Afl. 247 Waarom ik geen challenge geef

Ben je dol op een challenge? Het is een veelgebruikte manier om je te laten kennismaken met een online aanbod. Je voelt de opwinding van iets nieuws en gaat de uitdaging aan. Dit is precies waarom ik geen challenge geef als het om gedragsverandering rond eten gaat. Voor mij zijn challenges een ‘harde nee’. Een challenge is heerlijk om naar te kijken in een film en op het sportveld, omdat het opwinding is voor de korte termijn.

Maar die opwinding komt daarna ook weer naar beneden en creëert een pijnlijk contrast zodra je overeet. Nu is opwinding is iets anders dan plezier en daar kan je niet genoeg van beleven in het veranderen van je relatie met eten!

In deze les ‘Waarom ik geen challenge geef’ geef ik een aantal waardevolle inzichten die het verschil tussen die twee duidelijk maken en blijvend gewichtsverlies gemakkelijker.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom je graag deelneemt aan een challenge
• Het effect van opwinding rond gewichtsverlies
• Hoe je blijvend gewichtsverlies gemakkelijker maakt.

---

 

Transcript Afl. 247 Waarom ik geen challenge geef

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 247. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet. En een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het? Waarom geef je geen challenge? Die vraag is mij eerder ooit een keer gesteld door een coach. En dat is omdat ze andere coaches adviseert om een challenge te geven, zodat mensen kunnen kennismaken met je aanpak, met je aanbod en jouw manier van werken. Ik voel vandaag de dag nog steeds wat ik toen ook voelde. En dat is een harde nee. Nee, nee, nee. Ik geef geen challenge. Absoluut niet.

En omdat het laatst ook een keer het onderwerp van gesprek was, dacht ik… Hey, Misschien is dit interessant voor jou om het eens over te hebben als jij iemand bent die aangaat van het idee van een challenge en het leuk zou vinden als ik een challenge organiseer en dat ga ik dus niet doen.

Maar ik heb hele goede redenen waarom ik dat niet doe.

En die ga ik hier eens aan je voorleggen, zodat je daarover kan nadenken en je voordeel mee doen. Ik heb mij in de jaren dat ik nog gewicht probeerde te verliezen op wilskracht helemaal kapot gechallenged. Elk dieet, elk zelfhulpboek, elke keer als ik weer iets in handen had waarvan ik dan dacht, zou dit het misschien zijn? Is dit het dan? Dan voelde ik een challenge. Dan voelde ik de uitdaging. En dat is wat een challenge betekent, een uitdaging. De uitdaging om er weer mijn tanden in te zetten, mijn schouders onder te zetten en mezelf te vertellen. En dit keer gaat het me lukken. Want dat is tenslotte waar een challenge over gaat.

Een uitdaging die je aangaat. En een uitdaging wordt een uitdaging door de gevoelens die het in je activeert. De opwinding die het in je activeert. Als je een uitdaging maar vaak genoeg aangaat met een flinke hype, veel opwinding, waarin je jezelf helemaal aanzwengelt in enthousiasme, omdat je denkt dat je daarmee een vliegwiel aan de gang krijgt, momentum creëert, wat als dat maar goed genoeg voelt, enthousiast genoeg voelt, geïnspireerd genoeg voelt, je die hele weg daarmee kan afleggen naar je succes.

En zo werkt blijvend gewichtsverlies niet. Tijdelijk gewichtsverlies wel.

Tijdelijk gewichtsverlies kun je aanzwengelen in jezelf. Jezelf hypen, opwinden en dan zeggen, hou dit gevoel vast. Hou deze opwinding vast.

Blijf hem iedere keer in jezelf activeren door te denken aan de leuke kleding die je dan gaat dragen. Aan hoe je je zal voelen in die kleding. In de dingen die je gaat doen als je dan eenmaal dat ideale lijf hebt. En iedere keer activeer je opnieuw die fantasieën, die gedachten. Kijk je misschien ook online naar kleding die je dan gaat kopen om weer die opwinding in jezelf aan te zetten. Het is geen duurzame energie. Je kan dit niet volhouden. En als je maar vaak genoeg het contrast creëert tussen jezelf helemaal lekker hebben gemaakt, dagenlang, wekenlang, met het perspectief op die nieuwe jij, om daarna je eigen falen tegen te komen, dan is het contrast zo groot, dat je diep teleurgesteld raakt in jezelf.

Want hé, je hebt toch gevoeld hoe graag je dit wilde? Je hebt toch aangezet in jezelf hoe graag je dit wil, hoe intens je verlangen hiernaar is? Het contrast vandaan op je snuffert gaan, is zo groot dat het ontzettend pijn doet en je niet van jezelf begrijpt hoe je dit hebt kunnen gebeuren.

Ik werd, na een lange reeks van challenges waarin ik iedere keer weer op deze manier mijn gedragsverandering benaderde, uiteindelijk depressief en suïcidaal. Het heeft me echt bijna mijn leven gekost. Allemaal door deze aanpak.

Dus die harde nee komt echt uit mijn eigen ervaring vandaan. De challenge, de gedachte, gaat het je lukken? Ga je de uitdaging aan? Die veronderstelt dat opwinding en de spanning van de opwinding, de spanning van de uitdaging behulpzaam is. Maar is dat ook zo als het gaat om het veranderen van primair gedrag? Oftewel, eten. Ik zeg, opwinding en een uitdaging, de opwinding van een uitdaging, is geweldig in een film.

In een film is het fantastisch. Die bijna onmogelijke bankroof. Gaat het ze lukken? Of gaat het ze lukken om die juwelen te stelen? Of dat beroemde schilderij te stelen? Die challenge is heerlijk om naar te kijken. Ja, in de bioscoop of thuis op de bank. Die onmogelijke liefde tussen twee mensen die op alle mogelijke manieren worden tegengehouden om elkaar te vinden door omstandigheden, door de tijd, misschien moeten ze tijd reizen. Die onmogelijke liefde en dan de uitdaging, de opwinding voor jou als kijker. Gaat het ze lukken om elkaar toch nog te vinden? Heerlijk. Het onmogelijke gevecht.

Van David tegen Goliath. Outnumbered zijn. Al die Marvel films. Het goed tegen het kwaad. Waarin het er zo lang uitziet in de film dat het kwaad het gaat winnen.

Daar is opwinding fantastisch, voor anderhalf uur.

Anderhalf uur challenge, heerlijk, perfect, omdat het om een korte periode gaat. Opwinding en een challenge is ook fantastisch in sport.

In een balspel. Gaat het het team lukken? Gaan ze het winnen? Ze zijn de underdog in het toernooi. Vechten ze terug? Dat tennisspel, die achterstand. Oeh, nog één game. Gaat het ze lukken? Komen ze terug? Vechten ze terug? Die opwinding is ook heerlijk, als je daarnaar kijkt of als je hem zelf beleeft. Leuk voor in de film en leuk voor sport. Dan zeg ik ja tegen een challenge.

Een challenge is niet wenselijk, de opwinding van een uitdaging is niet wenselijk in het leven van alledag, waarin je relatie misschien door een dip gaat, de wasmachine ermee ophoudt, of jij tegen jouw time management aanloopt omdat je last hebt van perfectionisme en people pleasen.

Twee ingrediënten die het vaak lastig maken om jezelf op de eerste plaats te zetten en je dan nog steeds een goede professional te noemen.

Ik noem nu maar een paar huistuin- en keukenvoorbeelden die heel veel voorkomen. De reden waarom je overeet los je niet op door eerst opwinding te creëren in dat leven van alledag en te zeggen hé, voel je hem? Hier gaat het je lukken, hier gaat het naar toe. En dit gaat zo fantastisch voelen, dat die kapotte wasmachine en die dip in je huwelijk en dat perfectionisme en dat people pleasen en nooit het gevoel hebben dat je echt controle krijgt over je agenda. Dat gaat allemaal heerlijk voelen als dit ene ding je nou maar lukt. Dus bijt je daarin vast, ga de uitdaging aan, enthousiasmeer jezelf, laat je enthousiasmeren en hou het vast. Want aan het eind van deze challenge heb je een momentum gecreëerd en daar gaan we op doorbouwen. Nee, Nee.

Het is niet wat je daar nodig hebt. Het is niet wat voor je gaat werken. En het voelt niet goed, omdat je juist van die grote hoogte in dat diepe dal zakt op het moment dat die wasmachine kapot gaat en jij die challenge verliest. Maar hoe komt het nou, dat je zo aan kan gaan van het idee van een challenge? En dat je zegt, oeh ja, warm me op, maak me lekker, wind me op, maak me blij met het idee van een challenge, waarin alles anders wordt, beter wordt en ik inspiratie voel. Wanneer sta je daar zo open voor?

Ik denk dat het antwoord is als jij zelf geen idee hebt hoe je de weg terugvindt naar je motivatie en denkt dat je die aan mij kan uitbesteden en dat dat de rol is die ik voor je vervul.

En wat ik voor je wil, wat ik veel interessanter voor je vind, veel waardevoller voor je vind, is dat ik jou niet enthousiasmeer, maar die weg die jij bent kwijtgeraakt naar je motivatie, als ik je kan laten zien en kan leren met welke stappen je die terugvindt. Het is weer datzelfde principe van geef een man een vis en dan heeft hij eten voor een dag, of geef hem een hengel, leer hem vissen en hij heeft vis voor het leven. Als jij geen idee hebt hoe je de weg terugvindt naar je motivatie, wil ik jou veel liever laten zien hoe je die terugvindt, waarmee je die terugvindt, met welke drie stappen je dat doet.

En niet alleen als we met elkaar samenwerken aan het begin daarvan, maar omdat je die vaardigheid de rest van je leven nodig gaat hebben. Overeten is de weg uit overeten. Overeten is iets wat je opruimt en je relatie met eten zal nooit perfect worden. Dus dit is een van de belangrijkste vaardigheden die je leert, je eigen motivatie toegankelijk kunnen maken en de drie stappen leren waarmee je een ervaring van falen te boven komt. Want dat is de plek waar motivatieverlies ontstaat. Dus dat gebrek aan motivatie waar je last van hebt, komt door een eerdere ervaring van falen. Je hebt een pijnlijke ervaring van weten wat goed voor je is, maar het niet doen. En daarin verlies je je motivatie.

Dit wil je oplossen. En niet alleen voor nu.

En je wil er ook geen sausje, geen glitters overheen van een challenge die je opwinde en hype en daar overheen tillen en je dan vervolgens vraagt om die energie vast te houden. Wat je nodig hebt, is leren hoe je de weg terugvindt naar je motivatie en de drie stappen gaan begrijpen waarmee je een ervaring van falen te boven komt. En dan heb je nooit meer een challenge nodig. Juist zonder hype, zonder opwinding, heb je minder last van falen. Juist zonder hype, juist zonder opwinding, heb je minder last van falen. Minder last van grote hoogte en diepe dalen in dat proces van gedragsverandering, in dat creëren van blijvend gewichtsverlies.

Je hebt geen entertainment nodig. Wel plezier als je met me samenwerkt, zeker als je vanmorgen bij mijn workshop was, over dit onderwerp, over falen, heb je gevoeld hoeveel plezier we met elkaar hebben en hoe we falen lichter maken en hoe we die weg naar je motivatie toegankelijk maken, zodat je precies een volgende keer dat je het weer tegenkomt weet hoe je jezelf kan helpen.

En daarin hebben we knetter veel plezier gehad met elkaar. Maar je hebt geen entertainment nodig.

Dat is iets anders. En we doen het in mijn programma juist met die dinsdagmiddag versie van jou, rond een uur of vier, als je niet afkreeg wat je van plan was. Die versie van jou zit helemaal niet te wachten op een challenge, maar op een slimme aanpak voor gedragsverandering waarbij grote hoogte en diepe dalen worden vermeden. Jouw kleding ongemerkt losser zit, terwijl je gemakkelijk terugveert uit de momenten waarop het met eten nog niet gaat zoals je wilt.

Kom op mijn wachtlijst en dan zal dit de challenge zijn.

Als er een challenge zou zijn is dit de wachtlijst. Is dit de wachtlijst challenge.

Kom op mijn wachtlijst als jij niet zit te wachten op een race, maar op een cruise. Ik ben er volgende week weer. Tot dan.