Afl. 209 Elke dag een nieuwe poging: ontdek zelfleiderschap in jouw relatie met eten

Elke dag is een nieuwe poging. Je neemt je voor om je aan je plan te houden, maar aan het einde van de dag is dat opnieuw niet gelukt. Laten we daar verandering in brengen. Als elke dag een nieuwe poging is, ben je aan het herhalen wat je al deed. Er zit geen vernieuwing in je denken, voelen en doen. En waarom niet? Omdat je aan het volgen bent en niet aan het leiden. Je volgt je agenda en waan van de dag. Je volgt wat anderen van je willen of zeggen dat goed voor je is. In deze les, elke dag een nieuwe poging: ontdek zelfleiderschap in jouw relatie met eten bespreek ik het verschil tussen volgen en leiden en help ik je om van positie te veranderen.

Zelfleiderschap staat aan de basis van blijvend gewichtsverlies. Het is een vaardigheid die je nog steeds kan ontwikkelen. Mis deze les niet, het is een game changer.

---

Wat je ontdekt:

• Het verschil tussen volgen en leiden.
• Hoe dit verschil eruitziet in je relatie met eten.
• Hoe dit verschil eruitziet in je dagelijks leven.
• Hoe je van positie verandert en blijvend gewicht verliest vanuit zelfleiderschap.

---

 

Transcript Afl. 209 Elke dag een nieuwe poging: ontdek zelfleiderschap in jouw relatie met eten

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 209. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Als elke dag een nieuwe poging is. Laten we het daarover hebben. Het is een heel belangrijk onderwerp en een game changer als je jezelf hierin herkent en echt gaat begrijpen waar dat over gaat. Oké, dus laten we dat uitpakken.

Hoe is het met je? Ik hoop dat je een fijne dag hebt en lekker de tijd hebt om het in je op te nemen wat ik met je ga delen. Want het is een hele waardevolle les en de frustratie van elke dag een nieuwe poging is ondermijnend omdat als je elke dag een nieuwe poging doet en je komt maar niet verder, dan betrek je dat op een gegeven moment ook op jezelf. Dan denk je oké, wat ben ik voor loser. Toch? Ergens begint dat te knagen aan je zelfvertrouwen en het knaagt aan je zelfbeeld. En dat is niet nodig.

Dus ik ben niet alleen heel erg enthousiast over deze aflevering, omdat ik je ga helpen om deze blinde vlek op te lossen en te zien waar dit over gaat. Ik ben ook heel enthousiast over deze Etensles omdat het gaat over de basis van mijn missie, de reden waarom ik dit werk doe en ik ga het allemaal voor je aan elkaar knopen. Dus let op, spits je oren! We beginnen hier bij dat wat jij herkent.

Elke dag is een nieuwe poging.

Je weet wat je van plan bent om te eten, je weet wat je niet wil eten en het lukt je maar niet. Je houdt je daar steeds maar niet aan. Er zit je van alles in de weg en dat kunnen de dingen zijn die je de waan van de dag noemt. En de dag loopt steeds anders. Of je bent steeds aan het eind van de dag overprikkeld en vermoeid en je doet weer wat je ‘s ochtends nog zo met jezelf had afgesproken. Niet te doen en je gaat gefrustreerd en teleurgesteld naar je bed en je baalt van je gedrag en je baalt van hoe het met eten gaat.

Wat hier speelt zit aan de basis van het creëren van een fantastische relatie met eten.

Wat je aan het doen bent, hier, nu, waar dit probleem zich in laat zien, is volgen. Je bent volgend en niet in zelfleiderschap. En ik gaf hier van de week een workshop over in Etenslessen. Echt een dijk van een workshop. Ik kan bijna niet onder woorden brengen wat er gebeurt als je bij mij in het programma bent, als je in die ruimte bent met gelijkgestemden, die allemaal hun relatie met eten van een afstand aan het bestuderen zijn en aan het kijken zijn wat er in die relatie gebeurt en onderzoeken hoe ze steeds meer invloed krijgen op die relatie en overeten opruimen.

Het is magisch.

De kracht daarvan, van dat zijn met gelijkgestemden, is zo groot. En in de maandelijkse workshops die ik geef, hebben we altijd een practicum les. Dan doen we gezamenlijk oefeningen en onderzoek en regent het kwartjes en hoor je soms iemand een vraag stellen waarvan je denkt oh ja, natuurlijk! Dat is een eye opener. Of iemand geeft input in de les. En dat was nu ook tijdens die workshop. En dat maakt dat niet alleen het materiaal wat ik aanreik je verder helpt, maar ook de input van de groep en de manier waarop de chemie ontstaat als je samen van een afstand naar een onderwerp kijkt. De impact daarvan is zo groot.

Op 15 november gaan mijn deuren open.

Kom erbij als jij merkt dat het tijd is om nu echt een stap te zetten en het jezelf veel en veel gemakkelijker te maken. En dat hele proces van afvallen zonder dieet en het creëren van die fijne relatie met eten ook leuker te maken, lichter te maken, om inspiratie te voelen en de kracht van een groter geheel.

Ik gaf dus een workshop over dit verschil volgen versus zelfleiderschap. Wanneer ben je volgend in je leven en wanneer ben je in leiderschap? En voordat ik daar instap en meer over vertel, wil ik je eerst bewust maken dat we allemaal onze eigen associaties hebben bij het woord volgen en bij het woord leiderschap.

Check even bij jezelf: wat zijn jouw associaties bij leiderschap? Is dat iets waar jij je heel gemakkelijk mee identificeert en associeert? Is het iets waar je positieve associaties bij hebt? Of denk je bij leiderschap direct aan problemen en zorgen. Veel gewicht op je schouders? Of dat het iets is wat niet voor jou is weggelegd? Dat het alleen voor een bepaald type mensen is weggelegd. Check even bij jezelf wat jouw associaties zijn bij leiderschap. En misschien heb je andere associaties bij het woord zelfleiderschap of misschien ben je helemaal niet zo vertrouwd met dat woord. Maar ik ga in deze les de highlights met je delen uit de workshop die ik gaf en een aantal punten bespreken die het verschil laten zien tussen volgend in je leven staan of in zelfleiderschap zijn en hoe zich dat verhoudt tussen die ‘elke dag is een nieuwe poging.’

In de eerste plaats. Laten we eens kijken naar volgen.

Wat doe je als je volgend bent en jezelf niet in leiderschap zet in jouw dagen?

Als je volgend bent, ben je eigenlijk alleen maar aan het kijken naar wat moet ik vandaag allemaal doen? Welke taken staan er in mijn agenda? En als het op eten aankomt, laat je je daarin door een ander vertellen wat je moet eten, wanneer en hoeveel, wat je mag hebben en wat je niet mag hebben. En soms kan dat eruit zien als het volgen van tabellen, schema’s, het toebedeeld krijgen van punten of het drinken van shakes.

Maar jij bent niet in leiderschap omdat je niet gelooft dat jij zelf met jouw lichaam kan samenwerken en er achter kan komen wat het beste bij jou past en voor jou werkt.

Je wil graag dat een ander jou vertelt wat je moet eten, wanneer en hoeveel, want er is geen vertrouwen op dat vlak in jezelf. En daar heb je veel bewijs voor verzameld. En dat bewijs heb je gebruikt om te concluderen dat dit aan jou niet is toevertrouwd. Nou, deze manier van volgend zijn in jouw relatie met eten zie je dan ook vaak terug in de manier waarop je volgend omgaat met jouw dagen. Je legt jezelf van alles op, meestal meer dan je verwerken kan, bent vaak overprikkeld en probeert het elke dag opnieuw en probeert het elke dag opnieuw beter te doen, meer voor elkaar te krijgen.

Je bent een echte werkbij, maar niet de koningin.

Dus als je volgend bent wil je instructie krijgen.

Je denkt dat een ander het beter weet dan jij en je doet je best om het elke dag beter te doen. Een ander kenmerk van volgen is dat je niet mag falen, want je hebt instructie gekregen. Er is je verteld wat je allemaal af moet krijgen, wat je allemaal voor elkaar moet krijgen en het is de bedoeling dat je dat allemaal foutloos doet. Want de instructie is er. Je weet precies wat je moet doen, dus nu moet je ook laten zien dat je het kan.

Fouten maken is niet de bedoeling.

Vervolgens stel je jezelf ook geen vragen. Daar heb je geen tijd voor. Dat is ook niet de bedoeling. Je moet gewoon zoveel mogelijk produceren, zoveel mogelijk voor elkaar krijgen. Binnen een dieet gaat het dan om het feit dat je dus alleen maar volgt wat het protocol is wat je is gegeven. Je probeert je aan de regels te houden van het dieet.

En als het gaat in bredere zin over de manier waarop je met jezelf omgaat, in jouw dagen, neem je geen tijd om te reflecteren op wat je doet, hoe je het doet, hoe je tot je keuzes komt en of het voor jou de juiste keuzes zijn. Je stelt geen vragen. Daar neem je de tijd niet voor. Je hebt ook het idee dat je daar geen tijd voor hebt. Je kan je dat niet permitteren. De waan van de dag zit vol met to do’s en jij moet hollen, draven om zoveel mogelijk in een dag voor elkaar te krijgen.

Je kan je voorstellen dat als elke dag een nieuwe poging is, dat dat hiermee samenhangt. Als elke dag een nieuwe poging is, neem je geen afstand om je af te vragen.

Waarom is elke dag een nieuwe poging?

En daarbij luister je niet naar je gevoelens. Gevoelens als je volgend bent, zijn alleen maar oponthoud. In de waan van de dag, in al die dingen die moeten gebeuren, in wie jij wil zijn voor je omgeving, wie je wil zijn, voor je collega’s, voor je familie, voor je gezin, voor de mensen met wie je omgaat, zijn al die gevoelens van jou alleen maar oponthoud, een belasting, niet bruikbaar. Je bent aan het doen, doen, doen, doen, doen. Je bent een werkbij en niet een koningin.

En als laatste geloof je niet diep down dat succes echt voor jou is weggelegd.

Als je volgend bent en jouw leiderschap niet ontwikkeld is, dan geloof je dat het niet voor jou is. Echt succes, dat is voor anderen. Je bent iemand die het mag proberen, maar niet iemand die het mag krijgen. Je zal het nooit echt krijgen. Het zal nooit echt helemaal van jou zijn. Dat is de onderliggende overtuiging die je hebt over succes. Dat moet je niet willen. Het is niet voor jou weggelegd. En als je nog wat dieper graaft, zal je ook merken dat je gelooft dat het niet veilig is.

Want als je volgend bent, wil je bij de groep horen.

En om bij de groep te horen is het niet de bedoeling dat je met je hoofd boven het maaiveld uitsteekt. Je bent pas veilig bij de groep als je niet opvalt, er aan de onderkant niet onderuit valt. Niet ziek, kwetsbaar, zwak, misselijk en aan de bovenkant niet te succesvol. Niet te trots, niet te zelfverzekerd. Maar ergens daar, in die middenmoot, in de groep waarin je niet opvalt, daar ben je veilig.

En succesvol zijn steekt daar boven uit.

Dus zodra je dreigt succesvol te worden, voel je dat iets je tegenhoudt. Iets van binnen zegt, ‘niet doen, niet doen, niet doen. Dit gaat niet goed, dit is niet veilig’ en het is niet echt voor jou weggelegd. Je associeert je niet met daadwerkelijk ergens boven uitsteken, stralen, je zelfverzekerd voelen en er oké mee zijn dat je boven het maaiveld uitsteekt.

Volgen is daarmee een schijnveiligheid en de reden waarom je steeds maar niet daadwerkelijk krijgt wat je hebben wilt.

Als je volgend in je leven bent, word je geleefd door de waan van de dag. Geleefd door je to do’s. En je weet niet waarom het je steeds weer opnieuw gebeurt. Ergens weet je dat je iets nieuws voor jezelf wilt creëren. Maar elke dag is niets anders dan een nieuwe poging.

En wat is nou het verschil met zelfleiderschap? Wat is het verschil met een leider die weet: ik ben verantwoordelijk voor wat ik creëer. En om iets nieuws te kunnen creëren heb ik tijd en ruimte nodig. Dus in leiderschap krijg je geen instructies. In leiderschap omring je je met goede informatie. Je omringt je met hulpbronnen, maar jij gaat uitzoeken wat voor jou werkt. Zo doen politici dat ook. Een president die omringt zich met raadgevers, met specialisten. Maar uiteindelijk is de president eindverantwoordelijke. Dus is het heel belangrijk om tijd te nemen om te reflecteren.

En het zijn niet alleen leiders die de verantwoordelijkheid hebben over grote groepen mensen. Alle creatievelingen die een nieuwe weg zoeken, nemen de tijd en de ruimte om te reflecteren en trekken zich terug. Dichters, filosofen, wetenschappers. Zodra je scheppend werk doet, trek je je terug, heb je stilte en ruimte nodig om te kunnen onderzoeken wat de vraagstukken zijn die je in de ogen kijkt.

Als je volgend bent, heb je je instructie al gekregen en ga je hollen in de waan van de dag.

Ben je in leiderschap, neem je tijd en ruimte, claim je tijd en ruimte om de deur dicht te doen, met rust gelaten te worden en te reflecteren op de vraagstukken die voor je liggen. Zodat je kan uitzoeken wat werkt. Want in leiderschap heb je geen instructies gekregen. In leiderschap onderzoek je wat werkt. De taak ligt bij jou om dat uit te zoeken. Daar heb je ruimte voor nodig. Stilte voor nodig.

Daar waar je als je volgend bent geen fouten mag maken, zie je in zelfleiderschap dat falen juist de weg is. Want niemand kan jou vertellen hoe je het moet doen. Niemand kan jou vertellen hoe jouw unieke lichaam in deze fase van je leven, in deze tijd van het jaar, in deze periode van de maand, op dit moment van de dag het beste functioneert. Alleen jij kan daar achter komen. Niemand kan je dat vertellen. Dus vanuit leiderschap, omdat je weet niemand vertelt mij hoe het moet, want ik ben de leider, realiseer je en ben je volledig oké met het idee dat je moet falen om je succes te behouden.

Er is geen instructie, er is alleen experiment.

En al experimenterend ontdek je wat werkt en wat niet. Dus heb je in zelfleiderschap en in leiderschap een hele positieve mindset rondom falen. Falen betekent leren. Falen betekent ontwikkelen. Dus het is heel welkom dat het spannend voelt als je een stap zet in iets wat je nog niet eerder hebt gedaan. Dat kan je dragen.

Nu kom ik bij een ander belangrijk verschil: daar waar binnen de groep als jij alleen maar de werkbij bent, jouw gevoelens niet welkom zijn, niet handig zijn, belastend zijn voor de omgeving, ben je in leiderschap vol waardering voor alles wat je voelt. Want je gevoelens zijn je kompas. Je gevoelens komen je iets vertellen. Gevoelens laten grenzen zien en gevoelens laten zien waar het stroomt, waar het stroomt, waar het goed voelt. Waar meer mag van komen. Gevoelens laten zien wanneer het belangrijk is om afstand te nemen en rust te creëren.

In je zelfzorg ben jij de enige die 24/7 toegang heeft tot alles wat je denkt, wat je voelt, wat je lichaam je vertelt en wat je energie doet. In leiderschap maak je dat belangrijk. Het is een van de tools in je rugzak die jou hele belangrijke informatie geeft. Dus in verbinding zijn met je gedachten, met je gevoelens, met je energie en de feedback die je van je lichaam krijgt op alles wat je eet en drinkt of niet eet en drinkt is heel waardevol voor je. Je schat dat op waarde. In de waan van de dag, als je volgend bent, ga je daar helemaal aan voorbij. Je bent je niet bewust dat het zo waardevol voor je is. Dat is je niet geleerd. Er is je alleen geleerd dat je moet opletten en doen wat een ander je vertelt.

En als laatste in leiderschap ben je ervan overtuigd dat het veilig is om succesvol te zijn.

Want als je al je gevoelens kan voelen, als je heel oké bent, ook met het voelen van negatieve emotie, dan ben je ook oké met alleen staan in jouw succes. Je hebt me misschien al vaker horen zeggen dat ik in Etenslessen veel coach op succes, want ik heb veel succesvolle klanten. Maar succesvol zijn is ook voor hen best spannend. Want als de omgeving begint te zien oh oh, wacht even, nu heb jij iets wat ik ook eigenlijk wil hebben. En nu dreigt het jou dus echt te lukken. Je bent aan het afvallen. En je krijgt daar opmerkingen over. Dan is die behoefte om bij de groep te horen en door de groep geaccepteerd te worden, die is nog niet weg. Dus het voelt even spannend en daar is wat hulp bij nodig van, ‘hey! Oei, ik merkte ineens ik kreeg er een eetbui van.’

Want dat gevoel van, ‘oh iets in mij zegt dit is niet veilig, zorg dat je bij de groep hoort. Zie je, succes is niet veilig. Het wordt je niet in dank afgenomen.’

Maar als je al je gevoelens kan waarderen en kan dragen en op waarde schat, dan zie je dat dat succes wat je hebt wat opvalt. Dat dat het dragen daarvan van, ‘oh ja, oké, dit voelt nu even heel alleen en ik heb nu het gevoel dat ik niet word geaccepteerd. Ik heb het gevoel dat ik een andere plek toebedeeld krijg en dat voelt nu even onveilig. Maar ik creëer mijn eigen veiligheid omdat ik me weer terugtrek. Reflecteer op deze gebeurtenis, reflecteer op wat ik hier geneigd ben te doen. Mezelf weer kleiner maken en overeten en me verstoppen en weglopen voor mijn eigen succes, dat dat eigenlijk alleen maar een behoefte is aan veiligheid.

Maar ik creëer mijn veiligheid.

Want bij de groep willen blijven horen brengt weer een andere pijn. Namelijk dat ik overeet. Dat ik niet de relatie met eten heb die ik wil. Niet het gewicht heb wat ik wil. Dus in beide gevallen is er een ongemak. Is er een pijn. Hou ik me klein en blijf ik overeten, dan hoor ik bij de groep. En het is fijn dat ik me dan geaccepteerd voel door de groep. Maar de pijn die ik voel is mijn onvervulde verlangen. Ik heb niet het gewicht wat ik wil. Niet de gezondheid en vitaliteit die ik wil. En niet de relatie met eten die ik wil. En ik ben nog steeds bang voor succes. Dat heb ik ook. Ik wil zo graag naar die naar die zonnige plek, maar ik durf niet.’

Als je de pijn van je succes draagt, heb je een andere pijn, namelijk dat je op dat moment geen verbinding voelt met de groep, niet de acceptatie voelt van de groep, dat ongemak. Maar je hebt wel die fantastische relatie met eten. Je hebt wel die gezondheid, Je hebt wel die vitaliteit en die fantastische relatie met jezelf. Want je kan jezelf opvangen in dit gevoel.

En misschien voelt het nu nog een beetje als ver van je bed als ik het zo opsom dat je denkt, ‘hé, oké, elke dag is inderdaad een nieuwe poging voor mij. En die waan van de dag, die herken ik ook. Maar hoe zit dit nou precies?’

Wat je is geleerd ooit is om te volgen.

Op school werd je geleerd, ‘jij weet nog van niks. Ik ga jou vertellen hoe het zit. Ik wil dat je stil zit, de boel niet ophoudt, je best doet. En als je foutjes maakt geef ik je een rode streep en moet je beter je best doen.’

Wat je hierop ontwikkelt is een gefixeerde mindset waarbij je jezelf begint te vertellen, ‘hier ben ik goed in, daar ben ik slecht in. Dit kan ik wel, dit kan ik niet.’ Maar in een groei mindset waarin je jezelf anders gaat zien en zelfleiderschap ontwikkelt, ben je niet meer zo bezig met ‘ik moet zorgen dat ik geen foutjes maak.’

Ben je niet meer zo bezig met iemand anders weet het beter en moet mij vertellen wat ik moet doen. Ben je ook niet meer zo bezig met alleen maar proberen aldoor alles af te krijgen, maar reflecteer je op de kwaliteit van je dagen. Je reflecteert op de kwaliteit van je relatie met eten. Je maakt daar ruimte voor en daarin ben je niet gestimuleerd.

Dat hele patriarchaat waar wij in leven, waar onze maatschappij op is ingericht, is niet ingericht om jou in je grootsheid te helpen, maar is ooit ingericht om jou in een volgende rol te houden. En zeker als je dan ook je nog identificeert met vrouw zijn en de traditionele rol van vrouw zijn. Ook onder invloed mogelijk van je oestrogenen. Dan heb je ook nog de neiging om meer bezig te zijn met wat je omgeving allemaal van je wil en van je nodig heeft, dan jezelf op de eerste plaats zetten.

En ik doe dit werk nu ruim tien jaar.

En in die tien jaar heb ik de ambacht van het coachen en de ambacht van het coachen specifiek hierop: niet tevreden zijn over je relatie met eten. Niet tevreden zijn over de manier waarop je omgaat met eten en daar wel of geen gewicht in willen verliezen. Ik heb dat tien jaar lang bestudeerd en uitgesleten.

Als je tien jaar lang steeds opnieuw iets bestudeert, word je meester in de materie.

Je gaat het steeds meer tot in de essentie begrijpen en zien en beheersen. Het kristalliseert zich uit. Het is bijna onvermijdelijk als je echt geboeid blijft door wat je doet, dan kristalliseert je kennis zich steeds verder uit. En ik kan zien, duidelijk zien dat mensen die overeten en dit geldt ook voor mannen, mensen die overeten, die ontbreekt het in de basis aan zelfleiderschap en aan onvoorwaardelijke zelfliefde.

Die twee heb je nog niet staan. Niet op een niveau wat overeten overbodig maakt. En met mijn formule, met mijn aanpak in mijn programma, waarmee ik je alle tools geef om je relatie met eten te veranderen. Waarmee ik je coach om te leren reflecteren op alles wat je waarneemt binnen jouw relatie met eten en de antwoorden te vinden op de vraagstukken die je daarin tegenkomt. Die hele formule die ik voor je heb uitgerold, in het toepassen van die formule ontwikkel je zelfleiderschap en je ontwikkelt onvoorwaardelijke zelfliefde.

En in dat zelfleiderschap krijg je steeds meer vertrouwen in de samenwerking met je lichaam. Je schat dat steeds meer op waarde. En je neemt er ook echt de tijd voor om te onderzoeken wat je lichaam je vertelt over alles wat je eet of niet eet. Je maakt ruimte om te falen, om te experimenteren.

Het is een van de dingen die ik steeds benoem wat ook zo krachtig werkt in mijn programma.

Bij coachvragen die ik stel, nodig ik steeds uit tot experiment. En experiment voelt minder spannend. Als je nog volgend bent, dan denk je ik moet het goed doen, ik mag het niet verpesten. Deze dag moet lukken. Maar als je experimenteert kan je zeggen oh, dat werkte of oh, dat werkte niet, want de uitnodiging is om te experimenteren, niet om iets te presteren. Je gevoelens ga je steeds meer waarderen en in onvoorwaardelijke zelfliefde, zeker als je veel mislukte diëten achter de rug hebt.

Zeker als je last hebt van dieetmentaliteit en echt van slag kan raken en gestrest kan raken als je iets hebt gegeten wat je niet met jezelf hebt afgesproken, dan is die onvoorwaardelijke zelfliefde de zachte plek waar je vallen kan. Want je wordt daar in liefdevol door jezelf gezien en opgevangen, zonder oordeel, met al het geduld van de wereld en belangstelling en betrokkenheid en je zelfleiderschap maakt dat dat overeten wat je daar deed gebruikt wordt om jouw relatie met eten beter te leren kennen.

Om jezelf beter te leren kennen.

Je trekt je terug, je reflecteert: wat gebeurde daar? En je neemt daar de tijd voor, want je bent in leiderschap. Dus je vindt het volkomen vanzelfsprekend dat je tijd neemt.

Een van mijn oude associaties bij leiders was dat zijn hele belangrijke mensen en die trekken zich terug en de deur is dicht en die mogen niet gestoord worden. En het terwijl het werkvolk zich vooral buigt over de taken die ze hebben gekregen en die moeten ze allemaal zo goed mogelijk afkrijgen.

Als je vroeger keek naar Dallas, ben je zo oud dat je Dallas nog hebt gezien in de jaren tachtig. Als je dan naar JR keek die sloeg zijn benen over de punt van zijn bureau. En nu trouwens veel recenter die HBO serie Succession. Daarin zie je ook dat leiders uit het raam staren, bespiegelen, hun benen over het bureau leggen en stilte creëren om te reflecteren.

In zelfleiderschap doe je dat ook en dan hoef je er niet uit te zien als JR. En je hoeft je ook niet zo te gedragen. Je hoeft er niet uit te zien zoals Logan in die serie Succession. Zelfleiderschap kan heel vrouwelijk zijn. Leiderschap en zelfleiderschap kan heel vriendelijk zijn. Het kan zacht zijn, het kan speels zijn, het kan sprankelend zijn, bruisend, leuk, geïnspireerd. Je kan leiderschap, jouw zelfleiderschap helemaal uitvinden en vormgeven op de manier die bij je past. Waar jij blij van wordt, waar jij energie van krijgt. En dit zijn een aantal principes die daarin zitten.

Falen is de weg.

Je experimenteert om te ontdekken wat voor jou werkt. En je committeert je ook aan wat werkt. Je trekt je terug om onderzoek te doen en te reflecteren op de betekenis die je aan zaken geeft. Om je te buigen over vraagstukken. Je bent er oké mee dat je niet meteen je antwoorden hebt.

Als volger ben je dat niet. Als volger ben je dan direct voor je gevoel vastgelopen. Oh, nu weet ik het verder niet meer. Iemand anders moet me nu komen helpen, want ik ben nu vastgelopen. Ik kan niet verder. In leiderschap ben je oké met het niet direct hebben van je antwoorden. Je neemt de tijd om jouw waarheid boven te laten borrelen. Je neemt de tijd om te experimenteren met je aannames, met je theorie, met je goede gok. En je gevoelens zijn je kompas en dus neem je ook de tijd om gevoelens toe te laten, te onderzoeken wat ze je komen vertellen en ze te verwerken.

Een leider kan zich niet permitteren om van slag te zijn zonder daar aandacht aan te besteden, om geraakt te zijn, zonder daar aandacht aan te besteden. Als je volgend bent probeer je het zo snel mogelijk weg te duwen, want anderen hebben je nodig. Als je leidend bent, realiseer je ook dat anderen je nodig hebben. En juist daarom claim je tijd en ruimte om je gevoelens toe te laten en te verwerken en te onderzoeken op wat ze je komen vertellen. Je bent bereid om daarin alleen te staan als je succesvol bent.

En wat ik voor je wil in het veranderen van jouw relatie met eten is dat je dit zelfleiderschap kan ontwikkelen.

Omdat je niet alleen zo slank wordt als je wilt. En een fijne, stabiele, ontspannen relatie met eten hebt. Maar omdat je deze vaardigheid dan ook inzet in alle andere gebieden van je leven.

En is de kwaliteit van je leven niet afhankelijk van de kwaliteit van jouw leven van alledag.

Ik heb mij vroeger vaak genoeg, toen ik nog heel volgend was, mezelf zien hollen, vliegen, elke dag opnieuw en elke dag opnieuw het lijstje van de dag ervoor mee zien nemen naar de dag van vandaag. Weer niet alles afgekregen, Toch nog weer beter mijn best doen. Kijk of ik het nog efficiënter kan krijgen. En verdorie vandaag niet overeten en me soms afgevraagd, ‘als ik zo doorga, knipper ik drie keer met mijn ogen en ben ik aan het eind van mijn leven. En is dit dan wat ik ermee heb gedaan? Hollen, vliegen, mij laten leiden door de waan van de dag. Me altijd schuldig voelen omdat ik vind dat ik het beter had moeten doen, beter had kunnen doen. Nooit het gevoel hebben dat ik echt voldoe. Geen vervulling, geen voldoening kunnen voelen en altijd het gevoel dat er tijd te kort is.

En dus check ik uit. Wat je nu veel ziet scrollen op je telefoon, tot niks meer komen. Naar iets kijken wat je niet eens echt boeit. Maar je checkt uit en je checkt uit met scrollen. Of met eten. Of met shoppen of wat het ook is, omdat je niet in leiderschap leeft.

En ik weet dat aan de andere kant hiervan een fenomenaal leven op je wacht.

Wat zo fantastisch voelt. Waarin je zegt, ‘ja, ik ben succesvol. Ik ben niet alleen succesvol in hoe ik mijn dagen invul en hoe ik met eten omga. Maar ik heb een welbevinden voor mezelf gecreëerd waarin ik merk: ik heb niet zomaar zoveel stress meer. Ik heb echt een algeheel gevoel van welbevinden. En ik voel me lekker. Ik voel me goed over wie ik ben, hoe ik met mezelf omga, hoe ik eet, hoe mijn lichaam functioneert, hoe ik mijn tijd invul. Hoe ik tegen mezelf praat. Hoe ik voor mijn gevoelens zorg.

En iedereen mag het van me weten. Ik verstop het niet. En ik hoef niet te doen, ik hoef mezelf niet klein te maken. Ik hoef niet te zeggen: nou ja, ik heb ook mijn problemen hoor. Het is oké dat ik dat af en toe doe, maar niet te veel. Ik wil namelijk dat een ander ook inspiratie kan voelen door mijn succes en zien: het is veilig om succesvol te zijn en ik ben bereid om daarvoor alleen te staan in mijn succes.’

Als je nou herkent. Oh jee, ik kan dit allemaal afvinken. Ik ben inderdaad heel volgend. En ik neem niet de tijd voor mijn gevoelens. Ik voel me snel te veel of een belasting voor mijn omgeving. Ik neem niet de tijd om te reflecteren op mijn eigen ideeën en gedrag en mijn vraagstukken. Dan gaat dit ontwikkelen van je zelfleiderschap, je leven voorgoed veranderen. Niet alleen je gewicht, niet alleen je relatie met eten, maar je hele leven.

En het gaat zo goed voelen. Je gaat er zo blij mee zijn.

Denk hierover na. Check bij jezelf de komende dagen, de komende week: wat is de kwaliteit van mijn dagen? En kan je herkennen dat je aan het volgen bent. Dat je een werkbij bent? En wat zijn jouw associaties bij de koningin zijn van die kolonie in jouw leven? Hoe klein dat podium ook is, maakt niet uit. Je hoeft niet aan massa’s mensen leiding te geven en enorm veel verantwoordelijkheden te dragen daarin.

Gewoon de koningin in jouw leven. Of de koning. Of ben je de werkbij? Ben je volgend? Of ben je in zelfleiderschap?

En vraag je dan ook af als je merkt dat je volgend bent: wat zijn jouw associaties bij zelfleiderschap? Waarom denk je dat er geen ruimte voor is? Waarom kan je het niet ontwikkelen? En kan je een relatie zien met overeten. Kan je het patroon herkennen van: elke dag is een nieuwe poging en elke dag heb ik alleen maar het gevoel dat ik beter mijn best moet doen, beter moet presteren. En ben ik boos op mezelf of teleurgesteld in mezelf.

Of negeer ik mezelf? Ben niet gewend om te vragen wat voel je? Ik ben niet gewend om te vragen wat denk je? Ik ben niet gewend om te zeggen: wat zijn jouw vraagstukken? Wat zijn je wensen? Wat zou je het allerliefst willen? En waarom heb je het nog niet? Dat!

En als je voelt dat je eraan toe bent om daarin iets te ontwikkelen. Dan nodig ik je uit.

Kom op mijn wachtlijst. Kom op de wachtlijst van Etenslessen.

Op 15 november gaan de deuren open.

Voor deelname en dan ga jij jouw onvoorwaardelijke zelfliefde ontwikkelen en je zelfleiderschap. En daarop bouw jij een fantastische relatie met eten. Verlies je voor de laatste keer gewicht. Als dat is wat je wilt. En ook als je niet hoeft af te vallen omdat je geen overgewicht hebt, maar je wel merkt, ‘ik ben een werkbij in mijn eigen leven. Ik ga aldoor gebukt onder mijn eigen kritiek en meer, meer, meer moeten. Ook dan heb je in je zelfleiderschap nog heel veel te ontdekken en de kwaliteit daarvan kan er heel anders uit gaan zien. En je gaat het fantastisch vinden. Je gaat er zo van genieten van wat hier in op je wacht.

15 november, zorg dat je op mijn wachtlijst komt! Als je op mijn wachtlijst staat, geef ik je veel meer details over het programma, wat je ervan kan verwachten, wat de ins en outs ervan zijn.