Afl. 39 Het verschil tussen volhouden en discipline

Laura, een van mijn cliënten, vroeg aan mij wat het verschil is tussen volhouden en discipline. Ik vond dit zo’n briljante vraag dat ik het antwoord in deze aflevering met je deel.

Zodra afvallen niet als volhouden voelt ben je vrij en heb je een duurzame formule voor slank worden en blijven.

Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk deze duurzaamheid is.

Als bonus in deze aflevering heb ik een deel van mijn sessie met Laura toegevoegd. Luister naar ons gesprek en laat je inspireren door haar ervaring.

---

Wat je ontdekt:

• Wat het verschil is tussen volhouden en discipline.
• Waarom volhouden alleen tijdelijk kan werken.
• Welke rol discipline speelt in het creëren van een fijne relatie met eten.

---

 

Transcript Afl. 39

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 39.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, Ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvallen zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten.

Laten we beginnen.

INTRODUCTIE

Hallo, hoe gaat het? Wat fijn dat je hier weer bent. Ik zal je even een leuke update geven uit mijn privéleven. Ik heb sinds een paar jaar helemaal geen zin meer gehad om te koken..haha..ik heb het nu 28 jaar gedaan voor mezelf en mijn man Bob en daarna ook voor onze kinderen. En ik heb het echt jarenlang met heel veel plezier gedaan. Ik ging in het weekend meestal naar de boerenmarkt en dan haalde ik heerlijke biologische groenten en fruit en ik kookte vegetarisch in die jaren. Later werden wij Vegan, heb ik allemaal met heel veel plezier gedaan. Ik heb zelfs de rawfoodkeuken nog een paar jaar uitgebreid bestudeerd en heel veel mee geëxperimenteerd. Tot ik een paar jaar geleden ineens helemaal klaar was met koken. Ik had er geen zin meer in. De rek was er echt helemaal uit en wat ik nooit had verwacht is dat ik mezelf op een gegeven moment hoorde zeggen: ik doe het niet meer, sorry. En ik heb ook aan niemand gevraagd om het van mij over te nemen.

Ik heb alleen maar gezegd: ‘Ik doe het niet meer.’

En wat zo leuk is wat ik nooit had verwacht en wat ik dus ook niet heb gevraagd, is dat mijn man heeft gezegd: ‘Dan doe ik het.’ En wat ik nooit had verwacht is dat hij echt verrukkelijk kookt. Ik ben zo blij. Dit hadden we jaren eerder moeten doen. Hij kan echt veel lekkerder koken dan ik. Hij heeft mijn moestuin overgenomen. Hij kiemt, hij maakt de prachtigste gerechten. Het is alsof ik elke avond uiteten ben, maar dan ook echt. Hij neemt de tijd om een verrukkelijk recept uit te zoeken. En nou, ik eet het meest prachtige maaltijden, puur, onbewerkt, met veel kruiden erin, verse kruiden erin. En het is zo’n luxe als je altijd hebt gekookt om na je werk lekker te kunnen lezen en naar buiten te gaan, met de honden te spelen, met mijn kinderen te kletsen, met een vriendin te bellen, te sporten. Ik kan helemaal doen waar ik zin in heb en op een gegeven moment word ik uitgenodigd aan tafel. Waaat! Zo luxe, zulke verwennerij. Ik vind het fenomenaal. Het is echt. Ik voel me enorm in de watten gelegd en ik vind een feest, dus dit als update uit mijn leven.

BONUS: EEN GESPREK MET LAURA

Ik heb een leuke, een leuke bonus voor je. In deze les. Ik ga je een stukje laten horen van een gesprek wat ik had met een cliënt van mij, met mijn cliënt Laura. Zij stelde mij een tijdje geleden een briljante vraag en ik wist meteen : oké, hier ga ik een podcast over maken, want het is zo’n goeie vraag. Laura, die zit op dit moment in het traject ongeveer halverwege haar traject, en haar ontwerp, het ontwerp dat je maakt in mijn programma van jouw eigen ideale relatie met eten, jouw geweldige relatie met eten, laat ik het zo zeggen. Dat ontwerp heeft zij nu gemaakt en ze is nu aan een toepassen.

En in het toepassen van dat ontwerp kwam zij op de vraag uit wat is nou eigenlijk precies het verschil tussen volhouden en discipline?

En ik vind het een fantastische vraag. Omdat volhouden is dat nare gevoel wat we hebben overgehouden aan het volgen van al die diëten. Als je net als ik heel veel diëten hebt gevolgd, dan heb je daar waarschijnlijk hebben daar een heleboel diëten tussen gezeten die je echt bij jezelf door de strot hebt geduwd, die helemaal niet fijn waren om te volgen. Maar je deed het voor het eindresultaat. Al die weken dat je dat dieet volhield, was het echt afzien? Je zong het uit. Het was helemaal niet leuk om te doen. Het eten vond je vaak ook helemaal niet lekker. De restrictie voelde helemaal niet fijn. Al die regels voor wat je moet en wat je niet moet en wat je mag en wat je niet mag. En in dat proces heb je wekenlang continu een verlangen naar eten moeten onderdrukken. Dus je voelde aldoor: ik wil nu eten, maar ik mag het niet. Ik wil dit eten, maar ik mag het niet. En dat continu onderdrukken van je verlangen naar eten was heel onaangenaam om te doen. En vroeg of laat mislukte het ook meestal. Soms bereikte je wel je streefgewicht en soms ook niet. En als dat niet lukte was het ook meestal omdat er een barst in kwam. Op een gegeven moment kon je die continu druk op de ketel niet meer verdragen, hield je het niet meer vol. En begon je toch dingen te eten die niet mochten? En daardoor daalde ook ineens je motivatie. En dan at je nog een keer iets wat eigenlijk niet mocht. En dan mag je op een gegeven moment: oké, vergeet het. Dat lukt me gewoon niet. Waarna je meestal ook met een enorme inhaalslag alles ging eten wat je wekenlang van jezelf niet mocht hebben.

En dat is zo teleurstellend. Je loopt zo leeg op dit soort ervaringen. Dit wil je gewoon niet meer. En, dat hoeft gelukkig ook niet, want het creëren van een fijne relatie met eten voelt ook in het proces van verandering al goed. En dat is het grote verschil. Je doet het niet op volhouden. Je wil namelijk niet alleen slank worden, je wilt het ook blijven. Dus alles wat je in dat proces doet is voor het leven. En het moet dus goed voelen. Maar welke rol speelt discipline daar nou in?

Wat ik hier het beste over kan vertellen, is dat discipline onderdeel uitmaakt van zelfzorg. Als je aan een gezellig gedekte tafel wilt zitten, dan zal je die tafel moeten dekken. En daar moeite voor doen. En dat zal je de ene keer doen omdat je dat ook leuk vindt en daar plezier in hebt en in een bui bent waarin dat gewoon als vanzelf gaat. Maar er zullen ook dagen zijn waarop je denkt ik heb eigenlijk niet zo zin om de tafel te dekken, maar ik wil wel aan een gezellig gedekte tafel zitten. Dus laat ik het dan nu toch maar gaan doen. En dan doe je dat dus op discipline.

Als je een vriendin wil verrassen met een cadeautje, dan zal je toch ook de stad in moeten om dat cadeautje te gaan zoeken en erover nadenken waar je haar nou een plezier mee doet. Dat cadeautje geven is hartstikke leuk. En de voorpret die je voelt als je eenmaal dat ene leuke ding voor haar hebt gevonden is fantastisch. Een cadeautje geven is leuker dan krijgen. Dat weet jij ook. Maar de tijd die je vrij moet maken om op zoek te gaan naar dat cadeautje en de stad in te gaan en in de rij te staan bij de kassa. Ja, dat in de rij staan bij de kassa, dat doe je niet voor je lol. Dat doe je weer op discipline.

Alleen nu komt het belangrijke verschil: in het volhouden van je dieet is er niets wederkerig is aan. Het voelt vaak als iets wat je heel lang moet uitzingen totdat je dat einddoel bereikt. En daar komt dan die beloning in de vorm van dat streefgewicht wat je hebt gehaald of die kledingmaat die je wilde bereiken. Maar het proces zelf, al die weken dat je aan het volhouden bent, daar zit niets wederkerig in. Het is gewoon niet fijn om te doen. Het is alleen maar afzien en je verlangen naar eten onderdrukken.

In het creëren van een fijne relatie met eten ben je aan het veranderen. En dat veranderen is wel degelijk wederkerig.

In dit proces merk je namelijk dat je verlangen naar eten afneemt en wat je ontwikkelt is de volgende vrijheid je voelt: ik mag wel eten, maar ik wil het niet.

In het volhouden van je dieet voel je: ik wil wel eten, maar ik mag het niet.

In het veranderen van je relatie met eten voel je: ik mag wel eten, maar ik wil het niet.

En dat is je vrijheid. Dat is het geschenk wat je ervoor terugkrijgt. En dat voelt als rust in je hoofd.

Dit proces, daar had ik het over met Laura en je kan aan haar merken hoe blij ze ermee is. Zij ontdekt dus in dit proces, nu ze haar relatie met eten heeft veranderd en een ontwerp heeft gemaakt wat echt haar sweet spot is, wat voor haar helemaal klopt en past en waar zij blij mee is en waar ze van afvalt. Maar dat afvallen is voor haar de bijzaak, omdat ze zo blij is met hoe ze zich voelt. En zij dus ook ontdekt: wacht even, ja, DIT kan ik een leven lang blijven doen. Dit voelt niet als volhouden en dat wilde ik jou gunnen. Dat wilde ik je mee laten maken en daarom laat ik je een deel van onze sessie horen en deel ik die hier met je.

Dus discipline is maar een component van zelfzorg omdat je nu eenmaal naar de supermarkt zou moeten als je verse groenten en fruit wilt eten. En dan zal je dus ook in de rij moeten staan bij de kassa. En dat doe je waarschijnlijk op discipline. En niet omdat je dat zo verschrikkelijk leuk vindt, maar omdat je voelt dat wat je aan het ontwikkelen bent de vrijheid is van wel mogen eten, maar het niet willen. Dat geeft je vleugels. Dat maakt je blij. Ok, luister naar ons gesprek:

GESPREK TUSSEN LAURA EN MARJENA

Laura: Zo voelt het ook echt. Je hebt me echt zo door een deur heen geduwd dat ik niet meer wist waar moet ik nou precies nu nog heen? Want het klopt nog niet. Het klopt nog net niet. En daarom, wat ik dit jaar dat ik al zei heeft het een jaar geduurd voordat ik jou belde. Omdat het toen nog niet de tijd was en nu wel. Dus, waarom het denk ik ook goed past nu dat het heel makkelijk gaat. Daar is een hele tijd aan voorafgegaan. Maar, ja, dit was wel precies het moment.

Marjena: Het is echt als een hand in de handschoen.

Laura: Ja maar echt? Ja! Maar dat was natuurlijk ook al met die podcast die ik bij jou aan het luisteren was. Het was niet eens meer: oh ja, hoe zit dat dan? Maar OOOH JA, zie je wel dat is het! En dat is mooi. Het was maar een heel klein stapje, wat ik nog moest nemen. Maar ik wist niet hoe.

Marjena: Hoe weet precies. Anders doe je het weer op wilskracht en volhouden

Laura: Ja, alleen maar.

Marjena: Al dat werkt niet. Dus als je het niet op wilskracht en volhouden doet, waar dan wel? En jij had mij toch die vraag gesteld over het verschil tussen discipline en volhouden?

Laura: Klopt.

Marjena: Nou, dan ga ik een podcast over maken. Het is gewoon een briljante vraag van je geweest en ik denk dat die heel veel duidelijk maakt voor mensen die zo zoekende zijn in: oké een dieet, dat werkt dus niet voor me, dat weet ik inmiddels wel. Maar wat dan wel? En hoe zit dan dat wat dan wel er dan uit? Wat is nou dat fijn creëren van een fijne relatie met eten? En moet dat dan maar gewoon als een soort van vanzelf gebeuren? Moet dat gewoon indalen en ineens rolt het eruit en zeg je: ja ik heb een fijne relatie met eten!

Laura: Zo voelde het ook echt want ik heb ook gezegd: Ja, als ik nu dus mezelf dingen ontzeg, wat is dan het verschil? Maar dat verschil voel ik heel duidelijk in dat ik het voor mezelf doe. En niet omdat iemand het me zegt of omdat het moet. Wat jij mij wel heel erg geleerd hebt in die self learning dat er zelfs vergiffenis mag zijn. En ik ben wel heel lief voor mezelf. Maar wat dat betreft niet altijd, omdat toch die schuldgevoel, maar zo hoort het niet. En nu..zondagavond kwam een vriendin langs en die had het echt heel slecht. En ik zei: Wil je een wijntje? Ja, ik wil met jou een wijntje drinken..zo dacht ik. Normaal zou ik dan denken: nee, voor mezelf. En nu dacht ik: ja maar voor mezelf zou ik het ook willen. En in die vergevingsgezindheid is het ook niet zo erg. En dat ga ik ook niet met die enorme schuldgevoel naar mijn bed met jammer, ik had afgesproken dat we dit niet zouden doen. Ik heb het vorige week nog gezegd. Maar dat voelde ik helemaal niet, want toen dacht ik: het mag! Dit mag. Gewoon. Dit mag. Klaar!

Marjena: Klopt, je geeft jezelf hierin dan vertrouwen, terwijl in een dieet worden vaak in zo’n ouder-kind relatie gezet. Zo, dit is je dieet en als je er niet aan hebt gehouden ben je stout geweest, ben je de mist in gegaan, hebt je het verpest en moet je je leven beteren en ook weer soort van opnieuw beginnen. Weet je wel, weer dag 1.

Laura: Ja, jezelf bij elkaar pakken en weer helemaal, ja klopt. En dat heb je hier helemaal niet.

Marjena: Maar nee, nu zeg je gewoon: Hè, dit zijn mijn richtlijnen. Dit zijn de dingen die mij helpt om te zorgen dat het goed gaat met mij. Maar als er een moment is waarop ik besluit en nu wil ik wel voor de televisie eten of nu volg ik niet mijn hongerbalans. En de reden waarom voelt heel goed en is niet impuls gedreven vanuit de hypothalamus maar echt van mij. Ik ben een volwassen vrouw. Ik mag altijd eten, dus ik kan zelf heel prima inzien wanneer ik mezelf om de tuin aan het leiden ben om eigenlijk toe te geven aan een binge. Of wanneer dit gewoon het moment is waarop ik niet volgens mijn hongerbalans eet en ook weet dat ik daar achteraf nog steeds blij mee zal zijn met die keuze.

Laura: Juist! Ik denk ook buiten het hele hongerbalans eten, zeg maar, dat dat wel de grootste verandering is en dat dat ook zorgt, en dat had ik toevallig vanochtend nog, maar je zit hierin voor de long run. Dit houdt niet meer op. Het is niet zo dat dit dus tijdelijk is. Dit wordt het nieuwe normaal. En dus moet inderdaad die lat zo’n stuk lager zijn waardoor het gewoon ten alle tijden comfortabel voelt. Maar wel met discipline En dat is het verschil. Maar die discipline is ook omdat je het wil en niet omdat het moet.

Marjena: Exact! Volhouden gaat over willen maar niet mogen. En die discipline gaat over mogen, maar niet willen. En je doe het omdat je er zoveel voor terugkrijgt. Terwijl bij het volhouden is het één lange ellende. Totdat de payoff komt, namelijk dat streefgewicht. En dit is niet één lange ellende. Dit is de nieuwe jij. Dit is inderdaad die long run. Dit is jouw relatie met eten en je wilt dat die goed voelt. En uit angst voor het woord discipline of je associaties bij het woord discipline te zeggen:..Ooh, ik maak geen afspraken met mezelf, ik geef mezelf geen richtlijnen, dan blijf je in een soort van: nou, dan maar hopen dat het gewoon inderdaad gaat zoals ik diep in mijn hart het liefst zou willen dat het gaat. En ben je zo kwetsbaar omdat het leven van alledag nu eenmaal altijd vol verrassingen is in dingen die anders lopen dan we willen, dat het deel van het brein wat genotzuchtig is, je voortdurend meeneemt in keuzes waarvan je achteraf denkt: oh..ja, maar ik ben nu toch steeds zwaarder aan het worden, dat is eigenlijk niet wat ik wil. En jij hebt nu die, wat ik noem de sweet spot gevonden. En daar gaat het hele ontwerp maken over dat je jouw sweet spot vindt waarin je zegt: oh kijk. En op deze manier krijg ik wat ik hebben wil en die rust in mijn hoofd. En ik merk dat langzaam maar gestaag afval. Ik heb gewoon een fijne relatie met eten. En zoals in elke relatie heb je afspraken met jezelf over weten wat voor je werkt. Als ik dit doe gaat het goed met mij, dan loopt het allemaal lekker op rolletjes. En dat betekent dat ik bijvoorbeeld verse groente en fruit koopt. Dus ook heus niet altijd zin in hebben. Dat doe ik op discipline, maar dat is dus wel wat ik ervoor terugkrijg, d ie rust in mijn hoofd. Die fijne relatie met eten, niet bezig zijn met mijn gewicht. Voelen dat mijn kleding langzaam steeds losser zit. En weten dit is iets wat ik altijd kan blijven doen. Hoe ik het nu doe.

Laura: Ja, en die gedachte ook. Je mag het wel, maar wil ik niet, dat is zo’n bevrijding.

Marjena: En jij hebt die switch gemaakt. Zo mooi

Laura: Ja, ik weet ook niet hoe dat dan precies, zegt maar, van vorige week naar deze week zo is omgegaan.

Marjena: Nou oké, ja, dat is allemaal mentaal werk geweest wat we hebben gedaan. En we hebben goed gekeken naar wat er onder zat, waar dat over ging. En we hebben alles waar je zorgen om maakte opgeruimd.

Laura: Ja, misschien dat dat wel nog, die zelfsabotage, misschien nog wel het allergrootste euvel is geweest.

Marjena: Ja, dat zat diep weg. Je was je er echt niet zo heel erg bewust van wat je ervan weerhield om slank te durven worden, om jezelf toe te staan, om ook dat, als je al voor je gevoel vrouw bent die alles heeft, dat je ook dat mag hebben.

Laura: Maar dat is echt zo hoor. Dat is zo lastig. Ik heb het nog steeds wel dat ik mezelf ook met ons daaraan moet herinneren. Toch nog wel, zeg maar bijna dagelijks. Dit is oké. Dit mag! Dit mag ook. Weet je..zo.

Marjena: Heerlijk om je zo te zien stralen. En je straalt zo omdat je weet: dit is voor altijd. Ik ben niet iets aan het volhouden nu. Dit is mijn nieuwe normaal aan het worden.

Laura: Dat is het echt. En inderdaad, ja weet je, uiteindelijk wordt het ook een soort sport wat leuk is ofzo. Het voelt gewoon helemaal oké.

Marjena: Ja, ja, ja, geweldig.

Laura: Echt heel fijn. Weet je wat ook is? Weet je, als je bijvoorbeeld, ik had van de week dat ik ging lunchen met een vriendin. Dat wist ik, het was bij haar thuis en zei ze: wat doe je? Blijft je hier eten of ga naar huis? En als ik aan de lijn had gedaan was ik naar huis gegaan. En ik zei: nou ja, ik wil blijven eten, tenminste, ik weet niet wat jij eet. Toen zij ze: nou ja, gewoon lekker zalm met sla en.. toen zei ik: oh ja, nou dan wil ik wel blijven eten. Normaal was ik naar huis gegaan, want dan heb ik die controle niet en omdat je niks voorgeschreven hebt, is het oké.

Marjena: Ja, en daarmee dus ook weer zo duurzaam.

Laura: Én je stopt ook gewoon met eten op moment dat je genoeg hebt. Weet je, dat soort dingen….

Je hoort aan haar dat alles wat ze nu aan het doen is in lijn ligt met wie ze wil zijn, met haar nieuwe identiteit. En je kan aan haar merken hoe ontzettend blij ze daarmee is. Ik ben natuurlijk ook op mijn beurt ontzettend blij voor haar.

En als jij nu denkt: dit is eigenlijk waar ik al die tijd naar op zoek ben geweest. Dit is volgens mij ook hoe afvallen zonder dieet eigenlijk bedoeld is. Eigenlijk doe je het ook omdat je natuurlijk een fijne relatie met eten wilt. Je wilt natuurlijk ook een rust in je hoofd. Je wilt slank zijn voor het leven zonder gevecht, zonder continu je verlangen naar eten onderdrukken. En als dat is waar je naar verlangt, maakt dan gebruik van mijn gratis online sessie. Ik bied gratis Skype sessies aan van een half uur en die sessie kunnen we gebruiken om te onderzoeken of Etenslessen bij je past, of het voor je kan werken of een match zijn. En als je daar benieuwd naar bent, maak er gebruik van, want het is wat mij betreft geen salesgesprek. Ik ben niet geïnteresseerd in een salesgesprek, want ik wil ook alleen maar jou coachen als Etenslessen bij je past en voor je kan werken en als de klik er is.

Het is geheel vrijblijvend en als je dat wilt doen kan je contact met mij zoeken via mijn contactformulier op mijn website via etenslessen.com. En dan maken we een afspraak. En dan gaan we dat doen.

Ik hoop dat je weer geïnspireerd bent en weer iets geleerd hebt en ik spreek je volgende week weer en wens je een prachtige dag. Tot gauw. Bye.