Afl. 61 Familiebezoek en Spanning

Familiebezoek kan spanning geven en daarmee aanleiding zijn voor overeten. Om dit te voorkomen ga je dit bezoek misschien liever uit de weg. Je kunt je familie immers niet veranderen.

Maar hoe zou het voor je zijn als je familie ook niet hoeft te veranderen om jouw relatie met hun toch anders te kunnen ervaren?

Vaak is de trigger om te overeten niet eens zozeer het gedrag van de ander maar vooral het gevoel dat je daar geen invloed op hebt en daarmee het slachtoffer wordt van hun gedrag.

Je kan nergens heen en moet het maar laten gebeuren en ondergaan. Dit leidt tot conflict, poppenkast spelen of overeten. Allemaal niet wat je wilt.

Luister naar de aflevering en ontdek hoe je jezelf de vrijheid geeft om anders te kunnen reageren op het gedrag van je familieleden. Ik geef je hier vijf stappen voor waarmee je veel overeten kan voorkomen.

De stappen zijn simpel en altijd toepasbaar in gezelschap. Let op: ik zei simpel, niet gemakkelijk, maar je krijgt er veel voor terug.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom wat je nu doet geen daadwerkelijke oplossing is.
• Waarom je familie niet hoeft te veranderen om jou ervaring van jullie relatie te veranderen.
• De vijf stappen die jou altijd invloed geven op de dynamiek van jullie relatie.

---

 

Transcript Afl. 61

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering eenenzestig.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laten we beginnen

PODCAST 100% INSPIRATIE

Hallo, hoe is het met je? Wat fijn dat je hier weer bent. Aflevering 61 Wow! Ik heb een heel mooi gesprek gevoerd met de charismatische, intelligente lieve Thijs Lindhout. En als je nog niet van hem hebt gehoord, kan ik je aanraden om hem te volgen op social media, te luisteren naar zij podcast de 100% Inspiratieshow. Ik kan niet wachten totdat Covid achter de rug is en we allemaal weer naar het theater mogen, want Thijs Lindhout heeft een theatershow, zijn tweede theatershow. En die is nu opgeschort door Covid. Maar zodra de theaters weer opengaan ga ik absoluut kijken. Want zoals hij interviewt, zoals hij gesprekken met je voert en mooi de diepte in gaat, kan ik alleen maar heel erg nieuwsgierig zijn naar hoe hij op het podium is en wat hij daar allemaal met je kan delen.

Dus ik ga hem volgen en het gesprek wat ik met hem voerde kan ik je ook aanraden als je nieuwsgierig bent naar mijn achtergrondverhaal. Wat bijzonder was van het gesprek, ik vind Thijs zo’n goeie interviewer, omdat hij niet alleen heel liefdevol en betrokken en onbevangen het gesprek ingaat, maar zichzelf ook opstelt als een leerling in het gesprek. En dat maakt dat hij eigenlijk precies hetzelfde doet wat Oprah ook altijd doet en waarom ik haar interviews altijd zo goed vond, zo sterk vond, is omdat zij zich altijd als een leerling opstelt en je daardoor als publiek altijd helemaal langs haar vragen ook wordt meegenomen in, van helemaal niets weten over iets, daar allemaal stappen in kunnen zetten en gaandeweg steeds meer te weten komen op een manier die gewoon heel erg prettig gaat. En aan Thijs doet dat precies zo. En ik vind dat heel erg knap. En dat maakte ook, dat was de andere kant ervan, dat ik echt heel veel liet zien van mezelf. Stukken van mezelf waarvan ik niet had verwacht dat ik die zou laten zien.

En toen het interview was afgelopen had ik echt blos op mijn wangen. En ik zei tegen Thijs: ik geloof dat ik even met mezelf, ik moet dit even laten landen bij mezelf. Ik heb echt wel heel erg veel prijsgegeven, waarvan ik helemaal niet had verwacht dat ik dat ging doen.

En toen moest hij lachen en hij zei: je hebt een vulnerability hangover zoals Brené Brown dat noemt. Brené Brown is de auteur van de kracht van kwetsbaarheid en ik kan me inderdaad die term herinneren. Ik heb dat boek ook gelezen en het is dus een kwetsbaarheidskater. Ik had na ons gesprek even last van een kwetsbaarheidskater en we hadden het er nog even over.

En ik zei: weet je wat er gebeurt? Ik heb in dit gesprek gewoon mijn sociale imago helemaal losgelaten en daarmee dus ook de controle over hoe ik wil dat een ander mij ziet. Wat een ander over mij mogelijk zou kunnen denken, probeer je met een sociaal imago te filteren en je weet gewoon van jezelf. Dit zijn de dingen die ik wel prijsgeef. Dit zijn de dingen die ik niet prijsgeeft en daarmee denk ik dan te kunnen controleren hoe een ander mij ziet.

En in dat gesprek heb ik dat sociale imago helemaal laten varen voor zover ik dat had. En ik ben er ook blij om, want ik wil ook helemaal niet filteren hoe een ander over mij kan denken. Want als ik dat doe, betekent dat eigenlijk alleen maar dat er stukken in mij zijn die ik zelf nog niet accepteer. Of waarvan ik vind dat ze niet passend zijn voor mijn vak.

Terwijl ik als coach juist altijd wil voorleven hoe ik het liefst met mezelf, hoe ik zou willen dat mijn cliënten met zichzelf kunnen omgaan. En dat is altijd vanuit onvoorwaardelijke zelfliefde.

En die wil ik ook voor mezelf voelen. En dat hoeft helemaal natuurlijk niet te betekenen dat je altijd je hele hebben en houwen met een ander deelt en laat zien. Dat hoeft helemaal geen proeven te zijn van zelfliefde. Maar in dit geval was eigenlijk alles wat ik vertelde helemaal op z’n plaats, omdat de diepte van mijn eigen strijd met eten voor mijn cliënten vaak net een stuk houvast is. Als je hoort hoe heftig mijn gevecht met eten is geweest, dan is dat iets waar jij je wat aankan optrekken. Echt vanuit dat idee van: Als zij het kan, dan kan ik het ook. En vanuit dat idee is dat verhaal wat ik heb gedeeld in dat interview vind ik heel passend en mooi. En de moeite waard. Dus, lieve Thijs dank je wel voor ons prachtige gesprek. En zoek hem op social media en volg hem.

OVERETEN IN RELATIE TOT JE FAMILIEBEZOEK

In deze les wil ik het met je hebben over overeten in relatie tot het zien van je familie. Ik ga met je bespreken waarom dit vaak gebeurt, dat overeten en wat je eraan kan doen. En ik geef je een aantal stappen.

Een vijftal stappen die je op elk moment in hun aanwezigheid kan toepassen en die jou kunnen helpen om de valkuil van oude patronen te vermijden. En ik denk dat je daarmee echt goud in je handen hebt, want heel vaak is het overeten ontstaan in je ouderlijk huis. En hoe kun je jezelf helpen als je ingezogen raakt tijdens de dynamiek van jullie contact? Hoe kan je zorgen dat je dan toch ander gedrag laat zien en niet hoeft overeten? En als ik je dan stappen kan geven die je ter plekke kan toepassen, ja, dat is dan natuurlijk fantastisch. En die heb ik voor je. Dus die ga ik met je delen.

En in real time, als je naar deze podcast luistert naar deze aflevering is het december. En dat is de feestmaand. De maand waarin we ook vaak onze familie zien. En dat doen we nu met de pandemie natuurlijk in heel klein gezelschap. En uiteraard ook op gepaste afstand. Op die anderhalve meter afstand. Maar je gaat misschien wel naar je ouders of je ouders komen bij jou.

En je brein heeft in je ouderlijk huis vaak ook een koppeling gemaakt tussen jouw gevoelens en je gedrag. Of je hebt een koppeling gemaakt tussen het zien van je familie, jouw gevoelens en je gedrag. Bij mijn vader voel ik me altijd zo. Als ik bij mijn moeder ben, voel ik me altijd zo. Of bij mijn broer of mijn zus voel ik me altijd zo. En dan doe ik dit.

En hoe ga je daar nu meestal mee om? Doorgaans doen we drie dingen.

Of we laten het overeten gewoon gebeuren. Het liefst misschien ook nog met flink wat alcohol erbij. Alle remmen los. Er is toch geen houden aan. Of je gaat je familie vermijden. En daar heb je nu natuurlijk met de lock down en Covid een heel goed excuus voor. Maar het is natuurlijk geen duurzame oplossing. Tenzij je echt zou besluiten dat je je familie nooit meer wilt zien, maar het liefst wil je als je ze wel wilt zien, ze kunnen zien zonder dat je hoeft te overeten en dan is vermijding niet de oplossing. En een derde manier van ermee omgaan is je verlangen naar eten continu onderdrukken in hun aanwezigheid, wat meestal maar tijdelijk lukt, waardoor je dan tegen de tijd dat iedereen net vertrokken is en naar huis gaat, je in de keuken uiteindelijk alsnog gaat overeten. En dit is volkomen logisch, omdat het continu onderdrukken van je verlangen naar eten en het onderdrukken van je frustraties of onvervulde verlangens in hun aanwezigheid, je brein heel veel energie kost. En tegen de tijd dat ze weg zijn valt de spanning van je af. Maar is je brein ook echt beslissingsmoe. Het is moe, je wilskrachtspier is moe van het onderdrukken van je verlangen naar eten en het onderdrukken van je ergernissen. En daardoor plopt ineens dat overeten op. En dan eet je koude restjes van dingen waarvan je denkt: ja, nou had ik het net zo goed kunnen eten toen het nog vers en warm uit de ovenkwam…haha…Wat sta ik hier nou te doen?

Dus of je laat het overeten gebeuren of je vermijdt het samenzijn, of je probeert op wilskracht je verlangen naar eten te onderdrukken.

En ik heb iets voor je wat echt veel beter werkt. Een interventie die je kan toepassen in hun aanwezigheid. En die ga ik je geven.

Maar laat ik eerst beginnen bij het idee dat je niet verplicht bent om je familie te zien. Je hoeft natuurlijk niet te gaan en je hoeft ze ook niet uit te nodigen. Beseft dat. Je bent echt nergens toe verplicht. Het idee dat je dit verplicht zou zijn is een idee in je hoofd en je wilt altijd onderzoeken: hé, waarom kies ik deze gedachte? En wat denk ik dat de consequenties zijn als ik dit niet doe? Als ik het anders doe?

Dat gezegd hebbende zeg ik alleen ook dat de keuzes die je maakt niet altijd goed hoeven te voelen. Zolang de redenen waarom je die keuze maakt maar goed voelt. Ik zeg het nog een keer.

De keuze die je maakt om te gaan of om ze uit te nodigen, die hoeft niet goed te voelen zolang de reden waarom je gaat of ze uitnodigt dat maar wel doet.

Zo kan je bijvoorbeeld opgelaten voelen tijdens een bezoek. En toch tegelijkertijd volledig achter je keuze van dat bezoek staan.

Om maar een voorbeeld te noemen. Een goed voorbeeld hiervan is een begrafenis. Dit is voor de meeste mensen een bezoek dat spanning met zich meebrengt. Maar de keuze om naar die begrafenis te gaan kan wel heel erg goed voor je voelen. De reden waarom je wil gaan kan heel erg goed voor je voelen en belangrijk voor je zijn. En ik denk dat je met dit besef heel intiem met jezelf kan zijn in het ongemak dat je voelt en jezelf kan waarderen en beter leren kennen. Want het ongemak dat je voelt, heeft niets met de situatie te maken, niets met de omstandigheden. Alleen met jouw gedachten over die omstandigheden. Zo kan je bij een begrafenis last hebben van de gedachten: ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik weet me geen houding te vinden. Ik vind het lastig als iemand anders huilt. Dan weet ik niet wat ik moet doen. Of ik wil zelf niet gaan huilen.

Wat overigens iets is waar ik geen last van heb…haha…Ik huil mensen, ik huil, zelfs als ik de overledene niet heb gekend. Dat type ben ik. Dus het bezoek op zich hoeft niet goed te voelen. Als jouw keuze om te gaan dat maar wel doet. De reden waarom je wil gaan dat maar wel doet. Dus onderzoek dit voor jezelf.

En als je dan gaat of als je ze uitnodigt, dan wil je vrij zijn. Je wilt je geen slachtoffer voelen van het gedrag van anderen en je wilt je ook niet laten provoceren tot gedrag, want dat is vaak de reden waarom je overeet. Het gevoel dat je gevangen zit, in de dynamiek van jullie relatie, het niet kan veranderen en voor je gevoel niet kan ontsnappen aan die dynamiek, aan die dynamiek van jullie contact.

En dat kan je soms herkennen aan het feit dat je alleen onderweg, stel dat jij op bezoek gaat in je hoofd al ruzie aan het maken bent nog voordat je diegene ziet…haha…of als ze naar je jou toekomen. Dat je ‘s middags tijdens de voorbereidingen, het gezellig maken van je huis, je al helemaal loopt op te winden…haha…Want je zal zien dat zij weer dit of hij weer dat, en die hele film speelt zich al af in je hoofd en je raakt al helemaal getriggerd.

Dus laten we kijken naar welke gedachte in jou geactiveerd worden als je aan je familie denkt. Welke overtuigingen heb je? En vaak voel je je een slachtoffer van het patroon met die ander en daarmee het slachtoffer van de ander: Mijn moeder doet altijd. Ik kan erop wachten dat mijn vader…ze verwachten van mij…altijd dat ik en als mijn zwager erbij is het dan…en als ze de kinderen bij zich hebben dan…

En dit suggereert allemaal machteloosheid. En als je daar niets mee doet, zal je willen vluchten in eten. En je zit met elkaar in de kamer en je raakt gefrustreerd of je voelt je ongezien, je wordt verdrietig of je hebt juist het gevoel dat iedereen iets van je wil. En wat het ook is, jouw oude patroon speelt op en je voelt je niet goed. En ondertussen staat er continu eten voor je neus.

En het is waar dat je geen controle hebt over het gedrag van de ander.

Wat zij denken heb je nu eenmaal geen controle over en wat ze denken bepaalt hoe ze zich voelen en daarmee hoe ze zich gedragen. Maar realiseer je, het is al uitdagend genoeg om je bewust te zijn van je eigen gedachten en waar nodig deze bij te sturen, laat staan dat je controle zou kunnen hebben ook nog over de gedachten van een ander. Dat is natuurlijk kansloos.

Maar dit is het goede nieuws. De mensen om je heen hoeven niet te veranderen. Je hoeft geen controle over ze te hebben. Je kan jouw relatie met hun compleet anders ervaren zonder dat zij daar iets voor hoeven doen. Sterker nog, je hebt ze er niet eens bij nodig. Om toch nog steeds invloed te hebben op jouw ervaring van hun nabijheid. En dat bevrijdt jou uit je slachtoffer positie.

Want ga maar na, alles wat jij voelt wordt veroorzaakt door de gedachten die je hebt. Daar zit de trigger en dus ook de oplossing.

Die voorsprong die je neemt op dat bezoek wat komen gaat en waarbij je dus ‘s middags al helemaal getriggerd raakt en gefrustreerd raakt, denkend aan dat gezelschap. Die persoon is er helemaal niet eens. Het speelt zich allemaal af in je hoofd. Daar zit de trigger, in jouw gedachten. En daar zit dus ook de oplossing. Je hebt de ander er helemaal niet bij nodig.

En dat is de belangrijke boodschap van deze les.

Als je nu mijn programma volgt, dan kan ik je helpen met de keuzes die je maakt over het eten dat er zal zijn. Het eten dat je klaarmaakt of het eten dat er staat, zodat je precies weet wat voor jou werkt en wat goed voelt. Maar wat ik in deze les voor je kan doen is in ieder geval helpen met het patroon van jouw interactie met je familie. En ik heb hier een vijftal stappen voor die je altijd in hun aanwezigheid kan toepassen en die geweldig goed werken om de interactie, de dynamiek van jullie patroon onderling te beïnvloeden. En natuurlijk zijn er naast deze oefening nog een legio andere mogelijkheden voor je, maar ik wil het hier even heel simpel houden in deze les en je alleen deze vijf stappen geven.

Wat kun je nu doen als je met iemand in gesprek bent, of je luistert naar een gesprek van jouw familieleden en je raakt er helemaal ingezogen in hun manier van doen in wat ze zeggen of wat ze juist niet zeggen.

En dit is dan de eerste stap die je kan zetten. Laat het verhaal wat ze op dat moment vertellen even helemaal los. Dat is de eerste stap. Kijk alleen en laat het verhaal wat je hoort los.

De tweede stap is een vraag stel jezelf de vraag: welke eigenschap laat mijn familielid hier zien? Als ik naar hun gedrag kijk, naar de toon. Wat zeggen ze? Hoe zeggen ze het? Hoe klinken ze? Welke eigenschap laten ze mij hier zien? En voor mij was een eigenschap waar ik vaak tegenaan botste, de eigenschap van dominantie, dominant gedrag. Ik zag dan dominantie. Dus je laat het verhaal los en je vraagt je af welke eigenschap laat mijn familielid hier zien.

En dan komt de derde stap. Dat is opnieuw een vraag. Je vraagt vervolgens aan jezelf: heb ik deze eigenschap zelf ook? Bezit ik deze eigenschap ook? Dus zoals in mijn voorbeeld: bezit ik zelf ook dominantie? Heb ik die eigenschap? En ik kan je nu alvast vertellen dat het antwoord altijd ja zal zijn. De manier waarop jij die eigenschap laat zien of niet laat zien zal er anders uitzien, maar je hebt het ook.

En daarmee kom je bij stap 4 en dat is de vraag: kan ik compassie voelen voor deze eigenschap in mij?

Dus je bent nu even helemaal niet meer met de ander bezig, maar je kijkt alleen maar naar jezelf. Ondertussen is die ander nog steeds gaan praten. En jij vraagt aan jezelf: hé, kan ik compassie voelen voor deze eigenschap in mij? Dus Marjena: bezit je dominantie? Ja, ik bezit dominantie, ik ga er anders mee om. Maar ik bezit het ook. En kan ik compassie voelen voor deze eigenschap in mij. Kan ik nu naar binnen gaan in mij en zeggen: hé Marjena, ik omarm de dominantie in jou. Ja, die mag er zijn. Die mag onderdeel uitmaken van jou. Jij bezit dominantie.

En kan ik dan? Dat is de vijfde en laatste stap, van daaruit, als ik in die dominantie in mij erken en omarm, eigenaar van ben vanuit compassie, liefdevolle vriendelijkheid, kan ik vandaar uit compassie voelen voor deze eigenschap in de ander? Dus kan ik compassie voelen voor de dominantie die de ander nu laat zien en wat er dan gebeurt is dat je vaak de context van het verhaal van dat hele gesprek wat op dat moment gaande is helemaal los kan laten en in complete gelijkwaardigheid met de ander kan voelen dat het verschil tussen jou en die ander eigenlijk er helemaal niet eens is. Jij bezit dominantie en hij of zij bezit ook dominantie en de manier waarop ze deze nu expressie geven aan die eigenschap in hun is meestal een manier waar vaak ook pijn onder zit of aan verbonden zit of bij jou aan verbonden zit.

Maar de eigenschap op zich, is neutraal. En als je die compassie, die liefdevolle vriendelijkheid voor die eigenschap in jezelf vervolgens ook voor die ander kan voelen, gebeurt er iets bijzonders. Je kan ergens heen. En wat bedoel ik daarmee?

ij kan iets doen met wat er op dat moment gebeurt, omdat je deze oefening doet. Dus daar waar je eerst helemaal al getriggerd raakte en ingezogen raakte door hoe die ander zich gedroeg en wat hij zei en hoe die het zei ga jij nu door deze vijf stappen ineens op een ander niveau zitten, op een andere energie zitten, die van jou is en waar jij zelf voor kiest. En daardoor voel je je ineens niet langer slachtoffer van het gedrag van die ander, maar jij kan gewoon ergens heen. Jij kan jouw eigen pad bewandelen. Jouw eigen keuze maken. En dit is hoe jij besluit om je op te stellen. Dit is hoe jij besluit hiermee om te gaan en het plaatst jou daarmee in een positie van invloed op de enige plek waar je die nodig hebt. En dat is in jouw gedachten.

En dus, door het toepassen van deze vijf stappen zal je dan ook zien dat je anders kan reageren. Je blijft veel dichter bij jezelf en bij wie jij wil zijn.

En dit is zo’n bevrijding. Het is zo’n waardevolle ontdekking. En je leert bovendien jezelf verbeterd door kennen, want je kijkt weer eens naar je eigen eigenschap hier. In dat stuk wat van jou is hierin. En je raakt los van de pijn van de oordelen en het verhaal waar je last van had in je hoofd, waarin je ingezogen raakte over die ander. En dit is zo bevrijdend.

En je voelt alleen maar liefde. En liefde is de emotie die alles overwint. Liefde is de aas uit je hand met kaarten. Het is de sterkste kaart. De kaart die alle andere kaarten overruled.

Dus door deze interventie toe te passen verander jij van gedachte en daarmee verandert jouw ervaring van het samenzijn. Het is echt een hele effectieve interventie en ik zeg niet dat dat een gemakkelijke interventie is, maar hij is wel heel effectief.

En het is niet gemakkelijk, omdat je zal merken dat je soms gewoon liever boos wilt zijn. Je wilt je vast blijven houden aan je gelijk of vast blijven houden aan je wroeging of vast blijven houden aan je slachtoffer houding. Maar als je dat doet is dat meestal om kort bruggetje naar overeten.

En de vraag is natuurlijk wat je liever wilt: gelijk hebben of gelukkig zijn. Gelijk hebben of overeten?

Of vrij zijn en je los kunnen maken van overeten en het verhaal in je hoofd en ik weet dat dit laatste zo veel beter voelt. Ik weet dat je van dit laatste vrij wordt en heel erg blij met jou. Blij met de moeite die je hier voor jezelf doet in deze oefening. Blij met de liefde waar je voor kiest, de liefde voor jezelf en de liefde voor de ander. Dus probeer dit uit als je elkaar ziet en ik weet zeker dat het je heel veel gaat opleveren en dat je in ieder geval al jouw persoonlijke kracht en macht weer helemaal bij jezelf terug kan leggen. En dat is zo’n mooie ervaring. En daarmee kan je al die familie triggers overstijgen en tot andere keuzes komen. Ook in relatie tot eten. Met je familie, tijdens feestdagen, als er continu eten voor je staat.

En ik denk dat dat het experimenteren helemaal waard. Ik wens je een mooie week en na ik ben er gauw weer. Tot dan! Bye!