Afl. 293 Jezelf vieren

Als ik vraag wat je vandaag allemaal in jezelf waardeert, kan je dan gemakkelijk bij het antwoord? Of word je eerst stil en moet je hard zoeken? Kom je met een onderbouwing waarom je geen waardering verdient? Als dat zo is ligt er een prachtige kans voor je. In deze les ‘Jezelf vieren’ schud ik je innerlijke ‘marketing & sales’ afdeling wakker. Ik stel vragen waarmee je de afdeling opnieuw kan inrichten. Het kan leuker. Vreugdevoller. Er is zoveel om jezelf om te vieren! Laat je inspireren en luister nu.

---

Wat je ontdekt:

• Wat het betekent om jezelf te vieren
• Wat je daarin belemmert
• Waarom je deze vaardigheid nodig hebt
• Reserveer hier jouw exemplaar van het boek Etenslessen 👉

---

 

Transcript Afl. 293 Jezelf vieren

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 293, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.

Hoe goed is jouw marketing en sales? Hoe goed verkoop jij jezelf aan jezelf?

Dat is mijn coachvraag in deze aflevering over het vieren van jezelf.

En als je nu meteen kromme tenen krijgt, alleen al bij die titel, dan ben je helemaal op je plek. Het is tijd voor verandering. Ga maar met me mee. Het is een hele waardevolle les, want jezelf kunnen vieren is een vaardigheid. En door het als marketing en sales te bestempelen, voel je gemakkelijker dat contrast met de vaardigheid die je misschien nog helemaal niet beheerst.

Ik voel me ontzettend lekker. Ik heb gisteravond gitaar gespeeld en voor het eerst improviseert. En het was zo nodig. Ik was moe. Ik heb heel veel nieuwe mensen in mijn programma en die zijn net binnen en die wil ik goed helpen ontvangen. Sommigen hebben nog helemaal geen ervaring met coaching. Dus er is onwennigheid. Er is wat zoeken met de techniek en het vinden van de plek en het vormen van de community. Dus ik was er veel in en uit. En dat kon ik merken aan het eind van de dag.

En toen ik aan het oefenen was met mijn app, waar ik het nu nog mee doe, op mijn gitaar, merkte ik dat ik voelde, ach, ik vind dit zo niet leuk. Dit doet me weer zo denken aan braaf je lesje leren. Het haalt het plezier eruit. Daar heb ik deze keuze niet voor gemaakt. Ik wil gitaar spelen om expressie te geven aan mezelf, om plezier te maken en dat plezier wil ik leidend houden in die ervaring.

Ik heb natuurlijk dingen te leren en dat wil ik ook. Daar ben ik ook toe bereid, maar ik wil steeds opnieuw blijven aftasten. Blijft dit leuk? Maak ik het leuk? Die verantwoordelijkheid ligt bij mij, niet bij die app. En ik had de app weggelegd, vond het niet leuk.

En ik merkte dat ik me verveelde.

Ik had geen zin in iets anders en ik wilde bij die verveling blijven. En ik ga nu niet op YouTube kijken. Ik ga nu niet op mijn telefoon kijken. En ik ga nu geen contact zoeken via WhatsApp. Ik ga nu niet Netflixen. Ik blijf hier nu, terwijl ik hier zo zit, in mijn vensterbank, in mijn open raam. En ik kijk gewoon alleen maar voor me uit en ik blijf bij dit gevoel. En ik bleef daar, Ik bleef daar, ik bleef daar zoals het in de jaren 80 was, voordat we een mobiele telefoon hadden. Ik bleef daar en ineens kwam er een overgang.

En ik pakte die gitaar en ik voelde ik wil eigenlijk gewoon improviseren, Maar ik durf niet. Dus ik voel mij wat geïntimideerd door dit instrument wat ik nog niet begrijp, nog niet beheers. Ik kan niet gewoon doen wat ik in sommige muziekstukken hoor en dan denken dat wil ik ook kunnen, dat wil ik ook doen. En ik heb geen idee hoe. Ik weet wel dat ik dat lesje op die app niet wil volgen. En terwijl ik daarbij bleef, deed ik het. Ik begon te improviseren. Ik waagde de sprong en ik begon te improviseren.

En op een gegeven moment had ik een aantal klanken te pakken die zo mooi combineerden dat ik ze bleef herhalen en het ritme kwam in een flow en het ritme veranderde en het volume veranderde. Soms werd het intensief en luid en dan heel subtiel en licht en ik voelde precies waar mijn vingers naartoe wilde in de expressie van het gevoel wat naar buiten kwam. Via die gitaar, via die muziek. Het was precies waar ik naar verlangde. Precies waarom ik muziek ben gaan maken.

En het was geweldig.

Ik had gewoon een jamsessie in mijn eentje. Een prachtige jamsessie in mijn eentje, in mijn open raam, in die frisse zomerlucht, in de stilte van de avond. Ik weet niet hoe het bij jou in de straat is. Bij mij is het heel stil. De meeste mensen zijn op vakantie. Het was fenomenaal. En ik was het daarna toen ik voelde, want dat was ook zo mooi. Het nummer kwam ook organisch ten einde, met zo’n heel mooi slotakkoord en nog een paar van die noten, weet je, niet helemaal afhechten, afmaken. Nou… En waarom vertel ik dit nu?

Ik vertel je dit omdat ik wil aanwijzen dat ik het moment ving. En ik ving wat ik daar deed en ik wees het voor mezelf aan. Ik vierde mezelf daarna. Ik wees die verveling aan waar ik bewust voor had gekozen, om daarbij te blijven, om niet mijn telefoon te pakken. Het geduld wat ik had om mij bewust te willen vervelen in dat niemandsland zijn van, maar, en toen was er even niets. Geen taak oppakken, niets moeten van mezelf, ook geen afleiding zoeken. Vervolgens wees ik aan dat ik die intimidatie van dat instrument aankeek en me afvroeg: waar ben je nou bang voor? Waar wacht je op? En toen de overgave van het gaan doen, het gaan verkennen, het onderzoeken. En de bonus, het geschenk was dat er daarna iets heel moois gebeurde. Maar dat is extra.

Ik vierde dat ik die moeilijke dingen aankeek.

En daarna genoot ik natuurlijk van het resultaat daarvan. En ik kan niet wachten om het vanavond weer te doen. Maar hoe ik dus mezelf vier is inmiddels gewoon geworden. Het is een onderdeel van de relatie met mezelf. En het is een van de dingen die de mensen in mijn programma in Etenslessen ook leren doen, omdat je het nodig hebt. Het is een vaardigheid die je nodig hebt. En het is een vaardigheid. Het is niet iets wat vanzelf gaat. Je hebt het nodig om te vieren waar je staat. Op elk moment.

En dat kan zijn midden in een periode van overeten. Als je midden in een periode van overeten zit en de moed hebt om daar hulp bij in te schakelen. Daar heb je het vieren van jezelf nodig. Je hebt het vieren van jezelf nodig dat je het durft aan te kijken, alleen al in jezelf durft aan te kijken dat je in overeten zit. En hoe moedig dat van je is, ook dat wil je voor jezelf aanmoedigen en vieren en benoemen. Je hebt het nodig als je bent afgevallen en bang bent om opnieuw aan te komen. Je hebt het nodig als je echt weet dat je voelt van: hey dit is gelukt. Ik heb mijn relatie met eten echt veranderd. Maar je dat succes nog niet durft te claimen. En waarom is het dan zo moeilijk, wat maakt het nou zo moeilijk om jezelf te vieren?

Ik heb een heleboel vragen voor je opgeschreven:

Is het bijvoorbeeld veilig om het hardop te zeggen? Voelt het veilig om hardop te zeggen dat je iets te vieren hebt in jezelf, dat je iets viert in jezelf. Mag je dat hardop zeggen? Wat is het risico daarvan? Mag je daarna nog falen? Mag je daarna nog steeds leren? Of is het ineens een meetlat geworden waar je niet meer onder mag komen? En als je daarna nog faalt, als je daarna nog iets leert, mag een ander dat dan weten, mag een ander dat van je zien? Of denk je dat je gezichtsverlies lijdt? En geloof je op dat moment dat je succes dan weg is? Of dat je succes een illusie was, too good to be true? Of is het er nog en ben je alleen tijdelijk het contact kwijt met alles waar je dat succes mee hebt gebouwd.

Jezelf vieren is ook vaak taboe.

En dat wordt verward met arrogantie, jezelf beter vinden dan een ander, bescheidenheid siert je. Je mag niet te vrolijk zijn, je mag niet uitbundig zijn. Je mag alleen vrolijk en uitbundig zijn om iemand anders te vieren, maar niet om jezelf te vieren.

En wanneer vind je dat je iets succes mag noemen? Wat is jouw meetlat voor succes? Wat is de meetlat van je innerlijke criticus voor succes? Om het succes te mogen noemen. Dat ik zo geniet van het feit dat ik durfde te improviseren op mijn gitaar is niet omdat ik speelde als een Carlos Santana of een Bruce Springsteen of een Bonnie Raitt.

Maar voor mij was wat daar gebeurde de waanzin. Geweldig, mooi, inspirerend, een doorbraak, echt een breakthrough. Maar mag ik het dan zo noemen naar jou? Dit zijn allemaal vragen die bedoeld zijn om je bewust te maken van wat het zo lastig kan maken om jezelf te vieren. En soms is het ook de angst dat je daar een ander pijn mee doet. Als ik openlijk blij ben over iets wat mij is gelukt, over iets wat ik heb verworven, dan riskeer ik dat jij in contact komt met jouw eigen onvervulde verlangen.

Als ik je vertel dat ik heb dat het me is gelukt om te stoppen met overeten en dat ik helemaal dat mijn lichaam helemaal de vitaliteit heeft die ik voor ogen had. Dan kom jij in contact met het besef dat dat voor jou nog niet zo is. En misschien de onderliggende angst of het gebrek aan vertrouwen dat het voor je mogelijk is. Als je je eigen successen verborgen houdt, is het soms omdat jij jezelf daar verantwoordelijk voor maakt.

Dus als ik openlijk blij ben, riskeer ik dat jij in contact komt met je onvervulde verlangen en daar voel ik me dan verantwoordelijk voor.

Want als ik het niet had gezegd, als ik niet openlijk blij was geweest, was jij nu niet in confrontatie met jouw eigen negatieve gedachten en de somberheid die ze veroorzaken. Maar dit is wat ik je daarover wil aanreiken. Die verantwoordelijkheid hoort niet bij jou. Jouw verantwoordelijkheid is om jezelf openlijk te vieren. Want het is voor de ander altijd een win. En waarom? Dit is hoe ik daar naar kijk. Of de ander voelt inspiratie, hoop, vertrouwen.

Kijk eens, hier is iemand die dat is gelukt, hier is iemand die ook van ver komt, die ook diep in overeten zat, die ook dwangmatig at, die ook om elke emotie at. En het kan dus, Je kan daar echt helemaal uitkomen. Ook als daar allemaal nog andere issues om me heen hangen die aandacht nodig hebben. Het kan! Dat is zo’n belangrijk boodschap.

Om mee in aanraking te komen. Of de ander voelt de confrontatie met een onvervuld verlangen en kan zich dan bewust worden: dit is een verlangen wat ik heb en het is dus blijkbaar belangrijk voor mij. En wat ik hier voel is de groeipijn van de keuze waar ik voor sta. Welke betekenis ik dat onvervulde verlangen geef. Daar zit mijn groeipijn. Vertel ik mezelf: het kan nooit anders worden? Geloof er maar niet in, dan kan je ook niet teleurgesteld raken. Dus blijf maar klein, blijf maar in het donker, blijf maar in onzekerheid en hopeloosheid, want dan pak je de pijn nu maar al vast. Liever dat dan in vertrouwen stappen, in risico nemen. En dan de pijn van teleurstelling tegenkomen. Dit gaat allemaal over zwart-wit denken. Het lukt of het lukt niet.

Dit is niet ontwikkelingsgericht denken.

Het gaat me lukken of het gaat me niet lukken. En omdat ik niet geloof dat het me gaat lukken, begin ik er maar niet aan. Daar zit je groeipijn. Daar zit de groeipijn van de ander.

En je helpt de ander niet door jouw eigen succes onzichtbaar te maken, je eigen blijdschap te verbloemen. Als we met z’n allen in bescheidenheid, in somberheid zitten, in niets vieren. Niets vieren. We blijven allemaal heel sober. Wordt het ook heel kleurloos en durft niemand onbekende paden te betreden en te vieren. Te vieren dat je dat durft en jezelf daarin aan te moedigen, want dat is taboe, dat mag niet. Dus ik ben een voorstander, een enorme voorstander van vieren. Ook omdat in het oplossen van overeten je heel veel dingen in de schaduw overwint.

Er is niemand bij. Niemand weet dat je daar een verlangen naar de koekjes die op tafel lagen, liet gaan. Je bent in vergadering, er liggen koeken op tafel. Je voelde een verlangen om de verveling van de vergadering of de stress van de vergadering of welke confrontatie dan ook in die vergadering om die er te laten zijn en het verlangen naar die koekjes er ook te laten zijn en dat was daar voor jou een overwinning. Maar er is niemand die het weet als jij naar buiten loopt. Dus het is aan jou, aan jou, om terwijl je naar buiten loopt te zeggen: ik zag wat jij daar deed. Wat ben ik van je onder de indruk.

Fantastisch.

Die was weer eindeloos aan het woord en moest nodig een ei kwijt en het ging nergens naartoe en niemand deed een interventie. Want de positie van diegene is zo zo. Ik heb jarenlang communicatietraining gegeven, dus ik weet wat er allemaal gebeurt. Ja, jij was daar. Je hebt dat in jezelf opgevangen. Je hebt dat allemaal in jezelf opgevangen. Inclusief het verlangen naar die koeken om je frustratie weg te eten of je verveling weg te eten of wat het ook was. Heb je niet gedaan.

Dat moment wil je toch niet aan je voorbij laten gaan zonder het aan te wijzen, want je bent ondertussen wel moe van wat je deed. Dus die aanmoediging van: ik zag wat jij daar deed, ik vind het geweldig wat je daar deed, ik vind je fantastisch. Die geeft jou precies de sprankeling, de energie om ook daarna te doen wat jou ondersteunt. Om daarna te kunnen zien dat je misschien even een time-out nodig hebt, wat pauze nodig hebt om op te laden. Je kan zoveel beter jezelf begeleiden als er gevierd mag worden en je niet alleen maar heel taakgericht met jezelf omgaat de hele dag. Of kritisch of taakgericht. Je hebt een cheerleader nodig. Jij bent dat. Dus daarmee komen we terug bij jouw marketing en sales.

Hoe goed is jouw marketing en sales? Hoe goed verkoop jij jezelf aan jezelf?

En ik ben het marketing en sales gaan noemen omdat dat een tak van sport is die ik moest leren toen ik Etenslessen bouwde en Etenslessen stond en ik dacht nou, nu mijn cliënten kunnen komen, mijn website is in de lucht, de bel kan gaan, wat nu?

Toen moest ik leren: nu moet je heel hard gaan roepen. Kom bij Etenslessen. Ik kan je helpen. En goed ook. Dit is wat ik daarin te bieden heb. En dit is waarom dat een groot succes voor je wordt. Nou, dat riep alles in me op wat ik net heb opgesomd. Al die vragen kwam ik tegen. In mezelf, over mijn werk, over mijn kwaliteiten. En het grootste, een merendeel van dat werk, het mogen vieren van mezelf, had ik gedaan in het oplossen van overeten. Daarna naar buiten treden als professional en het heel hard roepen voor de buitenwereld was next level.

Maar het ongemak kende ik inmiddels daarvan. En ik wist dat in het mezelf rugdekking geven en altijd een leerling mogen blijven, ik het daarmee ook veilig maakte om naar buiten te kunnen treden. Je kan nooit gezichtsverlies leiden als jij niet besluit dat je gezichtsverlies lijdt. Dat is iets wat in jou gebeurt.

En dat maakt je dan heel veilig als je jezelf die rugdekking kan geven.

Oef, dit was heel veel. Hier zat heel veel in. Dus als je voelde dat ging best snel en je stelde veel vragen en ik neem de tijd, neem de tijd om er nog een tweede keer naar te luisteren. En stel jezelf de vraag, hé, als mijn marketing en sales afdeling weinig verkoopt, dan heb ik het dus weer over het werven van jou. Hoe goed kan jij voor jezelf aanwijzen wat je allemaal viert in jezelf? De eigenschappen die je hebt, de prachtige talenten die je hebt, de inspanning die je levert, hoe je komt opdagen, de dingen die je overwint in jezelf, de dingen die je nog niet overvindt in jezelf, maar wel aankijkt. Wauw, daar, dat. Nog een keer door al die vragen. Pak dat idee van jouw marketing en sales afdeling.

Kijk dat team aan en zeg jongens, wat jullie nu doen, verkoopt voor geen meter. Ik zou, er is gewoon nog helemaal geen tekst. Er is geen tekst. Als ik je vraag: wat kan jij allemaal over jezelf aanwijzen, waar je zelf echt heel enthousiast over bent, waar je trots op bent, waar je blij van wordt, waar je van aan gaat. Dat is je marketing. Dat is je sales.

Ja? Dus ga daar eens mee zitten en kijk als je jouw marketing en sales team een cijfer moet geven, hoe ze dat cijfer wat omhoog kunnen krijgen. Stuur ze aan, inspireer ze en laat ze weten dat je ze nodig hebt. Kom op!

Het gaat natuurlijk allemaal over jouw eigen interne systeem dit, maar ik vind het idee van die marketing en sales afdeling spreekt wel tot mijn verbeelding.

Dus hoe zie jij ze daar zitten? Is het een kritisch stelletje? Wat alles direct weer naar beneden praat? Is het een stelletje wat gewoon echt geen idee heeft omdat ze helemaal niks doen daar op die afdeling? Waar wachten ze op? Wat moet jij eerst laten zien voordat zij een keer geloven dat er iets te vieren valt en vermarkt kan worden. Pik het niet. Oké, pik het niet, want je hebt namelijk toestemming.

En die toestemming heb je misschien niet van de kerk gekregen. Heb je misschien niet van je ouders gekregen, heb je misschien niet uit je cultuur gekregen, maar jij hebt jouw eigen innerlijke cultuur en jij bent daar degene die beslist en bepaalt. Jij draagt jouw eigen innerlijke cultuur uit en jij vertelt jouw marketing en salesafdeling dat ze hun job beter mogen gaan doen.

Ja, laat ze met iets goeds komen. Oké, als laatste.

In mijn cursus Body Empowerment die ik op dit moment geef zit er middenin.

In deze cursus kijken we dit stuk ook aan. Kijken we naar hoe afhankelijkheid van je buitenkant, je uiterlijk, je gewicht, samenhangt met wat er gebeurt aan je binnenkant. Daar gaan we de komende weken een aantal stappen in zetten in les 2. En daarmee kijken we onder andere hiernaar. Wat is jou geleerd over het mogen waarderen van je eigen ideeën? Wat is jou geleerd over hoeveel ruimte je mag innemen in jezelf, voor jezelf? Hoe stralend mag je zijn? En dat hangt samen als daar niets mag, weinig ruimte is, weinig vertrouwen is, als er veel kijken en vergelijken is, als je jouw eigen grootsheid niet mag ontsluiten, dan komt het allemaal neer op de buitenkant.

Dan moet het allemaal van de buitenkant komen.

En als twee communicerende vaten heb je daar last van. En hoe meer jouw binnenkant wordt gewaardeerd, wordt gevoed, wordt verbonden met de vijf bronnen van zelfvertrouwen, zoals ik die aan je leer in die cursus. Hoe meer je daar verbonden mee raakt, positief verbonden mee raakt en weet hoe je die vijf bronnen cultiveert, hoe minder je leunt op je buitenkant. En dat zijn die communicerende vaten. Dus de druk op de een neemt af naarmate de ander beter gevuld raakt. Oké, vond heerlijk om hier weer voor je te zijn. Als die cursus al is afgelopen, ik weet niet wanneer je naar deze aflevering luistert, ga hem volgen. Als je last hebt van negatieve oordelen over je lichaam, is deze cursus echt een gamechanger.

Ik zet daar drie ongelofelijk krachtige stappen in, samen met je, waardoor daar echt een verandering in plaatsvindt. En je leert hoe je heel anders kan zijn op dit moment in jouw lichaam met hoe het er op dit moment uitziet met de relatie met eten die je op dit moment hebt en daar ligt al je macht, daar ligt al je vermogen, daar liggen al jouw mogelijkheden. En die cursus is daarin echt ongelooflijk succesvol.

Dus als we het weer even hebben over vieren. Ik heb hier een cursus voor je neergezet waarvan je echt zegt als je daar instapt, als je die volgt, ook als je die volgt passief in zelfstudie, waarvan je echt zal zeggen: dit had ik niet zien aankomen.

Dit heeft echt een verschil voor mij gemaakt.

En de belofte van die cursus is dat de stappen die je daarin zet, met het loslaten van de negatieve oordelen over je lichaam, we de weg vrij maken voor het oplossen van overeten. Want negatieve oordelen over je lichaam creëren spanning en maken je verlangen naar overeten groter, leggen meer druk op je relatie met eten en dat maakt het lastiger om die relatie te veranderen.

Dus Body Empowerment maakt de weg vrij voor het oplossen van overeten en maakt de weg vrij voor blijvend gewichtsverlies.

En dat doen we door te zorgen dat je kan ontspannen en je goed kan voelen in je lichaam, zoals het er vandaag uitziet. Oké, ik wens je een mooie dag en tot volgende week.