Je ‘dik’ voelen is een probleem, als je denkt dat je gewicht dit gevoel veroorzaakt. Dat is niet zo en het is belangrijk dat je die twee uit elkaar haalt. Je gewicht is neutraal en subjectief. Als ‘dik’ voor jou een negatief gevoel omschrijft, laat ik in deze les zien waarom dit een valkuil is, die je in overeten houdt en hoe je dat patroon doorbreekt.
Deze les gaat niet over het veranderen van je esthetische voorkeur, maar het oplossen van onnodig lijden en de weg vinden naar een opbouwende relatie met jezelf, je lichaam en eten.
Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 225. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet. En een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.
Kan je je soms ineens dik voelen? Of is dat iets wat je bijna elke dag voelt? Is het iets wat jij als een gevoel omschrijft? Je vaak ‘dik voelen’. Dan gaat deze aflevering je helpen.
Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Deze les is zo belangrijk. Ik kan bijna niet geloven dat ik hem niet eerder aan je gegeven heb, maar deze etensles gaat je absoluut helpen. Ik ga het met je hebben over mijn perspectief op dat gevoel van dik, je dik voelen en het gevolg daarvan, het effect daarvan, het negatieve effect daarvan op je relatie met eten en wat je daar vandaag gelukkig aan kan doen.
Maar, maar, maar, je hebt wel heel veel invloed op je relatie met eten en als het om blijvend gewichtsverlies gaat en als het gaat om het repareren van jouw relatie met eten en het herstellen van een negatieve lichaamsbeeld, dan kan je daar wel vandaag iets aan doen. En ik wil je een belangrijke eye-opener laten zien daarin. Het probleem, zoals ik dat wil omschrijven voor je, is dat je dik voelen een gemoedstoestand is die gekoppeld is, meestal gekoppeld is, aan een gewoonte. Als je jou dik voelt, en nu nodig ik je uit om de film voor jezelf af te spoelen.
Als je je dik voelt, op dagen dat je je dik voelt, of ‘s ochtends wakker wordt en ineens besluit.
Of Ik vind mezelf dik, ik voel me dik. Of je trekt een broek aan en die zit wat strak en ineens denk je, ach, volgens mij ben ik aangekomen, ik voel me dik. Als je die ervaring hebt, kan je dan herkennen dat je in reactie daarop meestal die dag overeet. Kan je herkennen dat deze ervaring, met of zonder dat overeten, maar de beleving van dik niet het beste in jou naar boven haalt. En als dat zo is, dan hebben we hier iets interessants te pakken met elkaar. Want die gemoedstoestand waar ik het nu over heb, gaat niet over het gewicht wat je hebt. Het gaat niet over je daadwerkelijke vetpercentage.
Jezelf dik vinden en ik heb nog nooit iemand horen zeggen voor mij betekent dik heel positief. Als ik mezelf dik vind is dat een compliment. Binnen dit deel van de wereld en deze cultuur waarin we leven is dik gevonden worden geen compliment. En ik ben nog nooit iemand tegengekomen die zegt “oh ik leef in deze cultuur maar voor mij is het volledig omgekeerd. Ik vind het een compliment en ik noem mezelf graag dik.” Het is fantastisch als dat zo is, want dan lukt het jou om ongeacht de context waarin je leeft, Ongeacht de cultuur waarin je leeft, om voor jezelf te definiëren wat jij mooi vindt, wat jouw esthetische voorkeur is. Dat kan dus helemaal haak staan op het schoonheidsideaal van deze cultuur.
En jij bent daar zo positief mee verbonden dat het voor jou een compliment is. En dat is fantastisch. Voor de mensen die in mijn programma stappen is het dat niet. Die willen graag een blijvend gewichtsverlies creëren, een fijne relatie met eten creëren. Ze zeggen niet per se allemaal dat ze al het vet van hun lijf willen hebben, maar dit gevoel van “ik voel me dik”, daar willen ze wel absoluut allemaal van af. Dat is mooi voor hen. En misschien herken jij dat ook, want daar kan je namelijk iets aan doen vandaag, zonder dat je je gewicht per se direct hoeft te kunnen veranderen. En dat is heel belangrijk, want als je kan zien dat op dat negatieve gevoel van, “ik voel me dik”, vaak overeten volgt, dan is het natuurlijk niet een stap in de richting die je op wilt.
Dit is het inzicht wat ik je daarover wil geven. Dik is subjectief. Dik is net als de regen. Als het regent zal de één zeggen, we kunnen het er allemaal over eens zijn dat er dan vocht uit de lucht komt vallen. Dat is een feit, maar de kwalificatie daarvan is subjectief. De één zal zeggen, ‘nu is het rot weer, wat een snert weer, het is slecht weer.’ En een ander zal zeggen, ‘het is magisch weer, het is sprookjesachtig weer, het is heerlijk weer,’ het is subjectief.
En daarmee is je dik voelen Niet daadwerkelijk een gevoel, maar een gedachte die gekoppeld is aan een onderliggend gevoel. En de vraag is welk gevoel dat is. Als je je dik voelt, welk gevoel gaat daar dan onder schuil? Want dik is niks. Dik is neutraal. Dik is subjectief. Iedereen kan er wat anders inleggen, inzien, wat anders van vinden. Wat jij dik noemt, hoeft een ander niet dik te noemen. Dik is niks.
Dik is net als de regen. Het is. Welk gevoel heb jij eraan gekoppeld? En ik noem er nu een paar op om je op weg te helpen. De eerste waar ik aan dacht toen ik deze les maakte was afwijzing. Afwijzing, je wijst jezelf af. Dat is meestal wat er gebeurt op het moment dat je jezelf dik vindt, vind je jezelf niet voldoen. Ik ben niet oké, ik voldoen niet, Ik ben niet tevreden over mijn lichaam. Ik wijs het af. Vaak is het ook een gevoel van falen. Waarom lukt het me nou niet? Vanwaar kan ik niet blijvend gewicht verliezen? Waarom eet ik te veel? Hoezo doe ik het niet goed?
Je vindt dat je het niet goed doet en dat zie je aan de buitenkant. Wat jij aan de buitenkant ziet aan je lichaam, zie je als bewijs voor je gedrag, je negatieve gedrag.
Ik doe het niet goed met eten, ik eet te veel, ik eet ongezond en dit is waarom ik er zo uit zie en ik vind dat dik, ik noem dat dik en voor mij is dat gekoppeld aan falen, niet aan mijn eigen verwachtingen kunnen voldoen. Dus je voelt misschien afwijzing op het moment dat je naar je lichaam kijkt en jezelf dik vindt of je kleding zit strak of je hebt net iets te veel gegeten en daardoor staat er spanning op je maag en dat voelt als dik. Dat vloeit ook vaak in elkaar over. Een vol gevoel is dan een dik gevoel en een dik gevoel is onvrede. Het gevoel van ‘ik schiet te kort’. Ik doe het niet goed, omdat ik te veel eet. Ik eet ongezond.
En ik heb te weinig controle over mezelf. Ik faal. Ik schiet tekort. Dus afwijzing, falen en vaak ook frustratie. Waarom lukt me dit nou niet? Waarom heb ik dit stuk van mijn leven nou niet op orde? Dit zijn een paar voorbeelden hiervan. Dus als dik zijn op zichzelf niks is, neutraal is, maar jij daar een betekenis aan hebt gegeven die negatief is en die voor jou gaat over: bijvoorbeeld afwijzing, falen of frustratie, dan is de valkuil dat je denkt dat je iets moet doen aan dat dik zijn. Je negatieve gevoel verwijst naar je lichaam, omdat je het noemt ‘ik voel me dik’. En wat je dan wil doen is gaan sleutelen aan je gedrag.
Oké, zeg je dan tegen jezelf, ik voel me zo dik, ik kan er niet meer tegen. Ik ben te dik. Ik wil hiervan af. Oké, dan eet ik vanaf vandaag niet meer dit of dat. Of vanaf vandaag gooi ik dat en dat het huis uit. Vandaag doe ik het anders. Het probleem hiermee is dat je gedragsverandering, je impulsieve gedragsverandering, vanuit een negatieve emotie komt.
De afwijzing, het falen of de frustratie. En het lastige hiervan is dat het ook een negatief resultaat geeft. Als je probeert om een positief resultaat te creëren in je leven, maar je doet het vanuit een negatieve emotie. Ik ben het zat. Ik voel me dik. Daarom wil ik dit eraf hebben. Nu is het genoeg. Dan eet ik dit dus nu niet meer.
Dan is dat een impulsieve beslissing die voortvloeit uit een negatieve emotie. Om daadwerkelijk je gedrag te kunnen veranderen en blijvend gewichtsverlies te kunnen creëren, heb je een positieve basis nodig. Een opbouwende basis nodig die het beste in jou naar boven haalt. Want blijvend gewichtsverlies is iets van een lange adem. Overeten is iets wat je opruimt en je komt daar lessen in tegen. En om open te kunnen staan voor die lessen en ze te kunnen benutten en het beste in jezelf naar boven te halen, heb je een open nieuwsgierige, compassievolle blik nodig.
En die heb je niet vanuit een negatieve emotie, vanuit frustratie, vanuit afwijzing, vanuit het gevoel dat jij tekortschiet, zal je zodra je zo’n les tegenkomt en opnieuw overeet alleen maar boos worden op jezelf en de hele les gaat aan je voorbij. Dus je ‘dik voelen’ is in die zin een valkuil als je dat gevoel niet herkent voor wat het is, namelijk een negatieve emotie, die niets te maken heeft met daadwerkelijk je gewicht en daardoor denk dat de oplossing zit in het veranderen van je gewicht.
En dit, als je dit gaat doen, creëert dat afhankelijkheid. Als je dus denkt dat die negatieve gevoelens te maken hebben met je lichaam, dan is er absoluut geen ruimte voor je om te kunnen fluctueren met je gewicht. Nog niet eens een heel klein beetje. Vocht vasthouden en dat terugzien op de weegschaal is dan al problematisch. Als je broek uit de was komt en die is misschien in de droger geweest en daardoor zit die wat strakker, dan ben jij alweer terug bij af. Je voelt je dik en er is direct paniek dat je bent aangekomen, want daar is weer dat gevoel van afwijzingen, falen en frustratie.
Kan je dat zien? Dus wat ik je hier wil laten zien is dat je gewicht en het idee van dik, subjectief is en niet het probleem. Het is niet het probleem, als je het behandeld als het probleem dan probeer je vandaag je gedrag te veranderen en dan doe je dat vanuit een negatieve emotie.
De issue, de daadwerkelijke issue, is het negatieve gevoel wat je eraan hebt gekoppeld. En de oplossing is dat je je dit realiseert. Of ik overgewicht heb of niet, is niet de oorzaak van dit gevoel. Dat is de gedachte dat ik je wil aanreiken om mee te experimenteren. Of ik overgewicht heb of niet, is niet de oorzaak van dit gevoel, dat gevoel van dik. De oorzaak zit in de afwijzing. Dus als ik nu weer even de regen erbij haal, om je een ander voorbeeld te geven, om de theorie te laten zien. Je bent ooit gaan geloven, binnen deze metafoor, dat als het regent dat het rot weer is en dat de dag is verpest.
En wat ik je hier nu laat zien is: “nee de regen is neutraal” jij hebt alleen besloten om daar een gedachte aan te koppelen en die gedachte die je koos was “het is nu rot weer en vandaag is mijn dag verpest, deze dag wordt niet leuk want het regent”. Ik verzin maar wat. En wat je nu wilt leren herkennen is het probleem is niet de regen. Het probleem, mijn pijn, wordt veroorzaakt door de gedachten die ik er aan koppel. En de gedachten dat het rot weer is, slecht weer is en dat deze dag is verpest, is wat het gevoel veroorzaakt en niet de regen zelf.
En als we het dan weer terugbrengen naar dik. Ik vind mezelf dik. Dat is neutraal. Dat is net als de regen. Wat je eraan koppelt is een afwijzing.
Ik voldoe niet. En ik schiet tekort. Ik faal. Vind mezelf lelijk. Ik heb mezelf niet in de hand. Ik voldoe niet aan mijn eigen verwachtingen en dat is de ware issue. De afwijzing is de issue. En nu komt je kans, de mooie kans die voor je ligt, de afwijzing is optioneel.
Dat gewicht verander je niet in een paar uur tijd. Je krijgt je vet er niet af in een paar uur tijd. Tenzij je dat misschien door een chirurg zou laten doen. Waar ik van uitga is jou laten zien dat de afwijzing optioneel is. En op het moment dat je je dat realiseert en je realiseert zodra ik die afwijzing, als ik mezelf die afwijzing geef is de kans groot dat ik overeet. Want vanuit die frustratie en de pijn die ik mezelf daarmee doe wil ik verdoven. Ik heb dan ook vaak het idee het schiet toch niet op. Ik kom hier nooit uit.
Je wordt moedeloos en dus eet je om te vergeten. En je eet want het heeft toch geen zin. Je eet want je bent toch al te dik. En nu is er wat lekkers en iedereen neemt dus waarom dan ik niet ook? Ook al weet ik dat ik geen honger heb. Dat.
Het haalt dus niet het beste in je naar boven, maar zodra je ziet de issue is de afwijzing en die is optioneel, dan kun je een andere gedachte kiezen. Dus op het moment dat reflectie in je opkomt: ‘Ah, ik voel me dik’, is de knip die je wilt maken het besef. Het besef aan jezelf aanreiken.
Dit is wat ik nu denk, maar ik realiseer me dat ik volwaardig ben. Ik ben volwaardig. Ik verdien altijd liefde en respect. Mijn eigen liefde en respect. En ik wil mijn relatie met eten graag veranderen. Dit besef dat ik altijd mijn eigen liefde en respect verdien, is een positieve stap daarin vandaag. Dit besef dat ik altijd mijn eigen respect en liefde verdien en dat ik volwaardig ben. En als dat een brug te ver voor je is, dan kan je jezelf vertellen.
Ik wil gaan ontdekken dat ik mij volwaardig kan voelen, ongeacht mijn gewicht. En ik wil graag ontdekken dat ik mij volwaardig kan voelen, ongeacht mijn gewicht. Ik wil graag ontdekken dat ik mezelf respectvol en liefdevol kan behandelen, ongeacht mijn gewicht. En als ik die intentie, als ik mezelf die intentie voorhoud, dan is dat vandaag een positieve opbouwende stap in mijn relatie met eten.
En wat je daarmee bereikt door die twee los te koppelen van elkaar, is dat je ruimte creëert voor een opbouwende energie. Ongeacht het gewicht wat je vandaag hebt, ongeacht het feit dat die gedachten van ‘oh ik voel me dik’ ineens opplopten toen je, ik weet het niet, misschien inderdaad die broek uit de droogtrommel trok, en die was te heet gedroogd en zit daardoor wat strakker.
Of je houdt wat vocht vast en je denkt direct ‘ oh nee! ik kom aan.’ En je voelt je niet veilig, want je voelt je direct dik.
Ik verdien altijd mijn eigen liefde en respect. Dik is niks. En dik is neutraal. Dik is cultureel en subjectief. Ik kan vandaag dit idee loskoppelen van mijn volwaardigheid. Loskoppelen van de liefde en het respect waar ik mezelf mee wil omringen. En ik wil compassie tonen voor het feit dat deze gedachte of dit idee van dik mij zo’n pijn doet. Direct die negatieve gevoelens in mij triggert.
En ik wil die twee weer uit elkaar halen. Compassie is daarmee het tegengif, zou ik willen zeggen, om deze verandering voor jezelf te creëren en deze twee weer uit elkaar te gaan halen en te gaan zien dat dik niks is, dat het subjectief is, en dat het als je het voelt en de negativiteit ervan voelt, het niet betekent dat je moet gaan sleutelen nu vanuit een negatieve emotie aan je gewicht.
Maar, dat het enige wat je nodig hebt, is het uit elkaar halen van dat subjectieve idee, dat dik zou betekenen dat jij faalt. Het probleem zit niet in het dik, de beleving van dik. Ook zit het niet in je gewicht, niet in dit huidige moment. Het gewicht wat je hebt in dit huidige moment, maar in de betekenis die je het geeft. En daar kan je iets anders tegenover zetten.
En als je dat ontzettend moeilijk vindt, weet dan dat je het naast elkaar kan laten bestaan. Altijd.Hier zit dit moment, dat reflex van me ineens dik voelen, tekort voelen, schieten, falen, frustratie en de neerslachtigheid daarvan. En hier zit tegelijkertijd het besef dat ik invloed heb en vandaag een positieve stap kan zetten in mijn relatie met eten.
Door die compassie te laten zien aan mezelf, die volwaardigheid te benoemen, te spelen met het idee van hoe kan ik die volwaardigheid in mezelf activeren en met liefde en respect mezelf nu te hulp schieten.
En dit is zo belangrijk, omdat het anders altijd zo’n spin-off voor je zal hebben. Je hebt met kerst net iets te veel gegeten met een kerstbrunch en hop daar ga je en meteen eet je dagenlang achter elkaar meer dan je wilt en glij je af in overeten alleen maar in reactie op dat gevoel ‘ik voel me dik’, zo zonde zo zonde En het mooie is dat als je deze stap zet en hiermee experimenteert en die twee uit elkaar gaat halen, er daarmee ook kalmte komt en rust en ruimte voor jou om te gaan ontdekken waarom je overeet.
Om al die mooie etenslessen tegen te komen zonder dat je iedere keer zodra je die ervaring even hebt van ik voel me dik, of iemand maakt een opmerking over iets wat je aantrekt, we hebben die opmerkingen allemaal wel eens gehoord. Ook weer vanwege die cultuur waarin we leven. Dan hoef je niet van daaruit af te glijden in overeten, omdat je dit naast elkaar laat bestaan en direct ziet hoe je jezelf te hulp kan schieten.
Het is nu voor mij geen onderwerp meer, omdat het zo lang geleden is dat andere mensen mij zagen als dik, of dat ik mezelf zag als dik. Dat ik me binnen de cultuur zou kwalificeren als dik. Maar ik heb dit wel voor mezelf veranderd toen ik binnen die cultuur kwalificeerde als dik. Toen ik overgewicht had, toen ik heel veel overat en in reactie daarop er ook vaak opgeblazen uit zag.
Mijn lichaam had het duidelijk moeilijk met al die eetbuien en al dat overeten wat ik deed en ik hield vaak heel veel vocht vast naast dat overgewicht wat ik had en het was precies wat ik nodig had: deze interventie om mezelf te kunnen helpen om me veilig te kunnen gaan voelen in mijn eigen gezelschap zonder de hele tijd naar beneden gehaald te worden door die koppeling tussen mijn beleving van dik, het idee van dik en de afwijzing, het gevoel van falen, tekortschieten, de frustratie en de moedeloosheid. En soms zelfs het bestraffen en vilijn worden. Die twee kun je volledig los koppelen van elkaar zonder dat vandaag dat gewicht er dan af hoeft te zijn of je vanuit een negatieve emotie daar onmiddellijk iets aan probeert te doen wat een negatief resultaat geeft. Denk hierover na.
Ik wens je een mooie dag. Tot volgende week!Hey vond je deze aflevering waardevol? Dan is het downloaden van mijn gratis ebook etenslessen, de volgende stap in het oplossen van je strijd met eten. Ik geef je in dit boek een aantal onmisbare inzichten, maar ook een aantal praktische stappen waarmee je afvalt zonder dieet. Dus als je meer wilt dan alleen theoretische kennis opdoen, gaat mijn ebook je daar zeker bij helpen. Ga naar mijn website en vraag daar jouw gratis ebook aan. Je vind deze via etenslessen.com.