Afl. 63 Drie principes voor gedragsverandering

Wat mag je verwachten van een goed voornemen? Een goed voornemen betekent niets anders dan dat je iets goeds wilt gaan doen. Dat is mooi, maar het is niet meer dan het besef van een wens of verlangen.

Hoe je van plan bent om daar navolging aan te geven is minstens zo belangrijk.

In deze aflevering geef ik je drie principes die je daarbij helpen. Het zijn principes voor gedragsverandering want daar gaat een goed voornemen meestal over.

De principes hebben zich als bijzonder effectief bewezen. Ze lieten zichzelf zien en vormden zich gaandeweg door mijn eigen ervaring en die van mijn cliënten.

Wat ze effectief maakt is dat ze je niet alleen helpen veranderen, maar het proces daarvan ook prettiger maken voor zover dat mogelijk is. Want veranderen schuurt. Je zal door ongemak gaan en daar is geen ontkomen aan. Maar met deze principes zal dat ongemak korter duren en je tolerantie daarvoor zal groter zijn.

Dus heb je een goed voornemen voor het nieuwe jaar? Luister dan naar de aflevering en maak gebruik van drie principes die je helpen om dat voornemen ook te realiseren. 

---

Wat je ontdekt

• Drie principes die je helpen bij gedragsverandering

---

 

Transcript Afl. 63

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 63.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten.

Laten we beginnen.

2021! Het gaat gebeuren. Het is zover en ik wens je een fantastische relatie met eten in 2021. Dat is mijn wens voor jou. Ik kijk zelf terug op een heel, heel, heel erg mooi jaar. En ik ben ongelooflijk dankbaar voor alles wat ik daarin heb meegemaakt. Ik zou niets willen veranderen uit 2020, niets willen veranderen aan de fouten die ik heb gemaakt, de missers die ik heb gemaakt.

De dingen die ik heb overwonnen in mezelf en al mijn ervaringen. Al mijn ervaringen zijn van waarde geweest.

En nu praat ik natuurlijk niet over het leed in de wereld. Ik heb het gewoon alleen maar over die paar vierkante meters waarop ik mijn eigen sfeer van invloed heb. En mijn leven leidt.

Om jou te helpen voor het komend jaar bij creëren van die fantastische relatie met eten ga ik je iets meegeven waar je wat aan hebt als je geen follow up hebt voor je goede voornemen.

Ik kreeg vandaag een berichtje van een klant van mij die net klaar is met haar traject en ze zei: het is voor het eerst dat ik geen goed voornemen heb voor het komend jaar en het is zo’n verademing. Het voelt zo goed en ik was zo blij voor haar, want ik wist precies wat ze daarmee bedoelde. Ik kan me nog goed die jaren herinneren waarin ikzelf altijd dat goede voornemen had. Vooral die hoop eigenlijk, de hoop, de stille hoop dat het me misschien zou lukken in dat nieuwe jaar om af te vallen en mijn strijd met eten op te lossen. En het was een soort van stille wens die ik fluisterde tegen mezelf, bij dat knallen van dat vuurwerk en waarin ik weer even dan helemaal, tussen al die uiteenspattende kleuren heel dicht bij mezelf kwam en dan weer dat verlangen voelde. Dat intense verlangen om me uit tot gigantische probleem te kunnen komen

Dus als even mijn klanten mij laten weten dat ze echt voelt van: joh dit is gewoon klaar. Het is opgelost en ik hoef niet meer met een stil verlangen en een intens verlangen of een hoop dat nieuwe jaar te starten dan ben ik ontzettend blij, want ik weet hoeveel ruimte ze daarmee overhoudt voor andere dingen in haar leven. En dat is natuurlijk fantastisch.

Als jij nog op dat punt bent van een goed voornemen voor het komend jaar, realiseer je dan dat een goed voornemen niets anders betekent dan dat je iets wilt gaan doen. Dat is de definitie van voornemen. Je wilt iets gaan doen en het is prachtig dat je weet dat je iets wilt gaan doen. Alleen de vraag is natuurlijk hoe ga je dat vormgeven? Wat maakt dat dat wat je wilt gaan doen ook daadwerkelijk vorm kan gaan krijgen en voor je kan gaan gebeuren? Het alleen maar heel graag willen is niet genoeg.

En zeker als het om afvallen gaat kan ik niet vaak genoeg voor je benadrukken en herhalen dat dat wilskrachtmodel het gewoon alleen maar heel erg graag willen, je niet kan brengen waar je naar verlangt.

Wat je nodig hebt is begrip van jezelf, begrip van je relatie met eten. En vandaaruit verandering creëren.

En om je daarbij te helpen, om te zorgen dat je een follow up hebt voordat wat je wilt gaan doen. Een follow up voor je goede voornemen geef ik hier drie principes voor verandering mee. Drie principes voor afvallen zonder dieet.

De eerste is het principe van vragen stellen over dat wat op het oog een gegeven lijkt. Het tweede principe is het principe van kijken naar wat werkt en dat wat werkt uitbouwen. Het derde principe is het veranderen van jouw definitie van falen naar leren. Door deze drie principes te gaan gebruiken, kan er daadwerkelijk iets voor je gaan veranderen. Zal jouw relatie met eten veranderen en zal de relatie met jezelf veranderen.

Dus wat bedoel ik hiermee?

Laten we met die eerste beginnen. Vragen stellen over dat wat op het oog een gegeven lijkt. Als je je strijd met eten wilt oplossen, wil je eerst eens gaan kijken naar het kader van waaruit je naar die strijd kijkt. Als je wilt gaan afvallen, is het belangrijk dat je gaat kijken naar het kader wat jij jezelf geeft als het om afvallen gaat. Je hebt daar namelijk allerlei overtuigingen over in je hoofd zitten. Ideeën over in je hoofd die je als gegeven hebt geaccepteerd als een feitelijke omstandigheid en niet als een gedachte, als een overtuiging die jou mogelijk belemmert in het creëren waar je naar verlangt.

Om een concreet voorbeeld te geven. Eén van de uitgangspunten ideeën die ik had over afvallen was dat het een kwestie was van discipline en wilskracht. En pas toen ik mezelf daar vraag over ging stellen ontstond er een hele nieuwe ruimte en daarin nieuwe mogelijkheden om afvallen anders te kunnen gaan benaderen.

Vroeger dacht ik altijd: het dieet klinkt goed. Het dieet schijnt fantastisch te zijn. Ik heb net een heel boek erover gelezen. Alles wat ik lees klinkt heel aannemelijk. Klinkt goed doordacht, klinkt goed onderbouwd. Dus hier moet het gewoon mee lukken. En wat er wordt gesuggereerd in dit boek is dat ik niks anders hoef te doen dan het gewoon heel graag willen. Ik moet echt goed gemotiveerd zijn en gedisciplineerd aan de slag. Weet je wel, zo’n boek waarin heel vaak ja staat met een uitroepteken…haha…

Als je er daar meerdere van in de kast hebt staan of ooit van in je handen hebt gehad, dan weet je dat je dat wilskrachtmodel is aangereikt voor: Kom op, je kan het! En nu ben jij aan de beurt. Nu weet je genoeg. Nu weet je alles. Nu moet je het laten zien.

Dat is één van die kaders waar je jezelf vraag over kunt gaan stellen. Wacht even, ik heb misschien wel genoeg discipline en wilskracht en ik heb dat misschien ook al ruimschoots laten zien. En als dat zo is, ligt het dan misschien niet aan mij, maar aan het systeem wat ik hanteer.

Vanaf het moment dat ik me realiseerde, wachtte even: in mijn omgeving zijn er zoveel vrouwen die allemaal zijn afgevallen op wilskracht en daarna weer zijn aangekomen. Ik heb mijn moeder nooit anders zien doen en mijn moeders vriendinnen nooit anders zien doen.

Is het dan aannemelijk dat het ons collectief allemaal aan wilskracht en discipline ontbreekt?

Als ik daarna zo’n vraagteken achter zet. En vanaf dat moment veranderde alles voor mij. Ik nam niets meer zomaar voor waar aan als het op dit onderwerp aankwam.

En daardoor kon er iets gaan verschuiven voor mij en ik wil graag dat er voor jou hetzelfde kan gebeuren. Dus wat geloof je eigenlijk allemaal over afvallen? Wat geloof je allemaal over jouw strijd met eten? Wat geloof je over je mogelijkheden om daar echt helemaal uit te kunnen komen? Een van de dingen die je misschien denkt is: ik heb dit al zo lang. Dus om hieruit te komen zal ook echt heel lang moeten gaan duren. Een van de overtuigingen die ik had was: ik ben te beschadigd. Ik heb te veel gestunt met eten. Ik heb te veel meegemaakt. Ik kan hier niet uitkomen. Ook daar wilde ik een vraagteken achter zetten. Is dat eigenlijk wel zo? En wat gebeurt er zolang ik dit geloof?

En wat je dan natuurlijk ontdekt, is dat je daardoor een filter opzet waardoor je overal terugziet wat je inderdaad gelooft. Al die overtuigingen die je hebt geadopteerd, daar vind je voortdurend bewijs voor.

Dus vragen stellen over dat wat nu nog een gegeven lijkt, is één van de principes waarmee jij een daadwerkelijke verandering kunt gaan realiseren in dit komend jaar.

Schrijf het eens allemaal op. Wat zijn al jouw associaties met afvallen? En wat zijn al jouw associaties over jezelf, jouw overtuigingen, over jezelf daarin?

En wat denk je dat het betekent om uit je strijd met eten te komen? Wat zal dat van je vragen of wat geloof je daarover? Een heel, heel waardevol principe om te hanteren en gaandeweg in de komende periode steeds opnieuw erbij te pakken. Wat geloof ik eigenlijk allemaal? Helpt het mij wat ik allemaal geloof?

Het tweede principe, kijken naar wat werkt en dat uitbouwen, gaat je ook enorm helpen. Een van de ontdekkingen die ik daarin zelf deed, was dat mijn verzetten tegen dat wat ik niet meer wil, veel moeizamer werkte dan zorgen dat ik me aangetrokken voelde tot dat wat ik wel wilde. Zodra ik in verzet ging en last had van de gedachte of de gedachten koos: dit wil ik niet meer eten. Ik wil geen troep meer eten. Ik ga zorgen dat ik geen troep meer eet.

Als je die gedachte hebt, dan is het alsof je al meteen tegen een deur gaat duwen. Weet je wat deze deur moet dichtblijven? Dit mag me niet meer overkomen. Dit wil ik niet meer en je duwt tegen die deur in. Je houdt die deur dicht. Die mag niet meer open. Dat is een energie waarbij je voelt dat je in een verzet gaat.

Het vertrekpunt van deze gedachte van dit uitgangspunt is negatief. En ik merkte dat zodra ik gedachten had waarbij ik mij aangetrokken voelde tot wat ik wel wilde het allemaal veel gemakkelijker stroomde in mij. Het maakte het hele proces van afvallen en het oplossen van een strijd met eten lichtvoetiger. Ik hoefde me niet te verzetten. Ik liet me meebewegen. Ik bewoog mee opdat waar ik me toe aangetrokken voelde. Hele andere beleving. En iedere keer als ik weer terugschoot naar. Dit is wat ik niet meer wil, ontdekte ik dat er onmiddellijk weer meer spanning ontstond tussen mij en eten.

Dus dit tweede principe, kijken naar wat werkt en dat uitbouwen, dat gaat je ook helpen. Test dat steeds. Zie je dat bewustzijn daarin dus heel belangrijk is? Zo ook bij dat eerste principe. Vragen stellen over dat wat op het oog een gegeven lijkt. Dat vraagt van jou dat je je bewust bent van je eigen gedachten, bewust bent van wat je allemaal gelooft en daar is dat dat naar je bewustzijn haalt, op papier zet en naar kijkt en observeren wat voor je werkt. En daar dat uitbouwen daar meer van creëren, vraagt ook om bewust zijn.

Het derde principe: je definitie van falen veranderen in leren is onontkoombaar. Zolang je nog iemand bent die denkt in termen van: ik ga een datum prikken en vanaf die datum overeet ik niet meer. Vanaf die datum mag het mij niet meer gebeuren dat ik iets doe wat ik eigenlijk niet wil of niet van plan was. Mijn persoonlijke ervaring is dat controle krijgen over je brein, de boel behoorlijk op scherp zet…hahaha…en ik moet lachen, want het is heel pijnlijk als je je echt hebt vastgebeten en als je hiernaar luistert en je bent hier geweest, dan weet je precies waar ik het nu over heb.

Als je je ooit hebt vastgebeten in een besluit waarbij je gedragsverandering van jezelf verwacht, wat echt van een hoog niveau is. Altijd controle hebben over wat je eet, wanneer je het eet. Hoeveel je eet, is niet gemakkelijk als mens.

Binnen het gegeven dat hoe je dag eruitziet, hoe je voelt, hoe je hebt geslapen, hoe je omstandigheden eruitzien. De controle die je wel of niet hebt over het eten wat je zelf kiest of wat je aangeboden wordt. Daar zitten zoveel variabelen in.

En de mensen die ik begeleid, die het werkelijk alles hebben gegeven om deze controle toch t exerceren, dus echt controle te hebben over elke kruimel die ze eten en het moet helemaal zijn wat ze van plan waren. Het mag niet, mag ook echt niet dit klein beetje meer zijn… die zijn vaak zo gekweld. Zo ongelukkig. Gaan zo gebukt onder die enorme lading die daarop zit. Dat ze er heel ongelukkig van worden.

En dus heb je er veel meer aan, als je dit herkent of jezelf dit wil besparen, heb je er veel meer aan om dynamischer in je ontwikkeling te zitten en iemand de worden die deze rigiditeit niet nodig heeft om te kunnen vertrouwen op dat wat ze wil creëren.

Die harde lijn in het zand waarvan je zegt: en per 1 januari 2021 gebeurt dit me niet meer. Nou, als je als dat je gedachte is, dan kan ik hier nu al voorspellen dat je daarmee een enorme spanning in jezelf creëert.

En dus ook de pijn op het moment dat je even niet die controle helemaal over jezelf hebt, zoals je wel van jezelf verwacht. Die pijn wordt enorm groot en de teleurstelling dus ook. Het zet de boel enorm op scherp. En waarom eigenlijk? En waarom denk je dat je dit nodig hebt? Die enorme harde lijn in het zand? Ik denk dat je denkt dat je die nodig hebt omdat je bang bent dat als er geen harde afspraken worden gemaakt, jij onvoldoende gemotiveerd zal zijn of gedisciplineerd zal zijn om te doen wat je wil, om te creëren wat je wil, om door te gaan totdat je hebt bereikt wat je wil.

En ik denk dat dit juist onderdeel uitmaakt van het probleem, juist onderdeel uitmaakt van de spanning in je relatie met eten.

Ik zag dat bij mezelf en ik zie dat bij mijn cliënten dat op het moment dat je meer dynamisch in het proces gaat zitten en zegt: ik wil dat falen niet zo groot maken, maar iemand worden die kan leren, iemand worden die geïnteresseerd is in ontwikkeling en op het moment dat iets niet gaat zoals ik dat het liefst had gezien, wil ik niet boos worden, maar nieuwsgierig.

Want wat zich daar laat zien is een Etensles. En in elke les zit de potentie van ontwikkeling en groei.

En hoe kan ik van mezelf verwachten dat ik zonder ontwikkeling gewoon al iemand anders ben die dat oude gedrag niet meer laat zien? Want tussen dat oude gedrag en wie je wilt worden, het nieuwe gedrag wat je wilt laten zien, daar zit een verandering in. Een verandering van jou als persoon. En als je die verandering, omdat het één januari is op de één of andere manier gerealiseerd zou moeten hebben in jezelf, dan verwacht je iets waar je niet aan kan voldoen.

En dan maak je het jezelf erg lastig.

Ik geloof zeker in inspiratie. Ik geloof ook in volgehouden aandacht dat je zegt: ik blijf dit belangrijk maken, net zolang totdat ik die verandering heb gerealiseerd. Dat zal niet vanzelf gaan. Maar de manier, de houding waarmee ik dat traject bewandel, waarmee ik met mezelf ga ontdekken hoe dit voor mij werkt en hoe dit voor maar uit kan zien, dat doe ik niet vanuit een rigide houding waarin ik op geen enkele manier niet aan mijn eigen verwachtingen zou kunnen voldoen.

En dat is een ruimte die ik heel graag aan je wil meegeven en die het voor jou veel gemakkelijker gaat maken om die geweldige relatie met eten te kunnen creëren. Om die vrouw te worden met een fantastische relatie met eten en om al dat overgewicht als je dat hebt om dat te kunnen verliezen.

Echt, als ik je de kilo’s voorlees die mijn klanten verliezen. En dan heb ik het niet over kilo’s die er nu leuk uitzien op de foto. Ik weet dat als je ze over drie jaar op de foto zet, dat ze die kilo’s nog steeds kwijt zijn. En over tien jaar ook nog steeds. En dat zijn de enige kilo’s die ik interessant voor ze vind. Dus die sprint van: per 1 januari harde lijn in het zand. En dan mag me dit niet meer gebeuren…dan zet je eigenlijk al direct de lat voor jezelf op een plek waarmee daarover gaat struikelen.

Iemand worden die een fantastische relatie met eten heeft, dat bereik je door te kunnen falen en falen betekent leren.

Dus maak dit proces alsjeblieft voor jezelf dynamisch en dat is het derde principe. Je verandert je definitie van falen naar leren.

Met deze drie principes geef je jezelf iets in handen wat werkt op de lange termijn. Wat de reis van het creëren van die fijne relatie met eten prettig maakt, aangenaam maakt. En niet als een gevecht tegen jezelf.

En je kunt er enorm door groeien als mens. En dat is natuurlijk altijd ontzettend mooi. Als ik terugkijk op dit afgelopen jaar, dan zijn er genoeg momenten geweest waarop ik het echt moeilijk had, waarop ik echt enorm zoekende was. En het zijn allemaal mijn goudklompjes geweest.

Ik ben blij dat ik steeds opnieuw kies voor leerlingschap in mijn leven, in alles wat ik wil bereiken en wil creëren. Ik kies er steeds voor om opnieuw een leerling te zijn.

En de pijn van de momenten waarop ik mijn antwoorden nog niet heb. Dat ongemak van niet weten of de pijn van struikelen als dingen nog niet lukken. Dat vraagt alleen van mij dat ik tolerant ben tegenover het voelen van de sensatie daarvan.

En als ik dat ben, kan ik alles bereiken wat ik wil. Want dan kan ik altijd blijven leren en groeien. En dat gebeurt altijd in dat falen

Dus als je een goed voornemen hebt voor 2021 en mijn wens voor jou is dat je een fantastische relatie met eten creëert, dan zal je met deze drie principes voor afvallen zonder dieet jouw strijd met eten zeker veel gemakkelijker kunnen oplossen en veel meer plezier hebben in dat proces en ik denk dat je daarmee jezelf klaarmaakt voor een jaar vol vervulling en groei en mooie ervaringen.

Ik ben er volgend jaar weer voor je. Tot dan.