Afl. 287 Veranderingen in je lichaam

Als je lichaam vandaag niet aan je verwachtingen kan voldoen is deze les ‘Veranderingen in je lichaam’ voor jou. Aankomen, afvallen, ziekte, allergieën of ouder worden. Wat het ook is, als je lichaam vandaag niet functioneert zoals je wilt of eruitziet zoals je wil is deze les onmisbaar. Ik schijn het licht op de relatie met je lichaam. Dit onderwerp kan je niet omheen en als je dat probeert, beland je al snel in verwaarlozing. Je verdient beter en er is zoveel meer voor je mogelijk! Ik geef je inzichten die je vandaag helpen en keerpunt kunnen zijn. Benut die kans.

---

Wat je ontdekt:

• Twee inzichten over afwijzing
• Intimiteit in de relatie met je lichaam
• De kans die voor je ligt
• Reserveer hier jouw exemplaar van het boek Etenslessen 👉

---

 

Transcript Afl. 287 Veranderingen in je lichaam

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 287, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten.

Hoe is het vandaag om in jouw lichaam te zijn? Daar wil ik het met je over hebben binnen de context van veranderingen in je lichaam. En dan gooi ik alles ook op de grote hoop.

Dus ik heb het nu over last hebben van allergieën, last hebben van ziekte, sportblessures, aankomen, afvallen, ouder worden. Alles waar in jouw lichaam niet kan voldoen vandaag aan jouw verwachtingen, aan wat je het liefst zou willen, aan jouw ideaal, niet aan jouw ideaal kan voldoen, daar wil ik in deze les het licht op schijnen, omdat het zo vaak aanleiding is voor ontmoediging of negatieve fixatie, neerslachtigheid.

Dus waar jij ook mee te kampen hebt in jouw lichaam vandaag, daar wil ik je mee helpen en het licht op schijnen. Aanleiding is een blessure waar ik zelf op dit moment mee te kampen heb. Ik kan niet hardlopen en dat is al sinds februari. Ik ben overgeschakeld op fietsen, want dat doet geen pijn. En ik ben overgeschakeld op Pilates doen. Ik doe nu even niets met springen en ik heb er zo’n plezier in.

Het is zo fijn. En het doet zoveel voor me. Het doet elke dag. Elke dag pak ik mijn Pilates matje en rol ik die uit in mijn slaapkamer en stretch ik, balanceer ik, doe ik krachtoefeningen, komen gewichtjes bij aan te pas, ook zwaardere gewichten bij aan te pas. En ik kom daar andere pijn in tegen.

Ik kom daar de pijn van artrose in tegen.

En ik had nooit kunnen bedenken dat zoiets als een baby pose of mijn armen achter mijn schouders op de grond leggen, dus boven mijn hoofd, achter me neerleggen, dat dat pijn zou kunnen doen ooit in mijn schouder gewrichten. Gewrichtspijn is iets wat ik, nou zeker tot mijn 45e, niet kende.

Ik kende alleen spierpijn, blessurepijn, maar niet gewrichtspijn. En wat ik daarmee doe, is intiem contact maken. Praktisch lees ik over artrose, ik slik supplementen, Maar het merendeel van wat ik ermee doe gaat over intimiteit. Intimiteit met mijn lichaam, intimiteit in de relatie met mijn lichaam. En het is zo bijzonder wat dat voor je kan doen. Er was iemand in mijn programma en die zei laatst in een sessie, jij bent zo blij met jezelf. En dat wil ik ook zijn. Ik wil dat gevoel ook.

Ik wil ook zo blij zijn met mezelf. En de reden dat ik zo blij kan zijn met mezelf is omdat ik een aantal jaren geleden, ik denk inmiddels ruim 20 jaar geleden, een hele belangrijke keuze maakte en dat was om onvoorwaardelijk van mijn lichaam te houden. Ik denk inmiddels 25 jaar geleden. 25 jaar geleden besloot ik om onvoorwaardelijk van mijn lichaam te gaan houden.

En er waren 2 belangrijke redenen voor.

Ik was op dat moment op mijn zwaarst en ik wilde ontdekken hoe ik kon stoppen met overeten. En er begonnen mij 2 dingen heel duidelijk op te vallen. In de eerste plaats dat iets lelijk vinden aan jezelf, iets afkeuren aan jezelf.

En dat kan dus van alles zijn. Die ziekte waar je last van hebt, die beperkte energie waar je last van hebt, de gebreken van het ouder worden, het overgewicht waar je last van hebt, wat het ook is, of veel gewicht verliezen en last hebben van loshangend vel, wat het ook is. Als je dit ziet als iets wat je afkeurt, afwijst, actief lelijk vindt, dan kun je dat vergelijken met bijvoorbeeld een vaas cadeau krijgen die je erg lelijk vindt. Wat doe je met die vaas? Stel je dat eens voor.

Stel je voor dat je een vaas krijgt en die vaas vind je helemaal niets.

Ik denk dat je hem weggeeft, weggooit of op een plek zet waar je er zo min mogelijk naar hoeft te kijken. Je stoft hem niet af, je gaat er niet voorzichtig mee om, je geeft die vaas zo min mogelijk aandacht. Met andere woorden, dat wat je lelijk vindt wil je vermijden.

Je wil ervan af. En als je het ziet, heb je misschien ogenblik gedachten van ergernis. Ach, wat is dat toch een lelijk ding. Ach, wat is dat toch een doorn in het oog? Spuuglelijk, vreselijk. Daar heb je die vaas weer. Dit, als dit je lichaam is, betekent dat je dat lichaam wil vermijden, verwaarlozen, geen aandacht aan geven of je fit erop. En je herhaalt steeds opnieuw voor jezelf hoe die dat lichaam jou in de steek laat, waar je last van hebt, wat je niet bevalt, hoe het je belemmert. Er is ergernis.

Dus er is vermijding, verwaarlozing of ergernis. En omdat je lichaam geen vaas is, maar het huis waarin je woont en je nauw in verbinding staat met jouw relatie met eten, kan je hier duidelijk gaan zien, zoals ik dat ook ooit zag, dat dit spanning geeft die overspringt op de keuzes die je maakt met eten.

En dat betekent óf dat je geen moeite voor jezelf wil doen, de moeite van vers eten, halen, wassen, hakken, snijden, bedenken hoe je jezelf van de meest fantastische energie kan voorzien die jou laat stralen en sprankelen en voldoening geeft, vervulling geeft, verzadiging geeft. Die moeite wil je niet doen voor die lelijke vaas. Die ben je aan het vermijden, die ben je aan het verwaarlozen, die ben je aan het bekritiseren of aan het bestraffen. Je wil geen moeite doen voor jezelf.

Of je vindt dat je die moeite niet verdient.

Je moet eerst maar eens beter met eten omgaan, voordat je die moeite verdient.

Kortom, er ontstaat negativiteit in je omgang met eten. En helaas betekent dit dat je vaak juist meer naar het soort eten gaat verlangen wat jouw allergie, jouw gebrek aan energie, het ouder worden, wat het ook is, waar je last van hebt, wat niet aan je verwachtingen voldoet of kan voldoen, wordt uitvergroot. Je krijgt meer klachten en je slaapt slechter. En je voelt je slap en futloos door het soort voedsel wat je eet. Je wil eten om te vergeten, om die lelijke vaas te vergeten. En daarmee creëer je natuurlijk een negatieve, vicieuze cirkel. Je zorgt slecht voor dat wat je lelijk vindt.

Je zorgt slecht voor dat wat je afkeurt of afwijst. Iets anders wat ik ook daarin zie, en vooral met dit warme weer, wat het nu in real time in Nederland is, vooral met dit warme weer. Je ziet je blote benen, je ziet je blote armen of je ziet een strakkere top over je buik, is het kritisch kijken naar dat lichaam. En dat wat je kritisch bekijkt, daarvan zie ik. En het is een theorie. Ik heb er geen wetenschappelijk bewijs voor. Maar het is een theorie waarvan ik wel kan alles in mij zegt, ik geloof gewoon dat het zo werkt.

Een spiegel, jezelf in een spiegel zien, is geen natuurlijk gedrag voor een mens. In de oertijd hadden we geen spiegel. Je kleedde je niet aan voor een spiegel en je zag jezelf niet voortdurend in spiegels om je heen, etalageruiten enzovoort.

En ik geloof, ik denk, mijn theorie stelt, dat het oerbrein een spiegel niet begrijpt.

Maar kritische ogen, ook als dat die van jou zijn, die gereflecteerd worden in een spiegelbeeld en naar jou staren, negatief staren, naar je gluren, jou bekijken, een ongemak oproept vanuit je oerbrein. Vriendelijkheid, waarbij je echt oogcontact zou maken en zeggen hey, hi, daar ben je. Of alleen maar kijk naar, hey, matcht deze broek met dit shirt, vind ik deze riem leuk, passen bij dit topje en er dus niet naar jouw lichaam wordt gestaard, dat triggert niet. Dat roept geen onveiligheid op. Maar je lichaam begluren alsof het voor je oerbrein een predator zou kunnen zijn die jou vanuit de bosjes ziet en op jouw lichaam aast, als het ware, als een prooidier, dat roept een onveiligheid op in het lichaam.

Op het moment dat je dit gaat onderzoeken en dit uittest voor jezelf, zal je misschien zeggen, verhip, ik geloof dat je gelijk hebt. Dat staren, dat verdraagt mijn lichaam helemaal niet. Dat negatief begluren van mijn lichaam, en zoveel als ik dat doe, nu ik die vaas zo lelijk vind en daar zo gefrustreerd over ben, door wat het ook is, dat helpt me niet. Deze 2 dingen, vermijden, dat wat je lelijk vindt, afkeurt, vermijden. Of kritisch staren naar je eigen lichaam, die 2 hebben een negatieve invloed op je relatie met eten. En ik wil iets voor je aan de horizon zetten, de kans voor je aan de horizon zetten om daar korte metten mee te maken.

Maak het veilig voor jezelf. Besluit dat je het veilig voor jezelf wil maken.

Om je aan en uit te kunnen kleden in je eigen gezelschap zonder dat je daarmee dit voor jezelf activeert. Jouw lichaam moet zich kunnen aan- en uitkleden, douchen, bewegen zonder dat het actief wordt bekritiseerd, begluurd en negatief commentaar krijgt. Die veiligheid wil je jezelf kunnen bieden. Deze veiligheid wil je je lichaam kunnen bieden. Die negativiteit die je nu nog toelaat is optioneel.

En je kan besluiten dat jouw lichaam beter verdient. Je kan besluiten dat jouw lichaam recht heeft op veiligheid, een veilige ruimte in jouw aanwezigheid. Wat je ook voor jezelf wil, aan die stip, aan de horizon, is jouw lichaam de veiligheid geven van ouder kunnen worden, ziek kunnen worden, beschadigd kunnen raken, aankomen, afvallen, wat dat lichaam ook mee gaat maken nog in dit leven. Zwanger zijn en daarna weer terugkomen in dat lichaam en die hormonen weer kunnen reguleren, het proces wat daarvoor nodig is, borstvoeding geven, niet. Alles wat jouw lichaam meemaakt in dit leven, daar wil menopause ruimte voor bieden en kunnen zeggen dit lichaam is in mijn liefdevolle zorg in goede handen.

Ik wil dit lichaam respect en vriendelijkheid bieden, de veiligheid bieden dat het een leven lang kan meemaken wat het nog meemaakt, zonder dat dat aanleiding is voor spanning, negatief gedrag of verwaarlozing.

Zie je wat een prachtig geschenk dat is, wat je kan besluiten aan jezelf te willen geven?

In het lichaam wat je nu hebt, waar dat lichaam op dit moment doorheen gaat. Wat het nu meemaakt, waar je last van hebt, wat je ziet als een belemmering, waar je vandaag niks aan kan veranderen, nu in dit moment kan je dat niet met een knip van je vingers veranderen. Maar dit is een geschenk wat jou vrij staat om aan jezelf te geven. Om aan je lichaam te geven. De veiligheid om mee te kunnen maken wat het meemaakt.

Dus de veiligheid om je aan en uit te kunnen kleden, om bloot te zijn, om te bewegen zonder dat dat aanleiding is voor negatief commentaar. De veiligheid om oud te kunnen worden, beschadigd te raken, ziek te kunnen zijn, blessures te kunnen hebben zonder dat dat aanleiding is voor negativiteit. En daarmee de ruimte te creëren om voor jou te kunnen leren wat jij nog te leren hebt. Om te kunnen stoppen met overeten en blijvend gewicht te verliezen. Je hebt daar tijd en ruimte voor. En hoe lang dat gaat duren, kun je niet bij jezelf afdwingen, want je weet nog niet waar je naar kijkt. Je weet nog niet welke vaardigheden dat zijn. En er zijn dingen daarin die je nu nog niet begrijpt.

Dus vandaag, vandaag heb je ruimte nodig van jezelf en heeft jouw lichaam ruimte nodig van jou om te kunnen zijn waar het nu is zonder dat dat aanleiding is voor negativiteit.

Want waarom zou je een perfect lichaam willen hebben?

Waarom zou je een perfect lichaam willen hebben wat helemaal functioneert zoals jij wil en eruit ziet zoals jij wil? Hoe denk je dat het voelt om dat lichaam te hebben? Geef antwoord op die vraag voor jezelf. Hoe denk je dat het voelt om dat lichaam te hebben? Geef antwoord op die vraag voor jezelf. Hoe denk je dat het voelt om dat lichaam te hebben? Weet dat je jezelf dat gevoel vandaag kan geven.

En voor mij en voor de mensen die ik begeleid in Etenslessen, gaat dit over de intimiteit in de relatie met jezelf, in de relatie met je lichaam. Elk gevoel wat jij jezelf wil geven, vind je daar, creëer je daar. In de manier waarop je over jezelf denkt, in de manier waarop je tegen jezelf praat, in jouw gedachte. Daar gebeurt het, in die intimiteit.

En ik kan niet genoeg benadrukken hoe fijn het is om mezelf als voorbeeld te gebruiken hierin. Om een houding aan te kunnen nemen op mijn yoga-mat. Pijn te voelen in mijn gewrichten, in een pose, in een houding waar ik niet eens over na hoefde te denken, wat niets te maken heeft met stretchen en dan te merken, jee, ik ontspan nu en het doet pijn. En daarin mezelf op te vangen met zoveel liefde. En te zeggen, wauw. Ook hierin wil ik opnieuw ja zeggen tegen dit lichaam. Ik wil ja zeggen tegen deze ervaring. Het is een illusie dat ik tussen nu en als het me gegund is hoogbejaard ben, ik nergens last van heb, totdat ik op een ochtend wakker ben en stokoud en krom ben.

Dat is natuurlijk een illusie.

Als het gaat om celvernieuwing, dan vindt er bij elke reproductie of kopiering, elke kopie die je lichaam maakt van elke cel die vervangen wordt en vernieuwd wordt, daar vindt DNA-schade bij plaats. En de mate waarin die DNA-schade plaatsvindt, heeft te maken met hoe je voor je lichaam zorgt en je genetische aanleg om ergens last van te krijgen of niet. Maar bij elke kopie wordt ook de schade die er al is, wordt gekopieerd.

En dus is ouder worden, het proces van ouder worden, een proces waarin ze, zoals ze dat in de volksmond zeggen, een proces is wat met gebreken komt, waarin je een enorm verschil voor jezelf kan maken. Maar ik heb nog niemand gezien van 99 die puntgaaf is als een baby en nergens iets voelt of een beperking beleeft die er ooit niet was.

Ik wil ruimte vasthouden voor mijn eigen falen daarin.

Dat in de eerste plaats, want als je luistert naar podcasts die je alles vertellen over hoe je zo optimaal mogelijk kan zorgen dat veroudering optioneel is, dan kan je jezelf helemaal gek maken met alle mogelijke protocollen en wordt jouw leven en het zijn en het zorgen voor je lichaam 1 groot project waarin je continu bezig bent met sturen op je slaap, je supplementen, de lucht die je binnenkrijgt, het zonlicht wat je binnenkrijgt, de beweging die je krijgt, het soort beweging wat je jezelf geeft, met je longcapaciteit, je spierkracht, je dit en je dat.

Dan gaat het alleen nog maar binnen die context. Je staat je hele leven in dienst van je longevity. Gezond, zo oud mogelijk worden, zo gezond mogelijk. Met zoveel mogelijk mobiliteit en kracht. En ik geloof dat het een prachtig streven is om dat ene lichaam wat jou in dit leven gegeven is, om daar goed voor te kunnen zorgen, liefdevol voor te kunnen zorgen en met plezier voor te kunnen zorgen. En de mate waarin je kennis tot je neemt om te leren over je ziekte, je aandoening, je blessure, je menopauze, je zwangerschap, wat het ook is waar jouw lichaam doorheen gaat.

Ik denk dat de mate waarin je kennis neemt van hoe je jezelf daarin kan ondersteunen en hoe je die ondersteuning toepast en of je jezelf daarmee aan de haal laat gaan of niet. Of dat je direct zegt, ja maar het leven moet ook wel een beetje leuk blijven, waardoor je daar ver bij uit de buurt blijft, omdat je het niet kan associëren met positieve ervaringen.

Dit is waar die intimiteit met jezelf over gaat.

En ik geloof dat je daarin holistisch meenemend, hoe wil ik dat het voelt om voor mezelf te zorgen, dat die benadering kiest. En voor mensen met een dieetverleden, voor mensen met een dieettrauma, voor mensen die veel kritiek op hun lichaam hebben gekregen als kind en daar misschien echt mee in een heel negatief spoor zijn beland, is gezondheid en de manier waarop je met jezelf omgaat in het zorgen voor je gezondheid. Iets wat in de eerste plaats echt gaat over hoe praat ik tegen mezelf. Hoe denk ik over mezelf. En alles waarin je 2 dingen naast elkaar houdt.

Aan de ene kant alles wat je weet over wat goed zou zijn voor je herstel. Alles wat je weet over wat goed zou zijn voor je gezondheid en voor gezond ouder worden. Of je ziekte, je allergieën, de beperkingen van je auto-immuunziekte. Alles wat je weet over wat daarin goed voor je is.

En de mate waarin je nu nog afhankelijk bent van emotie eten omdat er gevoelens zijn waar je de capaciteit nog niet voor hebt ontwikkeld. Omdat je nog stress eet. Omdat je misschien ook een neurologisch profiel hebt wat het lastig voor je kan maken om bepaalde routines op te bouwen.

Ik geloof dat de intimiteit waarmee je dat allemaal, allemaal aankijkt en zegt:

Hé, ik wil niets anders dan jouw beste kameraden hierin zijn. In alles wat je hierin nog niet lukt, wat je nog niet kan, wat je moeilijk vindt, de mate waarin je nog meer klaarstaat voor anderen dan voor jezelf. Ik wil je daar in afvallen, beschamen, bekritiseren of me afreageren op je lichaam met verwaarlozing of bestraffing. Ik wil het veilig maken voor je lichaam om te zijn waar het nu is en veilig maken voor jou om te zijn waar je nu bent.

Dit geschenk, deze mogelijkheid, gaat een leven lang met je mee en ik beloof je dat die keuze die ik 25 jaar geleden maakte en wat ik daarin heb opgebouwd in mezelf, alleen maar beter en mooier en steviger wordt. En dat is waarom iemand tegen me zei, jij bent zo blij met jezelf, dat wil ik ook zijn. Dat is niet omdat ik een perfect lichaam heb. En dat is niet omdat ik me altijd fantastisch voel. Dat is niet omdat ik altijd in blijdschap en optimisme en geluk ben. Mijn lichaam gaat door het complete spectrum van emoties. Mijn gevoelsleven.

En mijn lichaam wordt ouder. Maar man, wat hou ik ervan.

Wat hou ik ervan. Van alles wat ik daarin tegenkom. Als je dit wilt leren, nodig ik je uit voor mijn cursus Body Empowerment. Dat is een losstaande cursus, die vind je op mijn website via Etenslessen.com. Die cursus kan je zelfstandig volgen. Ik ga hem ook opnieuw nog een keer lanceren.

Als je zegt, nou, ik heb daar geen haast mee. Dat komt wel een keer. Kun je daar ook op wachten. Dat is wel leuk. Ik pitch nu voor iets waarvan ik zeg, je kan het ook uitstellen. Maar het is waar. Je kan het nu doen, je kan het later doen, live met mij en dan coach ik je daarin. Maar dit, dit geschenk, deze intimiteit voor jezelf creëren, is niet alleen de weg naar blijvend gewichtsverlies.

Het is ook de weg naar ouder kunnen worden in vriendschap, veiligheid met jezelf, ziek kunnen zijn en een lichaam hebben wat dingen meemaakt waarvan je nog nu misschien nog niet kan vermoeden dat je lichaam die mee gaat maken. Het is zo’n geschenk. Ja, Ik kan je leren hoe je dit doet, hoe je dit bouwt. En gebruik in elk geval vandaag deze les als inspiratie. De intimiteit, de manier waarop je tegen jezelf praat en over jezelf denkt, die is cruciaal. Die doet er toe.

Ja, dus wil je snel? Kijk dan naar die cursus.

Je vindt hem op mijn website Body Empowerment en heb je niet zoveel nodig, alleen dit vonkje inspiratie, dan heb je nu deze inspiratie gehad in deze les.

En als je zegt ik wil dieper, ik wil meer, ik wil coaching, dan kan je wachten totdat ik deze cursus nog een keer live geef. Oké, dat was het voor nu. Ik hou van jou. Ik wens je een heerlijke dag en ik ben er volgende week weer. Bye. Hey, vond je deze aflevering waardevol? Dan is het downloaden van mijn gratis e-boek Etenslessen dé volgende stap in het oplossen van je strijd met eten. Ik geef je in dit boek een aantal onmisbare inzichten, maar ook een aantal praktische stappen waarmee je afvalt zonder dieet. Dus als je meer wilt dan alleen theoretische kennis opdoen, gaat mijn boekje daar zeker bij helpen. Ga naar mijn website en vraag daar jouw gratis e-boek aan.

Je vindt deze via Etenslessen.com. Etenslessen.com stappen kan gaan zetten. Oké, ik ben er volgende week weer. Ik wens je een heerlijke dag, tot dan!