Afl. 194 Emoties en eten uit elkaar halen

Afl. 194 Emoties en eten uit elkaar halen. Als je gevoelens niet welkom zijn is eten het alternatief. Maar waarom zijn ze niet welkom? Als je hier goed naar kijkt kan je zien dat de oordelen die je over je gevoelens hebt optioneel zijn. Die oordelen zijn niet de waarheid maar misverstanden. Laten we die opruimen zodat je kan stoppen met overeten. Blijvend gewichtsverlies brengt veel geschenken met zich mee. Dit is er een van.

---

Wat je ontdekt:

• Hoe je emoties en eten uit elkaar haalt.
• Waarom je gevoelens niet wilt voelen.
• Een experiment met je ongeduld.

---

 

Transcript Afl. 194 Emoties en eten uit elkaar halen

Je luistert naar Etenslessen de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering honderd 194, Emoties en eten uit elkaar halen. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen!

Hallo! Hoe is het? Hoe gaat het met je? Laten we t hebben over gevoelens. En voordat ik dat doe, heb je gezien dat ik nieuwe podcast artwork heb. En mijn website is ook vernieuwd, dus als je het leuk vindt, neem een kijkje etenslessen.com. Ik ben er blij mee! Ik vind de vibe van de website heel open, uitnodigend, zacht en liefdevol. Zoals Etenslessen is, zoals je mij kent van de podcast. Neem een kijkje, ben benieuwd wat je ervan vindt.

Ik ben mijn boek aan schrijven.

Dat is ook een project waar ik nu mee bezig ben. Ik ben veel in de tuin, veel buiten, veel aan het genieten van deze zomermaanden. Ik weet niet of jij dat ook merkt, maar mijn lichaam, mijn wezen beweegt mee met de seizoenen van het jaar en in het voorjaar ben ik enorm aan het bouwen en veel aan het doen, heb ik veel creatie energie en in die zomermaanden wil dat allemaal wat meer vertragen en dan lijkt dat wat ik eerder heb bedacht meer te groeien zonder dat ik daar zelf heel erg veel druk op zet. Heel interessant, Precies zoals de seizoenen zich dus ook bewegen. Eerst komt die bloesem en daarna komt die vrucht. Zo mooi.

Gevoelens.

Ik wil het met je hebben over gevoelens omdat in dat oplossen van overeten en het creëren van blijvend gewichtsverlies, eten en gevoelens iets is wat vaak met elkaar vervlochten is geraakt en wat je weer uit elkaar wilt halen. En daar waar je als klein kind alles kon voelen, zonder oordeel, zonder ideeën daarover, emoties kwamen gewoon door je lijfje heen naar buiten. Ze waren daar, je was bang of je was blij, of je was verward. Wat het ook was, het was er gewoon.

En nu kan je merken dat in je aangepaste zelf zoveel jaar later dat meer een dingetje kan zijn, omdat er gevoelens zijn waar je om gewaardeerd bent en in bent aangemoedigd en gevoelens zijn die zijn ontmoedigd en waar je oordelen over ontving, die je inmiddels van jezelf hebt gemaakt, hebt geïnternaliseerd en waarmee die emoties in de verdrukking zijn gekomen. Als je wilt stoppen met overeten en slank worden voor t leven, het is niet tijdelijk, maar voor het leven, dan wil je weer terug naar die gezonde, natuurlijke connectie met je gevoelsleven waarin je geen gevoelens onderdrukt, afwijst of censureert.

En het mooie is dat dit niet betekent dat je weer een kind van twee moet worden wat alles maar laat gaan zoals alleen peuters dat kunnen. Dat hoeft niet, maar je wilt er wel ruimte voor aanbieden in jezelf.

En dat is de sleutel naar vrijheid en onafhankelijkheid en een prachtige connectie met je eigen gevoelsleven.

En wat ik voor je wil doen in deze les is je eigenlijk alleen laten zien wat de waarde daarvan is en je daartoe uitnodigen om er nieuwsgierig naar te worden en te zien dat dit is wat het leven van je vraagt als je blijvend gewichtsverlies wilt realiseren en een fijne, ontspannen relatie met eten wilt hebben waarin je eten niet nodig hebt om je gevoelsleven te manipuleren.

Wat ik zelf tegenkwam in het oplossen van overeten was dat ik hier zeker ook gevoelens in de schaduw had zitten, gevoelens in de verdrukking had zitten waarvan ik dacht nee, die mogen er niet zijn, want dan ben ik ondankbaar. Er zijn mensen die hebben het veel moeilijker dan ik, dus ik heb niks te klagen. En dat is niet waar. Ik heb wel wat te klagen, klagen en in dit geval zelfbeklag, want dat was waar ik last van had. Mijn zelfbeklag hoort ook bij mijn menselijke ervaring, is ook één van de gevoelens die voorbij komen.

En vanaf het moment dat ik ruimte bood in mijn lichaam voor mijn eigen zelfbeklag en dat er mocht zijn, kon dat veel gemakkelijker doorstromen en oplossen. Het was juist het afwijzen van mijn eigen zelfbeklag wat maakte dat dat maar door ging en doorging en doorging en ik daar stress bij voelde als het zich aandiende. Want het mocht er eigenlijk niet zijn, want ik had zoveel om dankbaar voor te zijn. En hop, daar was eten.

Gevoelens die er niet mogen zijn.

Gevoelens die je onderdrukt, censureert, veroordeelt of waarvan je bang bent dat ze een belasting zijn. Het zijn allemaal gevoelens die bestaansrecht hebben. En je lichaam is de klankkast voor al die gevoelens. Je lichaam is bedoeld om ze zuiver doorheen te laten klinken en het verschil tussen het zuiver door laten klinken van een gevoel of als een twee jarige let it all hang out en het dumpen bij anderen is dat het zuiver doorvoelen van een emotie alleen om jouw eigen getuigenis vraagt. Je hoeft er aan de buitenkant niet eens iets van te zien als je t aan de binnenkant maar hoort en ziet en getuigenis geeft en verwelkomt. Ook je zelfbeklag. En ook je kleingeestigheid, je jaloezie. Ook dat waarvan je moeder misschien zou zeggen dat je zeurt.

Als je dat gaat doen, als je die ruimte aan jezelf aanbiedt en daarmee kan ontdekken: oh wacht even als ik dit doe. Als ik dit open in mijzelf en al mijn gevoelens die er toch al zijn verwelkom en getuigenis geef, lossen ze op en verwerk ik ze.

Het is alsof je de toets van een piano indrukt. En de klank van die toets, die gaat door de klankkast van je lichaam heen, vibreert uit en lost zich op. En daarna komt er altijd weer een andere klank. Juist omdat deze toets mocht klinken. En als je dit gaat doen word je heel onafhankelijk. Je hoeft niet te voorkomen dat je geraakt wordt door iets wat iemand zegt. Je kan opkomen dagen in relaties met anderen zoals jij dat wilt. Omdat je zelf alles wat je voelt al ruimte hebt gegeven.

Een voorbeeld is bijvoorbeeld het voelen van ongeduld.

Als je vindt dat je niet ongeduldig mag zijn, misschien kan je het al voelen als ik het zou zeg. Als je ongeduld voelt, maar je vindt dat je niet ongeduldig mag zijn, raak je gestrest. Dus er is ongeduld. Daarbovenop is er de stress, want je hebt een oordeel over je ongeduld. En wat gebeurt er…Dat ongeduld ontsnapt je en je doet nu juist waar je bang voor bent. Je snauwt, je reageert ongeduldig en meestal is dat op een kind..haha..Vaak is dat op een kind en dat was nou net niet wat je wilde.

Maar op het moment dat je je eigen ongeduld helemaal oké vindt en je voelt het. Je bent er getuige van en je ontvangt t en zegt tegen jezelf in het ontvangen van je ongeduld Ach, ik merk dat je dit zo lastig vindt. Ik merk hoe ongeduldig je nu bent. Alsof het uit je lichaam wil spatten. Alsof je lichaam te klein is voor de vibratie van dat ongeduld. Maar doordat je daar getuige van bent, doordat je het niet veroordeelt, doordat het er mag zijn, zal je merken dat die reactie die je normaal gesproken ontsnapt, je nu niet ontsnapt omdat je ongeduld genoeg ruimte vindt in de klankkast van je lichaam.

En dat is het en dit is zo fantastisch. Het is zo fijn om te merken dat elke emotie gevoeld kan worden zonder dat jij daar niet de eigenaar van bent. En wat het van je vraagt is dat je besluit om dit voor jezelf te willen zijn. Die klankkast voor al je emoties waarbij je ziet al mijn gevoelens hebben bestaansrecht. Ook die gevoelens waar ik ooit een boodschap over kreeg, een label over meekreeg als gezeur of ondankbaar.

Of dan ben ik anderen tot last of dit is aanstellerij.

Als het er mag zijn in jou, bij jou, wordt het veilig om elke emotie te kunnen laten stromen en ben jij eigenaar van die emotie en kun je vervolgens beslissen hoe je wilt komen opdagen in het contact met iemand anders. En daarmee ben je heel betrouwbaar voor jezelf en heel onafhankelijk en zelfvoorzienend. Het is heel interessant om hiernaar te gaan kijken en iets mee te doen. Goed je af te vragen hoe positioneer ik mij in de relatie met mezelf als het om dit stuk aankomt.

Want ik garandeer je dat als je overeet, als je overeet, als je last hebt van momenten waarop je voelt dat je weet dat je geen honger hebt en toch naar eten grijpt, het hier mee samenhangt.

In dieetmentaliteit, het bezig zijn met hoe het met eten gaat en je zorgen maken over hoe het met eten gaat, zal je zien dat daar stress en spanning zit en dat je die stress en die spanning niet wilt voelen. Heeft op dat moment niks met eten te maken. Ook daar laat emotie-eten zich in zien.

Ik gaf vanmorgen een workshop over genotzucht en het voelen van genotzucht en begeleiden van genotzucht en het verkleinen van genotzucht. En ik besprak alle aspecten die daar een rol in spelen en hoe je dat verlangen wat je daarbij voelt kleiner maakt en kan begeleiden. En in die workshop konden we zien dat als je dat doet en je dat laagje eraf weet te halen, wat dan op kom borrelen is de emotie die daaronder zat en die heeft op dat moment niks met genotzucht te maken. Die gaat meestal over dat wat ergens de aanleiding was.

En als je emoties lang hebt gecensureerd, onderdrukt, veroordeeld of hebt gemerkt dat het gewoon niet veilig is om te voelen wat er te voelen valt, dan kan het zo zijn dat je nog niet weet wat je dan gaat voelen, wat er dan is. Je voelt alleen een onrust, misschien meer t gevoel van d’r is iets onbestemd, maar k weet niet wat.

En dat is de eerste stap.

Dat er laten zijn, dat onbestemde gevoel er laten zijn. Je hoeft nog niet te weten welke emotie daar een rol speelt op dat moment. Je ontvankelijk opstellen. Het verwelkomen, openstaan voor dat waarvan je niet weten wat het is. Dat is al genoeg. En je zal merken dat je gaandeweg steeds meer in verbinding komt met de emotie die er is.

Aanvankelijk misschien met terugwerkende kracht kan analyseren wat je daar gevoeld hebt, maar op een gegeven moment is het weer helemaal één op één. Zoals het ook voor je was als peuter. Alleen toen wist je nog niet welke naam een emotie voor je had, maar je kon wel alles voelen. En dat komt weer helemaal bij je terug. Je weet het als je last hebt van twijfel of besluiteloosheid, of onzekerheid. Of stress of frustratie. Onvervuld verlangen. Genotzucht. Wat het ook is en je kan het allemaal voelen. Je kan het allemaal dragen en het mag allemaal bij je horen. Het Is welkom.

En waar ik mij wil afsluiten is dat het een ongelooflijk groot geschenk is in je leven om dit aan jezelf te geven. Er is namelijk niks wat je daar in belemmert. Dit is helemaal jouw keuzevrijheid. Jij mag besluiten dat zelfbeklag er ook bij mag horen en niemand hoeft het te merken. Niemand hoeft het te weten, het is van jou. En als het in jou een plek mag krijgen, onderdeel mag uitmaken van alles wat jij mag voelen, dan is dat een ongelooflijk groot geschenk. Het is zo’n vrijheid, zo’n bevrijding als elke emotie oké is en ontvangen wordt.

En wat het van je vraagt is bewustzijn.

Het opmerken als je gespannen begint te raken. Het opmerken als je wilt gaan eten. Als je gedachten ineens cirkelen naar het zoeken naar afleiding. Mmm, okay, dat is zo’n moment om te zeggen Hey, wat voel ik? Wat gebeurt daar? Waar wil ik nu het liefst bij vandaan in plaats van naar toe? En hoe eerder je dat doet, hoe eerder je die verbinding creëert en daarbij bent, des te eerder heb je het ook verwerkt. Omdat het zuiver is door geklonken. Denk hierover na. Ik wens je een mooie dag. Ik ben er volgende week weer.Bye.