Afl. 272 Hoe ik gewicht verlies

Soms is het delen van mijn persoonlijke ervaring precies wat je nodig hebt om jezelf beter te kunnen helpen. Daarom deel ik in deze les ” Hoe ik gewicht verlies” wat ik doe als ik zelf gewicht wil verliezen. Jouw relatie met eten uniek, zoals die van mij dat ook is. Maar je zal soms juist door het contrast met jouw eigen aanpak, een nieuwe, inspirerende weg kunnen zien.

---

Wat je ontdekt:

• Hoe ik gewicht verlies
• Welke vragen ik stel
• Waarom mijn leven van alledag gewoon doorgaat

---

 

Transcript Afl. 272 Hoe ik gewicht verlies

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 272, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Hoe pak ik het nou aan als ik zelf gewicht wil verliezen? Dat is een les die ik nog niet eerder met je heb gedeeld. Het is niet echt een les, het is het delen van mijn ervaring. Hoe pak ik dat zelf aan als ik gewicht wil verliezen? En dat is net even een ander perspectief wat jou misschien vandaag kan helpen om die verbinding met jezelf te maken.

Voordat ik dat doe, nodig ik je eerst uit voor een gratis les.

Die geef ik volgende week woensdag op 19 februari. En in die les vertel ik je hoe je overeten loslaat langs jouw Etenslessen.

Als je last hebt van overeten en je wilt er graag mee stoppen, Dan vertel ik je precies in die les hoe je dat aanpakt binnen mijn methodiek, binnen mijn methodiek van Etenslessen. Ik zie overeten als een symptoom. En het is de rook, maar niet het vuur. Door die rook te volgen kom je uit bij dat vuur en kan je die brand blussen. Kan je gedrag blijvend veranderen.

In die les neem ik je mee in dat proces. Ik laat je zien hoe je langs jouw Etenslessen de oorzaak van overeten kan opruimen, een nieuwe relatie met eten creëert die eruitziet zoals jij wil en de pijn van overeten kan omzetten in groeipijn. En dat is zo’n behulpzaam perspectief, omdat pijn rond overeten, aankomen, afvallen, obsessie met eten of restrictieve regels in je hoofd, die pijn wordt voornamelijk beleefd langs de pijn van falen. Er is niets wat zoveel spanning veroorzaakt rond gewichtsverlies als de angst om te falen, de angst voor overeten en jezelf dat enorm kwalijk nemen. In die les laat ik zien hoe je daar aan voorbij komt.

Dus meld je daarvoor aan.

Dat kan via mijn socials, dat kan via mijn website Etenslessen.com. Volgende week woensdag is die les.

Als je er live bij bent, kan je mij elke vraag stellen. En het is ook de dag waarop Etenslessen opengaat voor deelname. Dus kom erbij als je benieuwd bent naar hoe zou dat proces eruit kunnen zien voor mij. Dan leer je niet alleen die stappen die ik in die les laat zien, maar krijg je ook meteen een kennismaking met mij en mijn manier van werken en kan je dat voor jezelf aftasten.

Oké, hoe pak ik het aan als ik zelf gewicht wil verliezen?

De eerste stap, en dat is een stap die ik inmiddels niet meer hoef te zetten, omdat die er altijd is, is de stap van bewustwording. Me bewust worden van mijn relatie met eten, bewust worden van mijn lichaam, bewust worden van wat overeten mij komt. Vertellen. Als ik nou gewicht wil verliezen, dan zal ik mijn lichaam moeten ondersteunen om mijn reserves te kunnen benutten.

En dus heb ik een afstemming nodig tussen de manier waarop ik met eten omga, hoeveel ik eet en wat ik eet, en de mate van honger die ik toelaat, zodat mijn lichaam voldoende ruimte krijgt om mijn reserves te benutten. Dit kan een heel harmonieus proces zijn, als dat gebeurt vanuit een liefdevolle, belangstellende verbinding met je lichaam. Het wordt frustrerend, problematisch ook, als je het doet vanuit een verbinding alleen met je hoofd. En je gaat afvragen, als ik wil afvallen, wat mag ik dan niet meer eten? Wat moet ik dan eten? Hoeveel moet ik dan eten? Wie kan mij vertellen wat dat moet zijn?

Zodra je dit doet, zodra je voor dat laatste kiest, ga je in je hoofd zitten. Mis je de verbinding met je lichaam. Het heeft ongelooflijk veel nadelige gevolgen, waar ik zelf in het verleden heel veel last van heb gehad. Fixeren op het eten, vechten tegen een verlangen naar eten wat alleen maar groter werd. Alle problemen die veroorzaakt kunnen worden door diëtiek, vermijd je volledig als je gewichtsverlies benadert vanuit een liefdevolle verbinding met je lichaam.

Een samenwerking met je lichaam. Cruciaal. Daar gaan we het volgende week over hebben in de gratis les. En dan duiken we daar wat dieper in.

Dus ik begin bij de vraag, wat heeft mijn lichaam van mij nodig om gewicht los te kunnen laten?

Ik vraag me ook af of ik overeet. Er is overeten, waardoor je ook aankomt. Er is een evenwicht, waarbij je precies zoveel eet dat je niet aankomt maar ook niet afvalt. En er is de ruimte die je kan creëren, de ruimte die er voor honger kan ontstaan.

Waarmee je lichaam net steeds even dipt in jouw reserves, daar gebruik van maakt op een manier die voor jou niet heel stressvol voelt, of beangstigend voelt, of restrictief voelt, maar als een samenwerking met je lichaam. Dus die vraag moet ik me ook stellen. Overeet ik? Ben ik in balans, waardoor ik niet aankom maar ook niet afval? Of kan ik voldoende ruimte maken voor mijn lichaam om reserves te benutten.

Als ik zie dat ik overeet, of in balans ben, dan brengt me dat natuurlijk een laagje dieper. Waarom doe ik dat? Waar hangt dat mij samen? Waar heb ik eten misschien nog nodig om andere redenen? Die redenen zijn vaak emotioneel. Als je overeet, dan heeft eten daar op dat moment een functie voor je. Die van beloning, of die van een oppepper als je moe bent, of die van gevoelens die je niet goed in jezelf kan verdragen. En ik kom zelf uit een geschiedenis met eten, waarin eten voortdurend voor mij de buffer was voor gevoelens waar ik me geen raad mee wist.

Dus overeten hing voor mij heel erg samen met het reguleren van mijn gevoelsleven op een manier waar ik niet blij mee was, maar die ik nog wel heel hard nodig had. Waar ik erg van afhankelijk was. Ik at om alles. Alles was een aanleiding om te eten. En dat was toen ongelofelijk pijnlijk.

Nu is mijn relatie met eten op een niveau… Dat dit allemaal geen rol meer speelt.

En ik eigenlijk alleen hoef te kijken naar…Wat heeft mijn lichaam van mij nodig om gewicht los te kunnen laten? Waar kan ik meer ruimte maken voor mijn lichaam? En dat betekent dat ik dan kijk naar wat ik eet en hoeveel ik eet. Eet ik net iets meer dan mijn lichaam kan gebruiken als ik wil dat het wat reserves kan benutten? Je hoort aan de manier waarop ik daarover praat, want ik hoop in ieder geval dat je dat kan voelen als je naar me luistert hoe ik daarover praat, dat dit niet beladen is.

Ik vind mijn lichaam niet lelijk.

En ik vind niet dat ik iets fout doe. Ik heb ook niet het idee dat ik met dat gewichtsverlies ineens op een plek ga komen waar ik mezelf veel leuker ga vinden en denk dat ik me veel gelukkiger ga voelen, dat kleeft hier allemaal helemaal niet aan. Voor jou, als het die lading nu nog wel heeft, als je je lichaam nu nog als heel pijnlijk ervaart omdat je gruwelt van de afspiegeling van het overeten wat je doet. En dat zien aan je lichaam, kunnen zien aan je lichaam… Dat je steeds meer eet dan je lichaam van je nodig heeft.

Als je daar sterke oordelen over hebt… Kan het heel pijnlijk zijn om je lichaam te zien in de spiegel. Het kan heel pijnlijk zijn om in je lichaam te leven. Omdat je voortdurend jezelf bij het zien van je spiegelbeeld herinnert aan het overeten wat je doet en het oordeel wat je daarover hebt. Ik ben op die plek geweest, dat was ongelofelijk pijnlijk. Een gewichtsverlies vanuit urgentie proberen te forceren, omdat je van dit gevoel af wil en van de pijn die je voelt bij het zien van je lichaam, is niet de route. Ik heb die route al lang afgelegd en die lading is er al lang af.

Mijn lichaam hoeft niet perfect te zijn.

Voor mij, om het te kunnen zien, om erin te kunnen leven, om me er heerlijk in thuis te kunnen voelen, het is tussen mij en mijn lichaam nu al helemaal goed. En voor jou, als jij gewicht wilt verliezen en je bent nog niet op die plek, dan wordt dit een onderdeel van het proces zoals ik je dat leer in mijn programma om op deze veilige, neutrale plek te kunnen komen, waarin jij je lichaam kan ondersteunen in gewichtsverlies, maar niet vanuit een negatief gevoel en niet vanuit urgentie.

Ik kijk als ik wel overeet, naar de oorzaak daarvan. Waar heb ik eten nu nog nodig en waar wijst dat naar? Ik zie mijn relatie met eten als een soort spinnenweb. Een spinnenweb waarin alles verband houdt met elkaar. Overeten doe ik niet in een vacuüm. Het hangt samen met mijn hele functioneren. En het hangt samen met mijn agenda.

Hangt samen met de mensen die ik zie, waar ik contact mee heb. Het hangt samen met mijn zelfbeeld. Het hangt samen met de rollen die ik mezelf heb gegeven in mijn leven. En als overeten een signaal is, naar welke verbanden binnen dat spinnenweb wijst het dan? Binnen bewustwording neem ik dat mee en kijk ik daarnaar. Ik kijk bijvoorbeeld ook naar wat mijn lichaam aan de lichamelijke kant nodig heeft om reserves te kunnen benutten.

Als je mijn leeftijd hebt en in de vijftig bent en je doet zittend werk en daarnaast kom je weinig buiten en leef je vrij passief omdat je alleen achter je computer zit, dan zal je merken dat er weinig voor nodig is voor je lichaam om al te veel energie binnen te krijgen. Het luistert nauw.

En waar jonge mensen, echt hele jonge mensen, tieners en twintigers, weg kunnen komen met allerlei soorten voedsel waarvan je nu duidelijk kan merken dat het voor mijn lichaam veel te veel is.

Al heel snel veel te veel energie. Zeker met de levensstijl die ik heb. Dan kun je zien dat je passiviteit, als je vrij passief leeft, je hier ook niet helpt, jouw lichaam niet helpt om gewicht los te kunnen laten. En zeker voor vrouwen in de overgang en daarna luistert dit een stuk nauwer. Dus je lichaam hierin samenwerken met je lichaam vraagt van je dat je ook naar dit stuk kijkt. En dan, in de volgende stap, verhelp ik die oorzaak. Dus als ik die oorzaak heb gevonden in dat spinnenweb van mijn relatie met eten, dan haal ik de oorzaak weg die misschien zich vertaalt naar een behoefte hebben aan eten als ik geen honger heb. Dan heb ik gevonden waar dat vandaan komt en dat los ik op.

Ik los dat op door erop te reflecteren, met schrijfwerk. Ik bespiegel daarop totdat ik mijn antwoorden heb gevonden en dan maak ik een aanpassing in mijn leven. Dit betekent dat het loslaten van het eten wat me daar in de weg zat en de manier waarop ik dat doe, niet beladen is met negatieve gedachten. Het loslaten van dat eten daar is een vreugdevol proces, omdat ik het herken als een stap in mijn persoonlijke ontwikkeling. Er wordt me geen eten afgepakt. Er wordt me geen eten verboden. Ik hoef mijn gedrag niet te gaan verbeteren. Er is niets mis met mij en ik doe niets verkeerd.

Ik ben me aan het ontwikkelen.

En ik ben de samenwerking met mijn lichaam aan het optimaliseren. Ik ben het aan het helpen, aan het ondersteunen en ik doe dat vanuit een begrip van mezelf. In de les van volgende week gaan we daar ook naar kijken. Dus alles wat ik je hier laat zien, stappen we volgende week dieper in. Kortom, het loslaten van eten zodat mijn lichaam een reserves kan benutten, is op geen enkele manier restrictief. Als het restrictief zou voelen, omdat ik een restrictieve gedachte bij heb, is dat onmiddellijk een uitnodiging voor spanning met eten. En die werkt averechts.

Ik heb het jarenlang op die manier geprobeerd, Op de manier die ik het wilskrachtmodel noem, waarbij je restrictief met eten omgaat, jezelf eten afpakt, eten ontzegt. En het heeft een averechtseffect. Het bijt je. Het bijt je. Je verlangen naar eten wordt groter. En het wordt een gevecht met jezelf, een gevecht met de weegschaal, een gevecht met eten en het voelt vreselijk en je hebt daarbij ook nog het idee dit kan ik maar alleen als ik alles daarvoor aan de kant veeg en me verbijt en me schrap zet. Ik geloof er niet in omdat ik keer op keer op keer bij mezelf heb gezien en inmiddels meer dan duizend mensen die ik heb begeleid in het veranderen van hun omgang met eten, dat het niet werkt. Het is niet duurzaam.

Restrictie is een uitnodiging voor een strijd met eten. De manier zoals ik die nu omschrijf, is niet belastend. Die is vreugdevol. Die voelt als een ontwikkeling. En is alleen maar omkleed met positieve gedachten. Positieve gedachten over mijn lichaam, positieve gedachten over mijn relatie met eten en over mezelf en de ontdekkingen die ik doe.

En dat betekent dat in dit proces van gewichtsverlies mijn leven van alle dag gewoon doorgaat. Er is geen opwinding over gewichtsverlies en geen stress over gewichtsverlies.

Het enige wat er verandert in mijn leven van alledag is dat waar ik mogelijk een aanpassing heb gemaakt in het opruimen van de oorzaak van overeten. Dus stel dat ik overeet omdat ik mezelf structureel te moe laat worden. Elke dag opnieuw te veel van mezelf vraag, Totdat mijn brein zo oververmoeid is en zo overprikkelt, dat ik intens naar suikers verlang om me staande te houden. Stel dat ik die oorzaak hebt gevonden en ik heb de stappen gezet, het voorwerk wat nodig is om mijn dagen anders in te richten en mezelf niet meer te overvragen, dan is dat wat er in mijn leven van alledag verandert. Dat.

Maar niet het project gewichtsverlies waarvoor ik mijn schrap zet, waar ik op fixeer, waarop ik de hele dag bezig ben met eten, met wat ik mag eten en wat ik niet mag eten en kijken op de weegschaal of het al opschiet. Of gefrustreerd zijn op dagen dat het me niet lukt om dat plan te volgen. Dat is er allemaal niet.

En dit, deze vorm van gewichtsverlies, is een vaardigheid. En als jij nu op een punt bent in je leven dat je je misschien zorgen maakt om je gezondheid, door de manier waarop je met eten omgaat, dat je merkt dat je je lichaam overbelast, dat je merkt dat je lichaam last heeft van het eten wat je doet, wat het niet kan gebruiken, wat het niet nodig heeft. Als je merkt dat je afhankelijk bent van eten om je emoties te reguleren of afhankelijk bent van eten om jezelf te kunnen belonen. Hoe het er ook uitziet. Jouw relatie met eten is uniek voor jou. En er is een manier mogelijk voor je om je gedrag, je omgang met eten te veranderen.

Ook als je geen gewicht wil verliezen. Want een relatie met eten waar je niet tevreden over bent, hoeft er lang niet altijd uit te zien als een relatie waarin je overgewicht hebt en last hebt van teveel eten.

Hoe jouw relatie met eten er ook uitziet, als je daar je gedrag en je omgang mee wilt veranderen, dan kan dat op een manier die echt goed voelt, prettig voelt, stabiel ook voelt, niet ontregelend of een gevecht. Het enige wat er ontregelt is iets aan die oorzakelijke kant. En daar ga je stappen in zetten die voor jou als een verrijking van je leven voelen.

Dit is hoe ik het zelf doe. Dit is waarom ik het de rest van mijn leven kan blijven doen op momenten dat ik merk dat het fijn is voor mijn lichaam om daar weer wat ondersteuning in te krijgen. Als ik om welke reden dan ook merk dat ik wat ben aangekomen en kan voelen van, het is niet het gewicht waar ik me lekker bij voel. Voor mij speelt zich dat alleen nog af binnen een hele kleine marge. Daar zijn geen grote schommelingen meer in, omdat mijn relatie met eten heel stabiel is.

Maar als ik door omstandigheden, door een nieuw vaardigheidsniveau wat ik tegenkwam waar ik nog niet was, een beetje ben aangekomen, dan is dit de manier waarop ik dat ook weer oplos en balanceer. En dat doe ik echt vanuit een liefdevolle samenwerking met mijn lichaam. En anders niet. Anders gewoon niet. En dat hoeft gelukkig ook niet. Oké, ik hoop dat je hier veel uithaalt.

Meld je aan voor die les van volgende week.

Die gaat je ongelofelijk helpen. Dan gaan we echt een paar stappen verder dan nu in deze les. Ik zie je in Overeten loslaten langs jouw Etenslessen. Tot volgende week!