Een van mijn cliënten liet mij laatst weten dat ze merkte dat ze dreigde af te glijden nu het nieuwtje van Etenslessen eraf was. Ze zij dat ze dit van zichzelf herkende als een bekend patroon en daarom aan de bel trok. Voor mij is het geen onbekend verschijnsel en misschien herken jij jezelf hierin.
Het vervelende is dat dit patroon je ervan kan weerhouden om je te laten coachen en hulp te zoeken. Je redeneert: als het nieuwtje er eenmaal af is, glijd ik toch af, dus het is zonde om eraan te beginnen. Je hebt je aandacht op deze manier vaker zien verslappen en vind je dat je geen hulp verdient. Ik geef je hier mijn visie op in deze aflevering ‘Afvallen als het nieuwtje eraf’ is In de eerste plaats om je te laten weten dat het juist een van de redenen is waarom je hulp nodig hebt, maar ook om je te laten weten wat je hieraan kan doen.
Wat gebeurt er tussen die frisse start, de moed die je voelt en het aantal weken later waarop je merkt dat je aandacht verslapt en dreigt af te glijden zoals mijn cliënt aangaf?
Ik pak dit onderwerp voor je uit en geef je de oplossing.
Hallo, hoe gaat het met je? Ik hoop dat je goed voor jezelf zorgt en vooral heel erg goed voor je gedachten zorgt. Daarom wil ik je uitnodigen om heel bewust te kiezen wat je wilt denken, bewust te kiezen wat je wilt geloven over je toekomst. Over vandaag. Over jezelf. En over je relatie met eten.
Door het warme weer zeggen sommige van mijn cliënten: “Aah, de laagjes gaan er weer af. Ik zie mijn eigen blote armen weer en het triggert me enorm.”
Ze weten, en ik help ze daarbij, dat wat ze nodig hebben is het kiezen van de gedachten die ze hierin ondersteunen. Namelijk het kiezen van de gedachten die ze begeleiden in het creëren van vertrouwen in het proces waar ze inzitten, creëren van vertrouwen in de manier waarop ze zichzelf hierin begeleiden.
Want alle stress die je voelt over die blote armen wordt niet veroorzaakt door je omgeving. Ook niet door mensen die zeggen: “Gadverdamme.” Maar door jouw eigen gadverdamme. En die is gelukkig optioneel. Daarom werken we daar in Etenslessen aan. In Etenslessen coach ik je hierop en coach je jezelf hierop. En dat werkt.
Als ik zelf nu buiten ben en aan het sporten ben of aan het wandelen met mijn hond, dan kijk ik naar mijn omgeving. Dan zie ik bijvoorbeeld hoe mensen blij worden van de lente en ook misschien een beetje zoeken naar hun nieuwe normaal.
Als je thuis aan het werken bent, wat doe je dan in je pauze? Mag je dan van jezelf in je pauze naar buiten? Bovendien mag dat ook binnen het kader van social distancing? En hoe geef je dat dan vorm?
Ik zie dat naarmate het coronavirus er langer is, mensen zich aanpassen en er een soort van nieuw normaal ontstaat. Ook in de supermarkt zie ik dat de mondkapjes, de latex handschoenen steeds meer het nieuwe normaal worden. Misschien is dat mijn eigen perceptie, maar ik meen dat ook te kunnen zien aan hoe mensen zich gedragen.
Daarnaast moet ik zelf erg lachen als ik me in de weer zie met mijn latex handschoenen om boodschappen te doen. Ik heb dan één latex handschoen waarmee ik die koeldeurtjes opentrek van de koelvakken in de supermarkt. Vervolgens gebruik ik mijn schone hand zonder latex, waarmee ik mijn boodschappen verzamel.
Inmiddels heb ik een heel systeem ontwikkeld waarmee ik die boodschappen naar de kassa breng. Toch moet ik zo lachen als ik vervolgens zie hoe de jongen of het meisje achter de kassa, met haar blote handen, eerst de boodschappen van die persoon voor mij, waar ik keurig bij op afstand ben gebleven, door haar handen laat gaan.
Daarna gaan mijn boodschappen door haar handen en dan denk ik: oké. Het is dus zo illusoir, volgens mij, dat idee dat je kan voorkomen dat het virus op je, op je kleding of op je boodschappen of op je handen belandt.
Natuurlijk, als je het heel anders aanpakt, veel beter aanpakt dan ik waarschijnlijk, kan je dat wellicht wel voorkomen. Bijvoorbeeld door je boodschappen online te bestellen.
Echter ben ik zelf veel meer van preventie. Ik geloof namelijk dat als mijn immuunsysteem helemaal op orde is en tiptop en ik mezelf van alle goede stofjes voorzie die zorgen dat mijn lichaam, mijn cellen optimaal hun werk kunnen doen, dat ik niet ziek wordt.
Dus die latex handschoenen kan ik hartstikke om lachen. Als ik vervolgens de boodschappen van mijn buurman eerst door de handen van de kassajuffrouw zie gaan en daarna mijn eigen boodschappen.
Waar wil ik het over hebben met je deze week? Ik ga een onderwerp voor je bespreken waar een cliënt laatst bij mij over aan de bel trok. Ze merkte namelijk dat voor haar het nieuwtje eraf is. Het nieuwtje van Etenslessen is eraf en zij herkent dit van zichzelf als een patroon en ze maakte het bespreekbaar.
Het is geen onbekend verschijnsel en misschien herken jij jezelf hierin. Bovendien kan het je ervan weerhouden om je te laten coachen en hulp te zoeken. Want je zegt tegen jezelf: “Ja, als het nieuwtje er eenmaal vanaf is glij ik toch af, dan verslapt mijn aandacht en doe ik er niks meer aan. Dat is zonde. Zonde van mijn geld.” En dus verdien ik het niet om mij te laten coachen en aan dit programma te beginnen.
Toch is dat zonde. Dat is pas zonde, want juist dit stuk van jou heeft aandacht nodig. Als je merkt dat als het nieuwtje er eenmaal af is, je afvallen niet weet te continueren en niet weet hoe je jezelf hierin aangehaakt houdt, dan is dat natuurlijk één van de dingen waar je je juist op wilt laten coachen.
Het maakt namelijk onderdeel uit van je probleem en daarom wil ik het hier voor je bespreken. Allereerst wil ik mijn visie hierop geven. In de eerste plaats dus om je te laten weten dat het juist één van de redenen is waarom je hulp nodig hebt. Daarnaast wil ik je laten weten wat je hiermee kan doen als dit patroon van aandacht-verslapping voor jou herkenbaar is.
Dus laten we beginnen bij het begin.
Je start met je coaching en voelt je enorm gestimuleerd door alle nieuwigheid. Je coach, je programma, de aanpak, alles is nieuw en wekt daardoor je nieuwsgierigheid en ook je leergierigheid. Daarbij voel je ook de energie van je frisse moed. Dit keer gaat het je lukken. Dit moet het zijn.
En dit is het ook trouwens. Misschien geloof je dit door al je mislukte diëten nog niet helemaal. Toch heb je besloten om ervoor te gaan. Dus er is ook een deel in jou wat er wél in gelooft. En dat deel voelt die frisse moed.
Maar wat gebeurt er nu tussen dit moment, jouw frisse start, de moed die je voelt en het aantal weken later waarop je merkt dat je aandacht verslapt en je dreigt af te glijden, zoals mijn cliënt aangaf.
Als je de situatie van een afstand bekijkt, zie je dat de uitgangspositie van mijn cliënt en dus ook meestal die van jou, leunt op externe factoren. Immers is het het programma, de coach en de nieuwigheid die je stimuleren. Alles komt dus van buitenaf.
Maar wat nieuw is, kan niet tijdelijk nieuw blijven.
Dat is immers de definitie van het woord. Nieuw betekent: wat nog niet lang bestaat. Bovendien betekent het ook: tot nog toe onbekend. Naarmate je het langer bestudeert, is het niet langer onbekend en bestaat het inderdaad al langer.
Iets kan dus altijd maar tijdelijk nieuw voor je zijn en je daarmee boeien en verrassen. Echter, na verloop van tijd is de verrassing eraf. Dan zal je op een andere manier geboeid moeten blijven.
En dit, en nu komt het confronterende stuk, dit vraagt om emotionele volwassenheid. Emotionele volwassenheid betekent namelijk: verantwoordelijkheid nemen voor al je gevoelens.
Ook jouw gemoedstoestand van geboeid zijn. Eveneens de gemoedstoestand van verveling. Als je merkt dat je verveeld begint te raken, maar de verantwoordelijkheid voor die verveling buiten jezelf legt, maak je jezelf afhankelijk van de mate waarin een ander je weet te entertainen. Daardoor maak je jezelf onnodig kwetsbaar. Het maakt je afhankelijk.
Daarentegen kan je door volledig verantwoordelijkheid te nemen voor je gevoelens, onderzoeken hoe je geboeid blijft en aangehaakt in je eigen leerproces. Ook als het nieuwtje daar eenmaal vanaf is.
Emotionele volwassenheid klinkt bijna, als je er gekleurd naar luistert, als een verwijt. Je kunt bijna tegen jezelf zeggen: “Doe niet zo kinderachtig.”
Het beeld wat ook even in mij voorbijkwam, was die verveelde koning op zijn troon in zo’n sprookje. Hij zwaait verveeld met de scepter. De nar moet trucjes en kunstjes uithalen. En de koning? Die gaapt: “Weg, je verveelt me.”
Of zoals de hartenkoningin uit Alice in Wonderland. Zij zit ook op de troon. Ellen Bonham Carter speelt die rol geweldig en die zegt: “Of with his head”, zodra ze verveeld is. Kop moet eraf zodra ze niet langer geboeid is.
Toch is emotionele volwassenheid geen verwijt. Ik zeg daarmee niet: “Doe niet zo kinderachtig.” Emotionele volwassenheid is namelijk iets wat voor iedereen speelt. We hebben allemaal stukken waarin we emotioneel onvolwassen zijn.
Eén van de stukken waarin ik echt laat in mijn leven en nog steeds in aan het groeien ben, emotioneel in aan het rijpen ben, gaat bijvoorbeeld over financiën. Omdat ik rekenblind ben, heb ik heel lang tegen mezelf gezegd: “Jij weet niks van cijfers, daar kan jij niks mee.”
Dus schoot ik in een soort van emotionele kinderlijkheid. Daardoor nam ik geen verantwoordelijkheid voor de stress die ik voelde zodra ik mij met geld en cijfers bezighield. Het is iets waar ik oordeelvrij naar heb kunnen kijken en mezelf in help om te groeien en mezelf vertrouwen in te geven.
Als je ervan uitgaat dat er stukken in je zijn die emotioneel onvolwassen zijn en dat we die allemaal hebben en dat het alleen van je vraagt dat je jezelf daarin gaat ondersteunen en rijpen door verantwoordelijkheid te nemen voor al je gevoelens. In mijn geval was dat bijvoorbeeld stress rond cijfers. Zo kom jij dit tegen in jouw proces van afvallen.
Als het nieuwtje er eenmaal vanaf is, ben je niet langer geboeid. Emotionele volwassenheid betekent daarom dat jij verantwoordelijkheid neemt voor jouw eigen geboeid zijn. Dat hoort namelijk bij jou. En dat ligt bij jou. Dat wil je nooit bij een ander neerleggen, want dat maakt je afhankelijk en daarmee kwetsbaar.
Dan blijf je ook altijd alleen maar hopen van programma naar programma. Boek na boek, goeroe naar goeroe. Telkens heb je weer die nieuwe wow-factor nodig, omdat je jezelf niet weet te boeien. Bovendien neem je geen verantwoordelijkheid voor je eigen geboeid zijn, voor je eigen fascinatie.
Dit doe je door van perspectief te veranderen. Richt je aandacht dus niet naar buiten. Maar naar binnen. Raak geboeid door jezelf. Dit is wat ik hierover tegen mijn cliënt zei:
“Jouw werk begint nu pas. Juist nu het nieuwtje er vanaf is, juist nu wordt het boeiend. Ik zie waar je tegenaan loopt. Bovendien zie ik wat er bij je speelt op mentaal en emotioneel niveau. Er is niemand in de wereld die jou zo goed kan boeien als jij.”
“Het is namelijk jouw eigen verantwoordelijkheid en je hebt jezelf juist nu op dit punt harder nodig dan ooit. Daarom is het aan jou om nu niet af te haken omdat het nieuwtje van je programma eraf is. Als je alleen in jezelf geïnteresseerd kan zijn als daar een leuk en nieuw programma omheen hangt, mis je hoe boeiend en bijzonder jij zelf bent.”
“Jij hebt namelijk zoveel laagjes en diepgang. Bovendien heb je zo’n rijk gevoelsleven. Het is een onuitputtelijke bron die een leven lang meegaat.”
“Zie jezelf. En zie wie je bent. Zie hoe boeiend je bent en zie wie je wilt worden.”
“Zie haar. Wees present voor haar. Zie die vrouw.”
“Zie die vrouw die je wilt worden en zie die vrouw die je nu bent. Het is namelijk je meest belangrijke taak. Laat haar zien dat je altijd door haar geboeid wilt zijn. Daarnaast moet je haar laten zien dat alles wat ze denkt en voelt voor jou van waarde is. Zij heeft je namelijk zoveel te vertellen.”
“Als je gaat luisteren wijst ze je daarin de weg naar het creëren van een fantastische relatie met eten. Haar feedback op alles wat je nu aan het leren bent, is namelijk goud in je handen en ze heeft jou daarbij nodig. Ze heeft je aandacht nodig. Bovendien heeft ze jouw betrokkenheid nodig bij alles wat ze ontdekt en moet overwinnen.”
“Als je dit gaat doen, als je haar die aandacht geeft, beloof ik je dat er een nieuwe wereld voor je opengaat. Je leert namelijk niet alleen hoe je afvalt zonder dieet en je strijd met eten oplost. Daarnaast leer je ook hoe je jezelf gelukkig maakt. Bovendien krijg je meer zelfvertrouwen en ben je compleet onafhankelijk van bevestiging van buitenaf.”
“Het maakt je bovendien autonoom. Geboeid door jezelf, luisteren naar jezelf maakt je autonoom. Dit is namelijk een gevoel dat alleen jij kan creëren. Emotionele volwassenheid betekent dus dat je dit onderkent en hier verantwoordelijkheid voor neemt. Je kan dit. En je weet nog niet half hoeveel persoonlijke kracht er in je schuilt. Je hebt deze nog niet aangeboord omdat je deze altijd buiten jezelf zocht.”
“Het nieuwtje is er nu vanaf. Gelukkig! Goed zo! Goed dat het nieuwtje er vanaf is, want nu kan je aan dit prachtige werk beginnen en ik sta naast je.”
Zie je hoe het allemaal in elkaar grijpt? Je zelfbeeld, je relatie met eten. Ook de manier waarop je met jezelf omgaat en de ontwikkeling die je doormaakt in het veranderen van je relatie met eten?
Afvallen zonder dieet, luister goed naar mij: afvallen zonder dieet is geen geïsoleerd proces. Eén van de belangrijkste redenen waarom je nog steeds een strijd met eten hebt, is namelijk omdat je het altijd als een geïsoleerd proces hebt benaderd. Iets tussen eten en je lichaam.
Maar ik garandeer je: je neemt jezelf hierin mee. Afvallen zonder dieet is daarom geen geïsoleerd proces. Je neemt jezelf erin mee en alle Etenslessen die je tegenkomt hangen met elkaar samen.
Jij bent hierin het middelpunt. En voor mij, in mijn ogen het stralende middelpunt. Alles wat je nodig hebt om slank te worden en blijven, zit namelijk al in jou.
Je hebt alleen tot nu toe nog niemand gehad die je kon laten zien hoe je het werkbaar maakt. Namelijk hoe je dat verlangen naar slank zijn en afvallen omzet in een geweldige relatie met eten en een geweldige relatie met jezelf. En ik leer je hoe je dat doet. Denk hierover na.
Ik gaf een paar weken geleden een workshop over afvallen met de Hongerbalans. Daarin vroeg ik aan alle deelnemers hoe oud ze waren toen ze voor het eerst op dieet gingen. Daarnaast vroeg ik ze ook hoe oud ze waren toen eten echt een probleem begon te worden. Dit was precies dezelfde leeftijd.
Wanneer werd eten een strijd? Op mijn zestiende. Wanneer was je eerste dieet? Op m’n zestiende. Wanneer werd eten een strijd? Op mijn achttiende. Wanneer ging je voor het eerst op dieet? Op mijn achttiende.
Wat vertelt ons dit dus? De meesten waren als tiener al gaan lijnen en dat deden ze nu nog. Wat vertelt ons dit? We kunnen een strijd met eten niet als een geïsoleerd probleem benaderen. Daarom kunnen we ons niet laten fixen door een fonkelend nieuw voorwerp.
Dat fonkelende voorwerp zijn namelijk wijzelf. Jij bent fonkelend en nieuw voor jezelf. Als je maar diep genoeg gaat kijken.
Meestal gaat die afhankelijkheid van buiten jezelf leggen, om aangehaakt te blijven en gefascineerd te blijven en om vertrouwen te hebben, over het feit dat zodra je naar binnen gaat kijken, je daar alleen maar zelfkritiek tegenkomt en negativiteit.
Bijvoorbeeld klagen over hoe je eruit ziet en dat het je toch niet gaat lukken. Ook dat je het weer hebt verpest en waarom je het nou weer hebt verpest. Daar wil je doorheen kunnen werken. Daarvoor heb je die tools en technieken nodig die ik je geef.
Ik kreeg de aanbeveling om op mijn website te schrijven voor wie de workshop die ik gaf niet geschikt was. Het antwoord was zo lachwekkend dat ik het weer heb verwijderd. Ik schreef namelijk: deze workshop over de Hongerbalans is voor jou niet geschikt als je niet geïnteresseerd bent in wat je denkt en voelt.
Als je die zin ziet staan is die ineens zo bizar, is die zo ontregelend en lachwekkend. Deze workshop is dus voor jou niet geschikt als je niet geïnteresseerd bent in wat je denkt en voelt. Wie zegt nu hardop: “Ja, ik ben in heel veel dingen geïnteresseerd, maar niet wat ik denk en voel, daar wil ik helemaal niets over weten.”
Het is namelijk waar. Als je niet geïnteresseerd bent in wat jij denkt en voelt, hoe kan je dan daadwerkelijk veranderen? Hoe kan je dan leren en ontwikkelen en evolueren? En een vrouw worden met een fantastische relatie met eten? Het is namelijk een voorwaarde om te kunnen leren hoe je slank wordt en blijft.
Ik denk dat ik mijn punt heb gemaakt. Jij bent namelijk het fonkelende voorwerp. Juist omdat je het lastig vindt om dat te zien, heb je die coaching nodig. Daarom heb je iemand nodig die je laat zien hoe je in emotionele volwassenheid stapt, zonder oordeel, zonder kritiek.
En verantwoordelijkheid gaat nemen voor jou geboeid zijn en aangehaakt in jouw eigen proces van ontwikkeling. Ook hoe je al die negativiteit die in jou zit zodra je er naar gaat kijken, opruimt.
Wil je leren hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert? Meld je dan aan voor de wachtlijst.
Zorg goed voor je gedachten en ik spreek je volgende week weer.
Je hebt geleerd om eten te beheersen. Maar vrijheid voelt anders. Vrijheid is luisteren naar je lichaam, je verlangens en waarheid. Het is stoppen met vechten en beginnen met begrijpen.
Dit zijn jouw etenslessen. Geen regels die je moet volgen, maar ontdekkingen die je mag doen. Als eten een worsteling is, is er iets in jou dat gehoord wil worden.
Overeten is de rook – niet het vuur. In mijn boek neem ik je mee in een nieuwe omgang met eten.