Afl. 207 Mijn succesverhaal en dat van jou

Ik ben heel succesvol, maar het is niet gebruikelijk om dat hardop te zeggen. Zeker niet als vrouw. Toch doe ik dat uitgebreid in deze les om dit idee te normaliseren. Ik wil daarmee de weg vrijmaken voor jouw eigen succes. Ik wil dat succes veilig maken en legitimeren, zodat je er meer voor openstaat. Mijn eerste en grootste succes was het veranderen van mijn relatie met eten. De vaardigheden die ik daarin ontwikkelde gebruikte ik steeds opnieuw voor het creëren van de successen die erop volgden. Luister nu naar mijn persoonlijk succesverhaal als je nog niet gelooft dat een fantastische relatie met eten voor jou is weggelegd. Ik geef je de stappen waarmee je dat geloof verandert en jouw succesverhaal begint.

---

Wat je ontdekt:

• Mijn definitie van succes.
• Hoe je geloof verandert.
• Waarom je omstandigheden jouw persoonlijke succesverhaal niet belemmeren.

---

 

Transcript Afl. 207 Mijn succesverhaal en dat van jou

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 207. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hoe is het? Hoe gaat het met je? Ik heb achter mij twee koffers liggen. Kleine en grote, waar van alles uitpuilt. Ik ben gisteravond teruggekomen uit Ibiza en ik was daar om een fotoshoot te doen en te werken. Samen met een collega, een vriendin en we hebben echt een fantastische tijd gehad. En dat was niet omdat we in een heel mooi hotel zaten. Het was ook niet omdat we heel mooi weer hadden, maar het was omdat ik zoveel ruimte nam om te stoppen en aan de rozen te snuffelen om echt in het moment te zijn en alleen maar te ervaren: alles is goed, alles is goed. Geniet! Neem het in je op. Er is geen haast om naar het volgende moment toe te gaan en ik wil het hier met je over hebben en t hebben over mijn succesverhaal en over dat van jou.

Want dat is waar ik deze aflevering voor wil gebruiken om jou te helpen dieper in je succesverhaal te stappen. Als dat er al is. Of je een opening te bieden en te laten zien hoe je jouw succesverhaal kan creëren.

En mijn succesverhaal gaat over mentale gezondheid en fysieke gezondheid.

Jouw succesverhaal zullen misschien ook andere elementen in zitten, maar omdat Etenslessen natuurlijk gaat over het veranderen van jouw relatie met eten, is dat de ingang die ik hier steeds gebruik. De mate van geestelijke gezondheid die ik inmiddels heb gebouwd en de mate van lichamelijke gezondheid die ik heb gecreëerd en de financiële gezondheid die ik voor mezelf heb gebouwd en in m’n bedrijf heb gebouwd zijn echt indrukwekkend. En mijn definitie van succes gaat dan ook daarover. Mijn definitie van succes gaat over geestelijke gezondheid en lichamelijke gezondheid en dat financiële succes, mijn financiële gezondheid, vloeide daaruit voort, eigenlijk al het andere wat ik heb gecreëerd in mijn leven. Al mijn andere successen vloeien daar uit voort.

Als je gedachtenwerk gaat doen en gaat kijken naar het verhogen van de kwaliteit van je leven, dan ontdek je dat hoe je jouw leven ervaart, hoe je de kwaliteit van je leven ervaart, afhankelijk is van de kwaliteit van je gedachten en niet zozeer van de omstandigheden in je leven.

Dat is een heel groot cultureel verschil met wat ons is geleerd, toch? Als je nou maar eenmaal dat papiertje hebt die status hebt of dat inkomen hebt, of een huis met een tuin en twee kinderen en een huwelijk.

We hebben geleerd dat geluk afhankelijk is van bepaalde pijlers in je leven.

Dat is waar ik en de mensen om me heen waar ik mee ben opgegroeid, allemaal mee rond liepen met dat narratief. Zonder papiertje gaat het je niet lukken en zonder papiertje is je toekomstperspectief beperkt. Zonder geld kan je het vergeten. En met oud en nieuw wordt er altijd geproost op gezondheid en ik wens je een voorspoedig. noem het jaartal maar. Dus uiteindelijk als we moeten opschrijven wat is het allerbelangrijkste? Ja, je moet gezond zijn. Zonder je gezondheid heb je niets, maar daar valt je geestelijke gezondheid ook onder. En toen ik gedachtenwerk leerde doen, ontdekte ik dat mijn omstandigheden helemaal niet bepalend waren voor de kwaliteit van mijn leven, maar mijn gedachten over mijn omstandigheden bepalend waren voor de kwaliteit van mijn leven zoals ik die kwaliteit ervaar.

En daarin zag ik dat ik veel meer invloed had dan over mijn externe omstandigheden.

Om maar een simpel voorbeeld te noemen. Als ik tien kilo overgewicht heb, kan ik vandaag die tien kilo er niet afkrijgen. Vandaag weeg ik tien kilo meer dan ik wil. Tien kilo meer dan goed voelt. Daar kan ik vandaag niets aan veranderen. Maar wat ik besluit daarover te geloven kan een verschil van dag en nacht zijn. Als ik besluit dat ik gebroken ben, dat er iets mis is met mij. Dat ik hier nooit uitkom. Dat het iets zegt over mijn capaciteiten, dat dat iets zegt over mijn waarde, beleef ik die tien kilo heel anders. Dan wanneer ik besluit dat die tien kilo mijn waarden als mens niet beïnvloeden. Als ik die tien kilo wel zie als een afspiegeling van mijn huidige relatie met eten en ik die relatie altijd kan veranderen. En eten niet sterker is dan ik.

Als ik besluit dat ik mijn relatie met eten als ingang wil gebruiken om mezelf beter te leren kennen en mijn lichaam beter te leren kennen, voel ik hoop, voel ik een opening. Voel ik dat al mijn mogelijkheden nog voor mij liggen en ben ik vandaag nog steeds mijn eigen liefde en respect waard.

Dus de kwaliteit van mijn gedachten heeft veel meer invloed op de kwaliteit van mijn leven dan mijn omstandigheden. Die tien kilo, hoe ik die ervaar wordt bepaald door de gedachten die ik daarover heb. En toen ik dat zag, was dat het begin van het creëren van mijn succesverhaal. Mijn leven veranderde radicaal met het herkennen van die sfeer van invloed.

En ik kom van ver.

Ik dacht ooit dat ik gebroken was, te beschadigd was om ooit nog te kunnen stoppen met overeten. Ik dacht dat er iets echt mis met mij was en dat ik een hopeloos geval was en niet geschikt voor de arbeidsmarkt. Mijn verhaal in mijn hoofd was. Ja, heel intelligent, maar het komt er niet uit. En ja, heel lief, maar niet capabel en ik zag daar continu bewijs voor in mijn leven.

Ja, lief, maar niet capabel. Ja slim, maar het komt er niet uit.

En geld verdienen is voor mij in dit leven niet weggelegd. Ik kan een hele lieve moeder zijn en heel behulpzaam zijn. En ik ben iemand waar mensen niet over klagen. Over mij zal niemand zeggen dat ik een bitch ben of een ander niks gun. Ik ben die hulpvaardige lieve vriendin of vrouw of buurvrouw. Iemand die je tegenkomt op straat en vrolijk glimlacht of gedag zegt, die je voor laat gaan. Maar dat is het dan ook wel. Meer heb ik niet te bieden. En de pijn die daaronder zat was ik wil zoveel. Als ik nou nog thuis op de bank zou willen zitten en ik verder geen ambitie heb en het mijn keuze zou zijn. Maar dat is het niet.

Ik voel dat ik zoveel meer wil, maar ik heb zo’n last van stemmingswisselingen.

Maar ik wil continu eten en zolang ik dat niet eerst opgeruimd krijg, heb ik gewoon mijn handen niet vrij. En ik had continu last van stemmingswisselingen. Het ene moment was ik nog oké, het volgende moment was ik intens somber. Zo somber dat ik me wilde isoleren en niemand zien of spreken. Omdat de pijn tussen aan de buiten kan doen alsof er niks aan de hand is. En terwijl ik me aan de binnenkant zo gebroken voelde en zo intens somber heel vermoeiend was om te dragen en te pijnlijk om te moeten spelen, poppenkast spelen.

En dus wilde ik me het liefst isoleren en daar wilde ik het niet bij laten. Ik wilde dat overeten opruimen, ik wilde mijn stemmingswisselingen opruimen en ik wilde zo dolgraag iets creëren. Iets doen met mijn talenten, iets doen met mijn potentieel en de weg om dat voor elkaar te krijgen was ongelooflijk lang. Maar het is me wel gelukt en het is echt indrukwekkend wat ik daarin voor elkaar heb gekregen. Van iemand die jarenlang met depressie vocht, met stemmingswisselingen vocht, met de compulsie om te overeten ben ik iemand geworden met een grote grote capaciteit voor geluk. Blijmoedigheid. En zelfvertrouwen. Mijn capaciteit, mijn reserve haar voor het voelen van geluk en blijmoedigheid en zelfvertrouwen is nu zo groot geworden en zo stabiel.

En ik ben daar zo zelfvoorzienend in.

Waarmee ik bedoel dat mijn omstandigheden niet allemaal fantastisch hoeven te zijn voor mij om geluk en blijmoedigheid en zelfvertrouwen te kunnen voelen. Dus ik ben daar heel zelfvoorzienend in. En dat vermogen is zo groot dat mijn leven echt oprecht fantastisch is. Fantastisch! Ik heb een fenomenaal leven voor mezelf gebouwd en toen ik deze week op Ibiza was, heb ik veel de tijd genomen om voor me uit te staren en het allemaal in me op te nemen. Ik heb gedobberd in de zee, vol dankbaarheid voor die schittering op het water van de zon en het voelen van het zout op mijn huid. Het voelen van dat natte zand van de zeebodem onder mijn voeten en de deining van de golfjes. En ik heb alleen maar naar de blauwe lucht gekeken en de blije mensen aan het strand en in gelukzaligheid gedobberd.

En dat was vroeger echt anders, want er was aldoor iets te overwinnen in mijn leven. Ik was altijd gespannen, ik was altijd aan het piekeren. Er was altijd dat volgende probleem of die eetbui die ik net had gehad, of die eetbui die ik probeerde af te wenden. Of die stemmingswisselingen die er weer was geweest. Of m’n geldzorgen, niet wetend hoe ik nou eindelijk iemand kon worden die financieel iets voor zichzelf kon opbouwen. En dat was niet omdat ik niet met geld om kon gaan of met geld smijt, maar omdat het mij niet was gelukt om carrière te bouwen voor mezelf, iets op te bouwen voor mezelf. En dat had met name te maken door mijn kwetsbare geestelijke gezondheid. Door m’n gebrek aan zelfvertrouwen, omdat dat overeten mij voortdurend informeerde: je hebt geen controle, je hebt te weinig wilskracht.

En ik geloofde dat verhaal.

En als je natuurlijk over jezelf gelooft dat er iets heel erg mis is met je, is dat ontzettend lastig om te bouwen. Want in bouwen mislukt er heel veel voor iedereen.

Maar als je gelooft dat je gebroken bent, dat er iets mis is met je, dat je niet hebt wat andere mensen wel hebben of voldoende, ik weet het niet, zelfvertrouwen, veerkracht, stabiliteit, geestelijke gezondheid. En iets lukt niet. Dan is dat altijd een ‘zie je wel moment’.

En dus voelt bouwen dan alsof je een zware rugzak bij je draagt die jou de hele tijd laat zien: zie je wel, zie je wel, is niet voor jou weggelegd. Zie je wel, daar is iets mis met jou. En zie je wel, je hebt nog een lange weg te gaan. Zie je wel. Misschien moet je dit allemaal helemaal niet eens willen. Moet je dit helemaal niet eens ambiëren. Accepteer dat je beschadigd bent. Accepteer dat er voor jou niet meer in zit dan dat je gewoon alleen maar lief bent. En dat is ook genoeg. Je houdt van mensen, je geeft daarin veel. Accepteer dat dat genoeg is.

Maar dat was niet wat ik wilde. Dat was niet wat ik voelde, wat ik allemaal te bieden had.

En dus koos ik ervoor om stap voor stap te bouwen aan mijn geestelijke gezondheid. Aan mijn lichamelijke gezondheid. Aan mijn zelfvertrouwen. En ik wil je een aantal van de stappen laten zien die ik daarin heb gezet en je laten zien hoe jij die ook aan jezelf kan aanreiken.

Het eerste wat ik wat ik zag is dat cultuur je vertelt, en dan heb ik het over alle groepjes waar je ooit onderdeel van hebt uitgemaakt in de klas, in je gezin waarin je bent opgegroeid, het culturele narratief in de in de maatschappij, over jouw gender, over jouw sekse, over de rol die daarin van je wordt verwacht.

En in elke cultuur waarin je beweegt wordt je iets verteld, pik je iets op over wat je mag geloven, wat de bandbreedte is wat voor jou is weggelegd.

Dus om een concreet voorbeeld te noemen: als je uit een gezin komt uit de bijstand waarin veel problemen zijn geweest, dan kun je heel gemakkelijk geloven. Wij zijn nou eenmaal altijd…Wij komen niet verder dan geholpen moeten worden door maatschappelijk werk, door subsidiepotjes en meer zit er voor ons niet in, want dat is nou eenmaal zo. Of in onze familie uh hebben we allemaal te maken met overgewicht. Wij zijn nou eenmaal lekkerbekken. Wij houden gewoon van eten en niemand in onze familie lukt het om gewicht te verliezen. Dat is nou eenmaal zo. Dat!

Of ik ben een vrouw en dus zal ik altijd beperkt worden door een glazen plafond. Door de kift tussen vrouwen onderling. Of ik val in een marginale groep en daarom… Dus wat is het narratief, het verhaal binnen jouw cultuur? En wat heb je daarvan geslikt voor zoete koek? Als de waarheid, als een voorspelling van jouw mogelijkheden. Dat is het eerste. Het eerste wat je wilt gaan herkennen van wat zit er om mij heen? Wat ben ik eigenlijk allemaal gaan geloven over mezelf en mijn mogelijkheden en wat is mij ook verteld over mijn mogelijkheden hè?

Zoals bijvoorbeeld: ja, wij zijn nou eenmaal allemaal lekkerbekken. Dat is niet meer dan een gedachte. T Is niet de waarheid. T Is een waarheid, haar waarheid, zijn waarheid. De waarheid van mijn tante.

Maar wat is mijn waarheid? En wat wil ik geloven?

Wat ik daar in heb onderzocht is in elk gebied van mijn leven. Wat kan er nog meer waar zijn en nog meer waar zijn over mijn mentale gezondheid? Is het zo dat als je nou eenmaal heel veel therapie hebt gehad en je bent heel lang depressief geweest, dat je al blij mag zijn met dagen waarop je zegt nou, ben vandaag in elk geval niet down. Of mag je geloven over jezelf dat je geestelijke gezondheid geen limiet kent? De gezondheid die je voor jezelf kan bouwen, geen limiet kent? En dat je daar natuurlijk voor moet komen opdagen en je mouwen opstropen. Maar wie zegt dat je genoegen moet nemen met: nou, vandaag was het in elk geval niet zo zwaar.

Hoe zou het zijn als je gelooft dat je de wind onder je vleugels kan voelen?

Dat je altijd kan blijven bouwen en dat je daarvoor komt opdagen en dan veel in de ogen moet kijken natuurlijk. Maar wie zegt waar het zou moeten stoppen? Want wat daar vaak onder zit is gewoon alleen maar angst voor teleurstelling. Wat als ik mijn vleugels uit sla en ik krijg ze niet van de grond? Dan kan ik misschien maar beter niet eens willen vliegen. Dan kan ik mezelf die teleurstelling besparen.

En als je ervoor kiest om je vleugels uit te slaan en je wil vliegen en je wil ontdekken hoe stabiel en mooier jouw geestelijke gezondheid kan krijgen. Natuurlijk ben je je er dan extra van bewust waar dat niet lukt, maar dat is okay. Dat is het. Het vermijden van pijn is niet nodig. Het vermijden van teleurstelling is niet nodig. En zo is het ook, zeker als je al wat langer naar mijn podcast luistert, dan weet je dat ik er in geloof dat overeten iets is wat je opruimt. Daarvoor moet je het eerst tegenkomen. En als je iedere keer ongelofelijk diep teleurgesteld bent als je overeet en daar drama over maakt omdat je vindt dat het nu al een keertje klaar had moeten zijn, dan maak je het onnodig moeilijk voor jezelf. Het is iedere keer weer een Etensles.

Dus ik keek naar elk gebied van mijn leven en ik besloot te geloven dat er geen limiet zat aan wat ik daarin voor mezelf kon creëren.

En de tweede stap die ik daarin heb gezet. Dus ik kijk naar de cultuur. Naar wat ik geloofde, naar wat mij was verteld, wat ik daarover mocht geloven, wat ik me zelf vertelde over wat daar in mijn beperkingen zouden zijn of niet. En daar zette ik vraagtekens achter.

Vervolgens koos ik ervoor om te geloven dat ik tot op hoogbejaarde leeftijd een brein heb wat kan blijven leren. Want dat heeft de wetenschap ook laten zien. Je brein blijft neuroplastisch. Het blijft openstaan voor nieuwe indrukken, nieuwe ideeën. Je kan een nieuw geloof adopteren over elk onderwerp in je leven.

En de volgende stap daarin was mijn huidige geloof en mijn nieuwe geloof naast elkaar laten bestaan. Dus als ik kon zien vandaag overeet ik. Vandaag overeet ik. En ik kan daarover geloven. Zie je wel, ik kom hier niet uit, want dat heb ik jarenlang geloofd, dus het is logisch dat die gedachte in me op. Maar wat kan er nog meer waar zijn dat als ik dit huidige moment gebruik om iets te leren over dat overeten wat ik deed, ik een stap zet in de richting van het creëren van een fantastische relatie met eten.

Want dat was het tegenovergestelde van mijn oude geloof. Ik kom hier nooit uit, ik ben te beschadigd. Ik heb dit al te lang en het tegenovergestelde daarvan voor mij was een fantastische relatie met eten en ik wist nog niet precies hoe ik die kon gaan creëren. Maar dat was de stip die ik aan de horizon zetten en daarmee liet ik beide naast elkaar bestaan.

Dus het was niet zwart wit mijn geloof. Van oké, ik ben uit het overeten of niet, ik heb een fijne relatie met eten of niet.

Nee, vandaag heb ik overeten. Vandaag heb ik een eetbui gehad. Vandaag heb ik overgewicht. Maar vandaag kijk ik ook naar de redenen waarom ik overeet en gebruik ik het huidige moment, de ervaring van het overeten om mezelf en mijn relatie met eten beter te leren kennen en daarmee een stap te zetten in de richting van een fantastische relatie met eten. En het naast elkaar dus laten bestaan van mijn oude overtuiging ik kom hier nooit uit en me nieuwe overtuiging als ik het overeten wat ik net deed gebruik om mijn relatie met eten beter te leren kennen en de oorzaak van het overeten op te ruimen, ben ik vandaag een fantastische relatie met eten aan het bouwen. Daarmee kan ik zien dat ik meerdere ideeën naast elkaar kan laten bestaan. En dat is in het bouwen van mijn geestelijke gezondheid, mijn mentale gezondheid en mijn

fysieke gezondheid de oefening geweest, steeds in het hier en nu. Meerdere ideeën naast elkaar laten bestaan. Wat kan er nog meer waar zijn dan alleen ik weeg nu tien kilo teveel of ik heb net een eetbui gehad of ik verlang zo intens naar overeten dat het bijna ziekelijk voelt. Dat verlangen voelt zo groot, Het lijkt groter dan mezelf. Het is beangstigend, het intimideert me. Wat kan er nog meer waar zijn? Wat zou ik hierover willen ontdekken? Waar wil ik bewijs voor vinden?

Dat is een hele krachtige coachvraag. Waar wil ik bewijs voor vinden?

Ik wil bewijs vinden dat ik in staat ben om een fantastische relatie met eten te creëren. Op het moment dat je die bewijs vraag stelt, zet je je onderbewuste aan het werk voor je om te zoeken naar de openingen, om te zoeken naar de informatie die je daarvoor nodig hebt. Waar vind ik dat bewijs? En dat maakt je bewust. Het is alsof je altijd alleen maar oog hebt voor rode auto’s. Stel dat je eetprobleem en alle ideeën over jouw beperkingen en jij altijd te en nooit in staat bent om en altijd iemand zal zijn die. Allemaal rode auto’s zijn en dan is die waar wil ik bewijs voor vinden vraag een, ik verzin maar wat, groene auto vraag.

En dan gaat je onderbewuste op zoek naar groene auto’s. Waardoor je ze ineens gaat zien in het verkeer. Ineens beginnen ze je op te vallen. Het is net uit met je vriendje en ineens vallen alle liedjes die gaan over liefdesverdriet, die vallen je op en alle stelletjes die je samen verliefd ziet. Je ziet alle verliefde stelletjes vallen je op. Of je wilt graag zwanger worden en ineens zie je overal zwangere vrouwen in kinderwagens.

Dus dat dat is wat je doet op het moment dat je zegt hey, waar zou ik bewijs voor willen vinden?

Die vraag opent je onderbewuste om op zoek te gaan naar dat wat je voor jezelf wilt creëren.

En het is daarmee alsof je gewoon een team aan het werk zet. Ja, in jouw onderbewuste. Je legt gewoon iets op het bureau en je zegt hier jongens, ga dit dus voor me creëren, ga hier eens naar op zoek.

Dus je laat meerdere ideeën naast elkaar bestaan en in de clues die je gaat krijgen. En in mijn programma in Etenslessen geef ik je daar ook tools voor, begeleid ik je daarin met mijn formule en ga je aan de slag met hele concrete coachvragen en de modules zoals ik die in een bepaalde volgorde heb gezet, zodat ik je door dat hele proces begeleid van het veranderen van jouw relatie met eten en daarmee het veranderen van de relatie met jezelf. Maar wat daar in gebeurt, in dat proces en in het naast elkaar laten bestaan van twee ideeën, is dat je oude ideeën steeds minder hardnekkig zijn. Je denkt ze minder vaak en als ze actief zijn je oude ideeën, zie je wel, ik kom hier nooit uit, duurt dat gevoel minder lang.

En de nieuwe ideeën over jezelf, over jouw capaciteiten, waar je toe in staat bent.

Wat jouw potentieel is, wat jouw mogelijkheden zijn. Daarvan vind je steeds vaker bewijs, het vertrouwen wat je daarin wilt bouwen wordt steeds groter en stabieler. En daarmee blijft dat geloof, dat nieuwe geloof steeds langer bij je. Dus of het nou over je zelfbeeld gaat, je zelfvertrouwen, jouw relatie met eten of wat het ook is wat jij voor jezelf wilt creëren, het oude wordt steeds minder hardnekkig. De gemoedstoestanden, de stemmingen die dat oude in je oproept, blijven steeds minder lang hangen. En die nieuwe ideeën die in het begin als een vallende ster een keer voorbijkomen als je echt van ver komt, hè, met met een kwetsbare geestelijke gezondheid, niet zo kwetsbaar dat je niet in coaching zou kunnen zitten, dan is therapie een beter pad doordat je meer stabiliteit hebt gebouwd.

Maar als je eenmaal jezelf kan coachen en je functioneert en je wilt dat daarin veel voor jezelf bouwen en laten groeien, dan is het in het begin als een vallende ster. Even is er voor het eerst dat flitsje van een moment dat je denkt ha! Ik vind mezelf leuk. En ik geloof in mijn relatie met eten. Ik geloof dat ik dit kan. Dat. In het begin is het als een vallende ster. Even een flikkering, even een flits. Even een moment van nieuw geloof, van nieuw vertrouwen.

Maar daarna komt dat steeds vaker voorbij. En dat flits je wordt een moment wat je echt kan vangen en even van genieten voordat het verdween. En daarna komt het steeds vaker en blijft het langer en blijft het langer en blijft het langer. Totdat je uiteindelijk een nieuw fundament hebt gebouwd van jouw geestelijke gezondheid, van jouw relatie met eten en de capaciteit daarin voor het voelen van geluk en blijmoedigheid.

En zelfvertrouwen wordt steeds groter en stabieler en jij wordt daar heel zelfvoorzienend in.

Het is niet meer afhankelijk van of je buik nu toevallig vandaag helemaal plat is of niet. Of dat de weegschaal helemaal laat zien wat je wilt of dat de bevestiging die je voorheen erg in je werk zocht, die er altijd moest zijn. Die voel je nu diep verankerd in jezelf. Je weet wat je waard bent, je weet dat je capabel bent en daarin is er ruimte om fouten te kunnen maken of om een off day te kunnen hebben. Of om ergens de antwoorden niet op te hebben en zoekende te zijn. Je gevoel, je beleving van je eigen capaciteit blijft heel stabiel en de blijmoedigheid waarin je jezelf begeleidt in dat niet weten of je onzekerheden of de fouten die je maakt, blijft ook overeind.

En wat ik het allermooiste vind daarin is dat zeker nu ik daar ook vaker en langer over nadenk, kan ik zien dat ik weet niet hoe iets in t Nederlands zegt. In het Engels is t generationele of misschien generationeel? Als je kijkt naar de generaties voor je. Hoe verder je teruggaat in de tijd, hoe meer je natuurlijk in de geschiedenis kan zien dat er ziekte was en armoede was en kolonialisme meer discriminatie, slavernij. Hoe verder je teruggaat in de tijd, hoe meer je in de generaties voor jou in de familielijn kan zien dat dat er was.

Babysterfte, armoede, uitsluiting, vrouwenhaat, misogynie, vrouwen die niet mochten stemmen.

Dus hoe verder je teruggaat in de tijd, hoe meer trauma er natuurlijk zat in de familielijn. En dat betekent dat van generatie op generatie het leren vertrouwen op veiligheid. Basale veiligheid. Het leven is goed. Met mij gaat het goed. Het is veilig om lief te hebben. En het is veilig om te geloven in mijn eigen capaciteiten. Het is veilig om te geloven in mijn eigen geluk. Alles is goed. Mijn leven is goed. Het is nieuw. Het is een luxe die er niet was. Hoe verder je teruggaat in de tijd, hoe minder ruimte daarvoor was. Omdat er minder medicijnen waren, minder welvaart was, minder veiligheid was, oorlog was.

En dus is het nieuw voor jou nu om dit voor jezelf te bouwen.

Waarschijnlijk heb je het niet meegekregen in de familielijn en sta jij vooraan in de familielijn om deze capaciteit naar een hoger niveau te tillen. Waarmee ik maar wil zeggen dat als je ouders hebt die jou hebben geleerd om je vooral zorgen te maken. Om niet te blij te mogen zijn, niet te mogen vertrouwen op geluk, een goede afloop der dingen. Dat t veilig is om te rusten, om te luieren, om op te laden, om aan de rozen te ruiken he. Om de dag te plukken. Ja, hoe verder je teruggaat in de tijd, hoe minder ruimte daarvoor was. En je voorouders zich dat niet konden permitteren.

Dus t is nieuw en dus is het aan jou en mij om onszelf te vertellen dat het mag, dat t kan, dat t veilig is om te doen. En als je daar in nu eerst nog een aantal draken te verslaan hebt. Omdat je overeet. Of omdat je last hebt van stemmingswisselingen zoals ik die had, dan is dat natuurlijk nu nog wat meer op de voorgrond. Maar ik wil je laten zien dat in dat wat je bouwt je daar aan toe gaat komen. Aan iemand worden die daadwerkelijk geloofd het is veilig voor mij om gelukkig te zijn.

Het is veilig voor mij om zelfverzekerd te zijn.

Zeker als ik kijk naar de voorbeelden die ik zelf heb gehad van vrouwen om me heen, dan zag ik of vrouwen die zich in het mannelijke model wrongen. Zij trokken ook een strak pak aan en probeerde one of the guys te zijn, one of the man om een plek te krijgen aan tafel in the old boys network en daarin hun zachtheid, ontvankelijkheid wegduwde. Ik moet mijn mannetje staan. Dus gepantserd, strak in dat werk staan en aan de andere kant daarvan.

Als er dan ook nog een gezin was om voor te zorgen, continu onder tijdsdruk staan om alle ballen in de lucht te houden. En dan ben je wel een vrouw die alles heeft en haar eigen geld heeft. Maar je bent ook altijd moe, altijd overprikkeld en je ervaart een continue schaarste aan tijd. Je leeft jachtig van taak naar taak en je agenda staat continu onder spanning.

Ik heb ook vrouwen gezien die daar uit zijn gebleven, maar die zichzelf wegcijfert voor het gezin, want ik verdien het geld niet. Dus is het altijd aan mij om dan op te staan en voor jou thee te zetten en voor jou koffie te zetten en voor jou een cadeautje te halen en jou te halen en te brengen. En niet te klagen, maar altijd te geven en te geven en te geven. En daarin ook moe zijn en overprikkelt.

Ik heb geen voorbeelden om mij heen gezien van een vrouw die uitgerust is, vervuld is, vol is van zichzelf en dan bedoel ik vol van haar eigen ideeën, zelfverzekerd, uitgerust, creatief, geïnspireerd en succesvol. Dat model heb ik niet gezien.

Maar ik heb besloten dat ik daar zelf een voorbeeld van wil zijn.

Ik wil niet in het model stappen, het mannelijke model. En Ik wil niet in het model stappen van mezelf wegcijferen, een martelaar zijn in people pleasen. Ik wil een vrouw zijn die uitgerust is. Vol van haar eigen ideeën, omdat haar zenuwstelsel in rust en herstel is, waardoor ze creatief is, haar geest creatief is. Dus rust veel en voor mij betekent dat naar de gym gaan. Ik ben echt lid geworden van een fantastische gym waar een prachtige spa bij zit en ik ben drie keer in de week in de spa nadat ik heb getraind. Ik neem mijn schrijfwerk mee. En ik zorg dat ik me zo lekker voel dat mijn zenuwstelsel helemaal in rust en herstel is.

En dan ben ik creatief.

Dan komen oplossingen, ideeën, creatieve ideeën, nieuwe tools voor mij, voor mijn klanten als coach. Komen zo boven borrelen en alle boeken die ik ooit heb gelezen en alle boeken die ik nu lees, die marineren in mijn onderbewuste en vormen daar nieuwe tools en ideeën voor Etenslessen.

En door mezelf zo met rust en ruimte en ontspanning en inspiratie te omringen, komt het allemaal naar boven. Dat is het vrouwelijke model van vrouwelijk leiderschap, waarin ik cyclisch werk en mezelf behaagd mezelf omring met alles wat mijn zenuwstelsel kalmeert, opent en pleziert. En van daaruit ben ik creatief, komen er nieuwe ideeën en die zet ik dan om in productief werk. Dat doe ik helemaal op gevoel.

En dat bouwt succes.

Dat bouwt een financieel gezond bedrijf. En het was voor mij een enorme risicovol, althans, zo voelde het, om te breken met het oude model. Nu praat ik weer over cultureel geloof. Je moet er hard voor werken. Voor niets gaat de zon op. Ledigheid is des duivels oorkussen.

Als je gaat luieren en met je voeten in het zand naar de zonsondergang kijkt, wordt het je niet gegund. Worden mensen boos. Worden ze jaloers. Willen ze je kop eraf hebben. En dit lijkt raar misschien als ik dit nu zeg. Iedereen met wie ik dit bespreek herkent het. We zijn bang dat het ons niet wordt gegund als we alles hebben. En met alles hebben bedoel ik niet iemand die overprikkeld en gestrest alle ballen in de lucht houdt, maar iemand die uitgerust is, geïnspireerd. Geniet van haar leven of zijn leven of het leven. En tegelijkertijd zakelijk heel succesvol in wat het maar is wat je wilt creëren. Of dat nou thuis is of in de arbeidsmarkt of in je eigen bedrijf. Wat het ook is wat je wilt creëren, je vrijwilligerswerk en je stichting.

Hoe dat er voor jou ook uitziet.

Heel effectief zijn en jezelf daarin een prachtig leven gunnen waarin je fijne dagen hebt, echt blij bent met jouw dagen en jouw eigen natuurlijke ritme daarin durft te volgen. En niet als een soldaat naast je bed staat. Wat moet ik vandaag allemaal opleveren? Wat moet er gebeuren? En dan hollen achter je eigen agendapunten aan. Maar het van binnenuit laten ontstaan wat je te bieden hebt, Van binnen uit laten ontstaan en voelen. Waar stroomt het? Moet ik nu eerst opladen, mezelf voeden, er voor mezelf zijn? En rijpt er dan iets en voel ik kan ik oogsten en dat omzetten in productief werk?

Dat is hoe ik het nu doe en het voelde heel taboe.

Het voelde heel riskant, maar voor mij was dat de volgende stap in het creëren van een fenomenaal leven. En waarin ik niet mezelf over de kop werk en mensen dan zeggen ja, ze is zakelijk heel succesvol, maar ik zou niet met haar willen ruilen. Ze is altijd gestrest en moe. En dat was mijn onderliggende angst. Het wordt je alleen gegund als het er zo uitziet. Als iedereen denkt, ze is zakelijk heel succesvol, maar ze betaalt er ook wel een flinke prijs voor. En dat was wat ik geloofde. Dan mag het.

Maar met je voetjes in het zand genieten van de zonsondergang, vol zijn van jezelf. Geloven in je eigen ideeën.

Geloven in je eigen capaciteit.

Meebewegen met je natuurlijke energetische ritme van rust, openheid, ideeën opdoen en dan die ideeën omzetten in productief werk. En dat openlijk laten zien aan de buitenwereld. En dat wordt je dan gegund. Dat je zo’n vrouw bent. Goed gevoed, geïnspireerd, uitgerust en zakelijk succesvol en met het gewicht wat ze hebben wil. Met een fantastische relatie met eten, mag je die vrouw zijn? Ik geloof van wel. Ik heb besloten dat het mag en ik heb mezelf geleerd nu, in deze piek van mijn geestelijke gezondheid, dat het veilig is om die vrouw te zijn.

Dat ik die stap voorwaarts mag maken in dat generationele model van vrouwen voor mij moeders, grootmoeders voor mij die zichzelf wegcijferde, die zichzelf geen stem gaven, die het wel goed hadden, maar altijd moe en gestrest waren en overbelast. Kies ik er nu voor om voor te leven, voor de vrouwen na mij: het is veilig. Je mag dit zijn. En je mag jezelf deze toestemming geven. Je mag een stem hebben, een mening hebben. Vol zijn van jezelf, van je eigen ideeën. Samenwerken met je lichaam. Elke emotie doorvoelen, er laten zijn, daar de tijd en de ruimte voor nemen.

Zodat je niet overeet.

Een fantastische relatie met eten hebt en jezelf en je lichaam omringt met zoveel veiligheid en plezier en mooie natuur en mooie muziek en prachtige geuren, etherische oliën, fantastische vriendschappen waarin je geniet en elkaar optilt en elkaar waardeert. Dat mag je allemaal. En het betekent niet dat je dan niet ook nog heel effectief kan zijn in wat je doet. En de ironie is natuurlijk dat juist toen ik hier voor koos, de kwaliteit van mijn werk alleen maar verbeterde. Is het bewijs laat zich zien dat een uitgeruste vrouw of een uitgeruste man of waar je ook bent. Ook als je non-binair bent. Dat jij, als je jezelf met die veiligheid omringt, met plezier omringt en niet wacht totdat je werk af is, voordat je een keer mag genieten van de zonsondergang, maar eerst dat licht op zoekt. Dat genieten opzoekt. Jouw ideeën fantastisch worden.

Jouw briljantie, jouw veerkrachtigheid, jouw stressbestendigheid, jouw beste ideeën, jouw nieuwe geloof over wie je wilt zijn en wat je voor jezelf wilt creëren en wie er voor anderen wil zijn. Je beste ideeën in je ouderschap voor het begeleiden van je kinderen. Altijd van een hoger niveau zijn en dat dit dus de weg is om te gaan en dat dit het nieuwe model mag zijn.

Het voelde zo taboe toen ik dit in de ogen keek.

Maar ik heb het gedaan en ik heb het getest en ik wil nooit meer terug. En de coach die mij hier les in gaf die mij hier in begeleiden is gespecialiseerd in vrouwelijk leiderschap en voor mij was dat concept helemaal nieuw en ze legde het aan me uit en en ze liet me zien hoe ik dat kon toepassen en hoe ik daar in kon stappen. En ik committeer me er volledig aan, want ik dacht ik kan pas meten of het voor me werkt als ik me er echt volledig aan overgeven en me aan committeer. Ik heb het gedaan en de kwaliteit van mijn ideeën en de kwaliteit van mijn dagen, hoe ik mijn dagen ervaar is zo omhooggeschoten dat ik nooit meer terug wil.

En ik had laatst zo grappig moment. Ik realiseerde me oké, als het gaat om mijn werk, luister ik echt alleen nog maar naar vrouwen. En ik zat op de fiets. En ineens dacht ik bij mezelf ik luister niet meer naar mannen..Nee, dat is niet helemaal waar. Ik luister. Nee, ik. Ik luister nog wel naar mannen, maar alleen als ze zingen in een band. Ja. Ik vond het een goeie grap. Ik luister niet meer naar mannen. Nee, dat is niet helemaal waar. Ik luister nog wel naar mannen, maar alleen als ze zingen in een bend.

Dat was echt een grap.

Ik vind mannen ook briljant en fantastisch, Maar als het gaat om hoe werk ik, hoe verhoog ik mijn werkplezier en m’n effectiviteit en zorg ik dat ik mijn vrouwelijke cyclische energie inzet in m’n productiviteit en het komen tot een creatief proces, dan heb ik echt absoluut hier een vrouwelijk model te pakken. En daarin is t mannelijke model voor mij, het is een mix natuurlijk en t is een mix van beiden, die vrouwelijke en die mannelijke energie. Maar oke, ik hoef het niet helemaal verder uit te leggen denk ik. Ik vond t een hele goeie grap. Ken je dat? Dat je heel erg moet lachen om je eigen grap?

Dus jouw succesverhaal begint hier.

Word je bewust van je cultuur. Wat heb je opgesnoven in die cultuur? Wat ben je gaan geloven? Welke overtuigingen beperken je daarin? Wat heb je geleerd over jouw financiële vermogen? En wat heb je geleerd over jouw status? Wat heb je geleerd over jouw relatie met eten? Wat vertel je jezelf daar inmiddels allemaal over? En dan voor een nieuw geloof kies een stip aan de horizon zetten en zeg: welke capaciteit zou ik over mezelf willen geloven?

Wat is hier het tegenovergestelde van?

En dan twee waarheden naast elkaar laten bestaan en je brein uitdagen.

Wat kan er nog meer waar zijn? Wat zou ik hierover willen ontdekken? Waar wil ik bewijs voor vinden? En dan zul je zien dat als twee communicerende vaten je steeds vaker in je nieuwe geloof bent en steeds korter in je oude geloof.

En het laatste wat ik hier zei over dat nieuwe model, dat nieuwe generationele model. Vertel jezelf dat het veilig is om te geloven in je veiligheid. Het is veilig om te stoppen en aan de rozen te ruiken. En het is veilig om te vertrouwen op geluk. Het is veilig om gelukkig te zijn. Die blijmoedigheid hoef je niet te wantrouwen. Het is veilig. Je mag gelukkig zijn.

En daarmee bouw je jouw succesverhaal.

En als je daar hulp bij wilt. Kom op me wachtlijst, Kom in Etenslessen. Ik ben hier je mentor in. En ik heb die formule voor je. Ik laat je die stappen zetten onder mijn begeleiding. Maar dit hier is voor mij, voor een vrouw die zo lang depressief was, last had van stemmingswisselingen, zich zo vaak suïcidaal voelde. En nu een geestelijke gezondheid heeft die staat als een huis met een enorme capaciteit voor geluk en blijmoedigheid en zelfvertrouwen, wat volledig zelfvoorzienend staat, ongeacht mijn omstandigheden.

Dat is voor mij echt de peak van de geestelijke gezondheid die je kan bereiken.

En daarin valt er heel veel te genieten en te ruiken aan de rozen. Ik heb ook een foto shoot gedaan op Ibiza. Die foto’s die komen over een aantal weken ontvang ik die en dan zal ik ze met je delen in m’n social media, op Instagram en op Facebook. Ik denk dat het hele mooie foto’s worden. Ze stralen in ieder geval uit hoe heerlijk ik me voel in dit leven, in dit moment van de tijd. In Etenslessen als eigenaar, creator, coach van Etenslessen, in mijn relatie met eten en in dit lichaam waar ik zo zo zo diep in thuis ben, me zo veilig in voel.

Dat elke emotie voorbij kan komen zonder overeten.

En dat is het succesverhaal wat ik ook voor jou voor ogen heb en wat mijn belofte is voor jou in mijn programma. Dus kom op mijn wachtlijst als je dat samen met mij wil doen en ik ben er volgende week weer. Tot dan!