Afl. 237 De conversatie over gewichtsverlies

Wat wil je van mij horen? ‘Afvallen in tien minuten per dag’ of ‘Met liefde aan tafel’? Deze vraag kwam ik tegen toen ik een naam zocht voor de tool die ik nu maak. De titels die ik gebruik om jou te laten weten wat ik aanbied, voelen soms als koorddansen, omdat ze bijdragen aan de cultuur die we met elkaar creëren rond gewichtsverlies. In deze aflevering “De conversatie over gewichtsverlies” neem ik je mee in mijn gedachten over die cultuur en wat ik daarin belangrijk vind, maar dat is nog niet genoeg. Ik wil ook graag weten hoe jij naar die cultuur kijkt en daarin belangrijk vindt. Luister naar de aflevering en ik nodig je uit om daarna jouw gedachten daarover met me te delen. Ik lees ze graag.

---

Wat je ontdekt:

• Mijn gedachten over de conversatie rond gewichtsverlies
• De invloed die ons culturele schoonheidsideaal heeft op deze conversatie
• Een oproep om jouw gedachten daarover met mij te delen.

---

 

Transcript Afl. 237 De conversatie over gewichtsverlies

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 237. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet. En een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met jou? Met mij gaat het zoveel beter. Ik heb zoveel meer rust in mijn lijf en ontspanning in mijn lijf en het voelt heerlijk. Ik ga je in een andere aflevering precies vertellen hoe ik dat heb gecreëerd, want ik weet dat overeten en overwerken heel erg op elkaar lijken.

Dat heb ik nu uitgeplozen. En dat betekent dat als je overwerkt, je waarschijnlijk ook overeet. En ik kan je ook daarmee helpen. Dus daar gaan we het nog over hebben. Maar nu wil ik iets anders met je bespreken wat net zo boeiend is en waardevol.

En dat is de conversatie over gewichtsverlies.

Onze culturele conversatie ook over gewichtsverlies. Marketing en gewichtsverlies zijn voor mij een soort van koorddansen geweest, waar ik nu heel recent opnieuw tegenaan loop en mijn weg in zoek.

Het heeft me gebracht naar een conversatie met collega’s in Amerika over ditzelfde punt. Hoe je praat, hoe je de conversatie voert op social media of zoals ik hier in mijn podcast of op mijn website rondom gewichtsverlies. En het is zo interessant geweest deze discussie dat ik jou daarin mee wil nemen. Ik vraag je ook om jouw gedachten daarover, jouw mening daarover, omdat die cultuur rondom gewichtsverlies natuurlijk een cultuur is die we met elkaar creëren. En ik wil er een bijdrage aan leveren. En dat doe ik op de meest belangrijke plek hier in mijn podcast. Maar ik wil jou daar ook heel graag over horen. Ik zal je vertellen wat de aanleiding was, waar het over gaat.

Ik ben een tool voor je aan het maken en die ga ik gratis weggeven, want ik wil dat iedereen die wil stoppen met overeten deze tool heeft, tot zijn beschikking heeft, dus ik ga hem gratis weggeven.

En nu ik hem aan het maken ben, zocht ik ook naar een titel ervoor. En ik hing op twee gedachten. De een was afvallen in 10 minuten per dag. En de andere titel, de titel waar ik uiteindelijk voor gekozen heb, is met liefde aan tafel. En ik ben heel benieuwd waar jij je toe voelt aangetrokken. Want ze gaan over hetzelfde. Het is dezelfde tool.

In het ene geval noem ik het afvallen in 10 minuten per dag. En in het andere geval noem ik het met liefde aan tafel. Deze twee titels laten precies zien wat ik ooit heb geleerd over marketing. En dat was een regel, een belangrijke marketingregel. Een van de eerste dingen die ik leerde toen ik mijn Etenslessen de wereld in wilde helpen en naar hulp zocht, omdat ik geen idee had hoe ik dat moest doen. Dat ik voor het eerst kennis maakte met marketing en toen deze regel kreeg aangereikt, vertelden mensen wat ze willen en geef ze daarna wat ze nodig hebben. Praat niet over wat ze nodig hebben. Vertel ze alleen wat ze willen, zodat ze kunnen herkennen, ah, jij hebt voor mij wat ik wil.

En het voorbeeld wat hierbij gegeven was, was een boek.

Het is een heel mooi voorbeeld, een helder voorbeeld. Dus ik ga het met je delen, zodat je met me mee kan in dat proces, in de gedachtegang daarachter. De titel van dat boek was Make Every Man Want You. En dat boek was bedoeld, zorg dat elke man je wil. Denk je misschien, alsjeblieft niet.

Maar dit boek was geschreven voor jonge vrouwen die single zijn, even in de heteronormatieve context dan. Jonge vrouwen die single zijn en die zo graag een relatie willen en hun significant other willen vinden en die daarin wat stappen te zetten hebben omdat het ze aan vertrouwen ontbreekt in hun dating leven, in dat single zijn. En deze marketing guru, deze business guru, want ze is in Amerika heel groot, noemde dit als voorbeeld en ze zei dit boek gaat in werkelijkheid over van jezelf leren houden. Eerst van jezelf leren houden, want als je echt van jezelf houdt, geloof me, dan ben je woest aantrekkelijk voor je omgeving.

Maar zei ze, als ik dat op de cover van dit boek in de titel had verpakt, had dit boek niet zo goed verkocht als dat het nu heeft gedaan. Die titel, Make Every Man Want You, was als een honingpot die ik neer heb gezet waar de bijen op af kwamen. Als ik had gezegd, vind je partner door eerst van jezelf te houden, had niet verkocht. En toen vertelde ze in hoeveel talen dat boek was verkocht en waarom het dus zo goed had gewerkt en hoe dat samenhing met de titel van dat boek, dat succes.

Make every man want you.

En ik had in die tijd nog geen business coach, ik ben geen klant van haar geworden, want ik kon haar programma helemaal niet betalen, maar ze was zo duidelijk over die regel. Ze vertelde mensen wat ze willen en geef ze daarna wat ze nodig hebben. Maar verwar die twee niet met elkaar, anders kunnen mensen niet herkennen wat je ze nou eigenlijk aanbiedt. En wat je ze moet aanbieden is dat resultaat wat ze willen. Binnen de context van gewichtsverlies, de conversatie over gewichtsverlies, vind ik dit een lastige. Ik ervaar het als koorddansen. En waarom? Afvallen in 10 minuten per dag, dat resultaat, dus die eerste titel, afvallen in 10 minuten per dag, is een resultaat wat alle ruimte geeft voor het meenemen van je eigen narratief over jezelf, over je lichaam, over je gewicht en over je waarden. Het is een heel neutraal geformuleerd resultaat.

Hier zit helemaal afvallen in 10 minuten per dag. Zegt niks anders dan iets waarvan je misschien denkt van ja dag daar trap ik niet in. Hoe dan? Maar dat is iets anders. Dat kan het dus in je oproepen. Maar het kan ook je alle ruimte geven om als je vandaag je eigen gewicht en je eigen lichaam, als je daarmee in conflict bent, als je het heel erg lelijk vindt, als je het vet op je lichaam lelijk vindt, het moeilijk kan verdragen om het in de spiegel te zien of onder de douche te zien.

Als het vet op je lichaam voor jou een afspiegeling is van het overeten wat je doet en je hebt daar allerlei oordelen over, je vindt het slap van jezelf, Je begrijpt het niet, je vindt dat je te weinig wilskracht hebt, dat je vraatzuchtig bent.

Je gelooft dat andere mensen dat allemaal over je denken als ze jouw gewicht zien.

Dan kan die titel afvallen in 10 minuten per dag iets oproepen van snel van pijn naar fijn.

Hoe ik nu ben laat alle ruimte voor je om te dat narratief van zoals ik nu ben, ben ik niet oké en ik moet zo snel mogelijk mijn lijf veranderen, want als mijn lijf nou maar verandert, kan ik me weer oké voelen over mezelf. Dus hoe sneller ik dat resultaat kan bereiken, hoe liever het me is, want dat conflict wat ik ervaar, die moeite die ik heb met mijn huidige gewicht en met mijn uiterlijk en met mijn gedrag rondom eten, de moeite die ik daarmee heb, is zo beladen met zoveel oordelen van mezelf, maar misschien ook van de buitenwereld en anders wel mijn projecties op die buitenwereld, dat ik zo snel mogelijk bij deze plek vandaan wil. Met liefde aan tafel vertelt je niks over een resultaat. Niet wat je gewicht betreft. Met liefde aan tafel zegt alleen maar… Dat.

Je gaat met liefde aan tafel.

En wat voel je daarbij? Het kan zijn dat je je aangesproken voelt op dat conflict waar je nu in zit, die spanning met eten, misschien ook continu in nasleep van het volgen van vele diëten, dat gevoel hebben van ik wil van dat overgewicht af, maar ook van die onrust in mijn hoofd, er continu zo mee bezig zijn en zodanig mee in conflict zijn dat ik mezelf ook gewoon niet meer met eten vertrouw.

En elke dag is opnieuw een gevecht tegen overeten. Elke dag begin ik opnieuw de dag met het voornemen om niet te overeten en ergens in de loop van de dag lukt het me dan niet meer. En dat maakt dat mijn relatie met eten gespannen voelt en beladen en conflictueus en onveilig en onzeker. Met liefde aan tafel zegt daar iets over.

Maar als je zegt, ja met liefde aan tafel is fijn, maar als dat betekent dat ik dan geen gewicht verlies, als het betekent dat ik dan niet kan afvallen, maar wel in een soort vrede en liefdevol gevoel in een vredige, liefdevolle relatie met eten voortbeweeg, dan is dat nog niet genoeg voor mij. En wat je mij misschien wel vaker hebt horen zeggen, de angst die daar dan onder zit is, en dan word ik een blije dikkert. Maar dat wil ik helemaal niet.

Ik wil en en.

En overgewicht en je esthetische voorkeur is natuurlijk een gesprek op zich, want je eigen esthetische voorkeur kun je bijna niet heel moeilijk formuleren buiten de context van de cultuur waarin je leeft, buiten de context van het schoonheidsideaal. Denk je dat jij jouw lichaam anders zou beleven als je in een cultuur zou leven die, en overgewicht is dan natuurlijk ook alweer een normering, ook al een label. Maar bij gebrek aan een ander woord.

Stel dat je in een cultuur zou leven die overgewicht tot het schoonheidsideaal heeft bestempeld.

Zou je dan vandaag, mogelijk, minder weerstand voelen bij het vet op je lichaam? Dus het is lastig om te kunnen zien,

Als je al heel lang in conflict bent met het vet op je lichaam, is dit een hele lastige vraag. Dat je denkt, weet ik niet, kan ik me bijna niet voorstellen. Stel dat je altijd heel veel complimenten zou krijgen over het vet op je lichaam en alle reclame uitingen, advertenties, fotomodellen, allemaal jouw figuur hebben. En mensen tegen je zouden zeggen ik wou dat ik jouw figuur had. Hoe zou je je dan over je lichaam voelen? Precies over die plekken waar je het meest een issue mee hebt.

Die bovenarmen van ja, wow, wat doe je daarvoor? Jouw buik, ik wou dat ik jouw dijbeen had. Die puntjes in je billen, ah, hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Dit, nu speel ik natuurlijk een beetje met iets, ik rammel aan iets om je te laten zien of je even te laten invoelen. Kan ik mijn eigen esthetische voorkeur loskoppelen, ervaren, buiten de context, of heeft die zich gevormd, kunnen vormen, buiten de context of buiten de invloed van de cultuur waarin ik leef?

Ik denk het niet. Ik denk dat wij als sociale soort, als heel jong mens, als kind al voortdurend leren kijken, observeren, wat doet de groep. En dat begint eerst in je gezin van herkomst en daarna naarmate je gaat tieneren kijk je meer naar je peers, naar je leeftijdgenoten. Maar we overleven door bij de groep te horen.

Dat zit in je DNA versleuteld, dat krijg je er niet uit.

Dat is je overlevingsdrang. Dus het is bijna onmogelijk om je niet te conformeren aan de groep of je daar heel bewust tegen af te zetten en te ageren tegen de norm van de groep. Maar wat is werkelijk van jou? Wat is jouw eigen ware voorkeur? En mijn antwoord op die vraag, in het zien van die twee uitersten. Oké, ik kan voldoen aan wat de groep heeft genormeerd, als zijnde een schoonheidsideaal.

Ik kan er tegen ageren, maar ik kan ook proberen me te verbinden met wat ik van binnenuit van mezelf in verbinding met mijn eigen lichaam ervaar als kloppend en passend. En mijn antwoord daarop was, Ik heb in mijn lichaam, want dan kijk ik niet naar mijn lichaam, maar beleef ik het van binnenuit. Als ik mijn lichaam van binnenuit beleef, dan voel ik het meest harmonie als ik in vitaliteit ben. En ik voel me het meest in vitaliteit als ik niet merkbaar een zware bepakking met me meedraag.

Een bepakking die ongemakkelijk voelt in mijn bewegingsvrijheid. En ik voel me het meest vitaal als ik merk dat mijn lichaam blij is met het voedsel wat ik eet, omdat het me energie geeft en geen energie kost. Het beeld wat ik herken van mijn lichaam als het op die plek is van vitaliteit, optimale vitaliteit zoals ik die ervaar, want ook dit is natuurlijk subjectief, maar zoals ik die ervaar, dan heb ik daarin geen overgewicht, geen voelbaar merkbaar overgewicht wat voor mij als ongemakkelijk voelt.

En dan is het soepel en licht kunnen bewegen in mijn lichaam.

Een sprintje kunnen trekken naar de tram om de tram te halen, even gauw naar boven kunnen hollen omdat ik mijn sleutels ben vergeten en op tijd de deur uit wil. Dat voelt goed. Dan merk ik dat klopt, dat past, dat voelt lekker. En ik ervaar dat als een soort van sprankelend, stralend, veerkrachtige beleving van mijn lichaam.

Hoe het er dan van buitenaf uitziet, herken ik cultureel als wat het label slank heeft gekregen en voor mij als onderdeel natuurlijk van de maatschappij waarin ik leef voel ik me dan veilig. Dan kan ik herkennen, ah, er is niets in mij wat zegt je wordt beoordeeld, je wordt veroordeeld. Wat ik in de jaren dat ik ongewenst overgewicht had, zichtbaar overgewicht had, subject was aan ongewenste opmerkingen over mijn uiterlijk en ik voelde daardoor dit is niet veilig, dit is niet oké.

En ik kon niet meer loskoppelen wat ik zelf mooi vond of fijn vond van dat onveilige gevoel. Iedereen kan aan mij zien dat ik niet kan stoppen met eten. En dat plaatst mijn sociale status, maar ook mijn schoonheidsstatus ergens op een plek die onveilig voelt. Dat is als jong mens heel bedreigend geweest.

En ik zie trouwens natuurlijk in de mensen die ik begeleid in de coaching, iets wat niet anders is als je volwassen bent.

Alleen speelt het zich dan meer af in de, vaak in de context van je professionele leven. En het idee dat je, als je eruitziet, als dat wat ooit door de cultuur bestempeld is als lui en zwak en slap en gulzig, wat je echt snoeihard moet compenseren met de prestaties die je levert. En als je dat niet kan, in elk geval met je persoonlijkheid. Zo innemend, zo behulpzaam, zo betrouwbaar. En het liefst ook intelligent en doortastend. Een werkpaard. Om te compenseren dat je aanname lui zou zijn.

Of slap, te weinig ruggengraat hebt.

Dus als we de conversatie voeren over gewichtsverlies, en ik kan zien dat in de afgelopen vijftig jaar als ik kijk naar mijn familielijn en de boodschappen binnen de cultuur van de vrouwenlijn dan in mijn familie, dan zie ik dat vrouwenlichamen zijn bewonderd en geobjectiveerd en mijn uiterlijk als kind verbonden raakte aan mijn gevoel van eigenwaarde nog voordat ik dat zelf bewust kon herkennen en zien gebeuren. En omdat ik daar zo enorm onder heb geleden, is voor mij de context waarbinnen ik de conversatie met jou voer over gewichtsverlies belangrijk.

Dus als ik tegen jou zeg ik ben iets voor je aan het maken en het heet afvallen in 10 minuten per dag, dan wil ik, voel ik een sterke drang om te voorkomen dat het jou de ruimte geeft om te denken, mijn lichaam zoals het nu is, is niet oké. Het moet zo snel mogelijk verbeteren, veranderen. En als het is gefixt, voel ik me weer oké. En ben ik oké. Omdat dat mentaal niet gezond is, als je je eigen waarde en je gevoel van veiligheid en oké zijn ophangt aan je uiterlijk. En het gaat je ook belemmeren om je resultaat te behalen.

Zo is het ook nog. Dus het is zo belangrijk dat ik zeg… Ik vind, ja, je mag willen wat je wilt. En als jij voelt dat je lijf niet voor je klopt. Als jij voelt en misschien ook cultureel bepaald of niet, dat jij een plattere buik mooier vindt, is dat oké.

Je mag willen wat je wil.

Daar sta ik 100% voor. Het is in die zin net zo neutraal als zeggen ik wil wel of geen gaatjes in mijn oren, kort haar of lang haar, wel of geen botox.

Het is jouw lichaam. Je mag ermee doen wat jij wil. En als je gewicht wil verliezen is dat helemaal oké, 100%. De reden waarom doet er alleen toe. Die is cruciaal en binnen de context van een cultuur die jeugdigheid verheerlijkt en schoonheid objectiveert en spullen aan je verkoopt via een schoonheidsideaal, is het zo belangrijk dat de conversatie over dit stuk wordt gevoerd en voel ik een sterke drang om dat te doen. Om steeds die context erbij te halen. De redenen waarom te benoemen. En voor mij was die tool die ik nu voor je maak, die bijna klaar is, en de titel daarvan, opnieuw dat koorddansen waarin ik tegenkwam, wat doe ik hier nu mee? Vertel ik je wat je wil horen? Afvallen in 10 minuten per dag, dat is dat resultaat.

Of vertel ik je mijn intentie erachter, wat voor mij een belangrijk onderdeel is van de heling die je nodig hebt, waar je naar zoekt ook, waar je misschien onbewust naar verlangt, in jouw relatie met eten, die zich nu alleen nog maar laat zien als Ik wil van dat overgewicht af en ik wil stoppen met overeten. En dat liefde daarin een super power is en dat als ik zeg, hé, ik heb iets voor je, met liefde aan tafel, dan hoor je mij niet meteen zeggen, afvallen met 10 minuten per dag, maar leg ik wel op tafel, letterlijk en figuurlijk, de conversatie daaromheen.

Die context die ik zo belangrijk vind voor je mentale gezondheid en het helen van je relatie met eten, zodat je blijvend gewichtsverlies kan realiseren.

Want als je zoekt naar die fix en je eigenwaarde nog verbonden is aan je gewicht, en je denkt dat als het gewicht eraf is, jij weer oké zal zijn, dan kan je dat resultaat misschien behalen met worsteling, maar niet behouden. Dus ervan uitgaand dat je blijvend gewichtsverlies wilt realiseren, is het belangrijk dat hoe eerder ik je bewust kan maken van de redenen waarom je dat wil en wat zich afspeelt in jouw relatie met eten, in je hoofd daarover, in je lichaamsbeleving, cruciaal. Cruciaal. Het een kan niet zonder het ander. Blijvend gewichtsverlies kan niet zonder een gezonde relatie met eten.

En als je eigen waarde verbonden is aan je gewicht, kan je die gezonde relatie met eten niet creëren. Dus, dat bracht mij uiteindelijk bij de beslissing om te kiezen voor de titel Met Liefde aan tafel. En na een prachtige conversatie met collega’s dacht ik, waarom voer ik dit gesprek niet ook met jou? Waarom bespreek ik dit niet ook met jou? Want wij creëren met elkaar de cultuur van gewichtsverlies. En ik wil niet bijdragen aan een cultuur… die jou ruimte geeft voor het narratief dat jouw lichaam niet oké is… Dat het gefixt moet worden en dat alles op zijn plek valt als je bent afgevallen. Daar aan die cultuur wil ik niet bijdragen. Dus afvallen in 10 minuten per dag, dat is dat resultaat van deze tool.

Maar die kan alleen bestaan als dat gaat via die liefde, met liefde aan tafel.

Waarmee, en dan kan ik er natuurlijk een prachtige strik omheen doen, dit de ultieme vorm van marketing is, waarbij ik je kan laten herkennen wat je wil, maar ook meteen mijn eigen ethische drijfveer, die context waarbinnen je dat resultaat gaat behalen, bespreekbaar maak en met je deel. Oké, dat was wat ik hierover wilde zeggen en je over aan het denken wilde zetten.

En laat het me weten. Laat me weten hoe je er hierover denkt. Laat me weten of je zegt, oh maar ik was hier al lang aan voorbij. Het roept in mij weerstand op als ik ergens nog lees een kilo per week, of zo in vijf stappen slank, of afvallen in tien minuten per dag. Het wekt bij mij weerstand op, dan voel ik alleen maar opnieuw die trigger van dat gevecht waar ik misschien al 30 jaar of 40 jaar of langer in heb gezeten. Waarin ik opnieuw voel, precies die honingpot waar deze marketinggoeroe het over had, alsof mij een worst wordt voorgehouden.

Alsof er een wortel voor me wordt voorgehouden. Want hier, wil je dit? En ik altijd onderweg blijf naar een fix die ik maar niet krijg. Een plek waar ik nooit kan komen. Eeuwen gevangen in dat hamsterwiel. Of dat je zegt, sorry, maar dat is toch echt wat ik wil horen. Afvallen in 10 minuten per dag, het is misschien iets in 10 minuten per dag, het is omdat die tool 10 minuten duurt en die kan je elke dag doen.

Niet dat je daadwerkelijk in 10 minuten tijd gewicht verliest, dat gebeurt daar omheen.

Maar misschien zou jij dan wel denken, oh vertel me meer. Afvallen in 10 minuten per dag, vertel me meer. Want ik wil gewicht kwijt. En ik heb het nodig van je om te horen dat dat is waar dit over gaat. Dus eigenlijk leg ik nu mijn marketing dilemma bij je neer. Dat koorddansen wat ik doe en zeg ik vraag ik aan je, wanneer voel jij je aangesproken? Waar ben jij aan toe als ik zeg, hé, met liefde aan tafel of afvallen in 10 minuten per dag? Je kan me bereiken via social media, op Instagram of Facebook, Etenslessen, je weet inmiddels de naam. Je kan me een bericht sturen via mijn website. Ik heb zo’n contactformulier. Ik lees het heel graag.

Heel graag. Want ik praat hier natuurlijk wekelijks tegen je. Maar ik vind het ook geweldig om van jou te horen. Dus, laat het me weten. Wat zijn jouw gedachten hierover? En dan word ik me ook bewuster aan mijn kant van hé, dit is wel mijn positie in die cultuur, in die conversatie over gewichtsverlies. En wat is die van jou? Ik hoor het graag. Tot volgende week!