Afl. 197 Ongeduld en de weegschaal

Je wilt graag stoppen met overeten, maar het laat zich nog zien en daar baal je van. Het doet pijn om naar je gedrag te kijken en je veroordeelt jezelf of bedekt alles gauw met de mantel der liefde ‘vandaag was gewoon een moeilijke dag en morgen doe ik dit anders’. Geen van beide werkt. Laten we een nieuw perspectief kiezen, een nieuwe ingang die de pijn eruit haalt.

Je bent precies waar je moet zijn om jezelf te kunnen helpen en de manier waarop je dat doet maakt het verschil. Deze les wil je niet missen als je last hebt van zelfkritiek.

---

Wat je ontdekt:

• De vraag die je een nieuw kompas geeft voor gedragsverandering.
• Hoe je zelfkritiek omzet in nieuwsgierigheid en belangstelling.
• Een simpele oplossing voor restrictie.

---

 

Transcript Afl. 197

Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 197. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen!

Bijna 200 afleveringen en als jij daar al van het eerste uur bij bent, vanaf het eerste uur, dan maak je deze reis al bijna 3,5 jaar met mij. En als je hier nieuw bent, welkom! Wat fijn dat je hier bent! Ik maak deze podcast omdat ik de lessen die ik heb geleerd in het oplossen van mijn strijd met eten en het creëren van blijvend gewichtsverlies hier beschikbaar wil maken en aanreiken om je daarmee te laten zien wat daarin voor je mogelijk is. Ik heb zelf heel lang gevochten met eten, gevochten met mijn gewicht en het heeft lang geduurd voordat ik alle kennis had verzameld die er voor nodig was om mezelf te leren begeleiden in het hebben van een brein dat gevoelig op suikers reageert.

En in deze aflevering wil ik het met je hebben over het verlangen naar snel resultaat, het voelen van ongeduld en de rol die de weegschaal daarin speelt.

Als je snel resultaat wilt en veel last hebt van ongeduld en elke 24 uur op de weegschaal staat om te zien of dat resultaat er is, of de goeie kant opgaat of de slechte kant op gaat, dan heb je jezelf in een positie geplaatst die je niet helpt. En wat ik in deze les tegen het licht wil houden is waar dat in zit en wat er nog meer voor je mogelijk is.

Tegelijkertijd ben ik zelf enorm op dit moment in groei. In een ontwaken, kan ik niet anders benoemen en heb ik in dat ontwaken het verlangen, het sterke verlangen om daarin ook stukken van mezelf te delen hier in de podcast. Zodat die podcast niet alleen een ruimte is waarin ik als coach kan opdagen, wat ik ontzettend graag doe, waar ik echt verliefd op ben.

Ik ben gek op coachen, gek op psychologie en verliefd op mijn klanten.

Verliefd op het delen van die Etenslessen en de formule die ik heb ontwikkeld voor het creëren van blijvend gewichtsverlies en een fijne relatie met eten. Er is alleen ook een deel in mij bijgekomen wat zegt: ho ho, ik ben er ook nog. En ik wil niet alleen die coach zijn. Ook in de podcast wil ik dat er ook ruimte is voor stukken van mij die onderdeel van mij uitmaken.

En één van de dingen wat daar op dit moment in gebeurt is dat de grabbelton van mijn MeToo‘s wat meer naar de voorgrond is gekomen. Af en toe bubbelt er een herinnering uit die grabbelton van MeToo naar boven en vraagt om aandacht. En ik kijk ernaar. En wat ik het meest interessant vind van wat daar in gebeurt in dat ontwaken, is dat die MeToo’s mij niet zozeer raken in de zin van wat erg dat dit is gebeurd of wat naar dat er zo over mijn grenzen is gegaan. Wat een nare gebeurtenis. Ik ben op dit moment vooral geïnteresseerd en belangstellend naar de betekenis die ik het gaf en wat ik ermee deed. En wat ik kan zien is dat ik al op hele jonge leeftijd mezelf geen stem gaf, die stem niet had, niet heb ontwikkeld.

Die was er niet.

Dus het deel van mij in het kind wat ik was, wat misschien zou kunnen zeggen: wat hier gebeurt, is niet oké. Ik heb iets meegemaakt wat niet goed voelt. Ik ben in de war over iets wat voor mijn gevoel niet klopt. Die had ik helemaal niet. En nu in het ontwaken wat ik nu doe. Of wat heeft plaatsgevonden, het is al gebeurd, merk ik, dat er een bodem in mij is gegroeid die dat allemaal kan ontvangen. Daar allemaal naar kan kijken en een beschermeling is van mijn hele zelf. Dus die stem die er nooit was, die is er nu wel.

En ik vertel je dit omdat het deels samenhangt met de les die ik met je gaat delen hier. En ik weet dat ik niet alleen ben. Daarom heet die beweging natuurlijk ook MeToo. Omdat er zoveel mensen zijn met verwarrende ervaringen, grensoverschrijdende ervaringen, in meerdere of mindere mate, beschadigend, ontregelend of traumatisch. En ik noem het een grabbelton aan MeToo dus om dat ik er zoveel van heb in meerdere varianten. En ze hebben eigenlijk op de achtergrond gestaan in verhouding met mijn strijd met eten. Mijn gevecht met eten begon al zo jong op mijn veertiende en voor veel van de mensen in mijn programma ook heel jong dat dat veel meer op de voorgrond heeft gestaan omdat aankomen zo bedreigend voelde.

En dat raakt aan de les die ik je hier wil geven.

Als je snel resultaten wilt, als je een verlangen voelt om snel gewicht te verliezen of controle te krijgen over eten, dan is het omdat de plek waar je nu bent ongemakkelijk voelt. Je wilt er aan ontsnappen. Je kan je moeilijk verhouden tot de plek waar je nu bent in jouw relatie met eten. En ik wil je een aantal vragen geven om je te helpen daarmee in contact te komen zodat je kan zien waar het eigenlijk over gaat en waarom je ongeduld en elke 24 uur kijken wat die weegschaal aan het doen is daar niet zo veel aan kan toevoegen.

Wat vind je bijvoorbeeld vandaag van je lichaam? En hoe voelt dat? Wat vind je vandaag van jezelf? En hoe voelt dat? Wat vind je vandaag van je leven van alledag? Dat opstaan, de dingen doen die in je agenda staan, de verantwoordelijkheden die je draagt? Wat vind je vandaag van je leven van alledag? En hoe voelt dat? Als je de liefde voor jezelf een cijfer moest geven, waar kom je dan op uit?

Deze vragen laten iets zien van de gevoelens waar je graag aan wilt ontsnappen.

En laat aan je zien, dat jij die gevoelens zelf creëert met de gedachten die je kiest. En je daar toe kunnen verhouden is de eerste stap omdat je dit niet binnen 24 uur wat jij zoekt op de weegschaal gefixt krijgt.

Wat vind je vandaag van je lichaam? Kan je dat vandaag veranderen wat je van je lichaam vindt? Je kan vandaag niet met een knip van je vingers vijf kilo kwijt. Dus vandaag heb je dit lichaam en welke gedachten kies je daar vandaag over? En hoe voelen die gedachten? Wat vind je vandaag van jezelf? Dat hangt vaak samen als eten een strijd voor je is, met je onvrede over de manier waarop je met eten omgaat. Welke oordelen heb je daarover en hoe voelen die oordelen? En wat is jouw capaciteit voor vreugde vandaag? Wat vind je van jouw leven van alledag vandaag? Als je capaciteit voor vreugde laag is, dan is eten de highlight, de highlight van de dag. En ik kom bij die plek vandaan.

Mijn capaciteit voor vreugde was erg beperkt. Ik leefde erg in een stramien van heel veel van mezelf moeten en elke dag opnieuw de lijst van wat ik gisteren niet af kreeg meeslepen naar vandaag. Daar zat weinig vreugde in en mijn capaciteit voor vreugde in m’n leven van alledag was beperkt. En de liefde voor mezelf ver te zoeken, omdat ik zoveel verwijten voelde over dat overeten wat ik deed. Dat krijg je niet binnen 24 uur anders.

Ik begrijp dat je naar houvast zoekt.

Want als je geen controle hebt over je eetgedrag, dan ben je bang voor aankomen. Want dat aankomen voelt als een vrije val. Je weet niet waar dat stopt. Dus je verlangt naar houvast, je verlangt naar iets wat je beet kan pakken, waarmee je weet oké, dit gaat stoppen, dit gaat de goede kant op. Ik weet wat ik moet doen, hoe dit werkt. Ik ben oké, Ik ben veilig. Grenzeloos aankomen voelt heel bedreigend. We zijn een sociale soort. We leven in de context van onze gemeenschap. Je leeft niet in een vacuüm op een onbewoond eiland en als je geen controle voelt of de controle over je eetgedrag heel beperkt is, dan voelt dat bedreigend. En niet alleen in relatie tot je gewicht en uiterlijk, maar ook in relatie tot je gezondheid.

Maar wat je dit vertelt is dat je iets te ontdekken hebt over jouw relatie met eten.

Hoe je het tot je keuzes komt. Waar die urgentie om te eten vandaan komt. Hoe jij die spanning die je met eten voelt, creëert. Hoe je dat verlangen wat je naar eten voelt, creëert. En aan de basis heb je een brein, dat is een aanname die ik nu doe, dat gevoelig op snelle suikers reageert. Als dat niet zo was, is de kans dat je een strijd met eten ontwikkelt nihil. Dus als je een brein hebt wat erg gevoelig op snelle suikers reageert, dus suiker zowel als snelle suikers, dan vraagt dat inderdaad om begeleiding.

Maar daar zet ik nog iets anders naast.

Je wilt daarin ontdekken wat voor je werkt en niet werkt. En in Etenslessen, in mijn coaching, maak je daar in een ontwikkeling door. Ontdekken wat voor je werkt en niet werkt is een ontwikkeling die je doormaakt, wat iets anders is dan presteren. De kortste route zou zijn: ik trek die snelle suikers onder mezelf vandaan. Maar de mensen die bij mij komen hebben dat al elke dag geprobeerd te doen en houden zich daar niet aan. Het lukt ze niet. Waarmee ik zeg: omdat je hier mee wilt presteren in plaats van ontwikkelen. En mijn ervaring is dat een probleem zich pas laat oplossen nadat het eerst is begrepen. Dus wat valt er te begrijpen? Over jouw relatie met eten, wat je nu nog niet begrijpt, waar je nu nog niet naar kijkt.

Mijn filosofie, mijn uitgangspunt is dat ik zeg op een gegeven moment: ja, op een gegeven moment is het tijd om je brein te leren wanneer het de beloning van eten kan verwachten en wanneer niet.

Je brein heeft absoluut jouw sturing en begeleiding nodig. En het heeft ook jouw keuzes nodig. Duidelijke keuzes over die snelle suikers wanneer je die wilt eten, wanneer die momenten voor jou kloppen en wanneer je dat niet wilt eten. Of je daar volledig van wilt ontwennen of gedeeltelijk van wilt ontwennen.

Maar je hebt op een gegeven moment daar duidelijkheid in nodig, want anders blijf je een slaaf van je impulsen en steeds heen en weer schieten tussen oké, dit doe ik dus nooit meer. Ik ben hier helemaal klaar mee. Ik ben dit zat, of ja, maar het leven moet ook wel een beetje leuk blijven en ik wil dit nu gewoon en ik doe waar ik zelf zin in heb. Om daar jezelf daarvan te kunnen bevrijden heb je absoluut sturing nodig. Een goed ontwerp wat helemaal bij je past, wat maatwerk is zoals je dat in mijn programma voor jezelf maakt.

Maar ik zeg: geef dat een bedding.

Je brein leren wanneer het die beloning van voedsel kan verwachten en wanneer niet en zorgen dat je daar in door ontwenning kan gaan. Door de ontwenning van gewoontes die je los wilt laten. Ik ben er een groot voorstander van en zo heb ik ook de formule van mijn programma ingericht dat je daar een bedding voor hebt. Dat overeten zijn krukken die je loslaat. Krukken van afhankelijkheid van emotie-eten wat je ontwikkelt in reactie op een brein wat gevoelig op suikers reageert. En emotie-eten is een afhankelijkheid die je als je die onder jezelf vandaan trekt, is dat alsof je nog niet kan lopen, maar jezelf wel de krukken afpakt.

Het is een instabiele ervaring en als je daar cold turkey doorheen gaat, zonder bedding, zonder dat je weet hoe je jezelf opvangt in die ontwenning, dan doe je het alleen maar op wilskracht. En als de context het je dan moeilijk maakt. Dus er gebeurt op dat moment iets in je privéleven. Er speelt wat op je werk, de druk is hoog, je slaapt slecht, er zijn spanningen in je relatie of je kinderen gaan niet lekker. Of je verlangt naar een relatie en je komt vaak eenzaamheid tegen of je bent ziek. Je gaat door ziekte. Wat er ook speelt, als alle lichten niet helemaal op groen staan in je leven en die bedding is er niet om door die ontwenning te gaan van dat emotie-eten, dan doe je het alleen maar op wilskracht en restrictie.

Restrictie die niet gedragen wordt maakt je verlangen naar eten groter omdat je spartelt in die ontwenning.

En je creëer daarin paniek, een gebrek aan vertrouwen. Je voelt je ontregeld. Je hebt het al moeilijk genoeg. Dat draag je maar zo lang. En wat ik merk als je het omdraait, als je jezelf eerst een bedding geeft en de relatie met jezelf verstevigt, en dat hoeft geen eindeloos proces te zijn wat jaren duurt. M’n tools en mijn technieken en m’n coaching helpen je om daarin in korte tijd iets stevigs voor jezelf te bouwen. Waarin je tolerantie voor ongemak groeit en je zelfliefde groeit.

En de mate waarin je je eigen gedachten processen kan begeleiden, verstevigd en verbeterd en toeneemt. Dat. Dat is die bedding. Te kunnen begeleiden van wat je denkt en voelt. Twee krukken en die maken overeten overbodig. Je draagkracht groeit, je draagvlak groeit, je tolerantie voor ongemak groeit. En dan je brein leren waar het wanneer het wel of niet de beloning van voedsel kan verwachten. Ah, voelt zo fijn, zo anders.

En dan kun je zelfs door ontwenning gaan terwijl er shit speelt op je werk terwijl er shit speelt in je relatie. Of het gemis van die relatie. Wat het ook is. Solliciteren en de ene afwijzing na de andere krijgen. Zelfs dan kun je dat meemaken en door ontwenning gaan. En je brein leren wanneer het wel of niet die voedsel beloning mag verwachten. Dat is hoe ik ernaar kijk en hoe ik erin sta. Dat cold turkey, dat heb je al geprobeerd. Zo vaak heb je dat al gedaan. Hardcore gewoon zeggen vanaf maandag doe ik het zo. En waarom zou je jezelf dat geweld aandoen? Dan komen we weer terug bij waar ik mee begon in deze les.

Omdat je dat ongeduld voelt omdat je die vrije val wil stoppen.

En als je kijkt naar wat zit daaronder? Die vragen die ik je stelde, wat vind je vandaag van je lichaam? Wat vind je vandaag van jezelf? Wat vind je vandaag van je leven van alledag? Welk cijfer geef je je zelfliefde? Dan zie je: oh ja, wacht even. Ik heb helemaal geen kruk om op te leunen als ik dat eten niet heb. Dus ik overeet en dat aankomen wat dat met zich meebrengt. Dat voelt weer als een vrije val. Maar de houvast die je zoekt zit in die bedding. En aan de basis daarvan heb je iets te leren over het begeleiden van een brein wat erg gevoelig reageert op snelle suikers.

En omdat de relatie die je met eten hebt ook emotioneel is. Voeding, voedsel heeft betekenis voor je, heeft een sociale factor. Is dat niet iets waar je zomaar overheen wilt stappen? Ik vind het veel interessanter voor je. Zeker omdat je lange termijn succes wilt. Je wilt slank worden om het ook te blijven. Je wilt blijvend gewichtsverlies. Dat vraagt om van binnenuit iemand anders te worden, iemand met een andere relatie met eten, met een andere relatie met gevoelens van ongemak. Die zichzelf daar op een andere manier in begeleidt.

En dat heeft tijd nodig. Dat is geen quick fix.

Het is geen cake die je in de oven kan schuiven en afbakken in 20 minuten. En dat is natuurlijk wel wat je doet als je op die weegschaal gaat staan elke 24 uur. Werkt het al? Zie ik het al, Lukt het al? Stopt die vrije val? Is die parachute al uit? Gaat dit de goeie kant op? Ik vind het veel interessanter voor je om die bedding te creëren, om iemand te worden die zichzelf in alles kan opvangen. En dan je brein te gaan trainen wanneer het wel of geen beloning kan krijgen. En dan kan je de beslissing wanneer je die beloning wilt geven ook beter geïnformeerd maken. Eten speelt zich niet af in een vacuüm. De relatie met jezelf zit daarin.

En dat wil ik voor je neerzetten als een perspectief wat je kan gaan creëren.

Oké, ik ga leren hoe ik mijn brein begeleid, ga leren hoe ik mijn gevoelens begeleid, hoe ik mijn gedachten processen begeleid. En dan bouwen en onderzoeken wat ik wil ontwerpen voor mezelf. Wat is de relatie die ik met eten wil creëren? En als die eenmaal staat, is die voor t leven. Je verliest dat gewicht voor het leven. En je hebt er iets ontzettend moois voor teruggekregen. Niet alleen de vitaliteit die je zoekt en dat gewicht wat je mooi vindt, maar ook een relatie met jezelf waarvan je zegt: ja, ik heb dat overeten echt overbodig gemaakt. Hoe fijn! En ik geloof dat dat een heling is

En wat ik aan het begin van deze aflevering vertel over die stem in mij die zich nooit heeft kunnen ontwikkelen. Grenzen die ik nooit heb kunnen stellen omdat ik ze niet kon herkennen, niet onder woorden kon brengen en te angstig was om ze aan te wijzen. Die stem. Als die er niet is, wat doe je dan als je wat lekkers krijgt en merkt dat je dan even alles om je heen vergeet? Eten. Nog meer eten. En ik heb dat over eten opgeruimd zonder dat ik specifiek naar dit stuk hoefde te kijken.

Overeten speelt zich heel erg af in het hier en nu.

Dat wat je triggert om te overeten speelt zich af in het hier en nu en kijken naar vroeger en alles van thuis is een ander stuk heling wat heel waardevol is en belangrijk kan zijn en je enorm kan belemmeren als je het overslaat. Maar stoppen met overeten is iets van het hier en nu en coaching sluit daar heel erg goed op aan.

Zeker de zelfcoaching zoals ik je die leer in mijn programma. Dus ja, het is en en wat mij betreft die relatie met jezelf verder uitbouwen, die bedding voor jezelf creëren, voor t begeleiden van jezelf, wat overeten overbodig maakt en dan van daaruit je brein gaan trainen wat het wel en niet mag verwachten. Ik vind dat een perfecte volgorde, een hele fijne volgorde.

En dat was wat ik deze week voor je heb en ik wens je een hele mooie dag. Ik ben er volgende week weer en in de maand augustus geef ik geen les. Ik ben dan m’n boek, mijn manuscript aan het afronden en ik weet nog niet wat ik daarin ga doen of niet doen met de podcast. Misschien ga ik je wat stukjes voorlezen eruit of blijf ik afleveringen maken en lessen voor je maken. We gaan het zien! Ik weet t ook nog niet. Ik laat het ontstaan. Fijne dag. Tot gauw.