Afl. 57 Verzadiging. Stoppen met eten

Eten is fijn om te doen, je daarvan los kunnen maken omwille van wie je wilt zijn en wat je voor jezelf wilt creëren getuigt van zelfleiderschap.

Als je kan stoppen met eten zodra je verzadigd raakt, verlies je niet alleen gewicht maar ben je ook in staat om je te verbinden met iets dat van grotere waarde voor je is dan blijven eten voor de smaak: de relatie die je met jezelf en je lichaam wilt hebben.

Dit heeft met wilskracht weinig te maken. Je doet het op de aantrekkingskracht die je voelt tot die volgende versie van jezelf.

In deze aflevering pak ik dit onderwerp voor je uit. Ik bespreek wat verzadiging is en hoe het in je lichaam werkt. Ik benoem de meest voorkomende redenen waarom je liever niet wilt stoppen met eten en welke gedachten dit aantrekkelijker voor je maken.

Laat je inspireren door mijn pleidooi voor ongemak en ontdek de grote waarde van stoppen met eten als je verzadiging voelt. Hier komen afvallen en jouw persoonlijke evolutie bij elkaar.

---

Wat je ontdekt:

• Wat verzadiging is en hoe het in je lichaam werkt.
• De meest voorkomende redenen waarom je niet wilt stoppen met eten.
• Welke gedachten stoppen met eten aantrekkelijk voor je maken.
• Het beste argument om te stoppen als je van lekker eten houdt.

---

 

Transcript Afl. 57

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 57.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laten we beginnen.

Hallo, hoe gaat het? Hoe gaat het met jou? Wat fijn dat je weer luistert. Ik heb een waanzinnige goeie les voor je.

Stoppen met eten bij verzadiging

Ik ga het met je hebben over verzadiging. Stoppen met eten als je verzadigd raakt. En in real time, als je naar deze podcast luistert in real time, komen de feestdagen eraan. En dit betekent meestal dat je meer eten aangeboden krijgt. En misschien wil je ook meer eten en vind je het prima om in deze periode aan te komen. Dat kan natuurlijk ook. Jij bepaalt, maar als je dat niet wilt is dit een perfecte tijd om hier een ontwikkeling in door te maken en te ontdekken hoe je kan stoppen met eten als je voelt dat je verzadigd raakt. Daarbij zijn die feestdagen natuurlijk maar een heel klein onderdeel van het hele jaar en speelt dat stoppen met eten als je voelt dat je verzadigd raakt natuurlijk het hele jaar een rol. Ik zie in stoppen met eten als je verzadigd raakt, een heel groot voordeel voor je, voor jouw persoonlijke ontwikkeling. Want stoppen met eten als je verzadigd raakt betekent natuurlijk niet alleen dat je afvalt en slanker wordt, het betekent nog iets anders. Het betekent dat je in staat bent om je op een bepaald moment binnen de context van een bepaalde situatie, en ik ga uitleggen wat ik hiermee bedoel, in staat bent om je te verbinden met een verlangen dat buiten de context van die situatie bestaat. Het betekent dat je in staat bent om een contextuele sprong te maken.

Wat bedoel ik daarmee? Ik geef je een voorbeeld wat helemaal niets met eten te maken heeft.

Op het moment dat je je administratie doet of naar je bankrekening kijkt, is het misschien heel gemakkelijk voor je om te bedenken dat je graag zuiniger met je geld om wilt gaan, dat je wilt sparen en kritischer wilt kijken naar de uitgaven die je doet. Op het moment dat je naar je financiën kijkt, is het heel gemakkelijk voor je om je met dat idee te verbinden en een verlangen te voelen om dit te doen. Op het moment dat je met vriendinnen aan het winkelen bent en misschien in één van je favoriete winkels komt en daar hele leuke, mooie spullen ziet die je voor het eerst ziet en die naar je lonken, dan is die binding die je voelt met dat verlangen om te sparen, is ver weg. En op dat moment voel je misschien een veel duidelijker verlangen om geld uit te geven. Dat zou zomaar kunnen. Dus binnen de context van thuis naar je bankrekening kijken en je administratie doen, is het heel gemakkelijk voor je om een binding te voelen met hoe je verstandig en verantwoordelijk met je geld om wilt gaan. Op het moment dat je in de situatie bent van winkelen voelt dat heel anders en is dat idee van sparen ver weg en veel minder aantrekkelijk.

Voor eten geldt hetzelfde. Als je bij mij in een intakegesprek bent, voel je heel duidelijk dat je graag slank wilt zijn. Een fantastische relatie met eten wilt creëren en einde wilt maken aan je strijd met eten. En dat staat volledig voor je op de voorgrond. Binnen de context van een gesprek met mij staat dat voor jou op de voorgrond. Maar als je op een vrijdagavond met je vriendinnen gezellig tapas aan het eten bent en jouw vriendin heeft alles helemaal zelfgemaakt en de tafel staat vol met lekkere hapjes. En jij voelt aan je lichaam dat je verzadigd raakt maar jullie zijn nog zo volop aan het kletsen en aan je ziet je vriendinnen nog pakken. Dan voel je misschien juist een verlangen om te blijven eten, want het is lekker. Het smaakt goed. Het is fijn om te doen. Je vindt het gezellig. Het staat voor je neus en binnen de context van die situatie is je verlangen om te blijven eten groter dan het idee van afvallen en stoppen als je verzadigd bent.

Dat idee is meer iets voor maar…mañana…haha…morgen.

O ja, dat dat afvallen. O ja, die fijne relatie met eten. Ja. Niet vanavond, dank je wel. Ik wil nu vanavond even genieten.

En hetzelfde geldt misschien ook niet binnen een sociale context, maar als je bijvoorbeeld moe bent, hard hebt gewerkt. Veel van jezelf hebt gevraagd. En nu dat gevoel hebt van: ik wil dat iedereen me even helemaal met rust laat. Ik ben moe. Ik wil nu gewoon genieten van mijn eten. En op het moment dat je verzadiging waarneemt in je lichaam wil je daar niks van weten. Want je vindt het gewoon nu fijn om toe te geven aan je verlangen om lekker te proeven, kauwen en slikken. En dat idee van luisteren naar je lichaam stoppen als je verzadigd bent. Ja, dikke doei. Dat komt een andere keer weer. Nu wil je gewoon alleen maar eten.

Dit zal absoluut herkenbaar voor je zijn. En hoe mooi is het? Hoe knap is het als jij je zo kan gaan ontwikkelen dat je in staat bent om in zo’n situatie een contextuele sprong te maken in je gedachten en je weet te verbinden met wat jij voor jezelf wilt creëren. Die fijne relatie met eten die slanke vrouw zijn. Die vrouw zijn die al haar gevoelens draagt en verwerkt zonder dat ze daar eten bij nodig heeft. Wow, dat is zo knap.

Het is makkelijk om je verbonden te voelen met een verlangen naar slank zijn. Als je misschien in een in een bootcamp klasje zit in het bos of bij mijn een intakegesprek.

Maar hoe dan op het moment dat er eten voor je neus staat en jij moe bent en vind dat je het verdiend hebt? Of in een gezellige setting bent met vriendinnen. Daar! In die momenten, daar gebeurt het natuurlijk. En als je daar in staat bent om die sprong te maken, die sprong waarin jij je weet te verbinden met jouw lange termijn verlangens. Het dieperliggende verlangen. Ja, dat is meesterschap.

En daar zie ik een hele grote toegevoegde waarde voor je. Niet alleen omdat je dan afvalt, maar vooral om wie je daarin bent, wie je daarin wordt. Hoe dit jou ontwikkelt en slijpt, geestelijk, emotioneel en in de relatie met jezelf, hoe dit jouw relatie met jezelf slijpt en vormt. Dat is fenomenaal.

En ik noem nu eten. Ik noem nu winkelen. Ditzelfde kan je toepassen op scrollen op je telefoon. Je kunt het toepassen op misschien ja willen zeggen tegen je kinderen, omdat dat gemakkelijker is en je daarmee discussie kan vermijden. Zijn wie jij wilt. En daar vorm aan geven binnen de context waarin je op dat moment een verlangen voelt waarin die hogere idealen ver weg zijn. Ja, dat is meesterschap en ik vind dat woest aantrekkelijk. Het is zo mooi om je daarin te bekwamen, omdat in jezelf op te kunnen roepen en je mee te kunnen verbinden. Zo mooi. Dus, de feestdagen komen eraan. Dat betekent dat er veel eten aankomt. Maar dat speelt ook het hele jaar door. Dat stoppen met eten, kunnen stoppen met eten als je verzadigd raakt.

En dit stuk zit erin, die relatie met jezelf. Dus het gaat over afvallen. Maar het gaat vooral ook over die relatie met jezelf. En die twee bij elkaar, ja, daar kom je natuurlijk voor. Daar doe je het voor. Je wilt slank zijn en die fijne relatie met eten hebben. En ik denk dat in dat plaatje van jou dunne zelf, dat aantrekkelijke, die sexy fantasie waarin jij jouw ideale lichaam hebt. Daarin vertellen vrouwen mij ook vaak. En ik had dat zelf vroeger ook. Ik projecteerde daar ook gevoelens op die gingen over zelfverzekerd zijn en zelfvertrouwen hebben. Ik dacht: mmm, als ik dat lijf heb, dan voel ik me zo lekker. Dan voel ik me zo zelfverzekerd. En wat is nou zo interessant om te zien…

Dat slanke lichaam, dat maakt jou niet zelfverzekerd. Het is wie jij wordt in dat proces van het creëren van die fijne relatie met eten en wat dat van jou vraagt. Dat maakt jou zelfverzekerd. Niet dat lichaam.

En daarom werkt het ook nooit als je het afdwingt via een oppervlakkig crashdieet waarin je jezelf een maand lang onder druk zet en afknijpt. Dat verandert jou niet als persoon. Je vertoont al gewoon een tijd een ander kunstje en daarna veer je weer terug, want jij bent als mens niet veranderd. Maar waar ik het nu over heb, deze contextuele sprong kunnen maken, je binnen een situatie die vooral gaat over eten en blijven eten en genieten of uitchecken met eten, je weten te verbinden met een verlangen naar iets anders. Ja, dat is geestelijk meesterschap en dat doet iets in relatie met jezelf. Dat geeft je zelfvertrouwen. Dat maakt je zelfverzekerd, dat je voelt dat jij kan rekenen op jou. Dat jij die vrouw bent die dat kledingstuk kan terughangen omdat ze zich weet te verbinden in die situatie van dat warenhuis of die boetiek met haar hogere ideaal van hoe ze met haar geld wil omgaan.

Die in het moment van het scrollen op haar telefoon kan bedenken: wacht even, ik laat me inzuigen. Dit is niet wat ik wil. Dit is niet wat ik met mijn tijd wil doen. Ik heb een prachtig boek op mijn nachtkastje liggen. Ik leg mijn telefoon weg. Ja, die vrouw, die je daarin wordt. Dat is het goud en de bonus is het afvallen.

Dus laten we gaan kijken naar zo’n contextuele sprong en hoe je die maakt en hoe dit in elkaar steekt. En om je deze les in brokken te geven deel ik hem in het volgende, Ik ga eerst voor je bespreken wat verzadiging is en hoe het werkt. Daarna ga ik een aantal situaties bespreken waarin je vaak niet wilt stoppen met eten. En tot slot geef ik je een aantal gedachten en redenen, nou ja, die reden, de grootste reden heb ik je nu al gegeven. Maar een aantal gedachten die het stoppen met eten als je verzadiging voelt aantrekkelijk voor je kunnen maken. En daarbij houd ik een kort pleidooi voor het voelen van ongemak.

Wat is verzadiging?

In het woordenboek staat volop gevoed, de definitie van verzadiging is volop gevoed. Dus jouw lichaam is gevoed. En hoe werkt dit? Het is fascinerend als je erover leest. Verzadiging wordt doorgegeven aan je via een prikkel naar je hersenen. En je hebt meerdere sensoren in je lichaam zitten die de verzadiging activeren en voor jou waarnemen dat je volop gevoed bent.

De eerste sensor die je hebt, die zit in je maag en die meet de rek op je maag. Dus als je iets eet wat puur uit de natuur komt, zoals appelen. Je gaat appels eten. Je kunt maar zoveel appels eten totdat je maag, zegt: oké, nu staat er spanning op en vanaf dat moment wordt deze sensor actief en stuurt een prikkel naar je hersenen die maakt dat jij je interesse in eten verliest. Je hebt ook een sensor in je maag-darmsysteem zitten die voor jou de macro’s opmeet, de energie van jouw macro’s en dat zijn je vetten, koolhydraten en eiwitten. En ook hier, als je puur natuurlijk voedsel eet, dan werkt deze sensor uitstekend, kan die deze energie voor je opmeten en ook dan een prikkel naar je hersenen sturen die jouw interesse in dit eten doet afnemen. En ik zeg dus dat het hier gaat over puur en onbewerkt eten. Hmm, da’s interessant.

Deze systemen kunnen hun werk niet goed doen als je sterk bewerkt voedsel eet. Het is niet leesbaar voor ze, dus deze sensoren willen jou graag die prikkels sturen, maar dat kunnen ze alleen bij puur en onbewerkt eten. Want zo heeft de natuur ons in elkaar gestoken. Daar is ons DNA opgebouwd. Maar als je knutsel voedsel eet en ik noem maar even iets zoals Engelse drop. Stel, je eet Engelse drop. Daar zit niks natuurlijks aan. Dat bestaat voornamelijk uit suiker. En die suiker is geconcentreerde suiker. En die sensoren kunnen dat niet meten. Daarbij is het volume van Engelse drop vrij beperkt. Dus voordat jouw maag zegt: oh, wacht even, nu staat er spanning op, geeft dat signaal maar door, heb je al heel veel energie binnengekregen. Maar die sensoren kunnen er niet zo veel mee. Dus je maag geeft dat sein, dat je vol zit of verzadigd bent veel te laat in verhouding met de hoeveelheid energie die je binnenkrijgt. En die macro’s kunnen niet gemeten worden, want die zitten niet in die Engelse drop. Dus ook daar kan de sensor jou niet helpen. Met andere woorden het wordt veel gemakkelijker voor je om te voelen dat je verzadigd raakt als je puur en onbewerkt voedsel eet. Dieren hebben deze sensoren ook de sensor in de maag. De sensor in het maag-darmsysteem en ze hebben nog een derde sensor die wij ook hebben. En dat is een sensor die over het hele lichaam zit en de vetopslag meet.

Nu krijgen mensen en hun huisdieren wel overgewicht. Maar dieren in de vrije natuur niet. En hoe komt dat? Omdat dieren in de vrije natuur alleen puur en onbewerkt voedsel eten. Zo fascinerend, staarde maar eens bij stil. Als een vogel te vet wordt om te vliegen, dan kan hij niet meer vluchten. Hij kan niet migreren als de koude periode eraan komt en er weinig voedsel is. Hij kan geen nest bouwen. Hij kan niet overleven.

Dus hoe komt het dat een vogel niet te vet wordt? Vindt een vogel dan nooit een overvloed aan voedsel? Jawel, soms vindt een vogel ook een overvloed aan voedsel. En toch stoppen ze bij tijd met eten. En dat heeft te maken met die eerste twee censoren dus die de rek op de maag meten en de energie die in het maag-darmsysteem komt. Maar, dan nog kan het gebeuren dat de vogel per ongeluk meer eet dan hij nodig heeft. En dat heeft weer een beetje te maken, ook met de energieverbranding en de activiteit van de vogel. En daar is die derde sensor, over het hele lijfje, de back-up voor.

Als er te veel vet opgeslagen wordt, waardoor de vogel mogelijk te vet zou kunnen worden om te vliegen, dan gaat er ook een prikkel naar het brein dat maakt dat de vogel de interesse in voedsel verliest. Dus de dieren in de natuur hebben een prachtig, zuiver werkend systeem, wat zorgt dat ze kunnen overleven. Zo mooi. En mensen en huisdieren hebben dat systeem ook. Alleen het kan zijn werk niet goed doen als we sterk bewerkt voedsel eten. En in het geval van die vetopslag is het zo dat als je basale insuline niveau in je lichaam te hoog is, dan kan de prikkel die over die vetopslag gaat en meet voor jou dat je ruim voldoende vet hebt, je hersenen niet bereiken. Insuline blokkeert dat verzadigingssignaal en dat is het hormoon leptine. Dat wordt in het brein geblokkeerd. Dus alleen al deze kennis, als je je dit realiseert en je mogelijk misschien nog voelt dat je overgewicht ervaart als een persoonlijk falen, als jouw persoonlijke tekortkoming, alleen al door je te realiseren dat je jezelf hiermee kan helpen en dat jouw lichaam wat in de war raakt van dat wat het uitstekend voor je kan doen als het voedsel binnenkrijgt wat het niet kan meten of wat zorgt dat jouw basale insuline niveau te hoog is, dan kun je, hoop ik, al kiezen voor meer compassie voor jezelf.

Nee, er is niks mis met mij. Ik kom niet tekort, ik schiet niet tekort. Mijn lichaam wil mij helpen. Maar het raakt in de war van dat wat ik eet. En hoe ik tot die keuzes kom van wat ik eet, dat is vers twee, maar het is in ieder geval heel fijn om te weten dat ik niet gebroken ben.

Als je in staat bent om moeiteloos naar je lichaam te luisteren en alleen eet om je lichaam van brandstof te voorzien en dan puur en onbewerkt eet, is stoppen met eten als je verzadigd raakt geen enkel probleem. Niemand komt bij mij en zegt: ik kan niet stoppen met het eten van appels. Als ik aan een appel beginnen, ja, dan is het hek van de dam…haha…Er is niemand die dat zegt. En als er iemand een 10 kreeg voor overeten, dan was ik het. Maar ik had echt geen moeite met het stoppen van eten met eten van appels.

En jij natuurlijk ook niet. Als we puur en onbewerkt voedsel eten, dan werkt ons systeem moeiteloos. Maar goed, dat neemt niet weg dat als we overeten we juist verlangen naar dat eten wat wel bewerkt is.

Maar het is wel goed om te zien dat het zo dus in elkaar steekt, in de natuur en ook in jouw lichaam en dat je niet gebroken bent.

Hoe voelt verzadiging? Verzadiging voelt in je lichaam als een subtiele klik en gaat als je erop gaat letten gepaard met een lichte zucht. Die zucht komt alleen als er daarvoor sprake was van honger, van stevige trek.

Denk maar even terug aan de tijd dat je op de basisschool zat en een hele intensieve gymles had waarbij je enorm aan het rennen was. En als het zonnetje dan ook nog had geschenen op het op het dak van het gymlokaal, dan was het echt heet en had je allemaal dorst. En onze gymleraar die liet ons dan soms even naar de kleedkamer gaan om te drinken. En dan verdrong je je allemaal zo voor die kraantjes: nu ik, nu ik, ik eerst en dan ging je echte dorstlessen. En als je grote dorst hebt, dan voel je als je klaar bent met je dorstlessen, komt er ook een respons uit je lichaam en die klinkt dan als: ah man wat had ik een dorst. Dus die zucht, dat is dat moment waarop je voelt mijn dorst is gelest. Wat was dit lekker. Wat deed me dit goed! Dat is het in de kern. Wat deed me dit goed, dat gevoel, dat heb je alleen als je ook daadwerkelijk dorst had. En bij honger voel je eerst een stevige trek, smaakt je eten je gewoon ontzettend lekker. En tegen de tijd dat je verzadigd raakt, dan komt er een zuchtje wat laat merken: oh, wat deed me dit goed. En als het gaat om je concentratie en aandacht voor je eten, dan zul je ook merken dat tegen de tijd dat je verzadigd raakt, die aandacht iets begint te verslappen. Daar waar je eerst met meer concentratie en toewijding aan het eten was, misschien ook iets meer tempo, begin je wat te vertragen, verslapte je aandacht enigszins en komt er dat dat lichte zuchtje van: zucht, zo, dit was lekker zeg.

Het is de overgang van genieten van wat je eet naar voldoening.

Verzadiging is dus een lichamelijke sensatie, maar het heeft ook een overlap met voldoening. En deze twee liggen in elkaars verlengde, maar gaan niet altijd samen op. Als je honger hebt en vier paranoten eet, dat zijn die dikke noten die een beetje de vorm hebben van een banaantje. Als je 4 paranoten en daar zitten heel veel calorieën in, heel veel energie. Dan kan je lichaam meten dat je voldoende energie binnenkrijgt. Want paranoten, zeker als je als het rauwe noten zijn, die kunnen die sensoren in je lichaam uitstekend meten en dus zal je hongerprikkel verdwijnen. Maar het eten van vier noten duurt natuurlijk maar heel erg kort. En als het op kauwen aankomt, geven ze hierdoor weinig voldoening. Dit is interessant hè? Dus lichamelijk, op energetisch niveau raakt je lichaam weliswaar verzadigd, maar als je wilde eten ook om te ontspannen en voor het plezier van eten, dan zal je zien dat je die niet uit die vier paranoten haalt. Die 4 paranoten zullen alleen die honger prikkelt bij je wegnemen.

Dus om te zorgen dat jouw verzadiging en voldoening samen opgaan als dat is waar je naar verlangt heb je bewustzijn nodig. Aandacht voor de sensaties in je lichaam, maar ook aandacht voor de redenen waarom je eet en de gedachten en de gevoelens die je daarbij hebt.

Dus laten we nu gaan kijken naar een aantal van die redenen waarom je vaak wilt eten en dan niet wilt stoppen met eten en wat je daarmee kan doen. Wat ik net aangaf, in de eerste plaats wil je vaak blijven eten gewoon omdat het lekker is. Het is fijn om te doen. De smaak is fijn en de activiteit is fijn. En het simpele idee van langer kunnen genieten van iets wat je fijn vindt om te doen is hier natuurlijk de open deur en wat ik net aangaf, het argument wat ik daar tegenover kan zetten is dat als je die contextuele sprong maakt en je weet te verbinden met dat wat voor jou op een dieperliggend niveau aantrekkelijker is, namelijk die relatie met jezelf en je kunnen verbinden met dat waar je naar verlangt. En dat wat waardevol is voor jou meer waardevoller dan iets blijven doen, gewoon omdat het lekker is of fijn is. Ja, dat slijpt die relatie met jou. En dat is hier de kunst en de vaardigheid die je wilt bemeesteren en ontwikkelen in jezelf.

Een andere reden om te willen blijven eten is als dat wat je eet, als je dat eigenlijk van jezelf niet hebben mag en wat je dan geneigd bent te doen, is gewoon pakken wat je pakken kan, als een dief in de nacht. Want die volgende kans, die komt er niet. Eigenlijk is wat je nu aan het doen bent iets wat je helemaal niet mag. En op dat moment neem je ook voor dat je het niet meer gaat doen. Ja, en als je het niet meer gaat doen, dan is dit dus je enige kans. En omdat je toch al iets aan het doen bent wat je eigenlijk van jezelf niet mag. Jee hebt die bon toch al te pakken. Als je ergens staat waar je niet mag parkeren en je hebt toch die bon al ja dan kan je nog net zo goed die paar winkels in want die bon heb je al, dus betalen voor het parkeren heeft nu geen zin meer. Die bon heb je al te pakken. Nou hier ben jij iets aan het eten wat je eigenlijk van jezelf niet mag. Je neemt jezelf dat kwalijk. De kritiek heb je al gekregen, die bon heb je al.…haha…dus laat die auto maar staan. Dus eet je door. En ja, je hebt de kritiek toch al te pakken. Nou, dan kun je maar beter blijven genieten, want er komt ook geen volgende keer.

De oplossing hier is om te legitimeren wat je eet. Je bent een volwassen vrouw. Je hebt besloten om dit te eten, dus legitimeer het dan. En door het te legitimeren en het echt te mogen hebben van jezelf, zal je veel eerder kunnen voelen dat de smaak ervan af is. Dat het zo fijn niet meer is.

Een andere reden is dat je iets aan het eten bent wat je van jezelf eten moet. Dit is compleet het tegenovergestelde. Als wat je eet niet aansluit bij je behoeften, dan blijf je op een voldoening wachten die gewoon niet gaat komen. Als je eigenlijk naar een stevige maaltijdsoep verlangt waarvan de sambal je maag lekker verwarmt maar je mag van jezelf alleen maar droge crackers eten met Hüttenkäse, dan blijf je die crackers pakken omdat je op een gevoel zit te wachten wat gewoon niet komt. Leren aansluiten bij je ware verlangen helpt je om voldoening en verzadiging hier bij elkaar te krijgen en dan zal je merken dat je wel klaar bent met eten. Wel die zucht voelt van: ah, dit deed me goed.

Een andere reden is eten omdat je gestrest bent en via voedsel je stress verwerkt. En dit zie ik heel veel bij cliënten die bij mij binnenkomen. Ze hebben een patroon van eten om stress te verwerken. Proeven, kauwen en slikken ontspant. Je brein maakt stofjes aan om jou te belonen voor het feit dat je eet. Want eten helpt je overleven.

En dus als je erg gespannen bent en gestrest bent komen die stofjes vrij en voel je naarmate je aan het eten bent er lekker aan het kauwen bent dat er een ontspanning in je opkomt. Ik heb dit vaak genoeg ook bij mezelf kunnen merken. En het lastige hiervan is, is dat de hoeveelheid tijd die je nodig hebt om deze ontspanning voor jezelf te creëren vaak helemaal niet in de pas loopt met de verzadiging in je lichaam. En dat betekent dat je dus meer eet dan jouw lichaam nodig heeft. Maar ja, jij eet nog door omdat je bezig bent om je stress af te laten vloeien. En bij hele extreme stress kan je soms helemaal geen verzadiging opmerken. Dan voel je als het ware bodemloos en kan je gewoon blijven eten. En wat je hier natuurlijk wilt leren is hoe je stress op een andere manier laat afvloeien. En ik beloof je dat als je dat gaat ontdekken en je daarin gaat bekwamen en leert om jouw lichaam te ontstressen. En de ene keer zal dat zijn via meditatie en de andere keer juist door bijvoorbeeld te dansen of te rennen of met je hond te spelen. Dan zal je merken dat dat veel beter voelt dan dat uitchecken. En als een robot gaan proeven, kauwen en slikken. Even los van dat aankomen, je lichaam vindt het veel fijner om op die andere manieren van die stresshormonen af te komen.

Blijven eten om wat daarna komt uit te stellen. Dit heb ik ook heel veel gedaan. Als je eten gebruikt om een pauze te legitimeren en je daarna iets moet gaan doen waar je helemaal geen zin in hebt, waar je weerstand bij voelt, dan is dat eten de plek die je opzoekt om nog even niet aan die vervelende klus te hoeven beginnen. En hierin hou je jezelf natuurlijk voor de gek. Je hoeft niet te eten om een pauze te legitimeren. Je mag ook zeggen ik doe nu nog even helemaal niets. Maar hoe doe je even helemaal niets als die vervelende taakje boven het hoofd hangt? Ik ervoer voor mijn huiswerk op de middelbare school echt altijd als dat zwaard van Damocles wat boven mijn hoofd hing. Ik was net de hele dag al op school geweest. Ik was nu eindelijk thuis. Ik vond het heerlijk om alleen te zijn, om die stilte te voelen, die ruimte te voelen. Maar dat zwaard van Damocles hing boven mijn hoofd. Vanmiddag drie vakken leren, morgen proefwerk of overhoring. Ik heb geen zin. En dan ging ik eerst eten om mezelf te belonen. Ter compensatie van die vervelende klus die op mij aan het wachten was.

Ik ben nog heel lang in mijn leven blijven doen voordat ik leerde hoe ik mij kon verhouden tot iets wat ik zelf tot een zwaard van Damocles creëerde. Ik maakte dat er zelf van. Ik kan ook besluiten om die vervelende klus anders, mentaal anders voor mezelf te kaderen, zodat hij niet voelt als dat zwaard van Damocles en ik in het hier en nu mezelf oprecht een pauze kan geven waarin ik niet het gevoel heb dat ik aan het spijbelen ben en aan het uitstellen ben. Nee, ik ben in het hier en nu aan het genieten van de stilte en de ruimte en ik kijk naar de omgeving. En ik ben in het moment en ik heb geen last van de gedachte; je moet, je moet, je moet. Dat is mentaal management.

Nou, dan is er dat eten om te genieten van je gezelschap. Dat is de situatie die ik net omschreef van dat eten van die tapas met je vriendinnen. En zij zijn lekker aan het pakken en jij bent lekker aan het pakken. En jullie genieten van de verhalen die je aan het uitwisselen bent en je geniet van het eten. En je hoort hun zeggen: oh die die dolma’s, die zijn lekker. Ja, goed klaargemaakt. En dat hyped je helemaal. Dat maakt je zo hot op dat eten. En je denkt dat je meer aan het genieten bent door door te gaan met die activiteit.

En ik weet dat er iets beters voor je te halen valt in dat moment. En dat is de kunst van in verbinding zijn met die vriendinnen met dat moment en tegelijkertijd, daarnaast, parallel daaraan, een connectie met jezelf te hebben waarin je dit moment kan overstijgen. Je verbinden met jouw gevoel van lichamelijke verzadiging en in staat zijn om je te realiseren dat je niet hoeft te blijven eten om te kunnen blijven genieten.

En daar de dialoog met jezelf over aan kunnen gaan als je primitieve brein gewoon als een Duracell konijntje door wil gaan met eten. Dat is zoiets moois. Die connectie met jezelf hebben in dat moment. De dialoog daarover kunnen voeren met jezelf in dat moment en tegelijkertijd in verbinding blijven met die vriendinnen. Je maakt daar ook weer die contextuele sprong met dat wat jij voor jezelf wil creëren. Hoe integer jij met je lichaam om wilt gaan en de signalen die het je geeft wilt respecteren. En hoeveel je daarin houdt van jezelf, hoe je jezelf daarom waardeert.

Na dan is er nog eten, omdat je je op dat moment in het gezelschap waarin je verkeert, dat is weer even helemaal het tegenovergestelde je niet veilig voelt, je niet verbonden voelt, je niet ontspannen voelt. Soms verkeren we in een gezelschap met mensen die familie zijn of die aangetrouwd zijn, maar mensen zijn die je niet zelf zou uitkiezen, of het zijn collega’s, of het is die leidinggevenden met wie je niet goed klikt of op wie je een goede indruk wilt maken. En dat maakt dat je in een rolletje stapt en niet ontspannen bent, niet jezelf bent. En daarin zoek je dan vaak onbewust een veiligheid in eten. En opnieuw heeft dat te maken met het feit dat er dopamine vrijkomt als je eten om jou te belonen voor het feit dat je eet omdat je dat helpt overleven. En dus zoek je op die manier toch naar een sensatie van veiligheid. Kauwen kalmeert je.

Dus jij zit strak in pak in het rolletje wat je speelt, of je voelt je opgelaten of gespannen, of je bent bang dat er een conflict gaat ontstaan. En dat eten, dat is die veilige plek die je opzoekt, die jou wat houvast geeft daarin.

En natuurlijk wil je hierin gaan leren. Zeker als het gaat om familie, om dit te kunnen dragen in jezelf. Want als je niet van plan bent om deze mensen uit je leven te bannen, maar ervoor kiest om ze in je leven te hebben en te houden, dan wil je in staat zijn om alles wat je voelt in hun nabijheid te kunnen dragen en daar je weg in te vinden. En dat kun je doen door anders naar deze mensen te gaan kijken, zodat je ook anders gaat voelen. Maar daar waar je dat nog niet lukt, jij dat ongemak in jezelf kan opvangen en niet hoeft te compenseren met eten.

En dan is er bijvoorbeeld nog eten om niets te verspillen. En ik denk dat je hier echt mag kijken naar jouw definitie van verspilling. Een paar generaties terug heeft jouw familie de hongerwinter meegemaakt. En daar heb je misschien een erfenis van meegekregen. Het idee dat eten altijd op moet, want anders is het verspilling. En er zijn delen in de wereld waar mensen honger hebben. En dus is hier het appel wat er op je wordt gedaan. Luister niet naar de signalen van je lichaam, maar verbind je met het mentale concept van verspilling. En dat is dat je eten moet respecteren en het helemaal op moet eten omdat je anders geen respect hebt voor het voedsel en voor degenen die dat voor jou heeft bereid en wat het waard is.

Op het moment dat je jouw definitie van verspilling gaat heroverwegen, kun je het volgende eens tegen het licht houden?

Overbelasting, met iets wat je lichaam niet gebruiken kan, kun je ook als verspilling zien. Verspilling van de energie die het je lichaam kost om het overschot te verwerken aan voedsel waar het niet om heeft gevraagd.

Denk daar eens over na.

Overbelasting met iets wat je lichaam niet kan gebruiken, kun je ook als verspilling zien. Verspilling van de energie die het je lichaam kost om het overschot te verwerken waar het niet om heeft gevraagd.

Een paar jaar geleden gaf ik een retreat voor Etenslessen. En ik had een heleboel bakjes meegebracht. Tupperware bakjes en voor de eerste maaltijd nam ik de deelneemsters mee in een visualisatie die ging over het waarnemen van verzadiging en het idee dat het eten wat op dat moment nog op je bord ligt en je niet wordt afgenomen niet verdwijnt, niet wordt verspild of weggegooid, maar dat je het kunt bewaren voor een later moment, voor als je weer honger hebt. En dat gebeurde ook en dat hele weekend werden er bakjes gevuld en opgeborgen en de koelkast stond continu vol met kliekjes, met bewaard eten. En ik weet zeker dat als ik die visualisatie niet had gedaan en die bakjes niet had meegebracht, dat vrijwel niemand eten had bewaard. Dus het helpt ook om jezelf eraan te herinneren dat dit een optie voor je is en dat je eten niet hoeft weg te gooien om het toch op dat moment niet te blijven eten. Ook al zijn het maar een paar hapjes. Want die paar hapjes, die gaan weer over die relatie met jezelf. Dus het gaat niet om de hoeveelheid eten die je daar laat liggen, het gaat om de betekenis daarvan.

En als laatste voorbeeld geef ik hier nog: blijven eten, omdat je het eigenlijk gewoon heel erg graag zat wil worden en er zo ziek van worden dat je hoopt dat je dat het momentum geeft om te stoppen met overeten en in de toekomst niet meer te overeten. En ik heb dit in het verleden ook gedaan. Ik dacht: echt, oké, ik ga mezelf nu zo het schompes eten dat ik het echt echt echt helemaal zat ben en er helemaal klaar bij ben en dit niet meer doe.

Maar als ik de volgende dag de keuken inkwam en mijn primitiever brein daar de restjes zag liggen. Dan zei het gewoon opnieuw: he, kijk. Goed idee! Ik dacht echt: wat?! Ik voel me zo vol. Ik voel me zo vies. En toch ga ik opnieuw aan van het idee dat ik daar nog weer wat gevonden heb en wil ik het liefst niet weggooien. Ach, wat een teleurstelling Dus, die strategie werkt niet. Forget about it! En dat komt gewoon omdat deze memo niet aankomt in je primitieve brein.

Dus ik heb nu een aantal redenen opgesomd waarom we graag willen blijven eten als je lichaam al aangeeft dat het verzadigd is.

Waarom zou je nou toch stoppen?

Er is die contextuele sprong die gaat over je weten te verbinden met iets wat voor jou groter is en waardevoller is. Wat gaat over dat waar je in werkelijkheid naar verlangt als je denkt aan jouw ideale lichaam, aan dat slanke lichaam, aan de vrouw die jij wilt zijn. Zij heeft deze relatie met zichzelf. Is dat niet een mooie eyeopener?

Zij heeft deze integere relatie met haar lichaam. Zij is geïnteresseerd in wat haar lichaam haar vertelt. Ze luistert daarnaar en het is voor haar van waarde en ze denkt op dat moment niet aan slank zijn. Zij denkt op dat moment aan wie zij wil zijn in de relatie met haar zelf. Zij denkt op dat moment aan wat ze voor zichzelf wil creëren. En zij wil overstijgen, zij wil de situatie waarin ze zich op dat moment bevindt overstijgen en zich verbonden voelen met wat ze waardevol vindt en wie ze wil zijn.

En waar gaat dat over? Dat gaat voor haar niet alleen maar over slank zijn. Dat gaat dus ook over luisteren naar het lichaam wat zij als kostbaar ervaart. En als haar lichaam tegen haar praat dan wil ze daarnaar luisteren. En ze bedenkt hoe ze zich wil voelen als ze klaar is met eten en van tafel gaat. Want dat is dichtbij. Dat duurt niet lang meer, dat is iets wat dichtbij is voor haar. En hoe wil ze zich dan voelen? Niet slaperig en vol en met een pijnlijke maag. Ze wil zich nog goed kunnen concentreren. Ze wil zich nog energiek voelen. Dat is wie ze wil zijn en daar is ze mee verbonden. En dat is wat jij dus ook voor jezelf wil creëren.

Ik geef je een aantal gedachten die dat stoppen met eten aantrekkelijk voor je kunnen maken:

Ik wil goed voor mezelf zorgen. Ik wil me goed voelen. Ik wil me na deze maaltijd energiek voelen. Ik wil de signalen van mijn lichaam respecteren. Ik wil weten wat er aan de andere kant van eten-tot-het-op-is, te ontdekken valt. Ik wil ontdekken hoe een geweldige relatie met eten voelt. En ik realiseer me dat hoe eerder ik stop, des te eerder ik weer honger heb en dus opnieuw kan eten. Als ik nu blijf eten, is de lekkerste smaak er al af. En is alles wat ik nu nog eet minder van smaak. Om na verloop van tijd neemt de intensiteit van de smaakbeleving af. Maar als ik nu stop, heb ik eerder weer honger en smaakt alles weer net zo lekker als aan het begin van deze maaltijd. Dus als ik het liefste wil dat mijn eten geweldig lekker smaakt, is nu stoppen, de manier waarmee ik dat bereik. Als ik wil dat mijn eten altijd geweldig smaakt, is nu stoppen, se manier waarmee ik dat voor elkaar krijg. Ik wil niet eten uit de voernijd. Er is altijd genoeg en meer. Ik kan dit bewaren en nu laten liggen. Zelfs als dat een enkele hap is. Die hap is voor mij veelzeggend.

Die hap zegt iets over de manier waarop ik met mezelf en mijn lichaam omgaat. Die hap, die doet ertoe. En als ik nu stop met eten, betekent dat niet dat ik mij onmiddellijk nuttig moet gaan maken. Ik mag hier blijven zitten en genieten van het moment. Ik hoef niet te eten om een pauze te legitimeren. En als ik nu stop met eten, ga ik het ongemak van stoppen voelen. En dat is oké! Mijn primitieve brein gaat zeggen: ga nog even door. En het feit dat ik dat niet doe, dat voelt ongemakkelijk in mijn lichaam. Maar dat is oké. Het betekent niet dat ik daarmee de fijne ervaring van deze maaltijd tenietdoe. Ik kan dat ongemak dragen.

En ik verwelkom dat wat er nu is en dat is de afwezigheid van honger en de ervaring van verzadiging. En als die overgang mij onrustig maakt, dan wil ik die onrust leren kennen, want die onrust wordt door een gedachte veroorzaakt. En ik kan deze gedachten gemakkelijker vinden als ik nu niet meer eet. Als ik wel blijf eten, gaan mijn gedachten straks over het feit dat ik bleef eten terwijl ik al verzadigd was. En dat is alleen maar afleiding van de ontdekking die op mij wacht. Het is ruis op de lijn. Ongemak maakt onderdeel uit van mijn menselijke ervaring.

En als ik nu gewoon op de automatische piloot blijf eten tot het op is, vind ik het gemakkelijker om de teleurstelling van het einde van mijn maaltijd te dragen en te accepteren, want het is tenslotte op.

Dus het is niet anders. Maar ze zien dat er nog meer ligt en dan toch besluiten om niet meer te eten. Dat is mentaal meesterschap. Dat is volwassenheid. Dat is rijping. Dat is die impulsaankoop die ik niet doe. Dat is nee zeggen, terwijl ik weet dat ik daarmee mogelijk een discussie riskeer, terwijl ik die het liefst zou willen vermijden. Dat is het scrollen op mijn telefoon, wat ik niet doe omdat ik zie dat het niet van toegevoegde waarde in mijn leven is.

Ik geloof dat stoppen met eten als je verzadigd bent, een oefening is in autoriteit, zelfleiderschap en onafhankelijkheid die het eten overstijgt. Je laat aan jezelf zien dat je alleen kan staan in beslissingen die je neemt, ook als de mensen om je heen nog door eten. Je laat aan jezelf zien dat je een vrouw bent, die ongemak niet uit de weg gaat en daar de waarde van kan inzien. En je verkiest de relatie met jezelf en je lichaam boven het toegeven aan automatisme en comfort. En dat lieverds, vind ik echt woest, aantrekkelijk en sexy.

Denk je hierover na.

Als je de komende maand wat extra training wilt, ik geef een aantal gratis trainingen aan de mensen die op mijn lijst staan. Als je daarbij wilt zijn, maar nog niet op mijn lijst staat, meld je dan daarvoor aan. Ga even naar Etenslessen.com. Download daar mijn gratis ebook over afvallen zonder dieet. Dat ebook is super waardevol. Staan hele mooie inzichten in, dus het is het lezen waard. Maar het helpt je ook omdat je dan automatisch op mijn e-maillijst komt en dan uitgenodigd wordt voor die gratis training. Ja, zeker nu met de feestdagen wil ik je daarin wat ondersteuning bieden en ik ben een geweldig mooie training voor je aan het maken.

Dus kom erbij bij, meld je aan voor mijn lijst en dan ontvang je die uitnodiging. Ik wens je een heerlijke week en ik ben er volgende week weer tot dan. Bye!