Afl. 203 Bewijzen dat je alles mag eten

Als je iets eet om te bewijzen dat je niet op dieet bent word je op dat moment gemanipuleerd. Die manipulatie komt soms uit je omgeving, maar meestal uit jezelf. Het is een valkuil die niet alleen overgewicht veroorzaakt maar ook veel onrust. Je raakt in verwarring omdat je niet goed weet wat je wilt.

Je bent inderdaad niet op dieet, maar betekent dit dat je elke impuls om te eten wilt belonen of ga je daar tegenin? Als je er tegen ingaat voelt het alleen alsof je weer op dieet bent. Het is een dilemma dat ik je graag help oplossen. Het is zo fijn als je hier je weg in kan vinden en dat begint met het herkennen van de manipulatie.

---

Wat je ontdekt:

• Hoe je gemanipuleerd wordt om te eten.
• De rol die verlangen in deze manipulatie speelt.
• Hoe je deze valkuil opruimt en je weg vindt als je alles mag eten

---

 

Transcript Afl. 203

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 203. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen!

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? We gaan het hebben over manipulatie en bewijzen dat je alles mag eten. Dus je eet om te bewijzen dat je alles mag eten. En als je dat doet, word je op dat moment gemanipuleerd en dat ga ik je laten zien en daar gaan we het over hebben zodat je dit voor jezelf kan opruimen en kan zien waar dit precies over gaat.

Voordat ik dat doe nodig ik je uit voor mijn training van 13 september. Het is een gratis les. Ik noem het een training, maar het is een gratis les. Een gratis Etensles. Over het creëren van een fantastische relatie met eten. En ik nodig je daarvoor uit als je niet tevreden bent over de manier waarop je met eten omgaat.

En dat kan betekenen dat je gewicht wilt verliezen, blijvend gewicht wilt verliezen. Het kan ook betekenen dat je het gewicht hebt nu wat je hebben wilt, alleen niet tevreden bent over jouw relatie met eten. Omdat je er continu over piekert. Omdat je gewoontes hebt ontwikkeld waar je aan de ene kant angstvallig aan vasthoudt, maar die je het liefst zou willen loslaten.

Je bent alleen bang dat je dan gaat overeten.

Hoe het er voor jou ook uitziet, als je niet tevreden bent over de manier waarop je met eten omgaat, dan is deze les voor jou. En die les heet Stop overeten in drie simpele stappen en je kan je daarvoor aanmelden via etenslessen.com.

Ik geloof dat blijvend gewichtsverlies, het enige gewichtsverlies is wat van waarde voor je is. Tijdelijk gewichtsverlies heb je niets aan. Daar doe je het niet voor. En mijn aanpak is gericht op blijvend gewichtsverlies en het creëren van een fijne relatie met eten. Het één is echt waardeloos zonder het ander. Je kan hartstikke slank zijn, maar als je gevangen zit in een strijd met eten ben je niet tevreden over jouw relatie met eten. En dan kan iedereen tegen je zeggen, ‘waar heb je het over? Je ziet er zo goed uit! Ik wou dat ik jouw lijf had.’ Doet er niet toe, boeit niet. Als je in je hoofd een gevecht levert, dagelijks, als je in je hoofd gevangen zit in een relatie met eten die niet goed voelt, wil je daar verandering in kunnen brengen.

Je wilt beiden kunnen creëren, zowel blijvend gewichtsverlies als een fijne relatie met eten. En die training van de 13e, die les van de 13e, die gaat daarover.

Dus meld je daarvoor aan.

Je kan je aanmelden door op mijn wachtlijst te komen of je aanmelden alleen specifiek voor die les. Ga naar mijn website etenslessen.com en dan vind je daar alle details.

In deze les ga ik het met je hebben over manipulatie. Als je eet om te bewijzen dat je niet op dieet bent, word je op dat moment gemanipuleerd. En die manipulatie kan van buitenaf komen van de mensen om je heen, maar ook van binnenuit. En dat laatste gebeurt vaker dan je denkt.

Als je eet om te bewijzen dat je niet op dieet bent, dan kan dat er uitzien als het gaat om de manipulatie van andere mensen omdat je bij ze op bezoek bent en ze tegen jou zeggen, ‘maar je mag dit toch wel hebben? Je mag dit toch wel hebben en je bent toch niet op dieet? Je doet toch wel gezellig mee? Ben je toch niet op dieet?’

Het is waar dat je niet op dieet bent. En om te laten zien dat dat zo is, eet je. En je gaat op dat moment in op een manipulatie. Want waarom zou je moeten bewijzen dat je niet op dieet bent? En waarom wil je daar andere mensen van overtuigen? Dit is jouw relatie met eten en niemand is in die relatie uitgenodigd. Eten is iets tussen jou en je lichaam en je hoeft daar nooit iets over uit te leggen, ook niet als je overeet. Je hoeft niet uit te leggen wat je doet en waarom je dat doet.

Eten is iets tussen jou en je lichaam.

Toch laat je je vaak in dit soort situaties manipuleren en het is interessant om te zien waar dat door gebeurt. Meestal voel je namelijk op dat moment wel verlangen naar het eten wat je wordt aangeboden. En daarmee is die vraag je mag dit toch wel hebben, je bent toch niet op dieet, net de tipping point en net dat zetje wat maakt dat je denkt ja, dat is ook zo, dus ik doe het gewoon.

Het is dat verlangen wat eronder zit wat maakt dat je overstag gaat.

En als je je dat realiseert. Als je dat kan herkennen en dus ziet: o, wacht even. Ik voel verlangen. Daardoor denk ik dat ik wil eten. En omdat mij ook nog de vraag wordt gesteld of ik het mag. Het antwoord is ja, dan ligt de bal op de stip en dan ga ik ervoor en dan eet ik. En als je kon zien dat dit een valkuil is, kan je een stap verder komen.

Want het is waar, je bent inderdaad niet op dieet. Maar je voelt genotzucht. Je voelt verlangen. En de valkuil is dat je eet omdat je jezelf vertelt: ik mag altijd alles. En het klopt, je mag ook altijd alles. Maar daar gaat dit niet om.

Het gaat er niet om wat je mag maar het gaat erom wat je wilt.

Zo’n cruciaal verschil. Het gaat er niet om wat je mag. Het gaat erom wat je wilt. De vraag of het mag, hoef je jezelf nooit meer te stellen. Je mag altijd alles. Dit is jouw leven. Je eet wat je wil, wanneer je wil. Daar gaat het niet om. Het gaat erom wat jouw ware verlangen is. En de impuls die je voelt op het moment dat je eten ziet, eten ruikt, soms ook eten hoort als er in de keuken iemand aan het scharrelen is met een mes in een la, in een verpakking. De prikkel die je daarbij voelt, het is belangrijk dat je kan herkennen. Is die prikkel een afspiegeling van mijn ware verlangen of een impuls, een natuurlijke impuls van mijn primitieve brein wat eten gewoon altijd een goed idee vindt?

Dus je voelt inderdaad een prikkel van verlangen. Maar is die prikkel een afspiegeling van jouw ware verlangen?

Als dat eten daar op dat moment niet was geweest. Als je er niet aan had gedacht, had je dan ook naar eten verlangd? Had je dan ook de behoefte gevoeld om te eten? En het antwoord is meestal nee. En dat kan je merken omdat je achteraf spijt hebt van deze keuze. Achteraf denk je, ‘ah, ben er weer ingestonken, waarom deed ik dat nou? T was heel gezellig vanmiddag, maar ik heb veel te veel gegeten.’

En het begon bij die vraag Je mag dit toch wel hebben? En het verlangen wat je voelde. De combinatie van die twee. En dat is de valkuil.

Dus eten mag altijd.

Daar gaat het niet om. De vraag is wat je wilt. Als je goed verbonden bent, diep verbonden bent met je ware verlangen, dan kan je het verschil goed opmerken. En dan weet: wat ik nu voel is een impuls, maar niet mijn ware verlangen. En hetzelfde geldt voor de manipulatie die bij jezelf vandaan komt. Dus op het moment dat je aan iets lekkers denkt, iets lekkers ziet, er langsloopt en ineens getriggerd wordt. Je oerbrein zegt, ‘eten, goed idee, laten we dit doen.’ En jij bij jezelf denkt oh ja, hier heb ik wel zin in. Nou ja, het mag. Ik ben niet op dieet en ik moet dit toch gewoon kunnen eten? Ik moet toch gewoon spontaan iets lekkers kunnen eten?

Dat is exact dezelfde manipulatie.

Alleen nu komt ie bij jou vandaan. Nee, t is waar, je bent inderdaad niet op dieet. En waarom ben je niet op dieet? Omdat het je geen blijvend gewichtsverlies heeft gebracht en geen fijne relatie met eten. Daarom wil je dat niet meer. Maar dat je daarom niet meer op dieet wilt, betekent niet automatisch dat je dan elke impuls die je voelt om te eten wilt laten gaan. Wilt belonen.

Dit brengt je bij de vraag wat jouw definitie is van een fantastische relatie met eten.

Wat voor relatie wil je voor jezelf creëren? Want je mag, als je dat wilt, elke impuls om te eten belonen. Op elke impuls ingaan en er altijd in meegaan. Dat mag. De vraag of het mag hoef je niet te stellen. Het wordt alleen interessant op het moment dat je daar langer bij stilstaat en je afvraagt wat je daarmee voor jezelf creëert.

Want als je nu niet tevreden bent over de manier waarop je met eten omgaat, dan is één van de klachten waar je vaak last van hebt dat je zegt ik wil zo vaak eten, vaker dan ik nodig heb en dat gevecht in mijn hoofd van zal ik wel, zal ik niet, ik mag het toch, ik ben niet op dieet. Ja, maar straks zit ik zo vol of nu voelt het toch niet lekker in mijn buik. Ik heb er nu toch spijt van. Al die onrust is één van de klachten waar je last van hebt en waar je vanaf wilt.

En de vraag is dus wat je creëert op het moment dat je elke impuls om te eten beloont en daar altijd in meegaat.

Is dat een afspiegeling voor jou van een fantastische relatie met eten? Dat kan namelijk wel zo zijn. En ben je dan ook helemaal oké met de consequenties daarvan? Want daar zeg je dan natuurlijk ook ja tegen. En ik vermoed dat je zal zeggen, ‘nou, die consequenties, die wil ik eigenlijk niet. Ik vind het alleen zo lastig om zo’n impuls te begeleiden en raak dan in verwarring. Ik raak met mezelf in gevecht. Soms wordt die impuls daardoor alleen maar sterker als ik m probeer te onderdrukken.

T Is zo’n gedoe. Ik kan me weg daar niet in vinden. Dus als ik er wat langer bij stilsta en me afvraag of ik inderdaad elke impuls om te eten wil belonen, of dat inderdaad een afspiegeling is voor mij van een fantastische relatie met eten, dan is het antwoord nee, dat is het niet. Ik kan alleen zo moeilijk met die impuls overweg. Dat is het issue.’.

En dan zeg ik, ‘zou je die impuls dan gewoon niet liever minder vaak willen voelen? Want als je hem niet voelt is er ook geen verlangen en hoef je daar niets mee.’

Wat je namelijk wilt gaan leren is hoe je verlangen verkleint. Hoe je deze impuls verkleint, minder vaak voelt en als je hem voelt prima kan begeleiden. Zodat jouw fantastische relatie met eten ingevuld kan worden zoals jij wilt dat ie eruit ziet. En misschien wil je daar in een andere kledingmaat hebben. Gewicht verliezen, op een ander gewicht uitkomen omdat je je lichter wilt voelen en soepel wil voelen en vitaal wil voelen. En je merkt dat als je elke impuls beloont en op elke impuls ingaat, je wel geniet en lekker eet. Eet zodra je daar zin in hebt, maar je merkt ook dat je altijd vol zit en dat je lichaam hard moet werken om al dat eten voor je te verwerken.

En dat het ook vaak eten is waar je lichaam wat van in de war raakt en wat van gestrest raakt. En waar je genotzucht groter van wordt. Waardoor je steeds vaker dit soort impulsen voelt en je daar soms ook slecht van slaapt en je minder goed kan concentreren en je al met al kan merken: hier straal ik niet van. Dit is niet daadwerkelijk wat ik wil. Dit is niet het resultaat wat ik wil van mijn fijne relatie met eten. Ik wil me licht voelen, vitaal voelen, sprankelen, bruisen, stralen.

Ik wil een lichaam hebben wat makkelijk beweegt en waarvan ik voel dat ik het goed ondersteun zodat het oud kan worden. En niet alleen oud kan worden, maar ook oud kan worden met een hoge kwaliteit van leven.

Dat is wat ik wil.

Het betekent alleen dan ook dat ik mijn weg moet zien te vinden met die impulsen die ik voel.

En omdat ik zo vaak niet van mezelf mocht eten en zoveel diëten heb gevolgd, ben ik in een ‘ik ben niet op dieet, dus ik mag dit nu eten’ belandt. Daar ben ik op uitgekomen en het is eigenlijk het enige wat ik ken. Toen mocht het niet. Nu mag het wel en daar blijf ik in hangen. Omdat ik niet goed weet wat ik nou met die impuls kan doen, moet ik die impuls opnieuw gaan verbieden. Maar dan voel ik me weer beperkt en wordt die impuls ook sterker.

En als ik hem laat gaan, dan wordt ie misschien uiteindelijk ook sterker omdat ik dan zo vaak snelle suikers eet en daar weer genotzuchtig hoor van wordt en dan heb ik weer geen honger als het eenmaal tijd is voor mijn avondeten, want ik heb al van alles lopen eten. Hoe vind ik hier nou mijn weg in?

En het antwoord zit in het definiëren van jouw relatie met eten. De relatie die je voor jezelf wilt creëren.

Want anders blijf je een slachtoffer van die manipulatie van eten om te bewijzen dat je het hebben mag en meegaan in elke impuls om te eten die voorbij komt, omdat je niet weten hoe je er je weg in vindt.

Zodra je besluit dat je een relatie met eten wilt gaan creëren die voor jou goed voelt, die het resultaat geeft wat je wilt, die jou laat samenwerken met je lichaam op een manier waarvan je zegt: ah, nu vindt het echt zijn plek. Ik heb honger als ik honger wil hebben. Echte lekkere goeie honger. Ik geef mijn lichaam ook genoeg ruimte om die honger op te kunnen bouwen.

En als ik eet is het omdat het een afspiegeling is van mijn ware verlangen. En dat kan dan nog steeds betekenen dat ik soms dingen eet die niet gezond zijn, maar niet omdat ze onverwacht voorbij komen en ik de impuls voel om te eten en overvallen wordt door verlangen. Maar omdat ik dat eten een plek heb gegeven waar ik helemaal achter sta, wat voor mij een moment is waarvan ik zeg ja, dan onder die omstandigheden wil ik dat eten.

Ik sta volledig achter de redenen waarom ik dat doe.

Die redenen voelen goed waardoor ik, nadat ik dat heb gegeten, maar nog steeds heel goed voel over die keuze. En ik ben daar kieskeurig in omdat ik, als ik daar niet kieskeurig in ben, ik mij zo vaak vol voel. Hangerig en moe en steeds vaker die impuls voel en mij dan een slaaf voel van mijn impuls. En dat is niet de relatie met eten waar ik ja tegen zeg. Ik wil rust in m’n hoofd. Niet voortdurend last hebben van die impulsen.

Ik wil ook geen last hebben van manipulatie. Dus ik eet omdat ik niet op dieet ben. Nee, dat is geen definitie van een fantastische relatie met eten. Dat is alleen maar tegenovergestelde doen van wat ik deed als ik op dieet was. Ik mocht eerst niets, dus eet ik nu alles. Dat is geen ware vrijheid. Dan ben je nog steeds niet vrij. Je voelde je niet vrij in een dieet, maar nu voel je je ook niet vrij, want je moet aldoor bewijzen dat je niet meer op dieet bent. En dat is geen vrijheid.

Een slaaf zijn van je impulsen is geen vrijheid.

Je gelooft misschien alleen nog niet dat je in staat bent om te creëren waar je naar verlangt. Maar dat ben je wel. Je hebt alleen deze stap nog niet gezet. Die eerste stap, dat definiëren wat voor jou een fantastische relatie met eten is, hoe die eruitziet. Wat je dan wilt met eten, waar je genotzuchtig van wordt, wat je dan wilt, met impulsen die voorbij kunnen komen. En wat wil je geloven over die impulsen als ze voorbij komen?

Nu denk je misschien nog dat ze sterker zijn dan jezelf. Of dat als je eten langs je heen laat gaan en er niet voor kiest, ook als anderen wel eten, dat jij dan iets mist, dat je iets te kort komt. Je maakt namelijk op dat moment een hele andere keuze die verbonden is met jouw ware verlangen, namelijk dat wat jij voor jezelf en je lichaam wilt creëren. Je bent gecommitteerd aan hoe je wilt dat jouw lichaam zich voelt en hoe jij je wilt voelen in je lichaam. Dat huis waarin je woont. Je wilt dat je je daar vitaal voelt, sprankelend voelt, levenslustig voelt, zin hebt in de dag, je goed kan concentreren, gewicht kan loslaten wat niet meer bij je past, wat je niet meer nodig hebt. En als je je daar aan committeert, worden de volgende stappen duidelijk.

Eén van de dingen, ik maak even een zijstap, een van de dingen die ik nu onlangs tegen ben gekomen is mijn eigen volgende doorbraak, mijn eigen persoonlijke volgende doorbraak. En ik heb daar opnieuw wat gewicht in verloren.

Dat liet mij opnieuw zien dat de relatie die je met eten hebt een afspiegeling is van de relatie met jezelf.

En voor mij ging dit stukje gewicht over een diepere laag van people pleasen, waarvan ik niet eens doorhad dat ie er zat. Ik maakte mezelf nog verantwoordelijk voor de gevoelens van andere mensen waar ik dat niet helemaal doorhad. Niet in mijn werk, maar in mijn familiesfeer. Ik maakte mezelf nog verantwoordelijk voor de gevoelens van andere mensen en ik had het niet door.

En vanaf het moment dat ik het zag, in de ogen keek en mij committeerde aan het loslaten daarvan, begon ik de stappen te zien, kon ik de gevoelens, het ongemak van die verantwoordelijkheid loslaten en de somberheid die ik daarbij voelde. Het verdriet wat ik daarbij voelde, kon ik daardoor heen gaan en vervolgens nieuwe grenzen formuleren en stellen.

Ik ging door een stuk rouw en een stuk angst. Is het veilig om dit te doen? Mag ik dit zijn? Is dit wie ik mag worden? En voor jou wacht hetzelfde op dit eetstuk. Jouw relatie met eten brengt je daar. Jouw relatie met eten laat aan jou zien waar jij nu nog niet helemaal bent, wie je mag zijn. Waar je vlucht, eet om niet te hoeven voelen. Eet om te bewijzen dat je niet op dieet bent. Eet omdat je niet weet hoe je een impuls kan laten komen en gaan en jezelf daarin opvangt, okay kan zijn, kan landen in jouw lichaam en met jou kan zijn zonder dat je hoeft te eten.

En dat herstel je in dit proces.

En dat begint bij het definiëren wat voor jou fantastische relatie met eten is. Hoe ga je dan met jezelf om? Hoe ga je dan met je lichaam om? Wat vind je daarin waardevol? Wat vind je daarin belangrijk? Hoe wil je dat je lichaam voelt nadat je iets hebt gegeten? Je mag alles eten. En hoe wil je dat je je lichaam voelt nadat je iets hebt gegeten?

Dan is jouw ware verlangen misschien dat je eten fantastisch smaakt, maar dat het nadat je het hebt gegeten ook fantastisch is voor je lichaam. En dat dat voor jou misschien wel de ultieme combinatie is waarvan jij zegt dat wil ik voor mijzelf creëren. Daar wil ik meer van. Niet omdat het moet, maar omdat het fantastisch voelt.

Dus je hoeft nooit meer te bewijzen dat je alles mag eten en niet op dieet bent door iets te eten.

Da’s klaar. Je mag altijd alles eten. Daar gaat het niet om. En niemand hoeft te snappen dat je niet op dieet bent door dan te eten. Je kan ook niet eten en niet op dieet zijn. En het gaat erom voor jou hier dat je deze valkuil kan herkennen en kan zien. Oh wacht even, ik voel verlangen. En daardoor ga ik zoeken.

En dan komt dat argument in me op. Je mag dit toch hebben? Je moet dit toch gewoon kunnen eten en daarom eet ik het. Maar dat is geen afspiegeling van mijn ware verlangen.

Denk daarover na. En als je wilt weten hoe je dat voor jezelf inricht, die fantastische relatie met eten, hoe je het bouwt, dan geef ik je daar op 13 september mijn formule voor. Meld je daarvoor aan via etenslessen.com. Ik heb er ongelooflijk veel zin in. Ook als je deze les al een keer eerder hebt gevolgd. Ik vlieg hem altijd net even een beetje anders aan. Die principes, die vaardigheden die je ontwikkelt om die relatie te bouwen. De conversatie daarover ziet er altijd net een beetje anders uit. Omdat ik zelf ook in ontwikkeling blijf als coach en in de conversatie zoals ik die daarover voer. Dus kom erbij, kom leren en kom voor de kracht van herhaling. En ik kijk ernaar en verheug mij erop. Ik wens je een mooie dag. Tot dan, bye.