Steeds dezelfde kilo’s afvallen en weer aankomen. Het kan een eindeloze jojo beweging zijn die je van jezelf niet begrijpt. Je doet zo je best om gewicht te verliezen en toch komt het iedere keer terug. Hoe je deze jojo zelf creëert maar gelukkig ook zelf kan stoppen bespreek ik in deze les.
Voedsel is een primaire behoefte die geen spanning of schaarste verdraagt. Voor blijvend gewichtsverlies moet je weten hoe dit werkt zodat je daar je weg in kan vinden. Ik geef je een aantal praktische stappen die je daar vandaag bij helpen.
Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 229. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet. En een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.
Als je last hebt van het jojo-effect dan wil je weten wat dat is en hoe je er van af komt. Dat gaan we bespreken in deze les. Hoe is het met je? Hoe gaat het? Ik heb in mijn leven heel veel gejojood. En als het om dat jojoën gaat, een x aantal kilo’s verliezen en die kilo’s komen ook weer terug. Meestal nog met een beetje bonus. Dat is het jojo-effect.
Afvallen aankomen, afvallen aankomen. En het maakt voor dat jojo-effect en het oplossen van dat jojo-effect niet uit of je steeds 5 kilo afvalt en weer aankomt, 15 of 25 of meer. Het principe is precies hetzelfde.
Dus als jij hier last van hebt, is het niet moeilijker om er vanaf te komen als het om veel kilo’s gaat, of gemakkelijker als het om minder kilo’s gaat. Het gaat om dat afvallen en weer aankomen van steeds hetzelfde gewicht.
De aanleiding voor het maken van deze les voor je was een gesprek met een klant. Wat ik had. En zij gooide een lijntje naar me uit en zei: ik ben in je programma gestapt maar ik doe er helemaal niks mee. Ik kom gewoon niet in beweging. Ik ben het vermijden, ik ben verkrampt, er gebeurt niks. En we hebben daar uitgebreid over gepraat.
Ik heb haar uitgebreid gecoacht en we hebben samen onderzocht waar dat over ging. We ontdekten een onderliggende overtuiging bij haar en dat was dat als je veel gewicht kwijt bent geraakt, je lichaam dat ook weer terug wil. En door die gedachte, het idee, want zij was veel kilo’s kwijt. Zij was eerst een aantal kilo’s afgevallen en daarna in mijn programma gestapt uit angst dat die kilo’s weer terug zouden komen.
En ze dacht, dit is mijn moment om in etenslessen te stappen, zodat ik kan voorkomen dat dat gewicht weer terugkomt. Maar zij had op dat moment niet door van zichzelf dat zij zo ingekocht had op dit idee dat als je veel gewicht kwijt bent geraakt, je lichaam dat ook weer terug wil en dat daar geen houden aan is. Dat je dat gewoon niet kan voorkomen, dat ze daardoor ook niks met het programma deed.
Want als je denkt, als je gelooft dat je toch kansloos bent, als je er echt van overtuigd bent dat je kansloos bent en het verloren gewicht gewoon weer terug gaat komen, dan wil je, in ieder geval dat deed zij, dat voelde zij, liever nu alvast in die teleurstelling leven dan een inspanning leveren om hem daarna te krijgen, die teleurstelling. De pijn van haar best gaan doen, zich inspannen, mijn methodiek toepassen om alsnog erachter te komen dat ze kansloos is.
Dat idee was te pijnlijk voor haar en daarom begon ze er gewoon maar niet aan. En de vraag was, is het waar? Is het waar dat als je veel gewicht bent kwijtgeraakt, je lichaam dat ook alleen terug wil, zo snel als je het bent kwijtgeraakt. En dat is het jojo-effect. Als je nou snel 5 kilo verliest, dan wil je lichaam die 5 kilo ook weer terug. En als je snel 25 of 35 kilo verliest, wil je lichaam dat weer terug.
En het gaat niet zozeer om het terug willen op zich, als wel het registreren van een verstoring in de homeostase. Een homeostase is dat evenwicht wat je lichaam altijd probeert te bewaken. Je bent een organisme, je bent een wezen en in jou worden allerlei processen voortdurend bewaakt.
En als er een verstoring komt in die processen, dan wil je lichaam dat voor je herstellen. En als het om gewicht gaat, regelt je hypothalamus dat. Een klein deel van je brein waakt over dit evenwicht. De hoeveelheid energie die je in je lichaam hebt, de hoeveelheid opgeslagen energie die je in je lichaam hebt, met andere woorden je vetopslag, wordt daar geregistreerd en daar wordt over gewaakt.
En als je snel gewicht verliest, wordt daar alarm geslagen en registreert die hypothalamus dat er een periode van schaarste is. We verliezen nu heel snel reserves en die schaarste moet hersteld worden. Die moet zo snel mogelijk worden opgevangen en gecompenseerd. En dat het hier gaat om een zelfgekozen crash-dieet maakt niet uit.
Die hypothalamus begrijpt het concept van een dieet niet en van zelf opgelegde schaarste niet. Die hypothalamus registreert alleen een verstoring in jouw evenwicht, in die homeostase, en wil jou beschermen en je helpen overleven. En dat doet het, en dat kun je je ook voorstellen, stel dat er inderdaad een schaarste gaande is, dan zijn er een paar dingen die jou kunnen helpen om te overleven.
Een daarvan is door te zorgen dat je in rust minder energie verbruikt. Dus je basale metabolisme, je basale stofwisseling wordt wat naar beneden geschroefd, die wordt wat vertraagd. En je honger en verzadigingshormonen raken wat ontregeld en wat je voelt, en dat is natuurlijk ook bedoeld om jou te helpen zo snel mogelijk te zorgen dat je aansterkt en meer eet, is dat je minder snel verzadiging kan voelen en je hongerig voelt.
Dus je verbruikt minder energie als je rust, Je voelt minder snel verzadiging en je blijft hongerig. En wat je ook opmerkt, en dat was iets wat mij opviel toen ik al jaren voordat ik deze kennis had, je wordt heel opmerkzaam op voedsel in je omgeving.
Je brein laat je al door aan eten denken en naar eten zoeken. En als je ergens binnenkomt, valt het je direct op als er koekjes op tafel liggen. Pas. Dus die opmerkzaamheid op voedsel in je omgeving, denken aan eten, verlangen naar eten, je honger voelen en minder snel verzadigd zijn, zijn dingen waar je mee te maken hebt als je snel gewicht verliest. En daarmee is het dus ook echt iets wat niet voor je kan werken. Nooit niet. Dus je wilt niet snel gewicht verliezen en als dat wel is gebeurd, dan kom je dit effect tegen.
Nu is de vraag natuurlijk welke betekenis je dat geeft. Dat is de volgende stap hierin. En voor mijn klant betekent dit, dat zij het moet gaan onderzoeken voor zichzelf. Ga ik mezelf nu vertellen, ik ben dus kansloos? Ik weet het niet, misschien is ze dit gewicht heel snel verloren, misschien heeft ze het heel langzaam gedaan over een langere periode.
Maar dat denk ik niet, omdat als dat zo was, dan had zij zich de eigenschappen, de vaardigheden van blijvend gewichtsverlies al eigen gemaakt.
Dus waar heb je mee te maken als je snel gewicht bent verloren? Dat zijn deze factoren als het gaat om hoe je hormonen, je brein en je lichaam met elkaar samenwerken om jou te beschermen tegen de schaarste waar je doorheen bent gegaan. En welke betekenis geef je dit nu? Dat is het stuk waar jouw sfeer van invloed begint. Vertel je jezelf nu, Ik ben kansloos. Ik zal al die kilo’s ook weer aankomen, want ik ben ze te snel verloren.
Of ik wil leren hoe ik mezelf en mijn brein op dit stuk kan begeleiden en alsnog leren om de schaarste respons die nu gaande is op te heffen. Die schaarste reactie van mijn lichaam, mijn brein en mijn hormonen, Ik wil leren hoe ik die kan opheffen. Dus vertel ik mezelf nu dat ik kansloos ben, of dat ik kan leren om mijn brein en mezelf hierin te begeleiden en die schaarste reactie zo goed mogelijk opheffen.
Natuurlijk als coach opteer ik dat je voor dat laatste kiest. Want als je het eerste gelooft, dan zal je net als mijn klant denken, nou ik ben toch kansloos, ik doe er niks mee. En dan leven in de teleurstelling en de pijn daarvan. Of toewerken naar een acceptatie en zeggen, hey, ik heb hier mijn handen aan gebrand en nu zijn er voor mij geen mogelijkheden meer, geen opties meer. Ik wil dat accepteren, daarin berusten en het hele onderwerp loslaten.
Dat is meestal niet wat je wilt. Je wilt natuurlijk iets voor jezelf kunnen betekenen. En ik weet dat als je een opbouwende gedachte kiest, een opbouwend uitgangspunt kiest, namelijk dat een fijne relatie met eten nog steeds voor je mogelijk is. Dat je dit deel van je brein zo veel mogelijk kan gaan kalmeren.
En dat je kan leren hoe je dit voor jezelf begeleidt, in goede banen leidt en alsnog iets voor jezelf creëert wat kalm voelt, voelt en stabiel en fijn. Dus dat is de eerste vraag die je kan herkennen, dit heb ik inderdaad. Ik heb zo’n brein dat enorm op eten is gefixeerd. En ik merk inderdaad dat ik direct naar eten zoek als ik ergens binnenkom en met eten bezig ben en me moeilijk verzadigd kan voelen en hongerig voel.
Maar ik kies ervoor om te geloven dat ik mezelf hierin kan leren begeleiden. In elk geval weet ik dat ik nooit meer snel ga proberen om gewicht te verliezen. Dat is natuurlijk de allereerste en belangrijkste boodschap hierin. En dan dat helpen van jezelf. Hoe kan dat eruitzien? Je kan je voorstellen dat als je in schaarste hebt geleefd, of dat nou zelf opgelegde schaarste was zoals dat eruit ziet met een crash-dieet en een opvallend calorietekort.
Of, omdat er daadwerkelijk geen voedsel voorradig was in de natuur, de reactie daarin in je brein is hetzelfde. En je kan je voorstellen dat er dus na een periode van schaarste de rust het snelst terugkeert als er een duidelijk signaal is van overvloed. Toch? Want dat is het tegenovergestelde van schaarste, is overvloed.
En hoe meer je overvloed kan communiceren naar je brein, ook naar jezelf, in je hart, in je hoofd, overvloed naar het idee dat die fijne relatie met eten voor je mogelijk is. Hoe meer kalmte je communiceert, hoe meer veiligheid je communiceert. En dat valt natuurlijk allemaal samen onder het idee van een fijne relatie met eten.
Er is overvloed, je bent veilig, er komt geen schaarste, er is genoeg voor jou en er wordt je nooit meer wat afgepakt. Maar, en hoe creëer je dan dat signaal van overvloed, die beleving van overvloed, die zit in de dingen die je doet en de dingen die je denkt. Als we kijken naar wat je doet, dan hebben we het vooral over voedsel, waar veel nutriënten in zitten. Hoe meer nutriënten je lichaam kan registreren die er binnenkomen, hoe meer het overvloed ervaart. Maar het zit ook in de structuur van je voedsel.
Ik weet niet of je weleens van die uitdrukking hebt gehoord, eat the rainbow. Hoe gevarieerder de kleuren zijn van alles wat je eet, hoe meer verschillende stoffen je ook binnen krijgt. En daaronder zitten ook die macro’s die belangrijk zijn.
Je vetten, koolhydraten en je proteïnen. En als ik zeg koolhydraten bedoel ik niet snelle suikers, maar de koolhydraten die van nature in voedsel voorkomen, zoals bijvoorbeeld de koolhydraten in broccoli. Als je die voldoende binnenkrijgt, dan worden die als het ware allemaal aangevinkt terwijl je eet. En dat gebeurt door de receptoren in je maag-darmsysteem. Die vinken al die nutriënten af.
En als ze afgevinkt worden, dan ervaar je daarna een verzadiging die anders voelt dan alleen maar vol zitten. Als ik een pizza eet, kan ik vol zitten, maar dat is iets anders dan voldaan zijn en verzadigd zijn. Eet ik een rijkelijk gevulde salade en ik ben al jaren een enorme salade snob, voordat ik een salade fantastisch vind, is het ook echt een rijkelijk gevulde salade waarin veel te beleven valt.
En je kan je voorstellen dat een boterham met pindakaas er op een foto vrij saai uitziet. Visueel valt daar niet zoveel te beleven. Als je kijkt naar een boterham met pindakaas dan is dat vrij saai. Maar als je daar wat tuinkers overheen knipt en er wat peterselie overheen knipt en misschien wat hempzaadjes overheen strooit, ziet die boterham er ineens al veel meer insta-worthy uit, toch? Zo’n plaatje waarvan je zegt, oeh, leuk filtertje eroverheen en dan is dit ineens een aantrekkelijk bord. Zo werkt het ook voor je brein en je maag-darmsysteem.
Dus als je een maaltijd klaarmaakt waarin veel te beleven valt, niet alleen visueel maar ook in textuur en ook in smaak. Nu proef ik een olijf en nu proef ik, waar dacht ik net nog aan, hoe heette die kleine rode pitjes ook alweer? Granaatappelpitjes. Granaatappelpitjes zijn een beetje zoet en een beetje nattig. En een olijf heeft weer een hele andere bite en andere structuur. lente ui is weer een beetje scherp en misschien zit daar iets van bitter in. Je begrijpt het idee. Pluk je alfalfa. Het zijn al die kleine dingen bij elkaar.
Hoe meer je een maaltijd aankleedt met verschillende kleuren en structuren en smaken, hoe meer er visueel te beleven valt en je in het proces van het voorbereiden van die maaltijd dus ook registreert dat er zoveel te beleven valt, hoe meer voldoening en verzadiging je zal ervaren bij het eten van die maaltijd.
Zeker, en dat is een voorwaarde, dat je het ook nog met volle aandacht eet. Dus niet terwijl je Netflix of een artikel leest op je telefoon of in de krant. Maar echt gaan zitten, een tafel voor jezelf dekken met een placemat, kaarsje erbij, bloemetje erbij.
Het aankleden, die ruimte aankleden voor jezelf, wat ook communiceert. Er gaat nu gegeten worden en dat is allemaal in de aanloop naar die maaltijd toe. Het wassen, het hakken, het snijden, het in huis halen van die verse producten. Het nadenken over jezelf.
Van hé, waar kan ik je plezier mee doen? Welke smaken vind je allemaal fijn? En als je dat allemaal in die maaltijd stopt, dan zal je merken dat terwijl je eet er een verzadiging optreedt die dieper is en meer voldoening geeft dan alleen maar vol zitten. Dit geeft absoluut een signaal van overvloed en is een hele belangrijke factor in het corrigeren van de schaarste waar je voorheen doorheen bent gegaan.
En als het gaat om overvloed is dat niet voedsel waar je van aankomt. Het zit puur in de nutriënten, de structuren, de smaak en kleurbeleving, maar het is gezond voedsel en je zal merken dat je daarna ook langer voldaan bent. Wat zo fijn is, is dat onder andere dit die opmerkzaamheid op voedsel in je omgeving voor je gaat opheffen.
Hoe meer je merkt dat je hierin investeert in die aanloop naar je maaltijden toe, naar de boerenmarkt gaan, kijken naar alles wat daar wordt verkocht op die groentestal, al die verschillende soorten fruit wat wordt aangeboden en dan nadenken over waar je jezelf allemaal een plezier mee zou kunnen doen.
Het wassen, hakken, snijden, die voorbereiding. Liefdevol klaargemaakt eten doet iets voor je.
En het geeft jou die suggestie van overvloed, zonder dat je daar zwaar van wordt. Het tweede stuk, het nadenken, je bewustzijn van gedachten van overvloed, dat gaat over het geheel van jouw relatie met eten. En als je lang hebt geleefd met dieetmentaliteit, het continu bijhouden,
Wat mag ik hebben en wat niet? Dan kun je herkennen wat spanning heeft gegeven. En spanning wordt niet verdragen in relatie tot voedsel. Voedsel is een primaire behoefte en verdraagt geen spanning.
En ook al is daar geen sprake van schaarste. Als jij gespannen raakt omdat je naar eten kijkt en denkt dat mag ik niet hebben, of daar word ik dik van, of de dokter heeft gezegd dat ik dat niet mag eten en je raakt daar gespannen van, van die gedachte. Dan wordt dat opnieuw door dat oerbrein geïnterpreteerd als schaarste of de dreiging van schaarste. En daarmee wordt je verlangen naar eten groter. Dus het omgekeerde van Dat mag niet, dat kan niet, dat is slecht, ik kan daar niet mee omgaan.
Het omgekeerde daarvan is, eten mag, eten komt, er wordt aan mij gedacht, Er is overvloed. En eten wordt me nooit meer afgepakt. Ik maak eten fijn. Alle gedachten die jou helpen om eten positief in te kleuren voor jezelf. Elke gedachte die jou helpt ontspannen in relatie tot voedsel. En je lichaam speelt daar ook een rol in. Je lichaam afwijzen, afkeuren, lelijk vinden, zuchten, erin knijpen, zeggen, ach dit vind ik zo lelijk, vind ik zo lelijk. Geeft spanning in relatie tot voedsel. Dus dat helpt je niet.
Het afwijzen van je lichaam helpt je niet. Dus het tegenovergestelde van schaarste, dit is lelijk, dit moet stoppen, dit wil ik er af hebben, dit mag ik niet eten, is overvloed. En het is zo waardevol om te gaan herkennen waar je spanning creëert. Welke gedachten dat veroorzaken en dan overspringen op eten waardoor je verlangen naar eten juist groter wordt, dat gaan herkennen en ontdekken hoe het klinkt als je overvloed en veiligheid naar jezelf communiceert.
Dat is een heel belangrijk stuk hierin. Dus er is het praktische stuk, het nutriële stuk, de voeding, en er is het mentale stuk. En de gevoelens die dat mentale stuk in je activeren. Gedachten die je geruststellen en vertrouwen geven. Ik ben in staat om een fantastische relatie met eten te creëren.
Geloven in die relatie met eten. Ik heb dat zoveel tegen mezelf moeten zeggen toen mijn brein nog alle kanten op stuiterde. Toen ik nog heel veel last had van die ontregelde hormonen, toen ik nog heel veel last had van het idee dat ik een probleem had waar gewoon geen oplossing voor gevonden kon worden, het idee had dat er iets mis met mij was.
Dat ik geen maat kon houden en net zoals mijn klant hier, ergens met de overtuiging zat van het lukt me toch niet.
Ik wil geloven dat ik een fijne relatie met eten kan creëren en natuurlijk iets voor je aan de horizon. Een plek, een uitgangspunt, een positief uitgangspunt. En het is heel belangrijk dat je dat naar jezelf communiceert en geloven kan. En het is een van de belangrijkste dingen die we doen in mijn programma. Omdat je als je die onderliggende overtuiging, als je je daar niet bewust van bent of niet weet hoe je die onderliggende overtuigingen uitpakt en ontkracht en daar iets anders voor in de plaats zet, dan blijf je een spanning creëren tussen jou en eten en blijft je verlangen naar overeten groter dan je wilt.
En dan is het heel lastig om blijvend gewichtsverlies te creëren. Dus hier heb je twee hele belangrijke dingen te pakken die je enorm kunnen helpen. Terug naar mijn cliënt. Toen wij het hier over hadden, ontdekte ze nog iets anders tijdens ons gesprek en dat was dat zij in haar relatie met eten eigenlijk maar twee standen kende.
Of ze was aan het jagen op afvallen, gefixeerd en obsessief bezig met afvallen, Steeds checken, kijken in de spiegel, op de weegschaal stappen, willen dat het sneller gaat, het al door in haar gedachte hebben en dan een kick krijgen van het naar beneden zien gaan van de weegschaal. En dan was ze dus eigenlijk aan het jagen op de dopamine kick die ze daarvan kreeg.
Of, als ze haar streefgewicht helemaal had bereikt, dan kwam ze, als het nieuwtje daar eenmaal vanaf was, in een soort van, nou weet ik het even niet meer, nu verveel ik me, het doel is behaald en nu weet ik even niet waar ik mezelf laten moet. En dan zocht ze naar de dopamine van suikers.
Dus in beide gevallen was ze aan het jagen op dopamine, of de dopamine van afvallen en daar een kick van krijgen, of de dopamine van snoepen, van snelle suikers, en daar genot uit halen. En toen ze zich daar bewust van werd tijdens de coaching, zag ze ineens, oh, maar daar zit dus nog iets tussenin.
Dat is precies die derde weg die daar tussenin zit, waar blijvend gewichtsverlies natuurlijk over gaat. Waar, hoe kleur ik mijn dagen in, hoe kleur ik mijn relatie met eten in, als ik niet aan het jagen ben op afvallen of aan het jagen ben op suiker.
Daar tussenin zit die oase van rust waar ze naar verlangde, maar waarvan ze nog niet wist: hoe geef ik die vorm? En hoe zorg ik dat ik daarin niet aankom, maar een stabiel gewicht heb, waarin ik me ook geen zorgen hoef te maken dat ik aankom.
Dus ze verlangden naar rust, naar stabiliteit, maar ook naar vervulling. Naar een goed gevoel, wat niets te maken heeft met snoepen, dan wel de kik van afvallen. Het jagen op afvallen.
Dus niet meer ergens op de een of andere manier op zoek zijn naar een kik, op zoek zijn naar een fix. De fix van afvallen of de fix van snoepen. En toen in de coaching die derde weg ineens in beeld kwam, zag ze welke enorme kans er voor haar lag en wilde ze ook aan de slag. De weerstand die ze voelde, de angst om het programma te gaan gebruiken was weg en ze kon nu ook voor het eerst enthousiasme voelen van ah maar hier teken ik op in. Dit is wat ik wil. Dit is wie ik wil worden. Ik wil iemand worden die niet aan het jagen is op een fix. Van afvallen dan wel suiker.
En dat is misschien iets wat voor jou ook van waarde is en ook relevant is als jij dat yo-yo herkent en zegt van verdorie, ik doe precies hetzelfde. 5 kilo eraf, 5 kilo erbij. 10 kilo eraf, 10 kilo erbij. Ik ben altijd onderweg naar, maar nooit op de plek van. En dan herken je dit mechanisme misschien ook. Die fix die je al doorzoekt, omdat je niet weet waar je jezelf laten moet als er niks te fixen is. Als je niet op zoek bent naar een fix. En dat, die stabiliteit, die rust, die kalmte, die vervulling, ook dat is weer iets wat we in het programma creëren.
Zodat je weet hoe je die plek voor jezelf inricht. 27 maart gaan we open voor deelname deze maand. Kom erbij, meld je aan voor de wachtlijst. Dan neem ik je mee in de principes en de vaardigheden die je gaat leren. Ik laat je weten hoe etenslessen werkt, hoe het proces eruit ziet, hoe ik je daarin ga begeleiden. En dan doen we dit samen. En zorgen we dat je uit de jojo kan stappen en niet blijft herhalen wat je eerder hebt gedaan, waarin de belangrijkste inzichten in elk geval zijn. Snel gewichtsverlies werkt niet.
Blijvend gewichtsverlies vraagt om de vaardigheid om langzaam gewicht te verliezen zonder daarin je homeostase te verliezen en je hypothalamus te frustreren, zodat je op eten gefixeerd raakt of je nou wil of niet en daar dan heel veel last van hebt. Het is niet nodig en het is ook niet de duurzame weg.
Snel gewicht verliezen gaat over je snel beter willen voelen en daarmee dus een fix willen. En dat kunnen loslaten betekent niet alleen dat je blijvend gewichtsverlies kan creëren, maar ook echt iets kan bouwen met jezelf waarvan je zegt, ik hoef me niet meer, ik hoef mezelf niet meer te fixen om me goed te kunnen voelen.
Niet met suiker en niet met afvallen. Maar ik ben echt nu verbonden geraakt met mezelf op een manier die zo goed voelt, waarbij ik me niet al door lekker hoef te voelen en gefixt hoef te worden, maar echt kan zijn met mij. En dan is overeten natuurlijk overbodig. Dus kom erbij. Kom dit voor jezelf creëren. Meld je aan voor de wachtlijst via etenslessen.com. Ik ben er volgende week weer.
Tot dan!
Hey vond je deze aflevering waardevol? Dan is het downloaden van mijn gratis ebook etenslessen, de volgende stap in het oplossen van je strijd met eten. Ik geef je in dit boek een aantal onmisbare inzichten, maar ook een aantal praktische stappen waarmee je afvalt zonder dieet. Dus als je meer wilt dan alleen theoretische kennis opdoen, gaat mijn ebook je daar zeker bij helpen. Ga naar mijn website en vraag daar jouw gratis ebook aan. Je vind deze via etenslessen.com.