Afl. 232 Als je vastzit en niet vooruitkomt

Er is een stap die je wilt zetten en het gebeurt maar niet. Of je nu wilt stoppen met overeten, je nieuwe gewicht niet verliezen of eindelijk beginnen met afvallen, je komt niet verder in je proces. Waar ligt dat aan en wat heb je nodig om verder te komen?

Ik geef de inzichten die vandaag nog kunnen helpen. Het zijn waarheden over blijvend gewichtsverlies, die het licht schijnen op dit proces. Of je nu op zoek bent naar motivatie, inspiratie of kennis, je vindt het allemaal in deze les.

Hier is aflevering 232: Als je vastzit en niet vooruitkomt

---

Wat je ontdekt:

• Het verschil tussen veranderen vanuit aantrekkingskracht of verzet
• Wat je proces blokkeert
• Zeven principes voor blijvend gewichtsverlies

---

 

Transcript Afl. 232 Als je niet verder komt in je proces

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 232. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet. En een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Laten we beginnen.

De les

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Etenslessen is deze week open voor deelname. Fantastisch, kom erbij! Vanmorgen gaf ik een workshop in gedachtenwerk. We maakten met elkaar collectief een gedachtenmodel over uiterlijk, over lichaamsbeleving.

En het was zo effectief! Wat we doen in zo’n workshop is niet alleen kijken naar het model zelf en wat daarin te ontdekken valt, maar ook de techniek van gedachtenwerk. En hoe je zo goed bij die diepere laag in jezelf kan komen, waarin ineens zoveel voor je duidelijk wordt en je ook mogelijkheden ziet, hoe je anders naar iets kan kijken, wat een enorme opluchting geeft. En ook relatie met jezelf bouwt, want dat is een van de kwaliteiten van gedachtenwerk.

Je bouwt zo’n intieme, liefdevolle relatie met jezelf die uiteindelijk dat over jezelf heenstappen, vluchten in eten, onrust in jezelf, dempen met eten, overbodig maakt. Omdat je onder de waterlijn bij jezelf aansluit en ziet, oh dit is wat me dwars zit. Oh dit is wat me in de weg zit. En dan hoeft het niet eens altijd te betekenen dat je ook meteen al je antwoorden vindt op dat wat je in de weg zit. Het is het feit dat je zo aan je eigen kant komt staan daarin, wat de spanning voor je oplost.

Dat verlangen om aan jezelf te ontsnappen, dat verlangen om te dempen, verdoven, om te vluchten.

Het is zo effectief. En de kracht, als je dat als collectief doet, als je dat met elkaar doet, is fenomenaal. Omdat je niet zo gevangen zit in die tunnelvisie van je eigen stressoren van dat verhaal in je hoofd, maar als groep naar iets kijkt waardoor het zoveel gemakkelijker is om er als het ware bovenuit te stijgen en ineens mogelijkheden te zien, terwijl je tegelijkertijd die techniek leert beheersen van dat werk.

Fantastisch! En ontzettend leuk om te doen. Het is heel effectief en het voelt gewoon geweldig. Dus kom dat leren als je klaar bent voor blijvend gewichtsverlies. Wat ik in deze les aan je wil laten zien, zijn een aantal principes die jou misschien net wat in zich geven, waardoor je denkt, ik zit voor mijn gevoel zo vast, ik kom niet verder, maar nu begrijp ik waar dat over gaat.

En als ik het principes noem, dan bedoel ik daarmee de waarheden die ik heb ontdekt over blijvend gewichtsverlies. Ik kan ze niet vaak genoeg voor je herhalen, want diëtiek overschaduwt je eigen denken hierin nog zo vaak, waardoor je alleen maar kijkt naar de weegschaal, naar je gewicht, naar wat je al hebt gegeten, nog gaat eten, niet zou moeten eten.

En dan mis je die waarheden die je nodig hebt voor blijvend gewichtsverlies. Dus, ik som ze hier niet allemaal voor je op, het zijn er nog veel meer, maar ik heb er zeven bij elkaar gesprokkeld waarvan ik zeg ja, deze gaan weer even heel goed de kern voor je raken.

Dit is de eerste. Eten is primair gedrag en dat verdraagt geen spanning.

Als je gevangen zit in een strijd met eten, dan weet ik nu al dat dit een rol voor je speelt. En met gevangen in een strijd met eten bedoel ik dat jij tegen mij zou zeggen, ik ben er continu mee bezig.

Het zit al door in mijn hoofd. Ik word er knettergek van. Ja, ik wil afvallen, maar ik wil ook hier vanaf. Dat gevecht met eten in mijn hoofd, dat hangt hiermee samen. Hier vind je de oorzaak. Eten is primair gedrag en dat verdraagt geen spanning. Wat betekent dat? Meestal betekent het dat je ooit een dieet hebt gevolgd en jezelf bent gaan vertellen wat je wel of niet mag eten. En op het moment dat je iets tegenkwam wat je lekker leek en je daardoor verlangen voelde van oh, hier heb ik zin in, dan werd dat beantwoord met oh nee, dat mag ik niet hebben.

Het botsen van je verlangen en die regel die je niet mag overtreden, dat heeft spanning gecreëerd. En zo zijn er nog meer plekken waarop je spanning zelf creëert in jouw relatie met eten. En het probleem daarmee is dat spanning, de spanning die je daarbij voelt, wordt geïnterpreteerd als schaarste door een deel van je brein en daardoor wordt je verlangen naar eten groter. Het is een heel gezond, natuurlijk fenomeen waarmee we de oertijd hebben overleefd, maar dat is je hier in de weg gaan zitten.

En wat we in Etenslessen doen, is voorkomen dat je die spanning nog creëert en waar die spanning er al is, die oplossen.

En dan ga ik nog een stap verder met je en leer ik je precies hoe je gewicht kan verliezen zonder die spanning weer opnieuw op te roepen. Want dat is natuurlijk de sleutel. Als je dat door hebt, als je weet hoe dat werkt, dan verdwijnt die strijd met eten.

En dat is zo’n verademing. Het is zo fijn als je eenmaal doorkrijgt, dit is hoe dat werkt, dit is hoe ik die spanning oproep en dit is hoe ik hem eruit krijg. En dit is hoe ik dan gewicht kan verliezen zonder dat het een probleem is. Dit is een vaardigheid die je moet leren. Je hebt hem nodig. Het is belangrijk. Anders kan je de rest van je leven heen en weer blijven pingpongen tussen je verlangens en het proberen te bevechten van je verlangens en dat verlangen dan groter zien worden en daar je weg gewoon niet uit vinden. Dit moet je leren beheersen, om die spanning, die strijd met eten, voorgoed op te kunnen lossen.

Het is een verademing als je eenmaal doorkrijgt hoe dat werkt.

De tweede waarheid, het tweede principe is overeten is iets wat je opruimt en daarvoor moet je het eerst tegenkomen.

Zoals je de rommel in een kamer ook alleen kan opruimen door die rommel door je handen te laten gaan. Het is zo’n hardnekkig misverstand dat je op maandag zou kunnen beginnen en zeggen oké nu overeet ik niet meer. En dan als een streep naar je streefgewicht bewegen. En als je dan eenmaal daar bent, wat ga je dan doen? Wat is dan je plan B? Volhouden, opletten, zorgen dat je niet meer aankomt? Het probleem daarmee is dat je dan opnieuw spanning creëert. Met dat opletten, met het woord opletten maakt je het weer spannend voor jezelf, met als gevolg dat je verlangen naar eten groter wordt.

Dus in de eerste plaats door je te realiseren overeten is iets wat ik moet kunnen tegenkomen om het op te ruimen, haal je de spanning eraf. Je hoeft niet bang te zijn voor het overeten wat nog komt.

De tweede reden waarom het iets is wat je moet opruimen, is omdat je alleen op die manier de redenen waarom je overeet zichtbaar kan krijgen.

Als het enige wat je gaat doen op maandag beginnen en als een streep naar je streefgewicht bewegen door op vol houden je plannetje vast te houden, ontdek je niets over jezelf. Je stapt over jouw relatie met eten heen. Je stapt over de redenen waarom je overeet heen. En dus is het resultaat wat je daarmee bereikt helaas altijd alleen maar tijdelijk. Dus dit principe, dit tweede principe, is niet populair. Het is niet wat je van mij wil horen. Als je last hebt van overeten is het laatste wat je wil horen. Hé, je hebt het nog nodig.

Je moet het tegenkomen om er definitief, dat dan weer wel, vanaf te kunnen komen. En hoe eerder je dit principe accepteert, hoe sneller je dat voor elkaar krijgt. Dat verzet het niet tegen willen komen, maakt nou net dat je niet kan komen waar je wil zijn. Dit is een vaardigheid die je moet leren. Je hebt dit nodig. Overeten is iets wat je opruimt en daarvoor moet je het eerst tegenkomen. Door dat idee te accepteren, te omarmen, gaat de spanning eraf en kan je het overeten wat je nog gaat doen, in je voordeel gebruiken. Want uiteindelijk is dat waar je het voor doet.

Blijvend gewichtsverlies. Het overeten echt kunnen opruimen en zorgen dat dat niet steeds bij je terug blijft komen. Dit is een tweede principe.

Het derde principe is verlangen naar eten wil je niet beter leren onderdrukken, maar verkleinen.

En dat is een vaardigheid. En het is ook je ware verlangen. Want op een feestje zijn, of zoals nu misschien komende dagen aan de paastafel zitten met heel veel eten voor je neus en je blijft lang lekker kletsen met elkaar en tafelen, er komt een moment waarop je voelt dat je verzadigd bent, maar iets in jou zegt ik wil nog wat. En het is niet de bedoeling binnen een fijne relatie met eten dat je alleen maar heel erg goed wordt in het bevechten van dat verlangen, dat verlangen van ik wil nog wat.

Wat je wilt, het allerliefste wilt, is dat je daar kan zitten. En lekker kan kletsen met de mensen waar je van houdt, terwijl dat eten voor je neus staat en je taalt er niet naar. Dat is vrijheid. Je hoeft niet bang te zijn voor dat eten. En je hoeft zo’n paastafel niet te vermijden. Je hoeft er het gevecht niet mee aan. Het roept geen spanning in je op. Je geniet van de gezelligheid.

Je geniet van de mensen waar je van houdt. En hoeveel eten er staat maakt niet uit en hoe lang je daar zit maakt niet uit. Je hebt een fijne ontspannen tijd daar aan tafel, omdat je precies weet hoe je verlangen kan verkleinen en naar een plek brengen waarin het geen issue meer voor je is.

Dat is vrijheid van overeten.

En het is een verrukkelijk gevoel. Een heerlijk gevoel. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe Pasen voor mij altijd een ding was, Omdat ik zo gevoelig was voor dat paasbrood met die spijs en die boter. En zodra die stol alweer in de winkel lag, begon bij mij dat gevecht alweer.

Dan, o jee, wat ga ik doen? Ga ik het eten, ga ik het niet eten? En ik had er meteen alweer zin in, omdat ik het zag liggen. Heerlijk als dat geen punt meer is. Valt het je ook echt niet op dat het in de winkel ligt? Maakt niet uit of het er is of in huis is. Je weet precies wat je ermee wilt, hoe je ermee omgaat. En het zit je ideale gewicht niet in de weg. Het zit je relatie met eten niet in de weg. En je kan echt genieten van samen tafelen. Zonder dat je onder de waterlijn met jezelf in gevecht bent en of besluit oké ik ga los, forget it, laat maar gaan. En daar dan weer een soort van kater aan overhoudt en de hele dag een opgeblazen gevoel hebt en te vol zit.

Je daar niet lekker bij voelt. Of op wilskracht proberen je verlangen eronder te houden. In beide gevallen ben je niet blij. Ware vrijheid is dat verlangen gewoon niet voelen. En in Etenslessen leer ik je hoe je verlangen verkleint, hoe je het zelf creëert en hoe je het kleiner maakt en naar een punt brengt waarop je zegt nu is er geen probleem meer in mijn leven. En ik heb precies het gewicht waar ik blij mee ben, wat bij me past en een ontspannen relatie met eten.

Een vierde principe is, je lichaam weet precies welk eten bij je past.

Elk seizoen van je leven, elk seizoen van het jaar, elke periode van de maand en elk moment van de dag.

En er is geen dieet op aarde wat zulk maatwerk kan leveren. Dit maakt me altijd zo blij. Ik ben zo blij dat ik op een goed moment besloot om echt uit mijn hoofd te komen, waar op een grote stapel al die dieetregels waren beland. En die dieetregels zaten me zo in de weg. Ofwel omdat ze spanning veroorzaakten, omdat ze me altijd becommentariëren en vertelden wanneer ik het goed deed, wanneer ik het fout deed. Ook omdat het altijd nog een beetje beter kon. Als er een beetje perfectionisme in je zit, kan je er zo gemakkelijk mee aan de haal gaan. Maar je lichaam, dat prachtige huis waarin je woont, dat kostbare huis waarin je woont, heeft altijd de waarheid voor je in pacht en kan je precies vertellen welk eten bij je past.

En je kan daar een harmonie mee ontwikkelen, een samenwerking mee ontwikkelen, die je zo goed voelt, dat je al die ideeën over wat goed is en slecht is, waar je van aankomt, waar je van afvalt, niet meer nodig hebt. Die ruis op de lijn is weg.

Al die gedachten overeten zijn weg.

En dat is één van de meest gehoorde klachten. Het is niet alleen dat overgewicht of spanning rondom eten. Het is ook dat er aldoor mee bezig zijn. Die eindeloze gedachten daarover. Die op een loopje staan in je hoofd.

En door te leren samenwerken met je lichaam kom je daarvan los, hoort het stil, voel je een oase van rust. Ha, het probleem is weg. Maar je krijgt ook iets met je lichaam wat heel erg, ik kan het bijna niet voor je vangen in woorden, maar wat heel intiem voelt en thuis voelt en van jou. En wat je daardoor ook graag bewaakt en afschermt. Omdat die harmonie zo lekker is, wil je die liever niet verstoren.

En als je een keuze maakt waarvan je weet, oké hier is mijn lijf niet blij mee, dit gaat over iets anders waar ik blij van word, maar ik weet dat ik mezelf daar niet in zal verliezen. Omdat ik zo graag ook weer terug wil naar die harmonie. En dan wordt die samenwerking met je lichaam een natuurlijk verlangen. En niet iets waarvan je vindt dat je het net zou moeten doen omdat het gezond is en verstandig en beter.

Nee, je voelt echt een intrinsiek verlangen om weer aan te sluiten bij je lijf. En dat maakt dat je, jaar in, jaar uit, of het nou een vakantieperiode is waarin je voorheen altijd tegen jezelf zou zeggen het is vakantie dus het mag. Je weet inmiddels het mag altijd. Maar de vraag is hoe wil ik me voelen? En wat ik heb voelt zo lekker.

Het voelt zo lekker. Dat wil ik niet missen.

Ik weet dat ik altijd mag eten. Maar als ik mijn genotzucht volg in mijn vakantie, dan begin ik ‘s ochtends met stokbrood en croissantjes en streekproducten.

Dan komt er ‘s middags natuurlijk weer een lekkere lunch met streekproducten. En daarna nemen we nog wat lekkers op een terrasje en ‘ s avonds gaan we lekker uit eten en dan zie ik van alles op de kaart. En dan wil ik ook nog een dessert en daarna gaan we nog gezellig borrelen op het balkon of bij de tent of langs de boulevard wat halen. Dat is drie dagen leuk. Ik heb ze geteld.

Ik heb ze vaak genoeg geteld. Het is drie dagen leuk. Echt zo vol hedonistisch leven.

En al je impulsen volgen. En daarna begin je iets te voelen in je lijf waarvan je zegt ach, te vol, te veel. Geen connectie meer met mijn hongergevoel. Ik eet nou eenmaal omdat het er is, omdat het er staat, omdat het nu mag, omdat het vakantie is. Gewoon niet fijn. Dit leren samenwerken met je lichaam en het bouwen van die harmonie, dat mooie contact, dat intieme contact, maakt je niet alleen superslank. Het maakt ook dat je, als het ware, je eigen lichaamsfluisteraar wordt en precies weet wat je nodig hebt als je hard hebt gesport, als je een griepje onder de leden hebt. Als je te weinig hebt geslapen. Of als je door de overgang gaat.

Ik ben niet aangekomen in de overgang. Gewoon niet.

Omdat ik voelde hoe mijn lichaam begon te shiften als het ware en andere behoeftes kreeg. Het begon mij precies te vertellen welk eten niet meer bij me paste, welke porties het van mij nodig had en omdat die harmonie zo lekker voelt, wilde ik meebewegen. Dus los van die ruis op de lijn van, oh, als je in de overgang bent dan verlies je je taille en je wordt steeds zwaarder en afvallen gaat nog steeds moeilijker en al die andere negatieve voorspellingen over de overgang en over je middelbare leeftijd. Als je deze harmonie eenmaal hebt ontwikkeld met je lichaam, dan voel je een vertrouwen. Je voelt.

Ik hoef me niet af te laten leiden door al dat soort negatieve boodschappen. En ik merk inderdaad dat er iets verandert, zonder cyclus. Ik merk inderdaad dat er een verschuiving is. Maar ik beweeg mee. Omdat het zo lekker voelt. Omdat het zo fijn is. En dan merken dat je wakker wordt, aanstaat, energie hebt, zin in de dag, een lijf hebt wat nog steeds op de fiets wil springen,

kan springen, zoals toen je te laat was voor school. Zoals ik dat altijd was. Ik woonde zo dicht bij school dat ik me altijd rijk rekende in de tijd en ik verloor altijd de tijd uit het oog. Ik moest altijd sprinten ‘s ochtends naar school.

Dat gevoel, dat kunnen vliegen op je fiets, Dat kan je dan nog steeds voelen.

Ook in die jaren. Omdat je dit hebt gedaan. Omdat je deze relatie hebt opgebouwd met je lijf. En het maakt me zo enthousiast, omdat het echt oprecht een heel lekker gevoel is. Dus als je nu nog erg in je hoofd leeft en jezelf vertelt, of je door het keukenkastje laat vertellen wat je gaat eten, omdat er nog iets in huis is, of omdat je vindt dat iets nog op moet maken omdat het zonde is om weg te gooien. Als je nog helemaal gedomineerd wordt door dieetregels of de cultuur waarin je bent opgegroeid en je merkt dat je lichaam niet voor je kan doen wat jij graag zou willen, dan is dit één van de principes die je daar krijgt. Één van de dingen die je daarbij helpt.

Een vijfde principe is, je hebt een relatie met eten en blijvend gewichtsverlies gaat over het veranderen van die relatie.

En dietiek is daarin te beperken. Dietiek schijnt niet het licht op die hele relatie, maar op een klein aspect daarvan. En het is zo belangrijk dat je die hele relatie in beeld gaat krijgen. Wat je denkt en wat je voelt met betrekking tot eten en je lichaam en de weegschaal. Al die stukken. Wat je ooit over jezelf bent gaan geloven. Dat je nooit onder een bepaald gewicht kan komen of dat je nu een leeftijd hebt waarbij het heel moeilijk gaat.

Of een gedachte waar ik lang last van had, ik heb dit probleem al te lang. Ik ben te jong gaan lijnen, ik heb het kapot gelijnd. Mijn relatie met eten is niet meer te repareren. Of ik ben te gevoelig voor suiker. Zodra je naar die hele relatie gaat kijken en leert wat de toetsplekken zijn waarin je kan afmeten hoe jouw relatie met eten er nu uitziet en hoe je die verandert in de richting die je wilt. Want dat is het. Je beperkt je dan niet meer tot de weegschaal en je bord, wat je op je bord legt, wat je uit een dieetboek haalt en wat je op de weegschaal ziet. Maar jij, jij als persoon, met alles wie jij bent, hoe je bent en waar je eten allemaal voor gebruikt.

Los van honger hebben of los van jezelf moeten voeden. Dat komt dan aan het licht. En mijn waarheid, de waarheid die ik hierover ontdekte, is dat het onmogelijk is om blijvend gewichtsverlies te realiseren en een fijne, gezonde, ontspannen relatie met eten waar je echt oud mee wilt worden, als je die relatie niet bestudeert en bekijkt.

En in Etenslessen geef ik je precies de elementen waarmee je dat doet.

Ik geef je andere toetsstenen dan je weegschaal en je bord in diëtiek en kennis over voeding. Kennis over voeding zit in mijn programma als een bron op de achtergrond. Omdat ik je wil helpen die relatie met je lichaam op te bouwen. Omdat ik je wil leren hoe je spanning uit je relatie met eten krijgt.

En hoe je die zelf creëert, onbedoeld. Hoe je overeten opruimt door het tegen te komen. En kennis over voeding speelt daarin allemaal nog geen rol. Pas als je op een punt komt dat je zegt oké, ik weet nu, ik heb deze principes staan, Ik heb de bouwstenen van een fijne relatie met eten creëren staan. Ik weet hoe ik gewicht verlies zonder mijn oerbrein te frustreren en mijn verlangen naar eten groter te maken. En nu loop ik tegen een stukje aan waarvan ik me afvraag, waarom beweegt mijn lichaam nog niet mee? Wat zit hieronder? Wat zou hier kunnen spelen? En dan, dat is het moment om te kunnen zeggen, ha, laat ik eens een goede bron over voedingsleer, laat ik die raadplegen en kijken of ik daar iets in kan ontdekken wat me hierbij verder helpt. Dan, dat is het goede moment. Niet daarvoor.

Niet als autoriteit in jouw relatie met eten aan de voorkant. Dan kun je die andere principes gewoon niet bestuderen. Ze komen niet aan bod. Je krijgt ze niet in beeld, omdat jij weer alleen maar degene bent die in een spoor moet zien te lopen. Van dit is hoe het hoort, dit is wat goed is voor jou, dit is wat gezond is voor jou.

Een zesde principe. De relatie die je met eten hebt is een afspiegeling van de relatie met jezelf.

Overeten is de rook, maar niet het vuur.

Dit principe, deze waarheid is zo behulpzaam. Ik heb er zelf lang over gedaan om hem goed te begrijpen. Maar ik zag op een gegeven moment heel duidelijk, het is waar. Hoe ik met eten omga, zo ga ik ook met mezelf om. En ik zie het bij alle mensen in mijn programma. Als je geneigd bent om jezelf te verwaarlozen, geen aandacht te geven, over je gevoelens heen te stappen, niet weten hoe je kameraadschappelijk en liefdevol met jezelf omgaat, dan zie je dat ook terug in de manier waarop je met eten omgaat. Er wordt te weinig zorg ingestoken. Geen tijd voor.

Het kwam niet uit. Het was niet wat anderen wilden eten. Ik wilde niet moeilijk doen. Jij wordt verwaarloosd. En als je de neiging hebt om erg perfectionistisch met jezelf om te gaan, Als de lat altijd erg hoog ligt, als het nooit goed genoeg is, zie je dat ook terug in hoe je met eten omgaat. En hoe je meestal ook met bewegen omgaat. Hoe vaak je moet sporten, hoe streng je daarin bent, hoe goed je je best moet doen. Beste meisje van de klas.

Toch? En het zijn vaak die harde werkers die vind ik moet gewoon niet zeuren en die slimme meisjes die vinden als ik het snap moet ik het ook kunnen, die hier nat in gaan en het gewoon niet voor elkaar krijgen. Of ze zijn slank maar hebben geen fijne relatie met eten. Of ze hebben last van overgewicht en krijgen gewoon dat contact niet op de rit met zichzelf. En kunnen dat lijntje van die relatie met eten en met zichzelf niet op stroom krijgen of houden?

Dat is iets wat we in Etenslessen oplossen.

Waar ik zo blij altijd van word, als ik die kwartjes zie vallen, als ik zie, ah nu komt het voor haar bij elkaar. Nu begint het te stromen. Nu klikt het. En wat je dan altijd weer zo blij maakt, is dat je net als ik zegt, oké, dat gewicht wat er nu afsmelt, ik word er heel blij van.

Ik begin ook opmerkingen te krijgen aan mijn omgeving. Ik vind het super leuk. Of het overeten wat ik deed wordt steeds minder. Die spanning is eruit aan het verdwijnen. Zo lekker. Zo fijn. Ik krijg weer rust in mijn hoofd. Maar…

Het echte allergrootste geschenk is die relatie met mezelf die nu anders is. En ik had dit probleem waar ik zo’n verdriet van heb gehad, wat me zo in de weg heeft gezeten, wat zo’n onvrede in mijn leven was, kan ik nu bedanken voor wat het me heeft gebracht. Het is natuurlijk makkelijk praten achteraf, als je merkt dat je eruit bent. Maar dan kun je inderdaad zien dat het rook was en niet het vuur. Het kwam je iets vertellen.

Het zevende principe, de laatste is veranderen vanuit aantrekkingskracht werkt veel beter dan vanuit verzet.

En ik wou dat iemand mij dat had verteld toen ik ergens tussen de 14 en 24 was. En wat ik hiermee bedoel is dat in dat willen controleren van je gedrag, kan er zo gemakkelijk negativiteit in sluipen, als je niet weet hoe je jouw relatie met eten verandert zonder je oerbrein te frustreren.

Het afvallen zoals ik dat ooit leerde, was iets wat je gewoon op wilskracht deed. Ieder pondje gaat door het mondje en als je het maar graag genoeg wilt, dan lukt het je ook. En ik wilde het graag genoeg en ik deed mijn best en elke dag was een nieuwe poging. Ik verloor daar zoveel kostbare energie van aan. Het was zo zonde van mijn energie.

En hoe meer verbeten ik raakte, omdat ik van mijn vet af wilde, van het overeten af wilde, omdat ik me aan mijn plan wilde houden, omdat ik geen eetbui wilde krijgen, omdat ik naar dat feestje wilde gaan zonder te veel te eten. Dat verzet maakte mijn verlangen naar eten groter, omdat ik daarmee spanning creëerde. Maar vanuit aantrekkingskracht, en dan kom ik weer bij, dat zitten aan die paastafel, waarbij je dan urenlang met elkaar in het kletsen bent misschien, terwijl er al door eten voor je staat.

Allemaal dingen die je misschien als kind al associeerde met de gezelligheid van Pasen.

De versiering, het boterhammetje, de eitjes, de kaarsjes, de versierde paastakken, die misschien al een beetje aan het uitlopen zijn in die vaas, het versieren van die paastakken, die hele aanloop naar die gezelligheid toe. En hoe dat Aas kind misschien al gelinkt raakte aan koestering, geborgenheid, verbinding voelen en genieten. Zeker als je een brein hebt wat gevoelig is voor snelle suikers zoals dat van mij. Dan raken die twee met elkaar verbonden. De gezelligheid van vieren. De gezelligheid van sociaal eten. Dit is zo’n belangrijk aspect van je leven.

Het is een steeds terugkerend sociaal element in je leven en een heel belangrijk element in je leven. En als je daarin verlangen moet onderdrukken en in verzet moet, dan verlies je een stuk levensplezier en draag je iets met je mee wat niet nodig is, wat zonde is. Veranderen vanuit aantrekkingskracht, zoals ik je dat in mijn programma leer, betekent dat je inderdaad daar dan aan tafel kan zitten met al dat eten voor je en het trekt niet aan je.

Er ontstaat geen gevecht, je weet precies wat je wilt, je weet precies waar jouw sweet spot zit, wat voor jou werkt. En dus is er die ontspanning en die rust, omdat je zo goed voor jezelf hebt opgetuigd waar je nou echt blij van wordt. Waar je ware verlangen over gaat. En je daarmee kunnen verbinden, terwijl je ondertussen dat doel hebt van stoppen met overeten en gewicht verliezen.

Als je dat kan overstijgen en je kan verbinden met het ware verlangen wat daaronder zit, zoals ik je in Etenslessen daarmee help, dan verander je vanuit aantrekkingskracht.

Want hé, die paasstol zal je altijd lekker vinden, die croissantjes zal je altijd lekker vinden. Maar je hebt iets gebouwd wat je nog dierbaarder is, waar je nog blijer van wordt. Wat je meer vervulling geeft. Wat voelt als ware vrijheid en genieten. Er is meer genieten voor je. Er is genieten van een croissantje of een paasstol. Maar je hebt iets gebouwd.

Iets gebouwd voor jezelf in jouw relatie met eten en in de relatie met jezelf. Wat rijker voelt, dieper gaat, mooier is, waardevoller voor je is. Dat croissantje dat ken je wel, je weet precies wat je daarvan kan verwachten. Het blijft altijd meer van hetzelfde in die zin. En dit, wat je hier bouwt, dat blijft maar geven, dat blijft groeien. En dus kun je je handen met plezier ontspannen in je schoot leggen. Je hoeft niet te eten. Het trekt niet aan je.

Je voelt een rust en blijdschap.

Iets heeft zijn plek gevonden. En daar ben je zo dankbaar voor. Zo blij mee. En je bent zo blij met wie je bent geworden in dat proces. Met wat je daarvoor hebt gedaan. Als je er klaar voor bent en zegt, dit is wat ik wil, dit is wat ik zoek. Kom maar bij, de deuren zijn open.

Ik ga je precies leren hoe je dat verlangen waar je last van hebt kleiner maakt. Hoe je de spanning die er nu misschien is zodra je wilt afvallen, oplost en kan voorkomen, zodat je gewicht kan verliezen zonder dat het een gevecht wordt. Je gaat ontdekken waar je eten nou eigenlijk voor gebruikt en dat op een andere manier oplossen. En we doen het allemaal vanuit een opbouwende, positieve aantrekkingskracht. Beter dan dat wordt het niet. Beter dan dat wordt het niet. Dus kom maar bij, ga naar Etenslessen.com en dan gaan we dit doen.

Ik zie je gauw!

Een aantal onmisbare inzichten, maar ook een aantal praktische stappen waarmee je afvalt zonder dieet. Dus als je meer wilt dan alleen theoretische kennis opdoen, gaat mijn boek je daar zeker bij helpen. Ga naar mijn website en vraag daar jouw gratis e-boek aan. Je vindt deze via Etenslessen.com. Etenslessen.com