Afl. 155 Drama ontgroeien

Gedragsverandering is geen lineair proces. Soms zijn er momenten van teleurstelling of frustratie. Deze emoties wil je toelaten en voelen, je maakt het jezelf alleen onnodig lastig als je daar drama bovenop stapelt. 

Drama kan een uitlaatklep zijn voor gevoelens waarvan je nog niet weet hoe je die zuiver doorvoelt en jezelf de tijd voor geeft.

Het is ook een manier om steun in je omgeving te zoeken zonder daar om te hoeven vragen. 

Beide zijn waardevol om naar te kijken. Zonder drama wordt het gemakkelijker om te stoppen met overeten. Ik help je onderzoeken hoe dit eruit kan zien en kijk daarbij ook naar het drama dat ik zelf maak.

---

Wat je ontdekt:

• Hoe je drama maakt.
• Waarom drama niet helpt als je wilt stoppen met overeten.
• Hoe je drama kan ontgroeien.

---

 

Transcript Afl. 155

Wat is drama? Hoe veroorzaak je het in je eigen leven? Wat is het effect daarvan op je relatie met eten? En hoe kom je ervan af? Daar gaan we het over hebben.

Hoi! Hoe is het? Wat ontzettend fijn dat je weer luistert en weer een Etensles komt leren en ik heb er heel erg veel zin in. Ik wil het met je hebben over drama. En ik gebruik mezelf liefdevol als voorbeeld hierin omdat ik er interesse in heb op dit moment. Ik ben het aan het bestuderen. Ik geef er ook les over in mijn programma en ik wil er hier ook iets waardevols over delen met jou. Ik gebruik mezelf als voorbeeld omdat ik op dit moment op een punt in mijn leven ben waarop ik echt kan zeggen oké Marjena, je hebt echt een uitzonderlijk mooi leven voor jezelf gecreëerd. Je hebt alles waar je naar verlangde voor elkaar. En is natuurlijk een hele mooie plek om te zijn. Als er groener gras zou zijn, dan sta ik op dat groenere gras. En kan ik ernaar kijken en zeggen en hoe is het daar? Hoe heb je het nu? Hoe heb je het naar je zin? Ik heb een fijne relatie met eten. Ik heb een bloeiend bedrijf, fantastische klanten. Ik heb ontzettend veel plezier in de grote dingen, in de kleine dingen, in mijn honden. Fijn. Allemaal fijn, fijn, fijn. Dus als ik dan naar mijzelf kijk kan ik echt zeggen je hebt alles wat je hartje begeert, je hebt het allemaal helemaal voor elkaar gekregen. En hoe is dat?

En wat ik dan zie, en ik zeg dat met heel veel liefde, is dat ik zie dat ik een kapitein ben op het schip van mijn leven, een kapitein ben op het schip van mijn bedrijf, die nogal eens last kan hebben van drama. Ik kijk naar mezelf in, ik zie het en ik zie het en ik zeg Aha, je bent een beetje een kapitein die verrast lijkt te zijn als er drie dagen geen wind is of als er plotseling een hele dikke mist optrekt. Of als de bemanning ineens ruzie met elkaar maakt of het anker afbreekt. Je kan het erbij verzinnen allemaal. Een scheur in het zeil, de mast breekt af. Noem maar op. En deze kapitein kan dan nogal last hebben van drama. En aan de buitenkant zie je daar niet zoveel van. Het gebeurt bij mij vooral aan de binnenkant.

En ik vind het voor jou interessant omdat het wel degelijk van invloed kan zijn op je relatie met eten. Ik overeet er niet om, maar ik kan zeker zien hoe ik dat vroeger wel heb gedaan, want toen maakte ik ook drama. Dus laten we hiernaar gaan kijken en dit onderzoeken.

Wat is drama? Als ik het opzoek in de Dikke van Dale dan staat er voorstelling, toneelstuk, droevige reeks gebeurtenissen. Da’s een drama. En ik haak dan vooral aan op het woord voorstelling. Dramatiseren is iets als een ramp opvatten. En het woord drama komt uit het Grieks en in het Oudgrieks betekent het handeling. Dus drama is handeling. Het is iets wat je zelf doet en dat kan ik zien. Als ik naar mezelf kijk op dat schip, als die kapitein, dan kan ik zien dat er een zuivere ervaring is van iets wat ik meemaak op dat schip. O nee! Ineens is er dikke mist. Het verrast mij en ik vind het spannend, want nu kan ik ineens de horizon niet meer zien. Dus daar voel ik dan onzekerheid bij en spanning en angst. Maar het laagje erboven, de voorstelling, zeggen O nee, kijk nu, dikke mist. Dat. Dat is een ander laagje en dat is iets anders. Dat is wat ik drama noem. En ik zie dat in dat uitzonderlijk mooie leven wat ik voor mezelf heb gecreëerd, dat ik mezelf hier met het maken van drama in de weg zit.

En ik gun het mezelf om iemand te worden, om een kapitein te worden die dat niet meer doet, die dat niet nodig heeft. En dus ben ik nieuwsgierig geworden naar waarom doe ik dit en hoe kom ik ervan af? Hoe word ik een kapitein die dat niet meer doet? En ik vind het voor jou ook interessant. En laten we even een stap maken naar jou en kijken naar hoe het kan relateren aan je relatie met eten.

Het is dat commentaar, die handeling van dat moment waarop je misschien net een paar dagen niet meer hebt overeten, daar heel erg blij mee bent. En dan komt er uitgerekend dan iemand op bezoek met nou net die taart, ik noem maar iets, zelfgebakken ook nog, die jij helemaal fantastisch vindt. En je voelt onmiddellijk een enorm verlangen daarnaar. En wat jouw ervaring van dat moment is het voelen van verlangen, maar daarbovenop het drama. De handeling is dat je zegt: ach natuurlijk, uitgerekend nu! Net…hoor je hem. Net nu het een paar dagen goed gaat met eten. Dat, dat is drama. Het verlangen wat je voelt bij het ruiken en het zien van die taart is de zuivere ervaring van het moment. Het drama is het commentaar, de voorstelling die je creëert, waarbij je zegt En net nu het een paar dagen goed gaat met eten gebeurt dit. Dit is zeker iets wat ik heb gedaan in t verleden. Het is ook die gedachte waarbij je zegt oh ik heb deze week twee verjaardagen. Ja zo kan ik niet van mezelf verwachten dat het goed gaat met eten. Of ja, nu heb ik t gewoon te druk op m’n werk. Het is zo druk op m’n werk. Dit kan ik er niet ook nog bij hebben. Dit kan ik niet nu ook nog eens van mezelf vragen. Drama. Drama, drama.

Wat ook kan gebeuren is dat je misschien zegt ik heb dat niet alleen met eten, ik maak ook drama om andere dingen. Net als jij als de kapitein op dat schip. En ik kan dat drama om andere dingen gebruiken als excuus om dan dus te eten en te zeggen ja, met wat er nu allemaal gebeurt, wat zich nu allemaal opstapelt. Het is te veel gevraagd om dan ook nog van mezelf te verwachten dat ik dan niet overeet. Dat ga ik niet ook nog eens doen. En dus overeet je en laat je dat nu gaan.

Ik weet dat als je dat drama, als het jou lukt om iemand te worden die dat drama niet creëert, die dingen niet dramatiseert, dat het zoveel gemakkelijker voor je wordt om niet overeten. En je leven wordt leuker. Daarom wil ik het. Daarom wil ik stoppen met dramatiseren. Het lijkt me zo fijn, het lijkt me zo leuk om een kapitein te kunnen zijn die wel teleurgesteld is als er drie dagen geen wind is. Die kan schrikken van een plotselinge mist waarbij ik de klippen in het ondiepe water niet kan zien. Natuurlijk! Want dat is mijn menselijke ervaring. Daar wil ik geen nee tegen zeggen. Ik wil die zuivere ervaring wel, maar het drama niet. En het verschil is dat ik die zuivere ervaring niet kan voorkomen, want dit is het ding. Ik heb geen controle over het weer, over het schip of over de bemanning. De dingen om mij heen liggen buiten mijn controle. Mijn enige sfeer van invloed is hoe ik ermee omga. En hoe ik ermee omga wordt altijd beïnvloed door mijn oerbrein, mijn primitieve brein. En dat primitieve brein schrikt van mist. Dat primitieve brein is verrast als het anker afbreekt. Dus de zuivere ervaring daarvan die is er. En ik zou me ook niet willen missen. Ik wil niet iemand worden die niets meer voelt. Het maakt mijn leven boeiend. Het geeft me diepgang, leert me lessen. Het brengt me ook heel veel. Wat ik ook niet wil, is niet meer varen om het maar allemaal te vermijden. Ik wil dat boeiende leven. Ik wil evolueren. Ik wil mooie ideeën blijven krijgen. Ik wil blijven dromen en die dromen dan realiseren en alles meemaken wat dat met zich meebrengt. Ik wil dat niet gaan vermijden. Dus ik wil het allemaal meemaken. Ik wil ook voelen wat er te voelen valt, want dat is me een menselijke ervaring en het brengt me heel erg veel.

Ik wil alleen die voorstelling niet. Dat dramatiseren niet. Het kost me energie en het heeft geen functie. Maar daar plaats ik een kanttekening bij. Want ik ben ook gaan zoeken naar: stel dat het een functie zou hebben? Waarom denk je dat je drama maakt? Vond k zo’n interessante vraag. En als jij t kan herkennen is ie voor ook voor jou interessant. Waarom denk je dat je drama maakt?

Het antwoord wat ik er op vond is dat drama een uitlaatklep kan zijn. Ik heb het als mezelf ooit als uitlaatklep aangeleerd. Op het moment dat je anker breekt, dat er ineens geen wind is, dat er ineens dikke mist optrekt, heb je daar gevoelens bij. Je schrikt of je raakt gefrustreerd of je bent teleurgesteld. Er is een emotie. Als je niet goed weet hoe je zuiver contact maakt met die emotie, je ervoor openstelt en hem ervaart, dan weet je niet waar je die energie van die emotie laten kan. Je bent even ontregeld en je weet niet hoe je die ontregeling terug in het spoor krijgt. En door op dat moment drama te maken. Ja, nu wordt het me te veel. Ja, dit had ik niet verwacht. Dit is misgegaan. Op het moment dat je dat drama maakt is dat een vorm van energie er uitgooien. De uitlaatklep. Het is alleen een uitlaatklep die niet in je voordeel werkt. Dat is wat ik nu zie. Nee, het zou veel prettiger voor me zijn als al die dingen kunnen gebeuren, ik daar een zuivere ervaring mee heb, die ik ook wil hebben. Maar niet dat extra laagje erbovenop leggen van ach oh nee, kijk nou, nu gebeurt dit. Nu is dat gebeurd.

Zie je dat? Zie je die kans daar? Mij lijkt het geweldig. Ik ga daar helemaal van aan. Van het idee om mijn toekomstige zelf een vrouw te laten zijn die dat niet meer doet. Gun ik mezelf. Lijkt me heerlijk! Denk ik ja, laten we daarvoor gaan, laten we dat creëren. En als coach zie ik mijn brein als plooibaar en ik zie daar allemaal kansen in en ik zie dat ik dat voor mezelf kan gaan creëren. Ik vind het een heerlijke ambitie. Ik heb het als doel voor mezelf gesteld. Ik wil iemand worden die haar drama is ontgroeid, die het niet meer voor haarzelf creëert, die het niet meer nodig heeft. En ik denk dat als jij merkt dat jij er last van hebt. Dat je ook zegt van oh ja, doe maar daar ook wat van. Lijkt me ook zo fijn. Dat het een prachtig doel is wat je enorm gaat helpen om te stoppen met overeten, gevoelens beter toe te kunnen laten en te doorvoelen, daar een zuivere ervaring mee te hebben, meer te kunnen zijn met je menselijke ervaring zonder daar een voorstelling bij te maken. Die handeling van het dramatiseren zonder drama te maken. En ik zie daar in twee kansen voor jou en mij.

In de eerste plaats wil ik mijn dag beginnen door mij zelf te helpen herinneren als kapitein, als ik s ochtends m’n kapiteins muts opzet. M’n kostuum en m’n uniform aantrek, als kapitein op t schip van mijn leven, als kapitein aan het roer van mijn schip, van mijn bedrijf, om mijzelf eraan te helpen herinneren: als vandaag misschien het anker afbreekt, er plotseling mist is of geen wind betekent dat niet dat er iets misgaat. Wen even aan dat idee. Varen, kapitein zijn en geen controle hebben over het weer en je schip en je bemanning betekent dat het allemaal een dynamisch gegeven is. En als die dingen zich vandaag voordoen, wil ik een zuivere ervaring daarmee hebben en de noodzaak tot drama daarmee overbodig maken. Hoe beter ik in staat ben om het zuivere moment te kunnen herkennen en te kunnen zeggen ja, nu schrik je of dit overvalt je of dit is een teleurstelling.

Paar dagen geleden was ik ineens een flink stuk tekst kwijt. Ik had hele mooie content gecreëerd. Het was zeker vier uur werk en t was weg. Ik schrok daarvan en ik zou het niet van mezelf willen vragen om niet te schrikken. Dat oerbrein van mij doet wat het doet en het hoort bij mijn menselijke ervaring. Ik had er ook hard aan gewerkt, dus het was ook heel voorstelbaar dat ik schrok en bezorgd was en die zuivere ervaring had.

Maar de voorstelling starten waarbij je zegt: o nee, hier gaat iets mis. Hoe kan dit? Wat is er gebeurd? Het becommentariëren op die manier, dat. Dat wil ik loslaten. Want die dingen zullen blijven gebeuren. Ik met mijn dromen, met mijn levenslust. Ik blijf varen, dus ik blijf dat allemaal tegenkomen. Ik wil dat allemaal tegen blijven komen. Alleen dit stukje lijkt me fantastisch om dat te ontgroeien. En ik denk dat ik hier een hele mooie kans benut als ik mezelf hier s ochtends aan herinner. Hé kapitein. Je gaat vandaag weer varen. Kan zijn dat je geen wind hebt, dat er plotseling mist is, dat er iets kapot gaat aan het schip. Dat de bemanning in conflict raakt met jou of met elkaar. Kan allemaal gebeuren en dat is okay. Betekent niet dat er iets misgaat. Het is een dynamisch gegeven en daarmee wil ik gaan experimenteren. Of ben ik aan het experimenteren. Ik zit er al middenin en ik merk ook dat het werkt. O ja, dit is mijn nieuwe ambitie. Hier, dit al meenemen in mijn dag voordat het zich voordoet.

Want in het sturen op doelen en taken en verantwoordelijkheden denk ik ook dat onze geest de neiging heeft om bij het zien van je agenda en je plan van de dag uit te gaan van een verwachting van een realiteit. Want je hebt je agenda, je hebt je doelen gesteld. Dit is wat ik dus verwacht dat er gaat gebeuren. En ik denk dat als je in het activeren van de voorstelling van de dag. Dit is wat ik ga doen, dit is waar ik aan ga werken. Dit zijn de mensen die ik ga zien, meeneemt dat het allemaal dynamisch is, je daarmee gemakkelijker op het moment dat zich iets voordoet wat een emotie oproept, zoals schrik of teleurstelling of frustratie of onmacht, je gemakkelijker je kunt verbinden met de zuivere ervaring daarvan. O ja, dit wist ik, dit wist ik, dit hoort erbij en ik hoef dit niet leuk te vinden. Ik mag teleurgesteld zijn, of geschrokken of gefrustreerd of mij machteloos voelen of overvallen voelen. En ik open mij, want ik wist dit van tevoren, open mij voor deze ervaring.

Drama is niet nodig. Ik heb die uitlaatklep van kijk nu wat er gebeurt. Die heb ik niet nodig. Ik ben hier in volwassen verbinding. Ik noem het volwassen, want ik denk dat ik dat drama ooit ben gaan creëren toen ik nog niet wist hoe ik dit deed, hoe ik dit kon doen, dat dat het drama overbodig maakt. Heerlijk! Lijkt me zo leuk! En voor jou is dat natuurlijk niet anders. Dus kijk eens, deze week, deze dag of je drama maakt, Of jij het als uitlaatklep gebruikt omdat je nog niet weet hoe je niet verrast hoeft te zijn door wat zich afspeelt in je leven en daarmee nog niet weet hoe je contact maakt met de zuivere ervaring. De primaire zuivere emotie van de gebeurtenis. Zonder dat laagje erbovenop. Ik vind het razend interessant. Ik geef in mijn programma volgende week ook daar nog weer een extra les over in de module, in een workshop over gevoelens. En ik nodig je uit. Ik nodig je uit als je denkt Ik begin te zien dat die relatie met eten volledig gaat over de relatie met mezelf en daarmee de kwaliteit die ik in mijn leven creëer. Kom erbij. Kom dit doen.

Ik ga van de winter nog één keer open. Als je op mijn wachtlijst staat, hou ik je op de hoogte van de startdatum. Dit werk is zo waardevol, zo boeiend, zo leuk. Dat afvallen, als dat gebeurt is dat fijn. Als je merkt dat je niet meer overeet, is dat ontzettend fijn. Het proces waarmee je dat creëert is ook fijn. T Is boeiend, t is interessant, Je leert jezelf zoveel beter kennen en je omringt je met mensen die dat ook aan het doen zijn. En je leert knetter veel van elkaar. De coach sessies, de opkomst in mijn coach sessies is gigantisch omdat iedereen er zoveel uit haalt en dat met elkaar uitwisselt. Het is geweldig. Iedereen geniet van het proces. Niet alleen van dat resultaat, ook van dat proces.

Ok, ga hier mee aan de slag. Kijk ernaar, observeer, merk wat er gebeurt. Help jezelf er s ochtends aan herinneren: hé, dit is een dynamisch gegeven. Dat leven van mij is een dynamisch gegeven en ik wil iemand worden die daar al rekening mee houdt. Dat verwacht, dat verwacht. Er gaat niets mis. Ik ben er volgende week weer. Fijne dag. Hoi.