Afl. 240 Waarom ik pro suiker ben

Ik ben een voorstander van keuzevrij eten en daar valt suiker onder. Hiermee zeg ik niet dat je suiker moet eten of nodig hebt voor een fijne relatie met eten, maar ik wil het bewust niet demoniseren en in deze les “Waarom ik pro suiker ben” leg ik uit waarom.

Ik bespreek een belangrijk perspectief dat je nog niet eerder hebt gehoord of overwogen. Dit perspectief maakt blijvend gewichtsverlies toegankelijker en is het overwegen waard als suiker voor jou een zoektocht is.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom suiker het overwegen waard is.
• Het verband tussen suiker en dieetmentaliteit.
• De waarheid over jouw relatie met eten.

---

 

Transcript Afl. 240 Waarom ik pro suiker ben

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 240. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet. En een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Wist je dat ik hier gewoon in mijn kledingkast zit? Ik noem het ook echt daadwerkelijk mijn pod-kast met een K.

Ik zit hier tussen mijn kleren omdat die het geluid het beste dempen en absorberen. Dat geeft het mooiste resultaat, wat het prettiger maakt voor jou om naar te luisteren. En de kans dat ik verkeer hier in mijn woonwijk, dat je dat hoort, dat de microfoon dat oppikt, is het kleinst. Maar het effect daarvan is dat ik ook de neiging heb om te praten in de kast.

Zachtjes, zodat papa en mama niet horen dat ik niet in mijn bed lig. Mijn broer en ik deden dat vroeger. Soms praten en dan gingen we allebei in de kledingkast zitten. Geweldig. Oké, moest ik aan denken. Misschien geeft dit jou een leuk beeld als je al heel lang naar deze podcast luistert met een K. En mij in je oren hebt en dan een beetje een plaatje hebt, een beeld hebt van hoe ik erbij zit. Ik zit in mijn kledingkast. Oké, ik schuif er ook een stoel in. Ik zet mijn microfoon op een krukje. Amazing. Briljant. Maar het werkt wel, toch?

Oké, wat heb ik deze week voor je?

Laten we het hebben over suiker en waarom ik pro-suiker ben.

Wanneer ik pro-suiker ben. Dit is een controversieel standpunt in de wereld van gezondheid en wellness. In die wereld is je lichaam je tempel en wil je er alles aan doen om je eigen vitaliteit te optimaliseren, goed voor jezelf te zorgen en gezond oud te worden. Binnen het esthetische model is het misschien ook je ideaal, zo min mogelijk vet op je lijf. Dat weet ik niet, maar het kan. En waarom zou je dan suiker eten? Er is tussen alle levensstijldiëten niet één die zegt, je proteïne is belangrijk, die macro’s, maar ook suiker. Zorg dat je voldoende suiker binnenkrijgt.

En de aanbevolen hoeveelheid is zoveel gram per dag. Niemand die dat zegt.

Oké, dus wat pleit er dan voor suiker? Waarom pleit ik in Etenslessen voor keuzevrij eten, waarmee ik niet zeg dat je suiker zou moeten eten, maar kijken we wel naar suiker als onderdeel van jouw relatie met eten. Waarom doen we dat? Er zijn twee belangrijke redenen voor.

In de eerste plaats omdat veel mensen die in mijn programma komen niet alleen klagen over overeten of overgewicht, maar ook last hebben van dieetmentaliteit.

En daarmee omschrijven ze, dat is het woord wat ik eraan hang, als je zegt als ik iets eet wat ongezond is, waar suiker in zit of snelle suikers in zit, dan voel ik altijd spanning. Ik voel me schuldig, ik heb negatieve gedachten, ik denk oh jee, ik ben bang dat dit misgaat, dat het uit de hand loopt. Hier word ik dik van, dit is ongezond. Oké, ik eet dit nu, maar dan moet ik nu alvast gaan nadenken hoe en wanneer ik dat ga compenseren. En als je hier last van hebt, dan kom je niet verder met dit stuk.

Dan blijft dat verlangen naar dat verboden eten, dat verboden voedsel, die verboden vrucht, blijft een rol spelen in je relatie met eten. En het is een van de dingen waarvan mensen zeggen, dit zit me in de weg, dit staat een fijne ontspannen relatie met eten voor mij in de weg. Ik ben er altijd zo hyper bewust van. Op een verjaardag, op een borrel, als ik langs een etalage loop, als ik met vriendinnen van een high tea geniet. Als mijn kinderen zeggen zullen we wat lekkers gaan bakken, dan is het allemaal beladen.

En die beladenheid kan zich vertalen naar eetbuien, naar het niet doen, het vermijden, niet naar die barbecue gaan, niet naar dat feestje gaan, het niet in huis durven halen. En als een ander het in huis haalt, dan trekt het al door aan mij, lijkt het me naam te roepen. Het is een stoorzender. Ik heb hier last van. Het zit voortdurend en te veel of te veel in mijn hoofd.

Waar je ook last van kan hebben is de waarheid, jouw waarheid, die je hier in de weg zit.

Want er is een deel van jou dat absoluut heel blij wordt van puur en gezond eten. Mogelijk, waarschijnlijk. Wat zegt, oh, en dan voel ik na zo’n maaltijd, zo’n gezonde maaltijd, dat ik iets goeds voor mijn lijf heb gedaan. Ik heb ook met smaak gegeten, het maakt me blij. Ik krijg er daarna ook energie van. Dit is het soort eten wat me niet moe maakt of uitput.

Ik vind het ook mooi en ik ben echt een salade snob.

Ik kan heel teleurgesteld raken als een salade niet aan mijn wensen voldoet, aan mijn standaard voldoet. Een salade. Je hebt salades en je hebt salades. En ik word heel blij van een mooie, wat ze dan soms in een restaurant omschrijven als rijkelijk gevulde salade.

En zo’n salade kan dan nog steeds een teleurstelling zijn, als je een salade snob bent zoals ik.

Maar dat kan voor jou een waarheid zijn. Ja, je houdt ook echt oprecht van puur en gezond eten en je voelt je daar heel goed bij.

Maar, maar, jouw waarheid is ook dat er een deel van jezelf is dat blij wordt van een exotische cocktail.

Wat blij wordt van Italiaanse ijs als je op vakantie bent en langs de boulevard loopt. Wat blij wordt van de brownies in een hippe lunchroom. En dat deel van jezelf dat wordt misschien onderdrukt. Dat deel van jezelf ben je misschien bang voor. Dat deel van jezelf krijgt geen ruimte, wordt niet gelegitimeerd.

Beiden, zowel die dieetmentaliteit als het niet in de ogen kijken van jouw waarheid, gaan over vertrouwen. Dit gaat over vertrouwen. Last hebben van dieetmentaliteit en niet kijken naar de waarheid in jouw relatie met eten gaat over vertrouwen. En vertrouwen is een belangrijke waarde in elke relatie. In elke liefdesrelatie, in elke vriendschappelijke relatie, in een familierelatie, zelfs in de relatie met je huisdier. Daar is vertrouwen heel belangrijk. Maar ook in de relatie met jezelf. En als er een gebrek aan vertrouwen is in de relatie met jezelf en in jouw relatie met eten, dan kom je dat hier tegen.

In mijn programma bouw je vertrouwen in jouw relatie met eten en in de relatie met jezelf. Je maakt een ontwerp van jouw relatie met eten, zoals je wilt eten, zoals je voor jezelf wilt zorgen en dat ontwerp is een afspiegeling van je ware verlangen, een afspiegeling van de waarheid, jouw waarheid in jouw relatie met eten.

En misschien is die waarheid op dat moment niet jouw uiteindelijke ideaal, waarin je zegt, dan eet ik echt alleen maar puur en onbewerkt. En misschien is die waarheid niet een afspiegeling van je perfectionistische fantasie, waarin je die onthechte yogini bent die echt alleen maar mindful eet. Altijd haar of zijn hongerbalans volgt, puur en onbewerkt, nooit vanuit stress, volledig present en aanwezig bij elke maaltijd. Dat kan je perfectionistische fantasie zijn, maar niet de plek waar je nu bent.

En wat hier ontbreekt, wat je hierin niet kan overslaan, is het bouwen van het vertrouwen wat er nu nog niet is. Verlies je sneller gewicht als je nooit meer suiker eet, het helemaal niet eet? Ja.

Is het beter voor je lichaam als je nooit meer suiker eet, het helemaal niet eet? Ja. Maar als je ook weet dat er een deel van jou is dat het niet accepteert dat jij jezelf niet met dat soort voedsel vertrouwt, kan je zien dat dit in eetbuien bij je terugkomt. En dan is het een issue wat blijft opspelen.

En waarom? Omdat dit issue niet over je gezondheid gaat, en niet over je gewicht, en niet over schoonheid, maar over een vertrouwen wat er niet is en wat zich niet laat negeren. Heb je het ooit op die manier bekeken? Heb je dit perspectief ooit gepakt voor jezelf? En ik weet, voor die die-hard restrictors, je moest eens weten hoeveel mensen zich bij mij melden die een fitnesspel slachtoffer zijn. Ooit vol gegaan voor het projectmatig afvallen, volgens de lijn van restrictie, volgens tellen, wegen en meten. En die nu zeggen, ik wil dit uit mijn hoofd hebben, maar ik durf niet.

Ik durf niet meer te stoppen met wegen, meten, punten, tellen, bijhouden.

Ik durf het niet. Omdat dat vertrouwen niet is gebouwd. En het is zo fijn, het is zo fijn als je begint met dit stuk. Het bouwen van vertrouwen. En het is niet de kortste route naar gewichtsverlies, maar je kan ook zien dat zoals je het nu doet, je in ellende leeft, in een gevangenis leeft en nog steeds je doel niet bereikt. Die sprong in het diepe van zeggen: oké, ik kijk en de waarheid niet in de ogen. Er is een deel van mij dat wel degelijk blij wordt, van ijs en cocktails en brownies en cheesecake of pizza.

Het is niet mijn ideaal, maar het is wel de waarheid. En ik vertrouw mezelf niet, omdat ik zo vaak die eetbui heb gehad. Of heel stellig opstond met het idee, dit is hoe ik vandaag voor mezelf ga zorgen, dit is wat ik ga eten en ik doe het tegenovergestelde. En dat is natuurlijk confronterend om tegen te komen in jezelf, maar de oplossing is niet het negeren van je waarheid en het vertrouwen niet geven. Want zolang je blijft tellen, wegen, meten vanuit angst, op angst gebaseerd, dan blijf je jezelf vertellen, ik vertrouw je niet, ik vertrouw je niet, ik vertrouw je niet. En dat geeft spanning en dat is een gemis en een deel in jezelf gaat er niet mee akkoord. Een deel in jezelf wil hierin gehoord worden, gezien worden, bestaansrecht krijgen, vertrouwen krijgen, emotie van vertrouwen krijgen.

En dat kan betekenen dat de weg van het bouwen van dat vertrouwen er bochtig uitziet, hobbelig uitziet. Jezelf dit soort eten toevertrouwen en verwachten dat je meteen na twee happen denkt, ha, nu ik dit vertrouwen voel, hoeft het niet meer zo, omdat je dat vertrouwen niet meteen voelt.

Vertrouwen is iets wat gebouwd moet worden, zeker na een geschiedenis waarin dat vertrouwen enorm onder spanning heeft gestaan.

Denk erover na. Laat het bezinken. In aanloop naar de zomervakantie, naar alle fantasieën of gedachten over je blote lijf, je ongebruinde lijf misschien, als je van de witte huid bent, waarvan je dan schrikt en denkt dit is niet oké, ik wil er gewicht af hebben. Maar je bent ook slim genoeg om te zien dat die valkuil je daarmee meteen weer aankijkt.

Want je weet uit ervaring, elke zomer dat ik probeerde voor de zomervakantie gewicht te verliezen omdat ik mijn lichaam zoals het was niet oké vond, ging dat twee weken goed, misschien een maand goed, twee dagen goed of een uur goed. En daarna kwamen juist de eetbuien, daarna kwam juist die dieetmentaliteit, daarna werd het juist weer een gevecht en er was geen voorpret voor mijn vakantie. Er was weer een dubbele bodem in mijn leven waarbij ik ergens onder de waterlijn dan weer al door aan het bijhouden ben wat ik aan het doen ben met eten.

Weer meer check en kijk naar mijn lichaam en het keur en afkeur en bekritiseer. En ik voel daarmee dat ik mezelf weer klein maak. Dat ik mezelf wegzet, dat ik mezelf afwijs. Maar ik kan ook niet ontkennen dat ik wel heel graag gewicht zou willen verliezen. En ik kan ook niet ontkennen dat ik heel graag wil stoppen met overeten. Dus hoe hou ik dat verlangen, dat stoppen met overeten, blijvend gewichtsverlies… En die naderende zomer en de moeite die ik nu nog heb met mijn huidige gewicht, hoe hou ik dat naast elkaar?

En glij ik niet af in restrictie, maar creëer ik iets waarin ik dichter naar mijn doel toe beweeg zonder dat ik mezelf weer wegzet.

Het mezelf moeilijk maak, maar verlangen naar eten groter maak en afglij in iets waarvan ik zie dat het mentaal en emotioneel gewoon helemaal niet gezond is.

Als je dit herkent, als jij dit bent, kom op mijn lijst, meld je aan voor mijn e-maillijst. Ik ga je uitnodigen voor een workshop hierover. We gaan diep werk doen. Mooi werk doen. Dus zorg dat je mijn e-mails ontvangt en dan nodig ik je hiervoor uit. Ik wens je een mooie dag, tot volgende week.