Afl. 94 De vijf pijlers van een geweldige relatie met eten

Hoe creëer je een geweldige relatie met eten? Na je laatste dieet weet je duidelijk wat je niet meer wilt en wat niet voor je werkt. Maar wat dan wel?

Wat is het alternatief voor afvallen op wilskracht?

Ik geef je de vijf pijlers waarmee je een geweldige relatie met eten creëert en zo slank wordt als je wilt.

Ze geven je de kracht van eenvoud. Deze eenvoud heb je nodig om goed te kunnen sturen op de relatie die je met eten wilt creëren. Zodra je de logica in deze pijlers ziet valt er veel op zijn plaats. Je begrijpt ineens waarom eten en je gewicht tot nu toe een worsteling voor je waren en weet welke stappen je kan zetten om hier verandering in te brengen. Let’s go!

---

Wat je ontdekt:

• De vijf pijlers van een geweldige relatie met eten.
• De kracht van eenvoud in het sturen op de relatie die je met eten wilt creëren.

---

 

Transcript Afl. 94

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 94. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hallo, hoe gaat het? Hoe gaat het met jou? Geniet je van de zomer? Ik geniet met volle teugen. Ik ben aan het afronden. De dingen aan het afronden hier. Voordat ik naar Berlijn ga fietsen, samen met mijn man Bob en ik. Ik verheug me erop. Bij mij is het meestal zo dat een vakantie pas tot leven komt als ik bijna op het punt van vertrek sta. En dan ineens, dan schiet mijn brein in het vakje: hé, dit is wat ik ga doen. Dit is wat er staat te gebeuren. En dan voel ik ook ineens die voorpret op gang komen. En komt het hele idee tot leven. Ik kijk er enorm naar uit om naar Berlijn te fietsen. Ik ben nog nooit in Berlijn geweest en ik vind fietsen echt fantastisch. De hele dag buiten zijn, de hele dag mijn lichaam in beweging hebben. Het landschap zien veranderen. Alles wat ik tegenkom in mezelf, terwijl ik aldoor in beweging ben met tegenwind of veel verkeer. Of juist een prachtig uitzicht. De verrassing, de verrassing die er altijd is als je op fietsvakantie bent, daar geniet ik intens van.

En het contrast met me enorm laten verwennen, aan het eind van de dag, dat het en-en is, mijn lichaam uitdagen, mezelf vermoeien. Maar me dan wel daarna laten pamperen in een fijn hotel, onder een warme douche kunnen staan en lekker eten. Dat totaalpakket, dat vind ik echt de bom. Het is de beste combinatie. Vermoeid zijn en dan in een schoon fris bed kunnen stappen. Dat gevoel. Ken je dat gevoel? Van die knisperende lakens die zo lekker ruiken. Fris gewassen. Heerlijk. En dan die vermoeide benen hebben die helemaal zeggen: aah, dit! Hahaha. Daar kijk ik nu naar uit en het zit er aan te komen. Ik verheug me erop.

Wat ik in deze les voor je wil doen, is samen met je kijken naar de basis ingrediënten, de pijlers van een fantastische relatie met eten.

Want als er iets is wat ik weet, dan is het wel dat als je in de pijn zit van overeten, in de pijn zit van overgewicht waar je vanaf wilt, dan heeft je brein gewoon de neiging om voortdurend daar je aandacht op te vestigen. En het is ook logisch, want het is de plek waar het zeer doet, dus daar ben je geneigd naar te kijken. Je kijkt naar je eigen gedrag en alles wat je jezelf ziet doen waar je vanaf wil. Waarom at ik dat nou?

Waarom zei ik nou ja, ik had van tevoren nog zo bedacht, als ik daar eenmaal ben en het wordt me aangeboden, zeg ik nee. En wat komt er uit je mond rollen? Zodra het je wordt aangeboden: ja, lekker, ja graag! Haha. En later denk je: waarom deed ik dat nou? En ik vertel het nu met een big smile. Maar ik weet natuurlijk precies over welke pijn wie hier praten en het kan zo zeer doen. Het kan zo frustreren om steeds gedrag te laten zien waar je eigenlijk van af wil. En om de bal niet te krijgen waar je het hebben wil. En als je voor de spiegel staat en je bent niet tevreden met wat je ziet, je ziet dat overgewicht en je weet waar het vandaan komt. Je weet dat het er niet zit omdat je keuzes maakt en waar je helemaal blij mee was. En voor, tijdens en na ervan genoot en helemaal achterstaat. Nee, het is overgewicht wat is gecreëerd doordat je gedrag laat zien wat je eigenlijk niet wil. En daarmee voel je iedere keer de confrontatie, als je geconfronteerd wordt met dat overgewicht, de pijn daarvan.

En ik weet hoe belangrijk het is om de switch te maken en je te kunnen gaan richten op wat je wilt creëren. Voortdurend blijven kijken naar waar je vanaf wil, blijven kijken naar je pijnpunten is alleen van waarde als je de Etenslessen eruit gaat halen. Wat kan ik hiervan leren? Wat kwam mij dit vertellen? Maar die hele lading daarboven op, al die negativiteit, die is waardeloos. Van nul en generlei waarde. Heb je helemaal niets aan. En je kunt het breinsap wat je daaraan verspeelt veel beter gebruiken door je te richten op dat wat je wilt creëren. Waar wil je naartoe? Dat. Nou, daar had ik het over hebben met je in deze les.

En ik ga de vijf pijlers van een fantastische relatie met eten voor je bespreken, zoals ik die identificeer en herken en waarvan ik weet dat ze waanzinnig goed werken. Als je deze vijf pijlers op orde hebt, heb je die fantastische relatie met eten en ben je heel erg blij met hoe je met jezelf omgaat en heb je het gewicht dat je wilt, het lichaam dat je wilt.

De eerste pijler, het eerste ingrediënt van een geweldige relatie met eten, is gebaseerd op het volgen van jouw hongerbalans. En dat betekent niets anders dan dat je lichaam van jou de leiding krijgt. Jouw lichaam bepaalt wanneer het etenstijd is, niet de klok. Niet je dieet. Niet wat anderen van je verwachten. Je lichaam mag beslissen. En als je je lichaam laat beslissen wanneer het tijd is om te eten en wanneer het tijd is om te stoppen met eten omdat het jou een signaal van verzadiging geeft, dan val je af. Dan word je hartstikke slank. Dan is eten geen issue meer voor je. Het volgen van je hongerbalans brengt alleen ook precies dat naar de oppervlakte wat jou nu nog in de weg zit.

Alle excuses die er in je opkomen op het moment dat je iets wilt eten terwijl je weet dat je geen honger hebt. Er komen redenen in je op, verhalen in je hoofd die allemaal verbonden zijn aan de relatie die je nu nog met jezelf hebt en die je met eten hebt. Je vluchtgedrag zit erin. Je verlangen om anderen te pleasen, je verlangen om jezelf te kunnen belonen en te pleasen en je recht op te kunnen eisen om je lekker te willen voelen op het moment dat jij dat wil. En dit zet je in de weg. En dit tegenkomen door te besluiten om je lichaam de leiding te gaan geven, is een vaardigheid die je ontwikkelt. Het is een vaardigheid in ontwikkeling die je doormaakt, waarin je al deze stukken tegenkomt en zodra je deze vaardigheid begint te beheersen, val je af en merk je dat de relatie met jezelf verandert. Je wordt emotioneel volwassener, je wordt onafhankelijker, onafhankelijker van de verwachtingen van anderen. En ik krijg, als ik deze toe bespreek altijd de vraag: maar hoe doe ik dat dan met mijn gezinsleven? Hoe doe ik dat dan met mijn huisgenoten? En het antwoord is heel simpel: je kunt je honger zo uit kalibreren dat deze samenvalt met tijdstippen die voor jou sociaal wenselijk zijn en praktisch zijn.

Als je graag om één uur ‘s middags honger wilt hebben of rond een uur of half zeven ‘s avonds honger wilt hebben, hoef je niets anders te doen dan je maaltijden zo af te gaan stemmen dat jouw honger, jouw bioritme, samenvalt met die tijdstippen. En dat is helemaal niet zo lastig. Dat krijg je gauw genoeg door hoe je dat doet, hoe zwaar je dan luncht, hoeveel je dan luncht, in samenwerking met je lichaam. Het obstakel hierin zit niet zozeer in de omstandigheden van je leven als wel in je hoofd en jouw gedachten over die omstandigheden. En het ongeduld wat direct in je opkomt zodra je een verlangen voelt om even iets te eten te pakken. Wat zich daar laat zien zijn de momenten waarop jij eten gebruikt om andere redenen dan jezelf van brandstof te voorzien. En die redenen staan nu nog tussen jou en die geweldige relatie met eten in. Precies zoals ik net zei de excuses die in je opkomen: ja maar, ik heb dit nu gewoon even nodig. Ja maar, ik ben nu te gefrustreerd. Ja, ik kan me nou even niet bezighouden ook nog weer met dat eten. Of ja, maar het is nu gewoon gezellig. Ik wil mee kunnen doen, anders voel ik me achtergesteld. Dat. Dat hele stuk kom je hierin tegen.

Jouw lichaam heeft geen enkele boodschap aan al deze excuses. Je lichaam kent maar twee standen. Het heeft behoefte aan brandstof of niet. En jij besluit om daarnaar te luisteren en daarmee samen te werken of niet. Zo simpel is het.
Simpel betekent nog niet gemakkelijk. Ik zeg dat het simpel is, maar daarmee zeg ik niet dat het gemakkelijk is. Het is een ontwikkeling die je doormaakt en je wilt elke dag opkomen dagen voor die ontwikkeling.

Maar het is één van je pijlers. Heb je hem eenmaal op zijn plek, word je superslank. Je onthecht van al die excuses waar je last van had. En je krijgt die fantastische relatie met eten. Dus dit is je eerste pijler.

De tweede pijler van een geweldige relatie met eten, is je voedselrespons goed kennen. Weten hoe jouw brein en lichaam reageren op het voedsel wat je eet en kunnen herkennen welk eten jouw genotzuchtig maakt of niet. En dit eten de juiste plek geven, een plek geven die jou niet in de weg zit, in die fijne relatie met eten. Vroeger dacht ik altijd dat ik in staat moest zijn om gewoon een enkel koekje te eten. Ik noem hier even bij uitstek bijvoorbeeld zoiets als een Bastogne koekje. Bastogne koekjes waren echt altijd mijn Nemesis. Als ik een Bastogne koekje at en waarschijnlijk nog steeds. Ik eet ze alleen niet meer. Maar als ik een Bastogne koekje eet zal mijn brein waarschijnlijk doen wat het altijd deed als ik er eentje at. En dat is enorm gaan vuren en zeggen: o ja, dit meer. Ik wil er nog heen en ik kon altijd met verbazing kijken naar mensen om me heen waarvan ik echt kon merken, want ik had er een heel scherp oog voor. Ik had er echt een neus voor. Ik kon de mensen die ook een strijd met eten hebben er zo uitpikken. Maar er zijn ook echt mensen die een paar happen van zo’n koekje kunnen eten en bij wie het brein daar helemaal niet op reageert. En die mensen zijn gewoon anders gebakken. En die hebben die reactie in hun brein niet. En wat ik vroeger altijd deed was mezelf met die mensen vergelijken en hun reactie op zoiets als een Bastogne koekje gebruiken als maatstaf, als meetlat voor hoe het voor mij moest zijn, hoe die ervaring voor mij moest zijn.

Inmiddels weet ik ieder lichaam is uniek. Ieder brein is uniek. En hoe mijn brein op voedsel reageert, kan heel anders zijn dan dat van jou. En het gaat er dus ook niet om dat ik mijn modelleer naar wat voor jou wel of niet werkt, maar dat ik mijn relatie met eten modelleer naar wat voor mij werkt. En wat voor mij werkt, kan verschillen per seizoen in mijn leven, per levensfase en per seizoen in het jaar. En hoe meer je luistert naar je voedselrespons en met voedselrespons bedoel ik de feedback die je van je brein en je lichaam krijgt op wat je eet. Er is eten wat je heel goed stabiliseert, verzadigd, energie geeft en er is eten wat je slaperig maakt. Moe maakt, uitput, hyper maakt of genotzuchtig maakt. En hoe beter je leert afstemmen welk eten past goed bij mij, hoe gemakkelijker het is om een fantastische relatie met eten te hebben. En dus ga je onthechten op het eten wat niet voor je werkt. En dat brengt me bij de derde pijler.

De derde pijler is het gedachtenwerk wat je hierover doet. En niet alleen hierover. Niet alleen over jouw hechtingen aan eten, wat misschien helemaal niet bij je past. Het is ook het gedachtenwerk wat je doet om de negatieve gedachten over je lichaam los te laten. Het is het gedachtenwerk wat je doet over al je negatieve gedachten rondom die hongerbalans. O, ik kan dit niet. Dit is te moeilijk. Ik vind het niet leuk. Ik wil zelf kunnen bepalen. Ik heb dit verdiend. Dit zijn allemaal gedachten die je in de weg zitten. En zolang je niet komt opdagen om te zorgen voor de gedachten die je kiest, zal je brein altijd op de automatische piloot blijven denken wat het altijd al dacht.

En zolang je blijft denken wat je altijd al dacht, zal je ook voelen wat je daar altijd bij voelde. En vandaaruit doen wat je altijd al deed en creëer je dus meer van hetzelfde.

En daarmee is het doen van gedachtenwerk niet optioneel. Het is geen luxe. Het is niet een pre. Nee, het is essentieel. Het is één van de pijlers waar jij jouw fantastische relatie met eten opbouwt. Zonder deze pijler, zonder dagelijkse aandacht voor deze pijler, zal je merken dat je terugglijdt in oude patronen. Oude gedachten die je eerder al dacht omdat je brein nu eenmaal graag efficiënt is. En iets nieuws voor jou creëren vraagt veel meer brein energie, veel meer sap, veel meer eenheden, dan denken wat het altijd al dacht. Denken wat het altijd al dacht is de gemakkelijke, efficiënte route. En dus is het besef dat Gedachtenwerk erbij hoort. Waar je tot nu toe misschien altijd hebt geleerd dat slank zijn alleen maar gaat over voeding, weten waar je van afvalt. Weten wat gezond is. En zolang je maar genoeg kennis hebt over gezondheid ben je klaar, dan is het alleen nog maar een kwestie van heel graag willen. En dat is niet zo.

Dat is niet zo en ik wil hier in je laten weten dat ik helemaal aan je kant sta en dat ik me realiseer dat het zo teleurstellend is voor je om al die jaren dit altijd te hebben geloofd. Je hebt altijd geloofd dat het een kwestie was van heel graag willen. Gecombineerd met kennis over gezonde voeding. En dat is niet waar. Dat is een achterhaald idee. En dat is ook de reden waarom je tot nu toe nog niet eerder is gelukt om succesvol te zijn om te kunnen creëren waar je naar verlangt. Maar het goede nieuws, het goede nieuws is dat het dus nog steeds voor je mogelijk is, want je brein blijft tot op hoogbejaarde leeftijd neuro plastisch en het beweegt als een lammetje met je mee. Als jij je toewijdt, committeert aan dagelijks werken met je eigen gedachten en als je dit lastig vindt en niet goed weet hoe je dat moet doen, kan ik je erbij helpen. Want in Etenslessen doen we niet anders. In Etenslessen zorg ik dat je hier heel erg goed in kan worden. Ik reik je hier alle ingrediënten voor aan en ik heb ook echt een poezen geduld in het uitleggen van dit werk en in het begeleiden hiervan. Omdat het zo essentieel is. Dus je hoeft dit niet alleen te doen als je dit lastig vindt.

De vierde pijler is ook echt essentieel en dat gaat over het voelen van al je emoties. Bereid zijn om te voelen wat er te voelen valt.
Mijn studenten horen mij heel vaak een grapje maken en dat is dat slank zijn betekent heel erg goed worden in je rot voelen. Want het is op die momenten dat je wil gaan eten, het is op die momenten dat je niet naar je hongerbalans wilt luisteren dat je je lichaam de leiding niet wilt geven. Het is op het moment dat je gestrest bent gespannen bent, je alleen voelt, afgewezen, voelt niet weet welke beslissing je moet nemen. Op die momenten wil je iets te eten pakken en jezelf terugtrekken. Een time out nemen. Afleiding zoeken in eten. En het is op het moment dat je met vrienden op een terras zit. En er zijn allemaal lekkere hapjes aangedragen. Er is allemaal fingerfood en je had misschien een beetje honger, maar je hebt. Ik weet het niet. Ik verzin maar iets een paar dumplings gegeten en je voelt nu dat je honger weg is. En er staat nog zoveel lekkers en een deel van je brein wil gewoon daaraan mee blijven doen. Wil blijven pakken, blijven proeven, gewoon puur voor het plezier ervan. Voor het entertainment ervan. En als jij weet dat je daarmee niet kan creëren waar je naar verlangt, is dit het ongemak waar je op dat moment bewust voor kiest. Je laat het opkomen. Je bent bereid om me te voelen. Ah, hier is weer die plek. Die plek van het voelen, van een verlangen in mijn brein. En dat verlangen er gewoon laten zijn zonder het te belonen met eten. Je zal dit regelmatig tegenkomen. Maar als je bereid bent om te voelen wat er dan te voelen valt, word je onafhankelijk en vrij en heb je die fantastische relatie met eten. En misschien laat dit stuk ook wel zien dat je daar nog een illusie omheen had.

De illusie dat je op een bepaalde plek ging komen waarin je je aldoor lekker zou voelen omdat je zo blij bent met dat slanke lijf. Zo blij ben met jezelf zorg. Met die fijne relatie met eten, met al die kleding die je zo waanzinnig leuk staat, waar je zo blij mee bent. Je had de verwachting dat je je dan aldoor lekker zou voelen. En dat is niet zo. De helft van de tijd, meestal dagelijks, voel je je helemaal niet lekker. De helft van de tijd zal je altijd gevoelens van ongemak tegen blijven komen. Ik kom ze dagelijks tegen. Het enige wat hier een heel goed nieuws is, is dat hoe vaker je door dit soort emoties heen werkt zonder te eten, hoe meer het verlangen naar eten op die momenten dooft. Die prikkel wordt steeds zwakker.

Er zijn zoveel momenten waarop ik me rot voel. Vooral in besluiteloosheid, als ik in besluiteloosheid ben, dat vind ik altijd een lastige emotie om te dragen in mezelf. Maar ik word niet geplaagd door ook nog eens daarbovenop een verlangen naar eten te voelen. En dat is zo fijn. Dat scheelt zoveel. Dus bereid zijn om te voelen wat er te voelen valt en de controle over je emoties loslaten. De controle dat jij wilt kunnen beslissen wanneer je wel of niet je lekker voelt wanneer je wel of niet rot voelt. Dat hangt hiermee samen. Ik noem het wel eens de knop inleveren. Die knop die je altijd hebt ingedrukt van: oké, nu check ik uit. Nu wil ik gewoon wat lekkers.

Nu wil ik genieten van mijn avond. Mijn tijd! Die knop die je indrukt als je eten pakt, die heb je ingeleverd. Als jij die fantastische relatie met eten hebt, heb jij dit volledig geaccepteerd. Ongemak mag dagelijks uitmaken van jouw ervaring. Je bent bereid om me te voelen.

En de laatste pijler is de pijler die ze allemaal bij elkaar brengt. Dat is jouw ritme van zelfzorg en ook dit is een vaardigheid in de ontwikkeling. Alles wat ik tot nu toe heb omschreven is een vaardigheid en een ontwikkeling. Goed worden in gedachtenwerk is een vaardigheid in de ontwikkeling die je doormaakt. Bereid zijn om te voelen wat er te voelen valt, is een ontwikkeling die je doormaakt. Jouw voedselrespons goed leren kennen is een ontwikkeling die je doormaakt.

En het allemaal bij elkaar brengen in een ritme, een fijner ritme van zelfzorg en die zelfzorg altijd op de eerste plaats kunnen zetten en toestemming voelen, toestemming krijgen van jezelf om die op de eerste plaats te zetten, dat is de vijfde pijler.
En dit is iets waar mijn studenten veel in moeten investeren om het op orde te krijgen. Leren sturen op je eigen energie, op je mentale vermoeidheid, lichamelijke vermoeidheid, leren sturen, op de stress die je in jezelf opwekt door de gedachte die je denkt want daar komt de meeste van onze stress vandaan. De omstandigheden zijn neutraal. Het is de betekenis die je aan je omstandigheden geeft en dat brein van ons, dat neemt nogal eens een afslag richting negativiteit. Dat gebeurt dagelijks. En daar, dat ondersteunen met goede zelfzorg, waarin je dagelijks gedachtenwerk doet, bekwaam bent in het voelen wat er te voelen valt, je hongerbalans kunnen volgen en een ontwerp hebben van zelfzorg waar dit allemaal in zit en waarin ook het ontwerp van het eten wat bij jou past inzit. Als je dit eenmaal op orde hebt. Als je dit eenmaal hebt staan. Dan ben je waar je wilt zijn. En dan is het alleen nog een kwestie van herhalen. Steeds blijven herhalen, herhalen wat voor je werkt. Herhalen wat bij je past.
Zelfzorg associëren we vaak met leuke dingen voor jezelf inplannen. Een massage boeken. Met vrienden afspreken. Jezelf op iets trakteren, jezelf iets cadeau doen. Maar zelfzorg gaat in de kern hierover, je bewustzijn, bewustzijn van wat je denkt. Bewustzijn van wat je voelt. Daarvoor opkomen dagen en het ondersteunen. Ondersteunen om het in goede banen te leiden. Je mentale management ondersteunen. En dat vraagt wel degelijk om praktische zelfzorg. Jij hebt je schrift nodig, pen en papier nodig, je hebt tijd nodig. En wat ik ook vaak zeg in mijn lessen is: het is je als kind niet geleerd. Als kind is je geleerd dat je goed moet kijken, uitkijken als je oversteekt voordat je oversteekt en je is geleerd, het is erin gedrild: was je handen als je van de wc komt en poetst twee keer per dag je handen. Stel je netjes voor zoals het hoort en zeg u.

Haha. Ja, dat is erin gedrild, maar de generatie voor ons heeft ons niet verteld: zorg voor je gedachten. Wees je bewust van wat je denkt. Besteedt dagelijks aandacht aan de kwaliteit van je gedachten. En inmiddels weten we geestelijke gezondheid is nummer één. De gedachte die je denkt bepalen de kwaliteit van je leven. Niet de omstandigheden. Dat diploma wat je haalt betekent niets, garandeert niets, garandeert geen geluk, het hebben van een relatie garandeert geen geluk, het hebben van kinderen wel of niet garandeert geen geluk. Het is de kwaliteit van je gedachte, dat bepaalt alles, mindset is alles.
En dus is het hebben van een schrift waarin je dagelijkse gedachtenwerk doet essentieel. Ik begin de dag ermee en ik eindig de dag ermee. En tussendoor schrijf ik vaak ook nog. En dat is niet zaligmakend. Ondertussen voel ik nog steeds wat er te voelen valt, Maar ik heb die fijne relatie met eten. Ik heb die fantastische relatie met eten en ik ben zo slank als ik wil. Dus dit zijn ze. Dit zijn de vijf pijlers. De vijf ingrediënten waarmee je een fantastische relatie met eten creëert.

En ik weet hoe je groeit op dit materiaal. Het is zo bijzonder wat er met je gebeurt als je op dat moment waarop je normaal gesproken bij jezelf weg zou gaan, juist blijft. Dat ongemak juist opzoekt. Onvoorstelbaar hoe je dat helpt om de oude laagjes van jezelf los te laten en steeds te blijven ontwikkelen en groeien. En daarin groeit je zelfliefde, je zelfvertrouwen, je persoonlijke kracht, je mentale flexibiliteit. Je gaat steeds beter zien welke oude overtuigingen over jezelf je mag loslaten. Overeten stagneert, overeten stagneert je emotionele ontwikkeling. Net als ieder ander vluchtgedrag. Het gebeurt juist op die plek waar je normaal gesproken weg zou gaan, daar vind je groeiplaats. En ik vind dat woest aantrekkelijk. Het maakt het allemaal waard.
De discipline van het gedachtenwerk, het ongemak van voelen wat er te voelen valt. De bewustwording in mijn voedselrespons. Weten welk eten bij me past en welk eten mij hormonaal in de war maakt en mijn genotzucht aanzet en mijn lichaam ondermijnd en vermoeid. Het volgen van mijn hongerbalans, bereid zijn om een lichaam de leiding te geven. Zo fijn, zo bijzonder, al die geschenken die dat met zich meebrengt.

Ok. Dus als je hier nieuw bent, als deze podcast helemaal nieuw voor je is, dan heb ik je nu de vijf pijlers gegeven waarmee jij een fantastische relatie met eten creëert en zo slank kan zijn als je wilt en alles wat je tot nu toe hiervoor hebt gedaan wat je niet is gelukt, check daarvan of deze ingrediënten daarin zaten. En als ze er niet in zaten, als één of meerdere van deze pijlers heeft ontbroken of nu nog ontbreekt, dan weet je nu waar de oplossing te vinden is. Dan weet je nu hoe je die fantastische relatie met eten alsnog kan creëren en zo slank worden als je wilt. Ik ben er volgende week weer in en ik wens je een mooie dag. Tot dan. Bye.