn eigen honger eigenlijk altijd twee stappen voor? En dan ga je dus kijken naar wat het verhaal is, wat je jezelf daarover vertelt.

Ik heb in podcast 202 daar een les over gemaakt met de vier B’s, wat een tool is voor gedachtenwerk. Waarbij je dus eerst bewust wordt dat is de eerste B. Ik word me bewust dat ik mijn eigen honger eigenlijk altijd voor blijf. Een paar stappen voor blijven. Ik wil mijn honger helemaal niet toelaten en voelen. Ik neem altijd al initiatieven om te eten voordat mijn lichaam de kans krijgt om te zeggen ik heb brandstof van je nodig. Dus waarom geef ik me lichaam de leiding niet? Waarom is dat eigenlijk? Dat is de eerste B, de B van bewustwording.

De tweede B gaat over de bereidheid die er dus niet is om de honger te voelen.

Wat ben ik niet bereid te voelen in deze situatie? Nou, dat is dus in dit geval honger. Ik wil de sensatie van honger niet voelen. Ik ben niet bereid om honger te voelen.

En dan kom je bij de derde B. Want wat is de betekenis die ik het geef?

Waarom heb ik hier een issue mee en aarom wil ik dit niet? Waarom ben ik niet oké met die sensatie? Want die sensatie ben je ooit wel okay mee geweest. Daar zat ooit geen verhaal op. Dat was een klein knorretje, een krampje wat je voelde, een hol gevoel. Krampen associëren we soms met pijn, maar de het krampje waar ik t nu over heb is gewoon het samentrekken van de maag en dat is geen pijnlijke sensatie, maar je voelt een samentrekking. En die stelt niet zoveel voor.

En je eerste hongerprikkel die je krijgt is een soort van hee, ik laat je even weten, t wordt straks tijd om iets te eten. Het is een klein signaaltje wat je krijgt en soms als je dan probeert te voelen van heb ik nou honger of niet? Nou t is geloof ik al weg. Nee, k weet niet of ik honger heb. Heb ik nou honger of niet? Dat. Dan zit je in die eerste fase van je hongerprikkel en daar valt nog heel weinig te voelen. Later komt honger weer bij je terug en dan wordt dat eerste seintje wordt ietsje sterker, dus het maakt een soort van tweede golfbeweging. Maar ook die golfbeweging buigt af.

Ik heb nu 48 uur niet gegeten.

Ik heb geen honger, ik heb geen honger op dit moment en ik heb eigenlijk van die 48 uur meestal geen honger gehad, geen hongerprikkel gevoeld. Dus het is niet iets wat in een crescendo, sterker, sterker, sterker, onhoudbaar AH wordt. Anders hadden we de oertijd niet overleefd. Als honger daadwerkelijke noodgeval was, dan hadden we de oertijd niet overleefd. Je lichaam lost het voor je op en herbruikt energie. Dus als ik nu mijn honger niet wil voelen, welke betekenis geef ik het dan? Waarom is dat?

En dan kom je uit bij jouw huidige verhaal.

Ik ben bang dat ik dan niet lekker word. Dat ik misschien duizelig word of ga flauwvallen. Ben bang dat als ik mezelf te hongerig laat worden, dat ik daarna niet kan stoppen met eten en dat ik overeet. Ik wil geen honger voelen, want dat doet me denken aan die crashdiëten die ik ooit heb gevoeld en dat was een afschuwelijke ervaring. Laat mij geen honger voelen, want dan word ik chagrijnig en onhebbelijk. Ik wil geen honger voelen, want ik ben bang dat ik me dan niet meer op mijn werk kan concentreren. Wat het ook is voor jou, onderzoek wat jouw verhaal hierover is. Je hebt een verhaal, want de sensatie zelf stelt niet zoveel voor.

En dan kun je naar die vierde B toe en dat is je afvragen:

wat zou het bijzonder maken als ik weer helemaal oké zou worden met het voelen van deze sensatie, met het voelen van een hongerprikkel. En wat komt mij dat brengen? Wat is het geschenk? Als je denkt dat je alleen maar kan kiezen tussen iets eten of niets eten en dan gelooft dat je dan ook niets hebt, zal je altijd kiezen voor iets. Dan wil je het hebben, Wil je iets of wil je niets?

Ja iets! Toch? Je wil niet dat niets, dat je niets hebt. Maar en dat is die B van bijzonder: als je het invult wat je jezelf daarmee cadeau geeft en je weet dat zo in te vullen met een nieuw verhaal wat voor jou bijzonder is als een groot geschenk voelt. Dan heb je helemaal niet het gevoel dat je niets hebt als je niets eet, maar dat je iets naar je toe aan het halen bent wat van grote waarde voor je is, wat speciaal is, bijzonder is, een geschenk is.

En het is dat geschenk wat maakt dat het een positieve beleving voor je wordt.

Die hongerprikkel. Nu heeft het nog een negatief verhaal, maar dan krijgt het een positief verhaal. En als het eenmaal een positief verhaal heeft is er echt werkelijk helemaal niets aan de hand. Ik weet dat wat ik nu doe, dat ik dat ook vijf dagen zou kunnen doen. Het is geen probleem, dat wil ik niet. Ik wil het drie dagen doen, maar het is geen probleem.

De betekenis die het voor mij heeft, het geschenk wat ik mezelf geef zijn dus die nieuwe stamcellen. Is dat mooie vernieuwen, die reparatie, die reboot van mijn lichaam.

Maar ik heb ook nog een andere reden. In die laatste breakthrough die ik heb gehad, waarin ik een diepere laag van mijn people pleasen ontdekte en een stuk stukje trauma wat er nog zat, waar ik voorlopig nog wel even mee bezig ben en waar ik aan werk om het los te laten. Dat wilde ik ook voor mezelf symboliseren in die grenzen, die nieuwe grenzen die ik voor mezelf heb gesteld, Waarin ik heb gezegd tegen mezelf: en daar doe ik het ook voor.

Dat people pleasen, die angst voor conflict die ik voelde.

Die wil ik loslaten, die wil ik dumpen, die wil ik mijn lichaam uitwerken.

Die versie van mezelf laat ik los en ik symboliseert die nieuwe versie van mezelf met dat vasten wat ik doe. Ik laat het los. Ik laat dit deel van mezelf achter mij en ik integreer nog meer wie ik wil zijn en wie ik ooit was voor de chaos, voor het trauma, voordat ik mezelf aanleerde om niet te voelen en te people pleasen en vooral de gevoelens van de mensen om me heen te proberen te controleren en manipuleren zodat ik me veiliger kon voelen.

Dat wat ik mezelf als kind ooit had aangeleerd, dat wil ik loslaten, die versie van mezelf loslaten.

En dus is dat vasten wat ik nu doe, voor mij heeft dat die betekenis. En die betekenis maakt mij zo blij. Zo blij dat het heel gemakkelijk voor me is. D’r is echt mentaal niets aan de hand, emotioneel niets aan de hand.

Maar het is absoluut een don’t try this at home als jij die fantastische relatie met eten die ik heb staan nog niet hebt.

Dat vasten wat ik nu doe, leer ik je niet in mijn programma.

Ik leer je het volgen van je Hongerbalans, waarbij je in die hernieuwde kennismaking, in dat vriendjes weer woorden met je honger terug kan gaan naar die relatie die je met die sensatie had zoals je die had als peuter waarin het gewoon onbelast was, geen issue was, geen punt was.

En dan kan jij nu iemand worden die er helemaal okay is als die prikkel voorbij komt zonder dat je daar meteen wat mee moet door het negatief verhaal wat je nu nog in de weg zit. En dan kan je iemand zijn die zegt O, ik zie nu eerst nog drie patiënten, ik heb nu nog geen honger. Ik heb nu pauze, maar ik hoef nu niet te eten, want ik heb nog geen honger. Maar als ik wel straks tijdens die drie patiënten honger krijg, is dat geen probleem. Die hongerprikkel kan komen en gaan. Mijn lichaam lost dat er helemaal voor mij op. Ik ben oké met het voelen van die sensatie.

Dat geschenk wil ik voor jou.

En dat geldt voor jou als je patiënten ziet, als je vergaderingen hebt, als je een klas les geeft, als je werkt in shifts en moet wachten totdat je in het vliegtuig iedereen hebt bediend. Het is oké. Je lichaam heeft geen moeite met deze sensatie. Het enige wat jou in de weg zit is dit verhaal in je hoofd en in Etenslessen leer ik je niet vasten.

In Etenslessen help ik je om dit stuk in jouw relatie met eten te repareren. En tot bloei te brengen, in ontwikkeling te krijgen, zodat je heel oké wordt met het voelen van een hongerprikkel en dan kan besluiten ook laat die nog even gaan, want ik ben nu zo lekker aan het winkelen en we gaan straks met z’n allen ergens eten en dat duurt nog 1,5 uur. Maar ik wil liever dan lekker met elkaar eten want dan gaan we lekker zitten en bestellen en dan wil ik lekker honger hebben, want eten smaakt me zoveel beter als ik honger heb.

En ik vind het jammer als ik nu alvast ga eten alleen maar omdat ik bang ben voor mijn honger en dan straks aan tafel zit met mijn vriendinnen of met wie je dan ook op de afgesproken straks aan tafel zit en dan geen honger hebt, maar dan wel gewoon mee eet. Want ik wil ook niet eten en daar met een kop thee gaan aan zitten.

Dat, die vrijheid en die vrijheid is genoeg om gewicht te verliezen.

Dat vaste wat ik nu doe, dat doe ik om andere redenen, maar niet om gewicht te verliezen.

Als je hebt gevast meerdere dagen, compenseert je lichaam daarna ook weer, want dat is zo’n stresssituatie dat t lichaam terug wil in homeostase. Dus ik doe dit echt puur alleen voor die twee geschenken die ik net voor je benoemde, die reparatie en die vernieuwing en het loslaten van m’n people pleasen zelf, mijn oude zelf, dat getraumatiseerde stuk. Voor mij is dat dat geschenk waar ik het voor doe. En ik vertel het je alleen om aan je te laten zien dat de rest, dus naast die prikkels allemaal alleen maar emotie. Als je moeite hebt met de sensatie van honger is alleen maar emotie.

En die vrijheid terugkrijgen is een groot geschenk. Mijn geschenk, weet je nu.

Maar wat is jouw geschenk?

Waar zou jij het voor willen doen? Wat is voor jou die B van bijzonder? Wat maakt het voor jou heel betekenisvol en van grote waarde om oké te worden weer met jouw hongerprikkel, zoals het ook voor je was als klein peutertje?

Daarover nadenken en een nieuw verhaal voor jezelf bedenken waar jij het voor doet, waarom jij dit opnieuw wilt claimen en onderdeel wilt laten uitmaken van jouw fantastische relatie met eten. Een relatie met eten waarin honger geen noodgeval is. Waarin je daar niet meer bang voor bent. Waar gaat dat voor jou over? Wat komt jou dat brengen? Ik vind die vraag van grote waarde voor je om dat om te kunnen creëren waar je naar verlangt, het nooit genoeg is om te zeggen wat je niet meer wilt. Je zal voor jezelf moeten gaan invullen wat je dan wel wilt, waar dat over gaat. En dat is natuurlijk creatief werk.

Visionair worden, gaan ontwerpen: waar doe ik dit voor? Waar wil ik dit voor? Wat komt het mij brengen als honger weer een natuurlijk onderdeel wordt van mijn dagelijkse ervaring, van de sensaties die door mijn lichaam gaan?

Moeten plassen, Honger hebben. Helemaal oké. Als daar geen lading meer opzit. Wat betekent dat voor mij? En alleen al een punt zetten daarmee achter je dieetverleden, je angst voor restrictie omdat je ooit zo in restrictie hebt gezeten en dus weer helemaal kunnen ontspannen in die sensatie zonder dat het je triggert in restrictie. Triggert in de herinneringen daaraan.

Dat alleen kan al de vrijheid zijn waar je het voor doet, waar je dat opnieuw voor wilt creëren.

Waarmee je zegt ik laat die geschiedenis achter mij. Als ik honger heb, betekent dat niet dat ik in restrictie ben. Ik mag altijd eten en soms besluiten dat ik het niet wil. Om allerlei redenen. Dat! Die vrijheid, die wil ik terug. Daar doe ik het voor.

Denk er over na en als je er hulp bij wilt. In november gaat Etenslessen weer open. Meld je aan voor mijn wachtlijst. Ik heb een wachtlijst op mijn website via etenslessen.com kun je daarvoor aanmelden en dan doen we dit samen. Samen met mijn formule, met mijn proces. Ik ben er volgende week weer. Ik wens je een mooie dag. Tot dan!