Afl. 88 Afvallen met een deadline

Hoe werkt afvallen met een deadline? Is het mogelijk om zonder gevecht op wilskracht voor een bepaalde datum een x aantal kilo’s te verliezen? Als je voor een vakantie of speciale gelegenheid graag wilt afvallen is deze aflevering voor jou.

Waarschijnlijk weet je al wat je van een gevecht op wilskracht mag verwachten en ook wat er daarna gebeurt. Je strijd met eten neemt toe, waardoor je ook weer aankomt.

Als je niet in deze valkuil wilt stappen is het veranderen van je relatie met eten de betere optie. Dus laten we daarnaar kijken.

Het gewicht dat je nu hebt, is een afspiegeling van je huidige relatie met eten. En de vraag is hoe snel je die relatie kan veranderen. Welk gedrag staat er nu nog tussen jou en die lichtere versie van jezelf in?

Luister naar deze aflevering over afvallen zonder dieet en de mogelijkheden die veranderen van binnenuit je biedt.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom afvallen met een deadline niet werkt.
• Wat het betekent om af te vallen zonder dieet.
• Hoe het creëren van een fijne relatie met eten er in de praktijk uitziet.

---

 

Transcript Afl. 88

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 88. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het? Ik hoop dat het goed gaat met je. Ik heb een Swapfiets. Die had ik al een jaar. Een Swapfiets is een fiets die je leest met blauwe bandjes en ik heb er één sinds een jaar maar die begon inmiddels aardig wat te rammelen. En wat kleine mankementen te vertonen. En het kwam er steeds maar niet van om er iets aan te laten doen, want het mooie business concept van de swapfiets is dat als er wat mee is, je gewoon via de app een monteur aan huis krijgt. Dus je hoeft niet als je een lekke band hebt met je fiets aan de hand naar de fietsenmaker te lopen, maar via de app regel je een servicebeurt. En daar betaal je dan natuurlijk ook voor. Je betaalt gewoon een maandelijks bedrag voor die fiets. En het kwam er steeds maar niet van om er iets aan te laten doen. Maar gisteren was het eindelijk zo ver en het was zo leuk. Daar kwam een jongen aan de deur met drie fietsen op het dak van zijn auto. En hij kijkt naar mijn fiets. En zei: wat is er mee aan de hand? En hij draaide even aan het wiel aan en voelde aan de ketting en de ketting hing slap en vroeg hoe lang ik er al op fietste. Ik zei: zeker een jaar.

En hij keek me aan en zei ik ga hem swappen!..haha…En dat was het. Ik kreeg een spiksplinternieuwe fiets die helemaal voor me afstelde. Daar was ik nog nooit op gefietst. Ik kon er even een rondje op fietsen, even voelen hoe die voelde. En het was echt een upgrade. Een flinke upgrade van de fiets die ik inleverde. En dit is dus precies waar dit hele concept voor is bedoeld. Ik was er zo blij mee. Ik vind het echt briljant, een swapfiets. Echt super blij mee. Ik krijg trouwens geen geld voor het melden van dit nieuwtje.
Ik vind echt superhandig. Heel fijn, een swapfiets. En vandaag was ik daar lekker op gaan fietsen. Ik vind fietsen heerlijk en ik nam echt even de tijd om te genieten van alles wat er gaande is op dit moment voor mijn klanten. Hoe goed het met ze gaat, hoeveel ze aan het leren zijn, hoe er echt een besef op gang aan het komen is, hoe dat afvallen zonder dieet werkt en wat ervoor nodig is om een fantastische relatie met eten te creëren.

Eén van mijn groepen is net klaar en ik had aan ze gevraagd voor: wat zijn je winstpunten? Waar kijk je nu op terug? Wat is er allemaal tot ontwikkeling gekomen? En ik krijg allemaal lijsten van ze waarin ze opsomde wat er voor ze is veranderd. Ik werd er stil van. Ik was zo onder de indruk van ze. Zo onder de indruk van wat ze allemaal voor zichzelf hebben te weten te realiseren. Het was echt fantastisch om te lezen. En ik zal je er een voorbeeld van geven, omdat daarna dan te koppelen aan een vraag die ik van de week van een klant kreeg. En dat bouwt een mooie brug naar het onderwerp van deze les en die gaat over afvallen met een deadline.

Dit is wat Marline, een klant van mij schreef aan het eind van haar traject. Ze is nu net sinds een week of zo klaar met het programma en ze schreef het volgende: ik heb mijn oogst opgeschreven en wauw, wat is er veel om dankbaar voor te zijn. Ik ben echt super blij dat ik je programma heb gevolgd. Dit is wat er in mijn lijst staat.
De strijd in mijn hoofd is bijna helemaal weg.

Eten beheerst niet langer mijn dag. Nou, voor iedereen die hiernaar luistert, die weet hoe het is als eten de hele dag in je hoofd zit. Dan weet je dat wat je hier schrijft echt niet gering is. Dus daar begint ze mee. De strijd met eten in mijn hoofd is bijna helemaal weg. Eten beheerst niet meer mijn dag. Ik geloof oprecht dat elk moment fris en nieuw is waar het voorheen vooral: het is nu toch al verpest was. En ook dit is echt knap dat je dat kan doorbreken. Dat je kan overeten en daarna niet langer tegen jezelf zegt: nou laat ook maar, het is nu toch al verpest en kan ik net zo goed dooreten. Maar dat je in staat bent om jezelf mentaal en emotioneel te herpakken nadat je iets hebt gegeten wat je eigenlijk niet wilde of niet van plan was.
En daarom schrijft ze ook daarna: ik heb vrijwel nooit meer spijt van wat of nadat ik heb gegeten. Dus ook dat patroon. Ik noem het altijd de plaat van schuld en spijt. Ja, lieve mensen. Op veler verzoek is hier de plaat van schuld en spijt. Die zet zij dus niet meer op, die plaat. Zo fijn.

Daarna zegt ze: ik heb ook geleerd om te stoppen met eten als ik verzadigd ben. Wauw. Eten op je bord kunnen laten liggen. Halverwege een sandwich of iets kunnen bedenken: zo is het eigenlijk wel genoeg. Ik laat het hierbij. Zo fijn. Eten heeft niet langer controle over mij en ik besef waar mijn overeten vandaan kwam. Ik was te moe. Mijn actielijst was te lang en ik heb nu geleerd om mijn vermoeidheid te omarmen. Dus ze eet niet meer om zichzelf staande te houden, overeind te houden, maar als ze moe is, dan geeft ze daaraan toe en staat ze zichzelf toe om moe te zijn. Ik heb ontdekt dat ik helemaal oplaad als ik in mijn eentje ga wandelen. Ik ben afgevallen. Ik heb ontdekt dat mijn lichaam veel minder eten nodig heeft dan ik altijd dacht. Voorheen dacht ik altijd dat ik honger had. Ik eet minder brood en ook dit is iets bijzonders, want in mijn programma vertel ik je niet wat je wel of niet moet eten. Het enige wat ik doe is jou helpen ontdekken wat voor jou werkt en bij jou past en wat je daarin beslist is helemaal van jou.

Ik ben niet de autoriteit in jouw relatie met eten, dus als mijn klanten schrijven in een review dat ze iets niet meer eten of minder eten of dat ze geen suiker meer eten, dan komt dat niet bij mij vandaan.

Het is het resultaat van de ontwikkeling die ze hebben doorgemaakt. En zo’n besluit hier, van haar, om minder brood te eten is echt iets wat uit haar komt en wat gewoon nu heel goed voor haar werkt, wat ze zelf heeft ontdekt.

Ik heb ontdekt van welk eten ik aan ga en ik heb dat een plek gegeven in mijn ontwerp. In mijn programma onderzoek je welk eten voor jou een trigger is. En dat is eten waarvan je het erg lastig vindt om ermee te kunnen stoppen of om daar binnen je hongerbalans van te eten. En in mijn programma maak je een ontwerp van jouw fijne relatie met eten en onderzoek je, daar begeleid ik je ook in, welke plek je dat soort eten wilt gaan geven? Ik noem het je sweet spot. Hoe kan je krijgen waar je naar verlangt? De relatie met eten waar je naar verlangt, het gewicht waar je naar verlangt en tegelijkertijd onderzoeken welke plek daar voor jou ongezond eten in kan innemen. Want het hoeft niet zo te zijn dat je dat nooit meer eet. Het gaat erom dat je vindt wat voor jou werkt en wat bij jou past. Nou, zij heeft hiervan dus ontdekt hoe dat voor haar in elkaar steekt en ze heeft dat voor zichzelf in geregeld. In het ontwerp van haarfijne relatie met eten.

Ik ben oprecht gaan geloven dat alle pijn, groeipijn is. En hiermee zegt ze iets over de emotionele ontwikkeling die zij heeft doorgemaakt. Ze is nu veel meer bereid om lastige gevoelens, moeilijke emoties toe te laten, omdat ze die op waarde is gaan schatten. En dat is één van de ontwikkelingen die je doormaakt in Etenslessen. Als je wilt stoppen met emotie-eten, dan zal je je emoties aan jezelf moeten verkopen als iets wat van waarde is. En dus ook de emoties waar je moeite mee hebt, waarvan je tot nu toe altijd bent weggelopen.

Ik heb geleerd hoe fijn het is om te bewegen van binnenuit in plaats van om calorieën te verbranden. Ook dit is zoiets moois, want hiermee is haar hele relatie met bewegen veranderd. Ze doet het niet meer om van buitenaf naar haar lichaam te kijken en haar lichaam alleen maar te willen manipuleren en energie te willen verbranden. Ze doet het echt om van binnenuit intiem met haar lichaam te zijn, te genieten van het bewegen van haar lichaam, te voelen hoe het is om in haar lichaam te zijn als ze kracht zet, als sport. Als ze het laat zweten en beweegt en uitdaagt wat ik denk wat ik een van de mooie ervaringen vind van het hebben van een lichaam. Van deze menselijke ervaring die we opdoen.

Chillen op de bank is ook fijn hoor…haha…Begrijp me niet verkeerd, maar het is ook een fantastische ervaring om te kunnen genieten van de vaart die je lichaam kan maken. Van de kracht die je lichaam kan zetten. Van de flexibiliteit die het kan ontwikkelen. Van het dansen, wat je ermee kan doen. Het is natuurlijk een bijzondere ervaring. Die stoffelijkheid. Het zijn. Het hebben van een lichaam.

En dan schrijft ze: mijn ontwerp helpt me om de keuzes te maken in wat ik wil, wat ik wil eten. Ik mag alles. De vraag of ik iets mag eten heb ik niet meer. Mogen is uit mijn woordenboek verdwenen en daarmee zegt ze iets over haar dieetmentaliteit die ze niet langer heeft. Ze voelt geen restrictie meer, ze legt zichzelf geen restrictie meer op en ze zegt hier ik mag alles eten. Ik mag alles. Ik wil het alleen niet.
En dat is de switch die je leert maken in de Etenslessen om daar waar je in een dieet tegen jezelf zegt: ik wil het wel eten, maar ik mag het niet. Ik moet ervan afblijven. Maak je de mentale switch naar ik mag alles eten. Alleen ik wil het niet meer.
En dat gaat dan natuurlijk direct over die vrijheid die ze voelt. De strijd in mijn hoofd is bijna helemaal weg. Eten beheerst niet langer mijn dag, omdat ze voelt dat er geen restrictie meer is. Er is echt overvloed. Alleen dat betekent helemaal niet dat ze daardoor dan losgaat, omdat er geen stok meer achter de deur is, omdat er geen dieetregels meer zijn. Nee, er is compleet overvloed aan vrijheid en binnen die vrijheid maakt ze de keuzes die bij haar passen en een voor haar werken. En daardoor is ze ook afgevallen. En dit laat exact zien hoe het eruitziet als je een fantastische relatie met eten creëert en je strijdt met eten oplost. En dit zijn, ik weet het niet, iets van 15 punten die er staan. Echt geweldig.

En dat brengt me bij het onderwerp van vandaag. Hoe werkt afvallen met een deadline? Kan dat voor je werken, afvallen met een deadline, want ik krijg hier een hele mooie vraag over van een klant en die wil ik met je delen. En ik ben nu sinds een paar weken, ik heb een paar podcasts gemaakt, de vorige twee podcast, die gingen allemaal over doelen stellen en niet langer bang zijn om je dieettrauma daarentegen te komen, maar je dieettrauma juist op te ruimen en de voordelen van doelen stellen te kunnen benutten in het creëren van jouw fijne relatie met eten en het afvallen zonder dieet, maar zonder daarbij opnieuw in jagen op afvallen te vervallen. Jagen op het denken dat het gras ergens anders groener is, jezelf mentaal weer onder druk zetten en daarmee opnieuw spanning creëren in je relatie met eten. Want dat wil je natuurlijk niet, want dan maak je jezelf heel ongelukkig.

En nu krijg ik de volgende vraag. Ik heb een plan. Ik wil graag een fotoshoot voor mezelf inplannen, een mooie boudoir shoot. En het lijkt me ontzettend leuk om dit te doen en prachtige mooie vrouwelijke foto’s te laten maken. En tegelijkertijd zie ik het ook als een mooie stok achter de deur om af te vallen. En nu ik bezig ben met het stellen van doelen lijkt dit me een mooi doel. En ik zou graag ergens in de herfst een shoot willen doen en daarvoor ongeveer tien kilo afvallen. Wat is je advies? Hoe kan ik me verhouden tot dit doel zonder door te schieten in dieetgedachte, want ik merk namelijk dat ik direct dieetgedachte krijg bij het idee van zo’n shoot.

En ik was zo blij dat dat ik deze vraag kreeg, want dit bracht me natuurlijk, voor haar, bij het onderwerp kun je afvallen met een deadline? Kan dat? En dan heb ik het niet over is het fysiek haalbaar, want op wilskracht is dat natuurlijk haalbaar. Dat kan. Maar is het mentaal ook haalbaar, want dit is wat ze aan me vraagt. Dit is wat ik het liefst zou willen voor een fotoshoot. Tien kilo afvallen. Maar hoe doe ik dat zonder opnieuw in de valkuil van een gevecht met eten te belanden, zonder direct in een dieetmodus te schieten? En ik voel het eigenlijk al terwijl ik hier deze e-mail naar je stuur. Deze vraag met je deel.

En ik begreep het volledig. Want…en dat snap jij ook als ik dit uitleg, die mooie winstpunten die ik net voorlas voor Marline, die ontwikkeling die ze heeft doorgemaakt. Daarvan kan je zien dat daar werk in zit. Mentaal werk. Ze heeft een emotionele ontwikkeling doorgemaakt. Zij is echt als persoon veranderd. Hoe ze naar zichzelf kijkt, hoe ze naar eten kijkt. Hoe ze met haar lichaam omgaat, hoe ze met eten omgaat en haar succes is duurzaam omdat het echt van binnenuit komt. Ze is veranderd als mens. Dat lees je aan wat ze schrijft. De rust die ze ervaart in haar relatie met eten. Die kun je niet op wilskracht afdwingen. Die is het resultaat van een fijne relatie met eten. En de vraag is natuurlijk kan je daar een datum aan hangen, want dat is dan natuurlijk waar het over gaat als je een duurzaam resultaat wilt en niet op wilskracht wil afvallen. Kun je dan een datum hangen aan bijvoorbeeld je emotionele ontwikkeling? Kun je zeggen: ik wil voor de herfst in staat zijn om al mijn gevoelens te voelen zonder eraan te ontvluchten. Ik wil in staat zijn om eten op mijn bord te kunnen laten liggen zonder dat op wilskracht te doen. Maar omdat ik luister naar de verzadiging in mijn lichaam. Ik wil graag die strijd met eten uit mijn hoofd krijgen en mezelf alle ruimte geven om alles te mogen eten maar de switch maken naar het niet meer willen en dat betekent dat je onthecht van eten.
En dus is dit ook wat ik antwoordde. Ik zie je doel. En ik begrijp je mooie plan. Ik kan me helemaal voorstellen dat je dit graag wil.

Alleen is dit het ding. Kan je in de tijd die je jezelf geeft van nu tot aan de herfst? Kan je in die tijd de onthechting van eten realiseren die jou tien kilo scheelt? Kan je in de tijd die je zelf geeft de onthechting van eten realiseren die tien kilo scheelt? Want anders doe je het op wilskracht en is het opnieuw een dieet. Veranderen van binnenuit kan alleen door de gedachten die je kiest door die volgende versie van jezelf te worden. En dat is natuurlijk een interessant vraagstuk. Kan ze die volgende versie van haarzelf worden in het aantal maanden dat ze zichzelf geeft. En ik denk dat, je dat niet kan afspreken met jezelf. Ik denk niet dat je kan afdwingen wanneer je een emotionele ontwikkeling hebt doorgemaakt. Wanneer je in staat bent om je lichaam volledig de leiding te geven, wanneer je in staat bent om de switch te maken van restrictie naar overvloed. Alles mogen, maar niet langer willen, want dat vraagt om werk, om mentaal werk, emotioneel werk.

En de stappen die zijn er. Die heeft ze. Ze weet precies welke stappen ze daarvoor zet, maar het tempo waarin die ontwikkeling gaat kan ze niet, denk ik, nu al overzien. Ze kan wel zich eraan committeren en erop sturen. En zeggen: dit is wat ik wil gaan doen, zodra mij dit is gelukt. Zodra ik daar op die plek sta. En nu ga ik even niet de discussie aan rondom houden van je lichaam, precies zoals het is. Je lichaam met elk gewicht mooi moeten kunnen vinden. Ik heb daar een heel duidelijk standpunt in en ik zal zeker daar nog een keer apart een podcast over opnemen. Maar ik wil hier nu de wens die zij heeft om zo’n mooie boudoir shoot te doen. En dan tien kilo minder te wegen. Die is wat mij betreft helemaal legitiem, want het is haar lichaam. Haar relatie met eten. En zij mag helemaal op voor haarzelf bepalen wat haar esthetische voorkeur is en wanneer ze met haar lichaam aan daar een fotoshoot van wil maken. En dit is haar wens. Dit is wat ze wil en dat is helemaal oké.

De vraag alleen kan ze nu overzien dat ze dat voor september van binnenuit heeft gerealiseerd. En ik denk dat dat niet kan. Ik denk wel dat ze zich daaraan kan committeren en dat de manier waarop ze daarnaartoe werkt haar heel veel gaat brengen. Het hebben van zo’n wens, het hebben van zo’n plan. Geeft je een stip aan de horizon. Dit is wat ik wil, dit is wat ik voor mezelf wil creëren, maar het tempo waarin ik dat realiseer, waarin ik die ontwikkeling doormaakt. Die kan ik niet bij mezelf afdwingen en ik denk ook eigenlijk dat het er niet toe doet. Maakt natuurlijk niet uit hoe snel je daar komt, want op het moment dat je gaat voor die verandering van binnenuit, ben je ook bewust van de waarde van die verandering, van binnenuit. En dan is het proces net zo fascinerend als het resultaat en je realiseert je dan ook dat je nooit af bent. Mijn relatie met eten is ook niet af en dat ambieer ik ook helemaal niet. Vind ik allemaal niet relevant. Is niet belangrijk.

Dus als je nu wilt afvallen voor je vakantie of je wilt afvallen voor een bruiloft. Dan is de vraag waar je voor staat: ga ik jagen op afvallen en jagen op wilskracht om precies die rits dicht te kunnen ritsen van die jurk op die datum met het gewicht wat ik dan hebben wil. En hoe ga ik me daarbij voelen? Hoeveel kans van slagen heeft? Hoe vaak heb ik dit al eerder geprobeerd om voor een bepaalde datum een x aantal kilo’s kwijt te raken? En wat gebeurde daarna? Wat deed het met mijn geestelijke gezondheid? Wat deed het met mijn relatie met eten? Ik denk dat dat een belangrijke vraag is om jezelf te stellen.

En als je graag wilt afvallen voor je vakantie en je wilt daarna niet opnieuw aankomen. Wil je dan misschien committeren aan een verandering van binnenuit zonder daar een datum aan te hangen? En ik denk dat je voor jezelf mag onderzoeken wat voor jou de meeste waarde heeft. Die kilo’s verliezen en kwijt zijn op die datum, op die vakantiefoto’s. Of iets bouwen met jezelf, iets creëren wat een leven lang meegaat.

En wat voor mij de meest waardevolle ontdekking is geweest, is dat hoe meer ik mij committeren aan wie ik wilde worden in dit proces, hoe meer ontspanning er kwam in mijn relatie met eten. En tegen de tijd dat dat afvallen echt goed op gang kwam doorzetten en in zijn eigen rustige tempo voltrok, maakte het me al niet eens meer echt uit. Want alles waar ik zo naar verlangde, waarvan ik dacht dat ik het ging voelen als ik slank was, voelde ik nu al. En juist daardoor kreeg ik wat ik hebben wilde. Ik voelde het nu al omdat ik mijn focus had verlegd van fixeren op het lichaam wat ik wilde hebben naar de relatie die ik met mezelf wilde hebben en de relatie die ik met eten wilde creëren. En door daar de focus op te leggen, ontstond er ruimte voor verandering en kwam er ontspanning in die relatie met eten en daardoor ontspanning in dat primitieve deel van mijn brein, wat zo gewend was om aldoor in restrictie te zitten. En nu was er eindelijk ruimte en overvloed en vandaar uit ontspanning en viel de noodzaak om te overeten weg.

Het aantal eetbuien wat zich nog liet zien werd steeds minder en minder en minder en het aantal uren op de dag dat ik nog dacht aan eten, nog bezig was met eten, me zorgen maakte om hoe het met eten ging, nam steeds verder af. Totdat ik me steeds vaker realiseerde: ik ben er helemaal niet meer mee bezig. En dat afvallen gebeurde vanzelf. Die fijne relatie die ik met eten creëerde. Daar volgde mijn lichaam mij in. En dus vind ik het zo mooi om hier in dat contrast voor je te kunnen laten zien waar Marline mij laat weten wat er allemaal voor haar is veranderd en ik ook weet als haar coach. Dat gewicht komt er nooit meer aan, want zij is veranderd.

En dan die vraag krijgen: kan ik dit misschien voor mekaar krijgen in een maand of drie met tien kilo eraf? En ik begrijp de vraag volkomen. Ik heb er geen enkel oordeel over ben, ik ben er ook alleen maar blij mee dat ik die krijg omdat ik daarmee tegen haar kon zeggen: hé, de vrouw die je nu bent en die vrouw die tien kilo minder weegt. Wat is het verschil tussen de relatie die je nu nog met eten hebt en de relatie die je dan met eten hebt? Wat is er voor je veranderd? Waar ben je dan onthecht van eten? Welke emotionele ontwikkeling heb je doorgemaakt? En zie jezelf die ontwikkeling doormaken tussen nu en die shoot die je wil doen? Van het najaar? En ik vermoed nu, dat ga ik toch wel van haar horen, dat ze die deadline eraf haalt. En dat ze zegt: hé, ik vind het idee van die fotoshoot nog steeds geweldig. Ik ga dat doen, maar ik ga mezelf niet onder druk zetten om mijn persoonlijke ontwikkeling voor een bepaalde datum te realiseren. Want dan ben ik weer aan het jagen en zet ik mezelf onder druk. En het is lastig. Het is lastig om een emotionele ontwikkeling door te maken en te onthechting van eten als je moet opschieten.

Dat is bijna hetzelfde als, ik vergelijk die relatie met eten vaak met een liefdesrelatie. Oké, ik wil over twee maanden moet mijn huwelijk op orde zijn. En dan wil ik, wil ik dat we al onze issues hebben opgelost. Ik geef ons acht weken. Maar je voelt het al. Ik vond het mooi om aan je te laten zien om dit met je te delen, om over na te denken voor jezelf: is het belangrijk dat je er een deadline aanhangt? En dat brengt je dan natuurlijk terug: als je die er niet aanhangt op dat stuk acceptatie. En het lichaam wat je nu hebt zoals het nu is, ook als dat niet je esthetische voorkeur is, jezelf aanleren om er niet langer van te walgen, het niet langer te bekritiseren en je brein niet langer de ruimte te geven om jou voortdurend eraan te helpen herinneren dat je het niet mooi vindt.

En dat is een andere aflevering. Die ga ik zeker ook voor je maken. Dit is iets moois om over na te denken. Oké. Ik ben er volgende week weer. En ik wens je een prachtige dag. Tot gauw. Bye.