Afl. 235 Ontspannen in je problemen

Hoe ontspan je in je problemen? Het is een vraag die ik onderzoek nu er problemen in mijn leven spelen die niet direct oplosbaar zijn. Jij hebt die problemen misschien ook en hoe ga je daarmee om zonder overeten? Hoe kom je tot ontspanning als je dat niet met eten doet? Ik vertel je in deze aflevering “Ontspannen in je problemen” wat ik tot nu toe heb ontdekt. En wat mij daarbij helpt.

---

Wat je ontdekt:

• Twee manieren die rust en ontspanning brengen als je grote problemen hebt.
• Het verschil tussen een mentale en zintuigelijke benadering om jezelf te ontspannen.
• Ergens bestaat er een ‘alles is goed’ tussen je grote problemen.

---

 

Transcript Afl. 235 Ontspannen in je problemen

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 235. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet. En een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hey. Zo. Ik ben diep aan het nadenken over rust. Diepe rust.

Diep nadenken over diepe rust. En ik ben iets interessants tegengekomen daarin, waarvan ik benieuwd ben of je het herkent en kan gebruiken. Zoals je weet heb ik op dit moment een probleem in mijn leven wat ik nog niet eerder ben tegengekomen. Een man met kanker. Het gaat overigens heel goed met Bob. Misschien is het goed dat ik dat een keer vertel. Maar de prognose van zijn ziekte is heel positief. 20, wat is het, 90 procent, 80 tot 90 procent van alle mannen met dit type kanker leeft 20 jaar later na de behandeling nog steeds.

Sterven is niet iets waar ik mee bezig ben.

Ik maak me om zijn overleven geen zorgen, alleen over zijn kwaliteit van leven in reactie op zijn chemo en bestraling. Maar hij is in herstel en hij is aan het werk en ik bewonder de manier waarop hij ermee omgaat. Maar dat neemt niet weg dat het een heel nieuw onderwerp in mijn leven is, wat onder een van de pijlers valt die voor ieder mens heel belangrijk is en dat is je gezondheid. En terwijl ik in Zweden was, dacht ik na over hoe verhoud je je nou tot grote problemen in je leven? Ik heb op dit moment een aantal klanten die grote problemen in hun leven hebben en sommige daarvan hebben ook een stapeling van grote problemen in hun leven.

En jij hebt die misschien ook…

En als je ze niet hebt, dan krijg je ze waarschijnlijk nog. Want ze horen erbij, ze komen voorbij en soms komt alles tegelijk. Dus hoe verhoud je je nou tot grote problemen in je leven? En wat ik heb gemerkt is dat als je in de schrik van die problemen blijft hangen, steken, in je lichaam.

Wat je dan merkt is dat je lichaam erg verstijft, verkrampt en dat je geest denkt dat het behulpzaam is om al door aan die problemen te denken. Het graaft zich er als het ware in, wil het niet meer loslaten en denkt, alsof het een zelfstandig denkend wezen is, maar je geest lijkt te denken dat het nodig is om er al door mee bezig te zijn. En dat er al door mee bezig zijn zonder je antwoorden te hebben, zonder dat je problemen op de korte termijn kunnen worden opgelost, put je natuurlijk uit.

Dus terwijl je lichaam wat opstijft, verkrampt, niet goed kan ontspannen en je geest zich ingraaft in het nadenken en het ermee bezig willen zijn, ontstaat er een patroon wat je uitput, wat heel vermoeiend is. En een van de dingen die ik je leer in mijn programma, wat je beoefent in mijn programma, is het gedachtenwerk. En gedachtenwerk is niks anders dan betekenisgeving. Betekenis geven aan je omstandigheden en die betekenis zorgvuldig uitkiezen. En terwijl je betekenis geeft, tegelijkertijd ook relatie met jezelf bouwen daarin.

Dat is de kracht van gedachtenwerk.

Je wordt heel intiem met jezelf, heel intiem met het nadenken over je eigen denken en jezelf daarin begeleiden en de oordelen die in je zitten eraf halen of Toetsen op behulpzaamheid en daarin intimiteit en kameraadschap met jezelf bouwen, onvoorwaardelijke zelfliefde bouwen, terwijl je ondertussen ook experimenteert met je denken en met de betekenis die je aan de dingen geeft.

En bij grote problemen in je leven…

Kan het soms langer duren voordat je de betekenis die het meest behulpzame is hebt gevonden. En als het gaat om grote problemen, tragedie, crisis, dan heeft het echt tijd nodig om tot een diepere waarheid te komen. Een diepere waarheid, de diepste waarheid op het niveau waarop je vrede vindt. En dat kan bij gebeurtenissen die traumatisch zijn, zoals bijvoorbeeld het verlies van een kind, maar ook die gewoon pijnlijk zijn, zoals het verliezen van een ouder, of het verliezen van een liefde, of het verliezen van je werk. En ik noem nu verlies, maar er zijn natuurlijk nog veel meer problemen, vormen van grote problemen, grote geldzorgen, Ik noem maar wat. Of gezondheidsproblemen.

Er zijn problemen die voelen als uitzichtloos. En Als iets uitzichtloos voelt, wekt dat vaak wanhoop, soms ook paniek. Maar je hebt er, hoe dan ook, welke varianten het ook zijn, grote gevoelens bij. Dus je lichaam verkrampt, raakt erger spannen, je geest wil er al door ingraven, terwijl er geen oplossing mogelijk is op de korte termijn. En je kan die diepere betekenis, die je gaat helpen om er vrede in te kunnen ontdekken, niet direct vinden. Dat heeft experiment nodig, dat heeft tijd nodig, een dieper denken, ermee zijn, totdat je op een gegeven moment op een punt komt van de diepste waarheid. En daar is altijd liefde te vinden.

Daar is altijd vrede te vinden.

Maar daar ben je misschien niet meteen. En de vraag is wat te doen tot die tijd. Heb je die betekenis namelijk eenmaal gevonden, dan merk je ook dat het probleem minder pijn doet. Het is dan nog niet opgelost, de gezondheidsproblemen zijn er nog, of de geldzorgen zijn er nog, of het verlies, het gemis is er nog. Maar omdat er ook daarnaast een vrede in de betekenis die het geeft gevonden kan worden, voelt het probleem minder acuut, minder schrijnend en zakt de wanhoop die je voelt. Maar wat doe je tot die tijd? Terwijl je dit, deze diepere betekenis aan het zoeken bent. Wat kan je doen om jezelf te helpen? En ik kwam daar iets interessants in tegen. Waarvan de mensen die hier naar luisteren voor wie het hun vak is zeggen duh, dat had ik je meteen kunnen vertellen.

Maar ik kwam het tegen op mijn manier en ik ben benieuwd of je het herkent. Ik was een vuurtje aan het stoken in de houthaard in dat huis in Zweden waar ik logeerde. En ik was de hele avond met dat vuur bezig. Ik begon met een klein vuurtje, met kleine stokjes, kleine houtjes en een aanmaakblokje, een stukje papier. En langzaam bouwde ik dat vuur uit en kwam er steeds meer zuurstof bij. Die vlammen werden wat groter en kon ik er wat grotere stukken hout op leggen. En uiteindelijk werd het een stevig laaiend vuur. Waar ik me helemaal aan over gaf.

Ik heb de hele avond naar het vuur gekeken.

Niet op mijn telefoon, ik heb niet gepraat, ik heb niet gelezen. Ik keek alleen maar naar het vuur. Ik was met die vlammen en ik genoot van de warmte van die vlammen. En wat er gebeurde na verloop van tijd was dat ik merkte dat iets in mijn lichaam afdaalde naar wat ik niet anders kan omschrijven, een plek van alles is goed. Een ontspannen Alles is goed. En de grote problemen, die kanker was er nog steeds, maar die was op de achtergrond en alles was goed. Alles voelde goed en ik vond het zo opmerkelijk dat ik me afvroeg wat gebeurt hier nu? En ik realiseerde me, het is het effect wat een zintuiglijke ervaring waar je je echt aan overgeeft, op je heeft, waarin de tijd als het ware vertraagt.

Het gejaagde van dat lichaam, van het willen graven in je problemen, willen denken aan je problemen en het lichaam wat zich daar zo in aanspant, Door die vertraging in tijd en het je verbinden met die aangename zintuiglijke ervaring, komt er als het ware van buitenaf een kalmerende prikkel, kalmerende informatie die maakt dat het lichaam zich veilig begint te voelen en ontspant in de ervaring. Ik vond het zo mooi. Ik genoot er zo van. Kijken naar de vlammen, wat natuurlijk een natuurelement is.

Dus ik was met de natuur.

En het voelen van de warmte, wat vergelijkbaar is met de warmte van de zon. Het was heel weldadig en de tijd vertraagde, de tijd vertraagde en ik daalde af in een alles is goed. Toevallig, ik denk dat het de avond erna is geweest, kijk ik naar een prachtige film die jij misschien al gezien hebt.

En als je hem nog niet hebt gezien, kan ik hem enorm aanbevelen. Call me by your name. Schitterende film. En het verhaal in de film is prachtig, de muziek is heel erg mooi, maar wat ik naast dat verhaal zo mooi vind van die film is dat de filmmaker de zomer die zich afspeelt in Noord-Italië, de zomer zo mooi heeft weten te vangen en verbeelden. Er zitten scènes in, shots in, tussen alle dialogen door, die je echt laten voelen hoe een loomzomer voelt.

Hoe een loomzomer voelt. Loom, dat is vaak wat we associëren toch met de zomer. Ook dan is er een soort van vertraging en een afdalen in het genieten van de natuur, de zomerzon, de schittering van blaadjes, het schaduwspel van blaadjes, de verkoeling onder de bomen, het geluid van water, waterrollende golven, de zee, een meer, schittering van een meer, een kabbelende beek, een rivier waar je verkoeling in vindt of een zwembad om in te plonsen.

En al die mooie elementen van een lome zomer zijn zo mooi gevangen in die film. En ik vond het zo fantastisch. Ik voelde het opnieuw gebeuren terwijl ik naar die film keek. Ik voelde dat mijn lichaam zich overgaf aan dat indalen in een alles is goed.

Alles is goed.

En toen ik daar later achteraf over nadacht, kon ik zien dat dat ook hier kwam door de zintuiglijke ervaring. Het zien van beelden en het voelen van een ritme wat zo van de natuur is en gaat over warmte, ruimte, lummelen, luieren, niets doen, spelen en een vertraging van de tijd. En daarmee moest ik denken aan de mensen in mijn programma die op dit moment kampen met grote problemen in hun leven en zich willen verhouden tot die problemen zonder overeten en daarin hun antwoorden zoeken.

Hoe doe ik dat met zo’n lichaam wat dan zo stijf staat van de stress en een hoofd wat wil rumineren en spinnen op dat wat zo urgent voelt, maar niet direct oplosbaar is, waardoor die energie die je geest eraan wil wijden, niet met een oplossing kan komen. Het gaat nergens naartoe, dus dat piekeren erover is niet productief, het voegt niks toe. En wat kun je dan voor jezelf doen naast het zoeken naar die betekenisgeving, die diepere betekenisgeving waar je vrede kan vinden in de situatie, in het grote probleem, is denk ik dit. Dit zintuiglijke werk.

Zodat je lichaam kan afdalen en zich overgeven aan welbevinden, aan signalen van alles is goed. Waarbij je problemen naar de achtergrond kunnen verdwijnen. Ik wilde dit met je delen om over na te denken en te onderzoeken, als jij nu zelf grote problemen in je leven hebt. Welke zintuiglijke ervaringen helpen jou naar die plek? En dat kan, ik kan je zeker die film aanraden als je die kan zien in een bioscoop of op Netflix of op een andere streaming service.

Call me by your name.

Dat is een mogelijkheid om het te doen via filmbeelden. Maar het kan ook gebeuren terwijl je je tuin in staart of een wandeling maakt tijdens de schemering. Belangrijkste is dat je iets kiest wat voor jou ook echt een fijne ervaring is, waarvan je voelt dat je lichaam het als weldadig ervaart. En ik denk dat je daarmee je hoofd er even buiten kan laten. Het hoeft dan niet bij je hoofd vandaan te komen, bij de ideeën, die nieuwe betekenisgeving, het hebben van antwoorden, het hebben van oplossingen. Vooral het hebben van oplossingen is iets van de generaties voor ons. Gewoon je mouwen opstropen, niet bij de pakken neer gaan zitten en doe er wat aan.

Maar wat als dat wat eraan gedaan kan worden al gedaan is, maar niet direct tot oplossingen kan leiden. Het berusten gebeurt denk ik in het vinden van die diepere betekenis. Op het niveau waar je vrede vindt, maar tot die tijd is dit iets om mee te experimenteren? En wat kalmeert jouw zintuigen? Wat voelt voor jou koesterend als iets waar je aan kan overgeven? Ik hoop dat dit je helpt en ik ben er volgende week weer.