Wanneer ben je helemaal klaar voor mijn coaching of kan je beter voor therapie kiezen? Wanneer is het een of het ander nou beter op zijn plaats? Ik neem je mee in mijn persoonlijke ervaring met beide en bespreek het verschil. En ik kreeg ook een vraag over het verschil tussen de podcast en mijn programma. Ik zet ze alle drie voor je naast elkaar. Als je wil weten of Etenslessen goed bij je past gaat deze les je helpen om het antwoord te vinden.
Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 273, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.
Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met jou?
Want Etenslessen is geopend voor deelname. Je bent van harte welkom als je jouw relatie met eten wilt veranderen. En in deze les schijn ik het licht op hoe dat eruit ziet als het om coaching gaat, wanneer therapie beter op zijn plaats is en wat het verschil is met de podcast. Dus dit gaat je helpen als je aan het oriënteren bent op mijn programma…
…En een beetje op de wip zit. Je misschien afvraagt, is dit nou echt voor mij de beste keuze? Wat mag ik verwachten van coaching? En dan specifiek van Marjena’s coaching. Daar duiken we in. De aanleiding om het hierover te hebben is natuurlijk het feit dat het programma open is. Volgende week woensdag gaan we van start. Dat is 26 februari. Aanleiding is ook de e-mail die ik van iemand kreeg met een vraag over de coaching. En zij wilde iets meer weten over het verschil tussen de podcast en mijn coaching.
En dat was voor mij een goede reden om het eens uitgebreid uit te pakken voor je en echt het verschil helder te krijgen tussen therapie, coaching en de podcast. Ik neem je daarvoor eerst mee in mijn eigen verleden. De ervaring die ik zelf heb gehad met therapie, en let op, dat was in de jaren 90. Oké. Dus dat is echt lang geleden. Het vak van psychologen, psychotherapeuten is natuurlijk in de loop der jaren enorm gegroeid en ontwikkeld. En dus kan ik alleen over therapie praten vanuit het perspectief zoals ik dat had in de jaren 90. Maar wie weet herken je daar iets van en kan het je hoe dan ook helpen om je eigen beeld te vormen.
Iedereen mag zichzelf een coach noemen. En als gevolg daarvan loopt de kwaliteit die je tegenkomt behoorlijk uiteen. Als je nou zelf nog nooit een coach hebt gehad of iemand hebt gesproken die een coach heeft gehad, associeer je dit misschien een heel voorstelbaar met een sportcoach die je langs de lijn van het voetbalveld heen en weer ziet lopen en je aanmoedigt om dieper te gaan en roept dat je kan komen doorzetten aanvallen. En dan is dat je associatie met coaching.
Nou toen ik zelf het vak van coaching tegenkwam was dat echt liefde op het eerste gezicht. Ik vertel je waarom dat is, zodat je kan begrijpen wat je van mijn coaching ook kan verwachten en ik neem je daarvoor mee in een stukje van mijn verleden. Zoals ik zei, in de jaren 90 volgde ik veel therapie en ik heb zowel in groepstherapie gezeten als in individuele therapie. En in individuele therapie vertelde ik iedere keer als ik naar een sessie toe kwam, hoe het in de week daarvoor of weken daarvoor was gegaan, waar ik dan samen met de therapeut op reflecteerde. Dit gaf me hele waardevolle inzichten over mijn jeugd, mijn zelfbeeld en mijn grenzen.
Mijn zelfbeeld bleef ook lager dan ik wilde. En mijn stemmingswisselingen bleven me heen en weer slingeren. Vrienden zeiden tegen me dat ik meer van mezelf moest houden en dan dacht ik altijd ja dat ben ik met je eens maar hoe dan en ik zag ook dat ik de lat altijd erg hoog voor mezelf legde en daardoor veel op mijn tenen liep maar hoe kreeg ik die lat lager nou dit waren de dingen waar ik tegenaan bleef lopen en ik zag op een gegeven moment, ik ben gewoon aan het kabbelen. Ik kom er niet verder. En is er nou niet iets wat ik zelf kan doen? Is er niet een manier waarop ik mezelf kan helpen? Of moet ik gewoon besluiten dat dit het is? Dat ik gewoon te beschadigd ben en me hiermee moet verzoenen.
Meer of beter dan dit zal het nooit worden. En terwijl ik hierover nadacht, van moet ik het hier nou bij laten, is dit meer dan dit kan het niet worden, ben ik gewoon te beschadigd, is dit het hoogst haalbare, of is er niet iets wat ik voor mezelf kan doen. Terwijl ik daarover nadacht, realiseerde ik me ook, ik heb nu echt jarenlang tegenover mensen gezeten die mij niets vertelden over hun eigen denkprocessen. Ik was steeds de cliënt met de diagnose die behandeling nodig had. En ik vroeg me af of het inmiddels nog steeds behulpzaam was om mezelf altijd in die rol te zien. De therapeuten waarmee ik in die jaren heb gewerkt waren echt allemaal warme, toegewijde en intelligente mensen. Daar lag het niet aan.
Ook toen ik me nog regelmatig afvroeg of ik het geestelijk ging redden.
Maar nu, toen ik bij deze vragen uitkwam, van is er niet iets wat ik zelf kan doen, toen zag ik dat ik bleef steken. Ik leek te kabbelen en kwam niet verder. En in die periode kwam ik met coaching en zelfcoaching in aanraking. En er ging een wereld voor me open. Ik ontdekte het belangrijke verschil tussen wekelijks over mijn problemen praten of mijn gedachten daarover uitwerken en veranderen op papier. En met dat laatste kreeg ik ineens veel meer invloed op mijn gedachtenpatronen, gevoelens en gedrag. Dit zogeheten gedachtenwerk, waar ik het nu over heb, bleek ongelofelijk effectief en alles waar ik naar verlangde wat ik net allemaal voor je hebt opgesomd kwam in een stroomversnelling op gang. Ik stond er echt van versteld en ik wist niet wat me overkwam.
Ik kreeg een nieuwe relatie met eten, maar ook een nieuwe relatie met mezelf. En zelfs mijn stemmingswisselingen namen af. Grote hoogte en diepe dalen verdwenen omdat ik de dingen anders zag. Omdat ik anders leerde denken. Ik ontwikkelde een stevig zelfvertrouwen en onvoorwaardelijke zelfliefde. En ik verloor het gewicht dat ik wilde. En dat kwam ook niet meer terug. Na verloop van tijd identificeerde ik me niet meer als iemand met een eetprobleem en kon ik het hoofdstuk sluiten.
Gedachtenwerk gaf de doorslag. Dat gedachtenwerk leerde ik van een coach die mij daarin begeleidde. En het uitgangspunt in de coaching was steeds… Alles zit al in je. Je bent niet hulpeloos. Je kan je denkprocessen zelf leren sturen en verbeteren. En je kan jezelf leren begeleiden in het voelen van elke emotie.
In de jaren dat ik echt nog twijfelde of ik het geestelijk ging redden, zat ik in hulpeloosheid en depressie. Therapie was toen echt helemaal op zijn plaats. Die periode waar ik het nu over heb, toen ik coaching en zelfcoaching ontdekte, toen was ik op een andere plek. Ik had meer basis en ik voelde een leergierigheid, een gretigheid. Is er nou niet iets wat ik voor mezelf kan doen? Kan ik mezelf niet leren helpen hiermee?
Ik was klaar voor de frequentie ook van die zelfcoaching. Want het belangrijke verschil tussen één keer in de week praten over mijn problemen en reflecteren op mezelf, of daar dagelijks mee aan de slag gaan, zat hem niet alleen in het praktische van de zelfcoaching, maar ook in de frequentie van de zelfcoaching. En die enorme stroomversnelling waar ik in terecht kwam, in mijn ontwikkeling, op al die punten waar ik last van had, was ik echt aan toe. Ik had daar zin in.
En ik wilde daar mijn tanden in zetten. Ik was nieuwsgierig en leergierig en ongeduldig. Ik wilde gaan. En in de jaren dat ik in die depressie zat, was dat er niet. Had ik die basis niet. Er was geen nieuwsgierigheid en leergierigheid. Ik was echt, echt helemaal op mijn plek in therapie. En al naar gelang waar jij nu staat wil ik tegen je zeggen dat het nog het één noch het ander beter is. Als je nu herkent dat jij beter op je plek bent in therapie, is dat niet minder.
Zie het als een vork en een lepel. Als je soep wil eten, heb je niets aan een vork. Heb je een lepel nodig? Wil je een salade eten, heb je niets aan een lepel, weinig, dan heb je die vork nodig. Ja, zo is het. Het een is niet beter dan het ander.
Het gaat erom dat je de juiste interventie gebruikt die voor jou van toepassing is. Ik had eerst die lepel en die soep nodig voor mijn soep, die therapie. En daarna was ik toe aan die vork voor die salade. Ik heb in de jaren daarna, nadat ik zo enorm in ontwikkeling kwam in coaching. Zelf twee coachopleidingen gevolgd. Eerst in Nederland en daarna in Amerika. Want ik wilde echt per se de beste opleidingen volgen van de allerhoogste kwaliteit. Coaching had zo’n enorm verschil in mijn kwaliteit van leven gemaakt.
Ik wilde zelf de beste coach kunnen worden om datzelfde verschil ook voor andere mensen te kunnen maken. En daar heb ik in geïnvesteerd. En bij elkaar schrik niet, hebben die opleidingen 35.000 euro gekost. Ja. En het was elke euro waard. Ik wilde een hele goede coach worden en daar de beste opleidingen voor volgen. Ik wilde ook een meestercoach worden. En om meestercoach te worden, moet je een aantal dingen kunnen.
Je moet zelf je eigen concepten en tools kunnen bedenken. Dat vraagt een flink denkniveau en je moet lang naar het probleem van je cliënt staren, om die tools en die concepten te kunnen bedenken. Je moet ook veel vlieguren maken. En ik heb inmiddels in de afgelopen 13 jaar meer dan duizend mensen persoonlijk gecoacht. Niet door andere mensen laten coachen, niet met passieve cursussen begeleid.
En ik wilde meer dan dat. Naast het bedenken en ontwerpen van mijn eigen tools en concepten, die je ook allemaal in mijn programma tegen gaat komen, ontwikkelde ik ook mijn eigen methodiek voor het oplossen van overeten. En je kan dat als coach achterwege laten, je hoeft geen methodiek te ontwikkelen, maar ik wist dat het jou enorm veel tijd scheelt als er een programma voor je ligt. Een goed uitgekristalliseerd proces wat jou naar je doel begeleidt. En dit is dat doel in Etenslessen. Het ontwikkelen van een relatie met eten die goed voelt en het resultaat geeft dat je wil. Helemaal op maat. Dus dat kan betekenen dat je gewicht wil verliezen.
En dan gebeurt dat ook, maar dat hoeft niet. Ik begeleid ook mensen die heel tevreden zijn over hun gewicht, voor wie dat geen issue is, maar die niet tevreden zijn over hun omgang met eten. En dat betekent dat er in mijn programma, dat mijn programma niet weegschaalgericht is, afvallengericht is, maar echt gaat op het creëren van een relatie met eten die jij hebben wil, die het resultaat geeft wat jij hebben wil. Het is maatwerk.
Ik kan nu echt zeggen dat ik die meestercoach ben, door die vlieguren, door het niveau waarop ik zelf tools en concepten bedenk, door de methodiek die ik heb ontwikkeld, die ik in de afgelopen dertien jaar steeds verder heb kunnen uitslijpen, uitslijpen, uitslijpen op basis van de coaching en de mensen die door dat programma heen gingen. Maar ook, en dat kan ik echt zeggen, is een van mijn belangrijkste, meest waardevolle tools in mijn toolbox het feit dat ik zelf door een intense strijd met eten ben gegaan.
Dus het is de combinatie van de opleidingen die ik heb gehad, van het aantal jaren dat ik al coach, van het kunnen ontwerpen en bedenken van mijn eigen materialen en het ontwikkelen van een eigen methodiek.
En om een eigen methodiek te kunnen ontwikkelen, moet je echt naar een hoger niveau klimmen. Het maakt je een betere coach, het maakt je een betere leraar. Nou, buiten dat, hou ik gewoon ontzettend veel van mensen. En specifiek op dit probleem heb ik heel veel liefde zitten, omdat ik weet hoeveel pijn ik daar zelf van heb gehad. En ga ik net zoals de coaches waar ik mezelf door heb laten begeleiden, altijd uit van jouw eigen kunnen. Ik ga ervan uit dat alles er al is en mijn expertise, mijn taak als coach is om dat eigen kunnen voor jou beschikbaar te maken. Want ik wil niet dat jij oud hoeft te worden met Marjena Moll.
Het is de bedoeling dat jij op een punt komt waarop je zegt, er kan nu echt een strik omheen. En hoe dat eruit ziet in mijn programma verschilt omdat mensen op verschillende niveaus van bewustwording kunnen binnenkomen. Er zijn mensen die als een mes door de boter door mijn programma gaan en al klaar zijn nog voordat de zes maanden van het traject erop zitten. En er zijn mensen die aan het eind van die zes maanden kunnen zien dat ze goed in ontwikkeling zijn, maar ook nog meters moeten maken.
En omdat niemand hetzelfde is, jij bent uniek en jouw relatie met eten is dat ook, heb ik het programma zo gebouwd dat als je na die zes maanden nog niet bent waar je wil zijn, je voor een veel lager tarief kan blijven zolang het nodig is. Zodat er geen stress zit op je leerproces en je niet angstig naar de klok hoeft te kijken. Ik heb nog maar twee maanden en ik ben er nog niet. Want die stress is niet behulpzaam.
Ja, dus die halen we bij je weg. Nou, dit is hoe ik het heb ingericht. Dit is hoe ik erin sta als coach. Dit is de kwaliteit die je van mij kan verwachten. Er zijn mensen die zeggen, je hebt me echt verpest. Ik heb nu een verwachting van coaching sinds ik met jou heb gewerkt die het voor me ruïneert want de lat ligt hoog. Die verwachting ligt hoog. En dat is niet wat ik zeg, Dat zeggen mijn cliënten.
Dit zijn echt de reviews van de mensen die in het programma zijn gebleven totdat ze konden zeggen, hey, die strikt ik kan er nu om. En in veel van die reviews lichten ze ook toe waarom dat in zit. Dus het is interessant voor je om die reviews ook echt even met aandacht te lezen. Je vindt ze in mijn e-mails, je vindt ze op mijn socials, je vindt ze op mijn website. Want dat laat al iets zien van wat er gebeurt als je de oorzaak van overeten oplost en wat er gebeurt als je tools krijgt voor maatwerk. En daarmee kan ik ook echt zeggen dat de prijs, de investering in mijn programma, laag is in vergelijking met de kwaliteit die je krijgt.
Als laatste wil ik met je kijken naar de vraag die ik kreeg via e-mail van iemand die zei Ik luister naar de podcast en ik maak me zorgen, want ik leer wel veel van die podcast in de zin dat ik ernaar luister en dan inzichten krijg, maar ik merk ook dat ik die inzichten niet kan toepassen. Dus ik blijf eigenlijk een beetje hangen bij het luisteren. En ik maak me zorgen dat ik in jouw programma hetzelfde tegen ga komen en dan teleurgesteld raak omdat ik dan vaak niet aanwezig kan zijn bij de lessen.
Ik werk vier dagen in de week. En ik ben bang dat het dan dus blijft hangen op heel veel informatie vergaren, maar het toepassen daarvan achterwege blijft en ik me uiteindelijk alleen maar overspoeld voel, over voerd voel en afhaak. Kan je daar iets over zeggen? En wat ik haar uitlegde is dat ze echt precies op de goede plek is. In de eerste plaats omdat ze dit bewustzijn al heeft. Ze heeft door van zichzelf waar ze zich zorgen om maakt. Ik ben bang dat ik me overspoeld ga voelen, dat ik af ga haken en dan ook nog omdat ik niet veel bij de live coaching kan zijn. Ik merk dat ik met die podcast niet verder kom.
En dat is een beetje als een stuur zonder trappers. Of een fiets zonder trappers, of een fiets zonder stuur. Het is niet compleet. Dus de transformatie van echt veranderen als mens en jouw relatie met eten veranderen…Het zou bijzonder zijn als dat alleen met een podcast kan.
En dat kan voor sommige mensen alleen met de podcast, omdat ze al heel veel op hun plaats hebben. Heel veel is al helemaal geland. En dan is die podcast gewoon net wat zetje die maakt dat de domino steentjes omvallen en ze helemaal krijgen wat ze hebben willen. Er zijn ook mensen die zeggen ik heb er nu een jaar naar geluisterd, allemaal mooie inzichten, maar ik blijf ergens kabbelen. Ik heb een aantal dingen kunnen veranderen, maar een merendeel nog niet. Logisch dat de podcast dit niet allemaal alleen voor je kan doen. Je mag echt iets anders verwachten als de coach ook in actie komt, als de coach ook met je gaat samenwerken, als de coach je bovendien een methodiek aanreikt die ik in mijn podcast niet met je deel.
Simpelweg omdat een tandarts jou ook geen boormachine opstuurt. Je hebt die tandarts erbij nodig, je hebt niks aan die boormachine. Dus in mijn geval kan ik jou niet mijn coaching geven zonder de coach. En dat je daarvoor betaald is logisch. Dus als je ook voor je tandarts betaalt. Dus ik zei tegen haar, je bent precies op de goede plek. En wat je in je bericht vertelt sluit prachtig aan bij de coaching die je krijgt.
Ik ben bang dat ik dan alleen veel informatie vergaar, maar dat het toepassen achterwege blijft en ik dan overvoerd raak en afhaak. Het bewustzijn wat je hier laat zien is zo waardevol en hangt samen met over eten.
Het is precies waar we de coaching voor gebruiken.
De manier waarop je nu met leren en informatie in je opnemen omgaat, staat niet op zichzelf, maar hangt samen met de manier waarop jij jezelf nu nog begeleidt. Hoe je met je agenda aan je tijd omgaat. Hoe je met je eigen gedachten gevoelens van overspoeling oproept. Want dat zit niet in je informatie, Het zit hem in je gedachten over die informatie. Ik leer je dit veranderen.
En ik sta naast je en ik begeleid je daarin, want hoe zou het ook anders kunnen? Ik weet dat je jouw patronen met je meebrengt. En mijn programma is daarop ingesteld. Er is maar één ding wat ik niet voor je kan doen. En dat is zelf de hulpvraag stellen. Dus als je in therapie bent, in groepstherapie bijvoorbeeld zit, en je bent een sessie heel erg stil en de volgende sessie ook nog, dan wordt je erbij gehaald. Hé, we merken dat je stil bent of ik merk dat je stil bent. Wat gaat er in je om? Wat denk je? Waar blokkeert het? Dat kan ik niet voor je doen in mijn programma. Mijn programma is ideaal als jij die leergierigheid voelt.
Als jij merkt, ik wil mezelf leren helpen. En dan is alles waar je last van hebt welkom. Maar jij neemt het initiatief en trekt aan de bel. En als je vier dagen in de week werkt is dat geen belemmering, want je kan alle coaching van mij krijgen die je nodig hebt in mijn dagelijkse schriftelijke coaching.
Ik pak net zo diep door en help je net zo lang totdat je die breakthrough te pakken hebt. Het fijne van schriftelijke coaching is dat je daar wat langer naar kan blijven kijken. In de coach call zal je het daarna even moeten terugspoelen en opzoeken.
Soms ga je het dan misschien ook nog alsnog opschrijven. In de schriftelijke coaching zie je dat meteen met een klik. We hebben dezelfde dialoog van dezelfde kwaliteit. Maar dat initiatief dus om te zeggen, hé, ik merk nu het nieuwtje ervan af is dat ik een beetje afglij, dat ik wat terug zak, dat ik ineens andere dingen weer belangrijk ga vinden, als je daarmee komt, is dat helemaal op z’n plek. Precies waar je moet zijn. Vaak begint daar ook ineens pas het groeiproces. Leren om meer diepgang in jezelf op te zoeken. Leren om niet te leunen op de dopamine van een nieuwigheidje, maar leiderschap te ontwikkelen.
Dat hoef je niet al te kunnen als je in dit programma stapt. Je moet alleen wel dat vonkje voelen. Wel die nieuwsgierigheid voelen. Voelen, hé dit wil ik. En is dat er niet, omdat je te somber bent, te mat, je bed niet uit kan komen, echt bent vastgelopen, dan heb je therapie nodig en is dat perfect voor je. Dat wil niet zeggen dat je niet alsnog op deze plek kan komen.
En dan helemaal klaar zijn, ook omdat je die basis hebt gebouwd waarmee je coaching en zelfcoaching kan gaan leren. Ik sloot af met de woorden in mijn e-mail waarmee ik nu ook voor jou afsluit. Je gaat een fantastische tijd tegemoet en herkent jezelf straks niet meer terug. Als je daar klaar voor bent, meld je aan.
Ik verheug me erop.
Hé, vond je deze aflevering waardevol? Dan is het downloaden van mijn gratis e-boek Etenslessen de volgende stap in het oplossen van je strijd met eten.
Ik geef je in het boek een aantal onmisbare inzichten, maar ook een aantal praktische stappen waarmee je afvalt zonder dieet. Dus als je meer wilt dan alleen theoretische kennis opdoen, gaat mijn boekje daar zeker bij helpen.