Wil je zo snel mogelijk gewicht verliezen? Dan is deze les ‘Ongeduld voor gewichtsverlies’ voor jou en onmisbaar! Snel afvallen betekent ook weer snel aankomen. Het werkt niet voor blijvend gewichtsverlies. Ik leg uit waarom dat zo is en bespreek de meest voorkomende redenen om zo snel mogelijk gewicht te verliezen. Het zijn er vijf en die van jou zit er waarschijnlijk tussen. Ik geef voor elke reden een alternatief, dat je vandaag helpt om meer geduld op te brengen voor een resultaat dat je niet meer verliest. Neem je ongeduld mee en luister nu naar deze waardevolle les.
Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 287, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.
Wil je zo snel mogelijk gewicht verliezen? Dat werkt niet. Dat gaat je niet brengen wat je wil. En als dat blijvend gewichtsverlies is, dan is snel niet de weg. Dus laten we het hebben over geduld voor gewichtsverlies.
Je hebt het nodig. Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Ik was gisteravond naar het strand en het was zo lekker, zo fijn. In real time is het juni en het is echt een heerlijke warme week. Ik was nog zo vol energie op vrijdagmiddag. Dat uitgebluste gevoel wat je kan hebben aan het eind van een werkweek, dat heb ik niet meer. En ik had zin om er nog op uit te gaan, dus ik heb Bob meegenomen en Ramon naar het strand. We zijn ‘savonds gegaan, ik denk dat we er rond een uurtje of half 8, 8 uur waren. En we hebben heerlijk gerend langs de zee, met hem gespeeld, met een balletje.
Een hele lange wandeling gemaakt. Af en toe liepen we langs een strandtent waar muziek was en dan deden we een dansje. Aan zee, bij zonsondergang. Het was echt, echt, echt feest. En vandaag ga ik een frisbee kopen. Dan hebben we nog iets om mee te spelen. Oké, gewichtsverlies, Geduld voor gewichtsverlies. Je hebt het nodig.
Niet werkt voor blijvend gewichtsverlies. Dus als je alleen maar tijdelijk gewicht wil verliezen, kan je het prima doen. Als je zegt, daarna mag al dat gewicht ook weer terugkomen. Go for it! Maar ze zegt nee. Ik wil het verliezen en dan ook daarna dat nieuwe gewicht kunnen behouden. Dan is snel niet de route en ik ga je vertellen waarom dat is.
En wat je daarmee kan doen. Hoe je de vaart eruit kan halen voor jezelf. Zodat je dat gewicht kan verliezen op een manier waarmee het ook niet meer terugkomt. Oké, let’s dive in.
Waarom werkt snel niet? Het is voorstelbaar dat je brein over jouw overleving bewaakt. Je mag niet dun worden. Als je heel snel heel veel gewicht verliest dan is dat gevaarlijk. Je brein kent het concept van een dieet niet. Het wordt geïnterpreteerd als voedselschaarste. En om te voorkomen dat jij daaraan bezwijkt, zal je lichaam er alles aan doen, je bruin er alles aan doen om te zorgen dat je energie conserveert. En daar waar je de kans ziet om te eten, kiest voor eten wat zo energierijk mogelijk is. Dit wordt gereguleerd door de hypothalamus, een heel klein deel van de hersenen.
En dit deel van de hersenen waakt onder andere over jouw honger en verzadiging. En je metabolisme, het tempo waarmee je energie verbrandt. Als je nou heel snel gewicht verliest door heel restrictief te eten, dan wordt je metabolisme omlaag geschroefd om jou te beschermen. Er is blijkbaar een tekort aan voedsel, Zo wordt dat geïnterpreteerd. Er is blijkbaar voedselschaarste, een gebrek aan voedsel. En door jouw verbranding naar beneden te gooien, kan jij mogelijk deze periode van schaarste overleven. En die kans moet zo groot mogelijk zijn, dus door jouw oven naar beneden te schroeven en wat lager te verbranden, kan je deze periode beter doorkomen. Dat is natuurlijk niet wat je wil als je gewicht wil verliezen, maar dat is wel wat er gebeurt.
Je lichaam gaat op de spaarstand. Daarbij wordt je hongerhormoon omhoog geschroefd. Om jou te motiveren meer aan eten te denken, harder naar eten op zoek te gaan en als je eten vindt het op te eten en het meest energierijke voedsel uit te kiezen. Het voedsel waar de meeste calorieën in zitten. De snelle suikers, de snelle koolhydraten, het vet. Dit maakt natuurlijk dat je iets probeert te doen waar je gevoel ondertussen volledig tegenin gaat. Dus jij wil heel graag niet eten of zo min mogelijk eten maar je voelt je ongelooflijk hongerig, Je denkt veel aan eten, je verlangt naar eten en je bent heel opmerkzaam op eten in je omgeving.
Ik ben op deze plek geweest en het was echt heel ellendig. Daarbij wordt je verzadiging teruggeschroefd. Je bent minder snel en gemakkelijk verzadigd. Dus je blijft hongerig nadat je hebt gegeten. Hiermee kan je zien dat als je probeert zo snel mogelijk van A naar B te komen, zo snel mogelijk je streefgewicht te bereiken, dat je jezelf echt met een hoop ellende opzadelt. Want dat wat je nou juist niet wil eten, is continu in je gedachten. En je verbranding gaat ook nog omlaag.
Dus je voelt je hongerig, je kan jezelf minder goed verzadigen, Je denkt al door aan eten, verlangt al door naar eten en je verbrandt minder energie. Het is kortom je slechtste keuze, je slechtste optie. Zo snel mogelijk gewicht verliezen. Waarom doe je dit? Waarom wil je zo snel mogelijk van A naar B?
Kijk wat je daarvan herkent. En ik geef je ook een alternatief. Soms is zo snel mogelijk dat gewicht willen verliezen eigenlijk vooral een trip waar je op wil zitten. Je tript op het project zelf. Al door met eten bezig zijn, met afvallen bezig zijn, leven in de fantasie van hoe geweldig het gaat zijn als je helemaal bent waar je wil zijn en jezelf daar compleet in verliezen, daar helemaal in opgaan, is eigenlijk precies je bedoeling. Je vult er je dagen mee. En waarom doe je dat? Het geeft je een escape van jezelf.
En het geeft je als het ware een coating voor je onzekerheden. Onzekerheden in jezelf, onzekerheden in je leven. En door helemaal monomaan bezig te kunnen zijn met het project gewichtsverlies, kan je dat allemaal vergeten. Kan je al die onzekerheden naar de achtergrond duwen. En dit is het laagje wat je erbovenop legt. Ik heb dit vroeger zeker gedaan. En in het begin voelde het heerlijk. Het gaf me hou vast, het gaf me focus, het gaf me hoop op iets moois wat komen ging. Daar joeg ik op en dat gevoel kon ik mezelf de hele dag mee bezighouden.
En de illusie, de ontdekking die je doet, als het je lukt om dat streefgewicht te bereiken, om dat getal op de weegschaal te zien, om die maat in je kleding te zien, dan ontdek je na verloop van tijd dat die onzekerheden gewoon op je zijn blijven wachten en dat het fiksen van je lichaam je onzekerheden niet heeft gefikst. Dit jezelf afgeleid houden met je lichaam en het project afvallen is niet duurzaam.
En het lijkt wel alsof er een soort amnesie op zit, een vergeetachtigheid. Want het aantal keren dat mensen tegen me hebben gezegd, maar ik was er toen echt heel erg blij mee, is heel hardnekkig. Je gelooft echt dat de keren dat je dit hebt bereikt, maar je dat door de vingers liet glippen, dat ook weer bent kwijtgeraakt, je weet niet zo goed waarom je het bent kwijtgeraakt, je hebt alleen onthouden, later, dat je er toch echt heel erg blij mee was. En toch zeg ik, ja, maar als het had gewerkt was het duurzaam geweest.
Als je je goed naar gaat kijken dan kan je zien dat het bereiken van dat ideaal bijna hetzelfde is als de aankoop van iets wat je echt hebt begeerd. Je blijft daar niet blij mee. Dat wordt een vluchtig moment, een flits in je dag dat je even denkt, oh ja, dit is zo leuk of hé, hier ben ik zo blij mee. Maar uiteindelijk vervaagt dat. Je kan dat gevoel niet continueren zoals je de trip en de fixatie continueerde. Jezelf al door afgeleid houden met jagen op de belofte van iets geweldigs. Want nu heb je dat geweldigs, Er is niets meer om op te jagen en je komt terug bij jou. En ik weet dat je dit niet wil horen.
Of als je het wil horen, vertel jezelf misschien, ja maar dit keer wordt het anders. En het is helemaal oké dat je dat denkt, maar wat als je hier doorheen prikt bij jezelf en zegt als het zo is, stel dat het zo is, dat ik mezelf probeer te fixen met een gevoel waarmee ik mezelf ondertussen ook afleid. Hoe zou het dan voor je zijn als je dat waar je vandaan probeert te komen, die onzekerheden waar je aan voorbij wilt gaan, als je die ernaast laat bestaan. En daar aandacht aan besteed. Je hele zelf wordt.
Er is een deel in jou wat graag gewicht wil verliezen, wat blij wordt van het idee.
Want als je die 2 naast elkaar laat bestaan, en echt, echt, echt investeert in het aankijken van je onzekerheden, dan zal je merken dat de urgentie om jezelf voortdurend in fantasieën te verliezen over hoe geweldig het zal zijn om dat gewicht kwijt te zijn.Die urgentie gaat er af en je kan daarmee iemand worden die is waar je nu bent.
Op dit moment bent in je leven met dat wat nu waar voor je is.
Dat gewicht wat je graag kwijt wil, die onzekerheden die je voelt. En dan raak je geworteld in jezelf op de plekken waar je bent. En dan kan het gewicht wat je verliest duurzaam worden. Denk daarover na. Een tweede reden. Een tweede reden om zo snel mogelijk te komen waar je wil zijn, is omdat je onbewust voelt dat je iets van jezelf vraagt wat je eigenlijk niet kan.
Namelijk al je gevoelens voelen. Als je niet meer overeet, helemaal niet, maar wel afhankelijk was van emotie-eten, dan is er geen plek voor je om naar te vluchten als je het moeilijk hebt. En omdat je dat weet, voelt het voor je als heel diep inademen, dan je adem inhouden en proberen zo snel mogelijk naar de plek toe te hollen waar je wil zijn. Oké, ik ga proberen dat gewicht te verliezen. Dit keer gaat het me lukken. Ik hou vol. Ik zet alles op alles. Daar ga ik… …Adem in en zo snel mogelijk afvallen. En… Ik verlies zelf mijn… Ik raak er zelf van buiten adem. Ook dit is iets wat ik heb gedaan. En het is natuurlijk niet de oplossing.
Dit wat je deed, leven met ingehouden adem, leven met proberen je gevoelens helemaal te negeren, zo lang mogelijk te negeren, lang genoeg om je streefgewicht te bereiken, is niet duurzaam. En dus merk je ook hier dat als je snel gewicht probeert te verliezen, dat je daar niet op die plek kan blijven. Omdat je hypothalamus je natuurlijk tegenwerkt, je krijgt meer honger, je verbrandt minder energie, je raakt minder goed verzadigd, al die dingen zitten je ook in de weg. Dat is het fysiologische stuk.
Maar het emotionele stuk is dat jij niet veranderd bent. Jouw verhouding tot je gevoelsleven is niet gegroeid, heeft geen ontwikkeling doorgemaakt, je hebt je er alleen maar voor afgesloten. Dus wat is hier de oplossing? Is het ontwikkelen van je emotionele flexibiliteit en je emotionele draagkracht. Je tolerantie voor gevoelens van ongemak. Je daarvoor openstellen. En als je dat doet, als je daarop inzet, heb je emotie-eten steeds minder nodig, kan je steeds meer zijn op de plek waar je bent en daarmee emotie-eten loslaten. Steeds meer loslaten.
De urgentie om zo snel mogelijk gewicht te verliezen gaat er af, omdat je steeds minder vaak overeet. En die ontwikkeling begin je te zien en daarmee groeit je vertrouwen in dat proces en gaat de haast eruit. Je kan iemand worden die gewicht verliest in een tempo wat je hypothalamus niet frustreert, waardoor dat gewichtsverlies duurzaam kan zijn voor je lichaam en jij groeit als mens. Je kan steeds beter zijn met wat is in jou. Met alles wat je voelt in jouw menselijke ervaring.
En daarna wil ik dan iemand worden die al haar gevoelens voelt, maar geef me eerst even die eerste 5 kilo. De 5 kilo waar ik het zo moeilijk mee heb. Die maken dat mijn kleding zo knelt. Die maken dat ik zo moeite heb met die confrontatie met het vet op mijn lichaam. Laat me dat eerst even snel aflijnen en dan wil ik daarna wel iemand worden die voelt wat er te voelen valt.
Het heeft nooit gewerkt. Het heeft gewoon niet gewerkt. En natuurlijk omdat je ook duurzaam gewichtsverlies wilt, is deze onderliggende ontwikkeling, die ontwikkeling in je emotionele leven, het werk wat voor je ligt. Dus waarom zou je dat uitstellen? Je komt uiteindelijk, als je probeert er snel 5 kilo af te lijnen, toch weer bij uit. En dat lijnen wat je doet om daar zo snel mogelijk te komen, is ellendig, omdat je honger omhoog gaat, je verzadiging omlaag, je verbranding naar beneden wordt geschroefd. Je maakt het jezelf lichamelijk heel erg lastig. En mentaal ook. Dus je adem inhouden en je gevoelsleven tijdelijk negeren is niet de weg.
En je lichaam, je uiterlijk is voor jou het tastbare, zichtbare bewijs van dat gedrag. En dat maakt de confrontatie daarmee zo beschamend voor jezelf. Als iedereen aan de buitenkant, aan jouw buitenkant kan zien wat jij eigenlijk liever verborgen wil houden, omdat het iets is waar je voor schaamt, omdat het iets is waar je een oordeel over hebt, voelt het pijnlijk om te zijn waar je bent. En het idee van, laat ik nou zo snel mogelijk gewicht verliezen, dan kan ik me wat veiliger voelen bij mezelf, dan hoef ik me niet meer zo te schamen, is niet de oplossing.
De oplossing zit in het loslaten van je oordelen over het overeten wat je hebt gedaan. De compassie, jezelf de handreiking van compassie geven en echt gaan zien, gaan begrijpen waarom je deed wat je deed. Want ik beloof je dit, daar heb je hele goede redenen voor gehad. nEn die redenen zijn er misschien nog steeds. En hoe meer je die gaat aankijken en daarmee aan je eigen kant komt staan, hoe beter je vandaag kan zijn waar je nu bent en hoe veiliger het voor je wordt om te zijn waar je nu bent. Het is de pijn van je eigen oordelen en de projectie op de oordelen van anderen, waar je het mee eens bent, die jou zo’n pijn doen. En die het zo moeilijk voor je maakt om te zijn waar je nu bent.
Je hebt daar niet de goedkeuring van andere mensen voor nodig of de support van andere mensen voor nodig. Als het oordeel in jou zelf wordt opgelost, doet het oordeel van een ander niet meer zoveel pijn. Het oordeel wat je dan nog kan voelen is dat je denkt: Ik vind het zo niet oké hoe jij tegen mij praat of over mijn lichaam praat.
En dat vind ik teleurstellend. Dat doet zeer. Ik vind het jammer om dat te zien in jou, maar niet meer omdat je het eens bent met wat ze zeggen. Niet meer omdat je het eens bent met wat ze zeggen. Niet meer omdat je het eens bent met het veroordelen, afwijzen, afkeuren van je lichaam. Dus dit hier is de oplossing. Het loslaten van de oordelen over het overeten wat je hebt gedaan en aan je eigen kant komen staan. En dit is echt een helende stap die je zet, die je echt, echt, echt nodig hebt voor blijvend gewichtsverlies, voor de relatie met jezelf en voor je relatie met eten.
Dat het leven dan pas leuk kan zijn. En als je dat gelooft wil je natuurlijk zo snel mogelijk naar de plek van bestemming. Wil je natuurlijk zo snel mogelijk gewicht verliezen. Maar, fysiologisch werkt dat niet. Dat weet je nu. En wat je gelooft is niet waar. Het is een misverstand. Echt.
En het maakt niet uit of het hier nu gaat over genieten wat samenhangt met je lichaam dan mooier kunnen vinden, of geen vermeende kritische blikken uit je omgeving kunnen krijgen, of je gezondheid. Dat je zegt, ik word belemmerd in mijn plezier, in mijn leven, omdat ik last heb van mijn gewrichten, omdat het moeilijk is om in dit lichaam te bewegen, omdat het klachten geeft. Het is vermoeiend, het is zwaar om dit gewicht bij me te dragen. En daarom kan ik niet van mijn dagen genieten. Ik bestrijd niet hoe het voelt om in jouw lichaam te zijn fysiek. En ik weet niet hoe het voelt om in jouw lichaam te zijn. Ik weet alleen wel dat genieten een vaardigheid is.
En er zijn mensen met weinig capaciteit voor vreugde en een lage tolerantie voor vreugde. En misschien ben je daarin ook opgegroeid. Ben je altijd omringd geweest door mensen die snel gestrest waren, erg zorgelijk waren, snel uit het lood, snel uit het spoor, vooral heel taakgericht en er is altijd wel iets wat nog moet gebeuren, maar die weinig voor jou konden voorleven.
Hoe het is om je onbezorgd te voelen, licht en vrij. Onbezorgd, licht en vrij. In hoe je de wereld waarneemt. Hoe je om je heen kijkt. Waar je je aandacht op richt. Ik heb het nu niet over een soort van krampachtig we houden het leuk, we hebben het alleen over leuke dingen.
En als je die weinig voelt en je hebt last van overgewicht en je lichaam klaagt tegen je, dan is het een hele gemakkelijke valkuil waar je in kan schieten. Dat je denkt, ik kan niet echt genieten. Ik kan pas genieten als dat gewicht eraf is. En wat ik hier voor je wil aanreiken is het idee dat genieten een mentale vaardigheid is. Een capaciteit, een levensvaardigheid die je opbouwt, die je opzoekt.
Zoals je ook push-ups kunt oefenen of sit-ups kunt oefenen en je weet dat als je dat 1 keer doet, dat je buikspieren nog niet sterker zijn. Je hebt herhaling nodig. Je hebt oefening nodig en levensvreugde, echt kunnen genieten, vandaag, jezelf een fijne dag kunnen bezorgen, is een mogelijkheid die beschikbaar voor je is, ook met overgewicht. Ook met een lichaam dat niet functioneert zoals je zou willen. Ook met een lichaam wat er niet uitziet zoals je het liefst zou willen.
Waar jouw aandacht naartoe gaat, de vreugde die je daar je toe haalt, de vreugde die je aanhaalt en cultiveert, die je voedt met de gedachten die je kiest, met de dingen waar je aan denkt. De dingen waarvan je zegt, hé, kijk eens daar, ach, wat is dat mooi, wat klinkt dat mooi. Ik luisterde vanmorgen naar de merels door het open raam. Ik nam even een moment om daar helemaal bij te zijn, om daarbij stil te staan. Ondertussen hoorde ik op de zolder mijn wasmachine draaien. Die ging naar zo’n centrifugepunt toe. En ik nam het even helemaal in me op. Ik nam er een snapshot van.
Het was een prachtig moment, een heerlijk moment. Heeft niets te maken met lichaamsgewicht. Het heeft niets te maken met wat je op dat moment weegt en hoe je eruit ziet. En deze vreugde, het stilstaan bij dat wat jou kan raken, vervullen, optillen, sprankeling geven, is voor je beschikbaar. Dus genieten, als dat iets is wat je een vaardigheid is die je weinig beoefent, dan zul je merken dat als dat gewicht er van af is, je nog steeds niet geniet en daarmee ook weer terugzakt in oud gedrag.
Vooral als je dus snel bent afgevallen, omdat je je fysiologie hebt gefrustreerd, die hypothalamus hebt gefrustreerd, dus je honger is toegenomen, je hebt last van een trage stofwisseling. Het zit je fysiologisch niet mee en je bent nog steeds niet blij. En wat ik zo pijnlijk voor je zou vinden is dat je dat vervolgens tegen jezelf gebruikt en zegt, waarom ben je nou niet blij? Dit wilde je toch zo graag? En waarom zit je nou te piepen over je slappere vel? Het is voor jou dus ook nooit goed. Het is nooit goed voor jou.
En jezelf daarbij neerknuppelt wat natuurlijk een uitvergroting is van het patroon waar we het nu over hebben. Je bent nog niet je eigen beste kameraad en je hebt de vaardigheid van vreugdevol leven nog niet goed ontwikkeld en die gebruik je straks tegen jezelf als je niet blij bent met dat dunnere lijf. Dus dit is hier de kans die voor je ligt. Dat vreugdevolle leven gaan leren, ontdekken en ontwikkelen.
Want dan kun je natuurlijk heel gemakkelijk nu de zuurpruim tegen jezelf op jezelf loslaten en jezelf nu bestraffen en zeggen nou, hier hoor je het ook eens van een ander. Dit, deze vaardigheid is je niet goed voorgeleefd, is je misschien ook door omstandigheden in je leven moeilijk gemaakt. Als je maar lang genoeg, vaak genoeg, pijnlijke dingen meemaakt, situaties meemaakt waarin je machteloos was, en omringd door negativiteit, is het logisch dat je dit niet hebt kunnen ontwikkelen. Beschaam jezelf hier niet om. Keur jezelf hier niet om af. Kies voor vriendelijkheid en kameraadschap. Ga dat ontdekken in jezelf. Ik beloof je dat dat blijvend gewichtsverlies voor je mogelijk wordt, je leven vreugdevoller wordt.
En ik ben er ongelooflijk goed in om je dit te leren. En ik veroordeel je hier niet om. Het is niet jouw schuld. En het betekent niet dat jij een zwart kijker bent en een zuurpruim bent en nou eenmaal altijd alles op het negatieve pakt. Je verdient liefde, je verdient een opbouwende houding naar jezelf. En als je daar moeite mee hebt, leer ik je die graag. Even kijken, je weet ik ben rekenblind. Hoeveel heb ik er nu gehad?
Zo snel mogelijk willen gaan omdat je iets van jezelf vraagt wat je nog niet kan, namelijk al je gevoelens voelen. De derde was oordelen hebben over je eetgedrag. De vierde was geloven dat je pas kan genieten als je op je bestemming bent. En de vijfde is je lichaam lelijk vinden. En dat is ook, ja, die lijkt op oordelen hebben over je eetgedrag. Dat is ook een vorm van pijn, maar dit is dan een pijn die echt over je uiterlijk gaat. En ook hier is snel gewichtsverlies niet de oplossing. De pijn die je voelt komt niet bij je lichaam vandaan, maar bij je gedachten over je lichaam. En het werk wat hier voor je ligt kan je onmogelijk overslaan.
Ik heb zoveel prachtige jonge vrouwen in mijn programma ook gehad die een lichaam hebben waarvan jij zegt als ik haar lichaam had, zou ik er zo blij mee zijn. Maar geloof me, er zijn mensen die naar jouw lichaam kijken en denken als ik jouw lichaam had, zou ik er zo blij mee zijn. Waar je naar kijkt, is jouw interpretatie van je spiegelbeeld. En die interpretatie is nu nog belabberd. Die heeft misschien een hyperkritische blik of een vrij tamme, matte blik. Een meh.
En dat lijkt ook weer een beetje op dat… Ik kan pas genieten als ik er ben. Jouw vaardigheid van jezelf echt kunnen in het licht kunnen zetten. Jezelf in de spiegel kunnen zien en het leuk hebben met jezelf.
En je wacht misschien op een plaatje waarvan je denkt, als dat plaatje mij aankijkt, dan kan ik het voelen. Dan zal ik het zien. En toch is het dat, precies die foto waarvan je 20 jaar later zegt, waarom genoot ik daar niet van? Als ik mezelf daar nu zo zie, ik weet nog dat ik niet gelukkig was met wat ik zag, maar als ik er nu naar kijk, denk ik waarom was ik niet blij? Wat had ik hier nou op aan te merken?
Dus dit gaat over de kwaliteit van je gedachten. En je lichaam kan wat verslaafd raken aan de gevoelens die je gedachten activeren. Dus er ontstaat ook een soort van echo tussen matte gedachten of hyperkritische gedachten en matte gevoelens en hyperkritische gevoelens. Dus gevoelens van afkeuring, afwijzing, bestraffing, verbetenheid, frustratie of een afgehaakt zijn op. Een mat gevoel. Een gevoel waar eigenlijk niet zoveel bij te beleven valt. Uff, dat lijf, niks aan.
En ik beloof je ook hier, dat als je begint bij het maken van een andere keuze, namelijk om iets te veranderen aan je denken, om iets te veranderen aan de gewoonte van deze matte gevoelens of frustrerende gevoelens, bestraffende gevoelens, hyperkritische gevoelens. Dat als je daar je commitment op zet, dat de urgentie om zo snel mogelijk gewicht te verliezen, de urgentie om bij dat streefgewicht te komen er af gaat en je daarmee gelukkig iemand kan worden die echt echt echt kan genieten van het hebben van dit lichaam. Dat lichaam wat je hebt, dat kostbare lichaam wat je hebt. Het is je zo gegund.
Trippen op het project. Oordelen hebben over je eetgedrag. Niet kunnen voelen wat er te voelen valt. Geloven dat je pas kan genieten als je op je bestemming bent. Of je lichaam afwijzen zoals het er nu uitziet. Dit zijn de 5 meest voorkomende redenen om zo snel mogelijk gewicht te willen verliezen. Het zijn allemaal misverstanden die je nou juist in die tredmolen van snel gewicht verliezen, maar ook weer snel aankomen. De ene faalervaring na de andere faalervaring en elke cyclus van die faalervaring haalt je zo onderuit, maakt het je zo moeilijk. Zowel in je relatie met eten, door die fixatie die op eten ontstaat. De urgentie die je voelt, die je erg veel stress geeft ook.
Bovenop al het andere in je leven. En dat kan vaak ook weer een reden zijn om te zeggen ik wil er niet eens meer aan beginnen, want anders gaan we weer. Dan haal ik dit weer allemaal over me heen. En daarom ben ik zo ontzettend trots en blij en dankbaar dat ik jou een programma kan aanbieden waarin al deze valkuilen bekend zijn en niet worden gestimuleerd, maar je de oplossing krijgt aangereikt voor het bouwen van een fantastische relatie met eten, met jezelf en met je lichaam.
Het gaat over onder andere alles wat ik nu net heb benoemd. De vaardigheden die je nodig hebt om je gevoelens te kunnen voelen, om met bewuste aandacht Je gedachten te veranderen, te leren samenwerken met je lichaam en je hypothalamus niet te frustreren. En dat betekent dat het iets is van de lange adem.
Er is tijd voor nodig om deze vaardigheden te ontwikkelen. Maar wat is het punt als daar toch geen ontkomen aan is in dit leven? Anders dan eindeloos op deze tredmolen blijven. Cyclus na cyclus na cyclus. Falen opnieuw falen opnieuw falen. Ik geloof dat het bouwen van een nieuwe relatie met eten, een nieuwe relatie met jezelf en een nieuwe omgang met je lichaam het grootste geschenk is wat je jezelf kan geven. Als je iets meer wilt dan deze podcastaflevering kan ik je mijn cursus Body Empowerment van harte aanbevelen. Die cursus gaat over onderwerpen die ik hier niet besproken heb. Ik neem je mee in een heel nieuw perspectief op de relatie met je lichaam die het allemaal voor je opengooit.
Het is echt een game changer en je kan hem helemaal in je eigen tempo volgen. Ja, bekijk die cursus op mijn website. Hij is echt fenomenaal. Het is een van de beste, beste lessen die ik ooit heb gemaakt. Body Empowerment. Bekijk hem via Etenslessen.com. Je gaat er zo blij mee zijn.
Het is echt fantastisch. Oké, ik ben er volgende week weer. Dit is wat ik voor je had. Je hoeft niet zo snel mogelijk gewicht te verliezen. Het werkt niet. Het kan echt anders. Tot gauw! …Missbare inzichten, maar ook een aantal praktische stappen waarmee je afvalt zonder dieet. Dus als je meer wilt dan alleen theoretische kennis opdoen, gaat mijn boekje daar zeker bij helpen. Ga naar mijn website en vraag daar jouw gratis e-boek aan. Je vindt deze via Etenslessen.com. Etenslessen.com
Je hebt geleerd om eten te beheersen. Maar vrijheid voelt anders. Vrijheid is luisteren naar je lichaam, je verlangens en waarheid. Het is stoppen met vechten en beginnen met begrijpen.
Dit zijn jouw etenslessen. Geen regels die je moet volgen, maar ontdekkingen die je mag doen. Als eten een worsteling is, is er iets in jou dat gehoord wil worden.
Overeten is de rook – niet het vuur. In mijn boek neem ik je mee in een nieuwe omgang met eten.