Afl. 144 Zonder negatieve gedachten in bikini

Je wilt op het strand of aan het zwembad genieten van je vakantie, maar als je daarin belemmerd wordt door negatieve gedachten over je lichaam, help ik je met deze les om dit te veranderen. De belangrijkste eyeopener geef ik nu alvast: je hoeft je lichaam niet mooi te vinden om het wel te kunnen respecteren. Respect maakt het verschil.

Respect is een keuze die op elk moment tot je beschikking staat en al genoeg om je vrij te voelen onder het oog van andere mensen. Ik geef de stappen waarmee je dit vormgeeft en jezelf bevrijd van afwijzing en zelfkritiek.

Leren genieten van je lichaam met het gewicht dat je nu hebt maakt stoppen met overeten gemakkelijker en je vakantie leuker. Klaar voor vertrek? Let’s go.

---

Wat je ontdekt:

• Wat het effect is van negatieve gedachten over je lichaam.
• Waarom het niet noodzakelijk is om je vet mooi te vinden.
• Hoe je de grens van zelfrespect leert herkennen en bewaken.
• Waarom zelfrespect en liefde het gemakkelijker maken om te stoppen met overeten.

---

 

Transcript Afl. 144

Hallo. Hoe is het? Hoe gaat het met je? Ik ben benieuwd of je voor deze zomer al zwemkleding hebt gekocht. Of je zwemkleding van vorig jaar gaat dragen. Is het zwemkleding waarvan je zegt ja, dat is niet versleten. De kans dat je je zwemkleding gaat verslijten is erg klein..haha..En als het nu zwemkleding is die je niet zo leuk vindt, kijk dan eens naar de collectie van de Zara, deze zomer. Die is echt heel sprankelend. En leuk en fantasievol. En ik moest denken aan de jaren tachtig, toen ik iedere zomer met mijn ouders naar Spanje ging of naar Frankrijk op vakantie ging. En hoe alle vrouwen van de leeftijd die ik nu heb, van in de vijftig echt allemaal dezelfde zwemkleding droegen. En die was zo saai. Het was echt alleen maar een rechttoe rechtaan badpak met een saaie print. Het had ook een saai behang kunnen zijn. In een saaie caravan. En ze hadden allemaal hetzelfde korte koppie, praktische haar. En wat me dat liet zien en het merendeel van die vrouwen had ook vaak flink overgewicht. En wat het mij liet zien was aan, was natuurlijk mijn interpretatie daarvan. ‘Ik zie mezelf niet. Ik doe er niet toe. Ik ben nu alleen nog maar moeder. Ik ben alleen nog maar oma. Ik ben er alleen nog maar praktisch voor de ander. Ik cijfer mezelf weg en ik zie mezelf niet.’

En ik keek daarnaar en ik dacht oh, dat is niet wat ik voor mezelf wil tegen die tijd. Ik wil mezelf blijven zien. Ik wil aanstaan. Ik wil een connectie met mezelf hebben en nu, met de zwemkleding van nu, want achteraf denk ik dat dit ook heel erg de tijdgeest was. Die ziet er zo veel leuker uit. En ik zie zoveel vrouwen van mijn leeftijd die via hun kleding expressie geven aan de levenslust die ze voelen, aan het levensplezier wat ze hebben. En expressie geven aan hun persoonlijkheid. En als ik dan kijk naar die zwemkleding van nu, dan zie ik dat er leuke kettinkjes zijn en uitgesneden stukken en asymmetrische stukken en mooie prints en gespjes en kralen en zwemkleding gewoon echt heel erg leuk, frivool kan zijn en echt uiting kan geven aan het vieren van je vakantie. En niet alleen maar praktisch. En omdat je die zwemkleding die je hebt niet gaat verslijten want in Nederland dragen we die zwemkleding misschien twee weken in het jaar, is dit misschien iets om over na te denken. En als je een kloof voelt tussen dat levensplezier en expressie geven aan die connectie met jezelf, ook in zwemkleding. Als je voelt dat er een contrast zit tussen dat plezier, wat ik nu beschrijf en hoe jij het ervaart om zwemkleding te dragen, dan is deze les voor jou. Want dat is wat ik voor Je wil. Ik wil dat het voor jou heerlijk kan zijn om in zwemkleding rond te lopen. En als dat nu niet het geval is, dan kan deze les je daarbij helpen. Dus laten we daarnaar gaan kijken. Daarover hebben. En misschien dat je na deze les symbolisch tegen jezelf gaat zeggen ‘oké, ik ga de stappen die ik hier in wil zetten ondersteunen met de aanschaf van een leuke nieuwe bikini of een leuk badpak. Een badpak wat mij laat zien. Ik gun je dat je geniet. Ik gun je dat je een andere ervaring voor jezelf kan gaan creëren in zwemkleding.’

Die ervaring die je nu hebt, kan samenhangen met ongewenst overgewicht wat je hebt of je bent heel erg afgevallen en je zit daardoor ruim in je vel of je hebt geen overgewicht, maar je vindt je lichaam gewoon niet mooi en het gewicht wat je nu hebt niet mooi en je hebt last van veel gedachten hierover. En wat er vaak gebeurt als je zwemkleding draagt is dat je je bezighoudt met wat andere mensen denken als ze jouw lichaam zien. En misschien heb je ooit de opmerking gekregen van iemand die met de beste bedoelingen tegen je zei: “Ik vind t zo dapper van je dat jij gewoon een bikini draagt. Zo inspirerend.” Hahaha. Dat jij dan dacht: wacht even! Wat ik nu voel is heel verwarrend. Ik krijg geloof ik een compliment. Maar tegelijkertijd wordt me ook iets verteld over mijn lichaam wat niet goed voelt. Er zullen ongetwijfeld mensen hebben allemaal gedachten over de lichamen die ze zien, zoals jij die ook hebt. Hoe negatief die zijn heb je totaal geen controle over. Maar wat er gebeurt is dat je meestal dat je de oordelen, dit is wat er gebeurd. De oordelen die je over je eigen lichaam hebt projecteer je op de gedachten van andere mensen. Zoals jij in zwemkleding rondloopt, je loopt naar de vloedlijn, of je loopt naar het zwembad, of je loopt van het zwembad terug naar je ligbed. Dan gaan jouw gedachten, als je denkt aan wat andere mensen van jouw lichaam vinden, over de oordelen die jij zelf over je lichaam hebt. En als die negatief zijn, dan is het daarmee een uitvergroting die plaatsvindt.

Jouw negatieve gedachten over je lichaam projecteer je op al die mensen die daar liggen of zitten en rondlopen. En dat kan een hele pijnlijke ervaring zijn en heel onveilig voelen, heel onprettig voelen en daarmee in groot contrast staan met dat plezier wat ik net heb omschreven. Die expressie geven aan je persoonlijkheid via je zwemkleding, je levenslust, je vakantieplezier uitleven via de kleding die je draagt en daarvan genieten. Daar blij van worden als je s ochtends dat kledingstuk ziet liggen in je koffer of over die stoel ziet liggen en denkt ‘oh ja, dit trek ik vandaag weer aan. Dit is hoe ik vandaag mij uitleef in mijn vakantie.’

Laten we om hier wat stappen in te zetten eerst eens kijken naar wat je nu voor jezelf creëert met de gedachte die je hebt. En ik ga ze niet uitgebreid allemaal voor je opsommen omdat er veel verschil tussen kan zitten. Negatieve, pijnlijke gedachten over je lichaam kunnen variëren van ‘ik vind het niet mooi’ tot ‘walgelijk’. Van ‘dit zou ik liever verbergen’ tot ‘ik schaam me bij de confrontatie met mijn lichaam.’ En zeker als in de oordelen die je over je lichaam hebt als het gaat om overgewicht, je ook nog vindt dat het jouw schuld is. Dat het jouw straf is. Dat dat lichaam wat jij zo lelijk en walgelijk vindt, je eigen schuld is en andere mensen die jouw lichaam zien en het dan in jouw fantasie ook walgelijk zullen vinden, lelijk zullen vinden, ook nog zullen denken ‘hoe heeft zij of hoe heeft hij zich zo kunnen laten gaan?’ En daarmee jouw lichaam, je overgewicht koppelen aan je persoonlijkheid en daarmee voor jou aan je waarde. Ik ben waardeloos. Ik heb mezelf zo laten gaan en nu heb ik dit lichaam en het is mijn straf dat ik hier in rondloop. En ik schaam mij en mijn schaamte is zichtbaar voor de buitenwereld en het voelt afschuwelijk.

Deze pijn. Waar jij zit op die schaal van pijn of schaamte, dat weet jij alleen. En wat ik hier tegen Je wil zeggen daarover is dat dit een misverstand is. Het overeten wat jij hebt gedaan of nu nog doet, doe je alleen omdat je nog niet weet, nog niet hebt geleerd hoe je verlangen naar eten kunt begeleiden en kleiner maken. Hoe je een fijne relatie met eten voor jezelf creëert. En alles wat daarin zich heeft afgespeeld in de afgelopen jaren verdient geen straf. Je had dit niet anders kunnen doen dan je het hebt gedaan. En meestal betekent het dat je meerdere keren heel erg streng voor jezelf bent geweest en hele onaangename diëten hebt gevolgd, waarbij je dingen hebt gegeten die je absoluut niet lekker vond, waarbij je hebt gehongerd, jezelf onder druk hebt gezet, ongelooflijk streng en hard voor jezelf bent geweest. En dat zit daar allemaal in. En dat verdient absoluut geen straf. Je verdient alleen maar liefde en je verdient een heerlijke vakantie en je verdient een herstel in de beleving van je lichaam.

Als kind had je zo’n fijne relatie met je lichaam. Als heel klein kind was je zo vrij. Je externaliseerde je eigen uiterlijk helemaal niet. Dat bestond niet voor je. Het was alleen maar dit fantastische apparaat waarmee je kon rennen en vliegen en spelen en klimmen en klauteren en je verstoppen. Je genoot. Je was zo thuis in je lijfje. Nu, dat! Zo kan het nu ook weer voor je zijn. Je kunt voor jezelf een fantastische relatie met je lichaam gaan creëren waarin het ontzettend fijn voelt om er in te wonen.

En hoe doe je dat nu je nog niet op die plek bent? Hoe doe je dat met het gewicht wat je nu hebt?

In de eerste plaats is het belangrijk dat je kunt gaan zien dat wat je nu nog doet, de gedachte die je nu nog kiest, wat je daarmee creëert. En wat het effect daarvan is. Al die gedachten die je nu nog denkt bij het zien van je eigen lichaam of het besef dat andere mensen jouw lichaam zien in zwemkleding, veroorzaakt gevoelens en dat kunnen gevoelens zijn van verdriet of somberheid. Onveiligheid, spanning. Boosheid, frustratie, machteloosheid.

En wat doe je vanuit die gevoelens? Wat is het effect als je je zo voelt?

Wat ik heel vaak zelf heb gedaan is poppenkast spelen voor de buitenwereld, want het contrast tussen op een leuke locatie zijn mooi weer. Weten dat je het goed hebt van ‘ik heb alles wat mijn hartje begeert. Waarom voel ik me nou zo? ‘ En daar dan ook weer een oordeel over hebben en vinden dat het er niet mag zijn. En dus speelde ik dan aan de buitenkant poppenkast. Ik deed vrolijk, ik deed gezellig, maar vanbinnen kwijnde ik eigenlijk stiekem weg. En dat contrast deed ontzettend pijn en kostte veel energie.

Wat ik ook kon voelen was eigenlijk geen zin hebben om te participeren. Ik wilde me het liefst terugtrekken. Het was pijnlijk om me zo te voelen in die zwemkleding. En misschien is dat voor jou ook zo. En wil je al helemaal niet Beach ballen. Met die houten bedjes in het water gaan staan tot aan je knieën en dan lekker tennissen met iemand. Of beachvolleyballen. Je wilt niet spelen, je wilt je niet uitleven met je lichaam. Rennen. Met dit lichaam in het volle daglicht met zo weinig kleding. No way!

Het is die vrijheid gun je jezelf niet, dus je speelt misschien poppenkast. Je gunt jezelf geen lichamelijke vrijheid, je dwingt jezelf om gezellig mee te doen en te verbergen wat je aan de binnenkant voelt, maar je wilt je het liefst terugtrekken en isoleren. Je wilt je lichaam verstoppen. Je wilt niet spelen en je overeet om dit allemaal te verdoven. Om dit allemaal te vergeten, om uit te checken en misschien ook om te compenseren en tegen jezelf te zeggen: “Weet je, geniet lekker van dit eten. Dit verdien je allemaal niet, al deze pijn en dit verdriet. Neem lekker, pak lekker.” En in dat compenseren overeet je. En het versterkt ook weer jouw verhaal in je hoofd dat het voor jou toch niet is weggelegd dat slank zijn. Vergeet het. En dan heb je in elk geval de vrijheid om lekker te kunnen eten waar je allemaal zin in hebt. Dus dat. Kan je zien hoe het als een domino doorwerkt?

Of als je meer aan de restrictieve kant zit, besluit je dat je deze vakantie gaat proberen om af te vallen en je je gaat terstond op dieet. En je spreekt met jezelf af. Oké, ik pak de controle. Ik voel me zo’n naar nu in mijn lichaam, in deze bikini. Dit stopt nu. Ik eet helemaal niets meer. Ik ga geen ijs eten deze vakantie. Ik eet geen pizza, ik eet geen patatje. Ik ga alleen maar puur en gezond en onbewerkt eten en opletten, want dan kan ik in ieder geval via het afvallen wat ik doe mezelf uit deze pijnlijke gevoelens trekken. Dat wordt mijn vluchtroute, dat wordt mijn escape en mijn oplossing.

En wat je daar dan weer mee creëert is een spanning omdat je de oorzaak niet aanpakt. Je probeert via afvallen een innerlijke pijn op te lossen die daar niets mee te maken heeft. En je hebt het geduld niet om daar te komen, waardoor je met de restrictie die je creëert ineens niks meer van jezelf mogen hebben, er een gevecht ontstaat en een spanning ontstaat met eten. Jij valt ondertussen niet snel genoeg af en een aantal dagen later heb je ineens een eetbui waarmee je nog meer in een geestelijk isolement belandt, want je begrijpt eigenlijk zelf ook niet hoe je dat nou allemaal hebt gecreëerd. Je wilt alleen zijn. Je voelt je somber, je voelt je verdrietig. Je geniet niet echt. Je kan er niet echt woorden aan geven. Niet echt uitleggen. En de mensen om je heen missen je. Ze voelen dat je niet echt lekker in je vel zit. En jij wilt het liefst met rust gelaten worden.

In beide gevallen, dat kiezen voor verwaarlozing en verder overeten en besluiten dat het voor jou gewoon niet is weggelegd. Of het gevecht met jezelf aangaan en daarmee in een heel snel in een negatieve spiraal belanden en in een geestelijke spanning met jezelf, je ook belet om te kunnen genieten van je vakantie. Beide routes werken niet. Beiden ondersteunen je niet in vrijheid en plezier.

Wat is nou het alternatief? En wat is het alternatief als je je lichaam ook oprecht niet mooi vindt, het overgewicht ook echt niet mooi vindt? Want dat is vaak waar het lastig wordt, waar ikzelf indertijd ook mijn antwoordt nog niet had. Van ‘oké, ik kan zien dat wat ik met deze negatieve gedachten over mijn lichaam creëer, maar als ik heel eerlijk ben, ik vind het ook oprecht niet mooi. Ik vind putten in mijn benen niet mooi. Ik vind vetrollen niet mooi en ik kan bij mezelf niet forceren. Ik kan geen andere esthetische voorkeur bij mezelf door de strot duwen. Want als ik ook naar andere mensen kijk, dan kan ik heel duidelijk zien, dit figuur, dat wil ik hebben. Dat vind ik mooi.

En waar dat dan ooit vandaan is gekomen. Of dat het patriarchaat is of dat het schoonheidsideaal is, doet er niet toe. Het is mijn oprechte esthetische voorkeur. Dat is waar ik nu ben en mijn best doen om iets anders mooi te gaan vinden wat ik niet mooi vind, klopt niet, werkt niet voor mij. Prima, zeg ik. Hoeft geen enkele belemmering te zijn om uit deze pijn te kunnen komen.

Want als je nu nog ongewenst overgewicht hebt of last hebt van negatieve gedachten over je lichaam terwijl je geen overgewicht hebt, heb je nog steeds jouw esthetische voorkeur. En het hoeft geen belemmering te zijn. Dit is wat je nodig hebt. Het alternatief is respect en liefde. Wat je kan besluiten om voor jezelf te doen. Is een klimaat creëren waarbinnen jij je veilig voelt. En jouw lichaam niet langer wordt bekritiseerd. Want er zit een groot verschil tussen iets niet mooi vinden gewoon. Zoals bijvoorbeeld het hebben van een kromme teen en die kromme teen niet mooi vinden. Nee, ik vind de kromme teen niet mooi, maar ik ben er verder helemaal niet mee bezig. Ik denk er niet aldoor aan. Ik zoek niet iedere keer naar die kromme teen als ik onder de douche sta. Ik heb niet iedere keer enorme gedachtestromen over die kromme teen. Nee, ik weet het. Die teen staat een beetje krom in vergelijking met die andere tenen maar ik ben er nooit zo mee bezig. Dat. En je esthetische voorkeur zou zijn dat die teen niet krom was…haha. Maar je het er gewoon geen issue mee. En je ben blij met je voeten. Ze doen het goed. En er komen zelden gedachten over die kromme teen voorbij. Af en toe, omdat het brein gewoon met van alles aan komt zetten en dus soms ook weer met het opmerken van de kromme teen. Maar je haakt er niet op aan. Het is geen haakje voor een heleboel negativiteit over jezelf. Dat. Dat is wat je met jezelf en voor jezelf kan creëren. En het is een fantastisch gevoel. Want wat je daarmee doet is een klimaat creëren waarbij jij oud kan worden. En als je geluk hebt word je dat ook.

Als je geluk hebt, word je gezond en mobiel stokoud en daarin wordt je huid dun. Ga je aderen steeds meer zien, ga je steeds meer beschadigingen oplopen. Je wordt één groot perkament vel aan rimpels. Je skelet krimpt, waardoor alles met de zwaartekracht naar beneden gaat hangen. Dat! Dat is wat er gaat gebeuren. De schoonheid die je hebt, ga je verliezen. En tenzij jij het waanzinnig hot en mooi vindt, hoogbejaarde lichamen jouw kik zijn. Als ze dat niet zijn, dan zul je je eigen lichaam waarschijnlijk niet mooi vinden.

En hoe fijn, als dat gewoon totaal geen issue is, geen probleem is.

Het is fantastisch, kan ik je vertellen. Ik leef in zo’n lichaam. Ik leef in een lichaam wat oud kan worden en het is geen probleem. Echt geen probleem omdat ik net als met een kromme teen, het zien van een kromme teen. Ik heb dan toevallig een vinger die ooit gebroken is geweest en in de overgang werd dat ineens zichtbaar en ging die vinger krom staan. Ik zie die vinger, maar ik maak er geen probleem van. Het is geen probleem. Nu met dat overgewicht kan daar die schuld en schaamte kwestie opzitten van ‘ja, maar die vinger, die heb je ooit gebroken, daar kon je niks aan doen. Dit overgewicht heb ik gecreëerd’. En hier heb je gedachtewerk te doen, want het is absoluut een misverstand dat je dat overeten ook had kunnen laten. Het is geen wilskracht kwestie. Als jij nu nog gelooft dat het overeten jouw schuld is, dan begrijp je nu nog niet hoe die brein connectie in relatie tot verlangen en restrictie in elkaar steekt, hoe een relatie met eten in elkaar steekt en hoe je een fijne relatie met eten creëert. Je wist dat toen nog niet en je weet het nu ook nog niet helemaal, anders zou je dit niet geloven. Dus hier heb je nog werk in te doen. En jouw verwijt naar jezelf berust op een misverstand en het zit je in de weg en het dient je niet. Lost dit op voor jezelf.

Dus. Een ruimte creëren van respect en liefde betekent dat je net als met die teen besluit ‘ik ga het hier niet meer over hebben. Ik sta mezelf niet langer toe om dagelijks opnieuw het te hebben met mezelf, over wat ik allemaal lelijk vind en hoe lelijk ik het vind en hoe lang ik het al lelijk vind. En dat ik zo graag wil dat dit nu meteen stopt.’ Dat! Dat gesprek daarvan besluit je: het is niet van toegevoegde waarde. Het is niet respectvol en het is niet liefdevol.

En hoe kan je alle gedachten die hier je in de weg zitten en inmiddels misschien al jaren volledig geautomatiseerd zijn, eruit filteren en opdiepen? Door je af te vragen: zou ik dit ook tegen een kind van vijf zeggen? Wat ik over mezelf denk, zou ik dit ook tegen een klein kind zeggen? En waarschijnlijk voel je dan onmiddellijk dat het een grens is. O nee, absoluut niet. Absoluut niet. Maar jij misschien jezelf nu nog bij je vel beet pakt om nog weer eens even goed te onderzoeken dat het inderdaad allemaal vet is. Dat zou je nooit bij een kind van vijf doen. Til je T-shirtje eens op. Kom eens hier. Zie je dit! Is allemaal vet. Gadverdamme, wat lelijk. Voel je onmiddellijk dat dit misbruik is? Onaanvaardbaar. Onacceptabel. Het is geestelijk misbruik. Het is strafbaar. Dat. Die begrenzing wil je in de relatie in jouw eigen gedachtewereld ook hanteren. Absoluut onaanvaardbaar. Ontoelaatbaar geestelijk misbruik en dit stopt hier. Er worden geen opmerkingen meer gemaakt over de kwaliteit van mijn haar, van mijn huid, over mijn gewicht, over mijn vlekken, mijn plekken, mijn littekens, mijn putten. Dat stopt nu.

Het is absoluut niet toelaatbaar en haalt niet het beste in mij naar boven. Het moet veilig voor mij zijn om mij aan en uit te kunnen kleden in mijn eigen gezelschap. Het moet veilig voor mij zijn om onder de douche te staan. Het moet veilig voor mij zijn om langs het strand te kunnen lopen. Vakantie te kunnen vieren. En dat betekent dat respectvolle gedachten de norm worden. En als je niks vriendelijk kan zeggen, zeg je niets. Want bij een klein kind van 5 kun je ook dingen zien die je vanuit je oprechte esthetische voorkeur niet mooi vindt. Maar je zou het absoluut niet zeggen. En het weerhoudt jou er niet van om dat kind waanzinnig lief en knuffelend te vinden. Het sprankelende vinden. Kom hier, ik hou van je. Ik koester je. Ik word zo blij van je. En.. ik weet het niet..verzin iets. Dat het een scheef oor is. Had ik het mooier gevonden als je oren anders hadden gestaan? Ja, als ik heel eerlijk ben wel, maar dat houdt me helemaal niet bezig. Is helemaal niet belangrijk. Kom hier, ik vind je geweldig. Ik vind je heerlijk. Ik vind je zo leuk. Ik word zo blij van je. Dat!

Ik denk dat wij als mensen voor het voortbestaan van de soort, en dat zie je ook terug in het schoonheidsideaal, symmetrie de norm is. De soort is het meest gezond als alles klopt. En alle lichaamsonderdelen jong zijn en op hun plek zitten en symmetrisch zijn. Dat is een primitieve indicator voor gezondheid en een gezonde voortplanting van de soort. En ik denk dat daarin, puur mijn eigen theorie, dat daarin dat intrinsieke beoordelen en aantrekkingskracht, die ervaring van aantrekkingskracht van ‘dit vind ik mooi’ in ‘dit vind ik niet mooi.’, ik denk dat dat daarin geïnformeerd wordt en de cosmetica industrie en de schoonheidsindustrie en kapitaliseren daar op en stimuleren dat. Maar ik denk dat het wel intrinsiek in de mens zit. Waarmee ik wil zeggen: veroordeel jezelf niet om het hebben van esthetische voorkeuren. Veroordeel jezelf niet om het horen van die gedachten die zeggen ‘dit vind ik mooi’ en ‘dit vind ik niet mooi’, maar pak dat voorbeeld van een klein kind waarin jij dingen zou kunnen zien die je mogelijk niet mooi vindt, maar die staan jouw liefde en respect voor dat kind totaal niet in de weg. Het is geen enkel issue. Dat. Dat kun je ook voor jezelf creëren in de relatie met je eigen lichaam. En het maken van die vergelijking met dat kleine kind maakt die begrenzing voor je helder. Laat precies zien welke gedachten die jij nu nog hebt totaal niet oké zijn en niet van toegevoegde waarde en niet langer acceptabel en toelaatbaar.

En waar je bepaalde gesprekken met jezelf of ook gesprekken met vriendinnen gewoon niet meer voert, distantieer je daarvan. Distantieer je van gesprekken waarin vrouwen bonden met elkaar via het collectieve bekritiseren van hun lichaam en dan tegen elkaar gaan zeggen van: ‘nee schat, jij bent prachtig, maar moet je kijken… Nee joh, bij jou valt dat reuze mee. Kijk, bij mij! Moet je dit zien.’ Nee!

Je voelt connectie en bonding, maar het wordt ingegeven, het wordt geïnformeerd vanuit een hele negatieve plek en het haalt absoluut niet het beste in jullie naar boven.

En dus dit is je filter. Zou ik dit tegen een klein kind zeggen? En als je dat niet zou doen, dan stopt dat hier en besluit dan om van daaruit een hele andere beleving met je lichaam te creëren.

Vind het niet mooi? Prima, maar we hoeven t er niet over te hebben en beleef je lichaam van binnenuit en zoek die waardering op, die expressie op zoals je die als klein kind voelde. En bedenk dan hoe je je lichaam wilt versieren, hoe je jouw levenslust wilt informeren van buitenaf. Met de kleding die je kiest.

De haarband die je in doet, de leuke kimono die je draagt, de sarong die je omdoet, de bikini die je koopt, het badpak wat je draagt en ik beloof je, ik heb op mijn zwaarst ben ik dit werk gaan doen. Ben ik die andere kleding gaan dragen. En het hielp. Ik voelde ‘wat fijn. Die eeuwige zwarte legging is weg. En nu ik deze leuke, frisse jeans zie waarvan ik steeds tegen mezelf zegt die mag ik pas kopen als ik ben afgevallen. Het feit dat ik die nu zie als ik naar beneden kijk, maakt me zo blij. Het geeft me zo het gevoel dat ik er mag zijn, dat ik mezelf mag vieren, dat ik in het licht mag staan, dat ik ruimte in mag nemen met het gewicht wat ik nu heb. Ik ben een ander pad op gegaan.’

En die bevestiging die creëert een feedbackloop, het zien van dat leuke badpak herinnert jou aan wat je nu aan het doen bent. Het pad wat je nu bewandelt. Het informeert je. Het tilt je op en het stimuleert je dus om door te gaan en verder te censureren waar je bepaalde gesprekken en gedachten niet langer toelaat en jezelf de ruimte geeft om nieuwe gedachten van waardering voor je lichaam te gaan kiezen. Ik zie heel duidelijk wat ik niet mooi vind aan mijn lichaam en ik heb zulke positieve gedachten over mijn lichaam. Ik ben er zo blij mee. Vind mezelf hot en mooi en leuk om te zien. Er zijn zoveel dingen die ik ook wel mooi vind aan m’n lichaam, maar het mag gewoon oud worden. Het kan gewoon oud worden. Het is fantastisch gevoel en ik heb het gewicht waar ik blij mee bent. Ik vind mijn lichaam echt heel erg leuk. Het is heerlijk om in te wonen. Ik waardeer het. Ben er blij mee.

En dat heb ik alleen kunnen creëren door deze stappen te zetten en van buiten naar binnen te gaan, leuke kleding aan te trekken met het overgewicht wat ik had.

Als je dit voelt, als je merkt dat ik iets voor je open zet, iets aanzet waarvan je zegt ‘dit is het.’ Laten we dit werk dan gaan doen. Kom bij Etenslessen. Download mijn gratis e-book. Begin daarmee en zet jezelf op mijn wachtlijst. Investeer in jouw relatie met eten. Investeer in het leren van het creëren van een fantastische relatie met eten. Investeer in het bouwen van een liefdevolle relatie met jezelf en het gewicht waar je blij mee bent, want dit lichaam is zo kostbaar. Zo fijn als je kan stoppen met overeten. Ja, gaan we dat doen. Ik ben er volgende week weer en ik wens je een mooi dag.