Afl. 125 Inspiratie x 10

Verlang je naar een frisse dosis inspiratie? Dan heb je die nu gevonden. Als de wereld in brand staat lijkt afvallen misschien oppervlakkig. Maar om die brand te kunnen blussen heb je energie nodig en de bijdrage die jij hierin kan leveren is VOLLEDIG afhankelijk van je vitaliteit.

Je beste zelf zijn is daarmee allesbehalve oppervlakkig. Het is ALLES wat je hebt.

Je wilt je zonder overeten kunnen verhouden tot problemen en obstakels. Groot en klein.

Het is een levensvaardigheid die je nodig hebt.

Laat mij je daarbij inspireren. Ik laat de vonk voor je overspringen naar stoppen met overeten.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom je afvallen oppervlakkig noemt.
• De afwijzing die schuilt onder het idee van oppervlakkigheid.
• De inspiratie die je helpt stoppen met overeten.

---

 

Transcript Afl. 125

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 125. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten, maar naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceert je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het met je? Luister! Eind van deze maand, 23 maart tot 30 maart gaan de deuren van het programma open en is dat het moment waarop je kan instappen als je met mij wilt werken? Hier in de podcast deel ik mijn concepten, deel ik ideeën met je, maar in mijn programma geef ik je mijn proces en ga ik je daar ook op coachen. En dat is waar je voor komt. Voor die transformatie die je dan doormaakt, in mijn programma.

Voorheen was ik elke maand open, dat is nu niet meer zo. Ik ben nu alleen deze maand, eind van de maand een week open. De 23ste tot de dertigste. En dit is je kans om voorgoed een einde te maken aan je strijd met eten en expertise in te huren en een proces in te kopen waarin ik jou begeleid en hierop coach. Je gaat een transformatie doormaken, een einde aan je strijd met eten, het gewicht creëren waar je blij mee bent. Afvallen zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëren. En het is het grootst denkbare geschenk wat je aan jezelf kan geven.

Dus je bent daarvoor uitgenodigd. Meld je aan voor mijn wachtlijst. Dat doe je via etenslessen.com/wachtlijst. Dan nodig ik je uit voor de gratis training die daaraan voorafgaat en neem ik je mee in alle details over het programma en kun je maar daar al je vragen over stellen. Dit is dat moment als je niets liever zou willen dan voorgoed een einde maken aan je strijd met eten, is er geen beter programma voor je dan Etenslessen. Je huurt expertise in en dat ontzorgt je. En dat ga je merken. Je gaat zo in een stroomversnelling komen hiermee. Zoveel sneller dan wanneer je alleen naar mijn concepten en ideeën luistert.

Ik heb toevallig deze week een fotoshoot gedaan voor Etenslessen en zelf ook weer mogen ervaren hoe fijn het is als je expertise inhuurt en jezelf ontzorgt. Ik had een fantastisch team van mensen die allemaal hun eigen expertise meebrachten naar die shoot. Iemand voor visagie. Iemand die het hele concept, het idee, de art direction zeg maar had bedacht en het allemaal coördineerde. Een goeie fotograaf. Ik had hulp met mijn kleding en het was zo mooi om te zien wat er ontstaat als je mensen bij elkaar zet die gewoon allemaal hun eigen specialisme hebben en heel erg goed zijn in hun vak. Niet alleen werken ze dan allemaal heel erg fijn met elkaar samen, omdat ze elkaar ook allemaal hun eigen domein toebedelen en vertrouwen op de expertise van de ander. Ze zijn ook zo vol vertrouwen in wat ze zelf doen. Het zijn hele fijne mensen om mee te werken. Mensen die goed zijn in hun vak zijn ontzettend fijn om mee te werken. 

En dat merkte ik die dag en ik heb de foto’s nog niet eens gezien en ik weet dat er iets heel goeds is neergezet. En voor mij was het heel erg fijn, omdat ik daardoor zo bij mezelf kon blijven hierin. En voor jou is dat niet anders.

Als je in mijn programma stapt, koop je ook expertise in. Laat je jezelf ontzorgen en zeg je oké, ik hoef dit wiel niet zelf uit te vinden. Ik heb ook mijn andere verantwoordelijkheden, maar ik wil wel heel erg graag uit dat eetprobleem. Ik wil wel heel erg graag afvallen. Het gewicht creëren waar ik blij mee ben en dat dan ook voor de rest van mijn leven. En een fijne relatie met eten, zodat ik daar niet meer over pieker. 

En waar het in deze les met je over wilt hebben, is wat er gebeurt op het moment dat je jouw verlangen hierin klein maakt en bagatelliseert.

Vorige week was er iemand die tegen me zei: “Ik heb vaak last van de gedachte dat dat allemaal zo oppervlakkig is dat afvallen. En niet belangrijk.” En ze vroeg aan mij of ik haar daarmee kon helpen. Ik begreep wat ze bedoelde en dit is wat ik ervan vind en wat ik hier met je wil delen in deze les, als jij daar soms ook last van kan hebben, last kan hebben van het idee van: “Joh, getut allemaal. Hoe belangrijk is het nou helemaal dat hele afvallen?”

Het is heel belangrijk. Het huis waarin je leeft, dat lichaam wat je hebt, is je kostbaarste bezit. 

Zonder je gezondheid heb je niets, zonder dit lichaam heb je niets, kan je niet participeren. En misschien in het licht van de oorlog hier nu in Europa, en de hartverscheurende beelden die je ziet, kan je geneigd zijn om tegen jezelf te zeggen: hoe belangrijk is dat nou helemaal? Dat afvallen? Joh, waar ben je nou helemaal mee bezig? Wat doet het ertoe?

Het doet er alles toe.

Zonder je gezondheid, zonder je vitaliteit kan je niet bijdragen aan de wereld om je heen. En ik heb dit zo vaak in het verleden tegen mezelf gebruikt en het was ook een manier, een manipulatie van mijn primitieve brein om te kunnen overeten, een excuus om te kunnen overeten.

Oh, we zitten nu even, het gaat allemaal heel hectisch, deze verbouwing. Nu kan het even niet, die zelfzorg. Oh, er is nu iemand in het ziekenhuis belandt die me heel dierbaar is. All bets are off. Nou doet het er even niet meer toe. Eten maakt nu niet meer uit. En dan kocht ik die roze koeken in de ziekenhuiskantine. Direct was daar overeten. Direct was daar verwaarlozing. En het was deels een excuus om men zelfzorg los te mogen laten, omdat ik het zo moeilijk vond om niet te overeten. Dus als er heel veel op me afkwam, kon ik direct zeggen: “Het is al zo moeilijk om op te kunnen brengen, maar nu vraag ik dat even niet van mezelf. Nu leg ik die verwachting niet bij mezelf neer, want dit is overmacht.”

Je herkent dit als ik dit zeg, je weet precies waar ik het nu over heb. Mensen die in strijd met eten hebben, weten precies waar ik het nu over heb. En ik begrijp je. Ik begrijp mezelf ook achteraf heel erg goed. Want wat hier gebeurd is, ik zat toen nog en jij misschien ook, ik zat toen nog helemaal op dat wilskrachtmodel. Ik verlangde naar overeten. Ik had heel veel emotie-eten in mijn relatie met eten zitten. Ik had een dieetmentaliteit in mijn relatie met eten zitten. Regels over wat ik wel en niet mocht eten, hoeveel ik mocht eten, niet had moeten eten. En dat alles bij elkaar veroorzaakte een strijd met eten. Dat afvallen op wilskracht veroorzaakte een strijd met eten. En ik probeerde mij daartoe te verhouden, mijn weg in te vinden met een gebroken systeem, met een aanpak die nooit kon werken. En als er dan iets op mijn pad kwam wat me van slag maakte, wat belastend was, ontregelend was en waarvan de buitenwereld ook zou kunnen zeggen ‘Ja, maar nu heb je wel heel veel op je bord.’ Dan kon ik me daar direct achter verschuilen om te zeggen: “Ja, maar nu breng ik het dus even niet op.” En nu vraag ik dat ook niet van mezelf. Maakt niet uit. Doe maar even makkelijk. Bestel maar. Haal maar af. Pak maar wat er nog in huis is.

En dat waren dan altijd die ongezonde keuzes. En ik voelde daar toch achteraf altijd een dubbel gevoel bij. En waarom? Omdat die momenten blijven komen in je leven. Er zullen altijd obstakels zijn, er zullen altijd problemen op je pad komen. Er zal tegenslag komen. En als elke vorm van tegenslag aanleiding is om te zeggen ‘Oh, maar nu verwaarloost ik mezelf. Want nou doet het er even niet toe? Nu moet eerst dit gebeuren, eerst die deadline gehaald worden. Eerst moet die ander geholpen worden. Eerst moet de rust weer terugkeren en dan kan ik dit er weer bij hebben.’.

Wat dat laat zien, onderaan de streep aan je laat zien is dat de aanpak die je toepast, de manier waarop je probeert jou zelfzorg in te regelen, die faalt. Die is niet goed. Die past niet in dat wat het leven van je vraagt. Het zelfleiderschap wat jij wil kunnen laten zien aan jezelf, de liefde en de koestering en de zorg voor jezelf die je wilt kunnen opbrengen waarmee je het beste in jezelf naar boven haalt, heeft een systeem nodig, een aanpak nodig die niet voelt als een belasting die je moet zien vol te houden en waar je in faalt zodra er iets op je pad komt wat je ontregelt. 

Jij schiet hierin niet tekort? Je aanpak schiet tekort. Je methodiek schiet tekort. Die is achterhaald. Dat wilskrachtmodel werkt niet. Laat het los.

Het andere stuk, wat gaat over zeggen ‘nu doet het er even niet toe’, is een vorm van zelfafwijzing. Dat zit er ook vaak in. Dus aan de ene kant hebben we het hier over een systeem wat jou tekort schiet. Jij faalt niet, maar jouw systeem schiet tekort. Jouw systeem van zelfzorg en de manier waarop je probeert je vitaliteit te bewaken. Dat is een falend systeem.

Het andere stuk is hier dat je jezelf kan afwijzen. En het is dat stuk waarvan we soms tegen onszelf kunnen zeggen ‘wat je voelt doet er niet toe.’ Waar je naar verlangd doet er niet toe. Moet je eens kijken. Zij hebben het pas moeilijk. De wereld staat in brand. In vergelijking met deze mensen, er is bij jou geen oorlog in de straat. Piep niet. Zeur niet. ‘Wat jij belangrijk hier vindt, doet er niet toe.’.

En deze afwijzing heeft absoluut zijn weerslag op je relatie met eten. Elke vorm van zelfafwijzing zal je terugvinden in je relatie met eten, omdat je daar niet mee wegkomt. Zo simpel is het. Als je jezelf afwijst, zal je die afwijzing ergens een plek geven. En dat vind je of terug in geld uitgeven en je afreageren op andere mensen. Je verstoppen in je werk of in dit geval overeten. Als ik mezelf afwees zag ik dat terug op mijn bord. Dan zat ik gedachteloos te eten, wilde ik eten om te verdoven, wilde ik eten om te vergeten. Omdat afwijzing pijn doet. Ook afwijzing van jezelf. Door jezelf. Dus ook daarvan zeg ik: “Stop daarmee!” 

Ik ben wel lekker directief in de les vandaag. Maar ik denk dat het heel belangrijk is dat je het hoort. En het komt van een hele liefdevolle plek. Omdat ik weet dat je wil stoppen met overeten. Omdat ik weet dat je zo graag slank wil zijn, omdat ik weet dat je verlangt naar een fijne relatie met eten en dat gebroken systeem van zelfzorg werkt niet voor je en zelfafwijzing werkt ook niet voor je. Tegen jezelf zeggen ‘zeur niet, zij hebben het pas moeilijk’ is zo’n dooddoener. En je kan hem altijd gebruiken. Want als het niet is omdat er een oorlog is, dan is het omdat er een pandemie is. En anders is het omdat iemand die je kent ernstig ziek is. Er zal altijd iemand anders zijn die het moeilijker heeft dan jij. En als dat een aanleiding is om jezelf af te wijzen, dan neem je geen verantwoordelijkheid voor de belangrijkste relatie in je leven. En dat is de relatie die je met jezelf hebt.

Want, en nu draai ik het even helemaal om voor je, de bijdrage die jij zou willen leveren aan deze wereld is 100 procent afhankelijk van jouw vitaliteit. Jij kan niks betekenen voor de wereld om je heen als het niet goed kan gaan met jou. En alles wat jou onderdrukt in het zorgen dat het goed kan gaan met jou, is je verantwoordelijkheid. Het is je verantwoordelijkheid om dat op te ruimen. Het is je verantwoordelijkheid om jouw vitaliteit te ondersteunen en het beste in jezelf naar boven te halen. En dat bereik je niet via het bagatelliseren van wat je voelt en zelfafwijzing. 

Gezond zelfleiderschap gaat altijd uit van onvoorwaardelijke liefde voor jou en support voor jou. En dat betekent dat je je realiseert dat jouw lichaam, want ik denk dat idee ondersteunt van ‘het is zo oppervlakkig.’ Het is oppervlakkig op het moment dat je zegt ‘hoe belangrijk is dat vetrolletjes op m’n buik? Hoe belangrijk zijn die putjes in mijn benen’ of waar jouw vet dan ook zit? Als je het op die manier plat slaat, kun je zeggen dat is niet belangrijk.

Maar…maar maar maar, hier zit het misverstand. Jouw energie, jouw wezen is één geheel. Je bent een organisme en jouw brein en je lichaam zijn één. In de manier waarop we soms met onszelf omgaan, lijkt het alsof we zeggen ‘nou m’n hoofd, daar gebeurt het allemaal. En dan daaronder vanaf die hals naar beneden toe. Dat is m’n lijf.’ Maar je bent één geheel. En als jouw vitaliteit onder druk staat omdat je dwangmatig eet, omdat je eetbuien hebt, omdat een deel van je brein wat genotzuchtig op voedsel reageert, wat genotzucht reageert op stimuli. Het zien van eten, het ruiken van eten, aangeboden krijgen van eten. Dat deel van je brein wat gefrustreerd raakt als er restrictie is rond eten. Het idee dat je het kan verpesten. Dat je het goed moet doen, dat er goed en fout eten is en wat dat met je doet. De frustratie die in het brein ontstaat. En het overeten wat je daardoor doet. Dat onderdrukt je hele wezen je hele systeem. Het is niet overgewicht op je lichaam waarvan je zegt ‘oh mijn lichaam wordt belast doordat overgewicht.’ Je brein heeft er net zo goed last van.

Als je overeet en jezelf overbelast, overbelast je je hele systeem. Er lekt energie weg naar het moeten verwerken van die overbelasting en dat merk je ook aan je brein. Je kan je minder goed concentreren. Je bent emotioneel minder weerbaar, je bent minder stressbestendig, je hebt meer last van negatieve gedachten. Ik heb vroeger heel vaak gedacht dat ik me negatief voelde nadat ik had overeten omdat ik baalde van mijn gedrag, omdat ik baalde dat ik een eetbui had gehad. Later kwam ik erachter toen ik al mijn mentale negativiteit om dit gedrag heen had opgeruimd, dat het hem niet in het balen van mijn gedrag zat. Het zat in mijn brein. De kwaliteit van mijn denken werd onder druk gezet door het voedsel wat ik at, door de overbelasting. Daar had mijn hele energie last van, niet alleen mijn lichaam, bij mijn lichaam hoort ook mijn brein. En voor jou is dat niet anders. 

Het is allesbehalve oppervlakkig om te zorgen dat jouw vitaliteit wordt bewaakt. Het is allesbehalve oppervlakkig om te zorgen dat jij levenslustig en vitaal bent, zodat jij jouw beste bijdrage kan leveren aan deze wereld. Je hebt er niets aan om jezelf af te wijzen en weg te zetten en te zeggen dat het er niet toe doet. Omdat dit alles is waar je het mee doet. Dit is het huis waarin je woont. En iedereen om jou heen is afhankelijk van wat er in jouw reservoir zit, wat jij daar in kan bijdragen.

En als je veel last hebt al van zelfverwijten over ongezond eten en over overeten, zeg ik nu tegen je: “Pak hem niet alsjeblieft niet op die manier op wat ik nu tegen ik zeg om nog meer verwijt over jezelf heen te laden. Want dat overeten wat je doet, dat doe je nu nog omdat je nog niet goed weet hoe het anders kan. En jezelf verwijten maken motiveert niet. Ik zeg dit nu alleen maar tegen je, omdat ik wil dat je ziet dat het niet oppervlakkig is om te investeren in je vitaliteit. 

En daarom, als jij iemand bent die zegt: “Weet je, ik heb dit probleem met dat eten vooral versterkt doordat velen diëten wat ik heb gedaan. Ik kan zien met elk dieet wat ik volgde, dat dat steeds moeizamer ging en dat ik nu zo’n weerstand voel bij het idee van afvallen.

Maar, als iemand mij een methodiek kon leren waarbij ik dat gevecht niet herhaal, waarbij ik niet opnieuw in een obsessie met mezelf belandt, niet opnieuw een brein frustreer en creëer waardoor ik alleen nog maar kan denken aan eten en elke dag een herhaling is van zetten van proberen het goed te doen op wilskracht. Het vol te houden. Als iemand mij methodiek kan aanreiken waarbij ik kan afvallen op een manier die niets met volhouden te maken heeft, maar waarbij ik daadwerkelijk een proces krijg aangereikt waarin ik de vaardigheden ontwikkel waarmee ik mijn strijd met eten opruim. Dan ben ik erbij! Onmiddellijk!  Want wat ik doe, dat doe ik dan ook goed en dan kom ik optimistisch en leergierig, en dan zeg ik: “Leer me alles wat je weet.” Want dat wil ik dan dolgraag.” 

En dat kom je bij mij halen. Ik zeg: “Ja, dat is precies wat je bij mij komt halen.” Ik weet dat afval op wilskracht niet werkt. Ik weet dat dat die strijd met eten alleen maar doet oplaaien. Volhouden is geen model voor de lange termijn. Ik pak het veel slimmer aan dan dat. De manier waarop we jouw fijne relatie met eten gaan creëren, voelt ook fijn. Het proces is simpel, helder en toepasbaar.

En het enige ongemak wat jij gaat voelen in mijn programma is de pijn van je groeipijn. De pijn van veranderen. Maar ik weet als geen ander dat restrictie rond voedsel niet werkt. Je kan helemaal krijgen wat je hebben wilt. Je kunt zo slank worden als je wilt. Een prachtig, slank, stralend, gezond lichaam creëren. En dat kan alleen vanuit de juiste mindset door jouw hele relatie met eten mee te nemen in dat proces. En dat is wat ik voor mezelf heb gecreëerd. Wat ik voor mijn klanten creëer en wat ik voor jou creëer. Zo fijn.

Dus als ik weer even teruggrijp naar waar ik het eerder over had, het inhuren van expertise om je te laten ontzorgen. Doe het! Stap in dit programma. Kom deze methodiek leren. Het is zo fijn om je hierin te laten ontzorgen. Om iemand in te huren die precies weet hoe je kan voorkomen dat je je brein opnieuw triggert in schaarste en in een gevecht met jezelf, in een gevecht op wilskracht. Iemand die precies weet hoe je uit obsessie blijft, hoe je verwaarlozing oplost en dat inspirerend voor je maakt en het helemaal voor je uitrolt. Het hele proces voor je uitrolt. Zo leuk, zo fijn. Het is zo fijn om dan eindelijk te voelen ‘ah, dit is hoe ik er greep op krijg. Nu komt het allemaal bij elkaar. Nu weet ik hoe ik dit in regel met mezelf.’ Zodat de ruimte in je leven ontstaat voor andere dingen. Omdat er zoveel energie naar weglekt. Dat is zo zonde.

Een gebrek aan vitaliteit zit hem niet alleen in die overbelasting van dat overeten wat je doet. Het zit hem ook in dat gepieker hierover. Kom op, dat nadenken over waarom at ik dat nou? Waarom deed ik dat nou? Hoe moet dit nou anders? Het analyseren, eindeloos blijven analyseren en proberen zelf dat wiel uit te vinden, ook die ruis haal je allemaal bij jezelf weg.

Heerlijk! Als jij iemand bent die zegt: “Hey, weet je, als je mij die stappen laat zien. Als je daar de formule voor hebt, dan ben ik er zo voor in. Lijkt me heerlijk.” Ja, dat is precies wat ik voor je heb. Is precies wat we gaan doen. Jouw fijne relatie met eten creëren. Je strijdt met eten oplossen. Dat gewicht waar je blij mee bent voor de rest van je leven. 

Tijdens die fotoshoot heb ik natuurlijk allemaal kleding sets aangetrokken. Ik sta er al niet eens meer bij stil. Dat ik me aan- en uitkleed waar andere mensen bij zijn, dat ik allemaal setjes aantrek, waar ik vroeger van zou hebben gedacht ‘hoe zie ik eruit? Kleed het wel af? Ik vind het niet mooi.’ En weet je, even los van wat je mooi vindt, los van esthetiek. Overgewicht hebben terwijl je dat eigenlijk niet wil is heel anders dan overgewicht waar je geen enkele negatieve gedachten over hebt en helemaal blij mee bent. Dit is jouw lijf. Het gaat er niet om dat je voldoet aan een schoonheidsideaal. Het gaat erom dat je het gewicht kan creëren wat jij wil en dat je voelt dat je daar controle over hebt. Het is zo pijnlijk om jezelf steeds te zien overeten als je dat achteraf eigenlijk steeds niet wilt. En voelt dat je kleding steeds strakker zit, voelt dat je steeds zwaarder wordt, voelt dat je lichaam belast wordt met overgewicht waar je niet zelf voor kiest. Als je daar wel voor kiest, helemaal prima. Het is jouw huis waarin je woont en ik heb er geen enkel oordeel over. Ik zie de schoonheid in elk mens.

Het gaat erom dat het niet je eigen vrije keus is, als dat gebeurt en je dat niet wilt. Die pijn. Laten we dat oplossen.

Daar ging deze les over. Over het misverstand dat het oppervlakkig zou zijn om te investeren in jouw vitaliteit, om te investeren in jouw hele systeem, zodat de bijdragen die jij levert aan deze wereld optimaal kan zijn en je de rust hebt in je hoofd om je ook op die bijdrage te kunnen concentreren. Ongehinderd door een strijd met eten. 

23 maart is het zover. De deuren gaan open. Kom erbij, meld je aan voor de wachtlijst! Etenslessen.com/wachtlijst en ik kijk er enorm naar uit en ik wens je een heerlijke dag. Tot gauw.