Afl. 200 Vakantie en je continental breakfast

Tijdens je vakantie wil je ontspannen, genieten en even niets van jezelf moeten. Maar hoe werkt dit in relatie tot eten? Misschien kom je in de vakantie altijd aan en wil je dat (achteraf) niet. Of is eten een dagelijkse zorg omdat je niet op elke verleiding die je voelt, in wilt gaan.

In deze les help ik je een heerlijke zomer creëren. Zonder aankomen of strijd met eten.
Het Continental breakfast is included, dit buffet zet vaak de toon voor al het eten dat daarna nog komt en geeft ons een perfect voorbeeld om naar te kijken.

Ik introduceer je BMC en BMO en hoe deze je helpen om de weg te vinden met eten tijdens je vakantie. Luister naar de les en ontdek hoe je slank wordt en blijft vanuit een ontspannen relatie met eten.

---

Wat je ontdekt:

• Hoe je tijdens je vakantie van eten geniet zonder aankomen.
• Hoe je de verleiding van eten tijdens je vakantie begeleidt.
• Wat ik bedoel met BMC en BMO en hoe je deze gebruikt voor het creëren van een zorgeloze relatie met eten en het gewicht waar je blij mee bent.

---

 

Transcript Afl. 200

Hallo, aflevering 200, Dat is een mijlpaal. En. Die ging volledig aan me voorbij. En het grappige is dat zodra ik me realiseerde oh, dit is aflevering 200, kwam er een duveltje uit een doosje en dat zei, ‘dat had je moeten weten. Dat had je moeten voorbereiden, Daar had je iets speciaals van moeten maken. Weken geleden. Dat weken geleden al voorbereiden’ en ik ving die gedachte en ik kwam weer terug, gelukkig bij mijn waarheid. En dat is dat numerieke systemen niets voor mij doen.

Mijn brein denkt niet in getallen.

Mijn brein kan niets met de abstractie van getallen en het is de enige reden waarom calorieën tellen nooit een probleem voor mij werd. Want ik kan ze toch niet onthouden. Dus ik heb het nooit gedaan. En ik weet hoe ellendig calorieën tellen kan zijn.

Als het eenmaal in je hoofd zit en je kijkt naar een plak kaas en je ziet alleen calorieën, is het heel moeilijk om nog te voelen, ‘wat wil ik? Waar heeft mijn lichaam behoefte aan?’ En misschien is dat kaas. Misschien is dat geen kaas. Misschien is dat even helemaal niets. Maar als je gevangen zit in een numeriek systeem wat jou vertelt hoeveel je mag eten op een dag, dan creëert dat het idee van schaarste. Van nou, ‘ik heb zoveel punten, zoveel knikkers in een zakje, ik mag er zoveel besteden op een dag.’ En dan zit je in je hoofd en ben je uit contact met je lichaam. En als het op calorieën tellen aankomt is me dat bespaard gebleven.

Als je opzoekt wat dyscalculie betekent, wat het inhoudt, mijn brein voldoet volledig aan het neurologische profiel van dyscalculie.

Met andere woorden ik ben rekenblind.

Echt steken rekenblind. Maar daar gaat deze aflevering niet over.

Ik ben nu vakantie aan t vieren, rust aan het nemen, de tijd aan t nemen om te reflecteren en op te laden en te zijn met mezelf, met m’n gedachten, met m’n lichaam buiten in de natuur. Ik hoop dat jij dat ook bent. En misschien ben je op vakantie en dan zal je merken dat je of voelt dat eten niet aan je trekt omdat er nu rust is en ruimte is en je even helemaal niets van jezelf hoeft. Dat kan. Ik heb heel veel klanten die dat voelen als ze op vakantie zijn. Dat ze zeggen, ‘ah, dat hele overeten, het valt in één keer weg.’ Het valt in één keer weg en dat laat zien aan je hoe eten, overeten en stress aan verwachtingen voldoen. Verantwoordelijkheden dragen, dingen van jezelf moeten binnen een bepaalde tijdspanne voor jou gelinkt is aan overeten.

En daar zit voor jou de ruimte in je ontwikkeling, in de relatie met jezelf en de relatie met je werkende leven of je gezinsleven. In het vinden van hoe doe ik dit? Hoe doe ik dit leven met alles waar ik het mee heb gevuld, zonder overeten? En dat komt je iets vertellen. Daarin heb je iets te ontdekken en is dat landen in jezelf, dat dragen van jezelf in dat leven zoals je het hebt ingericht is het materiaal waarbinnen je overeten oplost en zorgt dat eten niet meer aan je trekt.

En dit is de plek waar het zich laat zien en het is het gebied waarin voor jou de knelpunten zitten.

De overtuigingen die maken dat je gespannen raakt, gestrest raakt en het kan van alles betekenen. Het kan zijn dat je te veel dingen van jezelf vraagt, onvoldoende mag luisteren naar wanneer het tijd is voor je om het werk neer te leggen en erop te vertrouwen dat alles er al is. Dat alles compleet is. Dat daar, dat stuk. Daar zit het voor jou.

Het kan ook zijn dat als je op vakantie bent, dat je juist overeet. Je structuur is er niet, je werkende structuur is er niet en eten is er al door. En je hebt die gedachten, ‘nu kan het, nu mag het. Dit is vieren, dit is mijn vakantie vieren. Dit is genieten.’

En dan laat jouw relatie met eten aan jou zien welke betekenis eten van jou heeft gekregen. Maar ook dat als er geen externe structuur is en jij een vrijheid ervaart waarvan je nu nog onvoldoende weet,’ hoe vang ik mezelf daar in op? Hoe begeleid ik me zelf daarin, in al die ruimte die er is, in al dat mogen wat er is, al die vrijheid die er is? Ik weet nog niet hoe ik dat doe. En wat ik zie is dat ik heel veel eet, meer eet dan mijn lichaam prettig vindt. Maar het gebeurt.’

In beide gevallen: of je nou op vakantie niet overeet, maar in je werkende leven wel thuis of op vakantie juist overeet en in je werkende leven minder. In beide gevallen gaat dit over dat zijn met jou. En het begeleiden van jezelf in de dingen die je voelt, in de dingen die je denkt. Ik ben ervan overtuigd dat wat je daarin voor jezelf hebt kan gaan ontdekken allemaal gemakkelijker wordt als het gedragen wordt in liefde.

En dat betekent dat je ernaar kijkt zonder oordeel.

En dat oordeel is niet altijd te stoppen. Het zal je regelmatig voor zijn. Zoals voor nu voor mij, mijn oordeel over, ‘dit is aflevering 200 en je hebt er niets speciaals van gemaakt.’ Dat oordeel, dat was mij voor. Maar kan het vangen. Ik kan het vangen, daarnaar kijken en dat doe ik dan met liefde. ‘Dit is wat er gebeurt. En is het waar? Is het niet speciaal? Is het alleen speciaal als je er iets speciaals van hebt gemaakt en dat hebt voorbereid?’

En dan dus een plaatje in je hoofd hebt over hoe dat eruit moet zien. Dat is conditionering. Ideeën over wie je moet zijn, hoe je zou moeten zijn en daar met liefde naar kunnen kijken. Vanuit de liefdevolle intentie om jezelf altijd te willen helpen en beter te willen begrijpen en dieper te willen leren kennen. Dat! Dat is de weg die het allemaal gemakkelijker maakt.

En soms hebben we daar zo’n moeite mee, omdat we ook weer opnieuw geleerd hebben dat het geen zoden aan de dijk zet.

Dat je jezelf juist moet aanpakken. Dat je oplossingsgericht moet zijn. Ook dat is conditionering. Ik geloof heel sterk, omdat ik het zo duidelijk heb gezien, vooral, vooral in het veranderen van primair gedrag als het om eten gaat. Liefde is de weg. Liefde is de bedding die maakt dat je overal naar kan kijken, altijd dieper kan gaan, altijd eerlijk kan zijn. Steeds eerlijker worden. En van daaruit de dingen kan gaan loslaten die je niet dienen en het moedige werk doen om te onderzoeken hoe het anders kan.

En wat waarachtiger is. Wat beter bij je past, wat je werkelijk wilt, wie je werkelijk bent. Dat is een ontvouwen, een ontwaken. En dat ontvouwen, dat ontwaken, dat laten ze zien. Voorwaarts bewegen. Loslaten. Het loslaten van dat wat jou niet meer dient. Ha! Dat heeft een liefdevolle connectie met jou nodig. Een openheid die zegt,’ je bent veilig bij mij, je bent veilig bij mij. Je kan het allemaal aan me kwijt. Je kan het aan mij allemaal vertellen.’

Dus zelfs als je oordelen je een stap voor zijn.

Misschien ben je nu aan het overeten, zit je in een negatieve spiraal met eten en heb je daar heel veel oordelen over. Dan is dit die handreiking, dat moment om te zeggen, ‘hey, ik hoor wat ik daarover denk. Maar wat is waar? Wat zit daar onder? Wat zit dichter bij de waarheid?’

En dan kom je altijd een stap verder.

De aflevering die ik voor je heb uitgezocht om te herlanceren, opnieuw uitbrengen gaat over je continental breakfast op vakantie omdat dat nu misschien is waar je bent. En ook als dat niet zo is, heb je misschien vrije dagen. Vaak lijkt het weekend zoals je je weekeind inricht een beetje op wat je ervaart in dat hotel waar je hebt betaald voor onder andere dat ontbijt. Dat is inclusief en je voelt dat je geen honger hebt. Maar dat eten is daar.

Dit is zo’n mooie gelegenheid om die stap naar jezelf toe te zetten, Dat contact te maken met jezelf en ruimte te creëren tussen je impuls, je verlangen om te eten. Omdat het er is. En omdat het mag. Omdat het weekend is, te voelen dat je geen honger hebt en wat daar in allemaal voor je mogelijk is. Voordat je iets besluit, voordat je reageert. Dat wil ik deze week nog een keer met je delen.

En voor wie wel vooruitkijkt en plant en het fijn vindt om te weten: op 13 september gaat Etenslessen open.

En als je zover bent en je wilt graag jouw relatie met eten gaan veranderen. Stoppen met overeten en afvallen zonder dieet vanuit die liefdevolle positie van jezelf beter leren kennen, beter gaan begrijpen en daardoor gemakkelijker kunnen loskomen van de oordelen en de patronen die je gevangen houden in overeten. Dan weet je dat je op 13 september heel welkom bent in Etenslessen. Hier is de aflevering over je Continental Breakfast. Ik ben er volgende week weer. Bye.

Hoe is het? Oh ik heb weer zo’n goeie les voor je.

Ik ga het met je hebben over je BMC en je BMO. Ik ga je vertellen wat ik daarmee bedoel. En hoe het je gaat helpen om af te vallen. Slank te blijven voor de rest van je leven en echt een zorgeloze relatie met eten te hebben. Hoe beter kan je het krijgen! Het gewicht waar je blij mee bent en een zorgeloze relatie met eten in relatie tot je vakantie. Als je op vakantie gaat deze zomer en voor jou vakantie vaak een beetje een zoektocht is. Hoe zorg je nou dat het met eten gaat zoals je wilt? En je tegelijkertijd ook geniet van die vakantie waar je zo hard voor gewerkt hebt?

Ik ga het allemaal met je delen in deze aflevering.

En voordat ik dat doe wil ik ook met je delen hoe ontzettend fijn het is om die zorgeloze relatie te hebben en hoe heerlijk het voelt om blij te zijn met je lichaam. Om overeenkomst te zien in de spiegel tussen wie je voelt, dat je bent en hoe dat er aan de buitenkant uitziet. Hoe jij dat waarneemt en het bestaat uiteindelijk allemaal alleen maar in je eigen gedachten. En ik ben zo blij, zo blij met de ervaring van mijn lichaam zoals die nu is.

Ik gaf deze week een workshop in mijn programma over vakantie en eten en ik ga een onderdeel daarvan uitgebreid met je bespreken in deze les die ik voor je heb gemaakt. En ik denk dat mijn boodschap, mijn onderliggende boodschap, ik vind het altijd wat lastig om te praten over hoe heerlijk het is om mij te zijn, omdat ik me nog zo goed kan herinneren om aan de andere kant daarvan te staan. Wat een soort van contrast geeft iedere keer als ik je wil vertellen hé, dit voelt zo lekker.

Het is zo fijn om die zorgeloze relatie met eten te hebben.

Het is zo fijn om dat gewicht te hebben waar je blij mee bent. En ik kan niet anders dan mezelf daarbij voor jou in de etalage zetten omdat ik dat aan je voor leef. Ik heb het. En ik ben 54 en ik heb een waanzinnig lijf. Ik heb een lichaam waar ik zo van geniet. Mijn lichaam voelt soepel, helder, alert. Het staat aan, het bruist. Het is levenslustig. Ik vind het mooi. En ik geniet ervan. Ik ben helemaal oké met de imperfecties die het heeft.

En ik ben helemaal oké met de imperfecties in mijn relatie met eten. Die mogen onderdeel uitmaken van die relatie en daardoor is de relatie zorgeloos. En ik ben zo blij, zo blij dat ik het werk heb gedaan om dat te creëren. Dat ik elke Etensles die ik ben tegengekomen in de ogen heb gekeken en heb opgepakt. Keer op keer, op keer op keer. Net zolang totdat ik was waar ik wilde zijn en de energie die ik er nu nog in steek om die relatie met eten te onderhouden, om mijn lichaam te onderhouden is een verantwoordelijkheid die ik met plezier draag waar ik met plezier voor kom opdagen.

En natuurlijk zijn er dagen, zeker als ik slecht heb geslapen, waarop ik niet staat te trappelen om voor mijn lichaam te zorgen. Maar vanuit mijn zelfleiderschap doe ik dat dan op discipline en ik waardeer mezelf ervoor. Ik vertel mezelf elke dag ‘Wow, ik zag wat je daar deed. Je kwam weer opdagen en je had slecht geslapen. En je zag er tegenop. En kijk je nou hier! Je hebt je training gedaan. En je hebt je koude bad genomen. Je hebt je gedachtewerk gedaan. Deze dag is al gewonnen en de rest is bonus.’ Dat!

Het is fijn om mij te zijn en allemaal omdat ik dit doe, die pijlers, die principes zoals ik die in Etenslessen leer dagelijks toepas.

De vaardigheid daarvan heb aanvaard als mijn verantwoordelijkheid, omdat het resultaat ervan zo de moeite waard is. Het is heerlijk als je blij bent met je lijf en blij bent met de kleding die je draagt en alles je leuk staat en je je nergens geremd voelt om iets te moeten verhullen of verbloemen omdat je een issue hebt met wat je in de spiegel ziet of denkt dat anderen een issue hebben met wat ze zien als ze naar je kijken.

In die les die ik had gemaakt over vakantie en eten, hadden we het ook over die beleving van je lichaam, in je bikini of in je badpak, terwijl je naar de vloedlijn loopt en voelt dat iedereen je kan zien. En je voelt je zo bloot met alleen het kleine broekje en dat triangel topje of dat badpak wat je draagt. Dat.

Thuis zijn in jouw lichaam en helemaal oké zijn met het gewicht wat je nu hebt op de plek, waar je nu bent. Dat voor jezelf creëren is zo’n vrijheid. Zo fijn. En het maakt juist dat je gemakkelijker komt waar je wilt zijn. En dit werk is zo de moeite waard. Het verhoogt zo de kwaliteit van je leven als dit is waar je naar verlangt. Het gewicht waar je blij mee bent en je helemaal thuis voelen in jouw lichaam, het heerlijk vinden om er in te wonen en je verlang naar een zorgeloos relatie met eten.

Meld je dan aan voor mijn wachtlijst. Stel dit werk niet langer uit, blijft niet modderen in ‘ik moet dit toch ook zelf kunnen?’

Maar laat je coachen. Kom bij Etenslessen. We hebben het ook zo leuk. Ik heb zo’n fantastische community. En ik heb zulke leuke klanten. Ik ben zo gek op ze. Ik heb gister toevallig iemand nog gezien. Een op een gesproken, gezellig in het Vondelpark en haar helemaal uitgehoord over waar ze nu staat en waar ze nog aan werkt en wat haar gedachten zijn.

Ik hou van mijn klanten en we hebben het ontzettend leuk met elkaar. Dus kom erbij als jij voor jouzelf ook die fijne zorgeloze relatie met eten wilt creëren en het gewicht waar je blij mee bent. Ik vind het beste gevoel ever.

Je BMO en je BMC, daar gaan we het over hebben. Wat bedoel ik daarmee? En hoe verhoudt zich dat tot het continental breakfast? Daar gaan we het over hebben.

Met je BMC bedoel ik je brein-maag-contrast en met je BMO bedoel ik je brein-maag-overeenkomst.

Je BMC, brein-maag-contrast ziet eruit als, voelt als, je hoofd zegt: ‘oeh, dit wil ik hebben, ik wil eten’, en je maag zegt: ‘nee, dank je. Niks nodig. Nergens behoefte aan.’ Met andere woorden: je hebt geen honger. Je kan voelen in je maag dat het stil is, er is daar geen activiteit en er is geen vraag. Er is geen vraag om brandstof, maar in je hoofd kan je merken dat je gestimuleerd bent. Je hoofd zegt: ‘ja, graag dit wil ik.’ En als je hoofd ja zegt, maak je dopamine aan en dopamine voelt voor jou dubbel. Het voelt aan de ene kant als verlangen, voorpret, willen.

En aan de andere kant als ze een vorm van stress. Dopamine is een activator stofje. Het is een stofje wat je aanspoort en voor jou onrustig voelt. ‘Oeh. Ik wil dat eten. Ik wil dat eten, ik wil het hebben’ en je zit niet rustig totdat je d’r aan hebt toegegeven en bent gaan eten. Daar is dopamine voor bedoeld om je te helpen overleven. En dus aan de ene kant verleidt het je. Jij voelt dat je je verlekkert aan eten. Het verleidt je. En aan de andere kant irriteert het je. Het is je aan het duwen. Het is je aan het porren. Doe nou! Pak nou!

Maar als je met je aandacht naar je maag gaat kan je voelen ‘ik heb duidelijk geen honger.’ Dus je hoofd stemt voor. Yes! Laten we eten. En je maag stemt nee. Niet nodig. Niet doen. Dat contrast. Ik wil dat je dat contrast heel goed leert waarnemen aan de binnenkant. In contact met jezelf en vervolgens vanuit zelfleiderschap heel goed weet wat je daarmee wilt. Ik wil ook dat je het kan herkennen als die BMO er is, die brein-maag-overeenkomst is en je brein zegt: Yes, ik wil eten.

En je maag zegt ook: ja, laten we dat doen. En hoe je ervaring van eten dan is en hoe je ervaring van verlangen naar eten er dan uitziet. Want daar zit een verschil in. Hoe beter je dit leert herkennen en hoe beter je aan jezelf kan verkopen, wat je hiermee wilt en duidelijk kan zien wat je opties zijn, hoe meer je in zelfleiderschap kan stappen en die geweldige relatie met eten creëren. Dus laten we onderzoeken hoe dat er ziet. Ik pak het voor je uit en ik doe dat aan de hand van het voorbeeld van het continental breakfast…haha…

Ik vond het als tiener zo chic klinken..haha..Zo’n fancy. ‘Wat? Een continental breakfast. Dat moet iets geweldig zijn.’ En de eerste keren dat ik zo’n continental breakfast zag, zag ik natuurlijk hetzelfde als jij. Er is die hoek met alle granen, de muesli, de cruesli. alle toppings die daarbij zijn neergezet. En als dat smaakvol is gedaan, dan staan er mooie weckpotten met lepels in. Pak maar. Doe maar, hier is de granenhoek met de yoghurts en de kwark.

En dan is er natuurlijk nog het brood, de broodjes en Danish pastries. Hoek met geglazuurde dingen en andere chocolade gedipte broodjes en croissants en beschuitjes etc. En nou, hoe meer continental en uitgebreid het is, je ziet het voor je. Het is allemaal helemaal als een decor, prachtig voor je opgesteld. En dan zijn er natuurlijk nog alle vormen en soorten beleg. Ook weer van die weckpotten met verschillende soorten jam en die warm houdt bakken waarin dan eieren en spek en worsten en weet ik het wat allemaal ligt en het fruit.

Wat in vergelijking met al dat continental aanbod, misschien nog het meest voor jou saai is. Maar soms wordt ook daar echt iets moois van gemaakt en ligt er heel veel fruit tussen wat je niet zo snel in de supermarkt ziet liggen en is ook dat heel mooi opgesteld.

Als je nou ‘s ochtends beneden komt en misschien ben je op doorreis of je hebt allerlei plannen die dag en je bent dus al vroeg beneden en vroeg bij dat ontbijt en je hebt een brein wat gevoelig is voor snelle suikers, wat ook de reden is waarom je naar deze podcast luistert, dan zal je merken dat een deel van jouw vakantie plezier zich wil uitleven in dat continental breakfast, via dat continental breakfast. Je komt van de kamer af en je hebt je lekker gedoucht, omgekleed

Je hebt die pas in je hand en je gaat naar de lift en je komt beneden en je gaat naar die zaal en je laat je daar verrassen door dat prachtige continental breakfast. Hier. In dit moment zal je waarschijnlijk die BMC tegenkomen. Grote kans. Je hoofd zegt en je brein zegt: ‘Ja, ik wil kijken. Ik wil me verlekkeren en lekkere dingen uitkiezen. Ik wil gaan genieten.’ Maar je maag zegt: ‘sorry, ik heb nog geen honger. En ik heb echt helemaal nergens behoefte aan.’ En wat ga je nu doen?

Als dit contrast zich laat zien. Als je dus gewoon geen honger hebt zal je merken, zeker als je een dieet verleden hebt en vaak een restrictie hebt gezeten dat er onmiddellijk een spanning is waarbij je voelt ‘oh stik. Ik heb nu geen honger, maar ik wil dit. Ik wil dat ik iedereen hier om me heen zie doen. En ik wil genieten, ik wil mogen eten.’ En misschien heb je ook die Hollandse gedachte. We hebben ervoor betaald…haha…Ik heb hier voor betaald.

Laten we gaan kijken welke gedachten er allemaal voorbijkomen als er sprake is van dit contrast, die BMC. Want meestal is dat moment wat je jezelf de tijd geeft om hier te beslissen wat je gaat doen maar heel erg kort. Zodra die dopamine aanstaat en je hoofd zegt ja maar vanuit je dieetmentaliteit voel je kritiek. Voel je ‘ik heb nu eigenlijk geen honger en als ik dit nu ga eten gaat het misschien mis. Of overeet ik.’ En dat innerlijke conflict wat je voelt, tussen de verleiding van al dat mooie eten en jouw waarheid, namelijk dat je gewoon geen honger hebt.

Dat innerlijke conflict heb je gewoon heel weinig tolerantie voor. Je hebt geen zin in dat conflict en je hebt geen zin in gevoelens van schuld of spijt. Je wil dat wegduwen. En je gaat eigenlijk gewoon de hele dialoog niet aan. Ook omdat de mensen met wie je bent hun dienblad al gepakt te hebben, het bord al gepakt te hebben, hun stoel al achterover hebben geschoven en jij beweegt mee. Je wilt aansluiten en je wuift het weg. En in een flits van een seconde luister je naar je brein. Je wilt niets missen. Je wilt dit ontbijt niet mislopen, maar je voelt wel al een soort van minder plezier. Het is minder leuk vanwege deze dubbele gevoelens.

Dus laten we dit voor je oplossen. Laten we zorgen dat je precies weet wat je hier mee wilt. Daarbij heb je waarschijnlijk ook, net als ik, allang meerdere keren de ervaring opgedaan dat de continental breakfast in je lichaam ook vrij continental voelt. Haha.. Heb je het meegemaakt? Oh, als je daadwerkelijk inderdaad meerdere keren terug bent gelopen naar dat ontbijt omdat je ook nog dit wilde proeven en ook nog dat wilde eten en je hebt gewoon totaal niet naar je lichaam geluisterd, wat was dan het gevolg daarvan?

Ik weet het zo goed. Dan had ik van alles gegeten. Het was misschien niet eens echt veel, maar omdat mijn lichaam gewoon nergens behoefte aan had, voelde het in mijn lichaam wel als veel. En tegen de tijd dat je ergens die dag gaat lunchen, heb je gewoon geen honger. Niet! Maar je wilt die fijne lunch niet missen. En dus eet je, want dit was een van de highlights van de dag. Die lekkere lunch die je ergens bent gaan eten met elkaar, waardoor je opnieuw tegen de tijd dat je ‘s avonds gaat eten nog steeds geen honger hebt. En dus heb je de hele dag gegeten zonder aan te sluiten bij je lichaam. En wat er gebeurt als je eet zonder aan te sluiten bij je lichaam is dat eten gewoon veel minder lekker smaakt.

Terwijl die stofjes, die dopamine stofjes die je hebben aangespoord om te eten, die maken dat je in je mond op dat moment wel genot voelt. Dus in je mond is er een connectie met je brein, met die dopamine wat zegt ‘oeh deze jam of dit broodje of dit dingetje. Ah, deze kaas. Allemaal fantastisch.’

Maar in je lichaam is er protest en je lichaam voelt het vol en log en opgeblazen en voelt er een spanning en zodra je omkleed om die leuke bikini aan te trekken of dat badpak of je trekt je shortje aan of je zomerjurk voel je een onvrede en een ongemak. Dat logge gevoel, dat opgeblazen gevoel. Het is gewoon niet fijn. En dat wat ‘s ochtends nog voelde als ik wil dit ontbijt niet missen. Voelt nu als een ‘waarom doe ik dit nou? Waarom doe ik dit toch?’ En je neemt jezelf dat een beetje kwalijk.

En dat sluimert dan, als het een beetje tegenzit, de hele vakantie overal doorheen. Ontevreden zijn over de keuzes die je maakt, terwijl je tegelijkertijd ook verleiding voelt en verlangen voelt om te kunnen genieten. Het is zo’n afknapper. En ik heb zoveel zomers zomervakantie gevierd. Tussen aanhalingstekens. Het is gewoon niet wat je wilt. Het is geen zorgeloze relatie met eten. De hele tijd heen en weer gepingpongd te worden tussen verleiding die je voelt en jezelf dan vertellen ‘maar ik heb het verdiend en ik wil mijn vakantie vieren.’ En aan de andere kant daarna, of soms zelfs nog daarvoor aldoor in onvrede zijn met je lichaam. En hoe voel je voelt, hoe opgeblazen je voelt. Dus die BMC, brein-maag-contrast. Dat brein-maag-contrast is iets waar je eens goed naar wil kijken en zelfleiderschap in ontwikkelen.

Wat zijn nou de gedachten die in die flits van die seconde he, terwijl andere mensen hun dienblad pakken hun bord pakken, wat zijn de gedachten die daar voorbijkomen? Die maken dat je kiest voor die continental ervaring?

‘Ik heb dit verdiend.’ Die hele Hollandse gedachte. ‘En ik heb er voor betaald.’ ‘Het is vakantie.’ ‘Het ziet er zo lekker uit.’ ‘Ik kom hier niet meer terug.’ ‘Dit is mijn enige kans om dit te eten.’ En wat ik ook vaak heb gedacht, ‘dit is te moeilijk.’.

Ik vond dat verlangen wat ik voelde, die dopamine, ik wist toen nog niet dat dat dopamine was te moeilijk. En ik dacht dat het een wilskracht kwestie was, daar niet aan toegeven en ik had dat gevecht zo vaak verloren. Het deed me verdriet, het deed me pijn en ik zei daarover tegen mezelf ‘dit is te moeilijk. Ik eet nu gewoon, ik doe gewoon mee. Dit is te moeilijk.’

Wat zijn de gedachten die het voor jou zijn? Wat trekt jou steeds over de streep om te luisteren naar je brein in plaats van naar je maag? Neem de tijd nog voordat je op vakantie gaat om dit scenario voor jezelf te visualiseren. Ja, dat loopje van die kamer af, die lift en dan naar die zaal gaan. Het voelt ook altijd een beetje als ‘welke verrassing wacht daar op mij?’ Voor iedereen die van eten houdt en je luistert niet naar deze podcast als het voor jou niet ook die betekenis heeft. Verrassing. Genieten. Verwennen.

Wat ligt daar allemaal? En zeker als je een dieet verleden hebt waarin je heel vaak in restrictie hebt gezeten. Het niet mogen hebben. En nu is het vakantie. Je hebt er hard voor gewerkt. Welke verrassing wacht hier op je? En als je bang bent voor eten en jezelf niet goed met eten vertrouwt, dan voel je een ongerustheid. Je bent aldoor aan het twijfelen. Zal ik alleen thee nemen? Alleen koffie nemen? Nou, ik ga even kijken wat ze daar hebben. Misschien vind ik het fruit wel lekker. Mag ik dan het fruit? Dat! Die ruis op de lijn.

Maak het eenvoudig voor jezelf. Bedenk voor je vakantie: wil ik mijn BMC leidend maken en laat ik mezelf verleiden om in conflict te zijn, mee te gaan in dat conflict. Als mijn maag duidelijk nee zegt, maar mijn hoofd ja zegt, wat wil ik daar mee? Laat ik eens dat goed voor mezelf uitwerken. Of wil ik kiezen voor die BMO? Als er een brein-maag-overeenkomst is en wat betekent dat?

Als dat contrast er is en je laat je leiden door dat contrast en je hebt dus die gedachte ‘ik heb dit verdiend, ik heb er voor betaald. Het is vakantie. Het ziet er zo lekker uit. Ik kom hier niet meer terug. Dit is mijn enige kans om dit te eten ‘ of ‘dit is te moeilijk’ en je laat je dan verleiden. En je eet. Dan is je ervaring de rest van de dag dat je waarschijnlijk geen honger kan voelen als je luncht. Als je ergens een tussendoortje eet en als je ‘s avonds uit eten gaat. En als je geen honger kan voelen en je maag het moeilijk heeft met het verwerken van al dat eten wat je er steeds in stopt waar het niet om heeft gevraagd heeft dat effect op de beleving van je lichaam en op de energie die je voelt.

Het heeft ook effect op je beleving van smaak en je reukvermogen. Als je hongerhormonen niet geactiveerd zijn, zijn je smaakpapillen ook minder actief en is je reuk ook minder actief. Je proeft minder, je geniet minder. Het enige wat aanstaat is die genotbeleving tussen de dopamine en het eten wat je in je mond stopt. Maar er kan geen voldoening plaatsvinden in de rest van je lichaam. En de brein-maag-connectie, brein, maag, darm connectie is heel reëel. Als je niet goed kan ruiken, proeven, en er geen sprake is geweest van honger, is er ook geen sprake van verzadiging en voldoening. Zo’n continental breakfast eindigt dan ook meestal met ongemak.

Nou, ik neem nog dit ene ding omdat je voelt dat het aan je trekt en je verleidt. Maar in je lichaam is er sprake van een ongemak en er komt niet dat fijne klikje van ‘ah, dit was lekker zeg. Dit was perfect. Dit was precies goed.’ Nee, er kan geen precies goed komen, er kan geen voldoening komen. Je hebt alleen maar iets uitgeleefd, aan iets toegegeven, en dat eindigt met een ongemak. Het eindigt met een ‘oké, nou, hier stop ik nu.’ Heel anders dan ‘oeh, dit was perfect. Dit was precies wat ik nodig had. En man, wat smaakte dat lekker. Wat voel ik me nu verzadigd. Wat is mijn lichaam nu blij.’ Voel je niet. Het is er niet. Het kan er niet zijn.

Wat betekent dat als jij jezelf vertelt ‘ah, ik wil me in m’n vakantie gewoon wel lekker kunnen genieten.’ Wat zeg je daar dan tegen jezelf? Ik wil in mijn vakantie impulsief eten en elke eetprikkel gewoon volgen en daar verder niet over nadenken.’ Dat mag. Dat kan. Dat is jouw relatie met eten. Zoek alleen dit bewustzijn op, zeg ik ook volmondig ja tegen hoe dat in mijn lichaam voelt. En kan ik dan ook volmondig ja zeggen tegen hoe ik mij voel als ik beweeg met dat lichaam? Dan zeg ik ook volmondig ja tegen dat duffe wakker worden wat ik doe. Tegen dat op gang moeten komen van mijn lichaam ‘s ochtends.

Zeg ik daar allemaal ja tegen. Vind ik het allemaal van waarde. Is er overeenstemming. Overeenkomst tussen hoe ik dat beleef in mijn lichaam en wat ik in mijn hoofd doe? Namelijk tegen mezelf zeggen ‘ik wil nergens over na hoeven denken. Ik wil mezelf gewoon alles toestaan. Ik wil gewoon lekker genieten. En wat is de kwaliteit van dat genieten? Gaat daar naar toe. Onderzoek dat. Want het is helemaal van jou. Het is helemaal jouw creatie. En als jij merkt dat er een onvrede onder zit waarvan je tot nu toe steeds tegen jezelf hebt gezegd ‘daar ga ik mezelf niet mee lastig vallen in de vakantie’ om dan na de vakantie iedere keer weer te denken ‘ja ik heb wel genoten, maar ik ben ook vijf kilo aangekomen. En was dat nou nodig? Is dat nou wat ik wilde? Waarom doe ik dat toch ieder jaar weer?’

Nou hierom. Omdat je dit gesprek steeds met jezelf hebt overgeslagen omdat je denkt dat je anders helemaal niet kan genieten in je vakantie. Omdat je denkt dat je anders in je vakantie jezelf van alles moet ontzeggen en geen fijne tijd kan hebben. En zolang je dat gelooft wuift je dit gesprek met jezelf dus weg en zeg je ‘ik ga gewoon lekker doen waar ik zin in heb.’ En eet je dat continental breakfast zonder honger. Eet je die lunch zonder honger. Eet je dat avondeten zonder honger.

Zit je nog na te tafelen met wat borrelhapjes d’r bij. Moet je ‘s ochtends op gang komen. Voel je je vol. Voel je log. Kan je niet echt stralen. Eten smaakt minder lekker. Je proeft minder goed, je ruikt minder goed. En je beloont elke impuls die je voelt om iets te eten slaafs en je noemt dat voor jezelf gewoon ruimte geven en lekker mogen genieten. Omdat, en nu komt het, want ik veroordeel je hier niet in, Omdat je denkt dat dat het hoogst haalbare voor je is. Je gelooft nu nog dat je moet kiezen tussen of verstandig doen, jezelf van alles ontzeggen en afpakken zodat je er beter uit kan zien. En voor wie doe je dat eigenlijk? Of jezelf belonen, mogen genieten en jezelf vrijheid bieden.

En wat ik hier aanreik is, waar ik je naar wil laten kijken is dat het geen echte vrijheid is. Je bent niet echt vrij omdat je niet weet hoe je omgaat met verlangen in je brein. Je kent alleen maar of jezelf onder druk zetten en jezelf dingen ontzeggen en dan heel onaardig tegen jezelf zijn daarin. Of zeggen ‘doe maar, neem maar. Denk er niet over na. Stap eroverheen en beloon gewoon elke impuls die je voelt.’ En ik beloof je dat er zoiets fijns op je aan het wachten is. Iets wat zoveel beter voelt. Iets wat ware vrijheid is. Het vraagt alleen wel van je dat je contact maakt met jezelf.

Contact maakt met je lichaam. Maar dan kan je ook helemaal krijgen wat je hebben wil. En wat je krijgen kan is een relatie met eten die net zo zorgeloos voelt als wat je jezelf nu vertelt dat het dan is, maar die ook daadwerkelijk zorgeloos is en waarbinnen je optimaal geniet. Want jouw relatie met eten is nu niet echt zorgeloos, want na je vakantie heb je wel die kater. Baal je wel dat je de hele tijd meer weegt dan je wilt, maar je komt daar niet uit omdat je zegt ‘ja, maar ik ben zo’n levensgenieter en het leven moet ook wel een beetje leuk blijven. En ik wil in mezelf in mijn vakantie niet onder druk zetten. Ik wil kunnen genieten.’

En ik wil dat ook voor je. En je kan dat ook helemaal krijgen. Het ziet er alleen anders uit dan je nu nog denkt. Dus wat is het alternatief? Hoe kan het er ook uitzien? Hoe ziet het eruit als je kiest voor je BMO. Als je kiest voor BMO kies je voor brein-maag-overeenkomst en dan ontstaat er een hele andere relatie met eten en een hele andere beleving van vrijheid en een hele andere beleving van genieten. Hoe ziet dat eruit?

Als je kiest voor BMO, brein-maag-overeenkomst, en je komt met diezelfde pas van die hotelkamer af, de lift uit. Je hebt je leuk aangekleed voor de dag. Of je ziet op tegen de tweede etappe van de reis en dan heb je iets anders getrokken..haha..En je komt dan in die ruimte. Laten we even dat scenario nemen. Er wacht geen leuke dag op je. Jullie gaan veel kilometers maken. Het was gister niet gezellig in de auto. Vandaag is de kans groot dat er ook weer ruzie is over de iPad. Laten we even van uitgaan van dat scenario waarvan jij een beetje opziet tegen de dag. Je hebt niet je beste gedachten voor jezelf paraat. Juist dan voelt dat continental breakfast als de highlight, toch?

Dus je komt daar en dat kind in jou, wat altijd al zo van eten hield is benieuwd ook naar die verrassing, die ontbijtzaal. En je komt in die zaal en jij voelt: de waarheid is, in mijn lichaam, dat ik nu gewoon geen honger heb. De waarheid is ook dat mijn hoofd al helemaal aanstaat. Ik wil ook langs dat buffet lopen. En ik wil ook lekkere dingen kunnen uitkiezen en ik wil weten wat ze hier allemaal hebben, wat ik thuis nooit eet. Ik wil genieten en daar is het. Dat contrast! Je hoofd zegt ja en je lichaam zegt nee. Welke gedachte kun je nu kiezen, als we uitgaan van het scenario dat je alleen wilt eten als er overeenkomst is tussen je maag en je brein en ze allebei ja zeggen.

De waarheid is dat je dan nu nog geen honger hebt.

De waarheid is ook dat je dat later op de dag wel gaat hebben. En dan gaat je maag tegen je praten. Dat activeert je smaakpapillen. Dat activeert je reukorgaan. Wat er dan ook gaat gebeuren, en dat is zo mooi, de wijsheid van jouw biochemie, de wijsheid van wat jouw lichaam nodig heeft aan nutriënten gaat tegen je praten. En als je dan gaat nadenken over waar je behoefte aan hebt, wat je fijn lijkt om te eten, dan valt waar je trek in hebt waanzinnig goed samen met wat ook echt goed bij je lichaam past. Alles in je staat aan en laat je weten ‘hey, als je nu dit gaat eten ga je het en verrukkelijk vinden.

En het is precies wat je lichaam nodig heeft.’ Zo fijn. En als je het dan eet proef je alle nuances daarvan. Elk pijnboompitten, granaatappel, zaadje, rucola, blaadje, stukje vis. Wat het ook is, gaat tegen je zingen als je een genieter bent. Als je zo van eten houdt, is dit het ultieme proeven wat je daar doet. Dit is het ultieme samenvallen van wat je ruikt, hoe het smaakt en hoe het in je lichaam landt. En daardoor krijg je ook omdat je je lichaam daar de ruimte voor hebt gegeven, een signaal van ‘dank je wel. Dit was perfect. Ik ben helemaal voldaan.

We zijn helemaal voorzien’ en dat geeft een rust in je lichaam en in je brein die je niet kent als je alleen eet zonder honger.

Als je je eigen honger altijd voor bent. Dit gevoel van voldoening, je bent niet alleen verzadigd, je bent ook voldaan. Als je eet zonder honger ben je alleen maar gestopt met eten. Gestopt omdat het op was. Gestopt omdat je zegt ‘ja, als ik nu nog meer neem word ik echt misselijk.’ Gestopt omdat je spanning voelt op je maag. Je bent alleen maar gestopt.

Hier. Ben je voldaan. En het is een fantastisch gevoel. Je hebt optimaal genoten van wat je at en je bent voldaan. Er is rust in je lichaam, je denkt ook niet meer aan eten en je lichaam wil actief worden. Is ook een heel belangrijk verschil. Als je eet zonder dat je honger had en je bent alleen maar gestopt, ben je daarna een soort van uitgeblust. Je moet bijkomen van je ontbijt en je sleept jezelf de dag door. Je bent hangerig en zeker in een warm land voelt dat niet fijn. Ok, we gaan het kerkje bekijken…haha..

Hoe weet ik dit? Omdat ik het allemaal heb gedaan.

Ja, ik heb er geen enkel oordeel over. Ik heb het zo vaak gedaan. En ik heb ook heel vaak in obsessie gezeten. In angst voor eten. Angst dat het mis zou gaan. En dan at ik niet. Maar man, wat had ik het geestelijk moeilijk ondertussen. Wat was het een gevecht aan de binnenkant in mijn hoofd. Ik werd er zo verdrietig van. Daarom doe ik dit voor je. Daarom deel ik voor je hoe het er uit kan zien als je inkoopt, als je jezelf helemaal verkoopt aan die BMO, brein-maag-overeenkomst.

En dan voelt hoe jij vanuit zelfleiderschap zo een prachtige mooie intieme relatie met je lichaam aan het opbouwen bent dat je denkt ‘wow, wat is dit fijn. Daar wil ik wel op wachten.’ En wat denk je dan dus in dit scenario bij dat continental breakfast? Dan zeg je misschien tegen jezelf ‘ik wil optimaal kunnen genieten en dat kan nu helemaal alleen als ik honger heb. Dit is niet mijn moment. Ik ga straks heerlijk lunchen en het ongemak wat ik nu voel in mijn brein is welkom. Mag er zijn. Het is menselijk.

Mijn brein wordt gewoon gestimuleerd door wat het ziet.

Wat het andere ziet doen. De geluiden die het hoort van bestek en bordjes. Het is oké. Lekker brood wat ik ruik. Het ongemak mag er zijn. Het is oké. Ik verdien geen schaduw over mijn vakantie. En ik verdien een heerlijke, zorgeloze vakantie. Ik verdien een vakantie waarin mijn lichaam actief wil zijn, kan stralen, zin heeft om dingen te doen en lichaam wat veerkrachtig is en stressbestendig is. En dat is een lichaam wat onbelast is. Dat is wat ik verdien en dan voel ik me zo lekker. Ik verdien een zorgeloze vakantie en daar heb ik dit ongemak wat ik nu voel, van mijn brein wat denkt dat het een goed idee is om nu te eten, heb ik er graag voor over.

Er komen nog genoeg mooie…’ En dan noem je dat eten wat je daar hebt zien liggen, waarvan je denkt dat het alleen hier te krijgen is. Je zal er toch niet van kunnen genieten, optimaal zoals het is als je honger hebt. Ja?

Door dit gesprek met jezelf te hebben, en laat ik het nog even voor je afmaken. Inderdaad, die middag heb je honger en voel je die voldoening als je hebt gegeten. ‘s Avonds heb je die ervaring opnieuw. Dus als je dan tegen jezelf zegt ‘ik ben zo’n genieter, zo’n levensgenieter. Ik hou zo van eten.’ Dit is de ultieme ervaring daarvan als er sprake is van honger.

Wat je doet als je hier voor kiest, is dat je volmondig ja zegt tegen het ongemak wat je daarin tegenkomt.

Tijdens dat continental moment van dat continental breakfast. En je zit daar met je thee en je zit daar met je koffie en je zegt ook ja tegen het zelfmedelijden wat waarschijnlijk voorbij komt. ‘Ik eet dit nu niet. Ik laat deze kans schieten. En we moeten nogal die kilometers rijden. De kinderen zijn vervelend en er wordt aan de weg gewerkt. Er is file. Het is heet. De airco is stuk.’ Ik weet niet wat jouw uitdagingen zijn, maar ieder mens heeft op zijn vakantie ook uitdagingen. Of ‘ik heb vannacht slecht geslapen. Er was een mug in de kamer.’ Toch?

Ik heb het allemaal meegemaakt en daar dan zitten met je onvrede, met de negatieve gedachten over wat er nog gaat komen die dag. Dat zelfmedelijden wat je misschien niet helemaal meteen opgeruimd krijgt daar omdat je ook nog slecht geslapen hebt. En je eet dat ontbijt niet.

Ik beloof je dat is de vrouw of man wordt die hier ja tegen zegt er iets in de relatie met jezelf begint te groeien, waar je het bestaan nog niet van kan vermoeden. Je ontwikkelt een intimiteit, een liefdevolle connectie met jezelf die maakt dat jij onafhankelijk wordt van je omstandigheden en altijd een zachte plek hebt om te vallen in jezelf. En als zich daar een moment in voordoet van zelfmedelijden of zelfbeklag, zeg je daar ja tegen.

Het is oké.

T Is oké dat je dat soort gedachte hebt. Het is oké dat je jezelf even heel erg zielig vindt. Het is oké dat je d’r nu even geen hol aan vindt. En je biedt daar een container voor in jezelf en je zegt ‘oké, ik heb er geen oordeel over. Je mag dat voelen. En je mag dat denken. Je mag het allemaal even helemaal niet leuk vinden en op zien tegen de dag. En dat is nu even je realiteit.’ En als dan dat stemmetje komt wat zegt ‘maar ik heb recht op genieten.’ En zeg je ‘nee, dat is niet zo.

Een leven zonder overeten is een leven waarin je ja zegt tegen je menselijke ervaringen.

En daar hoort dit ook bij. Dat BMC, brein-maag-contrast. Want je leeft in een wereld van overvloed. Je leeft in een onnatuurlijke wereld met een onnatuurlijke hoeveelheid aanbod eten. En als je niet wilt overeten, hoort BMC erbij. Brein-maag-contrast hoort erbij. En als je jezelf steeds blijft vertellen ‘ik heb recht op genieten en dat betekent dat ik eet’, kan je gewoon niet krijgen wat je hebben wilt. Want ons brein is nog steeds ingesteld op jagen en verzamelen en elke kans om te kunnen eten willen benutten en stofjes aanmaken in je hoofd die maken dat jij voelt dat eten nu een goed idee zou zijn.

Zeker als je een dieet verleden hebt, aanleg hebt, een brein hebt en jouw neurologische profiel zo in elkaar steekt dat je brein erg gevoelig reageert op snelle suikers. Dan hoor dit BMC bij je leven, de rest van je leven. Je gaat eten zien, eten ruiken, eten horen.

Er gaan momenten van verleiding voorbij komen waarbij je hoofd ja zegt maar je maag gewoon duidelijk nee.

Maar het is geen probleem. Het hoeft geen probleem in je leven te zijn en je taak, je werk en dat is wat je in Etenslessen met mij leert, is om de relatie met eten te creëren die dit zo aan jou verkoopt. Zo in jouw aanzet dat het je nieuwe normaal wordt. Jij weet van tevoren al ‘we gaan nu beneden. We gaan naar beneden en we gaan vandaag nog lang in de auto zitten.

En ik ben misschien nog moe omdat mijn lichaam de hele dag gisteren opgevouwen heeft gezeten in een auto. En ik moet nog een beetje bijkomen. Ik moet nog op gang komen. En zometeen, als ik daar beneden kom, ga ik waarschijnlijk dingen ruiken, dingen zien waarbij mijn hoofd dan gaat zeggen van oeh, ik wil wel. Geen probleem, ik weet allang wat ik daarmee doe. Ik weet allang hoe ik dat opvangen in mezelf en hoe ik dat draag. Het is oké. Ik hoef nu niet te genieten aan de ontbijttafel. Ik ben helemaal oké.’

Dat. Dan heb je een zorgeloze relatie met eten.

Dat is wat je creëert. En je ziet er fantastisch uit in je bikini of je zwembroek, je zwemshort. Je vindt je lichaam mooi. Leuk. Je waardeert het. Je bent blij met wat je in de spiegel ziet, want wat je in de spiegel ziet, komt overeen met het zelfleiderschap wat je hebt ontwikkeld. Jij hebt jou weg gevonden hierin. Jij hebt deze relatie met je brein gecreëerd. Met je maag gecreëerd. Deze samenwerking met je lichaam gecreëerd. Je weet hoe je jezelf emotioneel opvangt. Je weet hoe je gedachten begeleidt. Jij hebt zelfleiderschap en je bent er in onvoorwaardelijk liefdevol naar jezelf. Je wijst je eigen zelfmedelijden, als het voorbij komt, niet af.

Wauw! Oké. Dat ontbijt ben je daarna, eenmaal in de auto zo weer vergeten. En ik denk dat dat continental breakfast, deze vakantie voor jou een prachtige ervaring kan zijn om hier je stappen in te zetten om hier je weg in te vinden. En als je merkt dat je het lastig vindt, Als je merkt dat je denkt ‘oké, het is een paar keer gelukt, maar het is me nog veel vaker niet gelukt’ of ‘het werd een ding in mijn hoofd ik ben er nog zo zoekende in’, kom in mijn programma.

Meld je aan voor een wachtlijst.

We gaan even kijken, ik geloof 13 september open en de 20de starten en dan doen we dit samen. Ik weet precies wat je hier in tegenkomt. Ik heb mijn formule voor je. Al mijn tools, mijn technieken, het complete programma van Etenslessen zodat je je volledig kan laten ontzorgen hierin en niet zelf het wiel hoeft uit te vinden. Zo fijn en het is leuk. We hebben het echt zo leuk met elkaar. Ik trek zulke leuke mensen aan en jij bent er in zo welkom. Oké, ik ben er volgende week weer. Ik wens een hele mooie dag. Meld je aan voor die wachtlijst en denk na over dat continental breakfast.