Afl. 219 Geloven in je gewichtsverlies in 2024

Drie weken geleden veranderde mijn wereld en daarmee ook mijn doelen voor 2024. Ik vertel in deze aflevering, Geloven in je gewichtsverlies in 2024, hoe ik een nieuw pad voor mezelf uitstippelde en de onverwachte uitdaging in mijn leven, met geloof, liefde en vertrouwen tegemoet treedt. Als overeten een probleem in je leven is, geef ik je graag de praktische stappen waarmee je deze uitdaging in je leven op dezelfde manier kan benaderen.

Dit is wat ik weet: geloof is in de eerste plaats een keuze die je maakt en vervolgens een creatie (als je daar gevolg aan geeft). Hoe dit werkt leer je in deze persoonlijke en openhartige les.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom je het nu nog moeilijk kan vinden om te geloven in je gewichtsverlies.
• Hoe je in drie stappen voor geloof kiest en vervolgens creëert waar je naar verlangt.
• Hoe 2024 een fantastisch jaar voor je wordt met minstens 60% groei van alles wat je mooi en waardevol vindt.

---

 

Transcript Afl. 219 Geloven in je gewichtsverlies in 2024

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 219. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet. En een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Geloof, liefde en gewichtsverlies in 2024. Ik ga je vertellen hoe je het creëert. En dat doe ik aan de hand van een heel persoonlijk verhaal.

Mijn leven staat op dit moment op zijn kop.

Bob, mijn man, mijn grote liefde, kreeg een week of drie geleden de diagnose kanker. En als dat een trigger voor je is en je wilt dat woord nu liever niet horen, luister dan vandaag niet naar deze aflevering. Er zitten wel prachtige goudklompjes in. Want wat ik met je ga delen is de levensles en daarmee ook Etensles in hoe ik hiermee omga.

Als je gewicht wilt verliezen dan kan dat niet op stel en sprong. Als je wilt stoppen met overeten, dan is het mijn overtuiging dat je dat overeten wat je nu nog doet zal moeten opruimen. Je kan dat niet met een knip van je vingers besluiten vanaf vandaag niet meer te doen. Omdat er redenen zijn waarom je overeet. En als je blijvend gewicht wilt verliezen en een fantastische relatie met eten creëren, dan zal je die redenen in beeld moeten krijgen, naar je bewustzijn moeten brengen en opruimen.

Dat is de wetmatigheid. De waarheid die ik ontdekte over blijvend gewichtsverlies.

En misschien heb je me vaker hier in de podcast horen zeggen: hoe je één ding doet, doe je elk ding. Dus als je de vaardigheid van blijvend gewichtsverlies onder de knie krijgt, dan zal je merken dat je die vaardigheid in alle andere dingen die je doet ook kan inzetten. En dat maakt het zo de moeite waard om ervoor te gaan. Om te besluiten daadwerkelijk te onderzoeken: waarom overeet ik? Welke obstakels, welke overtuigingen belemmeren mij die maken dat ik steeds voor eten kies? Terwijl ik weet dat ik geen honger heb en in dat patroon blijf hangen?

Als je die formule helder krijgt voor jezelf en de ontwikkeling doormaakt om die belemmeringen op te ruimen, dan ben je er, ben je slank voor het leven en is dat probleem voorgoed uit je leven en is dit klaar. Maar je steekt dan niet alleen dat nieuwe gewicht in je zak, je steekt ook de vaardigheid in je zak. En wat ik je wil laten zien in deze hele persoonlijke les die ik hier nu in tegenkom, is dat ik opnieuw gebruik maak van de vaardigheden in de manier waarop ik mij nu verhoud tot deze nieuwe realiteit in mijn leven. Met een man die aan de vooravond staat van een enorme uitdaging. Hoe ik mij daartoe verhoud en waarom ik mij nu geen slachtoffer voel. Waarom ik mezelf nu niet verlies in wanhoop en verdriet.

Dit is hoe ik er naar kijk.

Als zich een crisis voordoet of een probleem voordoet in je leven wat je niet vandaag kan oplossen, maar waar je je toe moet zien te verhouden over een langere periode. Dat overeten wat je doet of de fase waar je kind nu in zit, of de fase waar je huwelijk nu in zit. Of de fase van je rouwverwerking. Gemis, onzekerheid. Elk probleem in je leven waarvan je weet: ik kan dat niet vandaag oplossen. Dit is iets van de lange adem en ik zal me daartoe moeten zien te verhouden. Als dat een vraagstuk is, en dat is het als je wilt stoppen met overeten en je doet dat nu nog en je bent daar niet tevreden over. Maar ook elk ander probleem, elke andere uitdaging waar je voor staat, die je niet vandaag kan veranderen en waarvan je weet dat gaat langer duren dan vandaag.

Daar help ik je mee in deze aflevering.

En het is precies één op één hoe ik mezelf hier nu mee help. Het is super persoonlijk, maar tegelijkertijd zo krachtig en ik ben daarom ook zo blij dat ik het met je kan delen. En dat is een van de redenen waarom ik er nu heel vrolijk bij zit. Dat je niet denkt: huh? Ja oké, dus er is iets zo ernstigs aan de hand in je leven en je zit hier nu met een smile achter de microfoon.

Ja, dat klopt. Ik zit met een smile met een glimlach achter de microfoon omdat dit precies de essentie is van de levensvaardigheid die ik heb ontwikkeld in het opruimen van overeten. En dat is zo rijk, zo bekrachtigend, zo waardevol, dat zeker nu ik het hier met jou deel, voel ik daar alleen maar heel veel vreugde bij. En dankbaarheid. Ik zal je vertellen hoe ik ernaar kijk.

Drie weken geleden kreeg Bob de diagnose kanker en er kwam vanaf dat moment ontzettend veel op ons af. De grote rijkdom, de welvaart waar we hier in leven is natuurlijk dat we dat prachtige zorgstelsel hebben. En wij werden ontzettend snel en goed geholpen. We zijn in het ziekenhuis, de VU hier in Amsterdam. Dat is op steenworp afstand van ons eigen huis in Amstelveen. En er waren geen lange wachttijden en we werden ongelooflijk adequaat geholpen en begeleid in het proces van het behandeltraject wat hij zal ondergaan en waar we keuzes in gaan maken en hebben gemaakt.

Het eerste wat ik deed was me afvragen: waar zit me sfeer van invloed?

En ik ga straks allemaal verbinden aan dat proces van blijvend gewichtsverlies, aan die levensvaardigheid van een probleem ervaren in je leven wat je niet met een knip van je vingers kan veranderen. Dus waar zit mijn sfeer van invloed, naast de artsen en het team wat Bob gaat begeleiden, zag ik ruimte in mijn leven om hem te kunnen ondersteunen met voeding.

Ik weet veel van voeding en ik weet dat een lichaam beter kan herstellen als het immuunsysteem wordt ondersteund. En als je ervoor zorgt dat er geen laaggradige ontsteking in je lichaam is, als die zoveel mogelijk wordt tegengegaan en je darmbacteriën optimaal kunnen functioneren en je de juiste bacteriën stimuleert om te kunnen groeien en domineren in je biocultuur.

Dus daar zag ik mijn sfeer van invloed en het eerste wat ik deed was naar Ikea gaan om daar een kookeiland te kopen. Want ik heb al heel erg lang aanrecht gebrek, aanrecht tekort, ruimte op het aanrecht tekort. Ik doe altijd een stoelendans bij mij op het aanrecht met het broodrooster, de rijstkoker, de blender en de juicer en het koffiezetapparaat.

En die stoelendans, daarvan dacht ik: oké, dat stopt hier vandaag. Ik ga naar Ikea en ik koop een kookeiland. En dat kookeiland is niks anders dan een blok aanrecht. Er zit geen spoelbak in of apparatuur, het is alleen maar een stuk aanrecht en dat heb ik diezelfde dag nog in elkaar gedraaid en de sapcentrifuge opgezet. En ik ben naar de Ekoplaza gereden om kurkuma te halen en verse gember en fruit en groenten om dus dagelijks te kunnen juicen zonder die stoelendans op het aanrecht.

En ik zag daar dat ik een verschil kan maken, een belangrijk verschil kan maken voor Bob. Dus ik keek direct naar: waar zit mijn sfeer van invloed?

Daarna zijn we naar Amerika gegaan want we hadden een weekje vakantie gepland op bezoek bij onze zoon Camille die zijn master haalt in Amerika, in Boston aan Boston College en daar politicologie studeert. En dat was onze uitsmijter van het jaar, onze splurge. Ik heb de hele zomer doorgewerkt om het manuscript van mijn boek af te krijgen. Dat is niet gelukt, anders had je het nu al in je handen gehad. En dat is niet gelukt, maar ik heb wel de hele zomer doorgewerkt en dat was te veel.

Dat vroeg te veel energie en ik wilde in elk geval deze winter een weekje vrij nemen en naar Amerika gaan om daar Camille te zien en te zien hoe die woont en waar die studeert en zijn universiteit te bekijken en met hem kerst te vieren. En dat zouden we dan doen tot en met eerste kerstdag om daarna terug naar huis te vliegen en tweede kerstdag met onze dochter Bodine te vieren die op het huis en de honden paste.

In het vliegtuig naar Boston, nu de vakantie ineens een heel ander thema had gekregen omdat ik natuurlijk moet gaan uitzoeken: oei, hoe vang ik de business op zonder Bob als die tijdelijk uit de roulatie is? En hoe vang ik mezelf op met het hebben van een zieke businesspartner en het hebben van een zieke man? Hoe doe ik dat?

En in het vliegtuig schreef ik uitgebreid in mijn dagboek over dit vraagstuk en Bob heeft tegen mij gezegd dat hij niets liever wil dan dat ik in 2024 mijn boek afkrijg en het schrijf.

En ik vroeg me af: wie is die vrouw die in 2024 haar man ondersteunt in zijn health journey? In zijn herstel? Die haar business Etenslessen optimaal laat functioneren. En tegelijkertijd een boek schrijft. En het eerste wat ik voelde was: dat is te veel gevraagd. Dat kan ik onmogelijk, dat kan ik niet. En ik wist dat dat antwoord ging komen. Want het vraagt natuurlijk van mij om iemand anders te worden. Mijn huidige zelf kan dit nog niet. Maar een fictieve versie van mezelf. Een nieuwe versie van mijzelf kan dat wel.

De Marjena die ik nu ben kan dat nog niet, maar de Marjena die ik kan worden, die ik wil worden als ik ja zeg hiertegen, tegen Bob zijn wens om een boek af te krijgen in 2024. De versie die ik wil worden als ik hier ja tegen zeg, die kan dat wel.

En hetzelfde geldt voor jou.

Degene die je was in 2023 kon dat blijvend gewichtsverlies misschien nog niet creëren. Ik weet niet hoe lang je inmiddels al naar deze podcast luistert of bij mij een Etenslessen in het programma zit. Maar wie je was heeft zijn beperkingen. Je huidige zelf heeft zijn of haar beperkingen. Hun beperkingen. Wie je wilt worden heeft die beperkingen niet meer.

En dit idee, dit concept van je huidige zelf en je toekomstige zelf, is een prachtig concept waarin je kan onderzoeken wie je moet worden om te kunnen wat je wilt.

En ik heb in het vliegtuig naar Boston uitgebreid geschreven over de obstakels van mijn huidige zelf. Wie ben ik nu als dat boek er niet komt in 2024 met een zieke man en een zieke businesspartner? Als dat boek er niet komt, waar ligt dat dan aan? Diezelfde vraag geldt voor jou. Als dat blijvend gewichtsverlies jou in 2024 niet lukt, waar ligt dat dan aan?

Zo interessant om vooruit te kijken en te zeggen: als ik direct voel, dat is te veel gevraagd had, gaat me niet lukken. Waarom denk je dan dat dat zal zijn? Het is zo’n mooie kans om die vraag voor jezelf uit te werken.

En wat ik zag, ik zag vier obstakels voor mezelf.

De vrouw die het niet lukt, de Marjena die het niet lukt om in 2024 haar boek af te krijgen en haar man en businesspartner te supporten in zijn herstel, is een vrouw die last heeft van people pleasen.

Die geen hulp vraagt. Die perfectionistisch is en niet plant. Dat waren de obstakels die ik zag toen ik uitgebreid in dat vliegtuig schreef en naar mijn huidige zelf keek. Wat zijn de moeilijkheden? En wat stel ik me dan voor? Wat komt er bij elkaar op een doordeweekse dag met mijn man die ziek is, mijn businesspartner die ziek is en ik schrijf niet. Waar zou dat dan aan liggen?

En in jouw geval, wat jouw omstandigheden dan ook zijn en je overeet. Waar ligt dat dan aan?

En ik zag duidelijk dat dat stuk people pleasen in mij, die people pleaser, dat deel van mij wat niet schrijft aan haar boek, maar meer bezig is met de gevoelens van anderen en zichzelf verantwoordelijk wil maken voor de gevoelens van anderen. Die gelooft dat zij nodig is, er in het moment, zodra ze ziet dat iemand last heeft van negatieve emotie. Zodra ik zou zien dat mijn dochter van slag is, zodra ik zou zien dat Bob van slag is. Als iemand het moeilijk heeft. Dan is het reflex om alles uit mijn handen te laten vallen en aandacht te geven. Er te zijn. En die vrouw, die krijgt dat manuscript niet voor elkaar. Dat zag ik duidelijk.

Ik zag ook dat daar een misverstand in zit met het werk wat ik dit jaar heb gedaan, people pleasen en het duidelijker zien van: oh wacht even, dat is een kind stuk in mij, een kind stuk, een kind wat denkt dat ergens negatieve emoties bij een ander altijd haar schuld zijn. Dat zij daar ergens op de een of andere manier of verantwoordelijk voor is omdat ze het heeft veroorzaakt. Of dat het haar taak is omdat ze van de ander houdt om het beter te maken. En zij heeft nog niet geleerd dat dat helemaal niet van haar is en niet bij haar hoort. Ik weet dat wel. Mijn volwassen zelf weet dat wel, maar zij weet dat nog niet. Zij is echt zoals dat dat kind wat over straat loopt en ziet dat er een lieveheersbeestje in de problemen is of een vlinder in de problemen.

Ze wil alles uit haar handen laten vallen en het vogeltje redden of de vlinder redden

En dat kind, stuk in mij vindt het ongelooflijk lastig, raakt van slag als ze ziet dat iemand anders van slag is en denkt dat het hardvochtig is, of kil is of voor de ander een teleurstelling is of de ander in de steek laten is, als ze niet direct hulp biedt en comfort. Dus emotionele zorg biedt. En dat is iets wat ik als kind ook leerde doen. Emotionele zorg bieden aan de volwassenen om mij heen. En zij is daar een beetje in blijven steken.

Dus mijn toekomstige zelf, de vrouw die ik wil worden, die dat boek wel af krijgt terwijl haar man en businesspartner ziek is, die gaat daar anders mee om. En die stapt niet in dat reflexmatige alles uit mijn handen laten vallen om te gaan helpen en emotionele zorg te bieden, maar heeft daar andere ideeën over en een ander geloof over ontwikkeld. In mijn geval zie ik dat het een enorme kans is om die emotionele zorg in te plannen en niet reflexmatig op in te gaan omdat ik anders ook vanuit dat kindstuk kom opdagen. En niet in mijn kracht blijf. En mijn dochter Bodine is ook oud genoeg om een tijd en een plaats aangereikt te krijgen waarin ik die emotionele zorg biedt.

Dus voor mij zag ik heel duidelijk: mijn huidige zelf krijgt dat manuscript niet af omdat ze soort van blijft afwachten wie kan mij nodig hebben op welk moment?

En daarmee krijgt ze dat niet voor elkaar. Maar ze krijgt het wel voor elkaar op het moment dat ze hier duidelijke afspraken over maakt met de mensen waar ze van houdt, mooie gesprekken over voert en duidelijk maakt. Hey, als dit is wat ik wil, dan is dit de enige manier waarop ik dat voor elkaar kan krijgen. En dan is dit wat ik je daarin aanbied. En de kans die ik daarin voor ons zie.

Toen ik dat zag hoe mijn die volgende versie van mij hiermee omgaat en hoe zij denkt over het bieden van liefde en emotionele zorg. En dat dat niet iets is wat reflexmatig, altijd, op elk moment dat iemand negatieve emotie ervaart, direct moet gebeuren. Toen zag ik ruimte. Toen zag ik een kans voor iedereen, voor mezelf en voor de mensen om me heen. En ik zag hoe rijk de communicatie daarover kan zijn. Wat een prachtige kans dat is.

Geen hulp vragen, het tweede obstakel wat ik zag gaat ook over het hebben van slechte ervaringen daarmee.

Mijn moeder kon haar eigen grenzen heel slecht bewaken en zei altijd ja om vervolgens boos en van slag te raken omdat ze iets aan het doen was wat over haar grenzen ging.

En omdat ze haar emoties slecht kon reguleren, voelde ik me dan heel schuldig en slecht omdat ik om hulp had gevraagd. Waarmee ik natuurlijk, als we daar toen over hadden kunnen praten, met elkaar, zij had kunnen zien: oh, dit werkt helemaal niet. Het is wel heel lief wat ik hier probeer te doen voor de ander, maar het nettoresultaat onderaan de streep is averechts. Ik ga over mijn grenzen en mijn kind voelt zich schuldig en bezwaard en te veel.

Nu kan ik zien dat het onderliggende idee dat als ik om hulp vragen, dat ik er eigenlijk altijd alleen maar een probleem bij krijg omdat ik dan in de gaten ga lopen houden of de mensen die mij hulp bieden dat eigenlijk wel kunnen dragen en aankunnen. En dan op mijn hoede ben om een schuldkaart gespeeld te krijgen om een: ik ben nu het slachtoffer van jouw hulpvraag. Ik hoop dat je het allemaal kan volgen, maar ik denk het wel.

Ik heb zulke slimme luisteraars.

Maar dat ik daarmee zie: oh mijn huidige zelf wil liever niet om hulp vragen omdat zij gewend is er dan een probleem bij te krijgen met mensen die hun eigen grenzen onvoldoende bewaken. Ja zeggen terwijl het eigenlijk een nee is. En dat levert veel meer emotionele belasting op dan dat die praktische hulp waard is. Dus laat maar.

Mijn toekomstige zelf, de vrouw die ik wil worden omdat manuscript af te kunnen krijgen en tegelijkertijd Bob te kunnen ondersteunen in zijn herstel en de business goed te kunnen dragen, die vrouw vraagt wel om hulp en ze tast goed af aan wie ze dat doet en hoe ze dat doet. En ze zorgt voor dit stuk in haarzelf, wat denkt dat ze op haar hoede moet zijn. Wat denkt dat het niet veilig is om hulp in te schakelen.

Waarbij het dan ook nog makkelijker kan zijn om hulp in te kopen en daarbij een zakelijke transactie aan te gaan, waarbij de vriendendienst in die zin niet zo’n rol speelt. Dus daar zitten meerdere mogelijkheden in. Maar de grote kracht van wat ik jou hier wil laten zien door dit met je te delen is dat ik dus zie: dit is de belemmering. De belemmering is dat ik mezelf ooit heb aangeleerd: vraag maar niet om hulp, want dan krijg je er een probleem bij. Dat levert je emotionele belasting op, stress, schuldgevoelens, bezwaarde gevoelens. Veel te belastend. Laat maar. Probeer het allemaal alleen te doen.

En ik zie dat zij dat manuscript niet kan schrijven. Die vrouw krijgt het manuscript niet voor elkaar.

De vrouw die het wel voor elkaar krijgt, die herkent: wacht even, dat is dat stuk van mij wat het liever niet wil uitbesteden. Wat liever niet wil delegeren omdat ze denkt dat ze daarmee er alleen maar een probleem bij krijgt wat de praktische hulp niet waard is. Ik kan haar, mijn oude zelf, helpen en begeleiden en zorgen dat dat patroon zich niet herhaalt en wel degelijk ondertussen hulp inschakelen.

Dus ik zorg voor mijn oude belemmerende idee. Ik zorg voor de emotie die dat kan oproepen en ik acteer naar wat het van mij vraagt. En delegeer evengoed. Schakel wel hulp in. Zo goed, zo goed. Ik werd zo blij toen ik deze kans zag.

Mijn derde stap ging over perfectionisme.

Perfectionisme en de overtuiging die eronder zit is ik vertrouw de kwaliteit niet. Toen ik aan mezelf vroeg: Wat remt je? Wat haalt de vaart eruit in de dingen die je doet? Als je én je man optimaal wil ondersteunen in zijn herstel en je weet veel van voeding en je wilt een goed boek schrijven en je wilt dat je business blijft bloeien en floreert en dat het daar goed mee gaat. En je wilt natuurlijk als moeder voor je kinderen die door een moeilijke periode gaan met een zieke vader. Als je dat perfectionistisch wil doen, dan brand je op.

En dan komt zeker dat boek er niet, want dan kies je uiteindelijk toch voor de andere belangen. Dus dit kan ik onmogelijk voor elkaar krijgen met perfectionisme. En toen ik dieper onderzocht, hoe krijg ik de vaart er in? Dat is door perfectionisme los te laten. En hoe verkoop ik dat aan mezelf? En spits je oren als je zelf last hebt van perfectionisme. Want ik vond hem briljant toen ik hem op papier zag verschijnen, al schrijvend.

Hoe word je beter in iets? Door het veel te doen. Wat remt het veel doen van iets? Perfectionisme.

En daarmee is het een hamsterwiel.

Je doet steeds meer van hetzelfde en je rijdt met de rem erop. Je krijgt de vaart erin door je te realiseren: Marjena, dat je steeds beter in iets wordt, juist door het veel te doen. En je doet het veel als je het laat stromen. En het mooie is dat ik zag dat het elkaar allemaal voedt. Als ik delegeer en hulp inschakel, laat ik ruimte toe voor imperfectie. Want zelf doen, dan kan je die controle houden op het perfect kunnen doen.

Delegeren laat je imperfectie toe, dus dat dat kunnen delegeren, daarvan groeit je leiderschap. Groeit de ruimte die je creëert om de belangen te behartigen die je op het oog hebt. Maar daarmee kun je dus ook oefenen in het loslaten van perfectionisme. Je doet alles met vaart op het moment dat je niet eindeloos tot drie punten achter de komma aan iets blijft sleutelen. En dat geldt dan natuurlijk ook voor mijn manuscript. En dat geldt ook voor de voeding die ik voor Bob wil maken en laten maken. Daar zie ik vooral de grote winst.

Dus het niet vertrouwen van de kwaliteit als dat de onderliggende overtuiging is.

Dus je maakt iets en je hebt geen vertrouwen in de kwaliteit, weet dan dat die kwaliteit vanzelf verbetert door door te gaan en het vooral veel te blijven doen.

En daarin zag ik, schreef ik op alsof het om het breien van een sjaal gaat. Wacht, ik lees het voor je voor. Concentreer, beslis, creëer en laat los. En dat is even het ritme wat ik voor mezelf wilde pakken in hoe ik daarover schreef. Want als je dus een stuk tekst schrijft voor je manuscript, concentreer je. Wat wil je hier vertellen? Wat is het punt wat je wilt maken? Neem daar een beslissing over. Creëer dat stuk tekst en laat het los. Dat is de vaart die ik voor mezelf daar in een ritme wilde vangen.

En mijn laatste obstakel wat ik definieerde was niet plannen.

Als er veel op je afkomt, heb je de neiging om maar gewoon meteen aan de slag te gaan. Mouwen opstropen, gaan doen. Niet denken, maar doen. En het niet plannen van hoe organiseer ik deze doelen in 2024? Het ondersteunen van het herstel van mijn man. Het optimaliseren en laten floreren van mijn bedrijf en het schrijven van een manuscript. En uiteraard, ik heb het nu nog niet benoemd, zit daar natuurlijk mijn eigen welbevinden op de eerste plaats. Mijn vijf essentials: slaap, gedachtenwerk, voeding, bewegen en planning. Dat zijn mijn vijf essentials. Als die vijf essentials elke ochtend hun plek hebben gekregen, gaat de rest van de dag als het ware vanzelf. Dus mijn welbevinden zit hier bij. Wat ik zie als obstakel is direct gaan doen en niet plannen.

Dus dit zijn de vier obstakels van mijn huidige zelf: people pleasen, geen hulp vragen, perfectionisme en niet plannen.

En de belemmerende gedachten bij dat niet plannen is. Het kost zoveel tijd om te doen en het loopt toch altijd anders. Wat natuurlijk die perfectionist is die zegt als ik dan een plan heb gemaakt en ik houd me daar niet helemaal volledig aan, dan was het waardeloos en mislukt en ben ik teleurgesteld. En dat voelt zo negatief dat ik het liever niet herhaal. En dat is de oude gedachte. Ik plan inmiddels al heel erg veel, maar ik zie heel duidelijk dat voor dit komend jaar en de uitdaging waar ik nu voor sta, dat ik nog meer zal willen plannen om daadwerkelijk deze doelen te kunnen realiseren.

En een boek schrijven en Bob ondersteunen. Dus nog meer plannen vraagt van mij in eerste instantie veel tijd om te doen. Een goede executie op het maken van een planning is kost tijd, is een investering in tijd. Maar mijn conclusie was ook wat je wint daarmee is altijd minstens 60%. Ook al lopen de dingen vervolgens toch anders, omdat de realiteit die er uit zag toen je je planning maakte vaak verandert bij de executie van je plan. Dus er gebeurt iets waarmee het plan zoals je het voor ogen had niet meer de beste keuze is op dat moment.

En als je dan van koers wijzigt omdat je ingaat op de nieuwe realiteit, dan zal je merken dat uiteindelijk de winst onderaan de streep nog steeds 60% is. Minimaal in vergelijking met het dan maar helemaal niet maken van een plan.

Dus hierin in deze vier obstakels en de oplossing die ik zag, zag ik duidelijk het verschil tussen mijn huidige zelf die haar doelen niet zal kunnen realiseren en mijn toekomstige zelf die dat wel kan. En wat ik daarin heb gedaan is simpel.

Ik heb eerst gedefinieerd waarom zou het mij niet lukken?

Waar kan ik zien dat ik dit moeilijk ga vinden? Waar gaat de weerstand over die ik voel of de intimidatie? Dus als je denkt over blijvend gewichtsverlies en je voelt dan een intimidatie of je voelt weerstand of je voelt dat lukt me nooit, waar denk je dat dat over gaat? Definieer de obstakels die je daarin tegenkomt. En denk dan na over jouw toekomstige zelf. Wie ben jij, hoe ben jij veranderd als het jou wel is gelukt?

En dit creatieve stuk waarin je dan uitwerkt, goed kijkt naar die obstakels. En dan de belemmerende overtuigingen waarom je nu nog doet wat je doet, ontkracht, uitpakt en daar een nieuw idee naast zet waarvan je zegt: oh, maar als ik dit geloof, dan doe ik het wel. Als ik dit geloof people please ik niet. En als ik dit geloof, vraag ik wel om hulp. Als ik dit geloof heb ik dan vertrouw ik op imperfectie. Zie ik imperfectie als een kracht. Als ik dit geloof, investeer ik in het maken van een uitgebreide planning.

Wat ik zo mooi vond toen ik dit allemaal had verzameld was dat ik zag: die vrouw wil ik worden. Het maakt me oprecht blij. Omdat ik denk dat zij in de natuurlijke evolutie van mijn leven, ik heel erg blij word als ik dit verder achter me kan laten, dat people pleasen verder achter me kan laten en dat kind in mij wat wat zo snel getriggerd is in iemand anders voelt nu iets negatiefs. Is dat ergens misschien mijn schuld of liefde is nu alles uit mijn handen laten vallen en gaan helpen tot het beter is. Dat kind helpen tot wasdom te komen, dat gaat mij heel veel negatieve emotie en stress en ontregeling schelen.

Heerlijk! Wat een geschenk wil ik mijzelf ontzettend graag geven dit komend jaar.

Ik ben hier nu een paar maanden mee bezig en ik heb het zo duidelijk in kaart kunnen krijgen. En die lijn wil ik doorzetten. Hulp vragen. Hoe fijn als ik mezelf die corrigerende ervaring kan geven van: oh ja delegeren is fantastisch. Delegeren is verrukkelijk, zeker als je daarin ruimte laat voor imperfectie. Hoe fijn om je te laten ontzorgen en daar waar dat niet kan via een vriendendienst. Of je dat niet wilt via een vriendendienst doe je dat betaald.

En dan is er dat perfectionisme, de vaart in dingen krijgen, de dingen lichter maken voor mezelf, omdat ik geloof dat het vanzelf beter wordt. Door te gaan, door te doen. En maakt natuurlijk creëren ook leuker. En dan die investering in tijd om te plannen. Met een goede kop koffie erbij, kan dat ook een ongelooflijk fijn moment van de dag zijn. Het is een puzzel die je legt. Steeds kijken naar de belangen die je dient. Die vijf essentials die ik net benoemde, die ik elke ochtend een plek geef. En daar komen dan nog deze elementen nu bij.

En me inlezen in voeding en kanker.

k heb een programma aangeschaft, dus studietijd inplannen, dat erbij doen en al het andere wat er allemaal nog meer bij komt kijken. De logistiek van de behandelingen en de zorg die Bob nodig heeft. Hoe we daar als team samen in staan. Alles wat er op me afkomt, als ik de tijd neem om daarop te puzzelen met een kaarsje aan en een goede kop koffie, kan dat ook voor mij. In mijn leiderschap, maar ook in mijn zelfzorg natuurlijk een rustpunt zijn. En als ik weet dat ik daar 60% winst mee behaal, onderaan de streep. Ook als de dingen anders lopen. Juist omdat ik wel heb gepland er altijd 60% meer overeind blijf dan wanneer ik het maar helemaal niet doe.

Dan heb ik alle reden om met heel veel vertrouwen naar dit komend jaar te kijken. En met heel veel liefde naar dit komend jaar te kijken.

Omdat ik weet waar ik het voor doe, omdat ik weet wie ik wil worden en waarom ik haar wil worden en hoe waardevol dat voor mij is. En, dat zag ik ook zo duidelijk in mijn schrijfwerk, hoe waardevol dat voor mijn omgeving is. Want hoe meer ik kan delegeren, hoe meer andere mensen ook kunnen groeien en van betekenis kunnen zijn.

Hoe minder ik getriggerd vanuit dat kindstuk denk: ik moet nu alles uit mijn handen laten vallen, want misschien heb ik hier schuld aan wat jij voelt. Of liefde betekent dat ik er nu direct moet zijn om het beter te maken. Dat is niet mijn beste versie die dan komt opdagen. Dus ik zie hoe ik niet alleen zelf enorm profiteer van die volgende versie van mezelf, maar mijn omgeving ook. En dit maakt me enthousiast. Het maakt me blij, het voelt krachtig, het voelt liefdevol, het voelt betekenisvol. Het klopt.

En dat is waarin ik zie dat elk probleem op je pad en in jouw geval is dat nu misschien alleen dat overeten of heb je nog andere problemen in je leven. Het probleem wordt je niet met een knip van je vingers kan oplossen vandaag, maar waar je je toe verhoudt over een langere periode, daar zit goud in. Dat komt je wat brengen.

Het verschil tussen wie je nu bent, in wie je dan wordt, in het oplossen van dat probleem en je verhouden tot dat probleem. Daar zitten dingen in waarvan je achteraf zal zeggen: ik zeg daar ja tegen en daarom voel ik me nu geen slachtoffer van deze situatie.

Ik wens je een prachtig jaar. Een schitterend jaar. Een fantastisch jaar waarin jij die volgende versie van jezelf wordt.

En als ik het dan heb over hulp vragen en jij wilt ook hulp vragen? Leren om hulp te vragen. Leren om hulp in te schakelen en je wilt dat overeten opruimen. Dan nodig ik je uit om in januari in Etenslessen te stappen. Want wat ik daar voor je heb staan aan materiaal, aan lessen, aan coaching. Alles wat je nodig hebt om het jezelf gemakkelijker te maken om die ontwikkeling waar je dan doorheen gaat tussen je huidige zelf en je toekomstige zelf, om daar gemakkelijker doorheen te gaan, sneller doorheen te gaan, en dat wiel niet zelf te hoeven uitvinden, staat allemaal voor je klaar.

En je bent van harte uitgenodigd om tegen die tijd in te stappen.

Voor nu wens ik je een hele mooie jaarwisseling en ik ben er volgende week weer. Tot dan!