Afl. 160 Wat je (werkelijk) wilt en hoe je het krijgt

Overeten is de rook maar niet het vuur. Het is een symptoom van iets anders. Om slank te worden en blijven wil je natuurlijk het vuur doven: de oorzaak van je verlangen naar overeten. Waar gaat dat verlangen over? Ik bespreek het in deze les, waarin je ontdekt wat je werkelijk wilt en hoe je het krijgt.

Deze les schijnt het licht op de laag die je niet kan zien zolang je alleen naar de weegschaal en eten kijkt. Ik begrijp dat je dit doet, het is precies zoals de dieetindustrie je heeft geleerd, dat afvallen werkt, maar je kan op deze manier het vuur niet doven.

Vandaag neem ik je mee naar het vuur. De laag onder de rook van je symptoom. Ik laat je zien wat je werkelijk wilt en hoe je het krijgt.

---

Wat je ontdekt: 

• Waarom je overeet
• Waar je werkelijk naar verlangt en hoe je dit krijgt.

---

 

Transcript Afl. 160

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Etenslessen is open voor deelname. Op 16 november gaan we van start. Jouw fijne relatie met eten creëren en alle redenen waarom je overeet oplossen. Zodat je behoefte daarnaar steeds verder afneemt en je gewicht verliest van binnenuit. En dat is de enige manier die gewichtsverlies blijvend kan maken, waarbij je niet continu bezig bent om iets vol te houden. En wat ik in deze aflevering met je wil bespreken gaat over de manier waarop je dit realiseert.

Overeten is de rook, maar niet het vuur. 

En het is heel verleidelijk om je te concentreren op de rook. En daarmee alleen de focus te leggen op je gedragsverandering. Dat overeten wat je doet, wat je eruit wil krijgen. Vragen die daarop lijken, en ik geef je deze les om aan je te laten zien wat de laag is die er allemaal onder zit. De laag die je bij het vuur brengt. Zolang je je concentreert op de rook, stel je vragen zoals: hoe verander ik een gewoonte? Hoe stop ik op tijd met eten als ik weet dat ik genoeg heb gehad, maar voel dat ik nog een tweede keer wil opscheppen. 

Hoe stop ik met dat eten wat ik doe zodra ik thuis kom uit mijn werk en weet dat ik eigenlijk geen honger heb op dat moment? Hoe stop ik met het snoepen wat ik doe bij mij op de afdeling waar zo’n snoeppot staat? Dus hoe verander ik een gewoonte, is een vraag die gaat over het bestrijden van de rook. Hoe volg ik mijn Hongerbalans als ik een gezin heb met jonge kinderen en vind dat ik het goede voorbeeld moet geven, maar ikzelf geen honger heb en dus wil luisteren naar mijn lichaam en niet eet en dit voor mijn kinderen een aanleiding is om over te schakelen naar anarchisme en te zeggen maar nu eet ik ook niet, want jij eet ook niet. Dus wat is hier het goede voorbeeld? En ik wil dat ze eten en als ze dat niet doen, dan komen ze een uur later om eten vragen en dan heb ik net die keuken opgeruimd. Dus hoe volg ik mijn hongerbalans met een gezin met jonge kinderen?

Hoe ga ik om met suiker als ik merk dat mijn brein daar erg gevoelig op reageert, wat moet ik daar dan mee? Wat eet ik het dan wel? Eet ik het dan niet? Eet ik het af en toe? Hoe doe ik dat? En hoe ga ik om met gewichtsverlies als ik merk dat ik aan het afvallen ben en mijn kleding losser zit en daar mijn dieet-brein erg van aangaat waardoor ik ineens weer heel erg bezig ben met afvallen, wat dan weer juist overeten veroorzaakt.

En hoe ga ik om met sociale druk als ik niet meer wil eten zoals mijn omgeving dat altijd van mij gewend was en ze het heel ongezellig vinden als ik niet meedoe?

Dit zijn allemaal vragen die gaan over uitvoering. Vragen die gaan over de praktische kant van je relatie met eten. Maar ze gaan eigenlijk niet over die relatie zelf. En die relatie zelf, die gaat over de vraag waarom overeet je?

Overeten is de rook, maar niet het vuur. Overeten maakt onderdeel uit van je functioneringssysteem. Als je in een erg kritische, gespannen relatie met jezelf zit en de lat voor jou altijd hoog ligt, omdat jij die lat altijd hoog legt voor jezelf, omdat je niet weet hoe het anders zou kunnen, merk je dat je erg op je tenen loopt in de relatie met jezelf. En dit is zo vermoeiend omdat je nooit aan al je eigen verwachtingen kan voldoen, dat overeten voor jou de uitlaatklep is. Als de boog te lang, te strak gespannen heeft gestaan en je het niet meer volhoudt en teleurgesteld bent over de verwachtingen waar je net niet aan hebt kunnen voldoen. En die hebben zich weer opgestapeld. En ach, je overeet en dat overeten hou je ook altijd nauwlettend in de gaten. Ook daar heb je een meetlat op liggen en alles bij elkaar is het zo vermoeiend om in de relatie met jezelf te zitten dat je dat overeten nodig hebt en erop leunt. Het maakt onderdeel uit van je functioneringssysteem.

Als de relatie met jezelf in verwaarlozing zit, dan ben je gewend om jezelf te negeren, om wat jij denkt en voelt te negeren. En het enige wat je daar tegenover zet is jezelf belonen met eten. De gezelligheid die je vindt in het samen eten met anderen. Lekker genieten met anderen. Jezelf belonen voor weer een dag waarin je hard je best hebt gedaan en jezelf hebt genegeerd. Want zodra je aan jezelf zou vragen: he, hoe voel je je? Wat gaat er in je om? Wat denk je allemaal? Dan weet je niet wat je met dat antwoord aan moet. Want je hebt ooit geleerd dat je dan alleen maar zeurt en piept en dat het geen toegevoegde waarde heeft want dat het werk toch gedaan moet worden en dat je je moet concentreren op het oplossen van problemen, maar daar niet over moet zeuren. Die relatie is een relatie van verwaarlozing. En daar in zo’n relatie maakt overeten onderdeel uit van je functioneringssysteem.

Dus al die hoe-vragen, hoe verander ik een gewoonte? Hoe pas ik die hongerbalans goed toe? Wat doe ik als ik merk dat ik erg gevoelig op suiker reageer? Hoe ga ik om met gewichtsverlies als ik merk dat ik daar een beetje van in een oud dieet stuk stap of de verleiding voel om daarin te stappen? Hoe ga ik om met de sociale druk als mijn omgeving wil dat ik eet zoals ze het van mij gewend waren? Al die hoe-vragen. Die vinden vanzelf hun plek zodra je de aandacht richt op je functioneringssysteem. Zodra je die spanning uit die kritische relatie met jezelf haalt. En die relatie begint te baseren op onvoorwaardelijke liefde. Zodra je de verwaarlozing uit de relatie met jezelf haalt en leert hoe je liefdevol openstaat voor alles wat je denkt en voelt.

Zodra dat systeem verandert, ben je bij het vuur.

En de noodzaak om te overeten verdwijnt. En je antwoord op al die vragen vind je vanzelf, daar, in die relatie met jezelf. En dat eerste, al die hoe-vragen. Dat klinkt heel praktisch. Vertel me hoe ik het moet doen. Vertel me wanneer ik het goed doe. En dat is ook precies hoe het ons vroeger op school is geleerd. Jij hoeft het wiel niet uit te vinden. Ik ga je vertellen wat je moet doen en wanneer je het goed doet. En als je het nou maar doet zoals ik je vertel dat je het moet doen, dan kom je waar je wilt zijn.

En wat zo bijzonder is van Etenslessen, wat zo bijzonder is van het programma en het succes van het programma, is dat ik je een formule geef die je helpt om dat functioneringssysteem van jezelf, zichtbaar te maken en daar een ontwikkeling in door te maken.

En daarbij reik ik je ook iets aan. Geef ik je ook een formule, geef ik je ook een pad om te volgen maar de manier waarop je dat pad volgt, helpt je om iets te ontwikkelen met jezelf. We sleutelen niet aan dat eten om van daaruit van binnenuit iets te veranderen. Jouw verlangen om te kunnen stoppen met overeten is de ingang, is de aanleiding om jouw functioneringssysteem zichtbaar te maken. En alles wat je daarin remt, alles wat je daar in is geleerd, wat je blokkeert, wat je in de weg zit, wat jou afwijst, wat jou in de kou zet om dat op te lossen en te veranderen. En wat zo fijn is, is dat het zo fijn voelt om te doen. Wat je voelt, wat begint met: oké, zegt me wat ik moet doen! Ik ga m’n best weer doen. Ik wil stoppen met overeten en dit gaat weer die poging worden die ik het alles geef. Daarvan merk je in dit programma heel snel: oh, daar gaat het niet over. Dat is niet wat we hier doen. Ik verander van binnenuit. En ik pas de tools toe die ik daarvoor krijg. Ik pas de formule toe die ik daarvoor krijg. Maar wat ik voel is dat er een contact met mezelf ontstaat, zoals dat er eerder nog niet is geweest.

En die is open en nieuwsgierig. En zacht. En je voelt alsof er iets landt en wat heel vaag klinkt..haha..Je komt dichtbij jezelf en ik beloof je dat dat altijd al je verlangen is geweest. Je denkt dat je wilt stoppen met overeten omdat je dat overgewicht lelijk vindt en omdat je compulsief gedrag pijnlijk vindt. Omdat steeds iets doen waar je achteraf spijt van hebt. Omdat je dat vervelend vindt. Omdat je dat uit je leven wilt hebben. Maar de redenen waarom je dat allemaal doet, dat overeten, gaat hierover. Je weet niet hoe je bij jezelf bent. Op een liefdevolle basis en van daaruit je beslissingen neemt. En het is ook zo logisch. In het bijzonder herken ik dat vanuit het vrouwelijk perspectief. Meisjes wordt geleerd om lief te zijn, te ondersteunen, meer bezig te zijn met de behoefte van de ander. Daar worden ze om geprezen. Wees lief, maak je taakjes netjes af, zorg dat je het op tijd af hebt en loop niemand voor de voeten. Daar ben je om geprezen. Wees lief, help een ander. Zorg dat je alles afkrijgt en loopt niemand voor de voeten.

Jongetjes worden op een andere manier gestimuleerd om in een malletje te stappen, in een rol te stappen. En dit is specifiek de rol die meisjes vaak aangereikt krijgen. En jongens wordt een andere rol aangereikt die gaat over dominantie en leiderschap en iets moeten zijn waarvan jij misschien voelt dat jij dat helemaal niet bent of niet wilt. Of in een hele andere vorm. Jouw bijdrage aan de wereld zich op een hele andere vorm wil uiten en tot expressie wil komen. Maar waar je ooit hebt geleerd om in dat rolletje te stappen, wat je hebt geïnternaliseerd en later automatisch bent blijven uitleven, daarin laat dat overeten zich zien. En je denkt nu dat het overeten het probleem is. Je denkt dat je overgewicht het probleem is. Je denkt dat het hebben van eetbuien of braken je probleem is, maar het is de rook, niet het vuur.

En al die strategische vragen zoals: hoe pas ik die Hongerbalans toe als ik om 6.30u met het gezin aan tafel ga en dan geen honger heb, vindt vanzelf zijn weg zodra jouw functioneringssysteem verandert en je van binnenuit met jezelf optrekt in de dingen die je doet. Dan vind je die antwoorden.

En ik breng dit onderwerp ter sprake omdat ik vanmorgen een coachvraag kreeg van iemand die zo’n hoe vraag stelde over de Hongerbalans en aan de manier waarop ze die formuleerde, kon ik zien dat ze meer bezig was met het goed willen doen en iets voor elkaar krijgen wat haar nu nog steeds nog niet lukt. En zij denkt van ok, wat doe ik nou verkeerd, waarom lukt het me nog niet? En ze wil sleutelen aan de gewoonte op zich. En toen ik haar de coach stelt: waarom wil je de Hongerbalans volgen? Werd voor haarzelf duidelijk dat ze eigenlijk alleen maar die balans wil volgen omdat het een tool is die in het programma zit en zij zichzelf aan het duwen is om dat programma goed te volgen. En dat is opnieuw bezig zijn met de rook, maar niet met het vuur.

En dat is zo mooi van wat er gebeurt in Etenslessen. Ik laat je dat zien. En met de vragen die ik je stel kan je dan herkennen: oh, ik ben bezig om mijn rol opnieuw uit te leven en nu leef ik die uit in dit programma. Ben ik opnieuw binnen de lijntjes aan het kleuren en bezig met het goed willen doen. In plaats van naar mezelf toe bewegen en kijken naar mijn functioneringssysteem. En waarom zou ik dan eigenlijk die Hongerbalans willen volgen? Omdat hij hier in dit programma zit als doel? Is dat een doel op zich omdat ik dan denkt dat ik het goed doe, omdat ik denk dat ik dan gewicht verlies? Ik zie dat ik dan opnieuw bezig ben met presteren en niet met ontwikkelen. Ik zie dat ik dan opnieuw bezig ben om de relatie met mezelf onderspanning te zetten en alleen maar te kijken naar wanneer doe ik het goed? En niet wat voelt goed. Waarom zou ik dit eigenlijk willen?

En ik kan me heel goed voorstellen dat als je hier naar luistert en je denkt: ik kan het niet helemaal pakken wat je nu zegt, het voelt ergens vaag, dat dat ook precies de reden is waarom je die strijd met eten hebt. Dit is voor jou nog onbekend terrein. Je weet nog niet hoe je in een onvoorwaardelijke liefdevolle relatie met jezelf zelfleiderschap ontwikkelt. En dit zijn twee woorden die je me veel hoort gebruiken in de podcast, omdat ze ook echt exact de paraplu zijn boven jouw relatie met jezelf. De liefde die je er misschien wel of niet is. En als ie er is, dan is ie er voorwaardelijk. Je kan alleen trots zijn op jezelf als alles is gelukt, als je niet hebt overeten, als je huis is opgeruimd, als je werk af is. Als je geduldig en belangstellend naar je kinderen bent geweest. Als je alles kan afvinken, dan geef je jezelf een schouderklopje. Maar als je ergens een steek hebt laten vallen, is er direct dat kritische oog wat daar een groot ding van maakt. En zo loop je elke dag opnieuw op je tenen, in je eigen leven, in de relatie met jezelf. En daar waar je geleerd is dat alles wat jij voelt en denkt gepiep en gezeur is en er niet mag zijn. Of je niet weet hoe je jezelf opvangt in een gesprek met jezelf over wat je denkt en voelt, daar is de relatie met je niet aanwezig. En gaat alles wat je met jezelf bespreekt alleen maar over jouw output. Of het werk wat voor je ligt, de dingen die gebeuren moeten. Je bent niet gewend om met jezelf in contact te staan. En dit gaat over dat vuur, overeten is de rook. Dit gaat over dat vuur.

En in Etenslessen zijn al mijn tools, is mijn formule er op gericht om je hier langs te begeleiden en een ontwikkeling in door te laten maken. En alles wat je aan mij laat zien, waarvan ik kan zien dat je opnieuw de rook aan het bestrijden bent, maak ik voor je zichtbaar en breng ik terug naar het vuur met de vragen die ik je stel. Met de coachvragen die ik je stel, met de coaching die je observeert in de sessies. En de tools begeleiden je daar langs, mijn formule begeleid je langs die ontwikkeling. En wat zo fijn is, is dat je daarin steeds gemakkelijker verbanden gaat zien tussen wat je in het coach uur leert en observeert, wat je doet met het online programma, met de coachvragen. Ik heb een boek vol coachvragen die parallel loopt aan het materiaal in het programma en daar werk je langzaam doorheen. 

Elke dag een stukje en je gaat steeds meer de verbanden zien met de andere aspecten van je leven. Hoe je jezelf ziet functioneren in je werk, hoe je jezelf ziet functioneren in je relaties. In je opleiding. Hoe je omgaat met je familie. Want hoe je één ding doet is hoe je elk ding doet. Hoe je omgaat met eten, hoe je omgaat met jezelf zit in alles. En mijn programma is zo ingericht dat je de ruimte hebt. Ik overvraag je daarin niet. Je leven hoeft niet on hold om Etenslessen te volgen. Liever niet zelfs. Ik wil dat je een stukje doet, een stapje zet, wat aandacht besteed. Aan een onderdeel van die formule die ik je geef. Om dan vervolgens door te gaan met je leven en ineens goudklompjes te vinden, verbanden te zien en te zeggen: ah kijk, dit is wat ik in de coaching heb geobserveerd afgelopen woensdag. Dit is wat ik in de sessie heb gevoeld en heb gezien en nu zie ik het mezelf inderdaad hier doen, hier in dit moment. Hier ga ik inderdaad uit contact. Hier wijs ik mezelf af. Aha.

En veranderen heeft tijd nodig. Dit is geen quick fix. Dit proces waar ik je in begeleid is een proces van bewustwording, een proces van verandering van jouw systeem, jouw functioneringssysteem, jouw relatie met jezelf. En daarin is de rook die zich laat zien steeds de verklikker in je leven. En die verklikker laat zien: hé, kijk eens, hier ben je het weer aan doen. Ga eens terug. Ga eens terug naar de bron. Waar begon dit? Volg de rook naar het vuur.

En zo ben je in dat proces met mij in het programma steeds iets aan het bestuderen. En er vallen kwartjes in de dingen die je doet en zoals je ze doet buiten het programma om. En het komt steeds dichter bij elkaar. Totdat je op een gegeven moment ziet: dit was zo’n moment. Nu was ik normaal gesproken gaan eten en het hoefde niet. Dit was zeker een moment geweest wat ik had gebruikt als excuus om te overeten. En het hoefde niet omdat ik inmiddels iets aan het bouwen ben met mezelf, in de relatie met mezelf wat prettiger voelt, warmer voelt, steviger voelt, betrouwbaarder voelt dan uitchecken en eten. Dan mezelf verliezen in obsederen over mijn gewicht en eten. Dan mezelf zoet houden met vieren met eten en gezelligheid met eten en mezelf opnieuw vergeten.

Ik geloof oprecht dat blijvend gewichtsverlies. Of laat ik het anders zeggen waar ik na meer dan duizend klanten alleen maar opnieuw bewijs voor vindt, is dat blijvend gewichtsverlies niet buiten een verandering om kan van jouw functioneringssysteem, omdat overeten onderdeel uitmaakt van je functioneringssysteem. En als je dat eten wilt veranderen zal dat hele functioneringssysteem mee moeten veranderen. En dat klinkt misschien als heel groot en heel veel, maar het is een geleidelijke ontwikkeling die je doormaakt langs een formule en een proces waarin de stappen al helemaal voor je zijn uitgedacht. En ze zijn er allemaal op gericht om jou daarin een ontwikkeling te laten doormaken.

Een bewustwording, gaan zien van verbanden. Kwartjes die vallen. Goudklompjes die je vindt. En zo kom je waar je wilt zijn. En dat betekent dat het stoppen met overeten niet iets is wat je doet op wilskracht, met volhouden en doorzetten en op je tandvlees. En beter je best doen. Nee, het is een verandering van binnenuit en je merkt dat je steeds minder op overeten leunt. En dat het gezellig kunnen maken en een beloning nodig hebben, eten als highlight van de dag omdat je eigenlijk de hele dag niet bij jou bent geweest. Dat heb je steeds minder nodig omdat het contact met jezelf zo warm begint te worden. Zo verbonden, zo intiem en zo stevig en betrouwbaar. Dat je geen highlight nodig hebt ter compensatie van iets wat er niet is. Die relatie met jezelf. Het begint zo fijn te voelen. Dat eten wat jou daarin verstoort want zo ga je dat op den duur ervaren, zeg je steeds vaker nee, dankjewel tegen. En niet om je best te doen, om het goed te doen en gewicht te verliezen, maar om de functie die het overeten voor je had is vervangen door een ontwikkeling in de relatie met jezelf. Heb je iets wat zoveel fijner voelt en je zoveel dierbaarder is. Wat kostbaarder voelt dan wel of niet een traktatie mogen.

Die traktaties, ik weet al hoe het smaakt. Ik weet precies wat ik van die borrelplank mag verwachten. Ik weet precies wat ik van die zoutjes mag verwachten. Ik weet precies wat ik van die chocola mag verwachten. Het is lekker, daar gaat het niet om. Het zal ook altijd lekker zijn. Maar ik weet ook dat als ik daar veel van eet, dat ik vannacht slecht slaap of dat ik straks zo vol zit. Mijn lichaam is er eigenlijk niet zo heel erg gek op. Of dit is typisch iets waarvan ik niet goed kan voelen wanneer ik er nou genoeg van heb, want mijn brein wordt er een beetje gaga van. Nah, ik sla deze even over. Niet zo fijn.

En hoe ik me nu al voel, voelt fijn. Ik heb al iets wat zo stevig voelt en betrouwbaar en als thuis en als warm en vervuld en compleet. Eten is leuk voor erbij, maar niet als invulling voor een gemis. Dat! Dat! Dat is wat je in mijn programma creëert. Waardoor dat leunen of die afhankelijkheid van eten overbodig wordt. En als nu dat gemis er nog is, dan voel je ook des te meer: oh nee, ik ben zo bang dat ik straks dat eten dan allemaal niet meer mag of dat ik dat eten straks allemaal niet meer wil. En dat zou ik zo zonde vinden, want het is zo’n groot plezier in m’n leven. Ja, dat snap ik omdat hier in die relatie met jezelf nu nog iets ontbreekt wat je nog helemaal niet kent.

Dus het is ook je highlight. Het is ook de sprankeling, het vieren, de gezelligheid, de warmte, de verbondenheid waar die d’r nu in het systeem met jezelf nog niet is. Nog niet in een mate zoals die voor je mogelijk is. Die ken je nog helemaal niet. Dus het enige wat je dan ziet is als ik straks gewicht ga verliezen, als ik ga stoppen met overeten ben ik dat dus kwijt. Die warmte, die gezelligheid. En wat blijft er dan over? Een koude lege ruimte. En dat kan natuurlijk nooit voor je werken. Maar binnen je functioneringssysteem, in het veranderen van je functioneringssysteem zoals je dat in mijn programma gaat doen raakt die ruimte gevuld. Die wordt compleet. Die wordt warm. Die raakt gevoed. Gevoed met belangstelling en onvoorwaardelijke liefde voor jou. En een zelfleiderschap die people pleasen overbodig maakt. Perfectionisme overbodig maakt. Structureel overwerken om waardering te krijgen voor wat je allemaal presteert, overbodig maakt. En dat maakt je onafhankelijk. Onafhankelijk en vrij. Onafhankelijk van presteren, Onafhankelijk van gezelligheid uit eten halen. Onafhankelijk van complimenten nodig hebben van anderen. Omdat jij van binnen gevuld raakt, gevoed raakt. Onvoorwaardelijk wordt liefgehad door jezelf.

En leiderschap ontwikkelt. Om leer gaan met emoties die je nu nog lastig vindt. Als ik me zorgen maak om me kind dan voel ik me zo ontregeld vanbinnen. Dan kan ik zo gestrest raken. Als de druk op mijn werk hoog is en ik heb mijn antwoorden nog niet, dan kan ik het zo moeilijk vinden om te ontspannen in de dag omdat ik dan m’n hoofd aldoor zo wil fixeren op welke keuze moet ik nou maken of hoe kan ik die werkdruk de baas? Als mijn partner boos op me is en er is een conflict of er is juist verwijdering en een gebrek aan aandacht, vind ik dat de eenzaamheid die ik daarin voel zo lastig te dragen. Dat! Dat krijgt binnen jouw functioneringssysteem ook een invulling. En je gaat jezelf daarin begeleiden vanuit zelfleiderschap waarin je je gedachten leert begeleiden, je emoties leert toelaten en doorvoelen en allemaal vanuit een basis van onvoorwaardelijke liefde.

Kan je zien dat eten dan komt te vervallen als kruk om op te leunen. Je kan dan nog steeds binnen de fijne relatie met eten die je dan creëert, kan je er nog steeds voor kiezen om te eten voor de gezelligheid, om te eten voor de lekker. Maar de mate waarin je dat doet is niet vanuit een afhankelijkheid positie en dus hoeft het gewicht wat jij lekker vindt of wat je gezond vindt of wat je mooi vindt niet in de weg te staan. De afhankelijkheid halen we daaruit. En dat wilde ik je in deze les laten zien.

Overeten is de rook, maar niet het vuur.

En je kan je gewicht niet veranderen en je gedrag niet veranderen. Ik kan je al die hoe-vragen voor je beantwoorden. Als je functioneringssysteem niet veranderd ben je het alleen maar op wilskracht en volhouden aan het doen. En het mooiste is natuurlijk dat afvallen is leuk als je dat mooi vindt of als je gewrichten daar blij mee zijn, als het gezond voor je is. Is allemaal fijn, maar dit waar we nu over praten, dat is natuurlijk het mooiste wat er is. Die relatie met jezelf. Als die gevuld is, gevoed is, als die warm voelt, verbonden voelt, gezond is en niet overkritisch of waarin jij wordt genegeerd. Dat is het mooiste geschenk denkbaar.

Etenslessen is nu open tot 16 november. Dan sluiten de deuren en gaan we dit doen. Gaan we dit voor je creëren. En ik geef je daar mijn formule voor. Kom erbij, want dit is wat op je wacht. Deze warmte, deze fijne plek om de rest van je leven met jou in samen te zijn. Hoe fijn is dat. Hoe mooi is dat. En ik sta voor eten gebruiken als de ingang om dit voor jezelf te creëren. Want eigenlijk, je weet het niet, maar eigenlijk is het je hier om te doen. Dit is waar het werkelijk over gaat. Dit is ook waarom je er zo naar verlangt om hier iets aan te veranderen. Je voelt dat het ergens niet klopt.

Je voelt dat je functioneringssysteem niet klopt. En het is zo fijn om in dat proces te zitten en te merken hoe het steeds meer zijn weg vindt. Stap voor stap. En ik begeleid je daarin. Je kan me alles vragen de hele tijd. En die goudklompjes kom je tegen. En die eyeopeners kom je tegen. Je gaat steeds meer die verbanden zien. Het is zo’n fijn proces om in te zitten. Zo boeiend omdat je voelt: er gebeurt bij mij iets van binnen hier. Ik ben niet op mijn tenen aan het lopen en me best aan het doen om nu gewicht te verliezen. Ik ben aan het veranderen van binnenuit.  En alles wat ik daarvoor terugkrijg voelt zo fijn, zo verbonden, zo stevig. Ik werk aan mijn fundament. Ik werk aan de relatie met mij. De meest belangrijke relatie in mijn leven. Daar. Daar gaat het werkelijk over. Je bent van harte welkom. Laten we dit gaan doen en ik kijk naar je uit. Tot volgende week.