Afl. 262 De Etenslessen van Karin. Ik kon niet bij mijn gevoel

Karin was heel praktisch ingesteld en leefde vooral vanuit haar hoofd. Ze kon niet goed bij haar gevoel dat ze diep had weggestopt. In ons gesprek vertelt ze hoe ze dit heeft veranderd en wat dit betekent voor haar kwaliteit van leven. Ze vertelt hoe ze nu haar dagen begint, waar ze over schrijft in haar gedachtenwerk en waarom schrijven zo’n belangrijke plaats in haar leven heeft gekregen.

Ze is veertig kilo afgevallen, maar zoals je van haar zal horen staat gewichtsverlies niet meer op de voorgrond. Ze heeft haar dieetmentaliteit losgelaten, eindelijk rust in haar hoofd en veel meer dagelijks geluk en plezier in haar eigen gezelschap. Laat je inspireren door haar verhaal.

---

Wat je ontdekt:

• Hoe Karin het contact met haar gevoelens herstelde.
• Wat dit betekende voor haar kwaliteit van leven en relatie met eten. Waarom gewichtsverlies nu niet meer op de voorgrond in haar leven staat

---

 

Transcript Afl. 262 De Etenslessen van Karin. Ik kon niet bij mijn gevoel

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 262, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Ik heb een prachtig gesprek voor je. Het zijn de etenslessen van Karin, een deelneemster uit mijn programma. En zij is iemand die zegt, ik kon nooit bij mijn gevoel.

Ik coach veel mensen die zeggen, ik voel juist te veel. Ik voel heel veel en dat hangt voor mij samen met overeten. Maar ik coach ook mensen die zeggen, ik kan juist niet bij mijn gevoel. Ik weet niet wat ik voel en dat hangt voor mij ook samen met over eten. In beide gevallen kun je zien dat emoties en eten met elkaar vervlochten zijn. Voordat je naar haar gaat luisteren, nodig ik je uit voor een gratis etensles. Die geef ik op 20 november. En als je niet tevreden bent over de manier waarop je met eten omgaat, gaat deze les je absoluut helpen.

Ik laat je zien hoe je de problemen in jouw relatie met eten kan vinden en oplossen en een relatie met eten creëert waar je echt blij mee bent en die het resultaat geeft wat je wilt. En misschien is dat blijvend gewichtsverlies. Misschien is dat een einde aan je strijd met eten of spanning met eten. Wat je ook wilt, ik laat je zien hoe je het bouwt, hoe je het voor jezelf inregelt op een manier waarvan je zegt, ha oké, nu heeft het echt zijn plek gevonden. Ik ben ontzettend blij met wat ik nu heb staan… En ik maak me daar geen zorgen meer over, waardoor je ook weer rust in je hoofd krijgt. Dus als je benieuwd bent hoe blijvend gewichtsverlies werkt… En hoe je een relatie met eten bouwt waar je echt echt heel erg tevreden mee bent, dan is deze les absoluut voor jou en onmisbaar.

Meld je daarvoor aan via mijn socials of via mijn website Etenslessen.com 20 november aanstaande vertel ik je precies hoe dit werkt. 20 november gaat Etenslessen ook voor de laatste keer van dit jaar open. Je bent van harte uitgenodigd en welkom in mijn programma. Ik vind zelf het najaar altijd een prachtige tijd voor introspectie, voor zelfreflectie. Die wintertijd die eraan komt, waarin de natuur vertraagt, waarin alles in jezelf ook graag wil vertragen, is ideaal om jezelf beter te leren kennen, dieper te leren kennen en verbanden te kunnen zien tussen jouw omgang met eten en de omgang met jezelf en daarin de verandering realiseren die je wilt. Eetenselessen is daarin echt specialist op een hele aangename manier die prachtig aansluit bij de manier waarop jij het liefste leert. Dus als je graag een einde wilt maken aan overeten, wilt weten hoe je blijvend gewichtsverlies creëert en daar graag begeleiding in wilt, ben je op 20 november van harte welkom om in te stappen en is de gratis les die ik die dag geef een introductie waarin je heel duidelijk kunt zien ah dit is wat ik daarvan kan verwachten als we met elkaar gaan samenwerken. En Marjeena me coacht in haar programma.

Dus 20 november zie ik je of in die gratis les, of verwelkom ik je als nieuwe deelnemer in mijn programma. Je bent van harte welkom. En dan zijn hier de Etenslessen van Karin. Ik vind haar verhaal bijzonder, specifiek op dat stuk van ik kon niet bij mijn gevoel. En ze heeft dat zo mooi voor haarzelf veranderd. Ze vertelt je in ons gesprek wat dit betekent voor haar kwaliteit van leven, hoe ze nu haar dagen begint, waar ze over schrijft in haar gedachtenwerk en waarom schrijven zo’n belangrijke plaats in haar leven heeft gekregen. Ze is maar liefst 40 kilo afgevallen. Maar zoals je ook van haar zal horen staat gewichtsverlies nu niet meer op de voorgrond.

Ze heeft haar dieetmentaliteit echt kunnen loslaten waardoor ze nu eindelijk rust in haar hoofd heeft en dagelijks veel meer geluk ervaart en plezier ook in haar eigen gezelschap. Zo mooi. Dus laat je inspireren. Hier zijn de Etenslessen van Karin.

Hey Karin, hallo! Wat leuk je te spreken. En hier ook te zien in Zoom. Want wij kunnen elkaar zien. Fijn dat je hier in de podcast wil komen en jouw verhaal vertellen.

We willen alles over je weten.

Karin:
Leuk, leuk. En ik wil een heleboel vertellen. Dus volgens mij heb ik ook een heleboel te vertellen. Dus superleuk om hier aan deel te nemen. Echt heel blij.

Marjena:
Ja, nou, laten we beginnen bij ergens bij het begin. Kan je iets vertellen over jouw geschiedenis met eten?

Karin:
Ja, zeker, want die geschiedenis heb ik natuurlijk al een beetje over nagedacht in voorbereidingen ook voor deze podcast. En natuurlijk ook al gedurende het hele programma, zolang dat al volgt, zeg maar, is dat toch elke keer wat een beetje, ja, elke keer weer oppopt. Eigenlijk vanaf mijn jonge kindertijd al is ik was als kind al echt heb ik het stempel gekregen dat ik te zwaar was. Hoe oud ben je nu? Ik ben nu 54. Vandaag is mijn verjaardag. Wat? Wat? Nee! Het is een mooie dag. Gefeliciteerd! Wat speciaal! Zeker! Die herinneringen gaan wel echt ver terug. Als klein kindje al kreeg mijn moeder te horen dat ik al te zwaar was en op dieet moest.

Karin:
Dat is wat mij is bijgebleven in elk geval. En ook in mijn tienerjaren was ik eigenlijk al af en toe echt wel op dieet. En dat heeft zich eigenlijk altijd voortgezet. Vanaf het moment dat ik, nou misschien mijn jong volwassenheid viel dat allemaal eigenlijk nog wel mee. Ik denk dat ik eigenlijk helemaal niet te zwaar was. Maar vanaf het moment, begin jaren 21, 22, toen ik op mezelf ging wonen, was er al snel het overgewicht wat toch partij ging spelen. En toch het emotie eten, daar kan ik nu heel makkelijk op terugkijken. Maar het is natuurlijk al mijn hele leven emotie eten geweest.

Marjena:
Ook als kind al, denk je?

Karin:
Nou, dat denk ik niet zo bewust. Ik kan nu ook niet zo terugzien. Was ik nou werkelijk te zwaar? Dat weet ik eigenlijk niet. Ik denk het eigenlijk niet per se. Wat we er vaak over hebben, ook in het programma, is over het patriarchaat. Dat is ook wel een dingetje dat ik denk. Men vindt altijd wel overal van iemand wat, zeg maar. En dan ga je natuurlijk die gedachten wel mee aan de haal.

Karin:
Dus Ja, was ik echt te zwaar? Ik denk het niet. Maar ergens in mijn eigen hoofd zat dat natuurlijk wel, dat ik mezelf wel te zwaar vond. Dus dat gaat natuurlijk wel echt over het zelfbeeld. Ja. En werkelijk in die jongere jaren net op jezelf gaan wonen, ja, werd ik wel echt te zwaar. Want toen waren ook wel een beetje alle remmen weg. Ik zat ook nog thuis. Mijn moeder die mij misschien dan af en toe met eten wel een beetje in de gaten hield in de tiende jaren.

Karin:
Dan ga je op jezelf en dan zijn ineens al die remmen ook gewoon weg. En ja, dat doe je gewoon lekker waar je zelf zin in hebt. En zo, voor lievelee, raak je dan die grip natuurlijk wel kwijt op je eetgewoonten. Ja, en dat is echt een sluimerend iets wat er ook van Lievelee wel zo insluimert. En waar je dan ook heel graag wat aan wil doen, maar je weet nu terugkijkend, je hebt geen idee hoe. Dus ga je op dieet. En zo sluipt natuurlijk al heel snel gewoon dieetmentaliteit daarin. Dat is story of my life.

Marjena:
Ja, hoe zou jij dieetmentaliteit omschrijven? Het is een begrip wat ik veel gebruik, maar ja, wat betekent het voor jou?

Karin:
Wat is die dieetmentaliteit voor mij? Ja, dat zit hem toch wel echt in continu bezig zijn met wat wil ik eten, wat mag ik eten, heb ik te veel gegeten, ik voel me niet lekker want ik heb me veel te veel gegeten, morgen ga ik het weer anders doen. Ja, die hele riedel in gedachten die voorbij komt aan restrictie dan uiteindelijk zeg maar. Ja. En ook mijn hele leven heel veel gejojoed. Nou, dan gingen we weer in dieet. Ik was altijd wel wars van dieten volgen zoals de hele wereld aan de Sonja Bakker ging en dergelijke. Dat heb ik nooit gedaan, maar wel mezelf een dieet opgelegd van het wordt weer tijd dat we even gaan opletten. En dan voor jezelf wel de gezonde keuzes maken, maar dat uiteindelijk nooit vol kunnen houden.

Karin:
Ja, dat op een gegeven moment viel ik wel weer heel wat af, maar dan laat je dat weer los en dan komen we er ook gewoon weer bij. Niet zo hard of harder. Dus dat is wel echt de story of my life.

Marjena:
Als dat de story of your life is, kan je merken dat dat op de een of andere manier je zelfbeeld heeft beïnvloed?

Karin:
Zeker, zeker. Met Alle kennis die ik nu heb, ja, was ik altijd bezig met. Ik ben ook niet de kleinste vrouw, zeg maar. Met mijn 1 meter 80 altijd toren ik overal bovenuit. Als kind al was ik groot op school, dus was altijd wel bezig met hoe de buitenwereld naar mij keek, zeg maar. Nou ja, en dan ook te zwaar worden. Wat zullen ze nu wel niet van mij denken? Dus ja, ik heb wel daar met de wetenschap van nu ook kan ik daar ook wel terugkijken dat ik daar wel echt heel veel last van heb gehad. Ja, het oordeel van anderen wat dan in mijn hoofd aanwezig

Marjena:
was, zeg maar. Nou zijn we een beetje van dezelfde lichting. Dus als ik kijk naar het schoonheidsideaal waar jij in de jaren 80 en 90 mee bent opgegroeid, dan was dat dun, Ballerina dun of catwalk dun. En als je dan lang bent, kan ik me voorstellen dat als je dat schoonheidsideaal onbewust overneemt, omdat je dat voortdurend in de bladen om je heen zit en je bent lang dat je denkt oké ik ben dan wel lang daar kan ik niks aan doen dat is gewoon zo maar dan is het wel de bedoeling dat ik dun ben fotomodellen dun catwalk dun manneken dun en niet een grote vrouw een forse vrouw een vrouw die binnenkomt en naast de kerels kan staan. Zoiets moet ik me dat ervan noemen?

Karin:
Ja, ja, ja, ja, ja. Ik heb me altijd al gauw, zeg maar, Ik noem het dan altijd maar de walsende olifant gevoeld, zeg maar. De grote vrouw die er… Dat zelfbeeld had ik dus van mezelf. Ik ben groot, ik ben altijd aanwezig. Ja, ik worstelde daar wel mee. Dus zelfbeeld was zeker wel een ding. Ik zeg al, met de wetenschap van nu ook, op het moment dat je daar midden in zit, ben je daar natuurlijk allemaal helemaal niet zo van bewust.

Karin:
Dat besef komt pas eigenlijk.

Marjena:
Nou ja, ik ben ook vooral benieuwd naar dat, dit is dan dat lichaamsbeeld, Maar ik ben ook benieuwd naar als je zegt steeds dat jarenlang dieëten steeds opletten, opletten, opletten en daarin falen, falen, falen. Dat kunnen we zo op onszelf gaan betrekken van hey, waarom kan ik me niet gewoon naar mijn eigen afspraken houden. Waarom kan ik dit niet gewoon volhouden? Ik vind dit toch zo belangrijk. Dus waarom leef ik dan mijn eigen afspraken niet na? En daarvan kon ik merken dat dat zo op jezelf beeld kan gaan zitten van wat ben ik

Karin:
nou een schappeling? Ja, nou, dat klopt. Daar heb ik inderdaad ook echt heel veel last van gehad. En dat is echt nog niet zo heel lang weg hoor. Dat is echt wel… Nou, misschien dat dat pas de laatste twee jaar of zo… Dat ik daar beter zicht op heb van… Dat er niks mis is met mij in principe. Maar ik heb dat altijd wel gehad.

Karin:
Waarom krijg ik dit nou gewoon niet voor mekaar? Iedereen kan zien aan mij dat ik een probleem heb. Want kijk eens hoeveel overgewicht ik heb. Dat is altijd wel. Het zijn de gedachten geweest die mij altijd hebben achtervolgd. Iedereen kan aan mij zien dat. En ja, dan ga je je niet zelfverzekerder doorvoelen, kan ik je vertellen. Ja, ja. Dus dat…

Karin:
En ik stopte het weg, hè. Ik bedoel, dan was ik een kei. En dat is ook met de wetenschap van nu. Ik stopte het keihard allemaal weg. Ik uitte die emoties ook gewoon naar mezelf ook niet. Ik stopte het vooral gewoon heel ver weg. Niet putsen, niet lullen, maar poetsen. We gaan gewoon weer door.

Karin:
Zit niet te zeuren. Je hebt het gewoon goed. Dit komt ook wel weer goed. Dat kwam het natuurlijk niet.

Marjena:
En er kwam een punt denk ik, dat je besloot Ik ga nu niet meer op dieet. Kan je daar wat over vertellen?

Karin:
Ja, dat klopt. Ik denk die omslag die is die is gekomen een jaar of acht geleden. Toen zat ik echt in een nou ja, best wel echt een Achteraf gezien emotioneel ook wel moeilijkere periode. Het was een periode waarin we binnen een half jaar ook twee keer verhuisd zijn. Ook mijn schoonouders hebben verhuisd. Dus daar lag gewoon. Het was een pittige tijd, zeg maar. En ja, dat heb ik al die emotie, vermoeidheid, stress, heb ik die periode ook vooral echt weggegeten.

Karin:
En toen zaten we heerlijk hier in ons nieuwe huis. Hier wonen we denk ik nu negen jaar. Dus ja, dat is al tien jaar geleden denk ik dan dat dat begonnen is. En we wonen hier in ons nieuwe huis en gadverdorie, ik was op mijn zwaarst. En op z’n zwaarst, dat is in de orde van grote 40 kilo zwaarder dan wat ik nu weeg. Dus dat is echt succesueel zwaar. En ik was dat. Op een gegeven moment kwam ik ook ietsje wat rustiger vaarwater terecht, omdat we thuis waren, de gedoe achter de rug hadden.

Karin:
En ik mezelf dan weer een beetje in beeld had. Ik dacht van ja, nu moet ik echt wat aan mezelf gaan doen, want dit wil ik zo niet meer. Ik heb toen een programma, het was ook een online programma, gevolgd waar ik heel veel aan heb gehad hoor. En dat was niet een dieetprogramma, dat zat om echt wel op het stukje onderliggend emoties werken tonen dat soort dingen was toch niet zo diepgaand dat ik daar uiteindelijk blijvend veranderingen heb doorgemaakt zeg maar Dus ik ben in die periode wel heel veel afgevallen. Ik denk dat dat toen ook iets van 35 kilo is geweest. En nou ja, ik ben nooit meer echt met grote cijfers aangekomen. Zo noem ik het allemaal weer, met grote dubbele cijfers in een jaar. Want Dat kon ik voorheen echt wel.

Karin:
Dat is echt wel gebeurd. Dus in die zin heeft het me heel veel gebracht toen, destijds. Alleen niet voldoende, want ik kwam toch weer aan. En toen kregen we daar op een gegeven moment, hoe lang is dat nu geleden? Corona Vier jaar of zo? Ja, ja. Dat was voor je achter ons. Ja, 2022. Ja, toen was het weer even een wat zwaardere periode. En dat had natuurlijk ook wel gewoon met corona te maken.

Karin:
En toen kwam ik ook weer aan. En toen was ik er zo klaar mee. Ik denk, ik wil hier echt helemaal vanaf. En dat is ook de periode waarin ik even daarvoor, ik denk wel voordat corona kwam, met jouw podcast kennis gemaakt heb.

Karin:
Ja en

Karin:
daar was ik gelijk helemaal fan van. Dat kwam zo aan dat ik dacht van nou als ik hier echt serieus mee aan de gang wil, ja dan moet ik hier in dit programma gaan starten. Dat heeft even geduurd hoor. Daar heb ik al een jaar over gedaan zeg maar om uiteindelijk dan toch die knoop door te hakken. Dus heel veel podcast verder. Ik wandelde toen ook, was coronatijd, ik wandelde s’ochtends heel veel. Dus ik ging s’ochtends met de podcast op mijn oren, ging ik wandelen. Dus ja, heb ik heel veel gehad toen al.

Karin:
En toen dacht ik, ja, ik moet dit gewoon gaan doen. Ik ben er zo klaar mee. En toen ben ik gestart. Dat is in januari 2022 geweest. Toen ben ik gestart in jouw programma en ja, dat was fantastisch. Ik heb gelijk al geroepen, ik geloof na een maand over, want dit is het beste cadeau wat ik mezelf ooit heb kunnen geven. Ja, echt super. En ik heb er heel veel van geleerd.

Karin:
Ik heb drie kwart jaar in jouw programma gezeten, tot november of zo. Dat is dan nu twee jaar geleden denk ik toen hield het periode op de programma liep eigenlijk gewoon af en dacht ik van nou ik heb eigenlijk nu wel zoveel vaardigheden ik kan het nu allemaal zelf en nou was ik ook echt wel van overtuigd en het voelde ook allemaal heel, heel goed. En ja, de afgelopen tien jaar zijn niet altijd even makkelijk geweest. Dus toen volgde ook weer een jaar wat even wat minder makkelijk was. Een heel druk jaar ook, zeg maar. En in mijn werk. En Toen kwam ik weer aan, niet met die grote dubbele cijfers, maar wel aan. En toen is het denk ik nu januari geweest, afgelopen januari, dat ik heb besloten om alsnog weer even toch in te stappen.

Karin:
Ik denk ik wil gewoon weer even weer opnieuw de vaardigheden, de kennis weer even met een frisse blik erin. En ik begrijp nu ook wel waarom het in de eerste driekwart jaar net niet helemaal gelukt is om dat allemaal vast te houden.

Marjena:
Waar ging dat over? Wil je

Karin:
dat vertellen? Jazeker, want ik weet en dat vind ik heel belangrijk ook om te delen, want wat ik in die eerste driekwart jaar onvoldoende heb gedaan, Onvoldoende dat klinkt dan weer zo negatief, maar toch is het wel zo denk ik.

Marjena:
Waar je niet bij kwam.

Karin:
Waar ik niet inderdaad bij kwam is het diepere schrijfwerk. Het schrijfwerk zat voor mij, Ik schreef af en toe wel wat op. En die gedachtenmodellen, natuurlijk had ik ontdekt. Allemaal heel krachtig. Maar om daar de routine in vast te houden. Ik had wel een soort van routine. Eén, twee keer in de week dacht ik gewoon. Nou ga ik even schrijven.

Karin:
Dat is wel goed. Dat is waardevol. Dat zag ik ook wel dat dat waardevol was, maar ik heb dat toen het programma stopte, heb ik dat niet kunnen vasthouden. En ik weet nu, doordat ik in januari weer gestart ben en me daar wel in vastgebeten heb, dat daar de missing link zat. Dus ik ben nu ook met de ervaring van nu afgelopen, nou ja, het is nu driekwart jaar he, vanaf januari heb ik dat schrijven me zo eigen gemaakt, dat ga ik voor de rest van mijn leven ook niet meer loslaten. Ik vind dat zo ontzettend krachtig en daar zit de kracht. Ja,

Marjena:
ja, dat was het voor mij ook. En je weet, ik hamer er op. Ik verkoop het, ik verleid, ik manipuleer, ik doe er alles aan om iedereen aan het schrijven te krijgen. Want daar zit iets heel bijzonders in en misschien dat jij onder woorden kan brengen. Wat maakt nou dat het opschrijven van je gedachten en het onderzoeken van je gedachten zo’n groot verschil kan maken in de relatie met jezelf en je relatie met eten.

Karin:
Ja, dat is iets wat moet groeien. Als je de eerste keren dat wil gaan doen, dan kijk je naar je papier. In mijn geval doe ik het in een digitale app. Ik ben nogal van de digitale dus heb ik ook een tochtje naar gedaan maar helemaal top app gevonden daarvoor. Ja en dan ga je beginnen met schrijven en ik ja, wat ga ik opschrijven? Waar heb ik nou eigenlijk last van? En dat duurt even, maar ik heb daarin volgehouden zeg maar. En ja, Dat kwam natuurlijk ook gewoon door het volgen van alle coaching en lessen. Waardoor je ook wel leert dat dat niet van de een op de andere dag komt. En dan zie en hoor je natuurlijk ook gewoon allerlei voorbeelden waar je jezelf enorm in kunt herkennen.

Karin:
Dat ik denk van, oh maar kijk daar zit voor mij ook een stukje. Laat ik dat stukje nou eerst eens eventjes gaan noteren en dan ga ik daar op een goed moment en dat was dan meestal voor mij even op de zaterdag of de zondag, dan had ik even wat meer tijd en rust om dan te gaan schrijven. En dat heb ik eigenlijk bijna heel schools altijd ook wel gedaan in het begin. Echt strak volgens die gedachtenmodellen. En dat is een enorme leidraad. Dus eerst maar eens denken van oké waar wil ik nu eigenlijk over schrijven? Wat zit me nu dwars? En dan ga je dat eerst allemaal maar eens die gedachten. En op het moment dat je die gedachten op papier gaat zetten, dan riedelt dat er zo uit. Dat is heel grappig om te merken.

Karin:
Dat gaat op een gegeven moment steeds makkelijker. Je kan daar steeds dichter of dieper bij jezelf naar binnen om te ontdekken van ja, maar wat houdt me nou eigenlijk echt bezig? En zoals jij dat ook zo vaak zegt, op een gegeven moment heb je zoveel gedachten. Dat kan een hele riel zijn. Dat zijn volgens mij soms wel 20, 30 van die zinnen die ik dan over één onderwerp zo op papier kan zetten. En dan kom ik op een gegeven moment wel op een punt en denk ik ah, daar zit nu gewoon zoals jij dat eigenlijk altijd zo mooi die angel. Dat noem ik altijd zo lachen dan ook. Oh, daar hebben

Marjena:
we de angel.

Karin:
Ja, en nou ja, dan ga ik daar dan ook echt nog verder. En voor mij was het echt een eye-opener om te ontdekken wat voor een gevoel daaronder zat. Want ik heb mijn hele leven gevoelens weggestopt. Ik heb daar nooit ruimte voor gemaakt. En in die eerste driekwart jaar dat ik in het programma zat, ben ik ook niet tot die kern gekomen. Eigenlijk denk ik gewoon omdat ik dat nog te ver weg had gestopt, dan was ik gewoon nog niet… Had ik gewoon niet diepgaand genoeg werk gedaan om daarbij te kunnen. Ja, zou ik

Marjena:
daarmee kunnen zeggen dat het niveau van je gedachtenwerk zo dichtbij als je jezelf liet komen, bleef een beetje aan de rationele kant. Bijna als een kruiswoordpuzzel van ja, oké,

Karin:
ik doe

Marjena:
dit in, ik ga dit doen, maar ik hou het allemaal keurig bij mezelf vandaan.

Karin:
Precies, want dat is ook, dat tekent ook gewoon mijn hele leven. Dat heb ik altijd gedaan, zeg maar. Want Karin is namelijk heel erg van het praktische, van het rationele. Met de poten in de klei, bij wijze van spreken. Heel pragmatisch. Dat is wat ik ben, dat is wat ik in mijn werk doe. Dus door, door, door. Doorpakken.

Karin:
Dat. En nooit stilstaan bij… Oké, wat zit er nou eigenlijk dieper weg gestopt en dat dat is voor mij dit jaar echt een enorme de enorme winst geweest ik heb eigenlijk mezelf wel dit jaar echt voor de eerst misschien wel echt leren kennen

Marjena:
je bijna wel

Karin:
echt emotioneel Dus ik

Karin:
heb mezelf dit jaar voor het

Karin:
eerst leren kennen. Jeetje! Ik ga er

Karin:
bijna wel emotioneel van worden. Dat heeft me zoveel gebracht. En ik ga dat nooit meer kwijt raken. En daar ben ik heel dankbaar voor. En dan word ik echt emotioneel. Dus dat, ja, dit heeft me zo verrijkt in mijn leven. En dat gaat dan ook niet eens meer over eten en over genicht. Dus dit gaat natuurlijk veel breder.

Marjena:
Ja, wat Ik wil zoeken naar de juiste woorden om, als het ware, uit te kunnen pakken. Wat maakt nou dat het emotioneert als je daarover praat? Wat is nou precies die verandering die er dan ontstaat als je bij een gevoel kan komen dat veilig wordt om dat op te zoeken in jezelf en je dat ook echt dagelijks op papier doet. Wat gebeurt er?

Karin:
Ja, dat is wel een heel interessante vraag. Ja, uiteindelijk, weet je, dit gaat ook wel over die zelfliefde, zeg maar. Want Ik zeg al dat die eerste driekwart jaar… Ik heb altijd gedacht, deed ik het af van… Ach, zelfliefde, dat kwam in dat programma. Ik ben lief voor mezelf. Ik zorg goed voor mezelf. Ik eet gezond.

Karin:
Is bij mij allemaal niet zo aan de orde. Totdat ik dit jaar daar dieper werk op ging doen. En toen kwam ik tot de ontdekking. Ik dacht, Karin, je bent eigenlijk helemaal niet zo lief voor jezelf. Je verpakt het lief, maar het is eigenlijk helemaal niet zo lief. Het is niet echt diezelfde liefde als jij jezelf geen ruimte geeft om bij je gevoel te kunnen. Dat heb ik zo geblokt altijd in het kader van, ja, Doe maar gewoon, doe maar gek genoeg. Dat is allemaal niet nodig.

Karin:
Ik vroeg het toch goed voor mezelf. Ik heb dat allemaal niet nodig.

Marjena:
Is dat ook de boodschap die je van thuis had gekregen? Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. En over gevoelens gaan we het niet hebben.

Karin:
Ja, ja, ja, ja. En ja, en dan komen we op een punt wat ik ook wel heel dan nog dieper liggen. Dan ben ik toch emotioneel ongezien opgegroeid. Dat is in het programma natuurlijk al vaker voorbij gekomen. En ja, dat is denk ik ook een beetje generatie ding hoor. Onze ouders, de generatie werd gewoon ook niet zo veel over gevoelens gesproken. Dus ja, ik heb dat ook van huis uit niet meegekregen. En nu dat zo te ontdekken dat ik, ja, ik zou bijna zeggen mezelf daar altijd in tekort heb gedaan.

Karin:
Dat is dan wel een beetje de eye-opener ook geweest. Ja, ben ik daar eigenlijk wel gewoon eigenlijk een soort van nieuwe zoektocht begonnen. Een dieperliggende zoektocht, zeg maar. Oké, maar wie ben ik dan als ik wel mijn emoties kan tonen? In ieder geval naar mezelf, maar ook naar anderen, zeg maar. En ik durf nu ook wel te zeggen dat ik ik denk dat ik wel echt een ander mens ben geworden. In de afgelopen, Nou ja, half jaar, laat ik het dan maar zo zeggen.

Karin:
Ja, kan

Marjena:
je een voorbeeld noemen? Misschien een lastige vraag, hoor, als ik dat stel. Kan je een voorbeeld noemen van een situatie waarvan je nu kan aanwijzen en dit is hoe ik daar nu mee omga? En voordat ik deze relatie met mezelf had, voordat ik dit contact had opgebouwd van voelen wat er te voelen valt, is dit hoe ik ermee zou zijn omgegaan?

Karin:
Ja, dat ligt er iets wat groter nog, zeg maar. Ik heb sinds een 3, 5 jaar geleden heb ik ook te kampen gekregen met chronische pijnklachten. En daarin heb ik een hele zoektocht. Vandaar dat ik zei van de periode was wat wat moeilijker. Dat zat vooral daarin. Ik heb een hele zoektocht doorgemaakt, zeg maar, van waar komen al die pijnklachten nou vandaan? Het waren ook allemaal vage klachten, dus ik heb het hele medische circuit een beetje doorlopen. En Vorig jaar in mei zo’n beetje kreeg ik, ja diagnose is het niet helemaal, want het is geen ziekte, het is een aandoening, kreeg ik de diagnose fibromyalgie. En fibromyalgie is eigenlijk natuurlijk niks anders dan een containerbegrip voor chronische klachten die, en daar ben ik dan inmiddels dus ook achter, veroorzaakt worden door onderdrukte emoties.

Karin:
En dat is de zoektocht, sorry, die ik door dit programma te volgen natuurlijk, Of de zoektocht, daar heb ik antwoorden in gevonden. Maar daarnaast heb ik natuurlijk ook gewoon heel veel kennis opgedaan, gelezen over die fibromagie. Want als je dat eerst te horen krijgt, dan denk je, wat is dat allemaal? Wat betekent dat nou eigenlijk? Dus daar ben ik me echt veel meer aan gaan verdiepen. En dan kom je erachter dat het dus gaat over weggestopte emoties. En en nou ja, dan was de vraag Hoe kom je daar dan uit? Nou ja, dat is dus door het gedachtewerk diep te gaan graven. En wat zit daar dan, zeg maar? Ja. En ik zeg niet dat ik nu van mijn pijnklachten allemaal af ben, maar ik voel me wel een heel stuk beter. Dat is in ieder geval een ding.

Karin:
Dus dat heeft mij heel veel, heel veel gebracht. Dus die kennis, zeg maar, over wat is dan fibromyalgie? Maar ja, daar ook niet, want eigenlijk kreeg ik te horen, leer er maar mee leven. Leer je leven maar zodanig in te richten dat je dat gewoon draagelijk gaat maken. Daar heb ik me niet bij neergelegd. Ik wil gewoon weten waar dat nou precies vandaan komt.

Karin:
Dus

Karin:
daar ben ik echt de diepte mee. Ik heb boeken stapels gelezen. En toen kwam eigenlijk die kennis met alle vaardigheden uit jouw programma zo mooi samen. Ik denk ja, als ik mijn diepere emoties toch toe wil gaan laten, omdat ik ze weggestopt heb en daar dus Mijn lichaam is gaan zeggen van stop, het is allemaal leuk wat jij aan het doen bent, maar ik vind het nu gewoon genoeg. Eigenlijk is het niks meer dan een burn-out van je lichaam. Een fysieke burn-out, zo noem ik het nu maar, want dan snapt iedereen het ook. Dus Dat is wat er dan aan de oppervlakte komt. En ja, dan ben ik zo blij met de tools uit jouw programma, waardoor ik dus heb geleerd nu om dus wel dieper bij dat gevoel te kunnen, die emoties toe te laten.

Karin:
Ja, maar ik dus daardoor ook gewoon veel meer. Ja, ik voel eigenlijk gewoon een soort bevrijding.

Marjena:
Jee, ik weet dat er gevoelens emoties spelen voor iedereen die in Etenslessen komt. En er zijn mensen die zeggen ik voel zo veel. Ik voel te veel. Ik ben zo gevoelig. Ik ben zo snel van slag. Ik moet al door eten om dat op de een of andere manier weer om dat te managen, zeg maar tot rust te krijgen. Er zijn ook mensen die zeggen Ik kan niet bij mijn gevoel. Ik voel niks.

Marjena:
Het is bij mij helemaal op slot. En jij hoorde bij die bij die groep, zou ik maar zeggen. Nou ben ik zo benieuwd, ik zou graag willen begrijpen. Oké, het is je niet voorgeleefd, je hebt dat voorbeeld niet gezien. Je komt uit een huis waarin werd gezegd, doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. En niet lullen, maar poetsen. Problemen zijn er om op te lossen. Dat is ook erg van die generatie.

Marjena:
Maar er zit ook altijd iets onder waardoor we daaraan vasthouden, omdat we vaak bang zijn, bang dat als we gevoelens helemaal gaan toelaten, als we ze gaan opzoeken, dat we gaan dysfunctioneren, dat het helemaal uit de hand gaat lopen en dat je dan iets opent waar je vervolgens helemaal geen controle over hebt. En ik ben benieuwd of dat voor jou ook speelde. Heb je dat soort gedachten gehad?

Karin:
Ja, ja, ja, ja. Dan gaan we nog wel een stapje dieper opvolgen.

Karin:
En

Karin:
dat emotioneert me dus nu ook. Dat zat bij mij heel erg in mijn opvoeding. Over kwetsbaarheid van mijn moeder. Die was emotioneel sowieso heel erg, nou ja, noem het onvolwassen. En dus ja, dat heb ik overgenomen. Ik was bang om mijn emoties te tonen. Bang om daarbij kwetsbaarheid te tonen. En dus ben ik er ook achter inmiddels door ook heel veel schrijfwerk.

Karin:
Zit daaronder de pijn van bang om afge… Sorry, daar kom ik even niet uit. Angst om afgewezen te worden. Dat is wel echt wat daar onder zit.

Marjena:
Als ik ga laten zien wat ik voel, als ik mijn pijn, mijn kwetsbaarheid ga laten zien, dan word ik afgewezen, dan word ik verstoten.

Karin:
Ja, dat en dat uitzicht ook gewoon in het feit dat ik een enorme perfectionist ben, dat begrijp ik dus nu ook beter. Waarom ben ik zo perfectionistisch? Ja, ik moet bij alles perfect, want ja, er kan wel eens iemand zeggen dat ik iets niet goed doe. Dat laat ik niet gebeuren. Ik ben nu gewoon wel echt bezig om dat gewoon meer los te laten. Want ja, dat zit je uiteindelijk gewoon in de weg.

Marjena:
Dus het ging voor jou?

Karin:
Niks is goed genoeg.

Marjena:
Het niet willen voelen en alles wat je doet perfect doen ging allemaal over de buitenwereld. Angst voor afwijzing, angst voor verstoting. En dus controle houden, zorgen dat je geen fouten maakt.

Karin:
Enorme controle.

Karin:
Zorgen

Marjena:
dat we kunnen zien hoe je je voelt. Wat ongelofelijk bijzonder, wil ik even benoemen, wat ongelofelijk bijzonder dat je dit nu kan vertellen. Zeker, zeker.

Karin:
En dat je ook kan

Marjena:
voelen dat het je raakt terwijl je erover praat. Het is echt een gigantische ontwikkeling.

Karin:
Ja, enorm, enorm. En ik ben er ook zo blij mee en het voelt als zo’n enorme bevrijding. En ik heb nog stappen te maken, hoor, dat sowieso. Maar ik vind het nog steeds moeilijk om het toe te laten. Deze podcast alleen al, het voelt voor mij als zij daarvan ook, ga maar nu heel kwetsbaar opstellen. O, dat vind ik allemaal heel spannend. Maar ik doe het wel. Want ik weet dat het me verder gaat helpen.

Karin:
Ik weet dat ik dit gewoon moet doen om mezelf ook gewoon weer een stapje verder te helpen.

Marjena:
Wat levert het ons op? Of wat merk jij dat het jou oplevert om zo in verbinding te zijn met je gevoel? En je gevoel ook te mogen delen, niet te hoeven verbergen voor de buitenwereld. Wat maakt het dat waard?

Karin:
Nou, ik voel dat ik me veel beter kan… Nee, anders zeggen… Verbonden kan voelen met de buitenwereld. Veel meer. Natuurlijk gewoon met de mensen om je heen. Maar ik merk ook dat ik… Voorheen was ik niet zo’n goede luisteraar, zeg maar. Was ik nooit zo mee bezig.

Karin:
Ik was vooral altijd bezig om mijn eigen verhaal te vertellen, om eigenlijk maar te laten zien aan de buitenwereld, kijk eens hoe goed ik het allemaal doe. Dus dat was eigenlijk dat panzer weer omhoog houden. En nu denk ik dat ik me ook kwetsbarder durf op te stellen. Dus ook meer verbondenheid voel. Maar ik voel nu ook gewoon veel meer, daar ga ik weer, levensgeluk en vruchten en dankbaarheid. Dus dat is ook mijn toekomstige zelf. Een programma komt natuurlijk onderdeel voorbij waarin je dus sleutelt aan je hoe zie je jezelf over vijf jaar? Daar heb ik best een heleboel tijd aan besteed. Heb ik ook wel echt diep werk over gedaan.

Karin:
En sinds ik dat ook voor mezelf helemaal scherp heb, leef ik daar ook gewoon naar. En dat brengt mij zoveel dagelijkse levensvreugde. Ja, ik gun dat iedereen…

Marjena:
Wie is zij?

Karin:
Zij is straks een hele mooie, krachtige, oude, fysiek krachtige, mentaal krachtige oude vrouw. Die leeft vol liefde, met overgave. En Ik ben altijd op zoek naar dieperliggende verlangens. Dat heb ik nooit gedaan. Nu wel. En heel belangrijk is voor mij dat ik leef in vertrouwen. Vertrouwen in de wereld, de maatschappij, maar ook gewoon de mensen om ons heen. Die zit voor mij diep verankerd nu.

Karin:
Ik vind vertrouwen echt heel belangrijk. Nou ja, en ik luister naar mijn lichaam, want dat heb ik heel lang niet gedaan, luisteren naar mijn lichaam. Dat Als je het hebt over eye openers, luisteren naar mijn lichaam. Mijn lichaam heeft natuurlijk drieënhalf jaar geleden verteld van, hé, ik vind niet meer zo leuk wat jij doet, dus ik geef jou chronische pijnklachten. Dat heb ik vervolgens gedacht te kunnen handelen door heel veel te gaan sporten. Want ja, als ik ga sporten, dan ben ik goed bezig. Dan zorg ik goed voor mijn lichaam. Alleen wat ik daarin overgeslagen heb, is dat ik niet luisterde naar mijn gevoelens en wat mijn lichaam eigenlijk mij probeerde te vertellen.

Karin:
Dus ik heb dat stapje overgeslagen, waardoor mijn klachten alleen maar erger werden. En nu, voordat ik… Ik sport heel graag, ik ben graag in beweging. En Voordat ik eigenlijk ga sporten, geef ik mezelf ook gewoon de opdracht van oké, je gaat nu sporten, maar wat speelt er nu allemaal even bij je? Ik begin de dag ook zo op die manier. Ik maak eigenlijk een soort van dagplan. Ik sport ook vaak ochtends, dus vandaar dat dat ook heel erg samengaat, zeg maar. Maar ik begin de dag echt met wil ik me vandaag echt voelen wat is voor mij een mooie dag hoe ziet dat eruit en wat moet ik daar vandaag voor doen en wat heb ik daar dan voor nodig om te denken aan gedachten En wat is voor mij vandaag echt belangrijk. En die relatie ook met sporten maak ik dan ook echt van, ja sporten is voor mij vooral nu ook echt een ontspanning.

Karin:
Dat was het vroeger ook, dacht ik. Ik dacht sporten is een ontspanning. Maar ik zat zo obsessief in het sporten, dat was helemaal geen ontspanning. Dat was gewoon maar doorgaan.

Marjena:
Karin, weet je, ik zie het ineens ook zo duidelijk terwijl je dit vertelt. Het is zo mooi wat je zegt. Die vragen die je jezelf net stelde, jouw ochtendvragen, die zijn prachtig. En dan denk ik ineens bij mezelf, ja, en je hebt je gevoelsleven nodig om het antwoord te kunnen vinden op deze vragen. Zonder connectie met je gevoelens, kan je daar onmogelijk bij. En dan kom je niet verder dan, nou deze maand moet de administratie

Karin:
gedaan hebben.

Karin:
Nou dat, dat, ja, hele praktische zaken.

Marjena:
De tuinstoelen, de hoezen moeten over de tuinstoelen. En dan kom je niet

Karin:
verder dan… Nou, deze maand moet de administratie gegaan worden. Dat, dat, dat. Hele praktische zaken.

Marjena:
De tuinstoelen, de hoezen moeten over de tuinstoelen. En dan kom je niet verder dan dat. Het praktisch kijken naar je leven van wat moet er gebeuren? Wat is nodig?

Karin:
Wat is mijn to-do-list?

Marjena:
Je mist dit, deze hele connectie en conversatie met jezelf. En je kan alleen bij die diepere waardes komen, bij je diepere verlangens, bij wat je werkelijk belangrijk vindt en wat ertoe doet en wat er wordt overgeslagen en hoe je lichaam zich voelt als het als een project wordt behandeld en niet wordt gevraagd hoe voel jij je hierbij ja daar heb je allemaal emoties voor nodig

Karin:
precies precies dat en ja dat is zo’n enorme noem het maar open Ik weet niet hoe ik het noemen word, maar ja, het geeft me zo’n levensvreugde om dit nu zo te ontdekken. Ja, en ja, en weet je, En dat zijn dingen die op andere punten ook vaak voorbij komen, maar ik sluit de dag ook af als ik ga slapen. Noem de drie dingen waar ik vandaag dankbaar voor ben. Dat vind ik ook een hele kracht. Meestal ben ik bij twee en dan val ik in slaap.

Karin:
Dus dat is

Karin:
toch wel prima. Maar altijd even daarbij stilstaan van wat heeft deze dag mij nou gebracht? Dat vind ik gewoon heel fijn. En ik kijk ook altijd, als ik zorgens met mijn dagplan begin, ook altijd even terug met van waar heb ik mezelf gisteren? Want dat kan je op de dag zelf. Als de dag volgt, ben ik inmiddels ook achter dat kan je brein helemaal niet meer handelen. S’ochtens fris en fruitig start ik dan van waar heb ik mezelf gisteren zien weglopen? Dus dat vind ik ook een hele krachtige en belangrijke vraag. En dan kan ik het benoemen, he. En dat zit soms in eten, maar dat zit soms ook gewoon in hele andere dingen. Maar voor mij zit dat nu nog wel een beetje heel erg in eten.

Karin:
Gisteren zag ik mezelf daar even dit en dat eten. Want nou, meer als de eerste constatering van ik zag mezelf daar dat en dan stel ik mezelf de vervolgvraag. Waarom deed ik dat dan? En eigenlijk is het nu wel zo dat ik op een punt ben gekomen. Op het moment dat ik het doe, weet ik dat al. Er is maar eigenlijk nooit een vraagsteken van waarom stop ik dit nu in mijn mond.

Karin:
Dat

Karin:
gebeurt mij nu nog steeds hoor. Ik bedoel, het is heus niet dat ik nu een walhalla leef, waarin ik helemaal geen over eten meer tegenkom. Nee, helemaal niet. Alleen, het is geen issue meer. Ik kom het over eten af en toe echt nog wel. Ik heb af en toe ook heus nog wel een craving, maar dan kan ik, nou, daar kan ik gewoon helemaal prima mee dealen. En soms ja, soms geef

Karin:
ik het

Karin:
er ook wel aan toe.

Marjena:
En hiermee zeg je nog iets anders belangrijk. Het feit dat je die vraag kan stellen. Waar zag ik mezelf gisteren voor weglopen? Oh ja, daar had ik geen honger. Waar ging dat dan over? Je noemde daarnet het woord vertrouwen. Dat vertrouwen voor jou een belangrijke waarde is. Ik kan aan je horen aan de manier waarop jij met jezelf praat. Waarop je de dagplan maakt. Waarop je die vraag stelt, waar zag ik mezelf gisteren voor weglopen? Dat er ook nu vertrouwen is in de relatie met jezelf.

Marjena:
En dat is ook weer die liefde die je noemde.

Karin:
Zeker, zeker. Ik ben heel blij dat je dit nu ook zo benoemd, want zo had ik hem zelf nog niet bestempeld. Maar nu jij hem zo benoemd, voel ik hem helemaal in mijn lijf. Vertrouwen, die is zo belangrijk voor mij. Ik heb ook gewoon vertrouwen in mezelf. Weet je, ik kan dit. Ik word gewoon fysiek en mentaal krachtig oud. Geloof ik gewoon.

Karin:
Ja, geen twijfel. Geen twijfel meer.

Marjena:
Dus het is voor iedereen die hiernaar luistert, die ook ooit heeft geleerd. Voelen, niet doen. Voelen, niet naartoe gaan. Gewoon vanuit je hoofd de dingen benaderen. Dat is veilig, dat is de beste route. En alles wat jij nu vertelt, laat zien dat als je verlangt naar verbinding met andere mensen, meer verbinding, meer verbinding met jezelf en daarin levensgeluk kunnen vinden en kunnen ontdekken wat je diepere verlangens en waardes zijn, het toelaten en vertrouwd raken met je emotionele leven van onschatbare waarde is.

Karin:
Absoluut, absoluut. En dat maakt gewoon dat elke dag voor mij gewoon weer een feestje is. Wat ook wel heel krachtig is, als je het dan hebt over de vaardigheden die je hebt geleerd. We hebben ergens een tijd terug een workshop gegeven over de succesidentiteit. Die voel ik ook, die doorleef ik ook echt helemaal. Ik start de dag ook echt met wat is belangrijk voor mij vandaag? Hoe wil ik vandaag deze dag starten? Welk pak trek ik aan eigenlijk? Dus die zit er bij mij echt zo in. Ik heb vanochtend opgeschreven, vandaag trek ik mijn verjaardagspakken aan. Heerlijk! Ik ga vandaag van deze dag genieten, want ik ben jarig.

Karin:
Ik durf oprecht, en nu ga ik weer emotioneel worden. Deze verjaardagsdag is voor mij de eerste verjaardag sinds een hele lange tijd, waar ik nu echt aan begonnen ben met volle levensvreugde. Ik geniet van enorm. Ja, dat is echt zo waardevol.

Marjena:
Wat een cadeau.

Karin:
Enorm cadeau. En verjaardagen, daar zat ik altijd van, ach ja, ik ben niet een jaartje ouder, is niet belangrijk. Ik hoef het ook niet te vieren, hoezo, doe gewoon. Koop voor mij ook maar geen cadeautjes, want waarom zou je dat? Dat vind ik allemaal helemaal niet belangrijk. Dat vind ik ook niet belangrijk, maar daar zit ik nu heel anders in, want het gaat wel over, ja, heb verbinding met elkaar en nou, iets voor elkaar over hebben. Nu zie ik daar wel van in. Dus dat is zo mooi. En ik kan dat nu ook voelen bij…

Karin:
Nou ja, ook de verjaardag van je man en van je kinderen. Dat voelt toch anders. Ik kijk daar gewoon op een andere manier nu naar. Ik heb op het verjaardag altijd zoiets van, doe maar gewoon. Maar nu voel ik daar gewoon weer zo’n moment van verbinding met elkaar.

Karin:
Kan

Marjena:
je iets vertellen over die 40 kilo en niet voelen en hoe je relatie met eten verandert. Als het gaat om leren voelen, durven zijn met je gevoel, belangstellend zijn, vertrouwen in de relatie met jezelf, waarin je alles aan jezelf kwijt kan op papier. Er geen gedachte is die wordt veroordeeld, maar alles wordt ontvangen en het dus heel veilig is om relatie met jezelf te hebben en dus ook alles gevoeld kan worden in die relatie. Welk effect heeft dat op overeten?

Karin:
Ja, het grappige is dat ik, doordat ik ook niet per se meer heel veel overgewicht had, zeg maar toen ik in dit programma startte, overgewicht, nou, waar ik vooral heel erg, ik was, waar ik heel moe van werd, is ik was er de hele dag mee bezig was.

Karin:
Ik stond

Karin:
er mee op en ik ging er mee naar bed. En nou ja, al die dieetmentaliteit van vandaag ging het goed, vandaag ging het niet goed, dit heb ik gegeten, dat hebben wat effecten, weegschaal, al die hele riedel. Ik werd daar zo moe van in mijn hoofd. En op het moment dat ik gestart ben met het programma, ben ik eigenlijk vrijwel direct keuzevrij gaan eten. Sowieso, dat was een enorme eye-opener. En vrij snel eigenlijk helemaal niet meer zo met dat eten bezig, maar meer gewoon met hoe gaat het met mij? Waardoor dat eten al vrij snel gewoon naar de achtergrond is verdwenen. Eigenlijk helemaal heel snel al niet meer zo’n issue was.

Marjena:
Dus je kreeg die rust in je hoofd?

Karin:
Rust in je hoofd, vooral dat. Ik gun dat iedereen die die strijd voelt. Oh, het is zo’n verademing. Om die strijd gewoon niet meer te voelen. En die weegschaal, ja, is leuk. Maar die staat te verstoffen ergens in een hoekje. En heel af en toe ga ik er nog een keertje opstaan omdat ik gewoon nieuwsgierig ben. Dat ik denk van ik voel dat ik mijn brok iets losser zit.

Karin:
Ik ben dan wel even benieuwd en dan ga ik er opstaan. Maar doet me dan ook niks meer wat erop staat. Wat ik op die wijschaal lees. Ja, nou, dat weet ik dan. Is geen issue meer. Dus dat is prima. Dus ja, ik ben veel meer, zeg maar, bezig met hoe gaat het met mij in het algehele zin. Dus hoe voel ik me? Ben ik moe? Wat voel ik? En ik voel ook inderdaad, dat voel ik nog dagelijks wel, dat als ik moe ben, ben ik eerder geneigd om even te denken van…

Karin:
…Hé, eens even kijken wat er in die koelkast nog staat.

Karin:
En het

Karin:
mooie is dat ik dan dat ook gewoon gelijk herken. Je weet nu gewoon dat jouw brein, je oorbrein met je aan de haal gaat. Zou je dit dan nu wel doen? Dat herken ik gewoon direct. Maar dan is het ook gewoon geen issue meer. En dan gaat gewichtsverlies dus ook gewoon vanzelf. En afvallen is ook nu helemaal geen doel op zich meer. Ik heb altijd het doel gehad van ik wil naar dit of dat gewicht. Het is goed zoals het nu is.

Karin:
Ja, ik zie wel, misschien wil ik er nog wel wat af hebben. En als dat zo lukt, is het prima. Dat heeft één nadeel, dan Moet ik weer nieuwe kleren kopen. Vind ik niet erg hoor.

Marjena:
Zou je nou kunnen zeggen, als je kijkt naar je werk, misschien wil je vertellen wat voor werk je doet, of Deze groei, deze relatie die je nu met jezelf hebt gebouwd, want ik hou er maar niet over op in die podcast. Ik vertel steeds dat gewichtsverlies uiteindelijk de bonus wordt. Waar het werkelijk over gaat als je jouw relatie met eten gaat veranderen, is dat de relatie met jezelf verandert. En die Etenslessen zijn in werkelijkheid levenslessen.

Karin:
Absoluut.

Marjena:
Spoiler alert.

Karin:
Dat is

Marjena:
wat er werkelijk onder zit. Kan je merken dat het jou in die groei die je hebt doorgemaakt ook beïnvloedt in je professionele rol?

Karin:
Zeker. Zeker. Ja, even los van het feit dat ik gewoon als mens enorm groei en dat ook gewoon in de relaties en de zakelijke relaties dan ook merk dat ik daar gewoon anders in zit is denk ik wat de meeste impact heeft ik noem het straks al even het perfectionisme dat ik dat steeds meer aan het loslaten ben ik vind nog steeds Ik vind ook gewoon dat ik goed ben in mijn vak. Ik heb een eigen communicatiebureau. Dat doe ik samen met een collega-ondernemer. Voor hele mooie grote klanten, grote namen. Mooie trajecten ook. En ik heb eigenlijk daarin als doel, hoe complexer het traject, hoe leuker ik het vind.

Karin:
Ik ben een enorme, ik ben eigenlijk wel echt projectmanager, dus ik ben een enorme regelneef. Dat doe ik ook al 30 jaar hoor, dus dat is mij echt helemaal op het lijf geschreven. Daar kan ik me helemaal heerlijk in voelen. Maar daar kan ik soms ook wel eens een beetje in doorslaan. En zo doorslaan dat het aan mezelf dan ook wel in de weg kan zitten in de zin van nog even dit en nog even dat en dan te lang bezig blijven. En Ik ben zo enorm gedreven in mijn werk, ja dat dat af en toe fysiek en mentaal dus wel eens tegen me keert. En dat kan ik nu veel beter herkennen. Dus Ik kan nu ook tegen mezelf veel beter zeggen, goed is ook gewoon goed genoeg.

Karin:
En het hoeft niet perfect. Dat vind ik nog lastig, daar ben ik heel eerlijk in. Ik heb daar nog wel wat stappen in te maken. Maar dan kijk ik ook eigenlijk wel met veel belangstelling naar uit, zeg maar, om dat ook gewoon nog verder aan te pakken. En ik weet ook gewoon nu en ik kan dit.

Marjena:
Ja, want ja, ik

Karin:
heb die bagage om dat gewoon allemaal zo goed voor mezelf zichtbaar te maken. Ook daar zit dan weer een stukje van… Wacht, zag ik mezelf weglopen. Ochtends, dagplan, ja, dat kan je op het gebied van eten doen. Maar dat kan je natuurlijk net zo goed doen in je werkzaamheden. Of privé, maar privé maakt allemaal niks uit. Je kan het op alles toepassen. Ja, dus daar heb ik nog wel wat wat stappen te maken.

Karin:
Dus ik vind dat alleen maar heel leuk. Het wordt alleen maar leuker. Het leven wordt alleen maar leuker. Geweldig, he?

Marjena:
Hoe kijk jij nu naar zoiets als de feestdagen die december maand? Ik weet niet hoe dat voorheen altijd voor je was en hoe dat nu is.

Karin:
Ja, dat is wel heel grappig en ook waardevol dat je dat vraagt, want de feestdagen zijn bij mij altijd in het verleden, misschien zelfs wel tot een jaar geleden, altijd een moment geweest waar ik heel erg tegenop zag en ook waar ik altijd mezelf kwijtraakte. Eigenlijk altijd met de kerstdagen, het nieuwe jaar, die vakantieperiode, eigenlijk gaat meer dan over die periode, dat je ook vrij bent en zo. Is voor mij altijd een periode dat ik de dingen losliet. Ik zeg nou hoeft het allemaal even niet

Marjena:
meer.

Karin:
Nu weet ik het allemaal. Laat maar. Het is goed zo. Het komt wel goed. En… Dus in die zin… Kijk ik nu naar de feestdagen… Dat ik ze best nog wel een beetje spannend vind.

Karin:
Want ja, de afgelopen keer… Een jaar geleden… Zat ik daar ook op een moment dat ik dacht van, he, potverdorie, nou is het me toch weer niet helemaal gelukt zoals ik dat wilde. Dus ik kijk er nu wel, Nou vind ik het spannend, maar eigenlijk moet ik het beter benoemen. Ik kijk er nu naar uit met een bepaalde nieuwsgierigheid. Hoe ga ik hier mezelf in… Nou, staande houden, dat klinkt dan weer zo… Nee, hoe ga ik hier mezelf nou eens even heel goed doorheen begeleiden met alle kennis en ervaring en vaardigheden die ik nu het afgelopen jaar mezelf zo eigen heb gemaakt.

Karin:
En daar komt het woord weer vertrouwen en daar heb ik alle vertrouwen in dat dat gewoon gewoon goed gaat lukken. Dus dat maar toch dat onderliggend vind ik het dan toch nog wel stiekem een beetje spannend. Maar het vertrouwen heb ik wel. Sterker nog, ik kijk er eigenlijk wel echt naar uit. Ga ik het wel doen?

Marjena:
Nou Ja, ik denk dat in die december maand, als die verleiding van de eten is veel om ons heen is en we ons omringen met mensen bij wie we emotioneel niet gevoed zijn geweest als kind, niet gezien zijn geweest. In nabijheid van die mensen kunnen we zo snel weer de leegte voelen en het gemis voelen, maar wel ook het verlangen naar connectie en verbinding.

Karin:
Zeker.

Marjena:
En ik denk dat een van de dingen, daar ben ik blij dat we het over hebben nu, Een van de valkuilen die daarin zit, is dat we dus verwachten… We gaan het gezellig hebben met elkaar. Dit moet een leuke avond worden, dus we leggen onszelf een verwachting om de schouders. Dan staat er de hele avond eten om je heen. En je bent in contact met mensen met wie je een dynamiek hebt die oud is, lang bestaat, waarin de oude patronen en automatisme van verbinding verlangen en die niet kunnen kunnen krijgen. En dat toen hebben opgelost met eten, dat kom je daar tegen.

Karin:
Dat is precies, dat klopt helemaal precies wat je zegt.

Marjena:
En als je dan je handen in schoot kan leggen en kan zeggen, ah, ik voel het, Ik voel het. Daar is het. Het gemis, het verlangen, het onbeantwoorde verlangen. Daardoor ook direct dat reflex van dat willen wegduwen met eten of compenseren

Karin:
met eten. Ik ben zo blij dat je dit zegt, want zo had ik er nog niet naar gekeken. Maar ik denk, oh ja, nou is het toevallig zo dat wij met de kerst voor het eerst sinds hele lange tijd, of misschien wel voor het eerst, weggaan met z’n tweeën. Ja, onze jongens die gaan skiën, vakantie in de groe, en En ik heb een uitnodiging voor een nicht in Duitsland voor een 25-jarige huwelijk. Dus daar gaan we heen, dat is vlak na de kerst. Dus we gaan heerlijk een weekje omtoeren richting Zuid-Duitsland met z’n tweetjes. Dus de kerst gaat er sowieso anders uitzien. Maar goed, het zit hem altijd, niet per se bij mij ook altijd de kerst, maar gewoon de eindejaarsperiode.

Karin:
Zeg maar.

Marjena:
Ja, ja, ja.

Karin:
Het is toch

Karin:
altijd die verleidingen dan zijn.

Karin:
Maar ik

Karin:
ben wel heel blij dat je dit zegt.

Marjena:
Ja, en de idielen, de familie idielen zoals die aan ons wordt verkocht door de supermarkten, die natuurlijk in die periode al die producten aan ons willen verkopen, die garanderen dat we, nou dan hoor je die jingle bells al, de deuntjes, de gezelligheid, de filmpjes, ik vind de filmpjes die ze maken echt fantastisch. Het binnenkomen met de kerstboom, het lachen, de gezelligheid, de idylle van connectie, verbinding, geborgenheid in relatie tot eten. Die wordt daar wekenlang gestimuleerd. En de waarheid, als we het dan weer hebben over voelen, is dat je in die eindejaarsperiode, vaak voordat de vakantie begint, voordat je die vrije dagen opneemt, wil je alles af hebben. Er zijn misschien mensen die je nog wilt zien, wilt spreken, dingen voor elkaar krijgen zodat je die vrije dagen kan hebben. Dan is er ook nog minder daglicht en misschien minder buiten komen. En wat je merkt, is dat de idylle van gezelligheid samen in werkelijkheid eruit ziet. Ik heb even behoefte aan rust en niemand en ik ben moe.

Karin:
Ja nou absoluut, absoluut.

Marjena:
En dan over schreeuwen daar niet naar luisteren omdat je…

Karin:
Ja alleen maar moeten gezellig doen.

Marjena:
Door de cultuur hebt geleerd nee dit is juist de periode om sociaal te zijn, om elkaar op te zoeken en het dan ook leuk te hebben met elkaar. Dus, hé, weet je, naar buiten toetreden en uitgelaten zijn, terwijl alles in je systeem misschien zegt, Ik wil naar binnen keren en verstillen.

Karin:
Ja, klopt. Zo mooi.

Marjena:
En ik denk dat het experiment voor jou daarin, als je zegt ik vind het spannend, is zo interessant om te kijken wat maakt het spannend. Is dat niet mogen luisteren of honoreren van die gevoelens of gaat dat puur over de betekenis die ik ooit heb gegeven aan feestdagen en wat ik dan vind dat ik daarmee moet doen zijn allemaal prachtige vragen maar zoals jij het niveau van jouw gedachten kreeg.

Karin:
Ik wou net zeggen ik voel allerlei gedachte modellen. Dan denk ik, oh daar kan ik hier nog en daar zit er wel.

Marjena:
Ja, ja. Misschien is dat ook wel mooi Karin en daarmee ben ik dan even heel schaamteloos aan het pitchen voor iedereen die te lang in die podcast blijft hangen. Je zegt, ik heb dat een jaar gedaan. Ja, en ik weet door alles wat jij nu vertelt over de tools zoals je die toepast en de diepgang die het heeft gebracht in het contact met jezelf, met je gevoelens en ook het kunnen begeleiden van je van je gedachten daarin. Dat die podcast in die zin een beetje een instinker kan zijn, omdat je het gevoel kan hebben op dat analytische niveau als je zoals jij enorm in je ratio zat. Ah, ik werk eraan, ik ben ermee bezig. Ik leer veel, ik leer veel, ik leer veel. En dan blijf je eigenlijk een beetje op dat niveau hangen van veel over nadenken of wel dat dieet mentaliteit van wat heb ik gegeten? Gaat het goed? Gaat het slecht? Gaat het de goede kant op of niet? Plus de analyse over hoe ontstaat over eten nou en hoe ruim je het op? Maar je komt niet toe aan Dit wat je nu allemaal hebt geschreven.

Marjena:
Zeg ik het zo goed?

Karin:
Ja, je zegt het perfect. Want het grappige is dat ik de reden waarom ik uiteindelijk gezegd heb, zo en nu stop ik met alleen maar podcast luisteren en nu ga ik ook echt starten met het programma, was namelijk een podcast waarin je iets vergelijkbaars,

Marjena:
ik vraag me niet welke

Karin:
het was hoor, toen ook hebt benoemd. Toen kwam bij mij de eye open en dacht ik, ja ik kan nu inderdaad nog zoveel podcast luisteren als dat ik wil, maar Het gaat erom nu dat je echt stappen gaat ondernemen. En dat is voor mij toen de reden geweest om gewoon echt de knal door te hakken en in het in het programma te gaan. Ja, en

Marjena:
ik ontdek eigenlijk nu pas door ons gesprek dat als je dus iemand bent die altijd erg op ratio heeft geleund, dat je daardoor dus ook niet kan vermoeden bijna dat daar nog zoveel meer onder zit.

Karin:
Nee precies want het blijft allemaal een beetje een soort hoog over en je pakt overal wel wat uit. Oh dat is interessant en dan kan ik wat meer overlezen of weet ik wat, maar uiteindelijk gewoon de knoop doorhakken om nou ja uiteindelijk gewoon toch de confrontatie zou ik bijna zeggen met jezelf aan te gaan, want dat is het dan. Om die knoop door te hakken heb je toch eventjes een moment nodig waarbij jezelf even toch, ik zou bijna zeggen, toespreekt van, stop, Nu blijf je inderdaad heel erg hoog over in het hele praktische. Maar als jij je leven nu echt zou willen veranderen, dan moet je nu in actie komen. Eigenlijk is dat je moet op een gegeven moment toch gewoon die stap gaan maken om om te gaan doorzetten. Echt echt de volgende stap te willen, de next level te willen bereiken. Ik zeg het nogmaals, het beste cadeau wat ik mezelf ooit heb kunnen geven, dat moment. Januari 2022, Ik ga het nooit meer vergeten.

Marjena:
Ik ben zo blij voor je. En enorm bedankt voor het delen van je verhaal. En Ik vind het prachtig dat je dat je dit hebt willen delen en dat we getuigen mogen zijn van de ontroering die je daarbij voelt.

Karin:
Ja, ik zou er nog één ding aan willen toevoegen. En want dat is eigenlijk een beetje een soort levens motto nu ook van mij geworden. En Dat heb ik ook gewoon in de loop van het afgelopen jaar een beetje ontdekt. Ik heb net verteld van ik vond veel meer het geluk, het levensgeluk. En dan kun je dus afvragen ook van, maar wat is dan geluk? Want ook dat is iets wat je voor jezelf zichtbaar zult moeten maken. Want ja, waar hebben we het dan over? En ik heb hem ook van iemand, vraag me niet hoor, ergens, maar ik heb het een keer opgepikt. En dat is, geluk is niets anders dan elke dag weer verlangen naar wat je al hebt. Dat vind ik zo’n mooie krachtige.

Karin:
En ja, ik denk dat vind ik een hele mooie afsluiter. Prachtig. Ga bij jezelf nou eens naar wat heb je eigenlijk allemaal al? Ja, ga daar de waarde van waarderen, zoeken. Ja, zo’n zoektocht, maar zo waardevol.

Marjena:
Wat een cadeau op jouw verjaardag om dit te horen.

Karin:
Nou, ik ben zo blij. Haha. Ik hoop dat het mensen kan inspireren, want dat is ook gewoon echt een enorm doel om hier aan deel te nemen. Dat is ook gewoon, want ik nu veel meer voel, zeg maar, die verbinding zoeken, maar ook gewoon Dit wat ik nu heb ervaren en nu gewoon elke dag weer ervaar en meemaak, een ander ook gunnen. Ja, dat wordt ook een beetje mijn leeftijd, denk ik.

Marjena:
Doorgeven, ja fantastisch!

Karin:
Ja, precies,

Karin:
kennis delen, zeg maar.

Marjena:

Karin, dank je wel.

Karin:
Ja, jij ook bedankt. Vond het echt superleuk en waardevol. Heel erg bedankt.