Afl. 231 Al die moeite voor niets. Tijdelijk gewichtsverlies voorkomen

Tijdelijk gewichtsverlies is waardeloos. Het is een diepe teleurstelling waar je echt van moet bijkomen. Al die moeite voor niets. Hoe zorg je dat je dit niet herhaalt? Ik vertel het in deze les ‘Al die moeite voor niets. Tijdelijk gewichtsverlies voorkomen.’ Het is te voorspellen wanneer je tijdelijk of blijvend gewicht verliest en dat onderscheid moet je kennen. Ik neem je mee in het concept van jouw 60 en 70 kilo ‘zelf’, een idee wat vandaag al effect heeft en de zes belangrijkste verschillen als je echt veranderd bent.

---

Wat je ontdekt:

• Het verschil tussen tijdelijk en blijvend gewichtsverlies
• Het concept van je 60 en 70 kilo ‘zelf’.
• Zes belangrijke verschillen als je echt veranderd bent.

---

 

Transcript Afl. 231 Al die moeite voor niets. Tijdelijk gewichtsverlies voorkomen

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 231. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet. En een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Ik ben net terug van het hardlopen, helemaal rozig en ik sta helemaal aan. Ken je dat? Dat gevoel. Zo lekker gevoel. Het was ook echt heel lekker buiten.

Windstil, lekker fris. En ik vond die heerlijke cadans waarin je op een gegeven moment helemaal niet meer nadenkt, maar wel goede ideeën krijgt die zo uit het niets komen opborrelen. Dat vind ik zo mooi van duursport. Je kan zo ineens van die wijsheden naar boven laten borrelen. Puur en alleen omdat je in de kadans van in het nu zijn ruimte krijgt voor creativiteit. Prachtig! Wat heb ik voor je vandaag?

Ik wil je helpen en het verschil zichtbaar maken tussen tijdelijk gewichtsverlies en blijvend gewichtsverlies.

Als je nog niet weet wat het verschil is tussen die twee, kan ik dat heel simpel voor je maken. Je verliest tijdelijk gewicht als wat je doet om gewicht te verliezen, om af te vallen, Iets is waarvan je zegt, ja maar dat hou ik geen leven lang vol.

Of, ik moet er niet aan denken dat ik dit de rest van mijn leven moet blijven doen. Als dat het geval is, als je iets doet waarvan je zegt, dit kan ik alleen tijdelijk of dit wil ik alleen tijdelijk, dan hebben we het over een trucje. Je past een trucje toe en daarmee is wat je doet een tijdelijke oplossing. En een tijdelijke oplossing geeft helaas ook een tijdelijk resultaat. Zo simpel is het. Dus is het iets waarvan je nu al weet, ja maar dat hou ik niet mijn hele leven lang vol of dit wil ik absoluut niet de rest van mijn leven blijven doen, dan pas je een trucje toe en is het een tijdelijke oplossing en geeft het een tijdelijk resultaat. That’s it. Blijvend gewichtsverlies is iets heel anders.

Blijvend gewichtsverlies is een verandering in identiteit.

En ik ga het voor je inkleden en verder verduidelijken door het op te hangen aan het concept van het verschil tussen jouw 70 kilo zelf en jouw 60 kilo zelf. En die getallen zijn voor jou misschien helemaal niet relevant, maar neem een getal in gedachte waarvan jij denkt, dat is ongeveer wat ik weeg als ik niet meer overeet. Dus dan is er jouw huidige zelf en het gewicht waar jij op uitkomt als je niet meer overeet.

En voor het gemak noem ik dat nu, hang ik dat op aan een kapstokje, wat ik noem het verschil tussen je 70 kilo zelf en je 60 kilo zelf. Nou die 10 kilo eraf is een verschil in gewicht, maar ook in identiteit. Jouw 60 kilo zelf heeft een andere relatie met eten dan jij nu. En wat zijn daarin een paar van de belangrijkste verschillen? Jouw 60 kilo zelf vangt negatieve emoties op zonder te vluchten in eten.

En kijk eens naar jouw huidige zelf waar jij dat nu nog wel doet. Welke emoties heb je moeite mee, welke emoties loop je voor weg zodra ze ergens onder de waterlijn geraakt zijn, misschien nog voordat je je echt helemaal bewust wordt van dat gevoel wat daar zit. Als je dat doet, dan kun je zien dat dat het verschil is tussen die twee.

Jouw 70 kilo zelf vlucht nog in eten bij bepaalde gevoelens waar je veel weerstand bij voelt of waar je misschien zelfs bang voor bent, omdat je denkt: als ik dat als ik dat toelaat, als ik me daar echt voor openstel, dan ben ik bang dat het me helemaal overneemt en dat ik ga disfunctioneren.

Soms zit er zo’n angst onder, bang dat je er niet meer uitkomt als je het toelaat.

Jouw 60 kilo zelf heeft daar in de ontwikkeling in doorgemaakt. Jouw 60 kilo zelf kan negatieve emoties toelaten en verwerken zonder eten. En heeft stapsgewijs geleerd om daar niet meer bang voor te zijn.

Heeft een vertrouwen opgebouwd in het kunnen verwerken van negatieve emoties. En daar ook de waarde in gezien. Van: hé, dit is een belangrijk onderdeel van mijn kompas. Om mezelf te helpen navigeren in dit leven, heb ik negatieve emoties nodig, want die komen me altijd iets vertellen. Dus jouw 70 kilo zelf gaat nog anders om met negatieve emoties dan jouw 60 kilo zelf. Jouw 60 kilo zelf gebruikt eten ook niet meer als een beloning, omdat dat geen voldoening meer geeft. En jouw 60 kilo zelf heeft eten en jezelf belonen met eten, uit elkaar gehaald. Jouw 60 kilo zelf heeft geleerd hoe jij je heel gewaardeerd kan voelen door jezelf zonder dat je daar eten bij nodig hebt.

En jouw huidige zelf nog niet. Jouw huidige zelf is soms te moe, te overprikkeld om nog te kunnen bedenken waar je jezelf mee zou kunnen waarderen of belonen en dan wordt het eten. Maar jouw 60 kilo zelf heeft gezien, eigenlijk is dat geen beloning. Als ik daarvoor kies is het eerder een trap na. Want een beloning waar je achteraf spijt van hebt, een beloning wat je katerig, hangerig, suf en moe maakt, is eigenlijk geen beloning. Een beloning die je vitaliteit en je hongerbalans verstoort, is eigenlijk geen beloning.

Het is de B-optie.

Want het soort eten waar je naar verlangt, als je die beloning wilt, als je die beloning zoekt, is meestal het soort eten waarvan je zegt: ik wil dat wel eten, maar alleen als ik daarvoor kies.

Maar niet als een soort van, maar nou heb ik iets verdiend. En ik kan even niks anders bedenken. Dus jouw 70 kilo zelf of je huidige zelf en jouw 60 kilo zelf kijken hier anders naar, hebben daar andere ideeën bij en andere oplossingen voor gevonden. Jezelf gewaardeerd kunnen voelen door jou, zonder dat je daar eten bij nodig hebt, is fantastisch. Jouw 60 kilo zelf reageert ook opbouwend als je overeet, omdat je daar een oplossing voor hebt. Je wordt niet boos, je raakt niet in paniek, je bent niet teleurgesteld in jezelf, je hebt geen perfecte relatie met eten nodig om het gewicht te kunnen hebben waar je blij mee bent, zo slank als je wilt, En een fijne relatie met eten. En daarmee is overeten geen probleem. Het hoeft niet perfect, je hebt geen perfectie nodig.

En dat geeft een enorme ontspanning en rust. Je hoeft jezelf niet zo angstvallig in de gaten te houden. Je hebt een fijne, stabiele relatie met eten. En als je echt elke kruimel zou moeten kunnen controleren, altijd, onder alle omstandigheden, dan verwacht je iets van jezelf wat waarschijnlijk niet haalbaar is. Maar waarom wil je dat zo graag? Omdat je nog geen oplossing hebt voor overeten. Je weet nog niet hoe je jezelf daarin opvangt. Welke tools je toepast om te zorgen dat je niet afgeleid in verwaarlozing, dat je niet afgeleid, niet blijft hangen in overeten.

Daar heb je je tools voor.

Jouw 60 kilo zelf heeft daar tools voor. En daarmee kun je dus opbouwend reageren als het zich voordoet. Jouw 60 kilo zelf weet ook hoe je op tijd met eten stopt als je verzadigd raakt. Jouw huidige zelf kan dat nog niet of wil dat nog niet. En waarom niet? Omdat jouw huidige zelf misschien nog eten gebruikt, een maaltijd gebruikt om te ontspannen. Tot ontspanning te komen. Als je aanstaat, gestrest bent en geladen bent en je gaat dan zitten om te eten en je gebruikt dat eten om te ontladen, dan moet je vaak meer eten en langer eten dan je lichaam behoefte aan heeft om op dat punt van ontspanning te komen. En daardoor eet je dan vaak te veel en voel je pas ontspannen als je vol zit.

Dat plofferige gevoel waarvan je ook vaak denkt: ik eet eigenlijk steeds te veel. Alleen op het moment zelf vind ik het zo lekker en wil ik er niet mee stoppen. En dat komt omdat dat eten wat je daar doet meerdere functies voor je heeft. Wat daar soms ook in zit is dat je eten gebruikt om uit te staan, om niet meer te hoeven voelen en niet meer te hoeven nadenken over jezelf, over je dag, over de dingen die je dwarszitten, over je zorgen, je gebruikt eten om uit te checken.

En dan wil je ook dat het wat langer duurt, zolang als kan. Dus het heeft daar een andere functie voor, die maaltijd. Wat er soms ook aan kleeft, is dat je daarna, na die maaltijd nog van alles van jezelf moet waar je tegenop opziet en daarom wil je dat de maaltijd langer duurt.

En gebruik je de maaltijd om je pauze te legitimeren en je pauze nog wat op te rekken.

Jouw 60 kilo zelf heeft dit allemaal opgeruimd en jouw 60 kilo zelf kan al in ontspanning zijn, voordat je gaat eten. Jouw 60 kilo zelf heeft eten niet nodig om uit te checken, maar kan dat op andere manieren. Als je dat zou willen en daar waar je niet uitcheckt, kan je prima aanwezig blijven. Present blijven. Omdat je negatieve emoties kan toelaten. Zie je dat verschil? Dit is zo’n belangrijk verschil als het gaat om niet kunnen stoppen met eten of niet willen stoppen met eten. Dat is echt een verschil in vaardigheden en wie je bent geworden.

Het verschil tussen jouw 70 kilo zelf en je 60 kilo zelf. Jouw 60 kilo zelf wacht ook geduldig totdat je honger krijgt en is niet bang voor honger, omdat je maaltijd dan beter smaakt. Jouw 60 kilo zelf heeft echt ontdekt dat als je wacht met eten tot je honger hebt, je reukorgaan geactiveerd wordt, je smaakpapillen geactiveerd worden en de communicatie tussen de nutriënten, het soort voedsel waar je lichaam behoefte aan heeft en waar jij zin in hebt, waar je trek in hebt, samenvalt. En dat kan niet gebeuren als je geen honger hebt.

En dan eet je wat je van je dieet mag, dan eet je wat je in huis hebt, dan eet je wat je aangeboden krijgt. Maar die communicatie met je lichaam en de wijsheid van je lichaam, die ontgaat je, die ontsnapt je. En er kan geen harmonie plaatsvinden tussen de behoefte die je lichaam heeft en jouw voorkeur op dat moment van waar je dan ook echt trek in hebt.

Maar als er honger, als er ruimte is om hongerig te worden, stevige trek te ontwikkelen, dan vindt die harmonie plaats en jouw 60 kilo zelf is daar aan verslingerd geraakt, vind die harmonie heel fijn en zegt: ik scherm die zelfs af.

Ik bewaak die. Het is daardoor makkelijk voor me om te zeggen: nee dank je, ik ga straks eten. Nee dank je, ik heb nog geen honger. Nee dank je. Geen trek. Omdat je voelt, ik mag wel eten, daar gaat het niet om, maar ik wil liever eten als ik honger heb. Want dan heb ik echt het tienvoudige van de ervaring die ik heb als ik hier nu ja tegen zeg. Als ik dit nu doe.

En iedere keer als ik hierover praat krijg ik altijd berichtjes van, maar hoe moet dat dan met mijn gezin aan tafel en hoe moet het dan met dit en met dat. Dat is allemaal helemaal geen probleem. Je kan je honger en samenwerken met je honger uitstekend laten samenvallen met de momenten die voor jou wenselijk zijn om dan ook honger te hebben.

Dus het hoe is geen probleem. Het gaat mij erom dat het voor jou duidelijk wordt dat dat waar jij zo intens naar verlangt ook uiteindelijk…bedoel…gewichtsverlies gaat over een verlangen naar vitaliteit gaat over een dicht bij jezelf zijn gaat over je weg kunnen vinden in deze wereld waarin er al door overal eten is en veel prikkels om je heen, om jezelf te kunnen begeleiden, dit prachtige kostbare lijf van jou, om dat te kunnen begeleiden op een manier die goed voelt, waar je blij mee bent en dat je zegt: eten heeft echt zijn plek gevonden. Ik heb iets met mezelf ontwikkeld wat me heel dierbaar is, nu heel kostbaar is. Dat, dat is blijvend gewichtsverlies. Dat is jouw 60 kilo zelf.

En dat is wie je dan bent geworden.

En dan hoef je dus ook, en dat is het laatste punt wat ik voor je had opgeschreven, dat bijhouden van wat je eet en hoeveel je weegt, dat ben je ontgroeid. Dat is voorbij. Dat doe je niet meer. Om dat te houvast, die je zoekt als je alleen ervaringen hebt met tijdelijk gewichtsverlies, die moet je dan van de weegschaal hebben, want je weet eigenlijk niet goed hoe je nadat dieet met jezelf verder moet. En dus kan je niks anders doen dan opletten. En dat opletten is tegelijkertijd ook een van je klachten. Dat je zegt: ik ben er al door mij bezig in mijn hoofd.

Ik heb gewoon geen rust in mijn hoofd. Ik ben altijd aan het bijhouden, tellen. Op woensdag weet ik nog wat ik op maandag en dinsdag heb gegeten. En ik bedenk alweer wat ik op donderdag en vrijdag moet eten. Om dan op zaterdag weet ik wat te mogen eten. En dinsdagavond ging het mis. Dus dan mag ik vandaag alleen dat. Die hele onrust, dat continue bijhouden van jezelf.

Dat is de erfenis van de trucjes die je hebt toegepast. Van al die manieren om tijdelijk gewicht te kunnen verliezen, maar niet zelf te veranderen. Het is een hele vervelende bijwerking van diëtiek. Ik verloor wel gewicht, maar daarna had ik last van een hoofd dat voortdurend aan eten denkt. En ik krijg al die dieetregels niet meer uit mijn hoofd. Dat calorieën tellen krijg ik niet meer uit mijn hoofd. Het is zo onrustig.

De bouwstenen van blijvend gewichtsverlies maken dat dit vervaagt.

Maken dat je dit niet meer nodig hebt. Angstvallig op de weegschaal staan, bijhouden, tellen. En wat je ook leert in dat proces van die bouwstenen van blijvend gewichtsverlies, is hoe je gedachtenpatronen die je in de weg zitten, interrumpeert en oplost. Dus het vervaagt, die onrust in je hoofd, die vervaagt omdat je het niet meer nodig hebt, omdat je die bouwstenen in handen hebt en die bouwstenen geeft je vertrouwen. En waar je vertrouwen voelt, heb je geen behoefte aan tellen, checken en kijken. En wegen. Dus die onrust wordt vervangen door vertrouwen. En je weet hoe je je eigen denken begeleidt als het de neiging heeft om steeds in een loepje te willen gaan.

Dus dit, dit is wat ik je wilde laten zien. Het is zo’n belangrijk verschil. Tijdelijk gewichtsverlies versus blijvend gewichtsverlies. De verandering in identiteit. En er zijn nog veel meer verschillen, maar dit waren er een aantal die ik voor je wilde benoemen. En als je zegt, dit is zo waar ik aan toe ben. Dit is zo graag wat ik wil. 27 maart ga ik open.

Je bent van harte welkom.

Ik geef je die bouwstenen waarmee je die stabiele relatie met eten creëert en dat blijvende gewichtsverlies en die rust in je hoofd krijgt. Ook begeleid ik je daarbij en je omringd je met echt fantastische mensen. Ik ben zo dol op iedereen in mijn programma. Je omringt je met fantastische mensen die op ditzelfde pad zijn en dat helpt zo. Het helpt zo om iedereen te horen praten om je heen in de terminologie van blijvend gewichtsverlies en dat maakt het gemakkelijker om te creëren waar je naar verlangt. Dus kom erbij! 27 maart meld je aan voor mijn wachtlijst via etenslessen.com en Ik wens je een hele fijne dag. Tot volgende week.