Afl. 87 Streefgewicht

Weet je hoeveel je wilt wegen? En zo niet weet je ook waarom?

Ik zeg niet dat je een streefgewicht moet hebben. Ik zeg ook niet dat je jezelf moet wegen om af te vallen. Maar als je bang bent om een streefgewicht te kiezen is deze les voor jou.

Het stellen van een concreet en meetbaar doel heeft een aantal voordelen die je mist als je niet durft te beslissen hoeveel je wilt wegen. Laten we onderzoeken waar die angst over gaat, hoe je deze oplost en daarmee profiteert van alle voordelen die gepaard gaan met het hebben van een concreet en meetbaar doel. De inzichten zullen je verrassen.

Ik bespreek ook de vraag van een klant waar ik het antwoord niet op wist en hoe dit mijn visie op mijn werk heeft veranderd. Het is zo opwindend om altijd te blijven leren! Ik vertel je wat ik tegen haar zei en wat er daarna gebeurde.

---

Wat je ontdekt:

• Wat ik leerde van de vraag van mijn klant.
• De vier voordelen van doelen stellen.
• Hoe je het spook van je dieettrauma uit de kast krijgt en oplost.
• Hoe je afvallen gemakkelijker maakt.

---

 

Transcript Afl. 87

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 87.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceert je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo. Hoe is een met je? Het is hier nu nog heel erg vroeg, de wereld slaapt nog. Ik hoor alleen een paar vogeltjes en dat is altijd zo’n intiem gevoel. Maakt het zo gezellig. Het voelt echt alsof wij met z’n tweetjes heel vroeg bij elkaar gekomen zijn.

Ben je klaar voor wat coaching? Want ik heb een paar vragen voor jou. Hier komt de eerste. Heb je een streefgewicht? En zo niet. Weet je ook waarom? Ik zeg namelijk niet dat je een streefgewicht moet hebben, maar ik vind het wel belangrijk dat je weet wat het hebben van een streefgewicht voor je kan doen en dat is namelijk ongelooflijk veel. Dus laten we daar eens naar gaan kijken. En als je merkt dat je het alleen al bij het woord streefgewicht benauwd krijgt, dan bewijst dat het punt dat ik voor je ga maken. En is deze les echt helemaal voor jou! Ik ga je heel blij maken, maar laat ik helemaal bij het begin beginnen.

Er heeft recentelijk een ontwikkeling in mijn visie plaatsgevonden en die hangt hiermee samen. Ik ga het hele verhaal vertellen.

Het begon allemaal met een vraag van een klant. Als mensen bij mij komen, is dat omdat ze willen stoppen met overeten net als jij. Je wilt kunnen stoppen met overeten. Je strijdt met eten oplossen en afvallen zonder dieet. En ik heb daarnaast ook klanten die hartstikke slank zijn en die niet willen afvallen, maar alleen hun relatie met eten verbeteren. Of die misschien wel overgewicht hebben, maar dat helemaal niet belangrijk vinden en alleen voor die fijne relatie met eten gaan. Ja, die klanten heb ik ook genoeg. Maar over het algemeen willen de meeste mensen die bij mij komen naast een fijne relatie met eten creëren, ook controle over hun gewicht en afvallen. Nou, nu sprak ik laatst een klant die me vertelde dat het super goed gaat, ze is al een tijdje bij me en ze vertelde me dat ze niet meer overeet. Ze heeft het gewoon echt niet meer nodig. Ze heeft haar issues opgeruimd en hierdoor is ze hartstikke afgevallen waar ze super blij mee is. Maar ze vertelde me dat ze inmiddels ook een plateau heeft bereikt. En ze wilde van mij weten hoe ze daar doorheen kon komen.

Haar mindset hoefden we niet te kijken. Die zat echt helemaal goed. Ik heb je laatst in een andere aflevering verteld dat het hebben van een plateau in je gewicht betekent dat er sprake is van een plateau in je denken. En pas als je dat mentale plateau hebt opgelost, ben je klaar om te gaan kijken naar de praktische kant van je relatie met eten, zoals kijken naar wat je eet.

Nou, daar was mijn klant echt helemaal klaar voor. Maar nu komt tie..Alleen ik niet ..haha..Ik kon haar tijdens die sessie niet goed te helpen. Ik had geen antwoord voor haar.

Als mijn klanten namelijk stoppen met overeten, vallen ze altijd hartstikke af en daar zijn ze dan helemaal blij mee. Ze zijn helemaal blij met hun resultaat, maar deze klant wilde meer en ze wilden weten wat ze voor haar lichaam kon doen en wat ze nu verder aan haar voedingspatroon kon veranderen. En ik had het antwoord niet voor haar en er was ik gewoon heel open en eerlijk over en na de sessie bleef ik daar natuurlijk over nadenken, want ja, hallo. Het was maar natuurlijk de eer te na om haar niet te kunnen helpen. Ik wilde haar kunnen helpen, dus dit is wat ik deed.

Ik besloot om diep in de biologie van afvallen te duiken. Ik wilde precies gaan begrijpen hoe dit proces in je lichaam werkt en ik ben dan ook gaan lezen en studeren. En ik deed een aantal fascinerende ontdekkingen over ons vetorgaan. Wachten even vetorgaan? Wist jij dat vet een orgaan is?

Ik wist het niet, maar het is dus een orgaan. Ik weet dus nu precies hoe ons vetorgaan werkt en ik ben er daarna mee teruggekomen bij mijn klant. Ik heb er een geweldige masterclass over gegeven waar zij en anderen helemaal blij mee waren. Maar daar gaat deze les niet over. Mijn vraag aan mezelf was namelijk waarom ik me niet eerder in de biologie van afvallen had verdiept. En ik vond daar meerdere redenen voor, waarvan er twee de belangrijkste waren.

De eerste was zoals gezegd dat mijn klanten gewoon al helemaal blij zijn met hun fysieke resultaat als ze stoppen met overeten. Daar verliezen ze al zoveel kilo’s mee dat ze gewoon superblij zijn. De tweede belangrijke reden is dat veel van mijn klanten een dieettrauma hebben en heel gespannen raken zodra de nadruk op afvallen wordt gelegd. Stoppen met overeten door de oorzaak van dat overeten op te lossen, voelt voor hun heel veilig. Het is de weg die ik voor ze heb gevonden, waarlangs ze dat afvallen kunnen realiseren. Maar het gebeurt vrijwel helemaal onder de radar, zonder dat we daar de nadruk op hoeven te leggen. En dus is doelmatig afvallen en zoiets als een streefgewicht kiezen een route die ik gewoon nooit voor ze heb gekozen. Dat voelde altijd als een no go. En dat hoefde tot nu toe ook niet.

Totdat ik deze klant sprak, want met haar vraag kwam hier voor mij beweging in. En ik ben er over gaan nadenken. Ik ben gaan nadenken over het stellen van concrete en meetbare doelen en ik begon daarbij eerst bij mezelf.

Ik heb dit jaar en vorig jaar een enorme groei doorgemaakt. Ik ben gegroeid in mijn ondernemerschap en mijn bedrijf Etenslessen is recht evenredig aan mijn eigen ondernemerschap meegegroeid. Het is echt een bedrijf geworden en dat is onder andere omdat ik vorig jaar heel goed leerde doelmatig te werken. En met doelmatig werken bedoel ik het stellen van concrete en meetbare doelen. En toen ik hierover nadacht, kon ik heel goed zien wat het werken met meetbare doelen mij heeft gebracht. Hoe ik daardoor heel goed op kunnen sturen, op het creëren wat ik wilde en nog steeds stuur op wat ik wil. En in het zien van de waarde daarvan kon ik ook gaan zien hoe ik mijn klanten mee kan nemen in de voordelen daarvan. Dus laten we daarnaar gaan kijken.

Wat zijn de grote voordelen van het stellen van concrete en meetbare doelen? Het eerste wat je hierin ontwikkelt in het stellen van een concreet en meetbaar doel is dat het je dwingt tot het ontwikkelen van een volwassen houding. Je leert je verhouden tot het hebben van een grote droom. Want als je dat concrete en meetbare doel neerzet voor jezelf en het in de ogen kijkt, ga je daar heel veel bij voelen.

Precies zoals ik in het begin aangaf. Als je het direct benauwd krijgt wordt bij het woord streefgewicht, dan is dit precies waar het over gaat. Het hebben van zoiets als een streefgewicht dwingt je tot een volwassen houding en zelfleiderschap. Want het eerste wat je gaat voelen als het een groot doel is, als je echt als die wonder lamp van Aladin, durft te kiezen voor je grootste droom. Voor wat je het allerliefste zou willen en ik heb het laatst nog gedaan, was leuk, ik vroeg aan een aantal klanten in een groep. Ik zei: als je naar die wonderlap hebt van Aladin en jij wrijft erover en je kon krijgen wat je hebben wilt. Het enige wat je doet is wrijven over die lamp. Wat is dan het streefgewicht dat je wilt kiezen?

En het was zou fascinerend om te zien wat er gebeurde. Aan de ene kant zie je dat mensen sterretjes in hun ogen krijgen. En misschien zou jij ook sterretjes in je ogen krijgen en beginnen te glimlachen. Echt zo van wat? Ja Ok. Stel dat. Stel dat en het kan echt. Wat wil ik dan?

Daar word je vrolijk van je. Je gaat er vaak wat bij voelen. Maar je wordt ook voorzichtig. Ik zweer het je, je wordt ook voorzichtig, zelfs als het die wonderlamp van Aladin is. Wantwaar merk ik dat aan? Want dan hoor ik deze tekst. Nou, sterretjes in de ogen. Nou, ik ben al heel erg blij als het me lukt om…

Nee, stop. We hebben het niet over wanneer je al heel erg blij bent. We hebben het over wat je werkelijk helemaal het allerliefste zou willen. Je hoeft niet bescheiden te zijn. En waarom worden we bescheiden? Waarom worden we voorzichtig? Het leuke is, daar gaan die sterretjes natuurlijk over, dat je zeker weet dat je het krijgt en zelfs dan doe je bescheiden. Zelfs dan durf je niet echt te benoemen wat je het allerliefste zou willen.

En waarom is dat? Ik weet waarom. Omdat het je nog niet eerder is gelukt om je vanuit een volwassen houding en zelfleiderschap te verhouden tot dit doel.

Want hier heb je dan natuurlijk die wonderlamp van Aladin niet en ga je het creëren. Jij gaat dat streefgewicht creëren en dat roept heel veel in je op. En als je niet goed die volwassen houding aan kan nemen en dat zelfleiderschap, dan is de kans groot dat je in het kinderlijke zwart wit denken belandt, in het kinderlijke denken van een dieetmentaliteit. Je doet het goed of je hebt het verpest. Alles of niets. Jagen of opgeven, want je hebt bijna geen geduld. Je vindt het vreselijk wat je aan het doen bent, want iedere keer als het je even niet lukt om te doen wat je met jezelf hebt afgesproken, word je boos op jezelf. Raak je teleurgesteld en ontmoedigd en de volgende dag probeer je het weer. En als het dan weer niet gaat zoals je wilt, zeg je opnieuw tegen jezelf dat je het hebt verpest. Word je boos op jezelf. En raak je weer teleurgesteld en ontmoedigd. En als je dat maar vaak genoeg met jezelf doet, wil je of een sprintje trekken en het proces zo hard mogelijk versnellen, zodat je zo snel mogelijk bent waar je wilt zijn, of je geeft het op.

En dat is niet volwassen. Dat is geen volwassen houding en zelfleiderschap. Het is een kinderlijke benadering van een doel en er zit allemaal drama in en je doet jezelf er pijn mee. En ik denk dat het stellen van een concreet en meetbaar doel waarbij je niet bescheiden bent, maar doet alsof het inderdaad die lamp van Aladin is en je dus jouw ongecensureerde, ongefilterde allerliefste wens voor jezelf neerzet. Als je dat doet, dan dwingt het je om vervolgens ook die volwassen houding te ontwikkelen, dat zelfleiderschap te ontwikkelen waarmee je je verhoudt tot het hebben van dat prachtige doel. Tot het hebben van die droom. En dat is een voordeel. Is een heel groot voordeel.

Een ander belangrijk voordeel van het hebben van dat doel, dat concrete doel, is dat het alle obstakels tussen jou en dat doel zichtbaar maakt. Dat ga je pas zien als je die stip aan de horizon hebt gezet. Dan trekt de mist op en kun je ineens die beren op de weg gaan zien. Alle obstakels tussen jou en dat gewicht. Maar dat wordt pas zichtbaar als dat doel glashelder is. Dus op het moment dat je, zegt: hé, dit is wat ik wil wegen. Dit is wie ik wil zijn. Dan zie je ineens: oh, wacht even. Maar ik zie nu ook welk gedrag er tussen mij en dat doel in staat. Ik zie nu waar ik nog gehecht ben aan eten als beloning. Ik zie nu nog waar ik nog eten gebruik om aan mezelf te ontsnappen en niet te hoeven voelen en niet te willen weten wat ik denk. En niet bij mezelf wil zijn.

Ik zie nu nog waar ik mijn zelfzorg veel te onbelangrijk maak, omdat iedereen altijd voorgaat en ik niet op mijn eigen prioriteitenlijstje voorkom. Pas als al het werk af is en ik krijg mijn werk nooit af en dus kom ik nooit op dat lijstje. Ik haal het lijstje nooit.

Dit wordt allemaal zichtbaar zodra je jezelf echt dat doel durft te stellen. Want dan wordt duidelijk wat er tussenin staat tussen jou en dat doel. Die verwaarlozing jezelf niet belangrijk maken. Die zelfzorg niet op dat lijstje krijgen. Gehecht zijn aan compenseren met eten. Eten als beloning gebruiken voor de strengheid die je jezelf oplegt gedurende de dag. Dat harde werken wat je doet, alleen maar taken mogen aftikken. Weinig pauzeren, weinig ontspannen en genieten van je dag. Weinig levensplezier daarin ervaren en het dan dus allemaal van eten moeten hebben. Die beloning aan het eind van de dag. Als het jouw tijd is. Of dat ontsnappen aan jezelf omdat je nog onvoldoende in staat bent om bij je gevoel te blijven, bij je stress, bij je overprikkeling, bij je eenzaamheid, bij de pijn, de pijn van groeipijnen. Al deze obstakels worden voor je zichtbaar op het moment dat je een concreet en meetbaar doel stelt. En dat is zo waardevol, want dan weet je dus wat je te doen staat. Dan word je duidelijk welke ontwikkeling je wilt gaan doormaken. En het geeft niet dat die van de lange adem is.

Want de veranderingen die ik je nu net laat zien, dat zijn geen veranderingen die je in een paar weken voor elkaar krijgt. Het zijn veranderingen die je niet eens in een paar maanden voor elkaar krijgt. Maar ze zijn wel heel waardevol. Ze zijn wel de moeite waard en pas als je ze ziet, heb je iets concreet in handen om mee te gaan werken en dan kun je dus ook je strategieën gaan zien om ze op te lossen.

En dan het derde stuk. Een derde belangrijke reden. Het drijft de spoken uit je kast. Dat dieettrauma wat in de kast zit, daar loop je als het ware steeds met een grote boog omheen en je wil liever niet stilstaan bij afvallen en denken aan afvallen. En je bent bang voor het kiezen van een streefgewicht. En hierdoor kan je dit trauma niet verwerken en oplossen. Je vermijdt het alleen, je houdt het spook in de kast en de vraag is of dat voldoende voor je werkt. Of het vermijden van getriggerd raken in dat trauma, dat trauma in de ogen kijken en tegenkomen, of dat vermijden niet ook gepaard gaat met een vertraging van je proces.

Want uiteindelijk, als je heel eerlijk bent, als jij dus over die lamp van Aladin mag wrijven, dan wil je wel afvallen. Je wilt het zelfs heel erg graag. Alleen je wilt dat trauma niet tegenkomen. Je wilt niet opnieuw in die valkuil vallen van vechten met jezelf, teleurgesteld raken, continu boos worden op jezelf en daarmee steeds weer zo’n enorme deuk in je zelfvertrouwen oplopen.

Dat wil je niet meer. En terecht. Alleen de vraag is of je voldoende krijgt wat je hebben wilt, of dat afvallen voldoende lukt door dat trauma alleen maar te vermijden. En ik denk dat je hier iets belangrijks te pakken hebt. Ik denk dat zolang je nog heel gespannen raakt bij het idee van een streefgewicht, je aan het vermijden bent. Dus hier heb je een punt te pakken. Wat denk ik je aandacht goed kan gebruiken en wat juist een ingang voor je kan zijn om helemaal los te kunnen komen van dat trauma. Het helemaal te kunnen verwerken en alle misverstanden die ooit in dat trauma zijn gaan zitten. Over jezelf, over jouw beperkingen en dat het jou niet lukt en dat jij het niet kan. En dat je het nooit echt doelmatig zou kunnen benaderen afvallen omdat je anders opnieuw in de problemen raakt. Ik denk dat dat allemaal misverstanden zijn en dat je er veel meer aan hebt om ze op te ruimen dan om ze te vermijden en in de kast te houden. Ja, dus dat is een derde belangrijk punt.

Een vierde punt is dat het focus geeft. Het hebben van een concreet en meetbaar doel geef je focus. Je werkgeheugen heeft heel veel informatie te verwerken en staat vol met automatisme. En behalve dat je brein dus vol met automatisme zit, is er ook nog de waan van de dag. Elke dag opnieuw met alles wat daarin urgent lijkt.

De dingen die aan je gevraagd worden waar je niet op had gerekend. De dingen die anders lopen dan je had voorspeld en waar je niet op had gerekend. Dat komt elke dag op je af. En hoe groot is de kans van slagen dat je daarnaast, naast dat alles, naast al die prikkels en vragen van andere dingen die anders lopen, ook nog focus weet te houden op jouw doel is vrij klein als je dat doel niet in de ogen kijkt. Niet concreet genoeg in de ogen kijkt. Dat is hier. wat ik in elk geval zeker als ik naar mijn eigen onderneming kijk en de groei die ik heb doorgemaakt sinds vorig jaar, zie ik heel duidelijk welke focus het hebben van meetbare doelen mij heeft gebracht. Het sturen daarop is zoveel gemakkelijker geworden. Omdat ik het meerdere keren per dag in de ogen kijk.

Dus. Ik herhaal ze nog een keer. Het hebben van concrete en meetbare doelen dwingt je om je vanuit een volwassen houding en zelfleiderschap te verhouden tot het hebben van dat doel. Je gaat je drama oplossen en dat maakt het hele proces fijner en luchtiger. Plezieriger en kalmer en daardoor kan je er over een langere periode mee bezig zijn, net zolang totdat je het doel hebt behaald.

2. Het maakt je obstakels zichtbaar. Die stip aan de horizon laat zien wat er nu nog tussen jou en die stip instaat en daardoor kun je strategieën gaan bedenken.

3. Het drijft de spoken uit je kast. Dat dieettrauma. Al die misverstanden over jezelf in relatie tot afvallen. En door die op te ruimen wordt het hele proces van het afvallen niet alleen luchtiger en prettiger. Maar je merkt ook dat je gewoon capabel bent, in intact bent, compleet bent. Er is niets mis met je. En je kan veel beter sturen op wat je wilt bereiken.

En het vierde punt. Het geeft je focus in de waan van de dag, alles wat er op je afkomt. Dingen die anders lopen, hou jij je oog op de bal en weet je wat je wilt en hoe je dat bereikt.

Dus hoe stuur je op een doel als je dat doel niet benoemt en opzoekt? Als je niet evalueert of de strategieën die je toepast werken als je niet kan bedenken welke strategie je eigenlijk nodig hebt, omdat je doel te veel in de mist zit en je niet weet wat er tussen jou en dat doel in staat?

Ik ben er heel erg bewust van. Geloof me, want ik ben geweest waar jij nu bent. Ik weet dat alleen al het benoemen van dat doel spanning kan geven. Je associeert het nu misschien nog met dat vreselijke volhouden op wilskracht wat je tot nu toe steeds hebt gedaan met een gebroken systeem. En dieet volgen op wilskracht zonder de oorzaak van je strijd met eten op te lossen is een kansloze exercitie. En je hebt die misschien jarenlang herhaald en dat heeft je heel veel pijn gedaan. Je hebt jezelf daarbij heel veel pijn gedaan.

Maar weet dit. Je relatie met eten veranderen is van een hele andere orde. En ik denk dat het heel volwassen en gezond is om binnen die relatie concrete doelen te durven stellen. Ik zie daarin een meerwaarde voor je. En als dit idee je spanning geeft, dan ligt daar dus je werk. Dan heb je daarin nog iets op te ruimen en ik denk dat het heerlijk voor je is om het op te ruimen. Het is heerlijk om dat pijnpunt uit je leven te krijgen. En daarmee is het dus goed om ernaar te kijken. En dat is dus ook de verandering in mijn visie. De verschuiving in mijn visie die heeft plaatsgevonden door de vraag van mijn klant, doordat ze bij mij kwam en zei: maar nu wil ik nog verder, helpt me nu met mijn eetpatroon en kijken naar mijn voeding.

Hierdoor kon ik gaan zien dat ik tot nu toe eigenlijk mijn klanten heb gefaciliteerd in het vermijden van dat dieettrauma. En nu zie ik dat anders en denk ik dat ik ze daarmee tekort doe en dat ik jou daarmee tekort doe en dat ik veel liever je begeleidt in het oplossen van dat trauma en door een concreet en meetbaar doel te stellen. Roepen we het op, maken we het voelbaar en werkbaar. En ik wil daarin voor je schetsen hoe we het voor je kan voelen als het is opgelost. Als je dat dieettrauma hebt opgelost.

Heb je wel eens gevoeld of je plant water nodig heeft? Wat? Haha.. is je wel eens geleerd hoe je dat doet? Voelen of de planten water nodig hebben? Ik weet nog dat ik dat op de basisschool heb geleerd, want soms mocht je als kind in de klas de plantjes water geven in de klas. Dat was in mijn tijd zo, in de jaren zeventig en dat was een klusje wat je krijgt van de juf waar je helemaal blij mee was, want dan hoefde je even niet op te letten en mocht jij met het gietertje spelen en de planten water geven.

En hoe geef je de planten water: door een paar vingers op de aarde te leggen. En als er aarde aan je vinger blijft kleven is de aarde nog vochtig genoeg en heeft de plant geen water nodig. Maar, blijft er geen aarde aan je vingers kleven, dan is de aarde droog en moet je de plant wat water geven.

Nou, waarom begin ik hier over? Omdat het een handeling is waar je niets bij voelt. Even checken of de plant water nodig heeft is gewoon een simpele meting die je doet. Er komt geen drama bij kijken. Nou, met deze zelfde energie, kun je je ook verhouden tot afvallen. Totdat streefgewicht. Zo. Op deze manier. Compleet zonder drama.

En ik denk dat je je daartoe kan verhouden op een manier die je uitstekend kan verweven met je dagelijkse leven en daarop kan sturen. Zodat je strategieën kan bedenken, die strategieën toepassen, testen, meten, voelen. Net zoals op de aarde van die plant. Evalueren. Terug naar die strategie. Zien wat je daar van kan leren. Wat wil ik ervan behouden? Wat werkt er niet? Iets nieuws bedenken en opnieuw testen en daarna weer evalueren. En dat kun je net zolang doen als nodig is als je daar niet zo verschrikkelijk veel bij voelt. Als dat niet zo’n trigger voor je is, als je niet in dat kinderlijke zwart wit denken vervalt. Boos op jezelf worden, jezelf afwijzen, ongeduld voelen omdat je denkt dat het gras ergens anders groener is.

Nee, het gebeurt hier. Hier sta je op dat groene gras. Vanuit die volwassen houding en testte je strategieën.

Ik ben heel erg blij dat mijn klant met deze vraag kwam en dat ik deze verschuiving in mijn visie heb kunnen realiseren. En nogmaals, jij bepaalt altijd. Ik ga je niet vertellen dat je een streefgewicht moet hebben als je Etenslessen volgt.

Jij bepaalt wat voor jou werkt en wat niet werkt. En ik, als je coach reikt je alleen de tools aan waarmee je kan creëren waar je naar verlangt. Ik begeleid je in het proces en ik laat je dit zien als ik merk dat je waarschijnlijk dat spook in de kast probeert te houden en alleen maar vermijdt, wil vermijden dat de deur opengaat zonder dat je ziet dat je een keuze hebt om op te lossen wat er naar buiten komt als je de kast openzet en dan de vruchten te plukken van het oplossen van dat trauma en volledig kalm en beheerst vanuit plezier het afvallen kan benaderen. En dat verweven met je dagelijkse leven. En daar zie ik een fantastische meerwaarde voor je in.

En dus ik ben heel erg blij met deze ontwikkeling. Ik vind het super dat ik het hier met je heb kunnen delen. Vind het mooi voor je om over na te kunnen denken en ik wens je een prachtige week. Ik ben er volgende week weer. Tot dan. Bye.