Afl. 75 Angst voor succes

Je wilt niets liever dan afvallen en voorgoed uit je strijd met eten komen. Maar zodra je dit ook daadwerkelijk lijkt te lukken maak je een terugtrekkende beweging. Het fanatisme dat je voelde neemt af en je aandacht verslapt. Wat gebeurt hier? Waar gaat deze zelfsabotage over?

Een klant vroeg het aan mij toen het haar opviel. Ik deel met je wat er tijdens de coaching duidelijk werd en je zal misschien meer herkennen dan je verwacht.

Verlangen naar slank zijn is een bekend gevoel. Je voelt de pijn van je onvervulde verlangen en bent daarmee vertrouwd. Maar wat is het risico van succesvol afvallen?

Luister naar de aflevering en ontdek je angst voor succes, hoe ik je daar in mijn programma in begeleid en waarom je dit succes niet meer kan verliezen.

---

Wat je ontdekt:

• Hoe je identiteit verbonden is aan succes
• De risicoanalyse van pijn van verlies versus de pijn van onvervuld verlangen
• Hoe mijn programma jouw succes borgt en je dit niet meer kan verliezen

---

 

Transcript Afl. 75

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 75. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laten we beginnen.

Hallo, hoe gaat het met je. Ik hoop dat het goed gaat en dat je goed voor je gedachten zorgt. En ik wil je ergens over vertellen.

Ik heb iets. Ik krijg de laatste tijd steeds vaker verzoeken voor live coaching en dat zijn e-mails waarin iemand zegt: joh, mijn broer, mijn man, mijn zus, mijn collega heeft geen strijd met eten, maar die lessen die jij aanreikt in deze podcast, die gaan ook over live coaching. Je kan ze ook zien als Levenslessen en bied je die ook aan. Nou, en toen ik deze podcast startte, toen wist ik al dat ik dat ooit wilde gaan aanbieden. En ik wist ook al dat dat programma, dat live coachingsprogramma Levenslessen zou gaan heten. En ik ben het nu aan het bouwen en ik zal je daar wat over vertellen.

Levenslessen wordt het coachsprogramma, het life coachingsprogramma, wat voor jou interessant is als er een uitdaging in je leven is waar jij naar kijkt en waarvan je ziet: oké, hier kan ik twee dingen mee doen. Ik kan het of zien als iets wat alleen maar een probleem is en een last en ertegen gaan vechten of het slachtoffer van zijn of het proberen te vermijden. Of ik kan deze gebeurtenis aangrijpen als groeimateriaal en deze gebeurtenis gebruiken om het beste in mij naar boven te halen. En als dat is waar je naar verlangt. Als je dit vraagstuk, dit probleem, deze gebeurtenis of uitdaging wil gebruiken als jouw groeimateriaal om daar wijzer uit te komen, rijper uit te komen. Mentaal en emotioneel sterker uit te komen. Dan is dit programma voor jou interessant, want hier gaat Levenslessen over.

Ik denk dat dat verlangen in ieder geval mijn levensambitie over de allerlangste termijn, is om die wijze oude vrouw te worden. En een wijze oude vrouw is in mijn ogen een vrouw die helemaal open stond om vanuit overgave alles wat het leven haar bracht, om daar in overgave, om dat allemaal te beleven, daar op te groeien en op te evolueren. En ik denk dat je daarmee echt voluit leeft. En een aantal van de uitdagingen die je kiest in je leven. Die heb je ook echt zelf bewust naar je toe gehaald. En sommigen komen op je pad zonder dat je ze hebt gekozen. Maar ze zijn er. Gekozen of niet gekozen. Maakt niet uit. Er zijn uitdagingen waarvan je voelt.

Ik kan er twee dingen mee doen. Ik kan het me klein laten maken of tot een gevecht in mijn leven, tot iets wat ik wat ik het liefst wil vermijden, of goud van gaan spinnen. En als je er een goud van wil gaan spinnen en er het beste mee in jezelf naar boven halen, dan zou ik zeggen: meld je aan en laat weten dat je geïnteresseerd bent. Dan hou ik je op de hoogte van Levenslessen en laat ik het je weten als dit programma gelanceerd wordt. Oké.

En dan nu de Etensles van deze week. Ik wil je vertellen over een mooi gesprek wat ik had van een van mijn leerlingen in het programma die zei: goh, daar gaan we weer. Ik zie mezelf iets doen wat ik altijd doe. En toen ik haar vroeg hoe dat eruitzag, wat er aan de hand was. Toen zei ze tegen mij: ik ken mezelf. Iedere keer als ik aan zoiets als dit, hoewel ze nog nooit zoiets als dit echt had gedaan. Maar ze zegt in ieder geval als ik probeer af te vallen. Als ik me bezighouden met dat project afvallen, als ik wil veranderen. Als ik die strijd met eten wil oplossen, dan ben ik in het begin super gemotiveerd en gedreven en fanatiek en leergierig. Ik stort mij daar helemaal op, maar er komt een moment, een omslagpunt waarop ik merk dat mijn aandacht verslapt. En ik merk dat ik weer meer afstand begint te nemen en me weer meer met andere dingen beziggehouden en er eigenlijk een beetje voor wegloop. En het laat versloffen.

En dat was natuurlijk een prachtige coachvraag. Dus we gingen er samen in en het onderzoeken wat er speelde. En toen kwam naar buiten. Toen werd duidelijk dat zij zichzelf eigenlijk alleen maar altijd toestaat om die vrouw te zijn die heel hard aan haar eetprobleem werkt. Dat is wie ze mag zijn. Ze mag er heel hard aan werken. Het mag alleen niet lukken, dat werd gewoon duidelijk uit het gesprek dat we voerde.

En het leek daarmee alsof het bijna een identiteitsstuk was van: ja, ik mag die vrouw zijn die analyseert die haar best doet. Die fanatiek is. Die probeert om uit dat gevecht te komen om dat probleem helemaal op te lossen. Maar zodra het ernaar uit begint te zien dat me dat ook lukt. Ja, dan, trek ik me terug.

En toen we gingen kijken naar haar succes, toen konden we zien dat ze eigenlijk op een tweesprong stond, waarbij ze begon te voelen: wacht even, de pijn van mijn onvervulde verlangen, van die vrouw zijn die heel graag uit die strijd met eten wil en afvallen zonder dieet maar het nog niet heeft. Hè, ze heeft dat streefgewicht nog niet. Die strijd met eten is nog niet opgelost. Maar daaraan werken, dat is wie ik mag zijn en de pijn van dat onvervulde verlangen bij me dragen, die kan ik handelen. Die ken ik goed. Ik weet hoe het voelt om niet te hebben waar ik naar verlang, maar er wel heel hard aan te werken. En ik kan dat dragen. Het is heel vertrouwd.

Maar en nu kwam het.

Het idee van succesvol zijn, mezelf als succesvol gaan zien en daarvan genieten. En in het licht staan van dat succes, stralen en blij zijn met waar ik ben, dat is wat anders. Dat brengt namelijk een heel groot risico met zich mee en dat is het risico van het verliezen van dat succes.

En terwijl we hiernaar keken, kon ze heel duidelijk zien dat de pijn van onvervuld verlangen voor haar acceptabeler voelt dan de pijn van succesvol zijn. Genieten. Geloven dat je iets echt hebt en dat dan weer kwijt kunnen raken.

En die twee, die heeft ze blijkbaar ooit tegen elkaar afgewogen en toen heeft ze onbewust de conclusie getrokken: ja, dat ga ik dus niet doen. Dan ben ik liever gewoon alleen maar die persoon die altijd verlangt naar die betere versie van haarzelf, maar het lukt haar net niet. Dan die betere versie van mezelf daadwerkelijk zijn en dat ook weer kwijt kunnen raken.

En dit is natuurlijk een plafond waar ze tegen aanliep. Het is een soort van marge van geluk wat ze van zichzelf mag hebben en waarvan de kosten-batenanalyse gewoon is: joh, het risico wordt te groot als ik mezelf echt als succesvol ga zien en ervaren.

En ze is in nu een paar weken onderweg in mijn programma en ze begint dat succes te voelen.

En ze zegt: oh weet je. Daar ga ik weer. Ze trok bij me aan de bel en zei ze: ik zie mezelf me alweer terugtrekken. En dus zijn we hiernaar gaan kijken, want ik kon er hier gelukkig wel goed mee helpen. Want wat we konden zien is dat succes, pril succes, voelt kwetsbaar. Je kan het ook hier eigenlijk wel weer vergelijken met een liefdesrelatie. Als je knetter verliefd bent, nog maar net en die ander is ook echt helemaal stapeldol op jou. Het is helemaal wederzijds. Dat is zo’n fantastisch gevoel dat zeker in die prille fase je dan natuurlijk dat risico daarvan voelt. Dit is zo fantastisch. Dit is zo’n waanzinnig gevoel. Ik ben gewoon ook bang dat ik dit weer kwijt zou kunnen raken. Ik kan dit niet in een doosje stoppen.

Ik leef hier met mijn open hart en ik ben in overgave en ik geniet van wat hier nu gebeurt en van wat ik voel. Maar ik heb geen garantie en dat is natuurlijk spannend. En dat is wat je in een prille liefde voelt.

Het succes van het oplossen van je strijd met eten en het creëren van een fantastische relatie met eten, zodra dat begint te ontstaan, en dat succes pril is, voel je ook dat risico daarvan. Voel je ook de angst van: oh jee, moet ik dit nu niet afkloppen. Kan ik dit nu niet ook weer zo maar verliezen.

Een hele terechte vraag.

En dit is het antwoord. Als je gaat afvallen op wilskracht zonder de redenen waarom je overeet op te lossen, dan is het inderdaad een trucje wat je het beste kunt afkloppen, want je succes kan niet duurzaam zijn.

Er komt een dag dat die volgehouden aandacht die je ervoor nodig hebt dat je die niet meer kan opbrengen en je eet een keer iets wat je niet van plan was. En dat eerste scheurtje. Die eerste barst in je vertrouwen komt erin. En dat kaartenhuis, ik heb dit al eens vaker omschreven, geloof ik in de podcast. Maar dat kaartenhuis, dat stort uiteindelijk in elkaar omdat het inderdaad geen stevig fundament heeft. Die redenen waarom je overeet. Die zitten er nog. En je kent je eigen relatie met eten onvoldoende om dit te kunnen herkennen, op te ruimen en daarmee dat stevige huis te bouwen. Een fijne relatie met eten.

Dus als je gaat afvallen op wilskracht, dan doe je dat op volgehouden aandacht, maar de redenen waarom je overeet, die zitten er nog. En je houdt ze alleen maar op wilskracht eronder. Je doet het op volhouden.

Maar nu, dit is wat ik tegen mijn cliënt zei: in mijn programma ruim je de oorzaak van je strijd met eten op. En in dat proces verander jij.

En dat opruimen van die oorzaak, daar gebruik je tools en technieken voor en stappen zoals ik je die leer in de formule van mijn programma. In dat proces waar ik je doorheen begeleid. De stappen, de tools en technieken die je daar in leer. Dat zijn jouw verworvenheden. Die kan je niet meer verliezen. Die fijne relatie met eten die je creëert, waarin je die oorzaak van je strijd met eten hebt opgeruimd. Dat raakt je niet meer kwijt. Je kan alleen er tijdelijk mee uit contact raken en dan kan je precies vertellen hoe dat eruitziet. Maar dit was het eerste wat ik haar duidelijk wilde maken.

Er is een verschil tussen het toepassen van een trucje en je eigen verlangen naar overeten onderdrukken, over een langere periode, zodat je inderdaad afvalt of de oorzaak van het overeten wat je doet opruimen. En in dat proces bouw je een succes wat uit verworvenheden bestaat.

En dat kan je niet meer verliezen zoals je als je eenmaal weet hoe autorijden werkt als je dat hebt eigen gemaakt. Als je die vaardigheden hebt ontwikkeld, kan je niet meer niet weten hoe je autorijdt. En dat is wat je in mijn programma ontwikkeld. Je succes bouw je vanuit verworvenheden.

Maar zoals ik zei, je kan wel tijdelijk uit contact raken van die verworvenheden. En dat gebeurt meestal op een paar momenten. Dat gebeurt als je je relatie met eten weer wat gaat verwaarlozen en er niet meer in investeert. En omdat je het druk hebt met iets anders en in tijdnood bent, daar waar je normaal gesproken zou gaan zitten en een lunch eten met een kop en staart. Denk je dan nu: oh ik pak wel even gauw een rijsttafel met wat pindakaas, maakt niet uit. Doe maar wat. En eet even snel die rijstwafels bij het aanrecht. En omdat je niet echt gegeten hebt en ook niet echt voldoening voelt van die rijstwafels, pak je er even later nog één. En zo eet je er nog een paar. En dat was dan je lunch. En als je dat een dag doet, kom je daar wel mee weg. Maar als je dat weer elke dag begint te doen, dan komt daar langzaamaan die dag waarop die rijstwafels met pindakaas. Daar komt er nog een jampot naast en komen er nog drie, vier, vijf rijstwafels met jam achteraan. En voor je het weet eet je ineens weer rechtstreeks uit de Nutella pot. Ik noem maar wat. En denk je bij jezelf al wacht even dit, dit is niet die fijne relatie met eten die ik had gecreëerd.

En dit is niet overeten omdat er emoties in de weg zitten. Dit is niet overeten omdat je aan jezelf wil ontsnappen of omdat je moe bent, maar omdat je onvoldoende zorgvuldig met jezelf omgaat. Dus de kwaliteit van jezelf zorg neemt af en vandaaruit glijdt je brein weer een beetje af in oud gedrag.

En dat wil je kunnen herkennen. Alleen omdat je dus die verworvenheden in je rugzak hebt, kun je heel goed zien wat er gebeurt en jezelf begeleiden om weer in die fijne flow terug te komen die je had gecreëerd.

Een andere manier waarop je kan terugschieten in oud gedrag is op het moment dat er iets gebeurt waar jij echt even helemaal van slag raakt. En omdat het je overvalt, is het alsof je brein in een soort van error schiet, in een glitch van een ander spoor, een oud spoor. En dat is je spoor van overeten. En op dat moment heb jij gewoon het nakijken en gebeurt het je als ware gewoon omdat je er zelf eigenlijk niet echt invloed op had in de schrik van de gebeurtenis. En dit is iets waar je ook weer met jouw verworvenheden van herkenning zoals ik je die leer naar kan kijken en kan zien: oh wacht even, ik ken al wat hier gebeurt en ik weet met welk gedachtenwerk ik mezelf kan helpen om weer terug te komen in die fijne flow en mezelf van goede zelfzorg te voorzien. Maar dit, wat hier nu gebeurde hoeft geen spin-off te krijgen van drama en gedachten van terugval en zie je wel, het was te mooi om waar te zijn. En kijk wat er nu gebeurt. O jee, als ik maar wél weer terug kan komen in die fijne flow.

Ja dus het begeleiden van jezelf, ofwel in het herkennen dat je weer wat in verwaarlozing afglijdt of herkennen dat je ineens even terugschiet in oud gedrag omdat je brein in dat spoor schoot. Dat zijn meestal de enige twee manieren waarop dat overeten zich weer wat kan laten zien. Alleen door jouw verworvenheden, door dat prachtige fundament wat je hebt gebouwd, kan je jezelf daar gewoon heel goed op coachen en in begeleiden.

En daarmee kon mijn cliënt zien dat haar angst voor succes onterecht was, dat ze niets hoeft af te kloppen en dat ze niet bang hoeft te zijn voor het verder bouwen aan dat succes. Voelen, jezelf toestaan om jezelf met andere ogen te gaan zien en eigenaarschap te nemen voor je succes en te zeggen: hé, het is oké. Ik mag hier echt van genieten. Ik mag mezelf toestaan om blij te zijn. Ik mag hiernaar kijken en zeggen: kijk, het staat. Het is echt. Je hebt dit zelf gebouwd. Het is niet een trucje. Het is niet uit de lucht komen vallen. Het is niet iets wat je overkomt nu. Het is van jou en het is een van de eerste dingen die ik met je doe zodra dat succes zichtbaar wordt en je bij mij komt en zegt van: help het gaat zo goed, ik vind het gewoon eng.

Dan is het eerste wat ik doe is je laten zien hoe jij dat zelf hebt gebouwd en dat het dus ook echt van jou is en dat het echt is. En natuurlijk is dat spannend. Natuurlijk is dat éng maar man, wat een fijn luxeprobleem. Je bent echt uit je strijd met eten aan het komen en aan het afvallen zonder dieet en een prachtig fundament aan het bouwen van zelfzorg en zelfliefde en zelfleiderschap. En dat is voor het leven. En dat raak je nooit meer kwijt. En wen er maar aan.

Wen er maar aan. Je bent gewoon succesvol en het gaat niet meer weg. Je kan er hooguit tijdelijk mee uit contact raken. En ik denk dat dat iets is wat heel acceptabel is.

Oké, dit was mijn aanmoediging voor jou. Je weet tegen wie ik het nu heb en ik ben er volgende week weer en ik kijk er naar uit. Heb een mooie dag. Tot gauw. Bye.