Luister naar ‘De Etenslessen van Tamara’. Leeftijd is geen vonnis voor je gewicht. Tamara was midden vijftig toen ze naar een vakantiefoto keek en dacht, ‘dit is 10 kilo meer dan bij me past’. Nog nooit had ze een dieet gevolgd en wilde dat ook niet. Ze wilde het bekende jojo-effect van een dieet voorkomen en zocht naar een duurzame oplossing.
Ze vertelt over haar Etenslessen. Over de samenhang tussen uitstelgedrag, troost zoeken in eten en hoe je ook zonder dieet in restrictie kan belanden. Leeftijd is gelukkig geen vonnis voor je gewicht. Met een duurzame oplossing kan je ontdekken wat je lichaam nodig heeft om gewicht los te laten.
Wat je ontdekt:
Afl. 298 De Etenslessen van Tamara. In de vijftig en 8 kilo kwijt
Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 298, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.
In deze aflevering van Etenslessen spreek ik met Tamara. Op haar vijftigste besloot ze dat het anders moest. Ze wilde afvallen zonder dieet en een fijne relatie met eten ontwikkelen. Wat Tamara bijzonder maakt, is dat ze nooit eerder een dieet heeft gevolgd, maar ze voelde wel dat haar gewicht niet meer bij haar paste nadat ze op vakantie foto’s van zichzelf zag. Ze wilde het bekende jojo-effect voorkomen en was op zoek naar een duurzame oplossing.
We hebben het uitgebreid over hoe beperkend denken – dus tegen jezelf zeggen “ik mag dit niet eten” – net zo goed tot schaarste en cravings kan leiden als een streng dieet. Tamara herkent dat ze at vanuit allerlei emoties: blijdschap, stress, verdriet, maar ook uit gewoonte of uitstelgedrag. Door het proces binnen Etenslessen kreeg ze hiervoor steeds meer bewustzijn. Vooral door het eetdagboek niet als controlemiddel in te zetten, maar als tool voor inzicht.
Een belangrijke eye-opener voor Tamara was het leren begrijpen van de neurologische processen achter overeten.
Ze leerde compassie voor zichzelf ontwikkelen in plaats van zichzelf constant te veroordelen. We bespreken hoeveel impact zelfkritiek heeft op je relatie met eten. En dat het veel oplevert om die om te buigen naar vriendelijkheid en toestemming om menselijk te zijn.
Tamara noemt het belang van het schrijven. Niet om jezelf streng te controleren, maar om je patronen in kaart te brengen en ruimte te maken voor nieuwe gedachten. Ze geeft het voorbeeld van de bruggedachte (“ik wil leren geloven dat ik het kan”), die veel realistischer voelde dan een té positieve affirmatie.
We praten verder over het systeem van falen en faalangst. En waarom uitglijders niet het einde hoeven te betekenen, mits je leert met mildheid naar jezelf te kijken. Tamara deelt hoe ze stap voor stap het verschil leerde voelen tussen trek en echte honger, en nu veel bewuster keuzes maakt rondom eten – zonder streng te zijn.
Door het proces leerde ze niet alleen kilo’s los te laten (ze schat zo’n 8 tot 10 kilo), maar schreef ze ook haar relatie met zichzelf stevig bij. Ze geeft aan dat de lessen uit Etenslessen haar leven breder hebben veranderd dan alleen op het gebied van eten: ze is vriendelijker geworden voor zichzelf, geeft zichzelf pauzes na spannende momenten en durft nu ook minder perfecte dagen te hebben – zonder direct terug te vallen in oud gedrag.
Kortom: dit gesprek illustreert dat duurzaam afvallen en een fijne relatie met eten vooral draait om bewustzijn, zelfcompassie en het leren geduldig bij jezelf aanwezig zijn. Leeftijd is daarin geen beperking. Tamara bewijst dat een blijvende verandering mogelijk is, juist door oude patronen in het licht te zetten en jezelf daarin te begeleiden.
